Compassie

[bolletje]

Dus compassie is wel een belangrijk begrip in boeddhisme

Compassie is iets anders dan liefde, eigenlijk. Het is een mild soort van erkennen. Een vorm van begrip, maar niet per se sympathie.

Christenen spreken over 'liefde'. Boeddhisten spreken over compassie. Het zijn andere begrippen.

Als ik compassie met je heb, heb ik je niet per se lief. Als ik je lief heb, heb ik niet per se compassie met je leiden.

Ik probeer boeddhisme in de praktijk te brengen en/of te herkennen in het dagelijks leven. voor zover het lukt

Dus ik keek deze documentaire, over een jonge rapper. Een jonge rapper/ster die min of meer ontspoort


https://www.youtube.com/watch?v=6wgFliyJ4Bk



De eerste keer dat ik deze documentaire zag, bekroop mij een enorm gevoel van irritatie voor de jongeman. Wat een irritante jongen. Wat een irritant gedoe allemaal. Wat overdreven, geforceerd, bedacht. Wat een commerciële ellende. Ik voelde echt een soort brande haat.

Maar later dacht ik erover na, kwam ik erop terug. En ineens ervaarde ik toen compassie, voor de jongeman, vanzelf. Wel echte compassie, geen nep compassie.

Want ik dacht ineens van. Ja, kijk, het is ook maar een jongeman. Hij kan er niets aan doen, dat hij irritant is. Want hij zit in een vrij lastige positie. Managers trekken aan hem, fans verlangen vanalles van hem. Niet zo gek dat je dan bezwijkt onder de stres en/of jezelf kwijtraakt en/of in de war raakt.

Daarnaast, zijn muziek is slecht. Maar hij probeert wel wat. En daar kan ik dan ook een soort compassie voor hebben. Moeilijk uit te leggen.


Maar, ik kan die compassie niet zomaar opwekken. Boeddhisten spreken over die compassie. Ik ervaar soms wel compassie, maar ik kan het niet forceren. Als ik vind dat je mag doodvallen, kan ik niet ineens compassie voor je oproepen, vanuit het niets. Ik ben geen tovenaar, zegmaar.


Voor de boeddhisten is compassie belangrijk. Maar ik denk dat het dan wel échte compassie moet zijn. Je kan niet je hoofd kaal scheren, rode gewaden dragen en de hele dag vol comapssie glimlachen, als je het niet meent. Snap je wat ik bedoel ?


Wat zijn je gedachtes



 

[teksten Siebe]

[knip]

De eerste keer dat ik deze documentaire zag, bekroop mij een enorm gevoel van irritatie voor de jongeman. Wat een irritante jongen. Wat een irritant gedoe allemaal. Wat overdreven, geforceerd, bedacht. Wat een commerciële ellende. Ik voelde echt een soort brande haat.

Maar later dacht ik erover na, kwam ik erop terug. En ineens ervaarde ik toen compassie, voor de jongeman, vanzelf. Wel echte compassie, geen nep compassie.

Want ik dacht ineens van. Ja, kijk, het is ook maar een jongeman. Hij kan er niets aan doen, dat hij irritant is. Want hij zit in een vrij lastige positie. Managers trekken aan hem, fans verlangen vanalles van hem. Niet zo gek dat je dan bezwijkt onder de stres en/of jezelf kwijtraakt en/of in de war raakt.

Daarnaast, zijn muziek is slecht. Maar hij probeert wel wat. En daar kan ik dan ook een soort compassie voor hebben. Moeilijk uit te leggen.

Maar, ik kan die compassie niet zomaar opwekken. Boeddhisten spreken over die compassie. Ik ervaar soms wel compassie, maar ik kan het niet forceren. Als ik vind dat je mag doodvallen, kan ik niet ineens compassie voor je oproepen, vanuit het niets. Ik ben geen tovenaar, zegmaar.

Voor de boeddhisten is compassie belangrijk. Maar ik denk dat het dan wel échte compassie moet zijn. Je kan niet je hoofd kaal scheren, rode gewaden dragen en de hele dag vol comapssie glimlachen, als je het niet meent. Snap je wat ik bedoel ?


Wat zijn je gedachtes

Dat je verplaatsen in een ander, zoals je deed, wel tot iets moois leidt. Dat het toch een zaadje van mededogen in jezelf aanspreekt. Ik vind dat een mooie kwaliteit.

[bolletje]

Hmmm

Ik weet niet of het per se 'mooi' is. Haat is zogenaamd 'slecht' en mededogen 'goed'.

Maar zo denk ik niet. Ik ben geen christen

Het is meer dat mij het mededogen opviel bij mijzelf en ik weet niet waar het ineens vandaan kwam.

[bolletje]

Innerspace

Je moet die docu maar kijken. Ik denk dat jij ook irritatie zou ervaren. Alleen de meest compassievolle boeddhist, die full time mediteert, zal geen irritatie ervaren bij deze docu.

Echt een uitdaging