Ochtendmeditatie over vreugde

[Bodhiboem]

Ik dacht dat ik mijn ochtendmeditatie over vreugde zou delen, die begon met mijn vroege ochtendkoffie. Er kwam een koel briesje binnen uit de tuinen en wat getjilp van vogels. Het belooft een warme dag te worden.

In het belang van het zoeken naar vreugde, dacht ik dat ik een lijst zou samenstellen van de dingen die me vreugde gaven. Sommige waren menselijke basisactiviteiten zoals eten en drinken, sommige waren betrokken bij het gebruik van het lichaam zoals fietsen en douchen, sommige waren betrokken bij het maken van dingen, en weer anderen gingen over verhalen, en nog meer gingen over liefhebben. Al deze dingen lijken iets van de geest te voeden, en geven me op een bepaald niveau vreugde.

Nu kan ik gewoon meer tijd besteden aan deze activiteiten, en mezelf onderdompelen in wat ik leuk vind, maar er is meer aan de hand. Door te mediteren op vreugde geef ik bewust mijn energie en aandacht aan mijn vreugde, en het lijkt bepaalde dingen in mij te verschuiven. Ik voel me lichter en helderder, minder zwaar, zuiverder.

Het lijkt erop dat mijn geest weet hoe ik dit moet doen, en alles wat ik hoef te doen is me gewoon meditatief bewust zijn van mijn vreugde en de dingen die erin gaan.

[ervaringsgetuige]

... Door te mediteren op vreugde geef ik bewust mijn energie en aandacht aan mijn vreugde, en het lijkt bepaalde dingen in mij te verschuiven. Ik voel me lichter en helderder, minder zwaar, zuiverder.

Jeetje, dat had je al veel eerder moeten doen dan!
Laat alle boeken en ander hoofd-vullende zaken zoals dit forum.
Maak je hoofd leeg... Empty Your Mind - a powerful zen story for your life. - YouTube

[Bodhiboem]

Dus vanmorgen overwoog ik of vreugde in verschillende smaken komt. Of er een transcendente vreugde zou kunnen zijn die in kwaliteit verschilt van zeg de vreugde van een ochtendkoffie. Mijn conclusie was dat ze niet verschillend zijn in kwaliteit maar alleen in graad... een extatische wervelende dans kan een gevoel geven dat intenser is, maar het is nog steeds dezelfde vreugde.

Ik denk wel dat vreugde voorbij een bepaald punt dankbaarheid en gebed wordt, wanneer het overloopt. Als je zoveel vreugde hebt gehad als je aankan, en je bent bijna onnadenkend, als je het niet wegduwt, wordt het een dankbaarheid aan het goddelijke dat je is komen bezoeken.

Uiteindelijk is vreugde het plezier van het goddelijke dat in kleine stukjes schijnt door de dagelijkse activiteiten die we doen. In zekere zin is het het goddelijke dat je beloont voor het volgen van het doel van je leven, voor het besteden van aandacht aan die dingen die bij je binnen en buiten passen.

Dus mediteren op je vreugde is die gebieden herkennen waar je leven het goddelijke het dichtst benadert. Het is een waardevolle zoektocht om te ondernemen.

[ervaringsgetuige]

Dus mediteren op je vreugde is die gebieden herkennen waar je leven het goddelijke het dichtst benadert. Het is een waardevolle zoektocht om te ondernemen.

Geweldig, nu je zoektocht nog afronden anders blijf je maar cirkeltjes draaien in je denken. 

[Steve]

Heerlijk die vreugde meditatie van jou!

Er kwam bij mij wel op dat, op dat moment dat je zoveel vreugde hebt gehad dan je aankon, dat je het dan ook zou kunnen laten overstromen naar anderen. Het goddelijke is er denk ik niet op uit om enkel jou te bezoeken, maar misschien via jou juist ook wel een groter deel van de wereld.

Ik herken vaak twee contrasterende bewegingen in dit proces van verbinden met iets hogers of ruimers. Er is enerzijds wij die dichter bij het goddelijke willen komen, een soort van opgaande beweging, maar ook het goddelijk dat dichter wil komen bij de wereld, een soort indalende beweging. Ik heb de ervaring dat het één het ander kan bekrachtigen en dus versterken als we ons open stellen voor beide stromen.

Misschien iets om verder te onderzoeken?

[ervaringsgetuige]

Bodhiboem: Heerlijk die vreugde meditatie van jou!

Ja, aanstekelijk.
Bij mij creëert het een beeld van een kabbelend beekje met een zacht belletje op de achtergrond, wat gezang, en de waaiende wind.

[Bodhiboem]

Heerlijk die vreugde meditatie van jou!

Ja, aanstekelijk.
Bij mij creëert het een beeld van een kabbelend beekje met een zacht belletje op de achtergrond, wat gezang, en de waaiende wind.

Ik ben blij dat jullie er wat aan hebben gehad!

Ik herken vaak twee contrasterende bewegingen in dit proces van verbinden met iets hogers of ruimers. Er is enerzijds wij die dichter bij het goddelijke willen komen, een soort van opgaande beweging, maar ook het goddelijk dat dichter wil komen bij de wereld, een soort indalende beweging. Ik heb de ervaring dat het één het ander kan bekrachtigen en dus versterken als we ons open stellen voor beide stromen.

Het zou kunnen, maar ik wil de meditatie niet gaan zitten manipuleren. Het lichaam bezit wijsheid over hoeveel vreugde genoeg is. De simpele vorm van “je richten op wat je vreugde brengt” heeft iets moois. Die hogere regionen van gebed en het goddelijke zijn misschien voor veel mensen niet te bereiken.

[ervaringsgetuige]

Heerlijk die vreugde meditatie van jou!

Ja, aanstekelijk.
Bij mij creëert het een beeld van een kabbelend beekje met een zacht belletje op de achtergrond, wat gezang, en de waaiende wind.

Ik ben blij dat jullie er wat aan hebben gehad!

We zijn hier op het forum om elkaar te helpen! 

[Steve]

Het zou kunnen, maar ik wil de meditatie niet gaan zitten manipuleren. Het lichaam bezit wijsheid over hoeveel vreugde genoeg is. De simpele vorm van “je richten op wat je vreugde brengt” heeft iets moois. Die hogere regionen van gebed en het goddelijke zijn misschien voor veel mensen niet te bereiken.

Het spijt me dat je dit als manipulaties ziet.
Ik zie het eerder zo dat een lichaam gericht is op zichzelf, op zelf-behoud. Daar is het voor geprogrammeerd, daar is het voor geconditioneerd, om zich goed te voelen, vreugde te willen voor zichzelf. Soms kost het wat moeite om dat te openen, maar het is geen manipulatie naar iets anders, naar iets niet spontaan, maar eerder zoals in de analogie van de vuist, een moeite doen om het te openen, zodat het terug kan keren naar zijn oorspronkelijke, spontane staat van openheid, delen, niet gerichtheid op vreugde voor zichzelf. Wat je voor jezelf wilt blijft meestal klein. Het baadt immers maar voor 1 in plaats van voor veel. Waarom zou het goddelijke daar overvloedig willen zijn?