Is er echt niemand die ziet, inziet dat vorm leeg is?
Ben ik echt de enige?
Ik kan mijn ogen niet geloven.
Dat iets een vorm heeft, dat is een concept, dat is een afspraak. Dat is de logica zelve.
Neem nog eens die boom. Dat de vorm van het fenomeen boom zou eindigen bij de wortels, de stam en de takken, dat is afspraak, concept. Als je in het bepalen van de vorm van boom, in het vinden van de absolute rand van die boom, alles in rekening brengt waardoor boom als fenomeen (als schijnbaar afgezonderd object) zou kunnen verschijnen, dan zou de vorm boom heel de aarde omvatte, heel de lucht, heel de oceanen die omvormen tot wolken en dan uitregenen, dan zou je heel de kosmos moeten opnemen waardoor de aarde kan bestaan en waardoor het fenomeen boom gevoed kan worden, dan zou je de oneindigheid waarin de kosmos kan verschijnen mee moeten opnemen, het fenomeen dat geest afscheidt en afzonderlijk gaat onderzoeken en benaderen, bestaat helemaal niet zonder dit alles, dus ofwel verwijst boom dan naar alles, ofwel, omdat dat voor het menselijke perspectief nogal onhandig is, ga je afspreken wat je tot de vorm 'boom' gaat rekenen en wat je er buiten gaat sluiten, en daar heb je dan een concept. Het fenomeen boom is dat wat verschillende 'ikken' gezamenlijk afspreken dat zij afscheiden, aflijnen uit de oneindigheid van alles dat met alles aan elkaar hangt en zelf geen vorm heeft, en zo wordt het concept (de afspraak: dat is een boom) vorm gegeven: enkel de wortels, de stam en de takken (wat op zich ook al afspraken zijn).
Iets tot vorm scheppen, heeft een perspectief nodig. Vanuit het perspectief van een astronaut op de maan heeft de oceaan een bepaald vorm, vanuit dat perspectief kan het blauw, van de rest afgescheiden worden en over deze zelf afgescheiden vorm kan dan de afspraak oceaan gemaakt worden. Wij op de aarde kunnen deze afspraken van de astronaut overnemen, zonder het zelf te zien en daar op verder bouwen, dat heet het abstract denkvermogen. Daar kunnen we allemaal nuttige dingen mee doen, dat ontken ik zeker niet, relatief (vanuit een bepaald perspectief gezien) heeft dat allemaal heel erg veel nut, zoals beseffen dat er in die oceaan eilanden groter dan europa aan plastiek aan het vormen zijn, en dat is allemaal heel nuttig om te weten, want vanuit het perspectief mens, is het van belang zorg te dragen voor die oceanen, juist omdat we er afhankelijk van zijn. Waarom dragen we er dan geen zorg voor, omdat we ons abstraheren uit het geheel, het gevoel, het idee creëren dat we iets zijn dat er los van staat en dus dat de vormen die we zelf aflijnen ook op zichzelf bestaan en we ze dus zomaar uit hun verband kunnen trekken, alsof het verband niet zou bestaan: olie uit de grond pompen, plastiek maken, plastiek kopen, plastiek weggooien, bijdragen aan de eilanden van plastiek in de oceaan, waar het perspectief zelf uiteindelijk onder te lijden krijgt. Het perspectief weliswaar, niet het perspectiefloze, niet het ongeconditioneerde, nibbana. Dat wordt in het geheel niet aangetast door wat geest, die zich gaat afscheiden tot een bepaald perspectief en zichzelf eruit gaat abstraheren allemaal aantast dat relatief (juist omdat alles samenhangt) terug ervaren zal worden (karma).
M.a.w. doordat geest zich afscheidt tot een bepaald perspectief en zich abstraheert uit wat het ziet vanuit dat perspectief, wordt lijden vorm gegeven. Hierdoor wordt de inslag van een meteoriet op de aarde een bedreiging voor dat perspectief, maar niet voor het perspectiefloze. Als dit perspectief wegvalt, is er geen meteoriet als een afgescheiden, afgelijnde vorm dat in een andere afgescheiden, afgelijnde vorm (aarde) inslaat. Als dit perspectief wegvalt is er gewoon alles dat met alles samenhangt, alles dat voortdurend veranderd en niets dat een zelf heeft, en het niet zo zien is lijden, onwetendheid, hechting en dus geboorte, dood, …. .
In die zin is er wel iets te vinden voor de mind only school. Dat er materie zou zijn, iets dat vast, een vaste, onveranderlijke kern heeft en zelf niet verandert, is misschien ook maar iets dat door de geest is geschapen. We ervaren vanuit het perspectief mens wel iets dat als vast lijkt (meteoriet) en kan botsen met wat vast lijkt (de aarde) en dus dat wat vast lijkt (ons lichaam) kan doen veranderen (sterven). En deze ervaring bestaat natuurlijk als ervaring, als ervaring van het perspectief, maar niet als dit perspectief wegvalt.
En als we die materie (dat schijnbare vaste) dan nauwkeurig gaan onderzoeken, dan blijkt dat dat wat we dachten materie te zijn, zelf samengesteld is door een hoop bewegende dingen, en als we die weer onderzoeken, blijken die atomaire dingen weer samengesteld door een hoop bewegende subatomaire schijnbare 'deeltjes', maar als we die onderzoeken blijkt dat ze uit iets bestaan dat zich voordoet soms eens als golf (beweging), soms eens als deeltje (inertie), dat laatste blijkbaar enkel maar als het deeltje geboserveerd wordt, m.a.w. dat zo'n deeltje verschijnt en verdwijnt het enige is dat er accuraat van gezegd kan worden: het bestaat en het bestaat niet of het is nooit vast, het verandert steeds, er is niets om aan vast te klampen.
De steeds veranderlijke mind die verandert in een perspectief, en zichzelf abstraheert van wat het ziet, ziet vorm, materie en ervaart het zo, maar als dit perspectief weer in zichzelf, met name in verandering, in alles dat verandert wegvalt, blijft er enkel nog veranderlijkheid over: mind. In feite is er dus enkel mind, waarin perspectief ontstaat en door dit perspectief, door het observeren, mind zich gaat voordoen als materie.
It's all in the mind. Correctie: it's all mind… mind only.
Het heeft toch wel iets, die 'mind only', maar dan wel aangevuld met de Madhyamaka:
Alles is mind (leeg), maar hoewel mind (leeg) verschijnt het wel als vorm.
Dus niet alleen vorm is leegte, maar leegte is ook vorm.
Of de leegte kan maar gerealiseerd worden in de vorm. En dus is het niet zaak om het perspectief helemaal op te geven (geen vorm meer te zien), maar te zien dat het perspectief zelf maar iets is dat komt en gaat (anicca), en geen zelf heeft (anatta), m.a.w. het perspectief doorgronden als leeg (vorm zien en tegelijkertijd de leegte er van). Dan en enkel dan kan een boeddha tegemoet komen aan de opgedeelde geest (dukkha) die zijn eigen vasthangen aan zijn opdeling niet kent.
Amen!
