Uniek zijn en het niet-pad

[Bodhiboom]

Maar als iemand beweert Verlicht te zijn, dan is dat opeens "not done". Want dat is als vloeken in de kerk, de boeddhistische tempel, in dit geval.

Door te zeggen verlicht te zijn, zeg je “ik heb een bijzondere beleving van de wereld, en speciale kennis over esoterische gebieden”. Het plaatst je op een voetstuk, wat in India nou weer wel word gedaan maar in het Verre Oosten niet.

Als je zoiets zegt tegen iemand die weet wat het betekent, dan moet je er ook op voorbereid zijn dat men je bona fides zorgvuldig zal inspecteren.

Maar vaak word er een beetje met het begrip geslingerd, het doet me denken aan de tv show Iedereen Verlicht. Je ziet daar nogal wat hoge en lage swami’s passeren, maar ik ben nog geen werkelijk verlichte mensen tegen gekomen.

[lushan3]

Maar als iemand beweert Verlicht te zijn, dan is dat opeens "not done". Want dat is als vloeken in de kerk, de boeddhistische tempel, in dit geval.

Door te zeggen verlicht te zijn, zeg je “ik heb een bijzondere beleving van de wereld, en speciale kennis over esoterische gebieden”. Het plaatst je op een voetstuk, wat in India nou weer wel word gedaan maar in het Verre Oosten niet.

Als je zoiets zegt tegen iemand die weet wat het betekent, dan moet je er ook op voorbereid zijn dat men je bona fides zorgvuldig zal inspecteren.

Maar vaak word er een beetje met het begrip geslingerd, het doet me denken aan de tv show Iedereen Verlicht. Je ziet daar nogal wat hoge en lage swami’s passeren, maar ik ben nog geen werkelijk verlichte mensen tegen gekomen.

Bedankt voor je open, eerlijke en doordachte antwoord. Ik kom hier uiteraard niet beweren dat ik Verlicht zou zijn. Aan de andere kant wordt er wel iets heel, heel, heel erg bijzonders verwacht van die Verlichting. Ik vind dat echt groteske vormen aannemen, ook hier op dit forum. Ik heb mensen ervaren, die daadwerkelijke liefde uitstralen. Geen nep, geen enkele bijbedoelingen, ze zijn liefde. Ik ga niet zeggen dat ze Verlicht waren of zijn. Ik deel geen medailles uit. Ik ervaar wel hier dat men de neiging heeft om soms medailles uit te delen. Maar goed, het zij zo. De Boeddha wordt af en toe afgeschilderd als de feilloze superheld met totaalinzicht. Ook in de geschriften wordt hij voorgesteld als iemand die eigenlijk nergens een fout maakt. Voor de mens die Hij was, is dat zeer de vraag, of hij altijd feilloos was. Het wordt zo min of meer een bloedeloze heilige, zou je haast gaan denken.

[teksten Siebe]

Ik heb mensen ervaren, die daadwerkelijke liefde uitstralen. Geen nep, geen enkele bijbedoelingen, ze zijn liefde.

Hé, ik wist niet dat je mij eens ontmoet had.

[teksten Siebe]

Bedankt voor je open, eerlijke en doordachte antwoord. Ik kom hier uiteraard niet beweren dat ik Verlicht zou zijn. Aan de andere kant wordt er wel iets heel, heel, heel erg bijzonders verwacht van die Verlichting. Ik vind dat echt groteske vormen aannemen, ook hier op dit forum. Ik heb mensen ervaren, die daadwerkelijke liefde uitstralen. Geen nep, geen enkele bijbedoelingen, ze zijn liefde. Ik ga niet zeggen dat ze Verlicht waren of zijn. Ik deel geen medailles uit. Ik ervaar wel hier dat men de neiging heeft om soms medailles uit te delen. Maar goed, het zij zo. De Boeddha wordt af en toe afgeschilderd als de feilloze superheld met totaalinzicht. Ook in de geschriften wordt hij voorgesteld als iemand die eigenlijk nergens een fout maakt. Voor de mens die Hij was, is dat zeer de vraag, of hij altijd feilloos was. Het wordt zo min of meer een bloedeloze heilige, zou je haast gaan denken.

Ik denk ook wel dat iemand die werkelijk volledig bekoelt is, zonder hartstocht, met de aard van een spiegel, bij ons eerder weerzin zou oproepen dan verering. Zo'n persoon maakt ons bang want het is moeilijk voor ons om onszelf te herkennen in zo iemand.

Dat is ook de strijd die we met onszelf voeren, volgens mij. Je voelt je als mens niet levend zonder hartstocht. Dat is nou juist het bijzondere aan de Boeddha. Als je goed kijkt in jezelf kun je zien dat je helemaal niet wilt afkoelen, niet passieloos wilt worden, omdat je hele besef van 'Ik besta', daar om draait. Dat is nou juist het bijzondere aan de Boeddha dat hij zelfs daaraan voorbij ging.

Wij houden altijd maar die passie in leven, die voorkeur en afkeer, die hartstochtelijkheid, die wij aanzien voor oprechte betrokkenheid en liefde voor de wereld en anderen. In die bewogenheid voelen we ons zo vitaal, zo levend "Ik ben". Hier ook. Alle bewogenheid hier is enkel gehechtheid, begeerte, en haat (geeft niet) maar we voelen ons er vitaal in. Het bewijst dat we bestaan. Zelden heeft bewogenheid een zuiver karakter. Bewogenheid is vooral een manier om overeind te houden 'Ik ben', asmi mana. Je voelt je er vitaal in.

Het bijzondere aan de Boeddha is juist dat hij die hartstocht die zo diep verbonden is met ons besef 'Ik leef", 'Ik ben', 'Ik besta'  (en omgekeerd) niet meer voedde en zelfs volledig doofde. Dat is wat hoor.

Hoe zijn wij? Als hartstocht even dooft zorgen we er wel voor dat ie weer opvlamt. Want we voelen ons zo levend in onze emotionaliteit, in de verontwaardiging, in bewogenheid, in opinies, in discussies, in een strijd om dit en dat. Er is altijd wel iets om voor te strijden en daarin voelen we ons vitaal. Zelfs daaraan ging de Boeddha voorbij. Dat is wat hoor.

Het mooiste van alles vind ik dat de Boeddha dit alles zonder enige veroordeling behandelt. Dan moet je toch wel een heel speciaal mens zijn. Hij onderwijst niet dat mensen slecht bezig zijn als zo leven als ze leven. Ego-verbeelding, egocentrisme, het verdient niet veroordeeld te worden maar begrepen. Ik vind dat wel een hele mooie insteek die getuigt van ultieme liefde en mededogen.

[teksten Siebe]

Maar als iemand beweert Verlicht te zijn, dan is dat opeens "not done". Want dat is als vloeken in de kerk, de boeddhistische tempel, in dit geval.

Door te zeggen verlicht te zijn, zeg je “ik heb een bijzondere beleving van de wereld, en speciale kennis over esoterische gebieden”. Het plaatst je op een voetstuk, wat in India nou weer wel word gedaan maar in het Verre Oosten niet.

Zenleraren in Japan worden toch ook op een voetstuk geplaatst juist omdat ze kenners zijn van het enige ware zelf, het gezicht van jezelf voor je geboren werd?

[Bodhiboom]

Aan de andere kant wordt er wel iets heel, heel, heel erg bijzonders verwacht van die Verlichting. Ik vind dat echt groteske vormen aannemen, ook hier op dit forum. Ik heb mensen ervaren, die daadwerkelijke liefde uitstralen. Geen nep, geen enkele bijbedoelingen, ze zijn liefde. Ik ga niet zeggen dat ze Verlicht waren of zijn. Ik deel geen medailles uit. Ik ervaar wel hier dat men de neiging heeft om soms medailles uit te delen.

Er word best wel vaak gezegd, de verlichting, dat is niet zo bijzonder, terwijl het voorbeeld van de Boeddha als de archetypische verlichte toch iets anders beweert. Men verwacht wel een radicale verschuiving in hoe men denkt, dat de compassie sterk naar voren komt, dat je leert hoe het hiernamaals in mekaar steekt. Maar er zijn ook mensen die misschien verlicht zijn die daar niks over te zeggen hebben.

Dus ik denk dat er wel tegenstrijdige verwachtingen zijn. Een ding is zeker, een verlichte Bodhiboom word niet opeens gelijk aan Gautama de Boeddha, er zijn wel degelijk talenten en capaciteiten die spelen. Ik ben geen groot publiek spreker of leraar.

De Boeddha wordt af en toe afgeschilderd als de feilloze superheld met totaalinzicht. Ook in de geschriften wordt hij voorgesteld als iemand die eigenlijk nergens een fout maakt. Voor de mens die Hij was, is dat zeer de vraag, of hij altijd feilloos was. Het wordt zo min of meer een bloedeloze heilige, zou je haast gaan denken.

De dingen die over de Boeddha worden gezegd en geschreven lijken voor een groot deel mythes te zijn. Daarom ben ik wel blij met het seculaire boeddhisme, dat tracht het geloof een beetje te ontdoen van al die torenhoge doelen en gedachten terwijl het ook de spirituele voeten weer ferm op de grond zet. Ik denk dat dat voor veel mensen erg gezond is.

Maar moderne mensen waarvan word gezegd dat ze verlicht zijn zijn ook niet allemaal feilloos of bloedeloos. Ik herinner me het verhaal van een zoeker die heel toevallig een keer Krishnamurti een stropdas zag kopen in een grote winkel, en die met verbazing toekeek terwijl K. heel kieskeurig zat te peuzelen en uiteindelijk heel kwaad werd tegen de assistente.

[lushan3]

Aan de andere kant wordt er wel iets heel, heel, heel erg bijzonders verwacht van die Verlichting. Ik vind dat echt groteske vormen aannemen, ook hier op dit forum. Ik heb mensen ervaren, die daadwerkelijke liefde uitstralen. Geen nep, geen enkele bijbedoelingen, ze zijn liefde. Ik ga niet zeggen dat ze Verlicht waren of zijn. Ik deel geen medailles uit. Ik ervaar wel hier dat men de neiging heeft om soms medailles uit te delen.

Er word best wel vaak gezegd, de verlichting, dat is niet zo bijzonder, terwijl het voorbeeld van de Boeddha als de archetypische verlichte toch iets anders beweert. Men verwacht wel een radicale verschuiving in hoe men denkt, dat de compassie sterk naar voren komt, dat je leert hoe het hiernamaals in mekaar steekt. Maar er zijn ook mensen die misschien verlicht zijn die daar niks over te zeggen hebben.

Dus ik denk dat er wel tegenstrijdige verwachtingen zijn. Een ding is zeker, een verlichte Bodhiboom word niet opeens gelijk aan Gautama de Boeddha, er zijn wel degelijk talenten en capaciteiten die spelen. Ik ben geen groot publiek spreker of leraar.

De Boeddha wordt af en toe afgeschilderd als de feilloze superheld met totaalinzicht. Ook in de geschriften wordt hij voorgesteld als iemand die eigenlijk nergens een fout maakt. Voor de mens die Hij was, is dat zeer de vraag, of hij altijd feilloos was. Het wordt zo min of meer een bloedeloze heilige, zou je haast gaan denken.

De dingen die over de Boeddha worden gezegd en geschreven lijken voor een groot deel mythes te zijn. Daarom ben ik wel blij met het seculaire boeddhisme, dat tracht het geloof een beetje te ontdoen van al die torenhoge doelen en gedachten terwijl het ook de spirituele voeten weer ferm op de grond zet. Ik denk dat dat voor veel mensen erg gezond is.

Maar moderne mensen waarvan word gezegd dat ze verlicht zijn zijn ook niet allemaal feilloos of bloedeloos. Ik herinner me het verhaal van een zoeker die heel toevallig een keer Krishnamurti een stropdas zag kopen in een grote winkel, en die met verbazing toekeek terwijl K. heel kieskeurig zat te peuzelen en uiteindelijk heel kwaad werd tegen de assistente.

Het klopt wat je aangeeft. En de (bijna) verafgoding van de Boeddha, in het pantheon van honderden, zo niet duizenden Boeddha's in het Oosten - waarbij de relieken en allerlei uiterlijk eerbetoon een hoofdrol spelen, is in het Westerse (seculiere) boeddhisme een heel ander verhaal. Hier worden de menselijke trekken van Gautama de Boeddha veeleer benadrukt. Een duidelijk verschil weer tussen Oost en West.

[Bodhiboom]

Ik denk ook wel dat iemand die werkelijk volledig bekoelt is, zonder hartstocht, met de aard van een spiegel, bij ons eerder weerzin zou oproepen dan verering. Zo'n persoon maakt ons bang want het is moeilijk voor ons om onszelf te herkennen in zo iemand.

Dat het ons ‘bang’ maakt vind ik verkeerd getypeerd, bij mij roept het eerder een soort medelijden op. Als iemand helemaal bekoelt is en geen passie meer heeft, dan moet je je wel afvragen of hij psychologisch nog wel gezond is. Ik kijk eerder naar Osho’s Zorba The Buddha, een persoon die de meditatieve kwaliteiten verenigt met het levensgenieten van een Zorba, dan dat ik kijk naar een passieloze monnik die zich mentaal in allerlei bochten heeft gewrongen.

Alle bewogenheid hier is enkel gehechtheid, begeerte, en haat (geeft niet) maar we voelen ons er vitaal in. Het bewijst dat we bestaan. Zelden heeft bewogenheid een zuiver karakter. Bewogenheid is vooral een manier om overeind te houden 'Ik ben', asmi mana. Je voelt je er vitaal in.

Ik denk dat het beter is om op dit denkvlak het idee van zuiver en bezoedeld te laten gaan, ik voel me er niet gemakkelijk mee. Je moet niet die aspecten van jezelf gaan beoordelen. Denk in plaats daarvan aan zuiver handelen en zuiver spreken, een zuiver karakter volgt vanzelf.

Onze emoties hebben allemaal een plaats, het is alleen belangrijk om goed naar de wortels ervan te kijken zodat we weten of ze komen vanuit compassie en mededogen of vanuit een ongeslaagde poging tot mijn-maken, een hebzucht en een illusie.

Hartstocht en passie zijn goed voor de mens, ze houden je op gang, mits ze puur zijn.

[teksten Siebe]

Bodhiboom, wat ik aan jou herken is dat je nog op de tast bent. Je bent heel erg bezig met wat je bevalt en wat niet aan de Dhamma.
Dit omarm je en dat niet. Dit voelt wel goed en dat niet. Het is heel erg op de tast. Ik herken dat wel.

Ik vind dat je dit volledig los moet zien van de Dhamma, van wat de Boeddha onderwijst, en wat ie heeft gerealiseerd.
Dit is allemaal puur iets van-ons.

Wat kan de Boeddha of Dhamma er aan doen dat wij graag bepaalde zaken in onszelf overeind willen houden omdat we ons anders niet meer mens voelen, niet meer Ik, niet meer BA, niet meer levend, niet meer waarachtig, niet meer dit of dat....Daar gaat het juist om! Dat is nou precies wat de Boeddha zo uniek maakt. Hij liet het allemaal los. Dit is ook precies waar verwarring en gehechtheid over gaat.

Ik denk dat het alleen maar duidelijk maakt hoe uitzonderlijk een Boeddha is.