grilligheid

[teksten Siebe]

Wat mij opvalt is hoe grillig de geest is. Mijn geest dan, oke.

Soms lijkt er echt wel wat veranderd, verwezenlijkt, en later lijkt het wel alsof ik weer helemaal niks, niks wijzer geworden ben, en geen enkel stapje heb gezet, ja of misschien, vier achteruit. Het kan zo verschillen en ik kan er vaak geen peil op trekken. Ik snap nog altijd vaak niet wat er nou weer is gebeurd als ik zoek naar een oorzaak of aanleiding voor een bepaalde opspelende neurose.

Er zijn best momenten/dagen dat er niet veel zintuiglijk verlangen is, bijvoorbeeld. Het is vrij rustig in lijf en leden. Het giert niet. En op andere dagen is het nauwelijks nog in de hand. Zo'n trek giert door mijn lijf. Zo'n drang tot mateloosheid, tot mezelf verliezen in dat aangename willen gevoel. Het is bizar zo grillig allemaal.

Er zijn dagen dat ik merk dat er best wel een soort gevoeligheid en dankbaarheid is als iets eet, intimiteit, nabijheid, dat ik ontspannen en rustig kan eten, er van geniet. En op andere dagen dan lijkt dit wel helemaal afwezig. Dan heb ik het eten op en heb amper er iets bij gevoeld. Routinematig hap ik alles weg. Helemaal geen aanwezigheid.

Er zijn dagen dan ervaar ik wel wat liefde in de geest, een zachtheid, een gevoeligheid, soepelheid, licht, en op andere dagen ben ik zo vierkant en stug en hard als ijs. Een blok beton.

Er zijn dagen, de meeste, dan ben ik erg serieus, en er zijn ook dagen dan ben ik wel wat speels. Speels? Ja, het kan wel.

Zo gaat het, ongeveer.

[Bodhiboom]

Ik ken dit wel. Ik merk het vooral in mijn dromen, dat mijn reacties en mijn denken en mijn emoties niet altijd stabiel zijn. Als ik wakker ben dan is mijn hele denkwerk prima en gebalanceerd, maar als ik uit mijn dromen omhoog kom dan wil ik me nog wel eens heel impulsief voelen en dingen voornemen en dingen doen die ik achteraf niet redelijk vind.

[one but not the same]

Het gemoed, de gemoederen. Het is fijn om moe te zijn, dan val je vanzelf in stilte. 

[bolletje]

Ik denk dat je niet te hard voor jezelf moet zijn.

Je hoeft niet aan zelfkastijding te doen.


Voor mij werkt het meer een beetje zo. Die drie vergiften analogie, daar kan ik wat mee. Dat vind ik basaal en niet te hoogdravend en/of streng

En daardoor toepasbaar.

Als je vijf 'slechte dingen' noemt, die je allemaal niet mag doen. Dan neem je wel veel hooi op je vork.


Ik bekijk het meer zo basaal mogelijk. De drie vergiften, leiden tot suffering.....

Wil je suffering ? Blijf dan in ze roeren. Wees dan een haan, een slang, of een zwijn

Wil je het niet ? Probeer je er dan van af te wenden, voor zover het lukt.

Ik benader het ook meer, ja, hoe zeg je dat ? Symbolisch haast. Misschien haast sjamanistisch

Ik kreeg laatst een woedeaanval, min of meer, in de supermarkt. Er was iemand die ik irritant vond. Ik had een geïrriteerde bui

Toen later visualiseerde ik die slang, van de haat. een van de drie vergiften

Dat maakte niet dat de woede weg was. Maar, ik kan het dan wel beter plaatsen. In een boeddhistisch framework plaaten. Ik weet hoe het zou moeten, zegmaar. Maar, dat wil niet zeggen dat het lukt

Nee, nee, ik ben best wel een amateur boeddhist. Ik ben niet bepaalt een zenmeester, zegmaar

hehehehehe

Maar ik heb ook niet de DESIRE om een meester te worden

heheheheheheh

[Bodhiboom]

Het gemoed, de gemoederen. Het is fijn om moe te zijn, dan val je vanzelf in stilte.

Maar moe is ook een staat van lage energie. Het is fijn om tot rust te komen, maar in een staat van hoge energie te zijn. Dan is er een soort potentieel om je heen.

[Bodhiboom]

Voor mij werkt het meer een beetje zo. Die drie vergiften analogie, daar kan ik wat mee. Dat vind ik basaal en niet te hoogdravend en/of streng

En daardoor toepasbaar.

Dat was voor mij ook zo. En naarmate je er meer naar kijkt, de vergiften en ook de negatieve mind states, de klesha’s, hoe meer je inzicht krijgt in de manieren waarop die dingen het lijden in stand houden. Er word wel eens gezegd dat in elke leerrede van de Boeddha je al de rest van zijn leerredes terug kon vinden, het is verrassend de mate tot waarin het waar is. Zelfs iets simpels als de drie vergiften heeft verborgen dieptes.

De andere leer waar ik veel mee kon was het loslaten. Ajahn Chah heeft wel eens gezegd dat het boeddhisme bestond uit loslaten, meer loslaten en nog meer loslaten. Het is een mentale houding en ook een actie, en staat tegenover het vastklampen, dat ook het lijden in stand houd. Als je ergens innerlijk pijn voelt, een emotionele scheuring, dan kan je er van op aan dat je ergens bezig bent je vast te klampen aan een idee, een stelling of een ideaal. Als je goed kijkt naar wat er innerlijk in je plaatsneemt, dan kan je dit zien gebeuren.

[one but not the same]

Het gemoed, de gemoederen. Het is fijn om moe te zijn, dan val je vanzelf in stilte.

Maar moe is ook een staat van lage energie. Het is fijn om tot rust te komen, maar in een staat van hoge energie te zijn. Dan is er een soort potentieel om je heen.

Hedonistisch boeddhisme?

[Marcel]

Maar moe is ook een staat van lage energie. Het is fijn om tot rust te komen, maar in een staat van hoge energie te zijn. Dan is er een soort potentieel om je heen.

Als ik me lichamelijk heb ingespannen,
bijvoorbeeld een eind hardgelopen heb
of hard gesjouwd hebt of
flink in de tuin heb gewerkt,
ben ik moe.
Als ik dan even ga zitten
dan bruist het om me heen.
En kan ik mentaal erg
stil en helder zijn.

[Bodhiboom]

Het gemoed, de gemoederen. Het is fijn om moe te zijn, dan val je vanzelf in stilte.

Maar moe is ook een staat van lage energie. Het is fijn om tot rust te komen, maar in een staat van hoge energie te zijn. Dan is er een soort potentieel om je heen.

Hedonistisch boeddhisme?

Ik zou het niet zo noemen. Veel mensen zeggen dat de beste tijd om te mediteren vroeg op de ochtend is, de Dalai Lama begint zo om vier uur bijvoorbeeld. Dan ben je fris en uitgerust en ook rustig en stil.

[teksten Siebe]

Ja, ik neem die grilligheid ook wel zoals het is. Streng zijn tegen jezelf, te fanatiek, teveel op wilskracht werkt ook niet is mijn ervaring. Dan put je jezelf alleen maar uit.

Maar het kan ook wel veel tijd kosten om milder en vriendelijker te worden voor jezelf als je altijd zo streng en fanatiek bent geweest en gewend bent aan onheilzame neigingen. Zelfs onheilzame gewoonten leer je toch niet zo snel af, vind ik, al ken je de nadelige vruchten er van.

Wat denk ik veel speelt is dat je eigenlijk gewoon teveel je best doet in alles. Je kunt zo je best willen doen in alles dat je nergens gewoon plezier aan ervaart.
Ik weet nog dat ik in het boeddhistisch centrum zo mijn best deed om die tibetaanse teksten zo goed mogelijk uit te spreken en volgen dat ik zwaar overspannen naar huis ging. Of dat ik zo mijn best deed om de leraar te pleasen of zijn aandacht te trekken (als een verliefde) dan ik helemaal stuk ging. Ja, wat een lol.
Ik zie dit toch als een soort basiskwaal, die uitsloverij, dat te, altijd maar zo je best willen doen. Het is natuurlijk ergens ook wel iets moois, maar ook weer niet.

Ik heb ook het idee dat we vaak in een eindeloos kringetje ronddraaien omdat we maar niet bij het gevoel kunnen uitkomen dat je allang geaccepteerd bent, allang welkom, je deugd wel. We blijven maar onszelf willen bewijzen en vinden alsmaar fouten bij onszelf. Het houdt nooit op. Er moet altijd ergens aan geschaafd worden.

Ik ben dit wel iets van me aan het afzetten. Al die negatieve oordelen over jezelf, al die hoge eisen, al die beelden waar je aan moet voldoen. Ach, dan kun je wel 2 miljoen jaar op een kussen zitten, wat helpt het?

Soms helpt de Ander je nog het meest omdat de Ander je wel een gevoel kan geven dat je goed bent, welkom, goed zoals je bent, maar jijzelf kunt jezelf dat niet geven. Het is vaak allemaal zo'n strijd. Er zit zoveel onvermogen in ons. Onvermogen om lief te hebben. Onvermogen om eens gewoon alles te laten vallen en niet zo gebukt te gaan onder de eisen van de wereld. Onvermogen om gewoon te ontspannen. Onvermogen om niet zo zwaar te tillen aan alles. Onvermogen om dingen anders te doen dan gewend. Onvermogen om zonder ideeen helemaal tevreden te zijn met jezelf.

[one but not the same]

Het gemoed, de gemoederen. Het is fijn om moe te zijn, dan val je vanzelf in stilte.

Maar moe is ook een staat van lage energie. Het is fijn om tot rust te komen, maar in een staat van hoge energie te zijn. Dan is er een soort potentieel om je heen.

Hedonistisch boeddhisme?

Ik zou het niet zo noemen. Veel mensen zeggen dat de beste tijd om te mediteren vroeg op de ochtend is, de Dalai Lama begint zo om vier uur bijvoorbeeld. Dan ben je fris en uitgerust en ook rustig en stil.

“Fijn vinden” is wel een soort hedonistisch criterium. Het einde van lijden is denk ik niet je lekker voelen, dat kan namelijk niet altijd.

[Bodhiboom]

“Fijn vinden” is wel een soort hedonistisch criterium. Het einde van lijden is denk ik niet je lekker voelen, dat kan namelijk niet altijd.

Vind jij het gevoel van uitgerust s ochtends opstaan dan niet fijn? Ik denk dat een rustig genot niet noodzakelijk verbinding hoeft te leggen met plezier zoeken.

Zo heeft de Boeddha ook wel aangegeven dat de jhana’s staten zijn waarin genot te vinden is. Als een verlicht mens in een meditatieve staat verwijlt, dan is dat ook ‘blissful’.

[one but not the same]

“Fijn vinden” is wel een soort hedonistisch criterium. Het einde van lijden is denk ik niet je lekker voelen, dat kan namelijk niet altijd.

Vind jij het gevoel van uitgerust s ochtends opstaan dan niet fijn? Ik denk dat een rustig genot niet noodzakelijk verbinding hoeft te leggen met plezier zoeken.

Zo heeft de Boeddha ook wel aangegeven dat de jhana’s staten zijn waarin genot te vinden is. Als een verlicht mens in een meditatieve staat verwijlt, dan is dat ook ‘blissful’.

Ik denk dus niet dat je fijn of lekker voelen verlichting is, dat is eerder weten dat het niet uitmaakt hoe je je voelt. Voor je het weet ben je een ordinaire genotzoeker, en dat zal denk ik eerder het probleem zijn dan de oplossing.

[Bodhiboom]

“Fijn vinden” is wel een soort hedonistisch criterium. Het einde van lijden is denk ik niet je lekker voelen, dat kan namelijk niet altijd.

Vind jij het gevoel van uitgerust s ochtends opstaan dan niet fijn? Ik denk dat een rustig genot niet noodzakelijk verbinding hoeft te leggen met plezier zoeken.

Zo heeft de Boeddha ook wel aangegeven dat de jhana’s staten zijn waarin genot te vinden is. Als een verlicht mens in een meditatieve staat verwijlt, dan is dat ook ‘blissful’.

Ik denk dus niet dat je fijn of lekker voelen verlichting is, dat is eerder weten dat het niet uitmaakt hoe je je voelt. Voor je het weet ben je een ordinaire genotzoeker, en dat zal denk ik eerder het probleem zijn dan de oplossing.

Laat me nog een keer proberen... als je de keus hebt tussen een rustig helder genot en een neutrale staat, wat zou jij kiezen? Daarom mediteren verlichte mensen toch?

[one but not the same]

Laat me nog een keer proberen... als je de keus hebt tussen een rustig helder genot en een neutrale staat, wat zou jij kiezen? Daarom mediteren verlichte mensen toch?

Dat vraag ik me dus af. Mediteren is ook een soort zolder opruimen en geconfronteerd worden met zaken uit het verleden. Ik heb verder niet een idee van keuze, maar meer van een soort ontvouwen van de realiteit. Er lijkt wel een verband tussen mijn intentionele wezen en de realiteit die zich ontvouwt, maar niet dat ik dat ontvouwen onder controle heb.