Boeddhisme en de psychologie

[Bodhiboom]

Beste mensen,

Ik ben hier bij mij in de buurt een cursus Zingeving gaan volgen, en het begint mij duidelijk te worden dat vanuit het oogpunt van de standaard westerse psychologie delen van het boeddhisme as pathologisch kunnen worden gezien:

• Onthechten van verlangens kan gezien worden als gebrek aan motivatie.
• Gelijkmoedigheid kan gezien worden als gebrek aan emoties.
• Mediteren kan gezien worden als sociale terugtrekking.
• Denkbeelden vanuit het Boeddhisme die niet passen kunnen gezien worden als wanen.

Hoe ga je daarmee om? In sommige aspecten staan ze lijnrecht tegen over mekaar... de psychologie geeft aan dat een gezonde geest een goed toekomstbeeld heeft, met hoop en verlangens, terwijl het boeddhisme zegt dat verlangen een van de drie vergiften is.

Het ironische is dat deze cursus word gegeven door een spiritueel begeleider die is gespecialiseerd in het boeddhisme, terwijl de inhoud van de cursus toch meer direct rust op standaard psychologie.

Met heldere groet,
Bodhiboom

[w-AARDIG]

Interessant. Je kunt je er natuurlijk niets van aantrekken.

Motivatie is vaak niets meer dan verslaving
Emoties geven vaak een onjuist beeld van de werkelijkheid
Sociale terugtrekking is vaak verstandig waar het om conflictrelaties gaat
Wanen zijn vaak alternatieve voorstellingen die tot meer begrip kunnen leiden

[Steve]

de psychologie geeft aan dat een gezonde geest een goed toekomstbeeld heeft, met hoop en verlangens, terwijl het boeddhisme zegt dat verlangen een van de drie vergiften is.

Je zou kunnen zeggen dat psychologie een goede voorbereiding is op Boeddhisme.
In psychologie bouw je een evenwichtige persoonlijkheid op, in bevrijdende spiritualiteit onthoofd je die persoonlijkheid.
Maar doe je dit laatste te vroeg, dan loopt er een zeer onevenwichtig lichaam zonder hoofd overal tegenop te botsen.
Blijf je hangen in (en aan) een evenwichtige persoonlijkheid, dan blijf je gevangen in dat hoofd.
De gehechtheid aan de persoonlijkheid is dan je gevangenis.
Bevrijdt zijn uit die gevangenis, maar zonder opgebouwd evenwicht betekent dan weer een onkunde om anderen te bevrijden uit hun gevangenis.

Daarom gaan in Boeddhisme beiden hand in hand: psychologie en bevrijding.
 
Boeddhisme is niet enkel uit op je zelf bevrijden, maar eerder op bevrijding van anderen. Dus dien je eerst een stabiele persoonlijkheid op te bouwen en het dan pas te onthoofden. Of... als je dat hoofd toch te vroeg komt te verliezen, stuurt Boeddhisme toch nog aan op een zekere stabilisering.

Het laatste waar men in het Boeddhisme aan onthecht is aan het verlangen om verlicht te worden.
Gelijkmoedigheid is geen gebrek aan emoties, maar juist een verfijning van emoties en vooral er niet overspoeld door worden.
Mediteren is oefenen om helder in het sociale leven te kunnen staan.
Het Boeddhisme heeft tot doel te realiseren dat alle denkbeelden waan zijn, dus ook de boeddhistische.

[Bodhiboom]

Ik denk dat jullie het allebei wel goed hebben gezien.

In psychologie bouw je een evenwichtige persoonlijkheid op, in bevrijdende spiritualiteit onthoofd je die persoonlijkheid.

Er is inderdaad een opbouwende beweging die vooral vanuit de jeugd stemt, voordat men een meer doorvoelde kennis heeft opgedaan van het leven en in latere jaren, als men geluk heeft, gaat loslaten.

Maar dat betekent dat de psychologie weinig antwoorden heeft als het neerkomt op de zingeving. Het boeddhisme is een soort structuur die de zingeving in zijn geheel vervangt, het rijkt je een nieuw levensdoel aan. Ik denk dat de meeste religies dat wel doen.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Beste mensen,

Ik ben hier bij mij in de buurt een cursus Zingeving gaan volgen, en het begint mij duidelijk te worden dat vanuit het oogpunt van de standaard westerse psychologie delen van het boeddhisme as pathologisch kunnen worden gezien:

• Onthechten van verlangens kan gezien worden als gebrek aan motivatie.
• Gelijkmoedigheid kan gezien worden als gebrek aan emoties.
• Mediteren kan gezien worden als sociale terugtrekking.
• Denkbeelden vanuit het Boeddhisme die niet passen kunnen gezien worden als wanen.

Hoe ga je daarmee om? In sommige aspecten staan ze lijnrecht tegen over mekaar... de psychologie geeft aan dat een gezonde geest een goed toekomstbeeld heeft, met hoop en verlangens, terwijl het boeddhisme zegt dat verlangen een van de drie vergiften is.

Het ironische is dat deze cursus word gegeven door een spiritueel begeleider die is gespecialiseerd in het boeddhisme, terwijl de inhoud van de cursus toch meer direct rust op standaard psychologie.

Met heldere groet,
Bodhiboom

gewoon een paar hersenspinsels :


Twijfelt er iemand aan dat je moet eten om te overleven? Dus eten is noodzakelijk.
Zo is ook de geestelijke en mentale gezondheid van een mens noodzakelijk.


En zoals je zaken moet doen om te eten, moet een mens ook zaken doen voor je geestelijke en mentale gezondheid.


Boeddhisme opereert nog een ander vlak, dat is namelijk " de erfenis".
Religie geeft antwoorden, of probeert antwoorden te formuleren op de vraag wat het waard is om voor te leven, na te streven, om voor te sterven.
Juist dit gegeven, het feit dat we sterven, maakt het streven naar overleven, het streven naar geestelijke en mentale gezondheid, hoewel noodzakelijk, ook alweer relatief.  Je mag nog zoveel eten als je wil, je mag nog miljoenen zaken doen voor je geestelijke en mentale gezondheid. Je gaat evengoed dood.


En wat blijft er over na de dood, dat is de erfenis.


En natuurlijk kun je zeggen, pff, die erfenis, die kan me gestolen worden. Wat toch ook een zekere blindheid is voor de realiteit dat je nu toch ook de erfgenaam bent van een erfenis.
En ook een zekere blindheid voor de realiteit, er is geen ander dan jij.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

het spirituele, boeddhistische credo, is, en dat is toch iets anders dan psychologie

- toewijding aan de sangha
- toewijding aan de dharma
- toewijding aan de boeddha

En het zijn deze zaken die het streven van de mens transcenderen.
Een gezonde psyche is noodzakelijk en belangrijk.

Maar religie geeft een mogelijkheid aan de mens om zijn levensopdracht te transcenderen naar een levens overschrijdend project.
Je gaat nu eenmaal dood, en ook ziekte, tegenslag en ongeluk zit in elk levensverhaal, in die zin zit er een zekere zinloosheid in het aardse streven, het loopt uiteindelijk in dit leven toch slecht af.

Sangha, Dharma, Boeddha, zijn onstoffelijke, transcendente lichamen, ze zijn niet aards, ze zijn niet van de wereld.

Ondanks dat je sterft, leef je in  de toewijding verder.  Niet een ego menselijk of aards, werelds project, maar een transcendent project.

[Bodhiboom]

Maar religie geeft een mogelijkheid aan de mens om zijn levensopdracht te transcenderen naar een levens overschrijdend project.
Je gaat nu eenmaal dood, en ook ziekte, tegenslag en ongeluk zit in elk levensverhaal, in die zin zit er een zekere zinloosheid in het aardse streven, het loopt uiteindelijk in dit leven toch slecht af.

Dat klopt, religies verschuiven het kader van je levensdoel naar iets dat de dood meeneemt, en ook wat na de dood gebeurt. Allemaal dingen waar geen wetenschappelijk bewijs voor is. Dus zegt de psychologie ook, ik blijf bij dit leven.

Ik kwam laatst Maslows hierarchy of needs tegen. Ik vraag mij af wat hij zou hebben gedacht van boeddhistische monniken, die al de comforts van het leven opgeven om een bedelaar te worden.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Dat klopt, religies verschuiven het kader van je levensdoel naar iets dat de dood meeneemt, en ook wat na de dood gebeurt. Allemaal dingen waar geen wetenschappelijk bewijs voor is. Dus zegt de psychologie ook, ik blijf bij dit leven.

Geloof je dat het leven, de werkelijkheid, het universum er reeds was voor dat jij er was ? en dat het er zal zijn na jou dood ?
Geloof je dat je op een bepaalde wijze het verleden "erft" en dat jij bijdraagt aan de "toekomst" waarbij er ook alweer iemand het verleden "erft" ?

[Bodhiboom]

Geloof je dat het leven, de werkelijkheid, het universum er reeds was voor dat jij er was ? en dat het er zal zijn na jou dood ?
Geloof je dat je op een bepaalde wijze het verleden "erft" en dat jij bijdraagt aan de "toekomst" waarbij er ook alweer iemand het verleden "erft" ?

Ik zit hier in het heden op de bank op mijn iPad te typen. Het verleden is er niet meer, alleen wat het heden heeft gevormd is nog deels aanwezig. De toekomst bestaat nog niet, alleen wat er in het heden is dat vormgeeft aan wat nog gaat komen.

Het draait allemaal om het heden...

[bolletje]

Bodhiboom


Dat is denk ik omdat het westen een geschiedenis heeft, die loopt van de verlichting, naar Nietzsche, naar Sartre, naar de moderne tijd. Waarin actorschap heel belangrijk is.

Je moet keuzes maken. We zijn gedwongen te kiezen, zoals Sartre het zegt.

Het ideaal is om je leven vorm te geven. Je zou kunnen zeggen dat het westen, de Europese filosofie dan heel erg uit gaan van kracht. Geluk komt voort uit wilskracht

In het boeddhisme komt geluk meer voort uit een combinatie van begrijpen en mededogen. Rationaliteit en compassie


Het punt is een beetje. Ja, wie heeft er gelijk ? Dat is denk ik een heel persoonlijke kwestie. Het oosten staat er alleen wel heel anders in dan het westen.

Mijn filosofie leraren die westers zijn, hebben dan ook niet zoveel met boeddhisme

Wat brengt je geluk ? Gevaarlijk leven, actorschap, jezelf vormgeven, risico's nemen ?

Of compassie, rust, kalmte, liefde ?

Het is heel erg een smaakkwestie



Daar moet wel bij gezegd worden. Er zijn in de psychologie scholen die lijken op boeddhisme. Denk aan de gedrags psychologie. Waar men kijkt naar gedachtes en gevoelens en die analyseert etc

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Geloof je dat het leven, de werkelijkheid, het universum er reeds was voor dat jij er was ? en dat het er zal zijn na jou dood ?
Geloof je dat je op een bepaalde wijze het verleden "erft" en dat jij bijdraagt aan de "toekomst" waarbij er ook alweer iemand het verleden "erft" ?

Ik zit hier in het heden op de bank op mijn iPad te typen. Het verleden is er niet meer, alleen wat het heden heeft gevormd is nog deels aanwezig. De toekomst bestaat nog niet, alleen wat er in het heden is dat vormgeeft aan wat nog gaat komen.

Het draait allemaal om het heden...

Als je dat kunt, jij alleen in het heden, dan verlos je het universum van een hulpkreet in boosheid omwille van onvervulde wensen.
onthecht en gelijkmoedig. de honger achter zich latend

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

wat zegt psychologie over opportunistisch handelen en ethisch handelen.


wat zegt psychologie over het feit dat men ontelbare verlangens heeft en dat men in de onmogelijkheid is om dit te verwerkelijken.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Ik denk niet dat er sprake is van of of.
Of psychologie of religie.


We moeten altijd toegeven dat religie een menselijk product is. Daar heeft de mythologie en de volgelingen het moeilijk mee. Neen, religie kweekt geen door de lucht vliegende superwezens;


Tegelijkertijd kan een mens ook niet ontkennen, dat ik wel een verbondenheid heb met ik. Maar ook met onze naasten;  Maar ook in ruimere zin met het universum, zowel in werelds opzicht als in transcendent opzicht.


Kan ik volkomen zijn, wanneer ik alleen voor ik leef. Of wanneer ik de verbondenheid beperk tot mijn naasten. Ik kan moeilijk ontkennen dat ik deel uitmaak van een groter geheel, zowel in tijd en ruimte, als datgene wat het overstijgt.
Religie dat zijn bevindingen omtrent dat grotere, hoe in relatie treden met dat grotere, hoe dat grotere integreren in mijn mensheid om tot een volkomen mens te komen.


De antwoorden zijn menselijk, en daardoor altijd slechts menselijk. maar daarom niet minder waardevol.

[Bodhiboom]

Mijn filosofie leraren die westers zijn, hebben dan ook niet zoveel met boeddhisme

Wat brengt je geluk ? Gevaarlijk leven, actorschap, jezelf vormgeven, risico's nemen ?

Of compassie, rust, kalmte, liefde ?

Het is heel erg een smaakkwestie

Ik denk dat je hier een interessant vraagstuk te pakken hebt. Als je kijkt naar zingeving, naar wat je leven betekenis geeft, is dat dan de zoektocht naar geluk? En mocht dat zo zijn, dan vind je geluk in die aspecten die in de westerse cultuur zo vaak worden uitgebeeld?

Het westen zegt geluk is huisje boompje beestje, met kinderen, een carrière, vakanties en bezittingen, en macht en status als de ultieme beloning. Het oosten zegt geluk vind je van binnen, in gelijkmoedigheid, kalmte, compassie en liefdevolle vriendelijkheid. Ik vind geen van beide antwoorden echt bevredigend, alhoewel het oosten dichter bij komt dan het westen.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Mij lijkt het vrij duidelijk, dat één van de boodschappen is, dat de hoogste bevrijding niet in het wereldse streven te vinden is.


de teksten wijzen erop dat lijden relatief is.
Gisterenavond om tien uur werd mijn wagen gestolen. Hoewel mijn wagen om tien uur werd gestolen, wist ik het pas om 11h00 en mijn lijden is ook pas vanaf 11h00 begonnen, ondanks dat de wagen reeds om 10h00 werd gestolen.
Dit bewijst dat het lijden relatief is.
Niet de gebeurtenis is de oorzaak van het lijden, maar mijn oordeel over die gebeurtenis.


Ik weet dat het lijden relatief is, ik kan daar rekening mee houden als ik lijden ervaar. Maar niet op definitieve wijze.
Ik constateer gewoon dat er op regelmatige tijdstippen lijden verschijnt. De logische conclusie lijkt me, aangezien ik deel uitmaak van een blind proces, zal lijden ook vanuit die blindheid naar boven komen.


tegelijkertijd constateer ik ook dat er tussen twee oordeelmomenten er geen lijden te vinden is. Wat er tussen ligt is onbenoembaar. je kunt het wel constateren, maar niet benoemen.
Zodra je het probeert te grijpen is er lijden.


Ik zie, dit is er altijd, dit onbenoembare. Het is vrij van lijden en het is altijd vrij van lijden.
Dit onbenoembare is niet de oorzaak van mijn lijden.
Ik kan niet zeggen of dit de bevrijding van mijn lijden is, enkel dat het vrij van lijden is.
Maar zodra ik het me wil toe-eigenen is er alweer lijden.


En je hoeft er ook niets voor te doen, want is gewoon aanwezig en het is vrij van lijden.
ik ben er vrij zeker van dat er in het hoofd blijvend lijden te vinden is, activeer het en het is er. En er is ook vrij van lijden te vinden;
Nu, als vrij van lijden in mij woont, mag ik dan veronderstellen dat vrij van lijden ook in jou woont ?


ik kan er niet naar grijpen, maar het is er wel. het is zelfs zeer vaak actief, maar dan heb ik geen oordeel; ik kan het niet geluk noemen.
Oordeel ik wel, is er alweer een mening.


Is het nu afwezigheid of aanwezigheid. Dat grijpen maakt het moeilijk.

[Steve]

Ik zie, dit is er altijd, dit onbenoembare. Het is vrij van lijden en het is altijd vrij van lijden.
Dit onbenoembare is niet de oorzaak van mijn lijden.
Ik kan niet zeggen of dit de bevrijding van mijn lijden is, enkel dat het vrij van lijden is.
Maar zodra ik het me wil toe-eigenen is er alweer lijden.


En je hoeft er ook niets voor te doen, want is gewoon aanwezig en het is vrij van lijden.
ik ben er vrij zeker van dat er in het hoofd blijvend lijden te vinden is, activeer het en het is er. En er is ook vrij van lijden te vinden;
Nu, als vrij van lijden in mij woont, mag ik dan veronderstellen dat vrij van lijden ook in jou woont ?


ik kan er niet naar grijpen, maar het is er wel. het is zelfs zeer vaak actief, maar dan heb ik geen oordeel; ik kan het niet geluk noemen.
Oordeel ik wel, is er alweer een mening.

Prachtig!

Natuurlijk vind ik het menselijk gezien wel erg jammer voor je, je auto zo maar gestolen, dat zal niet makkelijk zijn, dus daar niet van, maar toch prachtig wat je temidden van dit lijden ontdekt!
Levende wijsheid!

Dit is het waar alles, niet alleen in Boeddhisme, maar ook in Advaita, en in nog zo van die ismes of aitas om gaat: ontdekken dat vrijheid (van lijden) er al is, en dat alle grijpen ernaar, maar ook alle afstoten ervan, alleen maar bedekt wat er al is.

Is het nu afwezigheid of aanwezigheid. Dat grijpen maakt het moeilijk.

Het is gewoon buiten de categorieën van afwezig en aanwezig.
Grijpen is het binnen een categorie willen krijgen.
Grijpen is bedekken.
Afstoten is bedekken.

Als lijden je tot dit onbenoembare brengt, maar je bent bang van dit onbenoembare, dan verwerp je het.
Als die flits van het onbenoembare je brengt tot het willen vasthouden ervan, dan grijp je het.
Beiden bedekken wat er gewoon is.