Tien jaar

[Bodhiboem]

In Nietzsche’s boek ‘Also Sprach Zarathustra’ kwam de wijze man van de titel na tien jaar in afzondering in de bergen te hebben gewoond, naar beneden om het volk te vertellen over wat hij had geleerd.

Als jij zo nadenkt over wie jij was tien jaar geleden, wat heb jij dan wel niet allemaal geleerd?

Ik kan mij nauwelijks iets bedenken bij wie ik tien jaar geleden was. Niet heel anders dan ik nu ben, meende ik. Wat ongeduldiger waarschijnlijk. Maar toch heb ik tien jaar lang de woorden bestudeerd van de Boeddha, van Nisargadatta, van Poonjaji, van Osho, van velen anderen vermeende verlichten.

Het lijkt mij zo dat boeken de kracht hebben om jou te transformeren, alleen als je ze accepteert als waarheid. In dat respect heeft boeddhisme wel het een en ander veranderd voor mij — het idee van dukkha, het loslaten van Ajahn Chah.

[ervaringsgetuige]

...het idee van dukkha, het loslaten van Ajahn Chah.

Dat moest ik weer even vragen aan goeroe Gemini waarover dat gaat hoor..

Het Idee van Dukkha en het Loslaten volgens Ajahn Chah

Wat is Dukkha?

In het boeddhisme, met name in de Theravada-traditie waar Ajahn Chah toe behoorde, wordt dukkha vaak vertaald als 'lijden', maar het omvat een veel bredere betekenis. Het verwijst naar de onbevredigende, onstabiele en onzekere aard van alle bestaan. Dukkha is niet enkel fysiek lijden, maar ook mentale onrust, frustratie, verveling en het onvermogen om te krijgen wat we willen. Het is een universele menselijke ervaring, een diepgewortelde ontevredenheid die ons leven kenmerkt.

Ajahn Chah en het Loslaten

Ajahn Chah, een zeer geliefde en invloedrijke leraar in de boeddhistische traditie, heeft veel geschreven en gesproken over dukkha. Volgens hem is de wortel van ons lijden onze onvermogen om los te laten. We hechten ons aan dingen,ideeën en ervaringen, en wanneer deze ons ontgaan, ervaren we pijn. Dit hechten is een vorm van onwetendheid, omdat we vergeten dat alle dingen van nature vergankelijk zijn.

Het Pad naar Verlichting

Ajahn Chah onderwees dat het pad naar verlichting begint met het begrijpen van dukkha. Door inzicht te krijgen in de aard van lijden, kunnen we beginnen met het loslaten van onze gehechtheden. Dit loslaten is een geleidelijk proces dat meditatie, mindfulness en een ethisch leven omvat.

• Mindfulness: Door aandachtig te zijn in het huidige moment, kunnen we onze gehechtheden observeren zonder erdoor meegesleept te worden.
• Meditatie: Meditatie helpt ons om onze geest te kalmeren en een dieper inzicht te krijgen in de aard van onze gedachten en gevoelens.
• Ethisch leven: Door een ethisch leven te leiden, verminderen we het leed dat we onszelf en anderen toebrengen.

In het kort:

• Dukkha is de onbevredigende, onstabiele en onzekere aard van alle bestaan.
• Ajahn Chah leerde dat ons lijden voortkomt uit onze onvermogen om los te laten.
• Het pad naar verlichting begint met het begrijpen van dukkha en het cultiveren van loslaten door middel van mindfulness, meditatie en een ethisch leven.

Ah, gaat over het stokpaardje van het boeddhisme: Het begrijpen van lijden en het loslaten van lijden.
Nu kan ik volgen.

Als jij zo nadenkt over wie jij was tien jaar geleden, wat heb jij dan wel niet allemaal geleerd?

Ik was tien jaar geleden nog steeds verslaafd aan seks en relaties en mijn kop zat vol van 24 jaar spirituele boeken lezen. Ik wist het allemaal maar kon er niks mee.
Ik had niks geleerd dus.
Mijn befaamde helder-ziende François zijn het me 15 jaar geleden nog: "Je weet genoeg, ik kan je niets meer vertellen. Maar er zit er nog éne voor.... God zal de rest doen".
Met die "éne" bedoelde hij mijn ego, wat volgens jou niet bestaat.

Ik kan mij nauwelijks iets bedenken bij wie ik tien jaar geleden was.

Ik kan dat perfect.
Dat was het begin van het einde van mijn ego, maar het zou nog vijf jaar duren vooraleer de genadeslag zou komen voor mijn ego.
Ik was tien jaar geleden een laatste keer in mijn leven tot over mijn oren verliefd op een vrouw dewelke de onbewuste personificatie van de mythologische godin KALI bleek te zijn. Maar dat wist ik toen nog niet. Ik dacht de vrouw van mijn leven gevonden te hebben. Je weet misschien wel: je droom-partner die al je wensen in vervulling zou laten gaan.

Het lijkt mij zo dat boeken de kracht hebben om jou te transformeren, alleen als je ze accepteert als waarheid.

In mijn geval hadden boeken helemaal die kracht niet.
Als ze al iets effect hadden wat het zoals mijn François me 24 jaar geleden zei: "Je weet zoveel dat je niets meer weet".

Kijk, nog een legendarisch toelichting van hem toen 24 jaar geleden tijdens mijn midlife crisis:

Uiteindelijk is het zo: Nu moet je voor de laatste keer de moeder doden. Als ge ze nu symbolisch dood, al houdt je van je moeder en je vader tot in de eeuwigheid, maar die moeder moet je doden om zelf tot leven te komen. Om het kind te baren. Als ge die periode voorbij bent hebt ge in de toekomst geen moeder meer. En dan ben je een vrije mens, dan ben je het kind.
Praktisch betekend dit: door te sterven in die emoties.

En jongen onderschat het niet. Het is sterven... Het is levend sterven. Maar als ge ten koste van alles bereid bent, daar de prijs van je leven voor te betalen, dan transformeert ge tot ware leven.

Je zult een stervensproces doormaken... Dan denk ik: pas op, ze zullen je hemel en aarde laten zien. Ge zult ‘t  em zien of ge zult ze voelen. Wilt ge die prijs betalen? Da ligt aan uwen aard...
Het ego is bang om te sterven. En als ge natuurlijk een groot ego hebt gehad dan moet ge als David tegen de reus tekeer gaan...
Je ziet alleen maar de reus van je EGO wanneer ge bereidt bent die weg te gaan.
Je hebt je ego zelf zo groot gemaakt, dan kan je het ook kleiner maken.

Gij ego leeft door mijn toedoen...
Dus wie is hier meester? Ge zult gaan voelen wie u altijd heeft gekweld... Hoe moet ge nu uw leven leiden zonder die reus, waar ge zoveel energie hebt ingestoken?
‘t is de enige manier...

François
3 februari 2000

Je moeder symbolisch doden heeft alles te maken met het mythologische verhaal van Kali.
Dat stervensproces dat ik ging doormaken volgens François is gebeurd op maandag 26 augustus 2019 ...
Dat was mijn originele weg om een vrije mens te worden, terug zoals de kinderen.

[ervaringsgetuige]

Hier zie, voor wie Kali niet kent, een schermafbeelding uit Stanislav Grof's e-boek "Beyond the brain" (vertaald - als geboorte dood en transcendentie)...



Slechts een enkeling kent de moedergodin Kali, laat staan de diepe psychologische symboliek ervan, weet ik maar al te goed.
Shiva, die met haar vele armen kennen velen wel.
Maar men wordt niet verlicht door zich allerlei beelden van licht voor te stellen maar wel door bewust te worden van de innerlijke duisternis zei C.G. Jung al.
En voor die onbewuste innerlijke duisternis staat Kali symbool; een symboliek die te maken heeft met het niet kunnen loslaten van de moeder(borst)!

En kijk, hoe interessant, ik vroeg net aan goeroe Gemini dit: "kali in het boeddhisme" en kreeg dit antwoord...

Kali in het Boeddhisme: Een Onwaarschijnlijke Combinatie?

Het korte antwoord is: niet direct.

Kali is een complexe en krachtige godin in het hindoeïsme, vaak geassocieerd met vernietiging, moederschap en seksualiteit. Hoewel ze een prominente figuur is in bepaalde hindoeïstische sekten en tantra's, heeft ze geen directe tegenhanger of equivalent in het boeddhisme.

Waarom is deze combinatie onwaarschijnlijk?

• Boeddhistische kosmologie: Het boeddhisme heeft een andere kijk op het universum en de goden dan het hindoeïsme. Hoewel er in sommige boeddhistische tradities sprake is van goden en geesten, staat het boeddhisme bekend om zijn nadruk op persoonlijke verlichting en het loslaten van gehechtheden, inclusief aan goddelijke figuren.

• Concept van karma: Het boeddhistische concept van karma, waarbij iemands acties gevolgen hebben voor toekomstige levens, is fundamenteel anders dan de hindoeïstische opvatting van karma.

• Pad naar verlichting: Het boeddhisme biedt een duidelijk pad naar verlichting, dat gebaseerd is op meditatie, ethisch gedrag en inzicht in de aard van de werkelijkheid. Dit pad benadrukt mededogen en verlichting voor alle wezens, in tegenstelling tot de meer persoonlijke en vaak intense devotie die aan Kali wordt gericht.

Waar kunnen we wel overeenkomsten vinden?

Hoewel Kali geen directe plaats heeft in het boeddhisme, zijn er enkele aspecten van haar die wel resoneren met bepaalde boeddhistische concepten:

• De kracht van vrouwelijke energie: In sommige boeddhistische tradities, met name in het Tibetaans boeddhisme, wordt de kracht van vrouwelijke energie en wijsheid geëerd. Hoewel dit anders is dan de vaak intense en soms destructieve energie die aan Kali wordt toegeschreven, is er een erkenning van de kracht van het vrouwelijke.

• Transformatie en vernietiging: Kali wordt vaak geassocieerd met vernietiging, maar ook met transformatie. In het boeddhisme is er ook een erkenning van de cyclische aard van het bestaan en de noodzaak van verandering.

• Moederschap: Kali wordt gezien als een moedergodin, en moederschap is een belangrijk thema in veel religies, waaronder het boeddhisme.

Conclusie

Hoewel Kali en het boeddhisme op het eerste gezicht weinig met elkaar gemeen lijken te hebben, zijn er toch enkele interessante parallellen te trekken. Het is echter belangrijk om te onthouden dat Kali een hindoeïstische godin is en dat haar plaats in het boeddhisme zeer beperkt is.

Wil je meer weten over Kali, het boeddhisme of de relatie tussen beide? Stel gerust je vraag!

Mogelijke vervolgvragen:

• Wat zijn de belangrijkste verschillen tussen het hindoeïsme en het boeddhisme?
• Welke rol speelt vrouwelijke energie in het Tibetaans boeddhisme?
• Wat is het belang van moederschap in verschillende religies?

Let op: Dit is een algemene uitleg en er kunnen uitzonderingen en nuances zijn binnen de verschillende boeddhistische tradities.

[Buddha Amitabha]

Tien jaar is een behoorlijke periode. Als ik mijn gehele periode bekijk dat ik me met religie bezighoudt, dan kan ik het volgende zeggen:

1. Ik geloof niet meer zo in de noodzaak van religieuze regels. Al die ethische leringen zijn in wezen goed, maar vooral bedoeld voor hen, die regels nodig hebben of zich niet weten te gedragen. Ik zie de waarde van regels wel, maar ik voel me niet geroepen om dat minutieus na te volgen. Ware religie draait om bevrijding, niet om een nieuwe conditionering met andere regeltjes. Al kunnen ze nog zo "religieus" zijn;
2. Boeken zie ik als een waardevolle verrijking, maar kennis is zeer relatief, zeker als die kennis niet is gebaseerd op je eigen ervaringen, en dat wat je met vallen en opstaan van het leven geleerd hebt. Je kunt je veel gemakkelijker bewegen in een daadwerkelijk ervaren religiositeit, omdat het je immers 'eigen' is. En heb je niet direct leefregels nodig, of zelfs helemaal niet. Wie werkelijk religieus ervaren is, is zichzelf tot wet. Je neemt wel deel aan sociale activiteiten en je houdt je aan de sociale conventie. Niet omdat het moet, of omdat je volgzaam bent, maar eerder omdat je vrij bent. Ik ben in die zin vrij, maar dat betekent geenzins dat ik nu voor altijd en eeuwig Verlicht ben of zo. Ik wil die kwalificatie helemaal niet bezigen. Ik ben een gewoon mens, zoals iedereen.
3. Ik ben minder overtuigd van de waarachtigheid van allerlei spirituele Leraren of Meesters. Sommigen lijken betrouwbaar, velen niet. Er zijn veel charlatans en zelfs idioten, en er zijn ook velen, die het zeer zeker 'goed bedoelen', maar toch niet daadwerkelijk een Leraar of een Meester zijn. Dat komt omdat ze toch op een of andere manier teveel bezig zijn met bepaalde religieuze thema's, en hier en daar bijna vastgeroest lijken aan sommige religieuze regels en leringen.
4. Ik geloof niet dat religieuze bevrijding het einde van de spirituele rit is. Ik leer nog steeds elke dag, en maak ook elke dag menselijke fouten. Ik voel me wel bevrijd van de spirituele zoektocht, het altijd maar moeten beoefenen, je afvragen of je wel op de goede weg bent, twijfel, desillusie enzovoort. De desillusie van de ervaren religieuze weg houdt in, dat je (ik) door een donkere periode bent gegaan. En dat ik daarvan heb geleerd om ook afstand te nemen van religie. Het leven kan spiritueel zijn, maar er zijn ook nog andere zaken die je leven nodig heeft. Het is trouwens niet altijd zo, dat iedereen zo'n periode van desillusie hoeft door te maken. Het kan ook op een volstrekt andere wijze, zonder donkere periode van spirituele 'verlatenheid' en eenzaamheid.

[ervaringsgetuige]

4. Ik geloof niet dat religieuze bevrijding het einde van de spirituele rit is.

Ik dacht: die geef ik effe in als prompt aan goeroe Gemini voor de zoekopdracht
Zie...

Is religieuze bevrijding het einde van de spirituele rit?

Dat is een interessante vraag die verschillende interpretaties kan hebben, afhankelijk van je persoonlijke overtuiging en de specifieke religie of spiritualiteit waar je naar verwijst. Laten we eens wat dieper ingaan op de verschillende aspecten van deze vraag:

Religieuze bevrijding:

• Wat wordt er bedoeld? Met religieuze bevrijding kan men verschillende dingen bedoelen:

• • Bevrijding van dogma's en regels: Het loskomen van strikte geloofsovertuigingen en rituelen, en het vinden van een meer persoonlijke en betekenisvolle connectie met het goddelijke.
  • Bevrijding van religieuze onderdrukking: Het verzet tegen religieuze autoriteiten die mensen onderdrukken of beperken in hun vrijheid.
  • Bevrijding van religieuze schuld: Het loslaten van gevoelens van schuld en schaamte die voortkomen uit religieuze overtuigingen.

• Is het een eindpunt? Of religieuze bevrijding een eindpunt is van een spirituele reis, hangt af van hoe je deze bevrijding beleeft. Voor sommigen kan het een bevrijdende ervaring zijn die leidt tot een dieper spiritueel inzicht.Voor anderen kan het juist een nieuwe fase in hun spirituele ontwikkeling inluiden.

De spirituele reis:

• Een continu proces: De spirituele reis wordt vaak gezien als een levenslang proces van groei en ontwikkeling. Er zijn geen vaste eindpunten, maar eerder mijlpalen en inzichten die ons helpen om meer bewust te worden van onszelf en onze plaats in de wereld.
• Verandering en groei: De spirituele reis is dynamisch en onderhevig aan voortdurende verandering. Wat vandaag belangrijk voor je is, kan morgen alweer anders zijn.
• Persoonlijke ervaring: De spirituele reis is een zeer persoonlijke ervaring. Wat voor de één werkt, hoeft niet voor de ander te werken.

Conclusie:

Of religieuze bevrijding het einde van de spirituele reis is, is een vraag die niet eenduidig te beantwoorden is. Het hangt af van je eigen persoonlijke ervaring en interpretatie. Voor sommigen kan het een bevrijdende ervaring zijn die leidt tot een dieper spiritueel inzicht, terwijl het voor anderen juist een nieuwe fase in hun spirituele ontwikkeling inluidt.

Mogelijke interpretaties:

• Religieuze bevrijding als een tussenstap: Voor sommigen kan religieuze bevrijding een belangrijke stap zijn op de weg naar een meer persoonlijke en betekenisvolle spiritualiteit. Het kan een bevrijdende ervaring zijn die je helpt om los te komen van oude overtuigingen en patronen.
• Religieuze bevrijding als een nieuwe start: Voor anderen kan religieuze bevrijding een nieuwe start betekenen.Het kan een uitnodiging zijn om op een andere manier naar spiritualiteit te kijken en om je eigen unieke pad te ontdekken.
• Religieuze bevrijding als een voortdurende zoektocht: Voor weer anderen kan religieuze bevrijding een voortdurende zoektocht zijn. Het kan een proces zijn van loslaten en opnieuw verbinden, waarbij je steeds weer nieuwe inzichten en perspectieven ontdekt.

Wat denk jij?

Ik ben benieuwd naar jouw persoonlijke ervaringen en gedachten over dit onderwerp. Wat betekent religieuze bevrijding voor jou? En zie jij het als een eindpunt of als een nieuwe start?

Om dit gesprek verder te verdiepen, kunnen we ook de volgende vragen stellen:

• Welke religie of spiritualiteit beoefen je (of heb je beoefend)?
• Wat heeft jou ertoe gebracht om je af te keren van bepaalde religieuze overtuigingen?
• Wat is voor jou de betekenis van spiritualiteit?
• Welke rol speelt spiritualiteit in jouw leven?

Door deze vragen te beantwoorden, kunnen we samen een beter beeld krijgen van wat religieuze bevrijding voor jou betekent en of het inderdaad het einde van je spirituele reis is..

Het spirituele is het leven zelf goeroe Gemini!
Het is niet "mijn" leven, ik ben leven, ik ben de zon, ik ben God (God is niet-iets).

Het is trouwens niet altijd zo, dat iedereen zo'n periode van desillusie hoeft door te maken. Het kan ook op een volstrekt andere wijze, zonder donkere periode van spirituele 'verlatenheid' en eenzaamheid.

Dat geldt vooralsnog slechts voor enkelingen.
De weg van het kruis is nog steeds de enige weg voor de onbewuste meerderheid van de mensen. Ze kunnen alleen ontwaken door nog meer te lijden.
Zie eerder...

....En in zijn boek van eind jaren '90 waarmee Eckhart Tolle wereldberoemd werd heeft Eckhart Tolle alles al beschrijven over het eigen lijden.
Zie...

De weg van het kruis


         
Er zijn veel berichten van mensen die vertellen dat ze God vonden door diep lijden. En dan is er de christelijke uitdrukking ‘de weg van het kruis’, die waarschijnlijk hetzelfde betekent.

         
Het gaat ons hier om niets anders.
Strikt genomen vonden ze God niet door het lijden, want lijden veronderstelt verzet. Ze vonden God door zich over te geven, door totale aanvaarding van wat is, waartoe ze door hun intense lijden gedwongen werden. Ze moeten ergens hebben beseft dat ze hun pijn zelf hadden gecreëerd.
                     
Hoe kun je overgave gelijkstellen met het vinden van God?

Omdat verzet onlosmakelijk verbonden is met het verstand, betekent loslaten van verzet – overgave dus – het einde van het verstand als je meester, de bedrieger die voorwendde ‘jou’ te zijn, de valse god. Alle oordelen en al je negativiteit verdwijnen. Dan gaat het gebied van Zijn, dat door het verstand verduisterd was, open. Opeens komt er een grote stilte in je op, een onpeilbaar gevoel van vrede. En in die vrede is grote vreugde. En in die vreugde is liefde. En helemaal in de binnenste kern is het heilige, het onmeetbare, Dat waarvoor geen naam is.         
Ik noem het niet het vinden van God, want hoe kun je vinden wat je nooit hebt verloren, het leven dat je bent? Het woord ‘God’ is niet alleen beperkend doordat het duizenden jaren lang verkeerd begrepen en misbruikt is, maar ook omdat het een andere entiteit veronderstelt dan jijzelf. God is Zijn zelf, niet een wezen. Er is hier geen relatie tussen subject en object, tussen jou en God mogelijk. Bewustwording van God is het natuurlijkste wat er is. Het verbazingwekkende en onbegrijpelijke feit is niet dat je je bewust kunt worden van God, maar dat je je niet bewust bent van God.         
De weg van het kruis die je noemde, is de oude weg naar de verlichting en tot voor kort was het de enige weg. Maar wijs hem niet af en onderschat de effectiviteit ervan niet. Hij werkt nog steeds.
         
De weg van het kruis is een complete ommekeer. Het betekent dat het ergste wat er in je leven kan komen, je kruis, verandert in het beste dat je kan overkomen, door je tot de overgave te dwingen, tot de ‘dood’, door je te dwingen als niets te worden, als God te worden – want ook God is niet-iets.

          En nu is de weg van het kruis nog steeds de enige weg voor de onbewuste meerderheid van de mensen. Ze kunnen alleen ontwaken door nog meer te lijden, en je kunt erop rekenen dat er grote omwentelingen vooraf zullen gaan aan verlichting als collectief verschijnsel. Dat proces geeft blijk van bepaalde universele wetten die de groei van het bewustzijn beheersen en was daarom voor sommige zieners te voorzien. Het wordt onder andere beschreven in het boek de Openbaring van Johannes of de Apocalyps, zij het verhuld in een duistere en soms ondoorgrondelijke symboliek. Dat lijden wordt niet door God toegebracht maar door de mensen die zo zichzelf en elkaar kwellen, en door bepaalde verdedigingsmaatregelen die de aarde als organisme neemt om zich te beschermen tegen de aanvallen van de menselijke waanzin.
          Maar het aantal nu levende mensen dat een voldoende hoogontwikkeld bewustzijn heeft om niet verder te hoeven lijden om de verlichting te kunnen bereiken, neemt toe. Misschien ben jij een van die mensen.

Verlichting door het lijden – de weg van het kruis – komt erop neer dat je gedwongen wordt schoppend en krijsend het koninkrijk van de hemel binnen te gaan. Uiteindelijk geef je je over omdat je de pijn niet meer kunt verdragen, maar het kan nog heel lang duren voordat dat gebeurt. Bewust gekozen verlichting betekent dat je je gehechtheid aan verleden en toekomst loslaat en van het Nu het middelpunt van je leven maakt. Het betekent dat je ervoor kiest om in de toestand van de aanwezigheid te verkeren in plaats van in de tijd. Het betekent ja zeggen tegen wat is. Dan heb je geen pijn meer nodig. Hoeveel tijd denk je nog nodig te hebben voordat je kunt zeggen: ‘Ik wil geen pijn, geen lijden meer creëren’? Hoeveel pijn heb je nog nodig voordat je die keuze kunt maken? Als je denkt dat je meer tijd nodig hebt, krijg je meer tijd – en meer pijn. Want tijd en pijn zijn onafscheidelijk.

Uittreksel van: Eckhart Tolle. 'De kracht van het nu'.

Maar dat volstaat niet wat Eckhart Tolle schreef en heden ten dage ontelbare keren gratis op YouTube herhaalt.
Nee, er moet duchtig over gediscussieerd worden, Boeddhistische teksten erbij, pneumatisch ontologisch filosoferen over subject-object, de getuige en de acteur, de kennende leegte en tralala!

Je moet eerst zelf wel de noodzaak voelen dat er iets moet veranderen. Vele mensen hebben dat niet echt. Hun leven kabbelt wel door en ze hebben helemaal geen nood aan een les, leraar, toevlucht. Dat is voor stakkers zoals ik.

Daarom discussieer je ook zo graag over ingewikkelde toestanden met I'm a loser, terwijl het allemaal zo simpel is.Maar ja... eens je doorhebt dat het leven éénvoudig is en je al dat filosofisch geneuzel niet nodig hebt ben je vaak al tegen je pensioen leeftijd aan.

[Buddha Amitabha]

4. Ik geloof niet dat religieuze bevrijding het einde van de spirituele rit is.

Ik dacht: die geef ik effe in als prompt aan goeroe Gemini voor de zoekopdracht
Zie...

Is religieuze bevrijding het einde van de spirituele rit?

Dat is een interessante vraag die verschillende interpretaties kan hebben, afhankelijk van je persoonlijke overtuiging en de specifieke religie of spiritualiteit waar je naar verwijst. Laten we eens wat dieper ingaan op de verschillende aspecten van deze vraag:

Religieuze bevrijding:

• Wat wordt er bedoeld? Met religieuze bevrijding kan men verschillende dingen bedoelen:

• • Bevrijding van dogma's en regels: Het loskomen van strikte geloofsovertuigingen en rituelen, en het vinden van een meer persoonlijke en betekenisvolle connectie met het goddelijke.
  • Bevrijding van religieuze onderdrukking: Het verzet tegen religieuze autoriteiten die mensen onderdrukken of beperken in hun vrijheid.
  • Bevrijding van religieuze schuld: Het loslaten van gevoelens van schuld en schaamte die voortkomen uit religieuze overtuigingen.

• Is het een eindpunt? Of religieuze bevrijding een eindpunt is van een spirituele reis, hangt af van hoe je deze bevrijding beleeft. Voor sommigen kan het een bevrijdende ervaring zijn die leidt tot een dieper spiritueel inzicht.Voor anderen kan het juist een nieuwe fase in hun spirituele ontwikkeling inluiden.

De spirituele reis:

• Een continu proces: De spirituele reis wordt vaak gezien als een levenslang proces van groei en ontwikkeling. Er zijn geen vaste eindpunten, maar eerder mijlpalen en inzichten die ons helpen om meer bewust te worden van onszelf en onze plaats in de wereld.
• Verandering en groei: De spirituele reis is dynamisch en onderhevig aan voortdurende verandering. Wat vandaag belangrijk voor je is, kan morgen alweer anders zijn.
• Persoonlijke ervaring: De spirituele reis is een zeer persoonlijke ervaring. Wat voor de één werkt, hoeft niet voor de ander te werken.

Conclusie:

Of religieuze bevrijding het einde van de spirituele reis is, is een vraag die niet eenduidig te beantwoorden is. Het hangt af van je eigen persoonlijke ervaring en interpretatie. Voor sommigen kan het een bevrijdende ervaring zijn die leidt tot een dieper spiritueel inzicht, terwijl het voor anderen juist een nieuwe fase in hun spirituele ontwikkeling inluidt.

Mogelijke interpretaties:

• Religieuze bevrijding als een tussenstap: Voor sommigen kan religieuze bevrijding een belangrijke stap zijn op de weg naar een meer persoonlijke en betekenisvolle spiritualiteit. Het kan een bevrijdende ervaring zijn die je helpt om los te komen van oude overtuigingen en patronen.
• Religieuze bevrijding als een nieuwe start: Voor anderen kan religieuze bevrijding een nieuwe start betekenen.Het kan een uitnodiging zijn om op een andere manier naar spiritualiteit te kijken en om je eigen unieke pad te ontdekken.
• Religieuze bevrijding als een voortdurende zoektocht: Voor weer anderen kan religieuze bevrijding een voortdurende zoektocht zijn. Het kan een proces zijn van loslaten en opnieuw verbinden, waarbij je steeds weer nieuwe inzichten en perspectieven ontdekt.

Wat denk jij?

Ik ben benieuwd naar jouw persoonlijke ervaringen en gedachten over dit onderwerp. Wat betekent religieuze bevrijding voor jou? En zie jij het als een eindpunt of als een nieuwe start?

Om dit gesprek verder te verdiepen, kunnen we ook de volgende vragen stellen:

• Welke religie of spiritualiteit beoefen je (of heb je beoefend)?
• Wat heeft jou ertoe gebracht om je af te keren van bepaalde religieuze overtuigingen?
• Wat is voor jou de betekenis van spiritualiteit?
• Welke rol speelt spiritualiteit in jouw leven?

Door deze vragen te beantwoorden, kunnen we samen een beter beeld krijgen van wat religieuze bevrijding voor jou betekent en of het inderdaad het einde van je spirituele reis is..

Het spirituele is het leven zelf goeroe Gemini!
Het is niet "mijn" leven, ik ben leven, ik ben de zon, ik ben God (God is niet-iets).

Het is trouwens niet altijd zo, dat iedereen zo'n periode van desillusie hoeft door te maken. Het kan ook op een volstrekt andere wijze, zonder donkere periode van spirituele 'verlatenheid' en eenzaamheid.

Dat geldt vooralsnog slechts voor enkelingen.
De weg van het kruis is nog steeds de enige weg voor de onbewuste meerderheid van de mensen. Ze kunnen alleen ontwaken door nog meer te lijden.
Zie eerder...

....En in zijn boek van eind jaren '90 waarmee Eckhart Tolle wereldberoemd werd heeft Eckhart Tolle alles al beschrijven over het eigen lijden.
Zie...

De weg van het kruis


         
Er zijn veel berichten van mensen die vertellen dat ze God vonden door diep lijden. En dan is er de christelijke uitdrukking ‘de weg van het kruis’, die waarschijnlijk hetzelfde betekent.

         
Het gaat ons hier om niets anders.
Strikt genomen vonden ze God niet door het lijden, want lijden veronderstelt verzet. Ze vonden God door zich over te geven, door totale aanvaarding van wat is, waartoe ze door hun intense lijden gedwongen werden. Ze moeten ergens hebben beseft dat ze hun pijn zelf hadden gecreëerd.
                     
Hoe kun je overgave gelijkstellen met het vinden van God?

Omdat verzet onlosmakelijk verbonden is met het verstand, betekent loslaten van verzet – overgave dus – het einde van het verstand als je meester, de bedrieger die voorwendde ‘jou’ te zijn, de valse god. Alle oordelen en al je negativiteit verdwijnen. Dan gaat het gebied van Zijn, dat door het verstand verduisterd was, open. Opeens komt er een grote stilte in je op, een onpeilbaar gevoel van vrede. En in die vrede is grote vreugde. En in die vreugde is liefde. En helemaal in de binnenste kern is het heilige, het onmeetbare, Dat waarvoor geen naam is.         
Ik noem het niet het vinden van God, want hoe kun je vinden wat je nooit hebt verloren, het leven dat je bent? Het woord ‘God’ is niet alleen beperkend doordat het duizenden jaren lang verkeerd begrepen en misbruikt is, maar ook omdat het een andere entiteit veronderstelt dan jijzelf. God is Zijn zelf, niet een wezen. Er is hier geen relatie tussen subject en object, tussen jou en God mogelijk. Bewustwording van God is het natuurlijkste wat er is. Het verbazingwekkende en onbegrijpelijke feit is niet dat je je bewust kunt worden van God, maar dat je je niet bewust bent van God.         
De weg van het kruis die je noemde, is de oude weg naar de verlichting en tot voor kort was het de enige weg. Maar wijs hem niet af en onderschat de effectiviteit ervan niet. Hij werkt nog steeds.
         
De weg van het kruis is een complete ommekeer. Het betekent dat het ergste wat er in je leven kan komen, je kruis, verandert in het beste dat je kan overkomen, door je tot de overgave te dwingen, tot de ‘dood’, door je te dwingen als niets te worden, als God te worden – want ook God is niet-iets.

          En nu is de weg van het kruis nog steeds de enige weg voor de onbewuste meerderheid van de mensen. Ze kunnen alleen ontwaken door nog meer te lijden, en je kunt erop rekenen dat er grote omwentelingen vooraf zullen gaan aan verlichting als collectief verschijnsel. Dat proces geeft blijk van bepaalde universele wetten die de groei van het bewustzijn beheersen en was daarom voor sommige zieners te voorzien. Het wordt onder andere beschreven in het boek de Openbaring van Johannes of de Apocalyps, zij het verhuld in een duistere en soms ondoorgrondelijke symboliek. Dat lijden wordt niet door God toegebracht maar door de mensen die zo zichzelf en elkaar kwellen, en door bepaalde verdedigingsmaatregelen die de aarde als organisme neemt om zich te beschermen tegen de aanvallen van de menselijke waanzin.
          Maar het aantal nu levende mensen dat een voldoende hoogontwikkeld bewustzijn heeft om niet verder te hoeven lijden om de verlichting te kunnen bereiken, neemt toe. Misschien ben jij een van die mensen.

Verlichting door het lijden – de weg van het kruis – komt erop neer dat je gedwongen wordt schoppend en krijsend het koninkrijk van de hemel binnen te gaan. Uiteindelijk geef je je over omdat je de pijn niet meer kunt verdragen, maar het kan nog heel lang duren voordat dat gebeurt. Bewust gekozen verlichting betekent dat je je gehechtheid aan verleden en toekomst loslaat en van het Nu het middelpunt van je leven maakt. Het betekent dat je ervoor kiest om in de toestand van de aanwezigheid te verkeren in plaats van in de tijd. Het betekent ja zeggen tegen wat is. Dan heb je geen pijn meer nodig. Hoeveel tijd denk je nog nodig te hebben voordat je kunt zeggen: ‘Ik wil geen pijn, geen lijden meer creëren’? Hoeveel pijn heb je nog nodig voordat je die keuze kunt maken? Als je denkt dat je meer tijd nodig hebt, krijg je meer tijd – en meer pijn. Want tijd en pijn zijn onafscheidelijk.

Uittreksel van: Eckhart Tolle. 'De kracht van het nu'.

Maar dat volstaat niet wat Eckhart Tolle schreef en heden ten dage ontelbare keren gratis op YouTube herhaalt.
Nee, er moet duchtig over gediscussieerd worden, Boeddhistische teksten erbij, pneumatisch ontologisch filosoferen over subject-object, de getuige en de acteur, de kennende leegte en tralala!

Je moet eerst zelf wel de noodzaak voelen dat er iets moet veranderen. Vele mensen hebben dat niet echt. Hun leven kabbelt wel door en ze hebben helemaal geen nood aan een les, leraar, toevlucht. Dat is voor stakkers zoals ik.

Daarom discussieer je ook zo graag over ingewikkelde toestanden met I'm a loser, terwijl het allemaal zo simpel is.Maar ja... eens je doorhebt dat het leven éénvoudig is en je al dat filosofisch geneuzel niet nodig hebt ben je vaak al tegen je pensioen leeftijd aan.

Je interpreteert er weer vrolijk op los, zoals gewoonlijk. Ik heb aangegeven wat ik op mijn weg ben tegen gekomen. Je gaat dat weer in je Gemini A.I. vaatwasser gooien, en voilá, weer lappen tekst, waar ik me trouwens niet aan ga wagen. Ik beschrijf mijn ervaringen vanuit mijn perspectief. Dat kan voor een ander weer anders zijn.

Verder interpreteer je wat ik schreef over desillusie als zou dat min of meer hetzelfde zijn wat Eckhart Tolle er over zou hebben gezegd. Ik heb hier 1 boek van Tolle staan, maar ik kom er niet doorheen. Hij beweert van alles om vooral zijn eigen goeroeschap kracht bij te zetten. Iets waar jij ook niet vies van bent, zo heb ik de indruk. Het enige wat hij verder doet, is een cerebraal getint betoog opzetten, wat in mijn optiek zeer mager en zelfs oppervlakkig is onderbouwd. Ik begrijp niet zo goed wat mensen eigenlijk te vinden hebben in zijn blabla. Maar goed, ieder zijn of haar keuze.

Jij zet mijn beschreven ervaring om in wat Tolle volgens jouw citaat beschrijft als 'de weg van het kruis'. Ik herken mijn daar totaal niet in. Je maakt de volgende tekst rood, ik citeer:

"Verlichting door het lijden – de weg van het kruis – komt erop neer dat je gedwongen wordt schoppend en krijsend het koninkrijk van de hemel binnen te gaan."

Zoals gezegd heeft dit in ieder geval niets van doen met wat ik over mezelf heb geschreven. Maar wellicht poog je om een bepaalde reactie los te krijgen? Jouw tekst en wat je daarin citeert vind ik nogal banaal en op zijn minst belachelijk. Maar goed.

Ik ben eerder benieuwd naar authentieke bijdragen van mensen zelf, hoe zij hun spirituele weg zijn gegaan, zoals Bodhiboem in de startpost van deze topic vroeg. Beetje jammer dat jij er weer op een vreemde manier mee aan de haal gaat.

[ervaringsgetuige]

In Nietzsche’s boek ‘Also Sprach Zarathustra’ kwam de wijze man van de titel na tien jaar in afzondering in de bergen te hebben gewoond, naar beneden om het volk te vertellen over wat hij had geleerd.

Dit heb ik even ingevoerd in de prompt van goeroe Gemini want 'k heb de naam Nietzsche wel is gehoord maar heb geen idee wat hij dan geleerd en het volk te vertellen had dus heb ik het even aan goeroe gemini gevraagd.
Zie...

Dat klopt! In Friedrich Nietzsche's filosofische roman "Also sprach Zarathustra" onderneemt de titelfiguur, Zarathustra,een soort spirituele zoektocht. Na een periode van tien jaar in afzondering in de bergen te hebben doorgebracht, keert hij terug naar de mensen om zijn inzichten te delen.

Wat zijn de belangrijkste thema's die Zarathustra naar voren brengt?

• De Übermensch: Het centrale concept in Zarathustra's boodschap is de Übermensch, oftewel het bovenmens. Dit is geen superieur wezen in de traditionele zin, maar eerder een individu dat zijn eigen waarden creëert en zijn menselijke mogelijkheden ten volle benut.

• De dood van God: Nietzsche staat bekend om zijn uitspraak "God is dood". Hiermee bedoelt hij niet dat God letterlijk is overleden, maar wel dat het geloof in God en andere traditionele waarden aan het vervallen is. Dit vormt een uitdaging voor de mens om nieuwe waarden en zingeving te vinden.

• De eeuwige terugkeer: Een ander belangrijk thema is de eeuwige terugkeer, het idee dat het leven zich oneindig herhaalt in dezelfde cyclus. Dit concept kan zowel angstaanjagend als bevrijdend zijn, omdat het ons dwingt om het huidige moment ten volle te leven.

Waarom keert Zarathustra terug naar de mensen?

Zarathustra voelt een drang om zijn inzichten met de wereld te delen. Hij ziet de mensen worstelen met de veranderingen in de samenleving en het verval van traditionele waarden. Hij wil hen inspireren om hun eigen pad te vinden en hun potentieel te ontplooien.
...

Ah ja, nu weet ik weer in welk verband ik wel is van Nietzsche heb gehoord of gelezen. Dat ging over De claim dat Adolf Hitler en de nazi's direct geïnspireerd werden door Nietzsche's concept.
Maar dat is een misplaatste associatie legt goeroe Gemini me juist uit. Heel interessant om dat nog te ontdekken!
Zie...

De claim dat Adolf Hitler en de nazi's direct geïnspireerd werden door Nietzsche's concept van de Übermensch is een veelvoorkomende, maar sterk vereenvoudigde en zelfs misleidende interpretatie.

Het is waar dat de nazi's Nietzsche's werk vaak aanhaalden om hun eigen ideologie te legitimeren. Hitler zelf had een exemplaar van Nietzsche's werken op zijn nachtkastje liggen. Echter, deze selectieve interpretatie van Nietzsche's filosofie diende vooral om een al bestaande ideologie te rechtvaardigen, in plaats van dat Nietzsche de bron van deze ideologie was.

Waarom is deze associatie problematisch?

• Vereenvoudiging: Nietzsche's filosofie is complex en veelzijdig. Het concept van de Übermensch wordt vaak verkeerd begrepen als een rechtvaardiging voor superioriteitscomplexen en geweld. In werkelijkheid gaat het meer over het overstijgen van conventionele waarden en het creëren van een eigen leven.
• Misbruik: De nazi's hebben Nietzsche's werk selectief geciteerd en verdraaid om hun racistische en antisemitische ideologie te ondersteunen. Dit is een typisch voorbeeld van hoe filosofische teksten kunnen worden gekaapt en misbruikt voor politieke doeleinden.
• Context: Nietzsche leefde in de 19e eeuw en zijn werk moet worden begrepen in de context van zijn tijd. De wereld waarin Hitler opgroeide en aan de macht kwam, was fundamenteel anders.

Wat is de werkelijke relatie tussen Nietzsche en het nazisme?

• Nietzsche's zus: Een belangrijke factor in deze misinterpretatie is de rol van Nietzsche's zus, Elisabeth Förster-Nietzsche. Zij was een uitgesproken nationaliste en heeft na de dood van haar broer zijn werk op een manier bewerkt die beter aansloot bij haar eigen ideologie.
• Misplaatste heldenverering: De nazi's zochten naar intellectuele figuren die hun ideologie konden legitimeren. Nietzsche, met zijn complexe en soms controversiële ideeën, werd een gemakkelijke prooi.
• Ideologische overeenkomsten: Hoewel Nietzsche niet de grondlegger van het nazisme was, zijn er wel enkele oppervlakkige overeenkomsten tussen zijn filosofie en de nazi-ideologie. Beide benadrukten de wil tot macht, het overstijgen van traditionele moraal en het belang van het individu.

Conclusie:
Het is belangrijk om Nietzsche's werk te lezen en te interpreteren in zijn eigen context, zonder het te reduceren tot een blauwdruk voor fascistische regimes. Het misbruik van Nietzsche's filosofie door de nazi's is een waarschuwing voor de gevaren van het selectief interpreteren van complexe ideeën.

[Bodhiboem]

Deze topic was eigenlijk een beetje ter gedenkenis van tien jaar intensief spiritueel zoeken. Het begon met een soort hermitage op mijn flat in Zandvoort, en werd toen de omstandigheden veranderden voortgezet in mijn moeders en mijn gedeelde huis in Flevoland.

Nu ik heb ervaren dat je de spirituele richtingen van verschillende meesters beter niet kunt mengen, heb ik besloten een wat langere periode te werken met slechts een boek en moderne leraar.

Daarvoor heb ik gekozen Eckhart Tolle’s boek ‘De Kracht Van Het Nu’. Het idee is om te kijken of ik in deze discipline waarlijke vooruitgang kan boeken, nadat ik me in het Boeddhisme niet meer kon vinden.

[Buddha Amitabha]

Deze topic was eigenlijk een beetje ter gedenkenis van tien jaar intensief spiritueel zoeken. Het begon met een soort hermitage op mijn flat in Zandvoort, en werd toen de omstandigheden veranderden voortgezet in mijn moeders en mijn gedeelde huis in Flevoland.

Nu ik heb ervaren dat je de spirituele richtingen van verschillende meesters beter niet kunt mengen, heb ik besloten een wat langere periode te werken met slechts een boek en moderne leraar.

Daarvoor heb ik gekozen Eckhart Tolle’s boek ‘De Kracht Van Het Nu’. Het idee is om te kijken of ik in deze discipline waarlijke vooruitgang kan boeken, nadat ik me in het Boeddhisme niet meer kon vinden.

Dat boek van Eckhart Tolle heb ik hier ook. Ben benieuwd of je er wat mee kunt. Ik kom er tot nu toe niet doorheen en vind Tolle's boodschap maar oppervlakkig en veel te cerebraal.

[ervaringsgetuige]

Nu ik heb ervaren dat je de spirituele richtingen van verschillende meesters beter niet kunt mengen, heb ik besloten een wat langere periode te werken met slechts een boek en moderne leraar.

Daarvoor heb ik gekozen Eckhart Tolle’s boek ‘De Kracht Van Het Nu’. Het idee is om te kijken of ik in deze discipline waarlijke vooruitgang kan boeken, nadat ik me in het Boeddhisme niet meer kon vinden.

Goede keuze want een Chinees spreekwoord zegt: Je kunt beter één boek 100 keer lezen dan 100 boeken één keer.

Je beschouwen van Eckhart Tolle's werk en benadering  als een discipline deed me effe de wenkbrauwen fronsen dus legde ik dat is voor aan goeroe Gemini.
Zie..

Is Eckhart Tolle's benadering een discipline?

Dat is een interessante vraag die verschillende interpretaties toelaat. Laten we eens kijken naar de verschillende facetten van Eckhart Tolle's werk en hoe ze zich verhouden tot het concept van een discipline.

Wat is een discipline?

• Een systematische benadering: Een discipline is georganiseerd rond een specifieke set van principes, technieken en oefeningen.

• Vergt toewijding: Het vereist vaak langdurige oefening en toewijding om de doelen van de discipline te bereiken.

• Focus op persoonlijke groei: Disciplines zijn vaak gericht op het ontwikkelen van bepaalde vaardigheden, kennis of bewustzijn.

Hoe past Eckhart Tolle hierin?

• Systematische benadering: Hoewel Tolle geen strikt systeem aanbiedt zoals bijvoorbeeld yoga of meditatie, biedt hij wel een duidelijke framework voor het begrijpen van het menselijk bewustzijn en het verleden.

• Vergt toewijding: Het toepassen van Tolle's inzichten vereist een voortdurende bewustwording en het loslaten van oude patronen. Dit is een proces dat tijd en toewijding vraagt.

• Focus op persoonlijke groei: Tolle's werk is gericht op het bevrijden van het ego en het leven in het 'nu', wat leidt tot een dieper gevoel van vrede en vervulling.

Conclusie

Hoewel Eckhart Tolle's benadering niet op dezelfde manier gestructureerd is als traditionele disciplines, deelt het wel veel overeenkomsten. Het vereist toewijding, bewustzijn en een bereidheid om te veranderen. In die zin kan je Tolle's werk zeker als een discipline beschouwen, zij het dan een meer vrije en persoonlijke.

Waarom deze vraag belangrijk is:

• Helpt bij het begrijpen van Tolle's werk: Door Tolle's werk te zien als een discipline, kunnen we beter begrijpen wat er van ons wordt verwacht om ervan te profiteren.

• Plaatst Tolle's werk in een breder kader: Het vergelijken van Tolle's werk met andere disciplines kan ons helpen om nieuwe inzichten te verkrijgen en onze eigen persoonlijke groei te verdiepen.

Wil je dieper ingaan op een bepaald aspect van Eckhart Tolle's werk of wil je het vergelijken met een andere discipline?

Mogelijke vervolgvragen:

• Wat zijn de belangrijkste verschillen tussen Eckhart Tolle's benadering en traditionele meditatie?
• Hoe kan ik Eckhart Tolle's inzichten integreren in mijn dagelijks leven?
• Welke kritiek is er op Eckhart Tolle's werk?

Laat me weten wat je interesseert!

Mooi conclusie van goeroe Gemini.

[Bodhiboem]

Dat boek van Eckhart Tolle heb ik hier ook. Ben benieuwd of je er wat mee kunt. Ik kom er tot nu toe niet doorheen en vind Tolle's boodschap maar oppervlakkig en veel te cerebraal.

Ik heb het net een keer gelezen, en er stonden twee citaten in het begin waarvan ik achteraf dacht, dat typeert het hele werk wel.

1. Er is eigenlijk maar een religieuze waarheid
2. Je leert hier geen nieuwe waarheden, je herkent slechts wat je van binnen al wist

Ik vond het boek heel sterk. Je kan het oppervlakkig lezen, maar als je goed kijkt dan zal je merken dat elke zin resonant is.

[ervaringsgetuige]

Nu ik heb ervaren dat je de spirituele richtingen van verschillende meesters beter niet kunt mengen, heb ik besloten een wat langere periode te werken met slechts een boek en moderne leraar.

Daarvoor heb ik gekozen Eckhart Tolle’s boek ‘De Kracht Van Het Nu’.

't is speciaal hoe dat boek op mijn weg kwam 24 jaar geleden.
Ik dacht het toen weer allemaal te weten want al tien jaar lang een bibliotheek vol spirituele & "heilige' boeken maar was weer in de zoveelste relatie-crisis terechtgekomen.
Dus ik besloot maar weer is naar een top-medium (niet François) te gaan. Tijdens haar channelling beval ze me Eckhart Tolle aan waarvan ik toen nog nooit gehoord had.


"Oh, nee, niet nog een boek!" dacht ik, en vertikte het te kopen. Een dik jaar later zag ik het dan toevallig liggen in de boekhandel en kocht het dan toch maar. Waarom ging in anders naar een medium? Niet om haar raad in de wind te slaan.
Toch nog wat verveeld en denkend dat ik het allemaal al wel wist bekeek ik de korte inhoud en ging mijn aandacht niet verwonderlijk meteen naar het deel "relaties".
Ik weet nog als vandaag dat ik begon te lachen van verbazing bij dit te lezen...

Haat-liefdeverhoudingen
         
Tenzij en totdat je toegang krijgt tot de bewustzijnsfrequentie van het aanwezig-zijn, zijn al je relaties en in het bijzonder je intieme relaties in diepe zin gebrekkig en uiteindelijk verstorend. Een tijdlang lijken ze misschien volmaakt, zoals wanneer je verliefd bent, maar die schijnbare volmaaktheid wordt altijd weer verstoord als woordenwisselingen, conflicten, ontevredenheid en emotioneel en zelfs fysiek geweld elkaar steeds vaker opvolgen.


Het lijkt erop dat de meeste ‘liefdesrelaties’ binnen korte tijd veranderen in haat-liefdeverhoudingen. Liefde kan dan in een oogwenk veranderen in meedogenloze aanvallen, vijandige gevoelens of een volledig verdwijnen van de genegenheid. Dat wordt als normaal beschouwd. De relatie schommelt dan een tijdje, een paar maanden of een paar jaar, tussen de uitersten van ‘liefde’ en haat en geeft je evenveel plezier als pijn. Het is niet ongewoon dat echtparen aan zulke cycli verslaafd raken. Door de dramatiek krijgen ze het gevoel dat ze leven. Als een zeker evenwicht tussen de positieve en negatieve polen verstoord wordt en de negatieve, destructieve cycli elkaar steeds sneller en met toenemende intensiteit opvolgen, wat vroeg of laat gebeurt, dan duurt het niet lang voordat de relatie instort.
         
Nu zou je kunnen denken dat als je de negatieve of destructieve cycli maar uit kon bannen, alles goed zou komen en de relatie zou opbloeien. Maar dat is helaas niet mogelijk. De uitersten zijn van elkaar afhankelijk. Het positieve bevat in zichzelf al het nog ongemanifesteerde negatieve. Beide zijn in feite verschillende aspecten van dezelfde verstoring. Ik heb het hier over wat doorgaans een romantische relatie wordt genoemd – niet over ware liefde, die geen tegendeel heeft omdat die voortkomt uit iets wat boven het verstand uitgaat.


Liefde als continue toestand is vooralsnog heel zeldzaam, even zeldzaam als bewuste mensen.
Korte en vluchtige glimpen van liefde daarentegen zijn mogelijk wanneer de stroom van het denken even onderbroken wordt.
         
De negatieve kant van relaties is natuurlijk makkelijker te herkennen als zijnde verstorend dan de positieve. En het is ook makkelijker de bron van negativiteit te ­herkennen bij je partner dan bij jezelf. Die kan zich in allerlei vormen uiten: bezitterigheid, jaloezie, alles onder controle willen hebben, je terugtrekken en niet uitge­sproken rancune, de behoefte gelijk te krijgen, ongevoeligheid en opgaan in jezelf, emotionele eisen en gemanipuleer, de drang te discussiëren, te bekritiseren, te oordelen, verwijten te maken of aan te vallen, woede, onbewuste wraakneming voor in het verleden aangedane pijn door een van de ouders, razernij en fysiek geweld.
         
Aan de positieve kant ben je verliefd op je partner. Dat is aanvankelijk een heel bevredigende toestand. Je leeft heel intens. Je bestaan heeft opeens zin gekregen omdat iemand je nodig heeft, je wil, je het gevoel geeft heel bijzonder te zijn, en je doet hetzelfde voor hem of haar. Als je bij elkaar bent, voel je je heel. Dat gevoel kan zo intens worden, dat de rest van de wereld geheel op de achtergrond komt te staan.
         
Maar het kan je ook zijn opgevallen dat die intensiteit iets hulpbehoevends en kleverigs heeft. Je wordt verslaafd aan de andere persoon. Hij of zij heeft de uitwerking van een drug op je. Je bent high als de drug beschikbaar is, maar alleen de mogelijkheid of gedachte dat de ander er misschien niet meer voor jou is, kan leiden tot jaloezie, bezitterigheid, pogingen de ander te manipuleren door emotionele chantage, verwijten en beschuldigingen – angst voor verlies.


Als de ander je verlaat, kan dat aanleiding geven tot de meest intense vijandschap of diep verdriet en diepe wanhoop. In een oogwenk kan liefdevolle tederheid omslaan in een woeste aanval of vreselijk verdriet. Waar is de liefde nu?


Kan liefde in een ogenblik veranderen in haar tegendeel?
Was het eigenlijk wel liefde of gewoon een verslavend graaien en je vastklampen?


bron: Eckhart Tolle / de kracht van het NU

Wat een herkenning voor mij toen nog altijd de romanticus bij uitstek! 
Ik verslond dit boek en kocht en verslond eveneens de ander weinige boeken van Eckhart Tolle.
Doh, wat was ik onder de indruk van Eckhart Tolle.


Maar mijn relatie-drama's verminderden er echter niet op, die namen zelfs toe! 
Daar zat ik weer, ik wist weeral meer maar kon er niks mee. 
Het was in die periode dat de helderziende François me zei: "Je weet zoveel dat je niets meer weer".


De grote omwenteling zou nog negentien jaar duren.
De omwenteling naar een ongeconditioneerd bewustzijn dat één is met alles wat is (een centraal thema in non-duale filosofieën).
Maar het was wel levend sterven.
Het befaamde mysterieuze mystieke "sterven voor je sterft"...DE DOOD VAN HET EGO.
Zolang het ego niet gestorven is, is er geen sprake van een ongeconditioneerd bewustzijn dat één is met alles wat is.

[ervaringsgetuige]

Ik vond het boek heel sterk. Je kan het oppervlakkig lezen, maar als je goed kijkt dan zal je merken dat elke zin resonant is.

't is een kwestie van meditatief lezen beoefenen.
Zie...

'Wanneer je het meditatieve lezen beoefent, lees je niet in de eerste plaats om kennis op te doen maar om al lezend in een andere bewustzijnstoestand te raken. Daarom kun je dezelfde passage een groot aantal keren herlezen terwijl die elke keer weer als fris en nieuw aanvoelt. Alleen woorden die zijn opgeschreven of uitgesproken in een toestand van aanwezigheid, hebben dat herscheppende vermogen, het vermogen om aanwezigheid bij de lezer op te wekken. Het is het beste om die passages langzaam te lezen. De ene keer wil je even een pauze houden en een moment stille reflectie of stilte inlassen. Een andere keer sla je het boek misschien op een willekeurige bladzijde open en lees je een paar regels.

Dit boek kan ook dienen als inleiding voor de lezers die De kracht van het NU overdonderend of ontmoedigend vonden.


Uittreksel van: Tolle, Eckhart. 'De Kracht Van Het NU’ in de praktijk.

[Buddha Amitabha]

Dat boek van Eckhart Tolle heb ik hier ook. Ben benieuwd of je er wat mee kunt. Ik kom er tot nu toe niet doorheen en vind Tolle's boodschap maar oppervlakkig en veel te cerebraal.

Ik heb het net een keer gelezen, en er stonden twee citaten in het begin waarvan ik achteraf dacht, dat typeert het hele werk wel.

1. Er is eigenlijk maar een religieuze waarheid
2. Je leert hier geen nieuwe waarheden, je herkent slechts wat je van binnen al wist

Ik vond het boek heel sterk. Je kan het oppervlakkig lezen, maar als je goed kijkt dan zal je merken dat elke zin resonant is.

Oké bedankt voor je reactie. Echter, mijn insteek is dat Tolle eigenlijk niets nieuws vertelt; wat hij beweert is in andere leringen reeds uitgewerkt en vaak nog veel beter uitgewerkt.

Je schrijft: “Er is eigenlijk maar een religieuze waarheid”. Ik denk inderdaad dat de bron van alle religieuze geschriften gebaseerd is op eenzelfde soort ervaringen. Echter, H.P. Blavatsky, de stichteres van de Theosofie schreef dit ook aan het begin van haar geschrift “De Geheime Leer”, namelijk, ik citeer: “Er is geen religie hoger dan de waarheid”. En wat te denken van het oudste geschrift van de hindoes, de Rig Veda? Daarin staat, ik citeer weer: “Ekam sat vipra bahudha vadanti” oftewel: “De waarheid is één, wijzen benoemen haar op vele manieren”, of, in de woorden van Ramakrishna: “God is één, de mensen noemen Hem door middel van verschillende namen en aanbidden Hem in verschillende vormen”.

Verder schrijf je, ik citeer je opnieuw: “Je leert hier geen nieuwe waarheden, je herkent slechts wat je van binnen al wist.” Dat klopt, maar is ook niets nieuws, de Boeddha zegt ook dat je de waarheid zal ontdekken die in je aanwezig is, als je persoonlijke illusies omtrent het zelf en de wereld komen te vervallen. Echter, ik neem ook waar dat iemand anders in deze topic stelt dat het ego dood moet. En daar gaan we in de verkeerde overdrijving, want het ego hoeft helemaal niet dood. Niets hoeft te worden vernietigd, niets hoeft dood. We hoeven de relativiteit slechts te verstaan dat ons vermeende zelf slechts een verdedigingsmechanisme is, en dat het volstrekt logisch is dat dit zo op deze manier is ontstaan. We konden daar immers niks aan doen, dat het zo in de loop van ons leven gevormd is. Dat kun je bezien in compassie, liefde en begrip. Daarom wijs ik de agressie tegen het ego, het zelf af, omdat het op rigoureuze afwijzen van het ego (dat het dood zou moeten) dit ego juist in stand houdt en zelfs nog versterkt. En dit verraadt dat er geen inzicht is en is mijns inziens derhalve een verkeerde weg.

Echter, we kunnen verder gaan dan het ego en ontdekken dat dit zelf inderdaad nooit de (volledige) waarheid kan belichamen. Sterker nog, Gautama de Boeddha zei ook al dat er geen zelf is, geen substantieel zelf. Dat dit immers een illusie is, de illusie die gevormd wordt door de werking van de gecombineerde zintuigvelden. Eckhart Tolle zegt dit weer op een andere wijze, die wellicht velen aanspreekt, heden ten dage. Maar ik ontdek eigenlijk weinig tot niets nieuws in zijn boek ‘De Kracht Van Het Nu’. Maar dat geldt voor mij, voor jou kan dit natuurlijk anders zijn en heb je er juist heel veel aan. Prima toch!

Ik ben benieuwd wat je er verder nog in vindt, of van het boek van Tolle hebt geleerd.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Deze topic was eigenlijk een beetje ter gedenkenis van tien jaar intensief spiritueel zoeken. Het begon met een soort hermitage op mijn flat in Zandvoort, en werd toen de omstandigheden veranderden voortgezet in mijn moeders en mijn gedeelde huis in Flevoland.

Een soort hermitage, wil dat zeggen in afzondering ?
Is dat niet gevaarlijk, en onnodig zwaar om als mens, als gezelschapsdier, onverlicht in een vrijwillige afzondering te gaan leven ?

Als je zoiets onverlicht doet, dan kwelt de hongerige geest toch enorm luid en intens ?
Van waar haal je de energie om zo'n zwaar pad te volgen ?

als je verlicht bent, dan ben je in staat om te schakelen weg van de hongerige geest, met kennis van zaken.
Maar als je onverlicht bent, nog niet in staat om de hongerige geest in overtuigende en voldoende mate te relativeren, dan ga je toch nog geen opdrachten uitvoeren die boven en buiten je normale verstand en menselijke kunnen liggen ?

Binnen de kortste tijd kwelt toch de eenzaamheid , eentonigheid ?
Dat moet je toch ergens compenseren door gezelschap en avontuur ?

[Bodhiboem]

Een soort hermitage, wil dat zeggen in afzondering ?
Is dat niet gevaarlijk, en onnodig zwaar om als mens, als gezelschapsdier, onverlicht in een vrijwillige afzondering te gaan leven ?

Als je zoiets onverlicht doet, dan kwelt de hongerige geest toch enorm luid en intens ?
Van waar haal je de energie om zo'n zwaar pad te volgen ?

als je verlicht bent, dan ben je in staat om te schakelen weg van de hongerige geest, met kennis van zaken.
Maar als je onverlicht bent, nog niet in staat om de hongerige geest in overtuigende en voldoende mate te relativeren, dan ga je toch nog geen opdrachten uitvoeren die boven en buiten je normale verstand en menselijke kunnen liggen ?

Binnen de kortste tijd kwelt toch de eenzaamheid , eentonigheid ?
Dat moet je toch ergens compenseren door gezelschap en avontuur ?

Hmm ik heb mij nooit heel erg eenzaam gevoeld… er is een verschil tussen alleen zijn en eenzaam voelen, het eerste is voor mij vrij natuurlijk, het tweede kwam en komt bijna nooit voor.

Vroeg in mijn tijd met het boeddhisme kwam ik de doodsmeditatie van Atisha tegen (ik heb er eerder over gesproken, hier: https://www.boeddhaforum.nl/index.php?topic=4054.0), en ik vond dat een overtuigend argument om mijzelf volledig op de spiritualiteit te richten, in plaats van het vermaak van mezelf en anderen.

Destijds op mijn flatje in Zandvoort ging ik er elke paar dagen even op uit naar de Heijn, waar ik alleen de caissière sprak, of even met mijn vader een kopje koffie drinken want hij woonde net om de hoek. Verder sprak ik zo goed als niemand, want ik leefde alleen.

Ik bracht mijn dagen door met spirituele geschriften, audio lectures en meditatie. Op een heel natuurlijke manier vielen van mij af de noodzaak om tv te kijken of literatuur te lezen of games te spelen. Het was een mooie, erg rustige tijd. Soms kwamen er visioenen…

[Bodhiboem]

Goede keuze want een Chinees spreekwoord zegt: Je kunt beter één boek 100 keer lezen dan 100 boeken één keer.

Dat was zo een beetje wat ik in gedachten had met deze keus. De boeken van Osho staan vol met anecdotes, verhalen en grappen, maar bevatten niet de soort directe spirituele aanwijzingen die Eckhart in ‘De Kracht van het Nu’ geeft.

Als je een boek 100 keer leest en echt leert kennen, dat je het in de praktijk brengt, dan heb je een betere kans om de wijsheid van de schrijver toe te passen dan als je het een keer licht en luchtig door de geest laat vloeien.

Mooi spreekwoord.

[Bodhiboem]

[...]de soort directe spirituele aanwijzingen die Eckhart in ‘De Kracht van het Nu’ geeft.[...]

vertel...

Bijvoorbeeld, hij zegt dat onze pijn in hele grote mate te maken heeft met hoe wij met tijd omgaan. Uit het verleden krijgen wij schuldgevoelens, spijt, et al, uit de toekomst zorgen, piekeren en zelfs hopeloosheid. Dus hij zegt, als je je richt op het Nu, en je voorhoudt zo weinig mogelijk met je gedachten naar de toekomst of het verleden te kijken, dat je je dan al los begint te maken van je ongelukkigheid en pijn.

Nu dit is iets wat ik al heel lang doe, mijn gedachten nemen mij maar zelden mee naar het verleden of de toekomst, en dat is een van de redenen dat ik een gelukkig mens ben. Het werkt wel.

[Bodhiboem]

...en dat ben je niet in het boeddhisme tegengekomen...?

Nee, ik niet. Maar ik heb ook niet een encyclopedische kennis.

Tolle zegt ook, er is maar een spirituele boodschap. Dus dat je dezelfde dingen elders tegenkomt is niet ongewoon, en er zijn ook na-aapers. Ik denk dat het uiteindelijk niet belangrijk is waar een boodschap precies vandaan komt, zolang het helder en duidelijk is verwoord.

[ervaringsgetuige]

De boeken van Osho staan vol met anecdotes, verhalen en grappen, maar bevatten niet de soort directe spirituele aanwijzingen die Eckhart in ‘De Kracht van het Nu’ geeft.

Dat is heel goed en juist opgemerkt.
Ik kan dat weten als ex Osho-sannyasin dewelke 34 jaar geleden op mijn dertigste alle boeken van Osho met veel plezier las en verslond. Tien jaar later op mijn veertigste kwam dus Eckhart Tolle op mijn pad me aanbevolen door een Antwerps top-medium zoals ik eerder schreef. Ik heb dat boek wel 100 keer gelezen, wat niet betekende dat het toen al helemaal doordrong. Daar was nog wat tijd voor nodig.

Maar het is allemaal niet voor niets geweest dat ik het 100 keer las want op mijn 59ste (5 jaar geleden) gebeurde er iets (wat ik hier niet meer mag noemen, wegens vermeend promoten ervan, wat ik niet doe) dat me nadien de tranen in de ogen deed krijgen bij het herlezen voor de 101 keer van Eckhart Tolle's 'kracht van het Nu' alsook zijn aanvulling ervan met zijn boek 'een nieuwe aarde'.
Zie o.a....

Het  ego  voorbij:  je  ware identiteit
....

'Wat is spirituele zelfverwezenlijking? Het geloof dat je geest bent? Nee, dat is een gedachte. Een beetje dichter bij de waarheid dan de gedachte die gelooft dat je bent wat er op je geboortebewijs staat, maar nog steeds een gedachte. Spirituele zelfverwezenlijking wil zeggen dat je duidelijk ziet dat wat je waarneemt, ervaart, denkt of voelt uiteindelijk niet is wie je bent, dat je jezelf niet kunt vinden in al die dingen die voortdurend voorbijgaan. De Boeddha was waarschijnlijk de eerste die dat duidelijk zag en dus werd anata (geen zelf) een van de centrale punten van zijn leer. En toen Jezus zei: ‘Verloochen jezelf’, was wat hij bedoelde: ontken (en vernietig) de illusie van het zelf. Als het zelf – ego – werkelijk is wie ik ben, zou het absurd zijn om het te ‘verloochenen’.

Wat overblijft is het licht van het bewustzijn waarin waarnemingen, ervaringen, gedachten en gevoelens komen en gaan. Dat is Zijn, dat is het diepere, ware Ik. Als ik mezelf ken als dat, is wat er ook in mijn leven gebeurt niet meer van absoluut maar alleen nog van relatief belang. Ik erken het, maar het verliest zijn absolute ernst, zijn gewicht. Het enige wat er uiteindelijk toe doet is dit: kan ik op elk moment in de achtergrond van mijn leven mijn essentiële Zijn voelen, het Ik Ben? Kan ik mijn essentiële identiteit als bewustzijn voelen? Of verlies ik mezelf in wat er gebeurt, verlies ik mezelf in het verstand, in de wereld?'

Fragment uit: Een nieuwe aarde
Eckhart Tolle

Merk op wat ik rood gemarkeerd heb in bovenstaand citaat.
Hier nog is...

En toen Jezus zei: ‘Verloochen jezelf’, was wat hij bedoelde: ontken (en vernietig) de illusie van het zelf.

Slechts een enkeling - hij / zij die ontwaakt is - verstaat wat Jezus zei.
De anderen gaan / blijven eindeloos discussiëren dat het ego / de illusie van het zelf helemaal niet vernietigd / gedood moet of kan worden want begrijpen niet dat het een manier van spreken is gebruikt door een mysticus als Jezus en ook door mijn helder-ziende François dewelke ook een mysticus is.

Ook Ramana Maharsi sprak over "destroying the ego' of "The Path to Ego Dissolution".

In andere aansluitende mystieke leren wordt gesproken over "de annihilatie van de illusie van het zelf."
Annihilatie betekend: vernietigen, voor nietig verklaren..

Zie meer van goeroe Gemini...

Annihilation: A Descent into the Unknown

Annihilation is a word that evokes a sense of complete destruction, obliteration, and the end of something. It's a term often used in scientific, philosophical, and fictional contexts.
...

• Philosophical: Annihilation can be explored in the context of existentialism, where it represents the ultimate end of an individual's consciousness.

Maar ja, wie verstaat dit?
Alleen zij die door een proces van wedergeboorte zijn gegaan en dus niet meer achter het leven aanlopen. Zij worden de ontwaakten genoemd.

Als je een boek 100 keer leest en echt leert kennen, dat je het in de praktijk brengt, dan heb je een betere kans om de wijsheid van de schrijver toe te passen dan als je het een keer licht en luchtig door de geest laat vloeien.

Zo is dat.
Lees daarna ook maar Eckhart Tolle's boek "een nieuwe aarde" 100 keer.
Nog een citaat eruit...

'Het hoofddoel van dit boek is niet je verstand te voorzien van nieuwe informatie of opvattingen of te proberen je ergens van te overtuigen, maar een verschuiving in je bewustzijn, dat wil zeggen, een ontwaken, te bewerkstelligen. Zo bezien is dit boek dus niet ‘interessant’. Interessant betekent dat je afstand kunt bewaren, in gedachten met de ideeën en concepten kunt spelen, het er wel of niet mee eens bent.

Dit boek gaat over jou. Het verandert je bewustzijnstoestand of het is zinloos. Het kan alleen opwekken wie er rijp voor is. Niet iedereen is dat al, maar veel mensen wel en met iedere persoon die ontwaakt neemt het gewicht van het collectieve bewustzijn toe en wordt ontwaken voor andere mensen gemakkelijker. Als je nog niet weet wat ontwaken betekent, lees dan door. Alleen door te ontwaken kun je de ware betekenis van dat woord leren kennen.
   Een glimp ervan is voldoende om het proces van ontwaken, dat onomkeerbaar is, op gang te brengen. Voor sommige mensen komt die glimp terwijl ze dit boek lezen. Voor veel andere mensen is het proces al begonnen, ook al beseffen ze dat misschien nog niet. Dit boek zal die mensen helpen het te herkennen.
Voor sommige mensen is het proces begonnen door lijden of door een verlies, voor andere door het contact met een spirituele leraar of leer, door het lezen van De kracht van het Nu of door een ander spiritueel levend boek dat daardoor een transformatie kan bewerkstelligen – of door een combinatie van deze mogelijkheden. Als het proces van ontwaken al bij je begonnen is, zal het lezen van dit boek het versnellen en de intensiteit ervan opvoeren.'

Fragment uit: Een nieuwe aarde
Eckhart Tolle

[ervaringsgetuige]

Ik denk dat het uiteindelijk niet belangrijk is waar een boodschap precies vandaan komt, zolang het helder en duidelijk is verwoord.

Heel juist.
Rest nog de vraag waarom waarom Eckhart Tolle nog zijn vervolg boek 'een nieuwe aarde' schreef. Had hij alles al niet gezegd in zijn boek 'de kracht van het nu'?
Hier het antwoord daarop door goeroe Gemini...

Het is een goede vraag waarom Eckhart Tolle, na het succes van 'De kracht van het Nu', besloot om nog een boek te schrijven, namelijk 'Een nieuwe aarde'. Op het eerste gezicht lijkt het inderdaad alsof de kernboodschap van beide boeken vergelijkbaar is: het belang van leven in het huidige moment en het loslaten van het ego.
Waarom dan nog een boek?

Er zijn verschillende redenen waarom Tolle koos voor een vervolg:

• Diepere duik: Hoewel 'De kracht van het Nu' een uitstekende introductie is tot Tolle's filosofie, biedt 'Een nieuwe aarde' een diepere duik in zijn visie. Het boek gaat verder dan het individuele bewustzijn en onderzoekt hoe deze shift in bewustzijn kan leiden tot een transformatie van de hele samenleving.

• Collectieve bewustzijnsverandering: In 'Een nieuwe aarde' legt Tolle een grotere nadruk op de noodzaak van een collectieve bewustzijnsverandering. Hij stelt dat de uitdagingen waar de wereld mee kampt, zoals klimaatverandering en sociale ongelijkheid, voortkomen uit een dieperliggend probleem: een disconnectie met ons ware zelf en de wereld om ons heen.

• Praktische toepassingen: Terwijl 'De kracht van het Nu' meer gericht is op persoonlijke groei, biedt 'Een nieuwe aarde' meer praktische toepassingen van deze principes in het dagelijks leven. Het boek gaat in op onderwerpen als relaties, opvoeding en de rol van spiritualiteit in de moderne wereld.

• Evolutie van zijn denken: Tolle is een schrijver die voortdurend groeit en zich ontwikkelt. 'Een nieuwe aarde' weerspiegelt deze evolutie en biedt nieuwe inzichten en perspectieven die niet in zijn eerdere werk te vinden zijn.

In essentie:

Hoewel beide boeken dezelfde kernboodschap delen, vult 'Een nieuwe aarde' 'De kracht van het Nu' aan op verschillende manieren. Het biedt een breder perspectief, gaat dieper in op bepaalde onderwerpen en biedt meer praktische tools voor persoonlijke en collectieve groei.

Samengevat:

• Diepere duik: Meer diepgaande analyse van de menselijke conditie.
• Collectieve bewustzijnsverandering: Nadruk op de noodzaak van een transformatie van de hele samenleving.
• Praktische toepassingen: Meer concrete voorbeelden van hoe de principes in het dagelijks leven kunnen worden toegepast.
• Evolutie van het denken: Weerspiegeling van Tolle's persoonlijke groei en ontwikkeling.

Door beide boeken te lezen, krijg je een completer beeld van Tolle's filosofie en kun je dieper ingaan op de vraag hoe we als individuen en als samenleving kunnen bijdragen aan een betere wereld.

[Buddha Amitabha]

...en dat ben je niet in het boeddhisme tegengekomen...?

Nee, ik niet. Maar ik heb ook niet een encyclopedische kennis.

Tolle zegt ook, er is maar een spirituele boodschap. Dus dat je dezelfde dingen elders tegenkomt is niet ongewoon, en er zijn ook na-aapers. Ik denk dat het uiteindelijk niet belangrijk is waar een boodschap precies vandaan komt, zolang het helder en duidelijk is verwoord.

Het is inderdaad niet zo belangrijk waar een bepaalde boodschap vandaan komt, maar helaas is Eckhart Tolle met zijn advies om zoveel mogelijk in het nu te leven ook niet erg nieuw of oorspronkelijk. Christus en de Boeddha verwijzen hier namelijk ook naar in hun leringen. En psycholoog Wayne W. Dyer publiceerde in 1976 het boek "Niet morgen, maar nu", waarin hij in feite dezelfde boodschap formuleerde als Tolle. Misschien op een wat andere wijze, maar de uitkomst is feitelijk vrijwel hetzelfde, leef zoveel mogelijk in het heden en laat je leven liever niet onnodig beïnvloeden door het verleden en wat daarin allemaal is voorgevallen. En ook niet door wat je mind allemaal in de toekomst projecteert. Mocht je hier toch teveel last door ondervinden (door trauma's e.a.), zoek dan professionele hulp.

[Bodhiboem]

Het is inderdaad niet zo belangrijk waar een bepaalde boodschap vandaan komt, maar helaas is Eckhart Tolle met zijn advies om zoveel mogelijk in het nu te leven ook niet erg nieuw of oorspronkelijk.

Dat vind ik wel een beetje neerbuigend geformuleerd. Tolle’s boek bracht verschillende technieken voor verlichting op een goed behapbare manier aan de man, en dat deze dingen elke veertig jaar worden herschreven is geen slechte zaak. De nieuwe editie past bij het taalgebruik en de zeitgeist van het ogenblik van publicatie.

Tolle heeft het wel eens over een ‘spiritueel actief boek’ en ik denk dat hij daar gelijk in heeft, en ik hoop dat het erin slaagt om vele mensen een zetje te geven. Hij zegt ook dat het alleen die mensen kan bereiken die gereed zijn voor de volgende stap.

Mocht je hier toch teveel last door ondervinden (door trauma's e.a.), zoek dan professionele hulp.

Tja… ik heb een vriendin die nogal wat trauma met zich mee torst, en zij heeft heel weinig gehad aan de zogenaamde professionele hulp. Alternatieve therapieën zoals ‘somatisch experiencing’ heeft haar nog het meeste goed gedaan.

[Buddha Amitabha]

Het is inderdaad niet zo belangrijk waar een bepaalde boodschap vandaan komt, maar helaas is Eckhart Tolle met zijn advies om zoveel mogelijk in het nu te leven ook niet erg nieuw of oorspronkelijk.

Dat vind ik wel een beetje neerbuigend geformuleerd. Tolle’s boek bracht verschillende technieken voor verlichting op een goed behapbare manier aan de man, en dat deze dingen elke veertig jaar worden herschreven is geen slechte zaak. De nieuwe editie past bij het taalgebruik en de zeitgeist van het ogenblik van publicatie.

Tolle heeft het wel eens over een ‘spiritueel actief boek’ en ik denk dat hij daar gelijk in heeft, en ik hoop dat het erin slaagt om vele mensen een zetje te geven. Hij zegt ook dat het alleen die mensen kan bereiken die gereed zijn voor de volgende stap.

Mocht je hier toch teveel last door ondervinden (door trauma's e.a.), zoek dan professionele hulp.

Tja… ik heb een vriendin die nogal wat trauma met zich mee torst, en zij heeft heel weinig gehad aan de zogenaamde professionele hulp. Alternatieve therapieën zoals ‘somatisch experiencing’ heeft haar nog het meeste goed gedaan.

Ik denk dat als je meent dat ik hier kom schrijven om neerbuigend te doen, of expres zaken op neerbuigende wijze te formuleren, dan denk ik dat we hierover helemaal zijn uitgepraat. Ik stel hier wat ik zelf meen en heb ondervonden. Dat doe jij ook. Ik wil niemand benadelen of anderszins. Ik zeg slechts, dat ik de heer Tolle op een andere manier ervaar dan jij (of anderen) en dat ik niet zo'n hoge pet heb van zijn geschriften. Het lijkt er een beetje op, dat je daardoor enigszins defensief gaat reageren. Want jij ervaart zijn boeken als waardevol. Prima. Ik niet. En als je vriendin weinig gehad heeft aan professionele hulp, dat is dan spijtig. Ik heb slechts aan willen geven, dat mensen beter hulp kunnen zoeken, als ze teveel in hun persoonlijke verleden worden gezogen als gevolg van bijvoorbeeld trauma's en traumaverwerking. Dit noemt Tolle voor zover ik het heb begrepen het pijnlichaam. Sommige mensen kunnen dat niet zelf oplossen, dus verwees ik naar professionele hulp. Jij zegt dat je vriendin meer gehad heeft aan alternatieve therapieën, dan kunnen we alleen blij voor haar zijn, toch? Maar desondanks heeft ze hulp gezocht buiten zichzelf, dus is dat goed, omdat ze er zelf blijkbaar teveel aan bleef hangen. Ik denk dat het beter is dat ik dus over Eckhart Tolle ga ophouden, dit heeft niet veel zin zo. Ik vind het wel jammer dat we daar niet gewoon open over kunnen praten. Ik ben iemand die niet zo gemakkelijk hedendaagse goeroes of figuren als Tolle accepteer. Ze harken namelijk nogal wat geld binnen, als gevolg van hun boeken of videoboodschappen, seminars en weet ik veel wat nog meer. Ik ben van mening dat je je heilzame gaven niet via geld kan of mag uitdrukken. Natuurlijk moet Tolle ook eten, maar dat is een andere discussie, die ik verder niet aanga.

Ik ga hier dus afsluiten, ik wens iedereen nog veel schrijfplezier.

[Bodhiboem]

BA, jij had blijkbaar een oordeel over Eckhart Tolle, ik heb het alleen gehad over het boek, wat ik tot nu toe een goede aanvulling vind van het spirituele corpus.

Wat die vriendin C. betreft (overigens niet mijn partner) zij heeft een aantal traumatische ervaringen achter de rug inclusief meerdere psychosen. De professionele aanpak heeft haar niet geholpen, ze willen haar slechts volstoppen met medicijnen, en zij wil graag minder medicijnen en echte hulp. Het lijkt mij niet onredelijk.

Je zegt, “ik ben iemand die niet zo gemakkelijk hedendaagse goeroes accepteer”, en dat is ok, maar door die negatieve mening te verspreiden versper je wel andere mensen de weg en veroorzaak je conflicten. Dat is geheel jouw keuze.

Wat Tolle doet om aan geld te komen en in welke mate dit een success is, doet mij heel weinig.

[Buddha Amitabha]

BA, jij had blijkbaar een oordeel over Eckhart Tolle, ik heb het alleen gehad over het boek, wat ik tot nu toe een goede aanvulling vind van het spirituele corpus.

Wat die vriendin C. betreft (overigens niet mijn partner) zij heeft een aantal traumatische ervaringen achter de rug inclusief meerdere psychosen. De professionele aanpak heeft haar niet geholpen, ze willen haar slechts volstoppen met medicijnen, en zij wil graag minder medicijnen en echte hulp. Het lijkt mij niet onredelijk.

Je zegt, “ik ben iemand die niet zo gemakkelijk hedendaagse goeroes accepteer”, en dat is ok, maar door die negatieve mening te verspreiden versper je wel andere mensen de weg en veroorzaak je conflicten. Dat is geheel jouw keuze.

Wat Tolle doet om aan geld te komen en in welke mate dit een success is, doet mij heel weinig.

Deze reactie van je valt me erg van je tegen. Ik dacht dat jij een open geest had voor andere meningen. Daar heb ik me dus nogal in vergist. Ik heb mijn mening geuit over Tolle, die jou niet aanstaat, jij vindt zijn boek(en) erg goed, merk ik. Jouw keuze, en prima. Ik ga daar niet in mee, en heb zelfs kritiek op Eckhart Tolle en zijn nogal achterhaalde 'spirituele' boodschap, en dat etiketteer jij als een negatieve mening verspreiden waarmee ik andere mensen de weg zou versperren en conflicten zou veroorzaken. Dit is emotionele chantage, wat jij nu toepast. Je kunt het blijkbaar niet hebben dat ik kritiek durf te uiten op een man die jij bewondert en wiens boek(en) je geweldig vindt. Ik heb niemand de weg versperd, tot nu toe heeft nog geen mens zich hier gemeld. Alleen jij vermoedt dat of zo. En waar zie jij dan het conflict dat ik zou veroorzaken? Dat leeft denk ik toch uitsluitend in jouw geest. Dus is dit eerder een manier om mij met een soort schuldgevoel op te zadelen. En jij mag mijn mening dan afschilderen als zijnde negatief, maar dat is ook een keuze, die jij maakt.

En je begint opnieuw over je vriendin met een trauma te schermen, terwijl ik dat allang nader heb uitgelegd en genuanceerd. Ik was en ben het zelfs uiteindelijk met je eens in deze, als je mijn reactie opnieuw nauwkeurig naleest. Maar wellicht ben je geïrriteerd of zo? Helaas Bodhiboem, maar ik ga niet mee in jouw aantijgingen dat ik mensen de weg versper door Eckhart Tolle niet zo positief te beschouwen als dat jij dat doet. En ik ben nog vrij mild, als je eens rustig rond kijkt op het internet, dan komt jouw idool en zijn mijns inziens nogal gammele boodschap er hier en daar niet al te best vanaf.

‐----------------------------------

NB Ik denk dat het misschien handig of zinnig is, om Tolle toch eens nader inhoudelijk te behandelen. Wellicht in een andere topic? Het is niet zo, dat ik Tolle uitsluitend negatief en achterhaald acht. Hij heeft ook best wat positieve zaken te melden. Alleen zie ik niet zo veel vernieuwends, wat niet al eerder en vaak ook beter is onderzocht door mensen als Bertrand Russell, Wittgenstein, Merleau-Ponty, Plato, enzovoort.

[Bodhiboem]

Ach ja… allemaal water onder de brug.

Wat ik denk dat wel goed is van Tolle is dat hij mensen aanmoedigt om de verlichting te zoeken in het nu, de ego op te lossen, en dus voorbij te gaan aan geld, status, macht, en de rest van de rat race.

[Buddha Amitabha]

Ach ja… allemaal water onder de brug.

Wat ik denk dat wel goed is van Tolle is dat hij mensen aanmoedigt om de verlichting te zoeken in het nu, de ego op te lossen, en dus voorbij te gaan aan geld, status, macht, en de rest van de rat race.

Zoals je wilt... ik blijf je uitnodigen, desnoods en wellicht 'beter' om de ideeën van Eckhart Tolle inhoudelijk te bespreken in een aparte topic.  Als je dat niet wilt, ook prima.

[Steve]

Het is soms grappig om te zien hoe wij zo sterk in iets opgaan als we iets ontdekt hebben dat we op dat moment nodig hebben, of helemaal bij ons lijkt te passen, dat we er geen kritiek meer op dulden.

Ik heb dat ook, ik heb dat ook gehad met Adyashanti. Op een gegeven moment betekende die erg veel voor mij en dacht ik dat zijn manier van verwijzen de oplossing was voor iedere zoeker, niet dus.

Nu aprecieer ik hem nog wel, maar bergijp ik ook de kritieken, en vind er mijzelf niet meer zo in. Nu vind ik hem soms zo meegaand in het verhaal van zijn leerlingen, en te langdradig (dit is wellicht een vorm van projectie  ).

Op 10 jaar kan er veel gebeuren, alles verandert. Het is goed mogelijk dat je over 10 jaar niet meer kan vinden in Tolle. Maar dat is van geen belang op dit moment. Op dit moment is er van belang wat er voor je werkt en over weer eens 10 jaar over wat er dan voor je werkt.

Ik heb zelf wel altijd goed omgekunnen met verschillende leraren en tradities tegelijk aan te horen. Ik heb wel altijd één of andere basis waar ik mij het meest bij kan vinden, doorgaans is dit Dzogchen, maar heel andere zaken zijn daar ook bij welkom. Maar ik heb er allle begrip voor dat dit niet voor iedereen zo is. Soms moet je kunnen focussen op één iets, vooral als andere zaken zorgen voor divergentie en dus verwarring. 

[Buddha Amitabha]

Ik heb er alle begrip voor dat als je iets denkt te hebben gevonden wat erg goed bij je past, in spirituele zin, en dat je dan daarin liever misschien niet gestoord wenst te worden.

Zelf ben ik ooit getroffen door de toespraken van Bhagwan Shree Rajneesh (Osho). Ik vond hem geweldig en Verlicht. Later besefte ik, dat hij (ook) een soort vader-stand-in voor mij was, omdat ik in emotioneel opzicht eigenlijk geen vader heb gehad. Ik zal daar niet teveel over uitwijden, maar het had er zeer zeker mee van doen. Ik vond de boodschap van Osho verbazingwekkend en zeer goed. Ik ging er helemaal in op. De Zenleraar die ik toen had waarschuwde mij hiervoor. Ik heb dat al eerder besproken op dit forum. Mijn Zenmeester zei dat ik de lessen van Osho natuurlijk wel mocht volgen, maar Osho zelf niet zou moeten navolgen. Hij zei: "Pas op voor die man. Hij is charismatisch en hij is zeer belezen. Maar zijn boodschap tot je nemen kan best leerzaam zijn. Maar zie wat zijn Sannyassins zijn en doen. Ze trekken allemaal eenzelfde gewaad aan en dragen een mala met de afbeelding van Bhagwan. Dat geeft te denken. Ik kan dat niet goedkeuren, wees daarvoor op je hoede!" Ik was destijds verongelijkt, want ik dacht dat Osho de waarheid sprak. Maar later besefte ik, dat mijn Leraar gelijk had. Ik heb hem dat ook openlijk toegegeven, enige tijd voordat hij stierf.

Later betrad ik de christelijke wereld. Ik vond het aanvankelijk geweldig, maar heb na een korte periode van grote verwondering toch altijd afstand gehouden tot bijvoorbeeld predikanten. Ik respecteerde ze zeker, maar zag en zie ook hun beperkingen. Ze verkondigen soms zelfs zaken, die ik persoonlijk toch anders ervaar. Ik heb mijn eigen weg hierin gevonden. Mensen denken dat ik elke zondag in de kerk zit. Nee. Ik heb mijn gehandicapte buurman ooit een aantal jaren ondersteund in de kerkgang. Maar sedert de corona crisis en de dood van mijn oude buurman ben ik niet meer naar een kerkdienst geweest. Ik ben een christen, maar ik houd ook afstand. Ik zeg niet dat ik nooit meer naar een kerk zal gaan, maar ik heb er nu geen behoefte aan.

En zo houd ik ook afstand van het boeddhisme, van de filosofie, van eigenlijk elke vorm van spiritualiteit. Waarom? Omdat ik ook oog wil houden op de kritiek of schaduwzijden van dit alles. Ik ga niet meer helemaal op in op allerlei religies. Ik neem er van op wat ik als waarachtig ervaar, maar ik ben geen volgeling (meer). Ik zie daar het grote gevaar voor mezelf in. Volgelingen verabsoluteren vaak de religie, spiritualiteit of godsdienst, wat betekent dat ze geen enkele kritiek tolereren op hun Leraar of religie, en vaak blind zijn voor de schaduwzijde van hun absolute standpunt. Je kunt ook jezelf ervaren als gerealiseerd of zelfs Verlicht. Maar is dat ook wel zo? Vaak zijn dit soort mensen best hard en zelfs onverdraagzaam. Als je hun realisatie in twijfel trekt, draaien ze de zaken om. En ben jij iemand die spiritueel blind is, onwetend of weet ik veel wat nog meer. Ze zien niet in dat ze behept zijn met een spiritueel ego en vol zitten met afgunst en hoogmoed.

Wees voorzichtig, houd altijd een gepaste afstand van de spiritualiteit die je ervaart als zijnde waardevol. Het zal ongetwijfeld ook waardevol zijn. Maar laat dit je niet opzadelen met spirituele oogkleppen. Kritiek is er niet zomaar, gefundeerde kritiek dan wel te verstaan. Ook daar valt wat van te leren, namelijk om de zaken enigszins te relativeren.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Het idee is om te kijken of ik in deze discipline waarlijke vooruitgang kan boeken,

Wat doel je met waarlijke vooruitgang ?

[Bodhiboem]

Het idee is om te kijken of ik in deze discipline waarlijke vooruitgang kan boeken,

Wat doel je met waarlijke vooruitgang ?

Dat is een goede vraag. Ik dacht dat ik iets kon bereiken met de methodes die Tolle beschrijft, eerst met betrekking tot de ego, mijn eigen en de collectieve pijn, het zien van het innerlijke lichaam, en het in contact komen met het Zijn.

Het heeft verschillende begin punten waarmee je kunt proberen een glimp op te vangen van het Zijn, die misschien wel bij mij passen. Op zijn minst zou ik verwachten beter met aanwezigheid om te kunnen gaan, en de lasten van de ego wat te verlichten.

[Steve]

Ik heb er alle begrip voor dat als je iets denkt te hebben gevonden wat erg goed bij je past, in spirituele zin, en dat je dan daarin liever misschien niet gestoord wenst te worden.

Zelf ben ik …

Fijn dat je dit zo deelt. Ik volg je wel als je het hebt over die gezonde afstand. Soms, denk ik ook dat het goed is om die afstand even te laten varen, even volledig in iets te duiken, om er volledig van te kunnen proeven, om dan weer met de nodige afstand er naar te kijken wat het met je gedaan heeft en het terug te relativeren. Altijd voorzichtig blijven kan soms maken dat je niet veel meer ontdekt.

Je beschrijft wel goed het werkelijke gevaar van zaken te gaan verabsoluteren, ofwel een bepaalde methode, traditie of leer, ofwel een bepaalde ervaring. Dan wordt het wel erg moeilijk om nog afstand te nemen en te zien wat er werkelijk aan het spelen is. Niets of niemand kan je dan nog uit die (eigen)waan bubbel krijgen. De extreemste vorm hiervan is de verlichtings-/realisatie-/afrondingswaan. Eens deze ingetreden is, lijkt er geen uitweg meer uit. Please never go there…

Voor de rest: durf duiken, experimenteren, ontdekken, gunnen, verlichten en realiseren, maar blijf jezelf relativeren. Laat dit nooit eindigen. Het einde hiervan is het begin van een ondoorprikbare bubbel die werkelijke bevrijding/verlichting voor altijd de pas zal afsnijden.

[Bodhiboem]

Zelf ben ik ooit getroffen door de toespraken van Bhagwan Shree Rajneesh (Osho). Ik vond hem geweldig en Verlicht.

Hij was ook een bijzonder mens. Ik groeide op in die communes, ik heb als zeven-jarig jongetje voor hem gezeten en sannyas genomen. Maar je moet de dingen ook niet al te serieus nemen, hij zei wel eens dat hij zijn wijsheid en energie over zijn discipelen liet regenen omdat hij was als een wolk te vol met zegeningen. Maar hij zei ook, een echte relatie is er niet tussen mij en een van mijn sannyasins.

“Maar zie wat zijn Sannyassins zijn en doen. Ze trekken allemaal eenzelfde gewaad aan en dragen een mala met de afbeelding van Bhagwan."

Ja, de tijd met de rode kleren… het was een soort statement van Osho, om de sannyasin beweging nieuw leven in te blazen. Maar zen priesters dragen ook een soort uniform…

Osho heeft het uiteindelijk weggedaan, omdat het zijn sannyasins te zichtbaar maakte ten opzichte van de autoriteiten. Na Rajneeshpuram werd het duidelijk dat de autoriteiten geen verdere commune in de westerse wereld toe zouden laten, en dat sannyasins op verschillende zwarte lijsten werden gezet om de beweging te onderdrukken.

Later betrad ik de christelijke wereld. Ik vond het aanvankelijk geweldig, maar heb na een korte periode van grote verwondering toch altijd afstand gehouden tot bijvoorbeeld predikanten.

Dat is nogal wat, om te gaan van Osho naar de Christelijke wereld. Osho had het vaak over hoe de priesters en politici samen de mensheid onderdrukten… hij noemde het “de maffia van de ziel”.

En zo houd ik ook afstand van het boeddhisme, van de filosofie, van eigenlijk elke vorm van spiritualiteit. Waarom? Omdat ik ook oog wil houden op de kritiek of schaduwzijden van dit alles. Ik ga niet meer helemaal op in op allerlei religies. Ik neem er van op wat ik als waarachtig ervaar, maar ik ben geen volgeling (meer).

Dat verklaart wel waarom jij zo vaak schud met het waarschuwende vingertje. Mijn eigen standpunt daarin is dat ik de dingen compleet in mij opneem, ik geloof niet zo in de kritiek van anderen na wat ik met Osho’s reputatie heb zien gebeuren. Ik vorm liever mijn eigen visie op de zaken.

Kritiek is er niet zomaar, gefundeerde kritiek dan wel te verstaan.

Veel kritiek komt vanwege belangenhebbende organisaties. Ze zijn niet onafhankelijke, altruïstische rapporteurs, daar staan editors aan het hoofd die kijken naar het sensatie gehalte, of hoe het past in de stroming van de media, of het politiek gewild is door de eigenaren. Ik ga me er niet in mengen hoe dat allemaal zit, maar als je naar de grotere patronen kijkt dan is er wel een bepaalde trend die er niet voor niks is.

[Buddha Amitabha]

Zelf ben ik ooit getroffen door de toespraken van Bhagwan Shree Rajneesh (Osho). Ik vond hem geweldig en Verlicht.

Hij was ook een bijzonder mens. Ik groeide op in die communes, ik heb als zeven-jarig jongetje voor hem gezeten en sannyas genomen. Maar je moet de dingen ook niet al te serieus nemen, hij zei wel eens dat hij zijn wijsheid en energie over zijn discipelen liet regenen omdat hij was als een wolk te vol met zegeningen. Maar hij zei ook, een echte relatie is er niet tussen mij en een van mijn sannyasins.

“Maar zie wat zijn Sannyassins zijn en doen. Ze trekken allemaal eenzelfde gewaad aan en dragen een mala met de afbeelding van Bhagwan."

Ja, de tijd met de rode kleren… het was een soort statement van Osho, om de sannyasin beweging nieuw leven in te blazen. Maar zen priesters dragen ook een soort uniform…

Osho heeft het uiteindelijk weggedaan, omdat het zijn sannyasins te zichtbaar maakte ten opzichte van de autoriteiten. Na Rajneeshpuram werd het duidelijk dat de autoriteiten geen verdere commune in de westerse wereld toe zouden laten, en dat sannyasins op verschillende zwarte lijsten werden gezet om de beweging te onderdrukken.

Later betrad ik de christelijke wereld. Ik vond het aanvankelijk geweldig, maar heb na een korte periode van grote verwondering toch altijd afstand gehouden tot bijvoorbeeld predikanten.

Dat is nogal wat, om te gaan van Osho naar de Christelijke wereld. Osho had het vaak over hoe de priesters en politici samen de mensheid onderdrukten… hij noemde het “de maffia van de ziel”.

En zo houd ik ook afstand van het boeddhisme, van de filosofie, van eigenlijk elke vorm van spiritualiteit. Waarom? Omdat ik ook oog wil houden op de kritiek of schaduwzijden van dit alles. Ik ga niet meer helemaal op in op allerlei religies. Ik neem er van op wat ik als waarachtig ervaar, maar ik ben geen volgeling (meer).

Dat verklaart wel waarom jij zo vaak schud met het waarschuwende vingertje. Mijn eigen standpunt daarin is dat ik de dingen compleet in mij opneem, ik geloof niet zo in de kritiek van anderen na wat ik met Osho’s reputatie heb zien gebeuren. Ik vorm liever mijn eigen visie op de zaken.

Kritiek is er niet zomaar, gefundeerde kritiek dan wel te verstaan.

Veel kritiek komt vanwege belangenhebbende organisaties. Ze zijn niet onafhankelijke, altruïstische rapporteurs, daar staan editors aan het hoofd die kijken naar het sensatie gehalte, of hoe het past in de stroming van de media, of het politiek gewild is door de eigenaren. Ik ga me er niet in mengen hoe dat allemaal zit, maar als je naar de grotere patronen kijkt dan is er wel een bepaalde trend die er niet voor niks is.

Klopt, sommige Zenleraren dragen ook speciale kleding. Mijn Leraar deed dat in die tijd niet. Hij vond het echter niet kloppen als mensen een massa volgelingen vormen die allemaal hetzelfde dragen en ook nog een mala om hun nek hebben met een afbeelding van een (spirituele) leider. Mij kan het niks schelen, maar ik snap de bedenkingen van mijn toenmalige Leraar wel. En hij heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt, waarin miljoenen mensen achter Adolf Hitler aan liepen. Dat was dan wel geen spirituele leider en totaal niet vergelijkbaar met Osho, maar het principe is dat menselijke massavorming gevaarlijke trekken kan aannemen.

Ik weet dat Bhagwan priesters e.a. de maffia van de ziel noemde. Dat is een rebelse houding. In zekere zin heeft hij wel een punt, maar ik vind zijn uitspraken hierover nogal eenzijdig en schromelijk overdreven. Alsof iedere priester een schoft en een oplichter zou zijn. Ik ken een Jezuïet die je welhaast Verlicht zou kunnen noemen. In mijn ogen is dat ongenuanceerde maffia-etiket van Osho klinklare onzin. En over mijn christelijke geloof heb ik al vaker geschreven. Je kunt het opmerkelijk vinden, maar het is nu eenmaal zo. En ik zie heus wel dat bepaalde zaken niet kloppen in de christelijke wereld. Maar ik zie onder boeddhisten ook zaken, die volgens mij niet in lijn zijn met wat de Boeddha leerde. Je moet altijd op je hoede blijven, dat klopt wel.

Ik heb geen "waarschuwend vingertje". Ik beoordeel de zaken op eigen autoriteit. Ik doe dat dus op mijn eigen wijze en motiveer dat ook. Dat heeft niets van doen met belangenorganisaties e.a. Ik lever die kritiek op persoonlijke titel, ik heb er verder geen enkel belang bij. Ik spreek uitsluitend uit eigen ervaring en wat ik zoal zie gebeuren, vooral in spirituele kringen. En wat ik daar zie gebeuren is helaas vaak niet zo heel fraai. Jammer genoeg. Op dit moment opereer ik als eenling, ik bezoek zelfs geen kerk (meer).

[Bodhiboem]

Tja kijk, ik belicht liever de mooie dingen van het leven. Ik zou het kunnen hebben over de weinigen die traumatische dingen hebben ervaren in Osho’s communes, maar wat heeft dat voor zin? Ik vind het fijner om te praten over de spirituele vooruitgang die velen in de commune hebben bereikt…

Meestal is het zo dat een klein beetje interesse in een spirituele meester iets is wat ik aanmoedig, omdat het mensen uit hun materialistisch-sociale cocon haalt. Ik ben daar wel voor, zelfs al is het iemand als Sathya-Sai-Baba of Sadhguru, die toch wat meer dubieuze figuren zijn.

Bij Eckhart Tolle ook, ik hoor dat zijn persoonlijk fortuin word geschat op zo 75 miljoen USD, en dat voor een retraite met hem je zo 2000 euro betaald plus accomodatie en reiskosten. Maar bij Osho ook, toegang tot de Ashram was niet gratis, en Tolle gaat wel door met zichzelf beschikbaar maken voor zoekers.

Zijn boeken zijn gratis te downloaden als pdf’s, dus zijn leer is laagdrempelig beschikbaar en dat is fijn.

[Bodhiboem]

Ik dacht dat ik iets kon bereiken met de methodes die Tolle beschrijft, eerst met betrekking tot de ego, mijn eigen en de collectieve pijn, het zien van het innerlijke lichaam, en het in contact komen met het Zijn.

Vreemd genoeg schijnt dit niet zo te zijn. Na het boek te hebben gelezen en sommige methodes te hebben toegepast, merk ik dat ik het boek geen tweede keer kan lezen - ik merk een sterk geestelijk verzet en turbulentie.

Ik ga dit experiment dus ook beëindigen en zal wat rust nemen.

[Buddha Amitabha]

Ik dacht dat ik iets kon bereiken met de methodes die Tolle beschrijft, eerst met betrekking tot de ego, mijn eigen en de collectieve pijn, het zien van het innerlijke lichaam, en het in contact komen met het Zijn.

Vreemd genoeg schijnt dit niet zo te zijn. Na het boek te hebben gelezen en sommige methodes te hebben toegepast, merk ik dat ik het boek geen tweede keer kan lezen - ik merk een sterk geestelijk verzet en turbulentie.

Ik ga dit experiment dus ook beëindigen en zal wat rust nemen.

Dat is opmerkelijk. Misschien kun je later eens vertellen wat dit met je gedaan heeft, als je dat wilt. Sterkte.

[Bodhiboem]

Ik dacht dat ik iets kon bereiken met de methodes die Tolle beschrijft, eerst met betrekking tot de ego, mijn eigen en de collectieve pijn, het zien van het innerlijke lichaam, en het in contact komen met het Zijn.

Vreemd genoeg schijnt dit niet zo te zijn. Na het boek te hebben gelezen en sommige methodes te hebben toegepast, merk ik dat ik het boek geen tweede keer kan lezen - ik merk een sterk geestelijk verzet en turbulentie.

Ik ga dit experiment dus ook beëindigen en zal wat rust nemen.

Dat is opmerkelijk. Misschien kun je later eens vertellen wat dit met je gedaan heeft, als je dat wilt. Sterkte.

Er waren verschillende dingen gaande… eerst merkte ik op dat ik helemaal geen zin meer had om Tolle te lezen, dat het voor mij iets leegs was, dat najagen van het spirituele doel om meer bij het Zijn te komen. Het resultaat was niet lumineus, het was een gedachten-drol, kreeg ik te zien in een plaatje dat in mij opkwam.

Toen ben ik nog een stukje Osho gaan luisteren later, en dat kalmeerde mij, bracht mij terug in een zachte sfeer. Ik kwam een citaat tegen over hoe wij eigenlijk de keus hebben tussen een innerlijke hemel en een hel, en hoe het afhangt van waar je je energie aan geeft. Dat voelde wel heel toepasselijk.

Osho gaf in die passage de raad om je te richten op vreugdevolle dingen, om te kijken naar het vieren van het leven, lumineuze, lichte dingen, en daar je energie aan te geven, en geen aandacht te besteden aan duistere dingen. Tolle is zeker niet duister, maar hij is wel veel bezig met disfunctionerende geestelijke patronen.

Ik denk dat ik op bepaalde manieren dat wat Tolle doorgeeft niet meer nodig heb, en dat mijn innerlijk daar duidelijke signalen over afgaf.

[Buddha Amitabha]

Ik snap het. Eigenlijk had ik dat ook een beetje, dat het informatie is die Tolle geeft, die voor mij althans te cerebraal en blijkbaar voor mij "achterhaald" is. Dat bedoel ik niet negatief. Ik meen dat zijn boek(en) vooral bedoeld zijn, of lijken, voor mensen die niet veel ervaring en kennis hebben opgedaan met het onderzoeken van de geest en het ego. Tolle schrijft denk ik vooral toegankelijk voor dat publiek, wat op een vrij eenvoudige kennis kan maken met zelfwaarneming en dergelijke. In zoverre is het werk van Eckhart Tolle denk ik prima.

Zelf heb ik ooit een boek gehad over zelfwaarneming, getiteld "Zelfobservatie" van ene Red Hawk. Ik kan het in mijn boekenkast niet meer vinden. Waarschijnlijk heb ik het weggegeven of zo. Ik werd geestelijk helemaal naar van dat boek, omdat het je probeerde uit te nodigen via oefeningen om het één en ander uit te proberen. Ik had het gevoel dat ik een flinke stap terug zette in mijn beleving. Ik ben er dus mee gestopt.

In plaats van beoefening past mij meer de kunst van het los laten. En daarin faal ik zelfs nog regelmatig. We zijn zo getraind om te grijpen, te willen begrijpen.

[ervaringsgetuige]

...
Osho gaf in die passage de raad om je te richten op vreugdevolle dingen, om te kijken naar het vieren van het leven, lumineuze, lichte dingen, en daar je energie aan te geven, en geen aandacht te besteden aan duistere dingen. Tolle is zeker niet duister, maar hij is wel veel bezig met disfunctionerende geestelijke patronen.

Eckhart Tolle geeft in zijn boeken - en op YouTube vaak met veel humor en gekke bekken trekkerij wat zijn toehoorders en kijkers aan lachen brengt - diepgaande analyses van menselijke psychologische patronen die vaak tot lijden leiden. Geen verschil met het boeddhisme dus wat de oorzaak van het lijden betreft.
Osho was natuurlijk de lolbroek en provocateur bij uitstek.

[ervaringsgetuige]

...Ik dacht dat ik iets kon bereiken met de methodes die Tolle beschrijft,...

OVer welke methodes van Eckhart Tolle heb je het?
Ik kan zo direct ngeen bedenken.
Ook goeroe Gemini weet van geen Eckhart Tolle methode's.
Zie....

Eckhart Tolle biedt geen strikte methodes aan in de traditionele zin, zoals een stapsgewijze handleiding. Zijn benadering is eerder een uitnodiging tot bewustwording en een verschuiving van je aandacht.

[Bodhiboem]

In plaats van beoefening past mij meer de kunst van het los laten. En daarin faal ik zelfs nog regelmatig. We zijn zo getraind om te grijpen, te willen begrijpen.

Dat gevoel ken ik goed. Ajahn Chah noemde het “het cultiveren van de geest van het loslaten”, datgene wat maakt dat de greep gemakkelijk open gaat en soepel loslaat in plaats van te grijpen.

[lang kwaat]

In plaats van beoefening past mij meer de kunst van het los laten. En daarin faal ik zelfs nog regelmatig. We zijn zo getraind om te grijpen, te willen begrijpen.

Vooral ook om te oordelen, vind ik. Kun je als mens wel met anderen omgaan zonder oordelen? (open vraag).
Lijkt onmogelijk. Oordelen is vaak ook zo streng, nietwaar? Zo genadeloos.
Je ziet zo gemakkelijk tekorten, gebreken, imperfecties, afwijkingen in anderen die je niet graag ziet, vind ik.

Het is al heel wat als je die oordelen niet zo serieus neemt, vind ik, niet zo streng opvat zeg maar.
Wat luchtig mee kan omgaan. Wat lucht en licht er in brengt.
Beseft dat het ook maar hersenschimmen zijn. Gewoonte.

We lijken toch altijd ook wel het Oordeel klaar te hebben.
Tegelijkertijd moet je misschien ook daarover maar beter niet te streng oordelen.

Ik heb nog altijd wel moeite met een sfeer van dat strenge oordelen.
Dat genadeloze.
Wij mensen kunnen elkaar om het minste en geringste haten.

[Buddha Amitabha]

In plaats van beoefening past mij meer de kunst van het los laten. En daarin faal ik zelfs nog regelmatig. We zijn zo getraind om te grijpen, te willen begrijpen.

Vooral ook om te oordelen, vind ik. Kun je als mens wel met anderen omgaan zonder oordelen? (open vraag).
Lijkt onmogelijk. Oordelen is vaak ook zo streng, nietwaar? Zo genadeloos.
Je ziet zo gemakkelijk tekorten, gebreken, imperfecties, afwijkingen in anderen die je niet graag ziet, vind ik.

Het is al heel wat als je die oordelen niet zo serieus neemt, vind ik, niet zo streng opvat zeg maar.
Wat luchtig mee kan omgaan. Wat lucht en licht er in brengt.
Beseft dat het ook maar hersenschimmen zijn. Gewoonte.

We lijken toch altijd ook wel het Oordeel klaar te hebben.
Tegelijkertijd moet je misschien ook daarover maar beter niet te streng oordelen.

Ik heb nog altijd wel moeite met een sfeer van dat strenge oordelen.
Dat genadeloze.
Wij mensen kunnen elkaar om het minste en geringste haten.

De Franse filosoof Jean-Paul Sartre noemde de ander de hel. Veelzeggend... En wat ons oordelen betreft, de Transactionele Analyse stelt dat we een Ouder, een Volwassene en een Kind in onze psyche dragen. De Ouder wordt ook wel de Rechter genoemd. Die Rechter in ons oordeelt altijd, maar niet zoals de gewone rechters dat doen. Die wegen alle belangen af en nemen de menselijke maat en de menselijke omstandigheden zoveel mogelijk mee in hun rechtspraak. Maar de innerlijke Rechter is meedogenloos, streng en veroordelend (let op: in plaats van oordelend). Of de Transactionele Analyse gelijk heeft, laat ik verder buiten beschouwing, maar hun model is nog niet zo vreemd. Onze innerlijke Rechter kan heel sterk zijn, geconditioneerd door onze (veel te strenge) ouders en opvoeders. Die innerlijke Rechter kan onze innerlijke Volwassene of ons innerlijke kind veroordelen. Vaak is het een innerlijke dialoog tussen de innerlijke Ouder (Rechter) en het innerlijke Kind. Dat betekent dat de persoon in kwestie ernstig in conflict is met zichzelf, de Ouder slaat het Kind als het ware. Een zeer onwenselijke situatie die vaak hulp vereist, psychotherapie of anderszins.

[ervaringsgetuige]

De Franse filosoof Jean-Paul Sartre noemde de ander de hel. Veelzeggend...

De implicatie van het inzicht van Sartre was groot, maar hij was zelf nog te veel geïdentificeerd met het denken.
Zie...

Van Descartes’ vergissing naar Sartres inzicht

De zeventiende-eeuwse filosoof René Descartes, die beschouwd wordt als de grondlegger van de moderne filosofie, formuleerde deze fundamentele vergissing met zijn beroemde motto (dat hij als fundamentele waarheid beschouwde): ‘Ik denk, dus ik ben.’ Dat was het antwoord dat hij vond op de vraag: Wat kan ik met absolute zekerheid weten? Hij besefte dat het feit dat hij altijd dacht boven alle twijfel verheven was, en dus stelde hij denken gelijk aan Zijn, dat wil zeggen, identiteit – ik ben – met denken. In plaats van de diepste waarheid ontdekte hij de wortel van het ego, maar dat wist hij niet.

   Het duurde bijna driehonderd jaar voordat een andere beroemde filosoof iets in die uitspraak zag dat Descartes, maar ook iedereen na hem, over het hoofd had gezien. Dat was Jean-Paul Sartre. Hij keek eens heel goed naar Descartes’ uitspraak ‘Ik denk, dus ik ben’ en besefte toen opeens, in zijn eigen woorden: ‘Het bewustzijn dat zegt: “Ik ben” is niet het bewustzijn dat denkt.’ Wat bedoelde hij daarmee?

Als je je ervan bewust bent dat je denkt, maakt dat bewustzijn geen deel uit van het denken. Het is een andere dimensie van bewustzijn. En het is dat bewustzijn dat zegt: ‘Ik ben.’ Als er niets anders in je was dan gedachten, zou je niet eens weten dat je denkt. Je zou als een dromer zijn die niet weet dat hij droomt. Je zou je net zo identificeren met elke gedachte als de dromer zich identificeert met elk beeld uit zijn droom. Veel mensen leven nog steeds zo, als slaapwandelaars, gevangen in een oude gestoorde geestesgesteldheid die telkens weer dezelfde nachtmerrieachtige werkelijkheid herschept. Als je weet dat je droomt, ben je wakker in de droom. Dan is er een andere dimensie van het bewustzijn verschenen.

De implicatie van het inzicht van Sartre was groot, maar hij was zelf nog te veel geïdentificeerd met het denken om de volle betekenis te beseffen van wat hij had ontdekt: een nieuwe dimensie van bewustzijn in opkomst.

Uittreksel van: Eckhart Tolle. 'Een nieuwe aarde'.

En wat de ander betreft, die zogenaamde "Hel" volgens Sartre...
Zie hier een meester in het eenvoudig en direct verwoorden van de waarheid.

we use other people to feel OK.

We medicate ourselves with their love, their attention, their affection, their admiration, and through touch and sex. (We can even medicate ourselves through drama since it’s a distraction from more uncomfortable feelings and thoughts.)

And all that is OK, although it sometimes comes with a lot of struggle and suffering. We hold on for dear life when it looks like we may lose it. We experience withdrawal when we lose it. We seek it when we feel we don’t have it. We wish what we have is different and better at making us feel OK.

We use others to fill that hole or void in us that many of us experience. We use others to cover up or compensate for a sense of not being good enough, and any other ways we feel deficient.

There is another way. And that is to meet our own experience with kindness, and gently explore how our mind creates these experiences of void and deficiencies. That’s where we can find a more real and thorough resolution and a more genuine and ultimately satisfying relationship with ourselves and others.

When we use others to feel OK, we create a sense of separation between us and them. And when this softens or falls away, what’s left is a sense of intimacy.
........

we use other people to feel ok..

• we medicate ourselves with other people
• their love, their attention, their affection, physical touch/sex

Byron Katie

We creëren onze eigen hel dus.

[ervaringsgetuige]

Wij mensen kunnen elkaar om het minste en geringste haten.

Dat doen alleen niet-ontwaakte mensen.
De ontwaakte mens weet dat er geen ander is.
Zie ook goeroe Gemini...

De uitspraak "de ontwaakte mens weet dat er geen ander is" is een intrigerende stelling die verschillende interpretaties toelaat, afhankelijk van de filosofische of spirituele context waarin ze wordt geplaatst. Laten we enkele mogelijke betekenissen onderzoeken:

• Eenheid met het universum: Deze interpretatie suggereert dat een "ontwaakte" persoon zich realiseert dat alle individuen en verschijnselen in wezen één zijn. Er is geen scheiding tussen het "zelf" en de "ander", omdat alles deel uitmaakt van een groter geheel. Dit kan worden vergeleken met de concepten van niet-dualiteit in filosofieën zoals het Advaita Vedanta.

• De illusie van het ego: Een andere interpretatie is dat de "ontwaakte" persoon doorziet dat het ego, het individuele zelfbeeld, een illusie is. Zonder het ego is er geen onderscheid tussen "ik" en "ander", waardoor een gevoel van verbondenheid ontstaat met alles wat bestaat.

• Persoonlijke verantwoordelijkheid: Deze interpretatie benadrukt dat de "ontwaakte" persoon de verantwoordelijkheid neemt voor zijn of haar eigen ervaringen en niet de schuld geeft aan externe factoren of anderen. Door te beseffen dat er geen "ander" is om de schuld te geven, wordt men meer bewust van de eigen rol in het creëren van de realiteit.

• Een spirituele ervaring: Sommige mensen ervaren deze uitspraak als een beschrijving van een diepe spirituele ervaring, waarbij de grenzen tussen het zelf en de wereld om ons heen oplossen. Dit kan leiden tot een gevoel van intense vreugde, vrede en eenheid.

Kritische reflectie: Het is belangrijk om op te merken dat deze interpretaties vaak subjectief zijn en gebaseerd op persoonlijke ervaringen en overtuigingen. De uitspraak "de ontwaakte mens weet dat er geen ander is" kan voor de ene persoon een diepgaande waarheid zijn, terwijl het voor de ander een onbegrijpelijk concept blijft.

Vragen om verder te denken:

• Wat betekent "ontwaakt" voor jou?
• Hoe zou je de relatie tussen het individu en het geheel beschrijven?
• Welke rol speelt het ego in jouw leven?
• Hoe zou het inzicht dat "er geen ander is" jouw leven beïnvloeden?

[lang kwaat]

De Franse filosoof Jean-Paul Sartre noemde de ander de hel. Veelzeggend... En wat ons oordelen betreft, de Transactionele Analyse stelt dat we een Ouder, een Volwassene en een Kind in onze psyche dragen. De Ouder wordt ook wel de Rechter genoemd. Die Rechter in ons oordeelt altijd, maar niet zoals de gewone rechters dat doen. Die wegen alle belangen af en nemen de menselijke maat en de menselijke omstandigheden zoveel mogelijk mee in hun rechtspraak. Maar de innerlijke Rechter is meedogenloos, streng en veroordelend (let op: in plaats van oordelend). Of de Transactionele Analyse gelijk heeft, laat ik verder buiten beschouwing, maar hun model is nog niet zo vreemd. Onze innerlijke Rechter kan heel sterk zijn, geconditioneerd door onze (veel te strenge) ouders en opvoeders. Die innerlijke Rechter kan onze innerlijke Volwassene of ons innerlijke kind veroordelen. Vaak is het een innerlijke dialoog tussen de innerlijke Ouder (Rechter) en het innerlijke Kind. Dat betekent dat de persoon in kwestie ernstig in conflict is met zichzelf, de Ouder slaat het Kind als het ware. Een zeer onwenselijke situatie die vaak hulp vereist, psychotherapie of anderszins.

Ja, de strenge rechter. Die is niet mals. Het zit ook wel in je denk ik. Ik denk dat ik dit het minst heb van ons als kinderen.
Maar mijn broer en zus kunnen flink streng worden en bijna hatelijk naar elkaar.
Mensen zijn zo in staat elkaar volledig af te wijzen. Alsof er niks deugt aan die persoon en dat ook te laten voelen ook.
Vermoeiend.

[Bodhiboem]

Ik heb die strenge rechter naar huis gestuurd.

[ervaringsgetuige]

Maar mijn broer en zus kunnen flink streng worden en bijna hatelijk naar elkaar.

Alle haat begint bij zelf-haat.