Alleen het 'zelf' kan boeddhist, christen, moslim of nog wat anders zijn. Rumi sprak in zijn poëtische taal het volgende over:
Als je mij omschrijft en vernauwt, kwijn je van jezelf weg.
Als je mij in een doos met koude woorden nagelt,
wordt die doos jouw doodskist.
Ik weet niet wie ik ben.
Ik verkeer in een verbazend heldere verwarring.
Ik ben geen Christen, ik ben geen Jood, ik ben geen Zoroaster,
ik ben zelfs geen Moslim.
Ik behoor niet tot het land, of tot enig bekende
of onbekende zee.
De aarde kan mij niet toe-eigenen of claimen,
en ook de hemel niet,
en evenmin India, China of Bulgarije.
Mijn plaats is het plaatsloze,
mijn spoor is het spoorloze.
Je zegt dat je mijn mond, oren, ogen, neus ziet –
maar ze zijn niet van mij.
Ik ben het leven van het leven.
Ik ben die kat, deze steen, en geen enkele.
Ik heb dualiteit weggeworpen als een oud vaatdoekje.
Ik zie en ken alle tijden en werelden
als een, een, altijd een.
Dus wat moet ik doen om jou zover te krijgen
dat je erkent wie er spreekt?
Geef het toe en verander alles!
Dit is je eigen stem die echoot van de muren van God.
---------------------------
In feite is alleen de poëzie geschikt om 'multireligieus' te omschrijven. Behorende tot juist geen enkele religie.
https://www.soefi.nlHet universeel soefisme is multireligieus. (Dat is weer anders dan het gewone soefisme wat de mystieke islam beoefent.). Mijn kopje thee is het niet zo. Ik ben multi-belangstellend voor de vele stromingen welke in Nederland (of elders) zijn gehuisvest. Het 'plaatsloze' heb ik wat jaren terug gerealiseerd, dan versta je Rumi uitstekend. Maar van iedere stroming leer je wat is mijn opvatting. De comparitie van de vrijmetselaars bijvoorbeeld is op zich al leerzaam. Compareren staat voor het naast elkaar leggen van kennis of opvattingen. Geen leerling, geen leraar.