Het reageren hoeft helemaal niet tot rust te komen,
Daar heb je zeker een punt.
Dat was niet zo zorgvuldig uitgedrukt. Zo zie je maar dat een heldere communicatie er wel degelijk toe doet.
Beter verwoord is dat het niet het reageren op zich is dat tot rust kan komen, maar de gerichtheid op het zelf (verdediging) dat tot rust kan komen, dit doet het reageren niet uitdoven, dat blijft onverminderd doorgaan en daar is op zich ook geen probleem mee, maar het haalt de onrust van het steeds weer verdedigen van een zelf er uit, het polijsten ofwel van een mij gevoel, of juist van dat dit al volledig afwezig zou zijn (wat een veel subtieler vorm van polijsten is).
dat is niks anders dan 'jezelf' temmen. Er is reageren of niet.. daar zit niks tussen, als er wel wat tussen zit, dan is dat getemde onrust.
...
Inderdaad, het gaat zeker niet om een zelf dat getemd moet worden, maar wel om de gerichtheid erop wel degelijk te zien als het zich voordoet, niet om te nihiliseren (wegkijken van) dat het zich voordoet.
Exact.. het is de werkelijkheid om het even.
Exact.
Waar 'mij' uit de beleving is verdwenen, wordt de aard van beleven geheel anders, Steve..
Dat is hetzelfde zeggen als hoe dat ik het anders verwoord:
Het feit dat het verschijnsel als niets/leeg benoemd wordt, slaat, wat mij betreft, op dat het niet op zichzelf (niet los van geest die het percipieert) bestaat. Dat het wel degelijk verschijnt, slaat op dat het zich wel voordoet alsof het op zichzelf bestaat, maar het is geest die het op die manier percipieert. Doordat het zo gepercipieerd wordt, doet de wijze van verschijnen er wel toe. En doordat deze wijze er toe doet, kan een forum als dees bestaan, en kan het iets doen dagen. Wat het kan doen dagen is dat het verschijnsel niet op zichzelf bestaat, maar de wijze van verschijnen toch effect kan hebben op het al dan niet dagen hiervan.
Anders gezegd: als daagt dat het verschijnsel (ik/mijn/zelf) niet op zichzelf bestaat, dan verdwijnt de terugekoppeling op die ik, mijn, mijn zelf er uit, het gomt de beleving niet uit, maar het erkent de beleving niet meer als werkelijkheid, natuurlijk heeft zoiets een gevolg op de beleving op zich en wat er daar verder nog uit voort komt.
Ik vul het gewoon aan: als daagt dat ondanks dat de beleving geen werkelijkheid heeft, wat er verder blijft verschijnen toch een effect heeft (er toe doet), dan is het ook niet eender of er toch nog terugkoppeling naar dat zelf zich voordoet of niet, er is daar dan geen wegkijken van, geen doen alsof het er niet meer is, geen polijsten ervan, noch een polijsten van dat het er niet meer zou zijn, er is dan een zien van wat zich voordoet, en dat... dat heeft wel degelijk een effect op het dagen niet alleen hier, maar ook daar. In die zin doet het er wel toe.
Niet alleen de aard van de beleving wordt dan geheel anders, de aard van wat er allemaal nog verschijnt aan reacties wordt dan ook geheel anders.
Wat jij hierboven zegt is het polijsten van het 'mij' gevoel. Zo houd je het moeizame juist in stand.
Neen, dat zeg ik in het geheel niet. Dat is wat jij er van maakt, invult. Wat er letterlijk staat is "Als dit eenvoudig gezien is, dan hoeft de "beleving" niet weg". M.a.w. als gezien is wanneer er nog iets ingevuld wordt, wanneer er nog iets opgesmukt wordt, inclusief het voordoen alsof er zich geen "mijn" met zijn invulling meer in mengt, dan pas zal de beleving ontdaan worden van die mijn.
Het verschil tussen jouw uitdrukken en mijn uitdrukken is dat ik de nadruk leg op zien wat zich nog voordoet als enige uitweg uit het zich blijven voordoen. Terwijl jij de nadruk legt op dat er zich niets meer voordoet. Wat ik benadruk polijst niets, het staat gewoon volledig open om te zien wat zich voordoet zoals het is. Wat jij benadrukt neigt eerder naar een wegpolijsten van wat zich voordoet.
In de eerste plaats moet er gezien worden, Vrij, de rest gaat vanzelf. Het wordt alleen heel moeizaam als je uitspraken gaat doen (als je communiceert) dat de communicatie er niet toe doet, als je in gaat vullen en dan gaat doen alsof er geen invulling meer is. Dat is een zeer subtiele vorm van polijsten. Zeer subtiel omdat het zichzelf wegplolijst voor het gezien kan zijn. Daar gaat het hier de hele tijd al om.
Daarom leg ik de nadruk op dat gezien moet zijn (niet dat er iets gepolijst moet worden, juist integendeel: zien van wat niet zo shiny is), en dat er daarom juist beter geen taboe's zijn, als het menselijk beleven ineens een taboe wordt, dan wordt het weggepolijst (verborgen) terwijl het zich voordoet, en dan zit je in een heuze cul de sac.
Een voornaam kenmerk van beleving is 'hoe iets wordt waargenomen',. Als reflectie de achtergrond is van waaruit wordt waargenomen, dan is er een ingevulde beleving. (Droom) Waar reflectie niet langer als achtergrond fungeert is er eenvoudig niks anders dan de een of andere zintuiglijke registratie die het vermogen van herinnering en geheugen triggert om zo te komen tot een respons.. Beleving blijft zo onaangedaan, omdat reflectie er niet toe komt 'zichzelf' in te vullen omdat het aan achtergrond ontbreekt. Ergo, er is alleen maar de conditionering van een zintuiglijke voorgrond. Dat is de praktijk van uitdoven Steve.
Helemaal mee eens, maar niet als de "prakijk", dit is de theorie, heel mooi verwoord, en niets tegen in te brengen.
De werkelijke "praktijk" nu is: als ingevulde beleving zich toch nog voor gaat doen, dit dan gewoon, eenvoudigweg te zien!
Alle toestanden zijn.. droom, inclusief de duiding toestandloos.
Dat is zo. Maar zie dan dat waar jij een duiding van een toestand gaat maken, een toestand van toestandloosheid, terwijl er gewoon wordt geduid dat het afwezig zijn van toestand een heel andere beleving geeft, jij dit toevallig niet maakt van jouw duiding van beleving waaruit 'mij' is verdwenen. Je had dit ook mij-loze beleving kunnen noemen. Wat evenveel droom is als "beleving waar mij uit is verdwenen". Trek het dan gewoon door, dan vervalt het polijsten van jouw manier van uitdrukken t.o.v. het in de verf zetten van een ander manier van uitdrukken als "aargh, man toch, je blijft maar dromen".
Zie wat zich voordoet (kijk er niet van weg), dat is the only way out.
Geen polijsten, neen hoor. Polijsten, zowel van wat zich voordoet als van dat het zich niet meer voor 'zou' doen, dat is the only way om forever stuck te blijven.
Gezien?
