De tussenpersonen

[Bodhiboem]

Ik kwam dit tegen in Osho’s ‘The Razor’s Edge’ discourse #12…

My effort here is to make you free from the chains of the priesthood. The moment you are free from the chains of the priesthood, you are no longer Christian, no longer Hindu, no longer Jew. You are simply and purely human beings. You have already come very close to your home; the priest was distracting you.
An ancient story says that the old devil is sitting under a tree, having his morning tea, and a young disciple comes running, very much disturbed. He says, ”What are you doing? You are sitting here, drinking tea, and our whole business is in difficulty. One man on the earth has found the truth!”
The old guy laughed. He said, ”You are too young, you don’t know all the secrets. Don’t be worried, my people have reached there.” The young disciple could not believe his eyes, could not believe his ears. He said, ”I am coming from there, I have not seen anyone of our people.”
The old devil said, ”There is no need to send our people. I have created the priests. And they are surrounding the man. Now they have become a wall between the man and the people. Whatever the man says, the priest will interprete it and distort it.
”Truth has been found many times,” said the old devil, ”but while priests exist, truth will be found and lost again, because the priests immediately start interpreting, making organized religions around the truth – churches, temples, mosques – and the truth is lost in their interpretations, in their commentaries.
”What commentaries can they make? They don’t know the truth. Truth needs no commentary, it is pure experience. Either you know it or you don’t know it. there is no third position. That’s why I’m so much at ease. Just sit down and have a cup of tea.”
The story is significant. Beware of the priests, beware of organized religions, beware of others telling you what is truth. Nobody can tell it to you. You will have to find it yourself.

Zelfs in het boeddhisme zie je de mensen die interpretaties en commentaren schrijven, waardoor de werkelijke boodschap in vele verschillende termen word verhuld.

De zoektocht naar de waarheid is lang en moeilijk. Je kan je afzonderen, en alleen met de impulsen van je geest worstelen. Je kan geschriften tot je nemen, kijkend of je de juiste impuls aan je geest kunt geven zodat je spontaan iets ontdekt over de waarheid.

[Steve]

Persoonlijk ben ik ook voorstander je te ontdoen van labels als boeddhist, of anderen. Maar aan de andere kant heb ik geen enkel probleem met Boeddhisten, Christenen, Hindoes, Islamieten… die zich goed voelen bij zo’n label. Ik heb respect voor religies, ben blij dat ze bestaan, dat ze als richting wijzer bestaan en dat ze talrijk zijn: voor elk wat wils.

Ook ik heb mijn bedenkingen bij sommige volgelingen er van, vooral als het nogal eng of blind gevolgd wordt. Maar dan nog, wie ben ik om te beoordelen of dat negatief of positief is voor die mensen. Iemand die houvast nodig heeft moet je die houvast niet gaat afpakken. Misschien leidt het niet, kan het niet tot volledige bevrijding leiden, maar niet iedereen is daar op uit. Zij die er op uit zijn botsen wel vanzelf op de beperking van iets kritiekloos te volgen en komen dan bij een Osho terecht of bij een Zen waarin gezegd wordt “kom je de Boeddha tegen, doodt hem”. Dat is ook maar nodig als volledige bevrijding belangrijk wordt.

Als je merkt dat iemand verder wil dan waar religie je toe beperkt, kan je gerust er op wijzen dat er aan vasthouden de beperking in stand zal houden. En dan zijn zulke uitspraken als die van Osho of die van zen of die van Sutta Boeddhisme in de zin van “de damma is als een vlot, eens aan de overkant moet je het niet blijven meezeulen, maar afwerpen”. In elke religie kom je wel zulke uitspraken tegen waardoor uiteindelijk de religie wordt gestimuleerd af te werpen. Maar die hoeven niet algemeen gemaakt te worden voor grotere groepen mensen dan jezelf en die paar die net als jou die beperktheid misschien niet meer nodig hebben of vooruitgang tegen aan het houden is. Het hoeft niet te leiden tot een veroordelen van religie(s). In het veroordelen zit een afstoten, wat wijst op een onvrijheid in jezelf dat je liever projecteert op een groepje mensen dan zelf in de ogen te kijken. Het wijst op een ontevredenheid in jezelf, zich voordoend als de nobele, wijze, radicale criticus.

En wat die interpretaties betreft. Ook dat zie ik zoals hierboven. Ik zie Boeddhisme geïnterpreteerd als houvast gevend (ethische regels), als houvast ondermijnend (Dzogchen), of daar nog iets tussen. Voor elk wat wils. Verschillende interpretaties, aanvullingen, verdiepingen vanuit persoonlijke ervaringen die soms beter aansluiten bij sommige persoonstypes, niet zozeer als verhullend van de werkelijke boodschap. Als je boeddhisme bekijkt is er geen werkelijke boodschap te vinden, er zijn enorm veel boodschappen te vinden, elkaar soms letterlijk tegensprekend, voor de ene zo verwoord, voor de andere weer helemaal tegenovergesteld. Kijken welke impuls het je geeft, of het je houvast versterkt als je dat nodig hebt, of juist afbrokkelt als je dat niet nodig hebt, ja, daar gaat het om. Kijken wat het voor je doet, kijken of het bevrijdt voor "jou", of nog meer bekneld.

[Buddha Amitabha]

Tussenpersonen... Osho heeft hier in zekere zin een punt. Maar niet helemaal. Het probleem met zo'n ongenuanceerd standpunt is, dat het de verscheidenheid veronachtzaamt of ontkent. Alsof elke priester, geestelijke, imam, en dergelijke bij voorbaat verdacht, corrupt, doortrapt en dergelijke zou zijn. Osho noemt geestelijk leiders de maffia van de ziel. Georganiseerde religie kan gevaarlijke kanten hebben, of zelfs uitgaan van verkeerde interpretaties, dat klopt. Dat is een risico wat altijd aanwezig is, óók als je de toespraken van Osho volgt.

De Leraar of Meester, Jezus, Boeddha, Krishna, Mohammed, enzovoort hebben op een gegeven moment volgelingen of discipelen. En als je bijvoorbeeld de Bijbel leest, zie je het bij de directe leerlingen al soms fout gaat. Ze maken inschattingsfouten en daar kan Christus nog corrigerend optreden. Dat geldt ook voor de andere Meesters. Maar na hun dood gaan de volgelingen die leringen op schrift zetten, en daar begint de interpretatie reeds. Dit is niet te voorkomen.

Desondanks ervaar ik bijvoorbeeld de mystici als degenen die de leringen van de Meester(s) toch weten te evenaren, zoals dit aanvankelijk bedoeld is, of lijkt. En ik heb zelf een Zenleraar gehad die zeer authentiek was. En daarna heb ik een oudere predikant gekend, die ook een formidabel inzicht had in de Bijbel. Dus ik herhaal: je kunt niet zomaar zwart-wit stellen dat elke geestelijke bedrieglijk is. Zelfs in de tijd dat Jezus op aarde rondliep waren er diverse authentieke Farizeeën en Schriftgeleerden. Dat lezen we ook in de Schrift. De geestelijke elite die de touwtjes destijds in handen had, was inderdaad corrupt. Maar laten we liever genuanceerd blijven, en bezien welke geestelijk leiders daadwerkelijk vrucht dragen. Aan de vruchten herkent men immers de boom.

[Bodhiboem]

Als ik kijk naar de geestelijken die ik heb ontmoet dan waren die veelal gericht op leren uit boeken. Zelfs de boeddhistische monniken. De Christelijke priesters waren een beetje meer gericht op het ritueel.

En zogauw als je gaat leren uit boeken dan sta je toch een stapje verder af van een levende bron. Vooral als het oude geschriften en commentaren zijn. Je raakt verstrikt in kennis, in het weten van dingen.

Maar alleen bij Osho sannyasins in de ashram in India kwam ik tegen iets van echte levende meditatie, iets lichts, een grote stroming van zoekers die zich allemaal voor hetzelfde inzette. Die in de hier en nu bezig waren.

[Buddha Amitabha]

Als ik kijk naar de geestelijken die ik heb ontmoet dan waren die veelal gericht op leren uit boeken. Zelfs de boeddhistische monniken. De Christelijke priesters waren een beetje meer gericht op het ritueel.

En zogauw als je gaat leren uit boeken dan sta je toch een stapje verder af van een levende bron. Vooral als het oude geschriften en commentaren zijn. Je raakt verstrikt in kennis, in het weten van dingen.

Maar alleen bij Osho sannyasins in de ashram in India kwam ik tegen iets van echte levende meditatie, iets lichts, een grote stroming van zoekers die zich allemaal voor hetzelfde inzette. Die in de hier en nu bezig waren.

Hiermee lijk je te impliceren, dat Osho de enige ware weg is. Misschien geldt dat voor jou, maar dat hoeft helemaal niet voor anderen te gelden. Jij kent niet alle priesters, imams, geestelijken, dominees, en ga zo maar door. Ook Osho kende ze niet allemaal, dat is onmogelijk. En als je ze niet allemaal kent, dan kun je er ook niet zo zwart-wit over oordelen. En dat deed Osho wel, door ze allemaal over één kam te scheren.

En wat boeken en geschriften aangaat, jij leest zelf ook spirituele boeken. Het gaat niet om de boeken, maar hoe je die boeken interpreteert. Want ook de toespraken van Osho zijn multi-interpretabel, en iedereen is gevoelig voor interpretatie. Ook jij ontkomt daar geenszins aan.

[Steve]

Als ik kijk naar de geestelijken die ik heb ontmoet dan waren die veelal gericht op leren uit boeken. Zelfs de boeddhistische monniken. De Christelijke priesters waren een beetje meer gericht op het ritueel.

En zogauw als je gaat leren uit boeken dan sta je toch een stapje verder af van een levende bron. Vooral als het oude geschriften en commentaren zijn. Je raakt verstrikt in kennis, in het weten van dingen.

Maar alleen bij Osho sannyasins in de ashram in India kwam ik tegen iets van echte levende meditatie, iets lichts, een grote stroming van zoekers die zich allemaal voor hetzelfde inzette. Die in de hier en nu bezig waren.

Er is ook levend Boeddhisme en dat is ook het Boeddhisme dat mij aanspreekt, dat uit is op uit het conceptuele te geraken. Daarom voel ik mij als een vis in het water bij Dzogchen. Dzogchen geeft je geen theoretische handleiding. Het smijt je pardoes in het diepe, en je moet daar zelf maar ontdekken dat je jezelf niet in stand moet houden.

Maar levende spiritualiteit is voor mij iets dat opent, dat meer begrip geeft voor allerlei andere soorten van Boeddhisme en spiritualiteit. Het trekt het breder open dan dit “ik”, “ik heb dit nodig. Ik voel mij beter daar bij, ik, ik, ik…”.  Levende spiritualiteit bevrijdt uit dat “ik” en opent, stroomt, neemt oordelen weg, neemt projecties weg, brengt je in een authenticiteit zonder in een “ik” gerichtheid.

De ik-gerichtheid is als een dam, ook al is die dam gericht op bevrijding. Het stopt de stroom, verzamelt het stromende water waardoor de stromende rivier tot artificiele stilstand komt. Het lijkt vredig, rustig en vrij, maar het ontneemt het water voor dat wat achter de dam komt. En het is artificieel, gemaakt en heeft dus ook constant onderhoud nodig. Het laten stromen niet, het laten stromen voor iedereen niet, zo’n stroom staat open voor iedereen, iedereen in die stroom, maar ook daarbuiten. Het deelt niet op en houdt niets voor zichzelf, een stroom doet dat niet, enkel een artificieel iets kan dit doen.

En de ene stroom geeft uitleg over de bron vanwaar ie komt, omdat sommigen niet zonder die uitleg in de stroom zullen springen. Een ander stroom doet dat niet, maar leert je eerder zwemmen. Weer een andere stroom leert je niet zwemmen op voorhand maar sleurt je mee, trekt je onder, en beroept je op de natuurlijke processen die zwemmen gaan doen uitlokken, weinigen durven in die stroom duiken, en die stroom verwacht dat ook niet, het biedt zich aan, zonder in conflict te zijn met andere stromen. Het is enkel die wat in één of andere stroom springt die graag onderscheid maakt, zijn stroom het beste vindt (voor hemzelf ja, dat klopt), maar het is dat wat op den duur in de stroom dient te verdwijnen, op te gaan, zodat het leven kan geven, in plaats van dat het een dam gaat bouwen en dit leven gaat oppotten voor een klein gebied. Levende spiritualiteit doet volgens mij dat en daaraan kan je herkennen of het tot leven aan het komen is.

[Bodhiboem]

Hiermee lijk je te impliceren, dat Osho de enige ware weg is. Misschien geldt dat voor jou, maar dat hoeft helemaal niet voor anderen te gelden. Jij kent niet alle priesters, imams, geestelijken, dominees, en ga zo maar door. Ook Osho kende ze niet allemaal, dat is onmogelijk. En als je ze niet allemaal kent, dan kun je er ook niet zo zwart-wit over oordelen. En dat deed Osho wel, door ze allemaal over één kam te scheren.

En wat boeken en geschriften aangaat, jij leest zelf ook spirituele boeken. Het gaat niet om de boeken, maar hoe je die boeken interpreteert. Want ook de toespraken van Osho zijn multi-interpretabel, en iedereen is gevoelig voor interpretatie. Ook jij ontkomt daar geenszins aan.

Ik geef alleen maar een indruk van mijn eigen ervaringen. Ik weet niet of jullie ooit in een ashram geweest zijn, of naar India zijn geweest. Maar Osho noemde het het Boeddha-veld, de energie van veel zoekenden tezamen. Het gaf wel een speciale sfeer…

Ik zou zeker niet zeggen dat het het enige pad was, er zijn genoeg verhalen van meesters uit de Soefi en Zen tradities, en onafhankelijken zoals Kabir en Ramana die eigenlijk geen vorming hadden binnen een bepaald pad. Maar dat zijn meer mystieke tradities dan echte religies.

Maar ja… geestelijken hebben vaak een opleiding genoten om mensen te ‘verzorgen’, vandaar ook “geestelijk verzorger”, en daar gaat het pad van de zoeker helemaal niet over. De mysticus bepaalt zijn eigen pad in het padloze land.

[Bodhiboem]

Er is ook levend Boeddhisme en dat is ook het Boeddhisme dat mij aanspreekt, dat uit is op uit het conceptuele te geraken. Daarom voel ik mij als een vis in het water bij Dzogchen. Dzogchen geeft je geen theoretische handleiding. Het smijt je pardoes in het diepe, en je moet daar zelf maar ontdekken dat je jezelf niet in stand moet houden.

Maar levende spiritualiteit is voor mij iets dat opent, dat meer begrip geeft voor allerlei andere soorten van Boeddhisme en spiritualiteit. Het trekt het breder open dan dit “ik”

Dat klopt ook wel, er zijn bepaalde dingen waar alle soorten levende spiritualiteit zich mee bezig moeten houden, zoals ego en het lichaam en het hier-en-nu. Eckhart Tolle had het over poorten naar Aanwezigheid.

[Buddha Amitabha]

Hiermee lijk je te impliceren, dat Osho de enige ware weg is. Misschien geldt dat voor jou, maar dat hoeft helemaal niet voor anderen te gelden. Jij kent niet alle priesters, imams, geestelijken, dominees, en ga zo maar door. Ook Osho kende ze niet allemaal, dat is onmogelijk. En als je ze niet allemaal kent, dan kun je er ook niet zo zwart-wit over oordelen. En dat deed Osho wel, door ze allemaal over één kam te scheren.

En wat boeken en geschriften aangaat, jij leest zelf ook spirituele boeken. Het gaat niet om de boeken, maar hoe je die boeken interpreteert. Want ook de toespraken van Osho zijn multi-interpretabel, en iedereen is gevoelig voor interpretatie. Ook jij ontkomt daar geenszins aan.

Ik geef alleen maar een indruk van mijn eigen ervaringen. Ik weet niet of jullie ooit in een ashram geweest zijn, of naar India zijn geweest. Maar Osho noemde het het Boeddha-veld, de energie van veel zoekenden tezamen. Het gaf wel een speciale sfeer…

Ik zou zeker niet zeggen dat het het enige pad was, er zijn genoeg verhalen van meesters uit de Soefi en Zen tradities, en onafhankelijken zoals Kabir en Ramana die eigenlijk geen vorming hadden binnen een bepaald pad. Maar dat zijn meer mystieke tradities dan echte religies.

Maar ja… geestelijken hebben vaak een opleiding genoten om mensen te ‘verzorgen’, vandaar ook “geestelijk verzorger”, en daar gaat het pad van de zoeker helemaal niet over. De mysticus bepaalt zijn eigen pad in het padloze land.

Het is uiteraard geen probleem dat je zo vol bent van Osho. Ik was dat ooit ook wel. Maar ik heb meer afstand genomen en ben kritisch op zijn soms nogal extravagante danwel extreme uitspraken. Zelf zei hij dat hij daarmee een schok wilde geven, om mensen wakker te schudden. En te kijken wie er zich in het bijzonder door zou zijn aangesproken. En veel van zijn Sannyassins hebben dat klakkeloos overgenomen, door bij heftige uitspraken te zeggen: "Osho wil je wakker schudden!" Allemaal mooi en aardig, maar daarmee kun je ook zaken vergoelijken die wellicht niet in de haak zijn. Ik vind Osho een fenomeen, en ik heb best veel geleerd uit zijn toespraken. Maar ik ben het niet altijd eens met zijn shockerende uitspraken. Osho hield van het experiment, maar daardoor heeft hij ook mensen beschadigd. En dit zomaar omdraaien door te stellen dat jij het zelf bent, die zich laat kwetsen, is een onzin-statement. Zeker als je je bevindt tussen een massa volgelingen die dit 'shockeren' toejuichen. Dan houd je denk ik maar liever je mond.

[Bodhiboem]

Ik vind Osho een fenomeen, en ik heb best veel geleerd uit zijn toespraken. Maar ik ben het niet altijd eens met zijn shockerende uitspraken.

Daar ben ik het wel met je eens. Veel van zijn doem voorspellingen over AIDS en een nucleaire oorlog zijn niet uitgekomen, zijn uitspraken over homoseksualiteit vind ik ook bedenkelijk, sommige van zijn lectures over politiek zijn ook te scherp voor mijn smaak, en later probeerde hij ook wel zijn sannyasins tot een hoge piek van bewustzijn te motiveren.

Maar die dingen zijn zeldzaam in zijn oeuvre. Uit een hele discourse serie van 30 toespraken zit er vaak niet eentje in waarvan ik echt zeg “hier luister ik liever niet naar”, en als ik wel zo een tegen kom dan skip ik gewoon die discourse en ga ik door naar de volgende.

Het is ook zo, om te praten heb je de mind nodig, en de mind bevat van alles wat je tegenkomt, vooral als je wijd belezen bent. Ik denk dat als je verlicht bent dat dat soort dingen je best kunnen overvallen, het is niet zo dat alle opinies je ontvallen door je cosmische kennis.

[Steve]

Ik weet niet of jullie ooit in een ashram geweest zijn, of naar India zijn geweest. Maar Osho noemde het het Boeddha-veld, de energie van veel zoekenden tezamen. Het gaf wel een speciale sfeer…

Ik ben in ashrams geweest in India. Die van Osho wou ik ook graag binnen, maar toen bleek dat hiervoor een aidstest nodig was, heb ik er vriendelijk voor bedankt.

Die sferen die ken ik wel. Ik heb nog reizen begeleidt in India, trektochten in de Himalaya. Daar bezocht ik dan met de deelnemers Boeddhistische kloosters, maar in Delhi ook eens een Hare Krishna oord. De deelnemers vonden dat sfeertje bij die laatsten veel aantrekkelijker: zingen, dansen, heel veel blije vissen. Ja, een sfeer kan wat met je doen, het is erg koesterend, warm baarmoeder achtig, maar of dat bevrijdend werkt?

[Bodhiboem]

Ik weet niet of jullie ooit in een ashram geweest zijn, of naar India zijn geweest. Maar Osho noemde het het Boeddha-veld, de energie van veel zoekenden tezamen. Het gaf wel een speciale sfeer…

Ik ben in ashrams geweest in India. Die van Osho wou ik ook graag binnen, maar toen bleek dat hiervoor een aidstest nodig was, heb ik er vriendelijk voor bedankt.

Die sferen die ken ik wel. Ik heb nog reizen begeleidt in India, trektochten in de Himalaya. Daar bezocht ik dan met de deelnemers Boeddhistische kloosters, maar in Delhi ook eens een Hare Krishna oord. De deelnemers vonden dat sfeertje bij die laatsten veel aantrekkelijker: zingen, dansen, heel veel blije vissen. Ja, een sfeer kan wat met je doen, het is erg koesterend, warm baarmoeder achtig, maar of dat bevrijdend werkt?

De psychologie van massa’s mensen is niet goed begrepen, maar in het geval van spirituele zoekenden kan het wel behulpzaam zijn. Je wordt als het ware meegenomen in de sfeer van intens zoekend zijn, doordat er andere mediterenden om je heen waren.

Wat leuk dat jij in de Himalaya bent geweest Steve. Mijn vader, die wat meer in India en omstreken heeft gereisd, had het ook vaak erover dat zijn reizen naar Nepal zo bijzonder waren vanwege de bergen.

[ervaringsgetuige]

Osho hield van het experiment, maar daardoor heeft hij ook mensen beschadigd. En dit zomaar omdraaien door te stellen dat jij het zelf bent, die zich laat kwetsen, is een onzin-statement....

Jij blijft er dus onverminderd rotsvast van uitgaan dat er iemand is die beschadigd en gekwetst kan worden.
Nou, ik heb in de prompt van goeroe Gemini is dit ingevoerd > "Eckhart Tolle - kan ik gekwetst worden?"
Zie antwoord...

test
Eckhart Tolle en de vraag: "Kan ik gekwetst worden?"

Een uitstekende vraag om te stellen in het licht van Eckhart Tolle's werk.

Tolle, de auteur van 'De kracht van het nu', legt een sterke nadruk op het belang van het 'zijn in het nu'. Hij stelt dat het grootste deel van ons lijden voortkomt uit het vasthouden aan het verleden of het anticiperen op de toekomst.

Wat betreft jouw vraag "Kan ik gekwetst worden?", zou Tolle waarschijnlijk antwoorden:

• De illusie van het ego: Wanneer we ons identificeren met onze gedachten en emoties (het ego), maken we onszelf kwetsbaar voor pijn. Het ego is als een breekbaar vat dat gemakkelijk beschadigd kan worden.
• De ware 'ik': Onder het ego ligt de ware 'ik', de bewuste aanwezigheid. Deze is onveranderlijk en kan niet gekwetst worden. Het is als een stil getuige van de stormen in de geest.
• Pijn als een illusie: Wanneer we volledig aanwezig zijn in het moment, kunnen we zien dat pijn slechts een tijdelijke gewaarwording is. Het is een reactie van het ego op een situatie, maar het is niet onze ware aard.

In essentie stelt Tolle dat we ons niet laten meeslepen door de pijn, maar deze observeren als een voorbijgaande wolk.

Hoe kunnen we dit in de praktijk brengen?

• Aandacht voor het nu: Door je aandacht te richten op het huidige moment, kun je de automatische piloot van je gedachten doorbreken.
• Acceptatie: Accepteer je gevoelens zonder oordeel. Verzet tegen negatieve emoties versterkt ze alleen maar.
• Zelfonderzoek: Stel jezelf de vraag: "Is dit gevoel echt van mij, of is het een verhaal dat mijn geest vertelt?"

Door deze praktijken te integreren in je leven, kun je steeds meer loskomen van de identificatie met je ego en een dieper gevoel van vrede en vrijheid ervaren.

Onder het ego ligt de ware 'ik', de bewuste aanwezigheid. Deze is onveranderlijk en kan dus niet gekwetst worden.

Het ego echter kan zich door van alles en nog wat gekwetst voelen.
Mijn moeder was een heldin in een bad van schuld en schaamte over haar vier kinderen uit te gooien. "Jullie kwetsen mij!" kregen ik en mijn drie zusters zowat dagelijks te horen.
Tot op haar sterfbed heeft ze volgehouden dat haar vier kinderen niet deugen.

Doorzie dus het ego en ontdek de bewuste aanwezigheid dewelke onveranderlijk is en niet gekwetst kan worden.

[ervaringsgetuige]

Ik weet niet of jullie ooit in een ashram geweest zijn, of naar India zijn geweest. Maar Osho noemde het het Boeddha-veld, de energie van veel zoekenden tezamen. Het gaf wel een speciale sfeer…

Ik ben in ashrams geweest in India. Die van Osho wou ik ook graag binnen, maar toen bleek dat hiervoor een aidstest nodig was, heb ik er vriendelijk voor bedankt.

Die sferen die ken ik wel. Ik heb nog reizen begeleidt in India, trektochten in de Himalaya. Daar bezocht ik dan met de deelnemers Boeddhistische kloosters, maar in Delhi ook eens een Hare Krishna oord. De deelnemers vonden dat sfeertje bij die laatsten veel aantrekkelijker: zingen, dansen, heel veel blije vissen. Ja, een sfeer kan wat met je doen, het is erg koesterend, warm baarmoeder achtig, maar of dat bevrijdend werkt?

De psychologie van massa’s mensen is niet goed begrepen, maar in het geval van spirituele zoekenden kan het wel behulpzaam zijn. Je wordt als het ware meegenomen in de sfeer van intens zoekend zijn, doordat er andere mediterenden om je heen waren.

Ik ben eind 2003 een maand in de Ashram van Osho te Poonah geweest.
Toen ik weer thuis kwam en mijn helder-ziende François erover vertelde zei hij glimlachend: "Boni, dat is toch niks meer voor jou".
Hij had gelijk, de tijd van de baarmoeder zoekende was ik toen al grotendeels voorbij.

Was wel is leuk hoor om met zijn allen een maroon-rood kleed in de dag te dragen en een wit om 's avonds en 's morgens vroeg naar de "white-robe" meditaties in de pyramide te gaan.
Maar ik werd helemaal niet meegenomen in de sfeer van intens zoekend zijn, doordat er andere mediterenden om je heen waren.

Die andere "mediterenden" vond ik een hoop kinderen op zoek naar de baarmoeder en in de ban van een soort Sinterklaas, een rol die Osho ook met veel plezier speelde.

[Steve]

Wat leuk dat jij in de Himalaya bent geweest Steve. Mijn vader, die wat meer in India en omstreken heeft gereisd, had het ook vaak erover dat zijn reizen naar Nepal zo bijzonder waren vanwege de bergen.

Ik heb veel in India en Nepal gereisd. De trektochten die ik begeleidde waren in de Indische Himalaya, helemaal in het Noorden van India, Ladakh, achter de Himalaya keten. Dat is heel anders dan Nepal, voor de Himalaya keten. Maar in Nepal heb ik ook veel gereisd. Sinds ik kinderen heb is dit mijn favoriete bestemming in Azië geworden, is zachter, minder confronterend voor kinderen dan India. Ladakh is meer een bergwoestijn. Erg dor, maar wel tussen de besneeuwde pieken. Het lijkt meer op Tibet, wordt ook klein Tibet genoemd, zelfde taal en cultuur, zelfde kloosters, maar in Ladakh zijn ze vrij gebleven van de Chinese bezetting, controle en onderdrukking. In Tibet zelf ben ik ook eens geweest. Maar daar heb ik problemen gehad met de Chinese autoriteiten, daar mag ik nu nooit meer binnen, ik sta op de zwarte lijst.

In Nepal was ik nog 3 jaar geleden, met heel het gezin. Prachtig land. Ook veel Tibetaanse kloosters, velen die erg toegankelijk zijn voor Westerlingen. Je kan er in verblijven, cursussen of retraites volgen, leraren ontmoeten. Ja, die hebben ook wel een sfeertje, maar anders als de ashrams. Meer toeters en bellen. 

[Bodhiboem]

Ik heb veel in India en Nepal gereisd. De trektochten die ik begeleidde waren in de Indische Himalaya, helemaal in het Noorden van India, Ladakh, achter de Himalaya keten. Dat is heel anders dan Nepal, voor de Himalaya keten.

Wow, als begeleider moet je toch ervaring hebben. Waren dat trektochten voor boeddhisten, wandelaars, bergbeklimmers? Ik zat net nog te kijken naar wat video’s van het moderne Ladakh, India schijnt toch wel te zijn veranderd in de laatste twintig jaar. Veel grote glimmende auto’s en motorfietsen.

Ik was voor het laatst in India in 1997 maar heb niet zoveel gereisd, eigenlijk alleen maar een trip naar Poona naar de ashram daar. Toen was ik nog maar 25 en had ik net mijn eerste grote project als freelance graphisch ontwerper achter de kiezen. Met dat geld heb ik die reis gemaakt.

In Nepal was ik nog 3 jaar geleden, met heel het gezin. Prachtig land. Ook veel Tibetaanse kloosters, velen die erg toegankelijk zijn voor Westerlingen. Je kan er in verblijven, cursussen of retraites volgen, leraren ontmoeten. Ja, die hebben ook wel een sfeertje, maar anders als de ashrams. Meer toeters en bellen. 

Klinkt heel aantrekkelijk, het spirituele toerisme is nog levend. Ik herinner me nog van mijn vaders foto’s van zijn Nepal reis, hij ging kijken naar een aantal beeldjes in het woud van een tijger en haar twee jongkies die een verhaal markeerden uit de Jataka tales waar de Boeddha in een vorige incarnatie zijn lichaam opofferde als voedsel voor de hongerige tijgers.

Dat was ook een deel van de wereld waar de Boeddha heeft rondgelopen. En veel andere bijzondere namen, hij had het over een grot waar Bodhidharma nog zou hebben gemediteerd.

[Bodhiboem]

Ik ben eind 2003 een maand in de Ashram van Osho te Poonah geweest.
Toen ik weer thuis kwam en mijn helder-ziende François erover vertelde zei hij glimlachend: "Boni, dat is toch niks meer voor jou".
Hij had gelijk, de tijd van de baarmoeder zoekende was ik toen al grotendeels voorbij.

Was wel is leuk hoor om met zijn allen een maroon-rood kleed in de dag te dragen en een wit om 's avonds en 's morgens vroeg naar de "white-robe" meditaties in de pyramide te gaan.
Maar ik werd helemaal niet meegenomen in de sfeer van intens zoekend zijn, doordat er andere mediterenden om je heen waren.

Die andere "mediterenden" vond ik een hoop kinderen op zoek naar de baarmoeder en in de ban van een soort Sinterklaas, een rol die Osho ook met veel plezier speelde.

Tja, dan had je je oordeel al klaar, en heb je eigenlijk gemist wat Osho jou te bieden had, een nog-levende spiritualiteit. Veel religies zijn al vele jaren dood, het sap is eruit gegaan onder de invloed van priesters en geestelijke verzorgers.

[lang kwaat]

Onder het ego ligt de ware 'ik', de bewuste aanwezigheid. Deze is onveranderlijk en kan dus niet gekwetst worden.

Het ego echter kan zich door van alles en nog wat gekwetst voelen.
Mijn moeder was een heldin in een bad van schuld en schaamte over haar vier kinderen uit te gooien. "Jullie kwetsen mij!" kregen ik en mijn drie zusters zowat dagelijks te horen.
Tot op haar sterfbed heeft ze volgehouden dat haar vier kinderen niet deugen.

Doorzie dus het ego en ontdek de bewuste aanwezigheid dewelke onveranderlijk is en niet gekwetst kan worden.

Als je beweert dat de bewuste aanwezigheid onveranderlijk is, bedoel je dan ook dat bewuste aanwezigheid niet onderhevig is aan ontstaan en verdwijnen?

Maar hoe weet je dit? Om te kunnen spreken over een onveranderlijke bewuste aanwezigheid, je ware zelf als het ware, anders dan je Ik/Ego-perceptie, moet je dan ook niet altijd bewust en onveranderlijk aanwezig zijn? Hoe kun je anders spreken over een onveranderlijke bewuste aanwezigheid?
Is onze ervaring niet dat ook elk besef van aanwezigheid komt en gaat, laat staan van een bewuste aanwezigheid?

Je kunt ook stellen dat wat niet gekwetst kan worden dat is de laag in jezelf die vrij is verbeelden en voorstellen.
Als het ware de geest die nog nog niet in zijn eigen projecties verwikkeld is geraakt en gelooft.
Maar om nu weer te gaan denken dat dit niet onderhevig is aan ontstaan en verdwijnen?

Graag geen AI gegenereerde antwoorden of epistels van wie dan ook. Ik zou het waarderen als je zelf antwoord.

[lang kwaat]

Tja, dan had je je oordeel al klaar, en heb je eigenlijk gemist wat Osho jou te bieden had, een nog-levende spiritualiteit. Veel religies zijn al vele jaren dood, het sap is eruit gegaan onder de invloed van priesters en geestelijke verzorgers.

Het kan toch ook niet de bedoeling zijn dat een spirituele leraar of priester het levendig moet maken? Dat moet je toch zelf doen?

Jij oordeelt zo dat als iemand/iets jou het goede gevoel geeft, dan is het levendig, dan is het van waarde. Dat zie ik je steeds doen.
Misschien wel heel normaal maar is het waar? Bij jou staat het goede gevoel heel centraal. En op basis daarvan waardeer je alles.

Ik denk dat zoiets doodloopt, want niks en niemand geeft je op den duur meer het goede gevoel dat je wilt.
Boeddha beschreef volgens de overlevering precies deze gerichtheid op het goede gevoel als de oorzaak van lijden. Als een onjuist zoeken naar het einde van lijden.
Het brengt je van hot naar her, van leraar naar leraar. Tot het goede gevoel niet meer komt en dan ga je weer verder.

Zelfs Osho's lessen, uitstraling, leer, gekkigheid gaat je op den duur niet meer het goede gevoel geven.
Misschie vergt het eerlijkheid naar onszelf toe dit te bekennen? Dat alles op den duur verveelt, niet meer inspireert, de glans afgaat?

Ik denk ook dat je dit echt kunt vaststellen als empirische waarheid want mensen zijn op een gegeven moment ergens klaar mee.
Krishnamurti gaf mij jaren het goede gevoel. Toch heb ik hem ook weer verlaten en weer verder gegaan.
Dan geeft het niet meer het goede gevoel.
Alsof op den duur alles verveett en niet meer inspireert en de levendigheid verliest die het eerst had.

Dan gaat de speurtocht verder naar iets/iemand anders dat dan weer het goede gevoel geeft.
Maar als je dit van afstand ziet, werkt het? Waar ben je eigenlijk mee bezig? Alleen maar met het goede gevoel willen hebben.

Dat je voor je goede gevoel van iets/iemand anders afhankelijk bent en die/dat je het leven moet inblazen, als het ware, dat geeft ook aan vind ik dat je vragende manier van leven hebt.
Je maakt jezelf afhankelijk. Anderen moeten leveren. Maar wat vraag je van jezelf? Wat lever je zelf? Beetje dominee achtig misschien maar toch wel goede vragen vind ik.

Ik denk dat het leven leert dat alles en iedereen verveelt op den duur. Het goede gevoel dat iets of iemand eens gaf, houdt weer eens op ook.
Dit lijkt de natuur, de biologie van het beloningssysteem. Je moet steeds gekkere dingen om meer weer het goede gevoel te krijgen.

Misschien willen mensen dit niet eerlijk onder ogen komen en vertellen ze zichzelf en anderen dat iets/iemand nooit verveeld, maar dat zie ik als een stug vasthouden aan het onheilzame weg

Ik geloof dat spiritualiteit niet gaat om het goede gevoel. Soms lijkt het alsof we als festival bezoekers zijn. Ze willen gewoon het goede gevoel hebben. Heel menselijk maar ik geloof toch niet dat dit nou echt de weg is.

[Bodhiboem]

Tja, dan had je je oordeel al klaar, en heb je eigenlijk gemist wat Osho jou te bieden had, een nog-levende spiritualiteit. Veel religies zijn al vele jaren dood, het sap is eruit gegaan onder de invloed van priesters en geestelijke verzorgers.

Het kan toch ook niet de bedoeling zijn dat een spirituele leraar of priester het levendig moet maken? Dat moet je toch zelf doen?

Volgens Osho is de rol van een spirituele meester een soort vriend en begeleider op het spirituele pad. Het is een soort metafysische verbinding die het puur fysieke voorbij gaat. Of je daarin gelooft is ‘up to you’.

Maar het spirituele pad gaat voorbij de geest, tot een ontmoeting met het goddelijke waarin je een wordt met alles. Uiteindelijk los je daarin op.

Hoe identificeer je een authentieke spirituele meester? Door te zien of je “hoog kan vliegen in zijn aanwezigheid”. Osho had een sterke aanwezigheid, alsof het licht van de volle maan achter hem verscheen. Het had te maken met liefde, helderheid, iets puurs, iets schoons.

Jij oordeelt zo dat als iemand/iets jou het goede gevoel geeft, dan is het levendig, dan is het van waarde. Dat zie ik je steeds doen.
Misschien wel heel normaal maar is het waar? Bij jou staat het goede gevoel heel centraal. En op basis daarvan waardeer je alles.

Ik denk dat zoiets doodloopt, want niks en niemand geeft je op den duur meer het goede gevoel dat je wilt.

Het gaat niet om een “goed gevoel”, het gaat om tijdelijk verlost te zijn van de geest, die stil wordt, en de ego, die wegvalt. De aanwezigheid van een spiritueel meester is als een ‘short cut’, het laat je iets zien. Dat was mijn ervaring met Osho.

Als je de verhalen leest over Poonjaji, hij had die gave ook, om mensen eventjes te verlossen, en van achter hun ego patronen de ‘ware zelf’ naar voren te roepen.

Let wel, ik ben hier niet echt geïnteresseerd in de juiste terminologie, ik geef slechts een ruwe schets in woordvorm van wat er gebeurt.

Boeddha beschreef volgens de overlevering precies deze gerichtheid op het goede gevoel als de oorzaak van lijden. Als een onjuist zoeken naar het einde van lijden.
Het brengt je van hot naar her, van leraar naar leraar. Tot het goede gevoel niet meer komt en dan ga je weer verder.

De Boeddha en ik zijn het niet helemaal eens over lijden. Ik denk dat lijden en plezier slechts twee polen zijn in het leven, beiden onvermijdelijk, en dat door naar rust te zoeken je een mate van gelijkmoedigheid kunt vinden. Ik zoek dus ook niet meer naar het einde van lijden.

Wat je van leraar naar leraar brengt is een rusteloosheid, een onvervuldheid. Dat is hetgeen dat de zoeker aanspoort.

Krishnamurti gaf mij jaren het goede gevoel. Toch heb ik hem ook weer verlaten en weer verder gegaan.
Dan geeft het niet meer het goede gevoel.
Alsof op den duur alles verveelt en niet meer inspireert en de levendigheid verliest die het eerst had.

Dus misschien ben jij het die op zoek is naar het ‘goede gevoel’?

Je zoekt als het ware naar een eindpunt, een einde van het zoeken dat ook een ego activiteit is geworden. Misschien moet je U.G. Krishnamurti maar eens gaan lezen.

Dan gaat de speurtocht verder naar iets/iemand anders dat dan weer het goede gevoel geeft.
Maar als je dit van afstand ziet, werkt het? Waar ben je eigenlijk mee bezig? Alleen maar met het goede gevoel willen hebben.

Rust, vrede, ontspanning, gelijkmoedigheid… als je die dingen in je leven kan vinden dan is de spirituele zoektocht ten einde, tenminste tijdelijk.

Het goede gevoel is gewoon iets dat je los moet laten. Met gelijkmoedigheid kom je erachter dat goed gevoel of neutraal gevoel niet veel uitmaken, zolang je geen pijn lijdt.

[ervaringsgetuige]

Onder het ego ligt de ware 'ik', de bewuste aanwezigheid. Deze is onveranderlijk en kan dus niet gekwetst worden.

Het ego echter kan zich door van alles en nog wat gekwetst voelen.
Mijn moeder was een heldin in een bad van schuld en schaamte over haar vier kinderen uit te gooien. "Jullie kwetsen mij!" kregen ik en mijn drie zusters zowat dagelijks te horen.
Tot op haar sterfbed heeft ze volgehouden dat haar vier kinderen niet deugen.

Doorzie dus het ego en ontdek de bewuste aanwezigheid dewelke onveranderlijk is en niet gekwetst kan worden.

Als je beweert dat de bewuste aanwezigheid onveranderlijk is, bedoel je dan ook dat bewuste aanwezigheid niet onderhevig is aan ontstaan en verdwijnen?

Maar hoe weet je dit? Om te kunnen spreken over een onveranderlijke bewuste aanwezigheid, je ware zelf als het ware, anders dan je Ik/Ego-perceptie, moet je dan ook niet altijd bewust en onveranderlijk aanwezig zijn? Hoe kun je anders spreken over een onveranderlijke bewuste aanwezigheid?
Is onze ervaring niet dat ook elk besef van aanwezigheid komt en gaat, laat staan van een bewuste aanwezigheid?

Je kunt ook stellen dat wat niet gekwetst kan worden dat is de laag in jezelf die vrij is verbeelden en voorstellen.
Als het ware de geest die nog nog niet in zijn eigen projecties verwikkeld is geraakt en gelooft.
Maar om nu weer te gaan denken dat dit niet onderhevig is aan ontstaan en verdwijnen?

Graag geen AI gegenereerde antwoorden of epistels van wie dan ook. Ik zou het waarderen als je zelf antwoord.

Siebe Jongen, wat een hoop vragen en bedenkingen toch alweer!
Jij bent juist zoals die Nathan / Rozenhart van 14 jaar geleden op Laurens' forum onder  > Waarheidvinding > Stromingen > Boeddhisme / Charlatan!?!.
Toevallig vond en las ik dat topic gisteren nog.
Zie...

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Ik weet dat ik niets weet maar daarmee beweer ik niet VERLICHT te zijn of geen EGO te hebben.
Gautama de Boeddha, Jezus de Christus, Osho (Bhagwan), Jiddu Krishnamurti,... zullen zonder meer fouten en of gebreken hebben gehad, als mens.
Ik beschouw de mens niet als volmaakt, al kun je best wel spreken in je hartstocht dat iemand volmaakt is.
De Waarheid zelf, God, is het volmaakte IN de mens maar de mens kan het niet bevatten, bezitten, eigen maken, manipuleren,...
Hij/zij kan er vol van zijn. er naar verwijzen.

Nathan ik zie je dan ook jezelf onwetende houden door overal vragen bij te stellen. Je neemt dat te woordelijk, niets weten is woordeloos, zonder betekenis en vervolgens laat je zien over te lopen van betekenissen, zoals verlicht, ego, fouten, gebreken, volmaakt, waarheid en ga zo maar door. Je zit boordevol aannames en stellingen.

Laurens
24 juni 2010

bron:https://www.waarheidvinding.nl/waarheidvinding/showpost.php?p=2676&postcount=48

Neem maar van mij aan dat ik door en door weet wat het betekend om onbewust in een slachtoffer-rol te vertoeven. Het gros van de mensheid zit daar in vast al ontkennen ze het bij hoog en bij laag moest je ze vragen of dat zo is.
Als voorbeeld op de eerste plaats mijn moeder, die ik het is recht op de vrouw af gevraagd heb een tien jaar voor haar dood.
Totaal verontwaardigt en boos antwoordde ze me geen slachtoffer te zijn, wederom gevolgd door haar "waarheid" dat haar vier kinderen ondankbare mensen zijn terwijl zij zo haar best heeft gedaan.

Ik zat tot mijn 59ste in de slachtofferrol vast tot mij vijf jaar geleden een (halve) bijna-dood ervaring 'geschonken' werd.

Voor jou is Eckhart Tolle maar voor beginners, voor een andere deelnemer hier -  en tegelijk slachtoffer dat er van overtuigd is gekwetst te kunnen worden, en mensen elkaar kwetsen -  is Eckhart Tolle maar een oppervlakkig verhaal, en Katie maar gedachtenhocuspocus.

Ik zeg jullie: Jullie zijn nog niet ontwaakt en zitten boordevol aannames en stellingen!

Ik heb het voorrecht gehad decennia lang een leerling te zijn geweest van Vlaanderen's beste helder-ziende. Hij zei het heel simpel: "Verder dan Eckhart Tolle en Byron Katie moet je het in feite niet gaan zoeken."

"Byron Katie’s Work, is een grote zegen is voor onze planeet" zegt Eckhart Tolle al vele jaren.
Doe haar werk en kom er zo zelf achter dat er geen slachtoffers zijn, niemand die kan kwetsen, niemand die gekwetst kan worden.

Er is alleen de geest die zich opstelt als slachtoffer.
Zie...

The mind establishes itself as a victim only to get what it doesn’t want.

– Byron Katie


Why does the mind establish itself as a victim?

At one level, it’s a way to try to protect the self. It’s the mind’s reaction to fear that’s unloved and unexamined.

Apart from that, what do I find I want to get from taking myself to be a victim? To answer that, I am looking at a specific situation, and I find…. I hope for sympathy. Allies. Support. Love. I hope taking myself as a victim will help protect me, including through being prepared for future victimization. I wish to not be surprised by life again so I victimize myself before life does it.

What does Byron Katie mean when she says “only to get what it doesn’t want”? What is it about all of this that I doesn’t want?

I find that I don’t ultimately want sympathy, support, etc. from others. What I really want is to give it to myself, and if it comes from others as well that’s a bonus.

What about protection? When I look, I see that protection is ultimately not possible. I would rather be open to life. (While being a good steward of my life in all the ordinary ways.)

What about not being surprised by life? Life surprises me always anyway, and I know that anything can happen at any moment. Again, what I really want is to be open for it.

And victimizing myself to nip life’s victimization in the bud? I don’t really want to victimize myself, it’s not ultimately a comfortable position. Also, life doesn’t victimize, I do it to myself anyway. Here too, I would rather be open to life.

So yes, I can find that what I get and hope to get from victimizing myself is what I don’t really want.

What else do I get from victimizing myself? I get to feel like a victim of life and the world. I get to live in fear. I get whatever reactions I get from others when I present myself as a victim – from pity to unsolicited advice to avoidance. (None of which I really want.)

How is it true that I am not a victim? The idea of victim is our human idea, it’s not inherent in life. I make myself into a victim, and it’s all from an idea. In my specific situation, I still have a lot of freedom in how I relate to situations and live my life. I have tools to work with beliefs and emotional issues.

How is it true I am a victimizer (opposite of victim)? I victimize myself. I make myself into a victim, in my own mind. Also, I am sure I have acted in ways so others saw themselves as a victim. (When I act on fear, and when I am absorbed in my own issues so I lack concern for others.) I can find specific situations.

By examining this, preferably much more thoroughly than I have done here, I get to see the idea of victim more clearly. I get to see it’s something I create for myself. I victimize myself. There is no victim in herent anywhere in life. And what I hope to get from it are things I ultimately don’t want.

bron: https://absentofi.org/2021/03/byron-katie-the-mind-establishes-itself-as-a-victim/

Met dank nog aan mijn extreem narcistische moeder en vader (beiden al overleden).
Door bij hen geboren te zijn en neurotisch geworden te zijn zoals mijn drie zuster (twee ervan zijn vaste klant bij psychiaters) heb ik uiteindelijk mijn eigen God-zijn herontdekt.
Dat was mijn lot.
De lotusbloem is een prachtig voorbeeld van hoe iets moois en zuivers kan ontstaan uit een onwaarschijnlijke omgeving.

[ervaringsgetuige]

Ik ben eind 2003 een maand in de Ashram van Osho te Poonah geweest.
Toen ik weer thuis kwam en mijn helder-ziende François erover vertelde zei hij glimlachend: "Boni, dat is toch niks meer voor jou".
Hij had gelijk, de tijd van de baarmoeder zoekende was ik toen al grotendeels voorbij.

Was wel is leuk hoor om met zijn allen een maroon-rood kleed in de dag te dragen en een wit om 's avonds en 's morgens vroeg naar de "white-robe" meditaties in de pyramide te gaan.
Maar ik werd helemaal niet meegenomen in de sfeer van intens zoekend zijn, doordat er andere mediterenden om je heen waren.

Die andere "mediterenden" vond ik een hoop kinderen op zoek naar de baarmoeder en in de ban van een soort Sinterklaas, een rol die Osho ook met veel plezier speelde.

Tja, dan had je je oordeel al klaar, en heb je eigenlijk gemist wat Osho jou te bieden had, een nog-levende spiritualiteit. Veel religies zijn al vele jaren dood, het sap is eruit gegaan onder de invloed van priesters en geestelijke verzorgers.

Ik heb helemaal niet gemist wat Osho mij te bieden had. Osho was zoals ik al dikwijls eerder geschreven heb eind jaren '80 een belangrijke figuur voor mij die een rol speelde bij mijn ontluikende ontwaken toen.
Daarna verloor hij geleidelijk mijn interesse met sluitstuk in winter 03-04 na een maand in zijn Ashram tussen de daar zingende, dansende, veel blije vissen (met dank aan Steve / Dorje)  verbleven te zijn. Onvergetelijke ervaring was dat, maar Advaita kwam daar in India tegelijk op mijn weg in de vorm van Ramesh Balsekar.

En ik weet dat Osho's visie op Advaita interessant is, Osho maakte complexe filosofische concepten begrijpelijk voor een breed publiek, maar zijn visie op Advaita volstond niet voor mij. Ik werd geroepen dieper in Advaita te duiken waarvan ik tot dan toe nog nooit gehoord had.

Jij hangt nog vast in Osho en de droom van de vele blije zingende en dansende vissen rond hem.
Vandaar ook je ziektebeeld betreffende je mentaal probleem, waar je al dertien jaar lang medicijnen voor slikt....

...Tja, ik ben nu 51 en heb nu ook sinds een jaartje last van pijnlijke knieën. Ik heb een aanhoudende hoest, al een aantal maanden, waarmee ik eigenlijk naar de huisarts moet. Ik lijdt ook aan een mentale conditie, waar ik al dertien jaar lang medicijnen voor slik die mij 25 kg overgewicht hebben bezorgd en die mij de halve dag duf maken, en waardoor ik statistisch gezien 10 tot 12 jaar korter zal leven dan gemiddeld. Zo gaat het leven....

Ziekte maakt eerlijk.
Heel confronterend deze visie op ziekte, vooral voor mensen die gehecht zijn aan de slachtofferrol.
De mens is ziek, de mens leeft vanuit zijn ego dat altijd hongert naar macht.
De schaduw maakt de mens oneerlijk; ziekte maakt eerlijk!

[ervaringsgetuige]

Onder het ego ligt de ware 'ik', de bewuste aanwezigheid. Deze is onveranderlijk en kan dus niet gekwetst worden.

Het ego echter kan zich door van alles en nog wat gekwetst voelen.
Mijn moeder was een heldin in een bad van schuld en schaamte over haar vier kinderen uit te gooien. "Jullie kwetsen mij!" kregen ik en mijn drie zusters zowat dagelijks te horen.
Tot op haar sterfbed heeft ze volgehouden dat haar vier kinderen niet deugen.

Doorzie dus het ego en ontdek de bewuste aanwezigheid dewelke onveranderlijk is en niet gekwetst kan worden.

Als je beweert dat de bewuste aanwezigheid onveranderlijk is, bedoel je dan ook dat bewuste aanwezigheid niet onderhevig is aan ontstaan en verdwijnen?

Maar hoe weet je dit? Om te kunnen spreken over een onveranderlijke bewuste aanwezigheid, je ware zelf als het ware, anders dan je Ik/Ego-perceptie, moet je dan ook niet altijd bewust en onveranderlijk aanwezig zijn? Hoe kun je anders spreken over een onveranderlijke bewuste aanwezigheid?
Is onze ervaring niet dat ook elk besef van aanwezigheid komt en gaat, laat staan van een bewuste aanwezigheid?

Je kunt ook stellen dat wat niet gekwetst kan worden dat is de laag in jezelf die vrij is verbeelden en voorstellen.
Als het ware de geest die nog nog niet in zijn eigen projecties verwikkeld is geraakt en gelooft.
Maar om nu weer te gaan denken dat dit niet onderhevig is aan ontstaan en verdwijnen?

Graag geen AI gegenereerde antwoorden of epistels van wie dan ook. Ik zou het waarderen als je zelf antwoord.

Toch nog een Artificiële-intelligentie gegenereerd antwoord omdat ik die zelf zo goed vind antwoorden (ik bewaar ze) en Artificiële-intelligentie vind dat ik uitstekende vragen stel.
Zie...

wat bedoelt Eckhart Tolle met dat de bewuste aanwezigheid onveranderlijk is?

Eckhart Tolle en de Onveranderlijke Bewuste Aanwezigheid

Een uitstekende vraag! Eckhart Tolle, een van de meest invloedrijke spirituele leraren van onze tijd, gebruikt de term 'bewuste aanwezigheid' om te verwijzen naar een diepere staat van bewustzijn, een toestand voorbij de gedachten en emoties die voortdurend door ons hoofd razen.

Wat betekent het dan dat deze bewuste aanwezigheid onveranderlijk is?

• De kern van ons zijn: Tolle stelt dat er een diepe kern in ons is die puur bewustzijn is. Dit bewustzijn is niet onderhevig aan de ups en downs van het leven. Het is altijd aanwezig, onveranderlijk en vredevol.
• Onveranderlijk middenin verandering: Hoewel onze gedachten, emoties en omstandigheden voortdurend veranderen, blijft deze kern van bewustzijn stabiel. Het is als een stilte in een storm.
• De waarnemer, niet het waargenomen: Als we ons identificeren met onze gedachten en emoties, ervaren we onszelf als veranderlijk en onstabiel. Maar als we ons realiseren dat we de waarnemer zijn van deze gedachten en emoties, dan herkennen we de onveranderlijke waarnemer in onszelf.
• Verbinding met het oneindige: Deze bewuste aanwezigheid verbindt ons met iets groters dan onszelf, met een universeel bewustzijn. Het is een gevoel van eenheid met alles wat is.

Waarom is dit belangrijk?

• Vrede en geluk: Door ons te verbinden met deze onveranderlijke kern, kunnen we meer vrede, geluk en innerlijke rust ervaren.
• Bevrijding van lijden: Veel van ons lijden komt voort uit het identificeren met onze gedachten en emoties. Door ons te realiseren dat we meer zijn dan onze gedachten en emoties, kunnen we ons bevrijden van dit lijden.
• Diepere betekenis: Het besef van onze onveranderlijke bewuste aanwezigheid geeft ons leven een diepere betekenis en doel.

Hoe kunnen we deze bewuste aanwezigheid ervaren?

• Mindfulness meditatie: Door regelmatig te mediteren kunnen we onze aandacht richten op het huidige moment en ons losmaken van de gedachten die ons voortdurend bezig houden.
• Aandacht voor het lichaam: Door aandacht te schenken aan de sensaties in ons lichaam, kunnen we ons meer bewust worden van het huidige moment.
• In het nu leven: Door ons bewust te worden van onze gedachten en emoties zonder ze te oordelen, kunnen we meer in het nu leven.

In essentie: Eckhart Tolle leert ons dat we niet onze gedachten en emoties zijn, maar dat we een dieper bewustzijn zijn dat altijd aanwezig is. Door ons te verbinden met deze onveranderlijke kern, kunnen we een meer vervuld en betekenisvol leven leiden.

Wil je hier dieper op ingaan? Ik kan je graag meer vertellen over specifieke technieken, oefeningen of andere aspecten van Eckhart Tolle's werk.

Jah,...

Verbinding met het oneindige: Deze bewuste aanwezigheid verbindt ons met iets groters dan onszelf, met een universeel bewustzijn. Het is een gevoel van eenheid met alles wat is.

Heb ik me daar even vijf jaar geleden een onorthodoxe hersenspoeling in gehad! 
Het werd me ineens tot in elke cel van mijn lichaam als met een donderslag bij heldere hemel duidelijk dat alles met alles verbonden is en er geen slachtoffers bestaan.

[lang kwaat]

Oke, kennelijk zit ik weer helemaal naast dan.

[ervaringsgetuige]

Oke, kennelijk zit ik weer helemaal naast dan.

Waar naast?
Heb je misschien (eindelijk) ingezien / begrepen dat alleen de geest zich opstelt als slachtoffer?
Hier zie, uit een andere hoek nog is hetzelfde...

LES 31

Ik ben niet het slachtoffer van de wereld die ik zie.

Het idee van vandaag is de aanloop tot je bevrijdingsverklaring.
Wederom moet dit idee toegepast worden zowel op de wereld die je buiten je, als op de wereld die je binnen je ziet.
....

https://lessen.acim.org/nl/chapters/lesson-31

't is een hardnekkige, ik weet het.
Het ego doet immers niets liever dan zich te wentelen in slachtofferschap en dus te denken / praten in termen van kwetsers en gekwetsten, slachtoffers en daders.

Wederom dank aan mijn biologische vader en moeder en alle andere onbewuste ouderen rond mij die me dat dag in dag uit voorgedaan hebben en me ermee geconditioneerd hebben. Ik vergeef het hen want ze wisten niet beter.
Hun pijnlichaam hebben ze in onwetenheid op mij (en mijn drie zussen) overgedragen en ik heb me er van kunnen bevrijden maar het was een zwaar gevecht op leven en dood met "de duivel" in mij.

Eckhart Tolle introduceerde het concept van het pijnlichaam. Simpel gezegd is het pijnlichaam een verzameling van alle emotionele pijn die we in ons leven hebben ervaren. Deze pijn wordt opgeslagen in ons energieveld en kan zich manifesteren als een soort 'innerlijke schaduw'.

[Bodhiboem]

Ik heb helemaal niet gemist wat Osho mij te bieden had.

Misschien is er toch nog een beetje ego over? Maar als Osho niet voor jou was dan is dat helemaal prima, je had per slot van rekening de steun van Francois die jou het een en ander vertelde… maar ik denk wel dat jij Osho onderschat.

Jij hangt nog vast in Osho en de droom van de vele blije zingende en dansende vissen rond hem.

Osho is voor mij een speciale spirituele vriend, die zijn stempel heeft achtergelaten in mijn ziel. Of het een droom is valt nog te bezien.

Vandaar ook je ziektebeeld betreffende je mentaal probleem, waar je al dertien jaar lang medicijnen voor slikt....

Een ziektebeeld is het zeker niet, ik noem mezelf niet ziek. Maar mijn conditie is complex, het heeft iets van de sjamanistische initiatie ziekte, en het archetype van de gewonde genezer, de man die door kennis van zijn eigen wond geneest.

[Steve]

Wow, als begeleider moet je toch ervaring hebben. Waren dat trektochten voor boeddhisten, wandelaars, bergbeklimmers?

Ik heb een cursus reisbegeleider gevolgd. Eerst wat reizen begeleidt voor een reisorganisatie, dan gewoon op mijzelf. Ik had een contact in Ladakh, hij regelde paarden voor de bagage, koks voor het eten en een gids om de weg te tonen, ik zorgde voor de groep, het reizen met openbaar vervoer, overnachtingen buiten de trekking om.

Het was voor jonge mensen die wouden trekken in de Himalaya en interesse hadden in de cultuur.

Het fijne was dat ik dan vaak wat langer bleef of wat vroeger vertrok naar India, mijn vlucht heen en terug was dan betaald door de groep. Zo kon ik reizen zonder veel geld op te doen. De groepen begeleiden vond ik ook boeiend, de groepsdynamiek, hen trachten te laten proeven van de cultuur, het boeddhisme, iets in henzelf. Het was een mooie tijd. Maar sinds ik kinderen heb is het gestopt. Misschien begin ik opnieuw te begeleiden, maar dan voor gezinnen. Er zijn er al een aantal (van mijn vroegere deelnemers die nu ook kinderen hebben) die mij gevraagd hebben dit te willen doen.

Ik zat net nog te kijken naar wat video’s van het moderne Ladakh, India schijnt toch wel te zijn veranderd in de laatste twintig jaar. Veel grote glimmende auto’s en motorfietsen.

Ja, ben benieuwd. Zal wel enorm veranderd zijn. Maar als je gaat trekken kom je nog altijd op plekken waar de tijd is stil blijven staan. En de cultuur blijft wel nog grotendeels behouden, monikken met gsm, heb ik in Nepal ook gezien, maar toch nog met dezelfde vibes.

Ik was voor het laatst in India in 1997 maar heb niet zoveel gereisd, eigenlijk alleen maar een trip naar Poona naar de ashram daar. Toen was ik nog maar 25 en had ik net mijn eerste grote project als freelance graphisch ontwerper achter de kiezen. Met dat geld heb ik die reis gemaakt.

Goed dat je dat gedaan hebt. Knap als 25 jarige. Moet toch overweldigend geweest zijn?
Een ervaring voor het leven.

Klinkt heel aantrekkelijk, het spirituele toerisme is nog levend. Ik herinner me nog van mijn vaders foto’s van zijn Nepal reis, hij ging kijken naar een aantal beeldjes in het woud van een tijger en haar twee jongkies die een verhaal markeerden uit de Jataka tales waar de Boeddha in een vorige incarnatie zijn lichaam opofferde als voedsel voor de hongerige tijgers.

Dat was ook een deel van de wereld waar de Boeddha heeft rondgelopen. En veel andere bijzondere namen, hij had het over een grot waar Bodhidharma nog zou hebben gemediteerd.

Ja, er zijn veel speciale plaatsen te vinden. De geboorte plaats van de Boeddha ligt ook in Nepal, daar ben ik wel nog niet geweest, wel daar waar hij de verlichting gevonden heeft (Bodhgaya in India). Naast een spiritueel toerisme vind je in Nepal ook veel serieuze dharma beoefenaars, die maanden naar daar afzakken om in kloosters allerlei praktijken te beoefenen, begeleidt door Tibetaanse lama’s. Het is een boeiend en bruisend land. Levend boeddhisme vind je daar echt wel.

[lang kwaat]

't is een hardnekkige, ik weet het.
Het ego doet immers niets liever dan zich te wentelen in slachtofferschap en dus te denken / praten in termen van kwetsers en gekwetsten, slachtoffers en daders.

Ja, in het Westen zien we het ego als een soort boeman, degene die alles verpest en verkeerd doet. Welk gedrag ook, je kunt er altijd wel een ego achter zoeken als aanstichter.
In feite zie je dan altijd iets negatiefs achter iemands gedrag, nietwaar?

Ik zie de Pali teksten zeggen dat het projecteren van een ego in de geest als aanstichter van gedrag, bij jezelf en anderen, precies dat is onwetendheid. Het idee dat er slecht Ik zit in iemand, een goed Ik, een zuiver Ik, een wetend Ik, een onwetend Ik, een doortrapt Ik etc. Op die manier vatten mensen het gedrag op. Verklaren het zo en zien zo.
Dat draait uit op veroordelen.
Van zo'n visie dat er overal een ego achter zit, wordt je ook niet beter, vind ik. De Pali sutta's leren dit ook niet.

De Pali suttás leren dat het besef/notie van 'Ik ben' zich gaat voordoen als een neiging om te gaan verbeelden en voorstellen (mana-anusaya) wordt getriggerd.
Asmi mana is de notie 'Ik ben'. Je komt tot leven in een wereld van voorstellingen, beelden. Een cinematografische wereld waarin je zelf een soort hoofdrolspeler bent.
Het besef 'Ik ben' wordt gezien als een soort basis eigenwaan, en van daaruit ontwikkelen zich allerlei verdere ideeën over jezelf zoals 'Ik ben dit en dat', 'in de toekomst zal ik dit en dat zijn', 'Ik ben gelijk aan anderen, superieur of inferieur' etc. Kortom, mentale proliferatie. Allemaal wortelend in die basis voorstelling 'Ik ben'.

De sutta's geven aan dat deze basis voorstelling 'Ik ben' ook helemaal kan verdwijnen op den duur. Als iemand blijft mediteren op het ontstaan en verdwijnen van alles wat binnen de zintuiglijke domeinen wordt ervaren (ook het zesde mentale domein) dan raakt dat alles het teken van 'zelf' kwijt, van 'dit ben Ik, dit is van mij, dit is mijn zelf'. Als dat gebeurt zal op den duur ook de notie 'Ik ben' volledig verdwijnen. Een sutta zegt dat dit het ultieme geluk is.

Maar overal ego's achter zien als aanstichters, is volgens mij niet handig. Want in feite zie je dan overal iets negatiefs achter.
Ik denk dat je beter naar jezelf en anderen kunt kijken zoals naar dieren.
Die neem je ook niet kwalijk dat ze anderen opeten, voor je vluchten, elkaar bevechten. Dat zijn gewoon conditioneringen.
Een mens, ik zelf ook, wordt ook veelal geregeerd door conditioneringen. Het ontwikkelen van voorstellingen en verbeeldingen hoort daar ook bij.
Die neiging is bij ons extreem sterk zelfs. Voordat je het weet zit je in je hoofd, in een wereld van voorstellingen en verbeeldingen.
En wat je daar op dat moment beleeft, beleef je als "de" realiteit, "de" waarheid op dat moment. Dat gaat bliksemse snel en makkelijk.

Er zijn dingen die je meemaakt in opvoeding of later die dat gebeuren ook alleen maar versterken.
Maar hier is geen aandacht voor in Pali sutta's. Hoe opvoeding uitwerkt, hoe trauma's werken etc. daar is geen aandacht voor.
Dit is het domein van psychologen, van therapeuten, in principe niet van boeddhistische leraren.

Ik heb het idee het onkwetsbare,  dat wat niet aangedaan raakt, dat verwijst volgens mij naar: dat wat nog niet opgegaan is in voorstellingen en verbeeldingen.
Dat is wat je aanwezigheid kunt noemen. Volgens mij is dat een soort licht. Ik ken het niet als altijddurend (als zoiets überhaupt mogelijk is)

Maar in de Pali sutta's is onwetendheid vooral verbonden met niet zien wat lijden is, wat lijden veroorzaakt, wat de opheffing is en de weg.
Dus verblind raken en zijn over wat nu echt in je eigen voordeel en andermans voordeel is.
Vanuit het Ik bezien lijkt de weg van het einde van lijden te zitten in: plezier maken, avonturen beleven, lekkere dingen eten, gezelligheid, een hemelse geboorte na de dood, het vooruitzicht van sterven en niet meer lijden voelen, dat soort dingen. Daar zit volgens de Pali teksten de onwetendheid.
Volgens de Plai Boeddha zit het ultieme geluk juist in de opheffing van die Ik notie, dat Ik verlangen, en die Ik onderliggende neiging. Het zit hem in het doorbreken van voorstellen en verbeelden. Voel ik wel wat van aan. Die voorstelling Ik, dat verlangen Ik, die onderliggende neiging Ik die legt ook ontzettend veel druk op . Zelfs het gelukkige Ik is een belasting.

“The state of dispassion in the world is happiness,
the complete transcending of sense desires,
But for he who has removed the conceit ‘I am’—
this is indeed the highest happiness (Udana 2.1)

Maar, hoe dan ook, ik geloof niet dat het nuttig en wijs is om overal maar een ego achter te zien als aanstichter, want in feite zie je dan overal iets negatiefs achter. Dat maakt je alleen maar veroordelend en ook genadeloos vind ik.

[ervaringsgetuige]

...

Vandaar ook je ziektebeeld betreffende je mentaal probleem, waar je al dertien jaar lang medicijnen voor slikt....

Een ziektebeeld is het zeker niet, ik noem mezelf niet ziek....

You don't get it...
Het is wel een ziektebeeld, een aandoening waarvoor je medicijnen slikt.
Jij bent ziek, de mens is ziek.
Zie...

Deel 1,
hoofdstuk 5. De mens is ziek


   De mens leeft vanuit zijn ego, dat altijd hongert naar macht. Ieder: ‘maar ik wil’ is een uitdrukking van deze aanspraak op macht. Het ‘ik’ blaast zichzelf steeds meer op en verstaat de kunst, in telkens nieuwe en nobeler vermommingen, de mens te dwingen hem te dienen. Het ‘ik’ leeft van de afgrenzing en is bang voor de overgave, voor de liefde en voor de eenwording. Het ‘ik’ beslist en verwerkelijkt één pool en schuift de ontstane schaduw af op het ‘buiten’, het jij, de omringende wereld. De ziekte compenseert al deze eenzijdigheden, doordat zij de mens in dezelfde mate waarin hij éénzijdig van het midden afwijkt, door de symptomen terugdringt naar de tegenovergestelde zijde. De ziekte compenseert iedere stap die de mens vanuit de hybris van het ego zet, door een stap in de ootmoed en hulpeloosheid. Zo ook maakt iedere gave en ieder vermogen de mens vatbaar voor het ziek-zijn.


    Iedere poging om gezond te leven lokt ziekte uit. Wij weten dat deze uitspraken niet passen in onze tijd. Ten slotte is de geneeskunde ijverig bezig haar preventieve maatregelen steeds meer uit te breiden; anderzijds beleven wij een snelle koersstijging van het ‘natuurlijke en gezonde leven’. Als antwoord op de weinig bewuste manier waarmee wij met gif omgaan, is dat zeker gerechtvaardigd en toe te juichen, maar met betrekking tot het thema ‘ziekte’ is het even weinig relevant als de dienovereenkomstige maatregelen van de officiële geneeskunde. Men gaat hier immers uit van de functionele preventie van ziekte en men gelooft in een op zich gezonde mens, die men door de een of andere methode voor het ziek-zijn kan behoeden. Het is begrijpelijk dat de mensen liever luisteren naar al die hoopgevende boodschappen, en daarin geloven, dan in onze teleurstellende uitspraak dat de mens ziek is.


   Ziek-zijn hoort bij gezondheid, zoals de dood bij het leven. Dat zijn harde woorden, maar zij bieden het voordeel dat iedereen de juistheid ervan kan vaststellen door een enigszins onbevooroordeelde wijze van zien. Het is niet onze bedoeling nieuwe geloofspunten op te stellen, maar wij willen hen die daartoe bereid zijn helpen, hun blik te scherpen en de gebruikelijke wijze van zien met een ongebruikelijke aan te vullen. De vernietiging van illusies is nooit een gemakkelijke en aangename ervaring, maar zij schenkt ons steeds een nieuw stuk vrijheid.


   Het leven is nu eenmaal de weg van de ontgoochelingen – ons mensen wordt net zolang de ene begoocheling na de andere ontnomen, tot wij de waarheid kunnen verdragen. Zo zal hij, die het waagt en verdraagt ziekte, lijden en dood als onvermijdelijke en trouwe metgezellen in zijn bestaan te herkennen, al gauw ervaren dat dit besef bepaald niet uitmondt in de hopeloosheid, maar veeleer zal hij ontdekken dat deze metgezellen behulpzame en wijze vrienden zijn, die hem voortdurend helpen bij het vinden van zijn ware en heilbrengende weg. Want helaas hebben wij onder onze medemensen zelden of nooit zulke eerlijke vrienden, die werkelijk overal waar wij gaan of staan onze egogerichte spelletjes ontmaskeren en onze blik richten op onze schaduw. Zou ooit een vriend het wagen dat te doen, dan verklaren wij hem al gauw tot ‘vijand’. Net zo gaat het met de ziekte. Zij is te eerlijk om door ons bemind te worden.


   Onze ijdelheid maakt ons even blind en vatbaar als die keizer, wiens nieuwe kleren geweven waren van zijn eigen illusies. Maar onze symptomen zijn niet om te kopen – zij dwingen ons tot eerlijkheid. Zij maken door hun bestaan duidelijk, wat ons in werkelijkheid nog ontbreekt, wat wij niet tot zijn recht laten komen, wat in de schaduw ligt en gerealiseerd wil worden en waar wij eenzijdig zijn geworden. De symptomen tonen ons door hun trouw of door hun herhaalde optreden, dat wij een probleem bepaald niet zo snel en definitief opgelost hebben, als wij onszelf meestal willen wijsmaken. De ziekte legt haar vinger altijd dan op de kleinheid en de machteloosheid van de mens, wanneer deze er juist van overtuigd is, dat hij de macht heeft om de loop van de wereld te veranderen. Een aanval van kiespijn, spit, griep of diarree is voldoende om een triomfantelijke overwinnaar in een zielig hoopje te veranderen. Dat is precies waarom wij de ziekte haten.
   Dus is de hele wereld bereid zich de grootste inspanningen te getroosten om de ziekte uit te roeien. IJverig fluistert ons ego ons in dat dit gemakkelijk bereikbaar zal zijn en het maakt ons blind voor het feit, dat wij met iedere geslaagde inspanning alleen maar dieper het ziek-zijn binnengaan. Wij hebben al gezegd, dat noch preventieve geneeskunde, noch ‘gezond leven’ als methoden van ziektepreventie kans van slagen hebben. Kans van slagen zou er echter zijn, wanneer wij ons wilden bezinnen op een oude wijsheid die zegt, dat voorkomen beter dan genezen is. Maar dan moeten wij letterlijk willen verstaan: voor-komen betekent vrijwillig aanwezig willen zijn, voordat de ziekte ons daartoe dwingt.


   De ziekte maakt dat de mens geheeld kan worden. Ziekte is het keerpunt, waarop onheil zich in heil (= heel) laat veranderen. Opdat dit kan gebeuren moet de mens ophouden met vechten en in plaats daarvan leren horen en zien wat de ziekte hem heeft te vertellen. De patiënt moet diep in zichzelf willen luisteren en een communicatie met zijn symptomen aangaan, als hij wil verstaan wat zij hem te zeggen hebben. Hij moet bereid zijn de opvattingen en beelden, die hij van zichzelf heeft, onverbiddelijk in twijfel te trekken. Hij moet proberen bewust te integreren, wat het symptoom op het lichamelijk vlak hem tracht duidelijk te maken. Hij moet dus het symptoom overbodig maken door in zijn bewustzijn toe te laten wat hem ontbreekt.

Genezing, geheeld worden, is altijd verbonden met bewustzijnsverruiming en rijping.
Ontstond het symptoom omdat een deel van de schaduw in het lichaam zonk en zich daar manifesteerde, genezing is de omkering van dit proces, doordat het principe van het symptoom bewust wordt gemaakt en op die manier van zijn materiële existentie wordt verlost.


Fragment uit: De zin van ziekzijn
Thorwald Dethlefsen & Rüdiger Dahlke

[ervaringsgetuige]

't is een hardnekkige, ik weet het.
Het ego doet immers niets liever dan zich te wentelen in slachtofferschap en dus te denken / praten in termen van kwetsers en gekwetsten, slachtoffers en daders.

Ja, in het Westen zien we het ego als een soort boeman, degene die alles verpest en verkeerd doet. Welk gedrag ook, je kunt er altijd wel een ego achter zoeken als aanstichter.
In feite zie je dan altijd iets negatiefs achter iemands gedrag, nietwaar?

Nietwaar.
Ik zie nooit iets negatiefs achter iemands gedrag.
In cursus in wonderen taal uitgedrukt zie ik in alle negatieve gedrag een roep naar liefde.
Zie...

V#058 Een “roep om liefde” zien

Toen ik pas geleden ruzie had met mijn vrouw, wendde ik mij voor hulp tot de Cursus, en las de passage over alles uitsluitend zien als ofwel een uiting van liefde ofwel een roep om liefde. Later was ik in staat om op een liefdevolle manier met haar contact te maken. Ik merk dat ik haar kleine uitbarstingen en vervelende irritaties niet ‘groot’ genoeg vind om ze als een roep om liefde te kwalificeren. Het lijkt het beste om ze niet serieus te nemen, ofschoon ik het erg jammer vind dat ze het gevoel van succes in het beoefenen van de Cursus wegnemen, wat ik had toen ik de Cursus toepaste op de ruzie. Is het beter om deze kleine irritaties naast me neer te leggen, of moet ik ze toch ook als een roep om liefde zien?

Antwoord: De Cursus zegt feitelijk dat alles ofwel een uiting van liefde ofwel een roep om liefde is (zie T14.X.7). Dus wanneer iemand een uitbarsting van enig soort heeft, klein of groot, dan is het altijd een roep om liefde, en de Cursus vraagt ons om die altijd te beantwoorden met liefde. Als onze reactie ook maar iets minder dan liefde is, dan is het van het ego, en zijn we in dezelfde krankzinnige situatie als de ander: dan roepen we zelf ook om liefde. Het is erg belangrijk bij de beoefening van de Cursus, om waakzaam te zijn en te letten op elke onderliggende emotie of reactie binnen onze ervaringen en relaties. Zelfs wanneer het lijkt alsof we dingen naast ons neerleggen, of wachten tot een emotionele uitbarsting is overgewaaid, dan nog is er waarschijnlijk enige ergernis, irritatie, of oordeel. Zoals de Cursus zo helder zegt: ”De hevigheidsgraad van de emotie die je ervaart doet niet ter zake. Je zult je er steeds meer van bewust worden dat een lichte krimp van ergernis niets anders is dan een sluier over intense woede” (WdI.21.2:4,5).

Dit plaatst al onze interacties in dezelfde categorie: er is geen onderscheid tussen ‘groot’ of ‘klein’, noch waar het gaat om de roep om hulp, noch waar het gaat om onze reactie daarop. De Cursus vertelt ons dat een keuze om ons af te wenden van het Licht van de Heilige Geest in onze denkgeest, en om onze vrede weg te gooien door onze eenheid met God te ontkennen, voorafgaat aan de situatie of interactie die onze reactie lijkt te veroorzaken. De schuld en pijn van die keuze is de bron van wat verschijnt als woede, ergernis of irritatie. Vervolgens doet zich een situatie of interactie voor met een ander, die we gebruiken om onze schuld op te projecteren, in de vorm van een reactie - of zoals de Cursus zegt: “een interpretatie”: “Het is wellicht nuttig te onthouden dat niemand kwaad kan worden op een feit. Het is altijd een interpretatie die aanleiding geeft tot negatieve emoties, ongeacht hun ogenschijnlijke rechtvaardiging door wat feiten lijken te zijn. En eveneens ongeacht de intensiteit van de woede die werd opgewekt. Het kan gewoon een lichte irritatie zijn, wellicht te zwak om ook maar duidelijk te worden onderkend. Of het kan de vorm aannemen van intense razernij, vergezeld van gedachten over geweld, gefantaseerd of ogenschijnlijk uitgeleefd. Dat doet er niet toe. Al deze reacties zijn hetzelfde. Ze verdoezelen de waarheid en dat kan nooit een kwestie van gradatie zijn. Ofwel is de waarheid duidelijk zichtbaar, of ze is dat niet. Ze kan niet gedeeltelijk worden gezien. Wie zich niet bewust is van de waarheid, moet wel illusies aanschouwen” (H17.4).

De waarheid die is verdoezeld kan op twee niveaus begrepen worden: 1) we hebben een keuze gemaakt, zoals hierboven uitgelegd, die ons pijn, woede of ergernis brengt, en nu geven we de schuld aan een persoon of situatie; 2) noch de keuze, noch de schuld die we erover voelen, kan enig effect hebben op de liefde van de Vader voor ons, noch op onze liefde voor de Vader; met andere woorden: er is niets gebeurd. Het is duidelijk dat hierin op geen enkele manier sprake is van gradaties of onderscheidingen: we drukken liefde uit of we roepen om liefde, we zijn in vrede of niet in vrede, we staan aan de zijde van de waarheid of van illusie, we kijken met het ego of met de Heilige Geest.

https://www.eciw.nl/index.php/v-a/index-1-199/1920-v058

[Bodhiboem]

Naast een spiritueel toerisme vind je in Nepal ook veel serieuze dharma beoefenaars, die maanden naar daar afzakken om in kloosters allerlei praktijken te beoefenen, begeleidt door Tibetaanse lama’s. Het is een boeiend en bruisend land. Levend boeddhisme vind je daar echt wel.

Fijn dat je zulke goede ervaringen en contacten eraan over hebt gehouden, het lijkt mij wel een fijn beroep en iets wat je flexibiliteit aanleert.

Het levende boeddhisme, tja daar vraag ik me toch wat over af. Als je een lama tegen komt, dan heeft die toch ook gepraktiseerd wat zijn guru hem voorhield. En zo terug in het verleden. Hoeveel is er nog over van dat oorspronkelijke inzicht?

Mijn vader kwam gisteren nog aanzetten met een boek, ‘Basisverzen van Het Middenpad’, een nieuwe vertaling van Nagarjuna naar het Nederlands. Met commentaren, dus eigenlijk commentaren op commentaren.

[Steve]

Fijn dat je zulke goede ervaringen en contacten eraan over hebt gehouden, het lijkt mij wel een fijn beroep en iets wat je flexibiliteit aanleert.

Voor alle duidelijkheid: het was niet mijn beroep, maar iets wat ik in mijn vrije tijd deed. Ik werk voor onderwijs, dus altijd veel vakantie. Het was in de zomervakanties dat ik zulke reizen begeleidde.

Het levende boeddhisme, tja daar vraag ik me toch wat over af. Als je een lama tegen komt, dan heeft die toch ook gepraktiseerd wat zijn guru hem voorhield. En zo terug in het verleden. Hoeveel is er nog over van dat oorspronkelijke inzicht?

Het levende zit erin dat het variaties toelaat, dat het stimuleert dat te doen wat werkt. Men neemt niet zomaar een guru en doet alles wat die zegt. Als wat de ene guru je adviseert niet werkt voor jou, zoek je een andere of stuurt de guru je door naar een andere guru. Dat is het levendige er van. Er zijn heel wat verschillende methodes, de één past beter bij de ene, het ander bij de andere. Geen eenheidsworst. Dus je zoekt tot je een guru vindt wiens methodes iets in je raken, in beweging kunnen zetten en dan volg je wat hij je instrueert. En hoewel hij het zal instrueren zoals het gewerkt heeft voor hem, zal het misschien toch anders werken voor jou. Misschien ontdek je in de beoefening een variatie die nog beter werkt voor jou, en wie weet geef je dat later weer op jouw manier door aan anderen. Dat is het levende. Het leeft, evolueert, past zich aan, geen dode letter of dood en klakkeloos kopiëren wat vroeger geïnstrueerd werd. Het oorspronkelijke moet niet in het verleden gevonden en gevolgd worden, maar in zichzelf ontdekt worden. En de weg daartoe, dat kan niet teruggaan op iets in het verleden, dat actualiseert zich nu.

Er zijn wel overdrachtslijnen, overdracht van leraar op leerling, maar elke schakel in die lijn voegt er iets authentieks aan toe, verrijkt de lijn in plaats van hem dood te trekken. Vandaar dat het van belang is na te gaan voor jezelf of de ene guru wel voor je past of niet en wordt dit gestimuleerd.

Mijn vader kwam gisteren nog aanzetten met een boek, ‘Basisverzen van Het Middenpad’, een nieuwe vertaling van Nagarjuna naar het Nederlands. Met commentaren, dus eigenlijk commentaren op commentaren.

Ja, zolang de nieuwe commentaren de oude verrijken, leeft het, bloedt het niet dood.

Zo zijn Dzogchen, Zen, Mahamudra en alle verschillende kleuren en smaken daarbinnen kunnen ontstaan. Dat zou niet gekund hebben als men bleef vasthouden aan wat de Boeddha oorspronkelijk intstueerde en alleen maar dat. Waar de Boeddha naar verwees is het ijkpunt, de maatstaf om uit te maken of wat men ontdekt er wel nog in lijn mee is, de methodes zelf kunnen echter levendig evolueren.

[ervaringsgetuige]

@Bodhiboem...


Zie hier, ik vroeg aan het Goeroe gemini het verschil tussen de Akasha Kroniek en het Al,
toch weer slim van goeroe Gemini...

Het verschil tussen de Akasha Kroniek en het Al

Een uitstekende vraag! Beide concepten, de Akasha Kroniek en het Al, duiken op in filosofische, spirituele en zelfs wetenschappelijke discussies, maar ze representeren verschillende, zij het soms overlappende, ideeën.

Het Al

• De kosmos: Het Al verwijst naar alles wat bestaat, van de kleinste deeltjes tot de grootste sterrenstelsels. Het is het geheel van de ruimte, tijd, materie en energie.
• Wetenschappelijk begrip: In de wetenschap is het Al het onderwerp van kosmologie, de studie van de oorsprong, structuur en evolutie van het universum.
• Objectief: Het Al wordt gezien als een objectieve realiteit, waarneembaar en meetbaar met behulp van wetenschappelijke instrumenten.

De Akasha Kroniek

• Universeel bewustzijn: De Akasha Kroniek is een concept uit verschillende esoterische en spirituele tradities.Het wordt vaak beschreven als een soort universeel bewustzijn of geheugen dat alle informatie over alles wat ooit is gebeurd, gebeurt of zal gebeuren bevat.
• Subjectieve ervaring: De Akasha Kroniek is een meer subjectieve ervaring, vaak bereikt door meditatie,channeling of andere spirituele praktijken.
• Informatieveld: Het wordt gezien als een soort informatieveld dat alles verbindt en waar alles in opgeslagen is.
• Toegang: Volgens sommige overtuigingen kunnen bepaalde individuen, onder de juiste omstandigheden, toegang krijgen tot deze kroniek en zo inzichten verkrijgen over het verleden, heden en toekomst.

Overeenkomsten en verschillen

• Verbinding: Zowel het Al als de Akasha Kroniek suggereren een onderliggende verbondenheid van alle dingen.
• Informatie: Beide bevatten op een bepaalde manier alle informatie. Het Al bevat informatie in de vorm van materie en energie, terwijl de Akasha Kroniek informatie bevat in een meer geestelijke of bewustzijnsgerichte vorm.
• Toegang: Terwijl het Al voor iedereen toegankelijk is via wetenschappelijke observatie, is de toegang tot de Akasha Kroniek meer beperkt en vereist vaak een bepaalde staat van bewustzijn.

Samenvattend:

• Het Al is een wetenschappelijk onderbouwde term die verwijst naar de fysieke kosmos.
• De Akasha Kroniek is een spiritueel concept dat verwijst naar een universeel bewustzijn of geheugen.

Hoewel beide concepten op een bepaalde manier over de totaliteit van het bestaan spreken, doen ze dat vanuit zeer verschillende perspectieven en met behulp van verschillende methoden om die totaliteit te begrijpen.

[Bodhiboem]

Ach Boni, wat weet jij hier nou van? Jij slingert dit soort bewoordingen geheel onsensitief naar mensen toe, gebruikt elke kleine persoonlijke omstandigheid om ze te “prikken”, zonder enig idee waar het werkelijk om gaat.

Een sjamaan gebruikt ook vaak tabak, zo gebruik ik mijn medicijn. Ik noem mezelf geen zieke, omdat ik dat niet ben. En ik zal je er zeker niet meer over vertellen, want je bent niet vriendelijk of betrouwbaar.

[Buddha Amitabha]

Ach Bodhiboem, inmiddels is wel duidelijk dat meneer ervaringsgetuige lijdt aan het zogeheten 'god-complex', dat duidt op grootheidswaan, arrogantie, het missen van invoelingsvermogen, pestgedrag, e.a. kortom: een narcistische persoonlijkheid. Dit klinkt zeer negatief en dat is het ook. Je kunt hier leuk de nar uithangen, anderen prikken in hun kwetsbaarheid en dan doodleuk beweren dat kwetsuren slechts bestaan bij zij die het zich laten gebeuren. Met andere woorden: ik sla jou en als je dat niet prettig vindt is dat helemaal jouw probleem. Zo kun je alles omdraaien, en dat doet deze meneer ook. Altijd is het de ander die fout zit, hij is een god, een alwetende. Natuurlijk...

En zijn vermeende (al)wetendheid is falsifieerbaar. Dit is eenvoudig aan te tonen. Enerzijds gebruikt ervaringsgetuige talloze citaten die wat hem betreft iets zouden bewijzen of kracht zouden bij zetten aan zijn eigen minimale en zelfs slecht onderbouwde redeneringen. Maar waarom zou je al die A.I. gegenereerde citaten e.a. zo nodig hebben? Een (al)wetende heeft absoluut geen noodzaak aan citaten, omdat hij immers (al)wetend is. En hij kan dus zijn oneindige kennis zelf formuleren. Dit betekent dat ervaringsgetuige geenszins (al)wetend is, integendeel, maar slechts een gewone sterveling met zeer beperkte kennis, minstens net zo beperkt als zijn medemensen. Niks bijzonders dus.

Voorts blijkt dat hij van bijvoorbeeld het boeddhisme nogal weinig afweet, net als zijn andere maten van het Zelfkennisforum. En deze zelfverklaarde wetenden of alwetenden weten dus blijkbaar helemaal niet alles. Sterker nog, uit hun gebrekkige kennis van bijvoorbeeld het boeddhisme blijkt zonneklaar dat zij dus helemaal niet (al)wetend zijn. Ze leven mijns inziens in een enorme illusie.

[Bodhiboem]

Ach Bodhiboem, inmiddels is wel duidelijk dat meneer ervaringsgetuige lijdt aan het zogeheten 'god-complex', dat duidt op grootheidswaan, arrogantie, het missen van invoelingsvermogen, pestgedrag, e.a. kortom: een narcistische persoonlijkheid.

Het zou kunnen. Je zou denken dat iemand die zijn eigen goddelijkheid ervaarde ook een groots inzicht in zijn medemens zou krijgen, maar dat lijkt niet het geval te zijn.

Maar waarom zou je al die A.I. gegenereerde citaten e.a. zo nodig hebben? Een (al)wetende heeft absoluut geen noodzaak aan citaten

Zeker, het spreekt van een grote ervaring die een niet toereikend intellect ten deel is gevallen. Als je een chatbot voor je moet laten praten dan zijn jouw woorden blijkbaar niet veel waard.

Ze leven mijns inziens in een enorme illusie.

Ervaringsgetuige lijkt zeker de hofnar te zijn van Vrij en I’m a loser.

[ervaringsgetuige]

Ziekte als Sjamanistische Inwijding: Een Diepgaande Verkenning

Het concept van ziekte als een vorm van sjamanistische inwijding is een fascinerend en complex onderwerp dat al eeuwenlang de mensheid boeit. In veel traditionele culturen wordt ziekte niet alleen gezien als een fysieke aandoening,maar ook als een spirituele ervaring die kan leiden tot persoonlijke groei en transformatie.De Sjamanistische PerspectiefIn de sjamanistische wereld wordt ziekte vaak opgevat als een oproep tot een diepere verbinding met het zelf en met de natuur. Het kan gezien worden als een signaal dat er een onbalans is in het leven van een individu, en dat er een verandering nodig is.

Enkele belangrijke aspecten van deze perspectief zijn:

• Communicatie met de geestelijke wereld: Ziekte kan een manier zijn waarop geesten of voorouders proberen te communiceren met een individu, om hen te begeleiden naar een diepere waarheid over zichzelf.
• Reiniging en transformatie: Net zoals een smeltoven onzuiverheden verwijdert om edel metaal te onthullen, kan ziekte gezien worden als een proces dat de ziel reinigt en transformeert.
• Initiatie in een nieuwe fase: Ziekte kan een soort initiatieritueel zijn, dat een individu voorbereidt op een nieuwe fase in het leven.

Mogelijke Interpretaties en Voorbeelden

• Fysieke ziekte als metafoor: Een fysieke ziekte kan een metafoor zijn voor een emotionele of spirituele kwestie die aandacht vereist. Bijvoorbeeld, een hartkwaal kan duiden op emotionele pijn.
• Ziekte als een oproep tot verandering: Een chronische ziekte kan een oproep zijn om een levensstijl te veranderen of om een meer betekenisvolle richting in het leven te vinden.
• Ontmoeting met de schaduw: Ziekte kan een ontmoeting zijn met de schaduwkant van het zelf, de delen van onszelf die we liever verbergen.

En nou gaat de kritisch - vooral Westerse - weldenkende mens natuurlijk zeggen: Ja, maar...
Dat voegt goeroe Gemini er ook aan toe. zie...

Kriitische Reflectie

Hoewel het sjamanistische perspectief op ziekte een waardevolle aanvulling kan zijn op de conventionele medische benadering, is het belangrijk om kritisch te blijven. Niet alle ziekten hebben een spirituele betekenis, en het is essentieel om professionele medische zorg te zoeken wanneer dat nodig is.

Het combineren van een sjamanistische benadering met westerse geneeskunde kan een holistische aanpak bieden die zowel de fysieke als de spirituele dimensie van gezondheid omvat.

Wat te doen?
Erkennen dat je ziek bent (de mens is ziek) en er goed naar willen kijken.
Zie...

Naar iets willen kijken is de grote toverformule op de weg naar zelfkennis.
Dit kijken-naar verandert de kwaliteit van datgene waarnaar wij kijken, omdat het licht, d.w.z. bewustheid in de duisternis brengt. De mensen willen altijd de dingen veranderen en kunnen daarom moeilijk begrijpen, dat het enige wat van de mens gevraagd wordt, het vermogen is om goed te kijken.


Het hoogste doel van de mens – wij kunnen het wijsheid of verlichting noemen – bestaat in het vermogen om naar alles te kunnen kijken en te begrijpen dat het goed is, zoals het is. Dit wordt bedoeld met echte zelfkennis.


Zolang ons mensen nog iets stoort en zolang wij nog iets menen te moeten veranderen, hebben wij de zelfkennis nog niet bereikt.
Wij moeten leren naar de dingen en gebeurtenissen van deze wereld te kijken, zonder dat ons ego ons onmiddellijk in sympathie of antipathie verstrikt; wij moeten leren met een rustig gemoed te kijken naar de veelsoortige spelen van Maya.
Daarom wordt in de Shinjinmei, de oudste en waarschijnlijk de belangrijkste tekst van het Zenboeddhisme, in het 22ste vers gezegd:


‘Wanneer in ons ook maar de geringste voorstelling blijft bestaan van goed en kwaad, zal onze geest in verwarring ten onder gaan.'


Dus de geringste voorstelling van goed en kwaad brengt onze geest in verwarring. Ieder waarde-oordeel bindt ons aan de wereld van de vormen en is oorzaak dat wij ons hechten. Zolang wij hechten kunnen wij niet van leed verlost worden, zolang blijven wij zondig, niet-heel, ziek. Zolang blijft ook ons heimwee naar een betere wereld en ons pogen om de wereld te veranderen. En alweer is de mens gevangen geraakt in de illusie van de weerspiegeling, want hij gelooft dat de wereld onvolkomen is en merkt niet, dat het alleen zijn onvolkomen blik is, die hem verhindert de volkomenheid te zien.'


Uittreksel van: Thorwald Dethlefsen & Rüdiger Dahlke. 'De zin van ziekzijn'.

[ervaringsgetuige]

Ervaringsgetuige lijkt zeker de hofnar te zijn van Vrij en I’m a loser.

"Lijkt"..., want ik heb helemaal niks verwantschap met Vrij de nihilistische denker, I'm a loser de Griekse denker en ook niet met Laurens de adavaitistishe denker, noch boeddhistische denkers.
Ik ben een sjamaan die met zijn Intuïtie verbonden is. 
Zie goeroe Gemini...

Sjamanen en Intuïtie: Een Diepe Verbinding

Sjamanen en intuïtie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Sjamanisme, een oude spirituele praktijk, draait om het vermogen om te communiceren met de spirituele wereld. Intuïtie, ofwel het 'innerlijk weten', is een essentieel hulpmiddel voor sjamanen om deze verbinding te leggen.
Intuïtie ontwikkelen: Lessen van de sjamaan

Wil je je eigen intuïtie verder ontwikkelen? Hier zijn enkele tips geïnspireerd op sjamanistische praktijken:

• Mediteer regelmatig: Meditatie is een krachtige tool om je bewustzijn te vergroten en je innerlijke stem beter te horen.
• Verbind je met de natuur: Breng tijd door in de natuur en probeer je af te stemmen op de energieën om je heen.
• Houd een droomdagboek bij: Dromen zijn vaak boodschappen van je onderbewuste. Door ze bij te houden, kun je patronen ontdekken en je intuïtieve vermogens aanscherpen.
• Werk met symbolen: Symbolen kunnen je helpen om je intuïtieve inzichten te verduidelijken en te onthouden.
• Zoek een sjamanistische mentor: Een ervaren sjamaan kan je begeleiden op je spirituele pad en je helpen je intuïtie te ontwikkelen.

Mijn helder-ziende François was decennia lang mijn sjamanistische mentor bij uitstek. 
Wat is een sjamaan anders dan iemand die uit de akasha kronieken kan aftappen?
Goeroe gemini weet het ook.
Zie...

Sjamanisme en de Akasha Kronieken: Een Verbinding van Kennis

Sjamanisme en de Akasha Kronieken zijn twee concepten die vaak samen worden genoemd in spirituele en esoterische discussies. Beide verwijzen naar een diepere verbinding met het universum, kennis en bewustzijn. Laten we eens dieper ingaan op hoe deze twee elementen met elkaar verbonden zijn.De Akasha Kronieken in het kortDe Akasha Kronieken worden vaak omschreven als een kosmisch archief, een soort universeel geheugen waarin alle informatie over alles wat ooit is gebeurd, bestaat of ooit zal gebeuren, is opgeslagen. Het is een concept dat voorkomt in verschillende oude tradities en filosofieën.

• Een universele bibliotheek: Stel je de Akasha Kronieken voor als een enorme bibliotheek met boeken over elke ziel, elk leven, elke gebeurtenis.
• Toegang tot wijsheid: Door in te stemmen met de Akasha Kronieken, zouden we in theorie toegang kunnen krijgen tot een schat aan kennis over ons verleden, onze huidige situatie en zelfs onze toekomst.

"In theorie" schrijft goeroe Gemini. Voor François was het realiteit.

[ervaringsgetuige]

Het zou kunnen. Je zou denken dat iemand die zijn eigen goddelijkheid ervaarde ook een groots inzicht in zijn medemens zou krijgen, maar dat lijkt niet het geval te zijn.

Dat zei het gros van de bezoekers van François ook.
Zowat 95 procent van zijn bezoekers zei dat hij ernaast zat in zijn duidingen over hen en hun omgeving en aan grootheidswaanzin leedt.
Je weet wel: "Hij denkt dat hij alles weet".

François nam het hen niet kwalijk vertelde hij mij wel is.
Zo zei hij vaak:

Het blijft menselijk. Daarmee zegt Eckhart Tolle: it's a narrow gate. Not many wil find it.

[ervaringsgetuige]

ps: Bodhiboem, de titel dit je aan dit topic gaf, "tussenpersonen", is toevallig hoe sjamanen ook wel is genoemd worden.
Zie goeroe Gemini...

Sjamanen worden vaak gezien als bruggenbouwers tussen onze wereld en de spirituele wereld. Ze spelen een cruciale rol als tussenpersonen in een relatie die vaak als heilig wordt beschouwd.

Welke rol spelen sjamanen als tussenpersonen?

• Communicatie met de geestenwereld: Sjamanen worden gezien als mensen die kunnen communiceren met geesten, voorouders, natuurwezens en andere spirituele entiteiten. Ze kunnen boodschappen overbrengen, vragen stellen en oplossingen zoeken.
• Heling en genezing: Door hun verbinding met de spirituele wereld kunnen sjamanen helpen bij het helen van ziekten, zowel fysiek als emotioneel. Ze kunnen ook helpen bij het verwijderen van negatieve energieën en het herstellen van de balans.
• Voorspellingen en begeleiding: Sjamanen kunnen inzicht bieden in het verleden, het heden en de toekomst. Ze kunnen mensen begeleiden bij belangrijke levensbeslissingen en hen helpen hun levensdoel te vinden.

Mijn helder-ziende François deed vooral enkel deels het laatste, waarbij je goed moet begrijpen dat hij geen voorspellingen deed. Hij gaf enkel inzicht in het verleden, het heden en de toekomst.
Veel mensen kwamen bij hem met de vraag om hun toekomst voorspeld te krijgen maar daar ging hij dus nooit op in en zo gebeurde het dat hij nog maar heel weinig mensen over hield waarmee hij nog wou spreken, waaronder ik.
In feite was ik - zo vertelde hij me - de enige die hem begreep, zijn taal verstond.

Zo vatte hij dan samen: Intuïtie is de taal van de natuur.
Knoop het in jullie oren jongens!
Intuïtie is een belangrijk hulpmiddel op het pad naar verlichting, ook in het Boeddhisme.
Met rationeel denken en meditatie alleen kom je er niet!

[lang kwaat]

Ik denk dat het iets heel moois is als mensen de gave van intuïtie hebben maar in boeddhisme betekent dit niet dat je bevrijd bent of verlicht.
Je moet ook weer niet raar opkijken als diezelfde mensen immorele of lage dingen doen.

Hetzelfde met allerlei andere gaven zoals allerlei wonderen kunnen doen: helderziendheid, lopen over water, jezelf kunnen vermeerderen, beheersing van de elementen, vliegen etc.
Dat soort zaken is toch niet hetzelfde als bevrijding en ook geen teken van bevrijding.
Sommige mensen zien aura's, kunnen aura's lezen, aura's opschonen, zijn medium achtig, maar zoiets betekent ook niet dat iemand bevrijd is of verlicht.

[ervaringsgetuige]

denkt, denkt, denkt...

Boeddha was iemand die 400 jaar voor Christus leefde, wat lopen die Boeddhisten toch rond te zeulen met gedachten van dat niet eens meer in een in verregaande staat van ontbinding verkerend lijk. Er is niets meer van Boeddha over.


Wat zoek je?
Zoek je het ultieme begrijpen van wat bevrijding en verlichting inhoudt?
Nou, de gave van intuïtie is het alvast niet denk je.

Ramesh Balsekar - dewelke door mijn helder-ziende François ingevoeld is vanaf de andere kant van de wereld als zeer zuiver en hoog-trillend -  leerde:

Verlichting is niet iets dat je kunt bereiken, het is de natuurlijke staat van het zijn. Hij benadrukte het belang van het loslaten van het ego en het leven in het nu.

Hé, "leven in het Nu"?
Heeft Eckhart Tolle het daar ook niet over? 
Nou, die Boeddha die 400 jaar voor Christus leefde zal vast wel beter geweten hebben hoe te leven in het nu volgens jou.
In de Pali teksten  is vast haarfijn uitgelegd hoe in het nu te leven en hoe niet.


Misschien vind je ooit wel wat je zoekt.

[ervaringsgetuige]

't is een hardnekkige, ik weet het.
Het ego doet immers niets liever dan zich te wentelen in slachtofferschap en dus te denken / praten in termen van kwetsers en gekwetsten, slachtoffers en daders.

Ja, in het Westen zien we het ego als een soort boeman, degene die alles verpest en verkeerd doet. Welk gedrag ook, je kunt er altijd wel een ego achter zoeken als aanstichter.
In feite zie je dan altijd iets negatiefs achter iemands gedrag, nietwaar?

Ik zie de Pali teksten zeggen...

"Ik zie de Pali teksten zeggen".... En dat blijft maar in kringetjes ronddraaien...
Beste Boeddhisten, het is de hoogste tijd om jullie gedachten op waarheid te onderzoeken. 

Naast sjamaan (die werkt met 'heilige medicijnen') ben ik een non-dualistische filosoof, wat betekent dat ik geloof in een eenheid van alle dingen en dat het individuele zelf een illusie is. Dat zeg ik uit vele levens-ervaring. Ik ben tot op de bodem gegaan (ben ooit in een energetische draaikolk of vortex gezogen wat uitdraaide op een semi-bijna-dood ervaring) en weer opgestegen.

Kort samengevat wat ik geloof en zie:

• De illusie van het ego: Ik zie het ego als een verzameling van gedachten en overtuigingen die ons een vals gevoel van individualiteit geven. Door onze gedachten te onderzoeken, kunnen we deze illusie doorzien en de onderliggende eenheid van alle dingen ervaren.

• De aard van de werkelijkheid: Volgens mij is werkelijkheid niet iets dat we kunnen kennen of begrijpen met ons intellect. Door onze gedachten te onderzoeken, kunnen we ons losmaken van mentale concepten en de directe ervaring van de werkelijkheid openen.

• De zoektocht naar vrijheid: Ik zie lijden als het resultaat van het identificeren met onze gedachten en gevoelens. Door onze gedachten te onderzoeken, kunnen we ons bevrijden van deze identificatie en ware vrijheid ervaren.

Hup a you go boy's!

Een paar vragen die je jezelf kunt stellen om dieper in te gaan op deze kwestie:

• Wat zijn mijn meest terugkerende gedachten?
• Zijn deze gedachten waar of nuttig?
• Hoe beïnvloeden deze gedachten mijn emoties en gedrag?
• Wat zou er gebeuren als ik me niet meer identificeer met deze gedachten?

[ervaringsgetuige]

Ik denk dat het iets heel moois is als mensen de gave van intuïtie hebben maar in boeddhisme betekent dit niet dat je bevrijd bent of verlicht.
Je moet ook weer niet raar opkijken als diezelfde mensen immorele of lage dingen doen.

Zoals mijn geliefde helder-ziende François - die vanuit zijn extreem hoog ontwikkelde intuïtie (de taal van de natuur) - sprak me 24 jaar geleden vertelde...

Je moet is kijken: Hoeveel mensen zijn er zo nederig, om hun pure natuur op een positieve manier gebruiken?
Alle maffiabazen, zijn mensen met krachtige talenten, maar zij gebruiken die enkel voor hun eigenbelang.
Dat doen we allemaal automatisch, omdat we niet beter weten, zonder dat we het weten, totdat we ontwaken.

We zijn allemaal bang van het geheel.
Het Word tijd dat we in onze bovenkamer wat gaan hersmelten.
Zolang dat we onze ware natuur van zijn niet bereikt hebben functioneer je in een soort van schizofrenie toestanden. De éne meer geperfectioneerd dan de andere. En degene die heel erg geperfectioneerd zijn, die moeten ze vast zetten, opsluiten.

Eens ontwaakt is er dus geen eigenbelang meer Siebe. Ik ken geen eigenbelang meer.
Ik sta tot dienst van de mensheid.
Ik kan je vertellen dat ik de meest extreme doodsangsten heb doorstaan toen vijf jaar geleden mijn bovenkamer hersmolten is.
"Ze" hebben mij hemel en hel laten zien.

Zie meer van goeroe Gemini...

Een energetische draaikolk of vortex is een concept dat vaak wordt gebruikt in verschillende spirituele en energetische praktijken, zoals reiki, chakra-healing en andere alternatieve geneeswijzen. Het wordt beschreven als een draaiende energie die zich op een specifieke plaats of in een persoon kan bevinden.

Hoe kun je je een energetische draaikolk voorstellen?

• Een wervelwind: Stel je een wervelwind voor, maar dan gemaakt van energie in plaats van lucht.
• Een afvoer: Het kan ook worden gezien als een soort afvoer, waar energie naartoe stroomt of van af stroomt.
• Een portaal: Sommige mensen zien het als een portaal naar andere dimensies of bewustzijnsniveaus.

Wat zijn de kenmerken van een energetische draaikolk?

• Richting: Draaikolken kunnen zowel met de klok mee als tegen de klok in draaien, en de richting kan invloed hebben op de energie die ermee geassocieerd wordt.
• Grootte: Draaikolken kunnen van microscopisch klein tot enorm groot zijn.
• Frequentie: De snelheid waarmee de energie draait, kan variëren.
• Kleur: Soms worden draaikolken in verband gebracht met specifieke kleuren, die verschillende energieën vertegenwoordigen.
• Effect: Draaikolken kunnen zowel positieve als negatieve effecten hebben op een persoon of een situatie.

Waar komen energetische draaikolken voor?

• In het lichaam: Chakra's worden vaak gezien als draaikolken van energie in het lichaam.
• In de natuur: Sommige mensen geloven dat bepaalde plaatsen in de natuur, zoals geisers of watervallen, krachtige energetische draaikolken bevatten.
• Tijdens meditatie: Meditatie kan helpen om energetische draaikolken te creëren en te manipuleren.

Wat is de betekenis van energetische draaikolken?

De betekenis van energetische draaikolken verschilt per cultuur en geloofssysteem. In het algemeen worden ze gezien als:

• Een symbool van transformatie: Draaikolken kunnen oude energieën oplossen en ruimte maken voor nieuwe.
• Een verbinding met het universum: Ze kunnen een kanaal zijn voor het ontvangen van universele energie.
• Een middel om te helen: Door het werken met energetische draaikolken kunnen blokkades in het energiesysteem worden opgeheven.

Is er wetenschappelijk bewijs voor energetische draaikolken?

Er is op dit moment geen wetenschappelijk bewijs voor het bestaan van energetische draaikolken. Het concept is gebaseerd op spirituele overtuigingen en persoonlijke ervaringen.

Waarom zijn energetische draaikolken zo interessant?

Energetische draaikolken zijn een fascinerend onderwerp omdat ze een brug slaan tussen de zichtbare en onzichtbare wereld. Ze bieden een kader om over energie, bewustzijn en de interconnectie van alle dingen na te denken.

Nadat ik vijf jaar geleden dankzij een "heilig medicijn" wat voor mij werkte (absoluut niet voor iedereen) door een energetische draaikolk of Vortex gezogen werd is alles tot leven gekomen.
"Alles wat François me ooit verteld heeft is tot leven gekomen" waren de eerste woorden die ik stamelde nog heftig na schuddend van de energie maar met een glimlach tot achter mijn oren.

"HET", wat het intellect absoluut niet kan bevatten is dus gebeurd met "mij".
Mystici - wat mijn François was - noemen dat een vorm van genade.

Het proces is omgedraaid.
Heel "mijn" leven tot mijn 59ste had ik het gevoel in on-genade gevallen te zijn. Dat "gevoel" is er niet meer.

Dus ik weet waar de Boeddha het in essentie over heeft, Ik weet waar Jezus Christus het in essentie over heeft, ik weet waar een Ramana Maharsi, een Nisargadatta Maharaj,  een Eckhart Tolle het in essentie over hebben...
ik weet waar  alle "heiligen" het over hebben, ik hoef hun nalatenschap niet meer te lezen. Het is mij allemaal decennia lang doorgegeven via mijn François die de lijn van verlichting 34 jaar geleden in mij zag.

Amaai, ik lig er van te  snotteren! 
De tranen van geluk lopen over mijn wangen!

[Buddha Amitabha]

Verlicht en zonder eigenbelang. Ten dienste van de mensheid. Nou nou. Ik zie jouw dienstbaarheid aan de mensheid niet zo snel, ervaringsgetuige. Eigenlijk helemaal niet. Eerder loop je iedereen de les te lezen. Ik zie nergens aan jouw schrijfsels dat je zonder eigenbelang bent, laat staan dat je mensen komt helpen en bijstaan. Liever klop je jezelf op de borst. Misschien kun je eens beginnen om op dit forum je dienstbaarheid te tonen, ik ben benieuwd.

"Als je denkt dat je Verlicht bent, breng dan eens een week door met je familie." - Ram Dass

[Bodhiboem]

Ten dienste van de mensheid.

Echt ‘van dienst zijn’ is niet zo makkelijk. Mensen moeten je hulp willen. Je kan dekens gaan uitdelen aan daklozen, of een soep keuken beginnen.

"Als je denkt dat je Verlicht bent, breng dan eens een week door met je familie." - Ram Dass

Goed advies.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Echt ‘van dienst zijn’ is niet zo makkelijk. Mensen moeten je hulp willen. Je kan dekens gaan uitdelen aan daklozen, of een soep keuken beginnen.

In spirituele/religieus boeddhistische context lijkt me dienstbaarheid eerder jezelf ontwikkelen, overwinnen  en leven volgens de wet (Dharma).
Het vervullen van de taak, plicht, opdracht.

[Bodhiboem]

Echt ‘van dienst zijn’ is niet zo makkelijk. Mensen moeten je hulp willen. Je kan dekens gaan uitdelen aan daklozen, of een soep keuken beginnen.

In spirituele/religieus boeddhistische context lijkt me dienstbaarheid eerder jezelf ontwikkelen, overwinnen  en leven volgens de wet (Dharma).
Het vervullen van de taak, plicht, opdracht.

GM, maar dat moet je zelf ook ontdekken en invulling aan geven.

[ervaringsgetuige]

Echt ‘van dienst zijn’ is niet zo makkelijk. Mensen moeten je hulp willen. Je kan dekens gaan uitdelen aan daklozen, of een soep keuken beginnen.

In spirituele/religieus boeddhistische context lijkt me dienstbaarheid eerder jezelf ontwikkelen, overwinnen  en leven volgens de wet (Dharma).
Het vervullen van de taak, plicht, opdracht.

Leven volgens de wet (Dharma)?
Welke wet?
'k heb het aan goeroe Gemini gevraagd en kreeg dit antwoord...

Leven volgens de Dharma: Een diepere duik

Wat is Dharma?

Dharma, een concept dat diep geworteld zit in verschillende oosterse filosofieën, met name het hindoeïsme en boeddhisme, verwijst naar een veel breder begrip dan alleen 'wet'. Het omvat:

• Je levensdoel: Dharma is het unieke pad dat ieder individu is gegeven om te volgen. Het is de reden waarom je hier bent en wat je bijdraagt aan de wereld.
• Je plichten: Dharma omvat de morele en ethische verplichtingen die je hebt tegenover jezelf, anderen en de wereld om je heen.
• Je natuurlijke staat: Dharma is ook verbonden met het idee van het leven in harmonie met de kosmos en het volgen van de natuurlijke orde van dingen.

Leven volgens de Dharma in de praktijk

Het leven volgens de Dharma is een persoonlijke reis, maar hier zijn enkele algemene principes die kunnen helpen:

• Zelfreflectie: Neem de tijd om jezelf te kennen. Wat zijn je sterke punten, je waarden en je passies? Door jezelf te begrijpen, kun je je Dharma beter ontdekken.
• Verbinding met anderen: Dharma is niet alleen een individuele reis, maar ook een sociale. Bouw sterke relaties op met mensen om je heen en draag bij aan je gemeenschap.
• Dienstbaarheid: Gebruik je talenten en vaardigheden om anderen te dienen. Dit kan op grote of kleine schaal zijn, maar het is een essentieel onderdeel van het leven volgens de Dharma.
• Respect voor alle leven: Dharma leert ons om alle levende wezens met respect te behandelen. Dit omvat niet alleen mensen, maar ook dieren en de natuur.
• Continue groei: Dharma is geen statisch concept. Het is een levenslange reis van leren en groeien. Wees open voor verandering en nieuwe ervaringen.

De Dharma in verschillende contexten

• Beroep: Je Dharma kan zich uiten in je werk. Als je een baan vindt die aansluit bij je passies en je in staat stelt om anderen te dienen, dan leef je in overeenstemming met je Dharma.
• Relaties: In je relaties met familie, vrienden en partners kun je je Dharma uiten door liefdevol, eerlijk en respectvol te zijn.
• Geestelijke ontwikkeling: Door meditatie, yoga en andere spirituele praktijken kun je een diepere verbinding met jezelf en de wereld om je heen maken.

Waarom is het belangrijk om volgens de Dharma te leven?

Leven volgens de Dharma brengt een gevoel van doel, vervulling en innerlijke vrede. Het helpt je om je potentieel te realiseren en een positieve bijdrage te leveren aan de wereld.

Ah, allemaal in kannen en kruiken dan voor mij, ik leef volgens "de wet".
Mijn hobby als jongeling is mijn beroep geworden, ik vertegenwoordig liefde en ben een lichtend voorbeeld voor mijn omgeving.
Ik heb een gevoel van doel, vervulling en innerlijke vrede.
Mission completed. 

[ervaringsgetuige]

"Als je denkt dat je Verlicht bent, breng dan eens een week door met je familie." - Ram Dass

Da's een oude bekende hoor!
Ik was trouwens de enige van mijn familie die bij mijn moeder haar overlijden was enkele jaren geleden, ze blies haar laatste ademtocht uit in mijn aanwezigheid (haar enige zoon) terwijl ik haar hand vasthield en zei: "Je gaat naar het licht, je bent licht en je komt van het licht".
Dat heb ik wel 20 keer zachtjes herhaald in haar laatste uren.

Een jaar later heb ik één lid van mijn familieleden tot verlichting gebracht.
één van mijn drie zusters was er klaar voor. Haar hoofd stond op een avond na maandenlange discussies en ruzies met onze twee andere zussen (en schoonbroers) over de erfenis van ons moeder op barsten van de migraine en béng, de volgende ochtend straalde het licht uit haar ogen.
Ze lachte als een Boeddha! Het was haar allemaal duidelijk geworden.

Sindsdien noemt ze Eckhart Tolle, Byron Katie en Diederik Wolsak dewelke ik haar aangewezen had het gouden drietal.
Vooral dagelijks kijken op YouTube naar Byron Katie sloeg in als een bom bij haar. Ze schaterde het uit van het  lachen! Zo duidelijk was het haar allemaal geworden waar de oorzaak van lijden ligt en hoe die op te lossen.

Verder heeft ze geen behoefte aan complexe filosofische of religieuze systemen. Dankzij het gouden drietal weet ze sinds haar plotse ontwaken hoe haar lijden te transformeren en dus het ware geluk te vinden.