Je vijanden liefhebben ? :_) lessen van bolletje

[bolletje]

Ik las dus een boek van een lama.

Niet echt een heel boeiend boek. Al zaten er ook wel interessante stukjes in. Karma, is bijvoorbeeld wel een bruikbaar en meetbaar onderwerp. Als ik kut gedrag vertoon, heb ik daar zelf last van. Karma dus. Vrij basaal, vrij primair en dus waardevol. Ik heb dit zelf toegepast en ik heb dus gemerkt dat het werkt. Het klopt, in grote lijnen. Schelden en tieren ? Het gaat een backlash opleveren. Roken en zuipen ? Het gaat een backlash geven.



Goed, het boekje had wel bruikbare inzichten. Maar , op een gegeven moment schiet de lama door de bocht en wordt het allemaal erg zoetsappig. Het begint een beetje naar christendom te neigen allemaal. Mierzoet wordt het ineens allemaal. De lama gaat het hebben over 'de liefde' en 'vriendelijkheid' en allemaal variaties daarop. Liefdevolle vriendelijkheid. Mededogen en liefdevolle vriendelijke liefdevolheid.

Je moet volgens hem zelfs je vijanden 'liefhebben'

Zoiets zou een christen ook gezegd kunnen hebben. Bah !



Ik heb niets met christendom. Ik zou satanisme verkiezen boven christendom en ik maak niet eens een grapje. Al heb ik met both satanisme en christendom niet zoveel. Het zijn twee uitersten. Ze zijn beide niet in balans. Christendom : wees altijd lief. Satanisme : wees altijd wreed. Maar ik ben het allebei. Zowel lief als wreed.

Anyway

De lama begon over het liefhebben van je vijanden. Ik denk dat veel boeddhisten teveel hooi op hun vork nemen en daarmee hun menselijkheid verliezen. Je bent niet een soort super wezen. Als iemand je op straat omver loopt, dan ga je niet zachtaardig, lief lachen. Je bent niet een soort super wezen.

Als iemand je benadeeld, ga je niet van die persoon houden. Zou je dat wel doen, dan ontken je je menselijkheid, dan ontken je je realiteit, je gevoelens. Je houdt jezelf voor de gek. En, over karma gesproken. Dat gaat ook zo zijn backlash opleveren. Jezelf jaren lang voor de gek houden ? Op een gegeven moment barst de bom dan. Iets dat we ook bij vele vrome mensen gezien hebben. In theorie zijn ze 'liefdevolle vriendelijkheid'. Maar ondertussen gedragen zij zich als beesten.


Kijk, je moet het zo zien. Als ik mijn vijanden haat, dan geeft mij dat een brandend rotgevoel. Dat kan ik beamen. Ik haat mijn vijanden. Maar, heb ik daar wat aan ? Nee, haat is een kut gevoel. En het levert op zichzelf niet zoveel op. Je vijanden worden niet vernietigd, slechts door jouw haat. Je vernietigd alleen jezelf ermee. Dus ik zeg, of je doet je vijanden iets aan, of niet en als je ze niets aan doet, ga dan geen haat aan ze verspillen. Maak geen woorden aan ze vuil, zeggen we dan, als gezegde.

Je doet ze niets aan, omdat dat je in de problemen zou brengen, btw. Je haat je buurman, terecht ? Ja, je kan hem niet omleggen, want dat brengt je in de problemen. En hem haten ? Wat hebben we daar aan ? Ook niets

Dus, wees dan neutraal tegenover hem. Ik kan de haat wegstoppen, redelijk. Maar, ik ga de haat niet vervangen voor liefde. Ik ben immers niet Jezus christus ofzo. Ik ben niet een soort engeltje. Ik kan mijn best doen om haat te neutraliseren. Ik kan bijsturen. Ik kan het proberen.

Je kan haat neutraliseren. Maar vervangen voor liefde ? Je bent maar een mens. Ontken dat niet, hou jezelf niet voor de gek. Je blijft een diersoort, je blijft een mens. Je bent niet een 'goddelijk licht van liefde en mededogen'.

Dat zijn de lessen van goeroe bolletje.

next level Dharma.


Dan hebben ze het over goeroe aanbidding. Volgens de lama is dat wel heel gunstig. Want goeroe's zijn 'heel wijs'

Ja, mijn filosofie leraren zijn ook professor en hebben dertig jaar gestudeerd ofzo. Maar, we gaan niet voor hem/haar knielen, alsof hij/zij een soort koning is. Een feodale vorst. We houden het respectvol. We behouden wat zelfrespect

[Bodhiboom]

Maar kijk bolletje, je buurman heeft ook boeddhanatuur. Jij en hij delen dat, op misschien wel de belangrijkste wijze zijn jullie nauw aan mekaar verwant. En hij lijdt ook onder dezelfde kwalen waar jij aan lijdt, betekent dat niet dat jullie erg op mekaar lijken?

Misschien ben je dus beter af om een toenadering te zoeken tot die vijand, die buurman, en te kijken of je hem niet kan bewegen om wat vriendelijker te zijn.

[bolletje]

Het kan mij niet schelen of hij wel/niet een boeddha natuur heeft

Als ik last van hem heb, heb ik last van hem


Het heeft alleen niet zoveel zin om hem te gaan 'haten' dan. Ik hou het liever pragmatisch

Zo interpreteer ik dharma dan. Je vijanden liefhebben, is meer een kronkel voor christenen.

[Ujukarin]

Nee hoor het is één der kernpunten van Boeddha's leer. Als je daaraan niet wilt werken of het zelfs niet boeddhistisch vindt, dan heb je mogelijk een nieuwe fase op je levenspad te zoeken buiten het boeddhisme 

Google maar eens op teksten zoals de Parabel van de Zaag, de Jataka over Ksantivadin, of gewoonweg Dhammapada

https://mahakarunachan.nl/over-de-dhammapada-haat-kan-nooit-door-haat-worden-gestoptmaar-enkel-door-liefde/

Natuurlijk zegt niemand dat het makkelijk is.  Het is in de Metta meditatie (Metta Bhavana) niet voor niets het 4e stadium. En de eerste jaren dat je die doet wordt aanbevolen slechts een 'persoon die je irriteert' te kiezen en niet een aartsvijand mocht je die laatste hebben.

Maar toch...


With folded palms, especially for the Lama ;-),

<Ujukarin>

[bolletje]

Ik zeg niet dat je haat met haat moet bestrijden

Dat heb ik nooit beweert. Ik heb het eerder over neutraliteit. Neutraliteit is niet haten. Maar het is niet hetzelfde als liefde. Ik hou niet van je, ik haat je ook niet. Dat is iets anders dan : ik haat je. Waarom haat ik je niet ? Omdat dat niet in mijn voordeel zou zijn.


Het feit dat ik uberhaupt neutraal tegenover je ben, is voor mij al een soort liefde. Ik ga heel, heel, heel, heel spaarzaam om met liefde.

Als ik dan geen boeddhist ben

dan maar niet.

Misschien ben ik gewoon iemand die inspiratie uit boeddhisme haalt, hier en daar. Ik maak het boeddhisme beter, zou je kunnen zeggen

ik verbeter het.

[bolletje]

Over de Lama gesproken

ik vond dat hij vooral dingen schrijft, die boeddhisten dan graag willen lezen. Maar ik had niet het gevoel dat hij er echt achter staat. Het wordt een beetje clishématig dan allemaal. Mensen die zichzelf en elkaar herhalen, elkaar naar de mond praten.

De lama kan nog veel van mij leren.

[Ujukarin]

Blijft staan:

Dus ik zeg, of je doet je vijanden iets aan, of niet en als je ze niets aan doet, ga dan geen haat aan ze verspillen. Maak geen woorden aan ze vuil, zeggen we dan, als gezegde.

Dat is iets fundamenteel anders dan wat Boeddha hierover leert.
Zie je hier inspiratie van Boeddha, of denk je wijzer te zijn dan hem?

With folded palms,

<Ujukarin>

[bolletje]

Ik weet niet, ik heb hem niet gekend haha

Kan er dus niets over zeggen

Het ligt aan je definitie van wijsheid, ook. Wat is wijs ?

Je vijanden liefhebben ? Ik heb het nooit eerder in een boeddhistisch boek zo gelezen.

Wel heb ik christenen er vaak over gehoord. Hoe dol ze op hun vijanden zijn en dat ze van iedereen houden en het hele riedeltje.


Ik zie de dharma altijd meer als strategie om het leed te vermijden, zoveel mogelijk.

Dat doe je door niet te haten, want haat is leed.

Maar, dat betekend nog niet dat je van iedereen moet gaan houden. Houden van is ook verspilde energie, in sommige gevallen

Als Boeddha het met mij oneens geweest zou zijn, dan is dat maar zo. Ik ben hem immers niet. Ik ben ik.

Noem me wijs, of dwaas, i couldnt care less.

[bolletje]

Tante bolletje heeft er ook over nagedacht.


Punt is

Voor de monnik is het makkelijker om niet te haten. Er gebeurt daar namelijk nooit iets, dat haatbaar is, in zo'n klooster.

Je sluit jezelf af van de wereld. Logischerwijs zal het dan makkelijker zijn om alles lief te hebben. Je hoeft niet naar je werk, naar je baas, je leeft niet in deze wrede kapitalistische maatschappij. Logischerwijs hoef je niet meer te haten haha


Voor leken is het niet haten al wat moeilijker. Want, er zoveel om te haten. Waar moet ik beginnen ?

Het feit dat ik neutraal tegenover je ben, is al een compliment eigenlijk.

Het feit dat ik je niet haat, is al een soort kusje bijna. Het is al heel wat.


Dus ja, liefdevol naar je vijanden toe, kan het ?

Ik denk wel dat het kan. Of je het wilt, is een tweede. Of het gezond is, is een tweede. Je kan vast ook heel moeilijke jongleer trucs leren, als je hard oefent. Maar wil je dat kunnen ? Ik heb mijn vijanden lief. Ook haast een circus truck, waar je jaren op oefent. Zal vast weer controversieel verwoord zijn haha


Kijk, boeddhisme heeft mij ietsje, ietsje milder gemaakt. Voor mij al heel wat. Voor mij is neutraal genoeg. Jij bent mij niet. Ik ben best wel een haatfabriek, zegmaar. Het feit dat ik je  niet haat, is al een klein wereldwondertje.

[Bodhiboom]

Ik denk toch dat het beter is geen vijanden te hebben...

Maar bolletje, als jij je niet wilt aanpassen aan de leer, denk je dan dat je nog wel wat hebt aan het boeddhisme? Je ziet het mooie voorbeeld van die lama, wat jij mierzoet noemt, maar het roept wel enige weerstand in jou op, of lees ik dat verkeerd?

[bolletje]

Het is beter geen vijanden te hebben ?

Makkelijker gezegd dan gedaan. Alsof je daarvoor kan kiezen. Alsof dat een optie is. We leven in een gevaarlijke wereld en er zijn gewoon slechte mensen en niet iedereen heeft het beste met je voor. Dat ontkennen vind ik naief.

Heb ik iets aan de leer.

Wat de leer is, is met niet helemaal duidelijk. Hoe de zen het brengt, vind ik al heel anders dan dat hele gedoe over 'liefde' etc. Iedereen zegt iets anders, over de leer. Iedere stroming heeft een andere leer.

Maar deze lama neigde erg naar christendom en daar werd ik misselijk van. Want ik word altijd een beetje misselijk van christendom.

Ik pas het boeddhisme toe, zoals Boeddha het bedoeld had. Ik pas de analogie van de goudkorrel toe. Vele goudkorrels bleken geen goud te zijn.

Dat je boeddhist bent, wilt nog niet zeggen dat ik het met je eens ben. Dat je een zoet boek schrijft, wilt nog niet zeggen dat ik het met de inhoud eens ben. Dan kan ik net zo goed een abonnement op de happiness nemen. Daar kan je ook zoete stukjes in lezen

Ik lees de leer en pas het toe, zoals ik het wil. Ik haal immers ook inspiratie uit taoisme en individualistisch anarchisme en existencialisme. Sommige aspecten van de boeddhistische zelfzorg, zijn daarmee te rijmen.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

zoete stukjes

Mijn buurvrouw was een zoet stukje, ze heeft me wel voor 30000 euro belazerd.
Ik natuurlijk boos, boos, boos. Ondertussen is ze overleden, ze heeft niet veel plezier gehad van het geld. Waarschijnlijk vroeger overleden door mijn verwensingen.


wat ik natuurlijk vergeet te vertellen dat is dat ik enkele jaren daar voor mijn buren ook voor ongeveer hetzelfde bedrag heb belazerd. Niet dezelfde buren, maar goed. duidelijk geval van karma.
Was ik daar boos over ? neen


mijn conclusie, ik ben hypocriet, mensen zijn hypocriet.


Ik kon haar toen echt niet liefhebben, de pijn van verlies was te groot.
Had ik echter mijn hypocrisie sneller gezien, had ik misschien minder verdriet gehad over mijn verlies.


Laat ik eventjes doen alsof ik weet wat boeddha heeft gezegd.


Boeddha zegt : als er ergens twijfel over is laat dan de dharma jou raadgever zijn.
Niet wat ze zeggen, niet wat de tradities zeggen, niet wat één of andere autoriteit zegt, niet wat je zelf denkt.
maar plaats de dharma op de eerste plaats.


In mijn ogen is dat correct, met onmiddellijk een probleem, niemand kent de dharma.
Vandaag heb ik een mening, en morgen heb ik ook een mening, en achter 5 jaar ook.


Ik heb jarenlang mijn boosheid tov mijn buurvrouw vastgehouden. En waarom ?
Wat ik nu zie is dat ik het meest van mijn tijd niet met mijn vijanden bezig ben.
Alleen wanneer ik bepaalde doelstellingen niet realiseer en me dat frustreert dan verschijnen er ineens vijanden in mijn hoofd.


Ik ben soms zo blij dat ik mijn andere buren belazerd heb, als ik dat niet had gedaan was ik misschien mijn leven lang boos gebleven op ...  wie niet. Nu heeft het mij stof tot nadenken gegeven.
Het is niet verboden om van mening te veranderen. En wie zal niet van mening veranderen.


Iedereen verkoopt domme praat. En iedereen ontdekt bij zichzelf : goh, wat was ik domme praat aan het verkopen.
Ik behoor tot de ijdeltuit boeddhisten, dat is een sekte die andere boeddhisten veroordeelt omdat ze domme praat verkopen.

[Bodhiboom]

We leven in een gevaarlijke wereld en er zijn gewoon slechte mensen en niet iedereen heeft het beste met je voor. Dat ontkennen vind ik naief.

Er is een boek van Rutger Bregman, getiteld De Meeste Mensen Deugen. Misschien iets voor je om een keer te lezen, hij onderbouwt zijn argument wel goed.

Maar zelfs al mochten die slechte mensen er zijn, dan nog hoef je ze niet als vijand te gaan bestempelen. De meeste boeddhisten zouden op hun hoede zijn voor zo iemand, maar zouden zelf niet direct vijandig worden. Vijandigheid is iets dat van twee kanten komt.

[bolletje]

Rutger Bregman  baseert zich gewoon op Pjotr Kropotkin

Zoek maar op wie dat was.


Hij populariseert Kropotkin, zonder hem te noemen


Omdat men dat eng gevonden zou hebben, als hij dat wel gedaan had. Wat dat betreft kan de anarchistische beweging zo'n Bregman wel dankbaar zijn. Als mensen die Bregman snappen, snappen ze Kropotkin ook en dan snappen ze dus letterlijk het anarcho communisme

[bolletje]

Gouden middenweg

Mensen zijn hypocriet. Daar moet ik je wel een punt geven.

Zelfs ik ben weleens hypocriet geweest



Kijk


Over de buurvrouw hé. Ik denk, je hoeft niet van haar te gaan houden. Je bent immers niet Jezus. We zijn geen zoete christenen, toch ? Althans, ik niet.

Maar, haar haten, daar heb je ook niet zoveel meer aan. Ik bedoel, het kwaad is al geschiet.

Zo sta ik er dan in.

Je kan beter anticiperen op de situatie. Hoe kom ik hieruit ? Wat valt er nog te redden ?

[Steve]

Is je vijand liefhebben hypocriet?

Ja, als het als een strategie gebruikt wordt om minder te lijden.

Kan je vijand liefhebben niet hypocriet zijn?

Ja, als je je ware natuur ontdekt hebt, de Boeddhanatuur, die zowel ontdekt is als jouw ware natuur als die van je vijand.

Is je vijand je als een deurmat laten behandelen Boeddhisme?

Neen, Werkelijk Boeddhisme is leven vanuit het inzicht dat iedereen Boeddha is, maar is ook leven vanuit het inzicht dat haast niemand dat weet. Door je als een deurmat te laten behandelen draag je er toe bij dat je vijand alleen maar moeilijker te weten kan komen dat hij Boeddha is. Je duwt hem/haar daarmee nog dieper de onwetendheid in. Dus echt je vijand liefhebben is een halt toe roepen aan zijn schadelijk gedrag op zijn minst, en op zijn best (indien mogelijk) zelfs wijzen hoe hij/zij zich kan ontdoen van dat schadelijke gedrag. Dat laatste is niet altijd mogelijk, dat eerste meestal wel.

Is het wel menselijk op die manier je vijand lief te hebben (te wensen dat hij/zij ooit zijn ware aard zal ontdekken)?

Neen, menselijk is je vijand te haten. Boeddhisme tracht je voorbij dat menselijke te krijgen, maar niet als een strategie, maar als een ontdekking dat je veel meer bent dan dat menselijke.

Wat is boeddhisme dan wel als het geen strategie is?

Boeddhisme is een ontdekking dat er meer mogelijk is dan je als mens denkt dat er mogelijk is.

Wil je dit wel ontdekken? Want met de ontdekking hiervan wordt er ook iets heel erg dierbaars aangetast: je ego-centrisme. Wil je dat wel?

Niet als je denkt dat je dan een deurmat voor de wereld wordt.

[bolletje]

Ja, boeddhisme is dus een trans humanisme, eigenlijk

Ik snap wel dat humanisten het verwerpen. Ze vinden het 'onmenselijk' wat het misschien ook wel is. Maar, opzettelijk

Maar, het 'onmenselijke' heeft mij persoonlijk wel altijd gefascineerd. De romantiek, het groteske, het grootse, het perverse etc, etc.


Ja, als het als een strategie gebruikt wordt om minder te lijden.

Maar, dat is wat Dharma is. Een strategie om het leiden te elimineren. Als je je vijand echt lief hebt, is het niet meer je vijand hahaha. De definitie van vijandschap, is dat je die persoon niet zo lief vind hahaha

Als het mensen lukt om die strategie toe te passen, is het al een klein wondertje natuurlijk. Neem niet teveel hooi op je vork. Je bent niet superman. Een wijze les.

En, dan is het maar hypocriet. Who cares ? Je bent hypocriet. Nou en ?

Nogmaals, jullie zien de nuance van het bolletje over het hoofd. Je zegt, menselijk is het om je vijand te haten. Ik heb het niet over liefde en haat. Want, dat zijn beide twee kanten van dezelfde medaille. Misschien is haat wel een soort van liefde, ergens, via een omweg. Neutraliteit, is waar ik het over heb. Gemoedsrust. Misschien is het wel 'het middenpad'. Neutraliteit is een middenpad. Voorbij liefde en haat ontwikkeld.

Kijk, liefde is ook iets dat exclusief behoort te zijn. Dat maakt het bijzonder, dat maakt het waardevol. Je hebt niet iedereen lief. Als je iedereen lief had, werd het goedkoop. Het feit dat je die ene vrouw lief hebt, is omdat je haar lief hebt en niet iedereen. Daarom is het een eer, als iemand je lief vind. De liefde, dat is een kostbaar goedje, als het ware. Je strooit het niet rond. Je hebt je vrienden lief. Als je ook de grootste klootzakken lief hebt, zegt het dus niet zoveel meer, is die liefde niet zoveel meer waard. Je liefde verwaterd dan.

Dharma was een strategie. Een plan, om het lijden op te heffen. Het persoonlijke, of het lijden van alle mensen. Ik ga voor het persoonlijke. Ik denk dat Dorje voor ieders lijden kiest. Maar ik ben een individualist en geen collectivist, vandaar




Gek genoeg pas ik boeddhisme juist toe vanuit egocentrisme haha. Als de individueel anarchist voor zichzelf kiest, dan komt hij/zij erachter dat de Dharma het leed kan verzachten. Dan zal hij/zij de dharma dus kunnen gebruiken als vehikel, voor het zelf. Jezelf regels opleggen, voor het zelf.

Dat is niet juist, zeggen jullie misschien. Ja, maar het werkt wel. En de Boeddha, de officiele Boeddha, die staat er wel achter. Want ik voel dat. Bolletje heeft zo zijn contacten hé

De Boeddha zegt gewoon : dit is een strategie om het lijden op te lossen. Ik denk dat het werkt, test het maar uit. Nou, dat doe ik dan. Einde verhaal. Dan zie je weer hoe robuust en primair mijn perceptie van Dharma is.

[Steve]

Dat is niet juist, zeggen jullie misschien. Ja, maar het werkt wel. En de Boeddha, de officiele Boeddha, die staat er wel achter. Want ik voel dat. Bolletje heeft zo zijn contacten hé

De Boeddha zegt gewoon : dit is een strategie om het lijden op te lossen. Ik denk dat het werkt, test het maar uit. Nou, dat doe ik dan. Einde verhaal. Dan zie je weer hoe robuust en primair mijn perceptie van Dharma is.

Dat zegt de Boeddha inderdaad. Dat is het wereldlijke pad: boeddhisme als strategie. Goed bezig dus, ga zo voort!

Maar misschien helpt het gewoon in het achterhoofd te houden dat er ook een bovenwereldlijk pad is, en dat dit echt geen pad voor supermensen is, gewoon voor mensen die ontdekt hebben (en willen hebben) wat hun ware aard is. En ieder mens kan, maar zal/wil dat niet ontdekken.

Vanaf dan is het geen hyprocrisie meer en ook geen egoisme meer.
Maar dat hoef je van niemand aan te nemen, dat valt alleen maar te ontdekken en hoewel het zeer tegennatuurlijk lijkt, valt het wel binnen de menselijke mogelijkheid (is het zelfs zijn ware natuur).

Maar gewoon de prullemand in, als je er niets mee hebt.
Het is maar gesteld voor zij die er mogelijks wel iets aan hebben.

[bolletje]

Ja, dat hele primaire, aardse, spreekt mij meer aan.

De Boeddha gaat haast wetenschappelijk te werk. Het is ook heel empirisch allemaal. Je ervaart dat het werkt.

De charme zit hem juist, in het feit dat het zo pragmatisch is. Wat mij betreft dan.


Voor mij is er geen hoger pad, of bovennatuurlijk pad, of wat dan ook. Voor iedereen is dat anders. Ik val meer voor die basale kanten van boeddhisme, die aardse, wereldlijke kanten ervan. Dat is wat boeddhisme uniek maakt, wat mij betreft

Toeters en bellen, vind je bij andere religies ook. Maar de Dharma strategie niet.

[Steve]

Ja, dat hele primaire, aardse, spreekt mij meer aan.

De Boeddha gaat haast wetenschappelijk te werk. Het is ook heel empirisch allemaal. Je ervaart dat het werkt.

De charme zit hem juist, in het feit dat het zo pragmatisch is. Wat mij betreft dan.


Voor mij is er geen hoger pad, of bovennatuurlijk pad, of wat dan ook. Voor iedereen is dat anders. Ik val meer voor die basale kanten van boeddhisme, die aardse, wereldlijke kanten ervan. Dat is wat boeddhisme uniek maakt, wat mij betreft

Toeters en bellen, vind je bij andere religies ook. Maar de Dharma strategie niet.

Blij voor jou!
En helemaal met je eens.
Door omstandigheden heb ik gewoon een andere inclinatie en moet ik nog leren mijn mond daarover te houden, want het schept te veel verwarring.

Het ga je goed bolletje!

[Bodhiboom]

Ik voel dat bij de Dharma iedereen wel iets vind dat bij ze past, en dat vaak een stukje Dharma leid naar iets anders, tot dat men uiteindelijk toch aardig wat heeft opgenomen.

[bolletje]

Schept geen verwarring hoor, Dorje

Ik kan niet in de war raken. Sta ik boven.


Ja, wat ik dan waardeer aan de zen, is dat men het gewoon plain en simpel houd.Dat past bij de Dharma, vind ik, die esthetiek van de zen.

Bij Tibetanen heb je al dat gedoe eromheen. Dat voegt wat mij betreft niet zoveel toe. Ja, je draagt rare gele hoeden. Nou en ?

Zal ik wel niet mogen zeggen. Is vast weer blasfemie ofzo


Het spirituele van het boeddhisme, zit hem juist in het kleine, bescheiden gebaar.  Daar ligt de sleutel. Niet bij toeters , bellen en gele hoeden. Niet bij ordinair gedoe.

[bolletje]

Ja. Bhodiboom

Als ik zo'n boek van een lama lees, is het heel dubbel. Met sommige stukjes kan ik heel veel. Met andere stukjes kan ik helemaal niets. Het is vaak een soort haat/liefde verhouding, wat ik ertoe heb hehehe

Wat wel geld voor meer stromingen, religieus en politiek. Dat ik er een haat/liefde verhouding mee heb. Meestal gewoon haat, eigenlijk. een haat/haat verhouding hehehehehe


Nee, maar even serieus.


Er zit wel wat in hier en daar en de rest discard je gewoon hehehehe. Zo doe ik dat dan. Alle onzin die je zegt, als lama, dat vergeet ik weer.

[Steve]

Schept geen verwarring hoor, Dorje

Blij dat te lezen!

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

...Ik heb het eerder over neutraliteit. Neutraliteit is niet haten. Maar het is niet hetzelfde als liefde. Ik hou niet van je, ik haat je ook niet. Dat is iets anders dan : ik haat je. Waarom haat ik je niet ? Omdat dat niet in mijn voordeel zou zijn.


Het feit dat ik uberhaupt neutraal tegenover je ben, is voor mij al een soort liefde. Ik ga heel, heel, heel, heel spaarzaam om met liefde.

Neutraliteit klinkt goed.


Opwinding over het mierzoete van een lama is wel geen neutraliteit maar opwinding.
Mijn ervaring is wel ook dat de veroordeling van de ander een basis heeft bij mezelf. Zondebok mechanisme. Machteloosheid bv.


Mij lijkt ook dat de afstand van woede naar neutraliteit langer is dan de afstand van metta naar neutraliteit. Maar het zou wel kunnen dat de afstand van woede naar neutraliteit korter is dan van woede naar "je vijanden liefhebben".

[bolletje]

Wat is metta ?


Ja, je opwinden over een slecht boek, is nog geen neutraliteit.

Maar het is ook geen woede.

Wel probeer ik richting de neutrailteit te sturen. Ik zet in op neutraliteit, niet op liefde

Ik hou niet van liefde. Liefde is iets voor klootzakken

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

klootzakken

een mens kan proberen zijn kwetsbaarheid en gevoeligheid te verstoppen achter een façade van stoere praat.
Echter, op een dag staat een mens voor de spiegel en denkt dan na over zijn leven, en ziet dat de liefhebbende klootzakken echt niet zijn leven hebben verkloot, en dat de façade ook niet heeft kunnen verhinderen dat kwetsbaarheid en gevoeligheid soms pijn doet.


Metta is zien dat de ander net als jijzelf in nood is, en zien wat zijn nood is.

[Bodhiboom]

Ik hou niet van liefde. Liefde is iets voor klootzakken

Kijk, dat vind ik een kortzichtige uitspraak. De liefde is een van de dingen die centraal staat in het leven, het verwarmt je hart en geest. Je hoeft je niet-vrienden niet lief te hebben, maar het zou je geen kwaad doen om eens goed te kijken naar de zachte invloeden in je leven.

[smaragd]

Maar misschien helpt het gewoon in het achterhoofd te houden dat er ook een bovenwereldlijk pad is, en dat dit echt geen pad voor supermensen is, gewoon voor mensen die ontdekt hebben (en willen hebben) wat hun ware aard is. En ieder mens kan, maar zal/wil dat niet ontdekken.

Een boven wereldlijk pad ... moet ik dat begrijpen als een kerkelijke opvatting over een hiernamaals? En ... zij die dat niet ontdekken belanden dan zeker in een hel of vagevuur??? En ... is de ware aard van de mens niet zijn mens-zijn, zijn mogelijkheid tot zelfbewustzijn in zijn wereld.
Ik zie 'je vijanden liefhebben' eerder als het respecteren en open communicatie voeren omtrent elkaars aanwezigheid in de wereld. Dharma gaat toch om de menselijke natuur?

[bolletje]

Bodhiboom


Het was niet serieus

[bolletje]

Ik weet niet wat hij bedoeld met een bovennatuurlijk pad

Ik heb zelf niet zoveel met bovennatuurlijke paden. Maar, ik kan niet voor hem spreken. Als dat voor hem werkt, dan so be it. Ik kan niet in zijn hoofd kijken.

[Bodhiboom]

Bodhiboom


Het was niet serieus

Weet je dat zeker Bolletje? Het lijkt mij toch een vrij serieuze uitspraak. Mensen zetten meestal toch een smiley neer of laten je op een andere manier weten of ze schertsen.

Ik snap wel dat dat jou manier van communiceren is, om iets provocerends neer te zetten, maar op die manier bereik je de vrede niet, je traint alleen de geest in het provocerend-zijn.

[bolletje]

Kameraad

Ik ben geneigd om te provoceren, inderdaad

Het zijn patronen. Mensen houden zich vast aan wat ze kennen.


Ik bedoelde het niet helemaal serieus. Wel vind ik liefde snel klef worden. Ik heb er moeite mee, ik ga eerlijk met je zijn

Misschien heb ik een soort bindingsangst ofzo

Ik ben een getroebleerde man, moet je weten.

[bolletje]

Ik word soms een parodie op mezelf.

Maar, dat geld voor veel mensen. We nemen een houding aan.

Daar gaat existencialisme dan ook over. We maken stripfiguren van onszelf

[bolletje]

Dus ja

ik moet je een punt geven

als ik eerlijk ben

[Steve]

Een boven wereldlijk pad ... moet ik dat begrijpen als een kerkelijke opvatting over een hiernamaals? En ... zij die dat niet ontdekken belanden dan zeker in een hel of vagevuur??? En ... is de ware aard van de mens niet zijn mens-zijn, zijn mogelijkheid tot zelfbewustzijn in zijn wereld.

Neen, heeft niets met "letterlijk" "boven" de wereld te maken. Ook niet met "na" de wereld of "voor" de wereld, of er "onder" of er "langs". Het heeft enkel te maken met "buiten categorie".

In de wereld past alles binnen een categorie: goed vs kwaad, lijden vs geluk, vertrekpunt vs eindpunt en een strategie om ergens te geraken waar je nog niet zou zijn. Dit alles is maar zinvol en is dus ook zinvol binnen de wereld, het is te zeggen: als de wereld van categorieën je enige werkelijkheid is. Dan zit er niets anders op dan van vertrekpunt naar eindpunt te evolueren en strategieën hiervoor te ontwikkelen: het kwade laten, en het goede doen. Eigenlijk dat wat zowat de meeste godsdiensten en religies prediken. De Boeddha heeft hier duidelijk over gesteld dat dit maar de helft van het pad is, een binnen het wereldse zeker erg zinvol pad, maar geen ultiem bevrijdend pad. Een pad dat je een gunstigere wedergeboorte zou kunnen geven (een soort van kerkelijk hiernamaals) en dus een lagere wedergeboorte zou kunnen doen vermijden (een soort hel of vagevuur). Maar dit brengt je nog niet buiten categorie van hemel en hel.

Buiten categorie is juist het niet meer nastreven van een hemel en het niet meer vermijden van een hel, maar buiten zowel hemel als hel komen te staan. Buiten categorie is geen strategie meer, maar het einde van elke strategie. Het is ontdekken dat je al bent waar je geraken wil en ontdekken dat dat geen plaats is dat in een categorie kan vallen: noch hemel, noch hel. Het "buiten-wereldlijk" pad zou eigenlijk een beter woord zijn.

De "ware aard" waarover het hier gaat, is niet de "aard van mens-zijn". Het gaat om de aard van wat mens zijn mogelijk maakt, maar dat zelf niet de aard heeft van die mens. De aard van de mens is wel degelijk zijn mogelijkheid tot zelfbewustzijn. Dat wat dit mogelijk maakt is... je zou kunnen zeggen "Bewustzijn", maar dan een bewustzijn zonder zelf (onpersoonlijke bewustzijn). Dit kan ontdekt worden als onze ware aard, en dat heet ontwaken uit mens (lichaam-geest) te zijn.

De mens (lichaam-geest) benut zich van 'dat wat je werkelijk bent' (zelfloos Bewustzijn) om, in de eerste plaats, zichzelf in stand te houden (bij dieren hetzelfde) en met een beetje geluk, in tweede instantie, ook om zich bewust te worden van zichzelf, van zijn mens zijn. Maar dat wil nog niet zeggen dat dat wat je werkelijk bent een mens is, een zelf is, binnen een categorie past.

Dit ontdekken wat je werkelijke aard is, is (menselijke gezien) tegennatuurlijk, omdat de natuur van de mens overleven is, en dus het zich-zelf juist in stand houden. Zelfs het zelf-bewustzijn heeft tot doel nog beter het menselijke zelf in stand te kunnen houden (strategie). Het tegennatuurlijke is dat dit zelf dat in stand gehouden wordt juist wordt doorzien als niet dat wat je werkelijk bent en het daarom ook niet meer gericht hoeven te blijven op dat zich-zelf in stand te blijven houden. Daarom is er zoveel weerstand tegen. Heel het mens zijn is er op gericht om Bewustzijn persoonlijk te maken en te houden.

Die weerstand is echter niet terecht, het is niet zo dat zelfbehoud opeens zomaar volledig wegvalt, mens zal altijd in bepaalde mate zich-zelf blijven behouden, de natuur van de mens blijft zijn natuurlijke gang gaan (eten, drinken, onderdak zoeken, ...), het enige wat ontdekt wordt is dat je niet die mens bent. De mens blijft zich echter, zelfs na deze ontdekking, benutten van Bewustzijn om zichzelf in stand te houden, maar het verkrampt dit Bewustzijn niet meer zo tot dit beperkte kleine zelf, het sluit gewoon minder en minder buiten, tot zelfs iets wat voordien buiten gesloten werd als de 'vijand' niet meer buiten dat grotere zelf wordt gesloten.
 

Ik zie 'je vijanden liefhebben' eerder als het respecteren en open communicatie voeren omtrent elkaars aanwezigheid in de wereld. Dharma gaat toch om de menselijke natuur?

Liefhebben van je vijand wordt dat iets natuurlijks (is dan geen strategie meer om het eigen beperkte zelf te beschermen en in stand te houden).

Maar dit liefhebben houdt dan niet in dat je zelf-versterkende gedragingen gaat liefhebben en dus maar de vrije loop laat gaan of gaat toedekken met de mantel der liefde. Neen, dit liefhebben wordt dan eerder een willen voorkomen dat 'zelf' zichzelf blijft versterken. Dit liefhebben uit zich dus vaker als een halt toeroepen aan schadelijk gedrag. Alleen gaat het zich niet meer beperken tot schade aan het eigen klein zelf.

Dit soort liefhebben is een buiten-wereldlijke Dharma, en deze Dharma richt zich op het bewust worden van de ware natuur (niet-zelf) van alles en iedereen, in plaats van de menselijke natuur (zelf-behoud) van jezelf.