Lijden

[Marcel]

Het boeddhisme(thich nhat hanh ziet dit overigens iets anders) onderscheidt drie kwaliteiten van lijden:

1- De eerste vorm van lijden is het gemakkelijkst te herkennen,
het zijn de lijdensvormen die wij direkt als zodanig herkennen.
Lichamelijk en geestelijk lijden zoals:
kiespijn,depressie,hoofdpijn,heimwee,kortom lijden door
geboorte,ziekte,ouderdom en dood.


2- Het tweede nivo van lijden ligt iets subtieler en wordt vaak niet als zodanig ervaren,Het wordt zelfs vaak verward met geluk.
Dit lijden heet:lijden door verandering.Dat wil zeggen dat gelukservaringen vergankelijk zijn.

Je koopt bijvoorbeeld een spliksplinter nieuwe auto,bent helemaal in de zevende hemel.Maar helaas,de auto blijft niet dat glanzende model wat in de showroom stond.Als de eerste krasjes en deuken er in beginnen te komen wordt de ervaring al anders.En zels al blijft de auto na verloop van tijd in redelijk gave staat,dan neemt dat geluksgevoel ook vanzelf af.Je widoet hem na verloop van tijd waarschijnlijk zelfs van de hand.

Of: je komt op zekere dag iemand tegen en pats,je bent straal verliefd,alles glanst,de wereld is een grote toverbal,alles is goed en dat allemaal dankzij die ene persoon.Maar...na verloop van tijd verdwijnt dat hevige geluks gevoel.en in het slechtste geval kan er haat en moord op volgen.

Als nu die auto en die persoon in hun kern wezenlijk vreugdevol waren,dan zoude we elke keer als we in de auto zaten of kontakt hadden met die persoon,steeds gelukkiger worden.Maar de werkelijkheid leert dat dat niet zo is en dat dat veranderd.

3- De derde vorm van lijden is het allerlastigst te begrijpen,laat staan te beseffen.Het heeft betrekking op-en vloeit voort uit ons gekonditioneerd bestaan.Dwz:personen en dingen ontstaan en bestaan als relatie tot een veelheid van voorwaarden,oorzaken,onderdelen,omstandigheden en benoeming.maw,verschijnselen zijn samengesteld.Zij ontberen elke vorm van inherent of konkreet bestaan.
Het rare is echter dat wij verschijnselen en personen waarnemen alsof dat wel zo is.Zij lijken een soort solide basis te hebben,maar die is er niet.

[Viriya]

Mooi uitwerking van het begrip lijden, Heer Regenboog. .

Met metta,
Django

[Marcel]

ik denk dat nathan zoiets zal zeggen als:'er is geen lijden.'

[teksten.Y1010]

Ik ken maar ??n lijden en dat is het lijden tengevolge van wat we willen.
Het eerste is terug te leiden tot, we willen niet ziek, oud of dood gaan. In geval van overmatig verdriet is dat de doodsdrift, willen sterven. We willen geen pijn lijden...
De tweede is terug te brengen tot: we willen genieten en blijven genieten. Ons dat genot ontnemen doet lijden. Maar gezien alles verandert, wordt je dat steeds ontnomen. We willen die veranderingen niet.
De derde is, we willen zijn, een essentie hebben een ziel of zelf hebben en dat blijven bezitten.
Dus alle drie komen ze voort uit de wil.
Is eenvoudig dan onze wil, het verlangen de oorzaak van het lijden?
En wat zegt het boeddhisme dan juist over die wil? Mogen we niets willen en verlangen? Tegen je wil ingaan, doet behoorlijk veel leed, daar ontstaat ook lijden uit.
Dan doe je jezelf geweld aan. Ahimsa is ook jezelf geen geweld aan doen.
Dus onthechten om te willen onthechten lijkt me niet de juiste weg.
Boeddhisten leggen de nadruk op onthechting maar wat als dat willen onthechten net de oorzaak van lijden wordt?

Ik vind het overigens een heldere verdeling.

Grs

[Marcel]

Hmm...

zo kun je het ook samenvatten.

er is in het boeddhisme veel aandacht voor onthechting.
Maar ook een belangrijk thema is dat van de middenweg.

Ik vermoed dat het lijden hem vooral zit in de overdrijving.

Het overdreven streven naar onthechting is het uiterste van de strenge ascese.
Het overdreven koesteren van wereldse verlangens is het hedonisme.

ergens daartussen ligt de middenweg,waarin sprake is van een heldere en ontspannen,maar krachtige manier van te 'bereiken.'

*denk ik* hahahahaha

[Viriya]

Ik ken maar ??n lijden en dat is het lijden tengevolge van wat we willen.
Het eerste is terug te leiden tot, we willen niet ziek, oud of dood gaan. In geval van overmatig verdriet is dat de doodsdrift, willen sterven. We willen geen pijn lijden...
De tweede is terug te brengen tot: we willen genieten en blijven genieten. Ons dat genot ontnemen doet lijden. Maar gezien alles verandert, wordt je dat steeds ontnomen. We willen die veranderingen niet.
De derde is, we willen zijn, een essentie hebben een ziel of zelf hebben en dat blijven bezitten.
Dus alle drie komen ze voort uit de wil.
Is eenvoudig dan onze wil, het verlangen de oorzaak van het lijden?
En wat zegt het boeddhisme dan juist over die wil? Mogen we niets willen en verlangen? Tegen je wil ingaan, doet behoorlijk veel leed, daar ontstaat ook lijden uit.
Dan doe je jezelf geweld aan. Ahimsa is ook jezelf geen geweld aan doen.
Dus onthechten om te willen onthechten lijkt me niet de juiste weg.
Boeddhisten leggen de nadruk op onthechting maar wat als dat willen onthechten net de oorzaak van lijden wordt?

Ik vind het overigens een heldere verdeling.

Grs

Zoals je het zelf al verwoord is dat niet onthechten. In de meditatie ben je dan ook helemaal niet bezig met "onthechten" het enigste wat je doet is observeren. Door middel van dat observeren kom je tot onthechting maar ben je in je meditatie bezig met onthechten dan kan je nooit volledig onthechten.

Dus in de meditatie moet je eigenlijk het doel laten gaan want die kan alleen ontstaan als je niet met het doel bezig ben.

Met metta,
Django

[Viriya]

Hmm...

zo kun je het ook samenvatten.

er is in het boeddhisme veel aandacht voor onthechting.
Maar ook een belangrijk thema is dat van de middenweg.

Ik vermoed dat het lijden hem vooral zit in de overdrijving.

Het overdreven streven naar onthechting is het uiterste van de strenge ascese.
Het overdreven koesteren van wereldse verlangens is het hedonisme.

ergens daartussen ligt de middenweg,waarin sprake is van een heldere en ontspannen,maar krachtige manier van te 'bereiken.'

*denk ik* hahahahaha

Wat zit jou nou weer allemaal te vertellen, lukt het nog lord rainbow  ? Een helder, ontspannen en krachtige manier van bereiken? 


Maar het Boeddhisme neigt wel meer naar het ascetisme dan naar het "huiselijke" bestaan. De Pali Canon is in hoge mate geschreven voor monniken en nonnen en daar wordt heel veel nadruk gelegd op het non-stop beoefenen van het pad. Een dag meer honger wordt geprefeerd boven het vervullen van de behoefte.



Ik heb hier moeite mee. De leer is voor mij gewoon de waarheid maar aan de andere kant is het zo veel eisend en het kost veel wilskracht om te gaan mediteren, je te onthouden van onheilzame gedachten en het onthouden van onzin-spraak of harde woorden. Ik val dan vaak ook terug in allerlei gewoontes, maar ik weet dat dat niet de juiste weg is. Er zit een groot verschil tussen zeggen dat je Boeddhistisch ben en een Boeddhist zijn. Ik heb het er eigenlijk heel erg zwaar mee omdat er zoveel verschil is tussen waar ik nu in leef en wat de ideale situatie volgens de Boeddha voor een monnik zou moeten zijn.  Toch probeer ik het hier en nu. Ook heeft het al zijn positieve invloed gehad, echter, het is alsof je elke dag een spiegel voor je neus wordt gehangen.

Met metta,
Django

[Marcel]

Was de boeddha monnik?

[Viriya]

Was de boeddha monnik?

Er is weinig bekend van de Boeddha maar het was geen monnik. Er wordt verteld (in de Pali Canon) dat de Boeddha voordat hij de Boeddha was verschillende meditatieleraren heeft gehad. Hierin blonk hij uit en was al snel gelijk aan de leraar. Na zes leraren ging hij samen met 5 andere asceten (over) tot totale ascetisme, waar hij tot een rantsoen ging van 1 keer in de veertien dagen eten. 

Tot hij tot inkeer kwam dat dit niet de juiste manier was. De rest van het verhaal zal je wel bekend zijn, neem ik aan . De tijd dat hij in het paleis van zijn vader woonde zal je ook wel bekend zijn .

Ik vind het wel bijzonder dat je dit zelf niet weet?!

Met metta,
Django

[Marcel]

Natuurlijk wist ik dat.Het is een retorische vraag.Er is niks geweldigs aan een bestaan als monnik.
Dat er in de kloostergemeenschappen zoveel regels zijn heeft ook te maken met hoe je zo'n samenleving ordentelijk laat verlopen.vandaar dat er zo enorm veel regels en geloften zijn.

Het mahayana boeddhisme spreekt mij daarom meer aan,het staat meer in de wereld en is niet zo afgezonderd ervan.

of je monnik bent of niet heeft niks te maken met de verdieping van je realisaties.

[Viriya]

Natuurlijk wist ik dat.Het is een retorische vraag.

*Voelt zich dom*

Altijd die koans.

Er is niks geweldigs aan een bestaan als monnik.
Dat er in de kloostergemeenschappen zoveel regels zijn heeft ook te maken met hoe je zo'n samenleving ordentelijk laat verlopen.vandaar dat er zo enorm veel regels en geloften zijn.

Het mahayana boeddhisme spreekt mij daarom meer aan,het staat meer in de wereld en is niet zo afgezonderd ervan.

of je monnik bent of niet heeft niks te maken met de verdieping van je realisaties.

Maar het juiste klimaat zou wel helpen.

[Marcel]

Ja,de omgeving wil ook wat.En dan met gelijk gestemden enzo,en mensen waar je vragen aan kunt stellen en ervaringen kunt uitwisselen en toetsen..

Maar...het zou voor een tijdje wel goed kunnen zijn,als opstart of doorstart voor de formele meditatiebeoefening.

Zo'n kloosterleven kent natuurlijk ook veel regels,geloften,dagtaken,verplichtingen enz.Het heeft zijn eigen rituelen en beslommeringen.

enfin,uiteindelijk niets voor mij.

[Viriya]

Ja,de omgeving wil ook wat.En dan met gelijk gestemden enzo,en mensen waar je vragen aan kunt stellen en ervaringen kunt uitwisselen en toetsen..

Maar...het zou voor een tijdje wel goed kunnen zijn,als opstart of doorstart voor de formele meditatiebeoefening.

Zo'n kloosterleven kent natuurlijk ook veel regels,geloften,dagtaken,verplichtingen enz.Het heeft zijn eigen rituelen en beslommeringen.

enfin,uiteindelijk niets voor mij.

Ik denk dat je eigenlijk alleen de vier edele waarheden nodig hebt en de mogelijkheid om de laatste waarheid volledig te kunnen praktiseren. Inzicht volgt vanzelf. Dus heel het scala aan begrippen die hier buiten staan zijn onnodig voor de praktijk. Dat inzicht volgt vanzelf, het komt naar boven, initu?ef aanvoelen van deze begrippen is belangrijker dan het rationeel begrijpen van deze zaken. Maar alleen omdat de mens niet zomaar het achtvoudige pad gaat volgen zonder dat hij rationele kennis heeft van de veelvoud van dingen, hebben we enig kennis omtrent deze zaken nodig. Deze kennis kan men alleen opdoen bij personen die verder staan in het volgen van het pad. Deze personen zijn te vinden in gemeenschappen van monniken en nonnen.   

Toch is het ook weer noodzaak om je buiten deze gemeenschap te zetten anders blijf je slechts een lid van de gemeenschap in plaats van een echte volgeling van de Boeddha. Daarom is na de tijd van reflectie ook weer noodzaak om je te verplaatsen naar een eenzame plek waar weinig afleiding te vinden is om met de opgedane kennis, de gecontroleerde basis van je vertrouwen en je begrip om verder te gaan in de praktijk.

In sutta's komt dit vooral tot uiting met betrekking tot de regentijd en buiten dat seizoen. In de regentijd komt de gemeenschap tesamen maar na de regentijd verlaten ze elkaar weer.
Ik weet niet meer wanneer dit was, maar er is ook een tijd dat zij tesamen komen om hun fouten mede te delen zodat zij verder kunnen en dat zij dan niet meer dezelfde fout maken.

Dus de gemeenschap zou, volgens mij, niet slechts een opstartpunt zijn maar steeds weer opnieuw een punt van reflectie. Terwijl je beoefening zich concentreert in de eenzaamheid en daar volledig tot uiting komt. Anders kan je nooit tot volledige onthechting komen.



Maar, mijn eigen punt van reflectie , ik lees slechts de boeken, ik ben nog nooit in een gemeenschap geweest.

Met metta,
Django

 

[Marcel]

Ja de drie juwelen zijn van belang:
buddha,dharma,sangha.

de boeddha is de dokter de dharma het medicijn en de sangha is de verple(e)g(st)er.

de dharma is daarvan de belangrijkste.

in jouw geval: de vier edele waarheden.

meer heb je volgens mij niet nodig.Ook in het leken bestaan kom je broeders en zusters tegen.Bovendien kent het leken bestaan het voordeel dat je ook mensen tegen komt die geen broeders en zusters zijn en dat zijn dus weer je beste leermomenten.

het leven is de guru.

dat jarenlang mediteren in een grot...tsja...beetje middeleeuwse praktijken.

[Viriya]

Ja de drie juwelen zijn van belang:
buddha,dharma,sangha.

de boeddha is de dokter de dharma het medicijn en de sangha is de verpleegster.

de dharma is daarvan de belangrijkste.

in jouw geval: de vier edele waarheden.

meer heb je volgens mij niet nodig.Ook in het leken bestaan kom je broeders en zusters tegen.Bovendien kent het leken bestaan het voordeel dat je ook mensen tegen komt die geen broeders en zusters zijn en dat zijn dus weer je beste leermomenten.

het leven is de guru.

dat jarenlang mediteren in een groet...tsja...beetje middeleeuwse praktijken.

In de dhamma wordt duidelijk gesteld dat het monniken leven een noodzaak is voor de verlichting. In het huiselijke leven is de Verlichting bijna, aldanniet totaal, onmogelijk. Dit komt door de verplichtingen die je hebt in het huiselijke leven en dat je gehecht moet zijn aan bijvoorbeeld je vrouw en kinderen. Het is dan van belang dat je veiligheid en een goed huishouden hebt. Ook moet er goed geleefd worden.

Wat er wordt gevraagd van de monnik is op een heel ander niveau. De training in het achtvoudige pad is daarin het belangrijkst. Onthechting en wetendheid cre?eren over de veelvoud van de dingen is het belangrijkst.  Dit staat in contrast met de leken volgeling die zich net moet hechten aan de goede dingen.

Dit komt ook tot uiting in hoe je het Boeddhisme praktiseerd. Dus voor een monnik is het mediteren in totale eenzaamheid belangrijker dan het mediteren in een grote groep in een of ander lokaal.

Deze scheiding is belangrijk om in het oog te houden, jammer dat je dan ware monnikenschap denegeert met de term, Middeleeuwse praktijken.

Met metta,
Django

[Marcel]

Ik ben het niet met je eens.

kan dat?

[Viriya]

Ik ben het niet met je eens.

kan dat?

Alleen als je je eigen nader verklaart?   

[Marcel]

Jij valt nogal terug op 'de geschriften.'

Alsof het daarmee klaar is...

Het mahayana kent ook nogal wat geschriften

binnen het mahayana is het niet noodzakelijk monnik te zij om verlichting te kunnen 'bereiken.'
vandaar.

Kun je voor mij nog eens op een rijtje zetten welke geschriften in het nederlands vertaald zijn:dhigha nikkaya enz??

met isbn nummers erbij?

Ik zit ook met die vertaalslag als ik engels lees.
nederlands komt veel direkter binnen.


hartekljke groet

wens je een inzichtrijke en voorspoedige dag

[Viriya]

Hey Lord Rainbow,

Deze zijn tekoop op www.asoka.nl onder het kopje Theravada. De delen van de sutta tipata van de Pali Canon die ze al vertaald hebben zijn de Digha Nikaya, de Majjhima Nikaya en een deel van de de kleine teksten (het eerste deel hiervan is zeker ook een aanrader). 



Ik val inderdaad nogal terug op de geschriften maar dit is voor mij dan ook de enigste bron. Eigen ervaring is nog niet van toepassing bij mij. Ik heb sowieso liever geschriften die, ge?nspireerd door de Boeddha, tot schrift zijn gekomen door velen monniken die dicht bij de bron hebben gestaan. Ik GELOOF dan ook dat de Pali Canon de schriftelijke Dhamma is.



Ik heb ook nergens gezegd dat het volledig onmogelijk is om de Verlichting te bereiken als leek, maar met mijn woordkeus alszijnde `In het huiselijke leven is de Verlichting bijna, aldanniet totaal, onmogelijk.` wil ik aangegeven dat de kans daarop zo klein is, dat deze kans er nauwelijks ertoe doet. Wat het belang van het praktiseren van het achtvoudige pad benadrukt.

Ik snap dat het monnikenschap niet per se voorwaarde is voor de Verlichting (er zijn daar sowieso geen voorwaarden voor nodig, maar hoe zit dat precies?). Maar probeer het nu in je eigen leven te verplaatsen. Kan jij daarin totaal onthecht leven? Kan begeerte daar afgesneden worden? Mijn eigen antwoord is daarop volmondig: Nee! Mijn werk, mijn vriendin, mijn hobby?s en mijn school zorgen ervoor dat ik mij net ergens aan moet hechten. Ik denk dat het bezittelijk voornaamwoord al genoeg zegt . 



Maar ik zal, als de tijd dat toelaat, ook eens de mahayana stroming onder de kritische loep nemen en kijken waar het over gaat en waar de grote verschillen liggen tussen de Mahayana en de Theravada stroming.
Aan de andere kant is mijn kennis van de Pali Canon nog zeker niet compleet en dit concentreert zich vooral op het gebied van het totale plaatje te snappen.



Met metta,
Django

[Marcel]

Hey Lord Rainbow,

Deze zijn tekoop op www.asoka.nl onder het kopje Theravada. De delen van de sutta tipata van de Pali Canon die ze al vertaald hebben zijn de Digha Nikaya, de Majjhima Nikaya en een deel van de de kleine teksten (het eerste deel hiervan is zeker ook een aanrader).

Hartstikke bedankt voor deze info!

Ik val inderdaad nogal terug op de geschriften maar dit is voor mij dan ook de enigste bron. Eigen ervaring is nog niet van toepassing bij mij. Ik heb sowieso liever geschriften die, ge?nspireerd door de Boeddha, tot schrift zijn gekomen door velen monniken die dicht bij de bron hebben gestaan. Ik GELOOF dan ook dat de Pali Canon de schriftelijke Dhamma is.

Dat is mooi!

Ik heb ook nergens gezegd dat het volledig onmogelijk is om de Verlichting te bereiken als leek, maar met mijn woordkeus alszijnde `In het huiselijke leven is de Verlichting bijna, aldanniet totaal, onmogelijk.` wil ik aangegeven dat de kans daarop zo klein is, dat deze kans er nauwelijks ertoe doet. Wat het belang van het praktiseren van het achtvoudige pad benadrukt.

Juist in het dagelijks leven kun je het achtvoudige pad toepassen.Juist omdat je erzoveel situaties en personen in tegenkomt.

Ik snap dat het monnikenschap niet per se voorwaarde is voor de Verlichting (er zijn daar sowieso geen voorwaarden voor nodig, maar hoe zit dat precies?). Maar probeer het nu in je eigen leven te verplaatsen. Kan jij daarin totaal onthecht leven? Kan begeerte daar afgesneden worden? Mijn eigen antwoord is daarop volmondig: Nee! Mijn werk, mijn vriendin, mijn hobby?s en mijn school zorgen ervoor dat ik mij net ergens aan moet hechten. Ik denk dat het bezittelijk voornaamwoord al genoeg zegt . 

Juist in het dagelijks leven wordt je gekonfronteerd met begeerte en gehechtheid en afkeer en trots en jaloezie en woede en al de kleshas.
Het dagelijkse leven is een enorme akker van mogelijkheden om te oefenen.
En gehechtheid of betrokkenheid is niet echt het probleem,het is de overdrijving ervan dat problemen geeft.

En dan nog even deze: een monnik kan enorm gehecht raken aan zijn bedelnap of aan zijn monniksgewaad,of aan het kloosterleven.
Gehecht heid is juist onderdeel van de 'mind'. dat is het punt.

vriendschapelijke groet

[Viriya]

Juist in het dagelijks leven wordt je gekonfronteerd met begeerte en gehechtheid en afkeer en trots en jaloezie en woede en al de kleshas.
Het dagelijkse leven is een enorme akker van mogelijkheden om te oefenen.
En gehechtheid of betrokkenheid is niet echt het probleem,het is de overdrijving ervan dat problemen geeft.

En dan nog even deze: een monnik kan enorm gehecht raken aan zijn bedelnap of aan zijn monniksgewaad,of aan het kloosterleven.
Gehecht heid is juist onderdeel van de 'mind'. dat is het punt.

Nibbana betekent letterlijk: uitblussing. Dat wil zeggen, vrijheid van begeerte. Dit is het doel van het Boeddhisme: de opheffing van al het lijden. Wat lijden inhoudt heb je goed verwoord in je eerste post. De opheffing van de begeerte naar al deze dingen is het einddoel.
Dhammapada 342:
De banden die mensen in de val houden

342. De massa die omringd is door begeerte, zit in de val. Zij beven zoals een haas in een strik. Zo lang zij stevig worden vastgehouden door ketenen en banden, zo lang zijn zij aan het lijden gebonden.



Je geeft al aan dat ook monniken gehecht (kunnen) zijn aan hun bezittingen. Deze hechting is gelijk aan die van de lekenvolgeling behalve dan dat de hoeveelheid van de hechtingen een stuk lager is bij de monnik omdat hij gewoon weg minder bezittingen heeft. Dus het monnikschap maakt het al makkelijker ten opzichte van de hoeveelheid. Nu is het ook dat de lekenvolgeling veel meer verantwoordelijkheden op zich heeft waardoor de visie waarmee de lekenvolgeling kijkt naar zijn hechting heel anders is. Voorbeeld: weinig mensen zien hun echtgenoot of partner als een boei, een keten aan het bestaan, dat afgeworpen moet worden. Voor de monnik is dat wel zo!

Tevens stel je dat gehechtheid een onderdeel van de geest is. Zeg je dan nu niet dat de Verlichting onmogelijk is voor een wezen met een geest omdat datgene dat afgeworpen moet worden onderdeel is van de geest? Zonder geest kan je niet concluderen dat je Verlicht ben, toch? Deze conclusie is een belangrijk punt want pas dan is de monnik zich ervan bewust dat hij verlicht is.

Dat het verminderen van de overdrijving een goed begin is als lekenvolgeling lijkt me duidelijk maar dat dit oplossing is van al het lijden is een gewaagde uitspraak. Misschien dat het wel mooi klinkt in navolging van de andere naam voor het Boeddhische pad: de Middenweg. Maar je moet goed begrijpen dat de middenweg ligt tussen extreme ascetische praktijken waarin het totaal verwaarlozen van het lichaam soms centraal staat en daarentegen staat dan de extremiteit van je wellustigen in je bezittingen.  Dit staat niet in vergelijking met het in plaats van elke week de auto te wassen nu elke maand de auto te wassen.

Het Boeddhisme is een pad naar de totale opheffing van al het lijden, niet een trucje om meer aardig te zijn tegenover anderen waardoor je meer geliefd wordt.

Wat je ook zegt is dat je beste leermomenten zijn waar je geconfronteerd wordt. Of dat de buitenwereld de voorwaarden kunnen scheppen voor het praktiseren van de leer. Maar het komt niet door andere dingen dan JIJZELF die er een probleem van maakt. Jijzelf zorgt ervoor dat je lijd.

Dhammapada 33
De wijze persoon maakt zijn geest recht

De geagiteerde en wankelende geest is moeilijk te beteugelen, moeilijk te bedwingen. Maar iemand met wijsheid maakt hem recht zoals een pijlmaker een pijl recht maakt.

Je hebt geen anderen nodig om je eigen lijden te verkleinen. Pas als jezelf verder staat op het pad kan je ook daadwerkelijk anderen helpen met hun lijden door de juiste aansporingen en begeleiding.


Ik begrijp jou punt ook maar om het huiselijke leven te verheffen boven het monnikenschap gaat tegen het einddoel van het Boeddhisme in.

Met metta,
Django

[Jakob]

hey mango django,

klik eens hier

misschien leuk om te zien.Iemand die er voor koos het klooster in te gaan.....

hartelijke groet

Bedankt voor de link lord rainbow

[Viriya]

hey mango django,

klik eens hier

misschien leuk om te zien.Iemand die er voor koos het klooster in te gaan.....

hartelijke groet

Ik heb de aflvering bekeken en ik was eigenlijk verwonderd over het feit dat deze man monnik wou worden. Ik heb met veel aandacht zitten luisteren naar wat hij zei en over zijn periode in Amsterdam zei hij letterlijk: ?Ik was een gelukkig mens in Amsterdam?. Ook zei hij voordat hij wegging dat hij nog even flink Koninginnedag zou vieren. De dingen die hij het meest zou missen waren zijn GSM en PC. Ik snap niet hoe deze man heeft kunnen kiezen om monnik te worden. Zelf geeft hij als rede dat de situatie verandering zou helpen. Zelf geeft hij ook al aan dat hij nu, 3 en halfjaar als helper( /assistent/ iets in die trant) later, het buiten zichzelf zocht.

Waarom zou je Boeddhistisch monnik worden  als je al gelukkig ben/als je niet het lijden ziet van je huidige leven? De wens om verlost te worden van het lijden is toch wel een fundamentele voor zo?n beslissing?

Met metta,
Django   

[Marcel]

Ik weet niet hoe zorgvuldig deze man zijn woorden kiest,maar ervan uitgaande dat hij dat wel gedaan heef,moet hij de betrekkelijkheid en vergankelijkheid van dit geluksgevoel ingezien of aangevoeld hebben.Geluk is in feite een vermomming van lijden.In die zin dat het voorbijgaand is.

En binnen het mahayana is geluks gevoel een motivatie om te streven naar een gunstige wedergeboorte,dwz als mens in goede gezondheid en in kontakt komend met de dharma.

de tweede motivatie is dan de drang naar bevrijding.Dat je ziet dat zo wedergeboren worden het ook niet echt is.

de derde mtivatie is dan het streven naar boeddhaschap,teneinde het welzijn van alle levende wezens te bevorderen.