Een gerealiseerde kan dus niet in persoon worden aangesproken want dat is verdwenen. Kenmerken zijn afwezigheid van ego want er is niks wat er beschermd kan of ook moet worden.
Serieus Laurens? Gerealiseerd of niet, de persoon kan gewoon worden aangesproken. Het God-zijn stijgt weer naar je hoofd.
Toen ik me ook al heel wijs voelde, deed ik eens een experiment met een mede cursusgenoot uit Belgie. Dat was toen in Cadzand nog. We waren er een lang weekend geloof ik om over het leven van Naropa te horen, dacht ik.
Ik zei tegen hem dat je bomen niet kunt zien. Ik zei dat het bestaan van een boom niet aan te tonen is. Hij zei...ja, maar Siebje de denker, ik zie toch een boom, sla je niet wat door? Heb je niet teveel in je innerlijk zitten koekeloeren? Ontken je de realiteit? Hij was trouwens therapeut, ik geloof zelfs psychiater. Ik zei toen: "oke, vriend, laat eens zien waar die boom staat dan staat"...Heel zelfverzekerd stapte hij naar voren, zette zijn vinger er tegen en zei: hier Siebje de denker, verdwaalde, hier is de boom. Ja, ja, hij dacht mij echt de loef af te kunnen steken. Psychiater he, en Belg ook nog.
In mijn goddelijke wijsheid zei ik toen iets wat hem de moed in de schoenen deed zinken...ik zei..."maar, vriend, dat is toch geen boom die je aanraakt nu, je raakt een stam aan". Je toont me de stam. Hij zei, nee, ik raak de boom aan. Ik zei "nee hoor, jij raakt schors aan". Je zou me de boom aanwijzen.
Ik vroeg hem nogmaals of ie me het bestaan van de boom wilde aantonen. Toen werd ie gemeen. Hij pakte mijn hoofd en duwde die keihard tegen....de stam zei ik...ja, de stam. Terwijl het bloed uit mijn hoofd stroomde, bleef ik overeind. "Je hebt nog altijd niet het bestaan van de boom bewezen, vriend". Hij zei, "doldwaze van de realiteit vervreemde, de stam is een onderdeel van de boom...Ik zei..dat zal best maar je zou de boom aanwijzen, diens bestaan zou je aantonen. Doe dat dan...
Je snapt het al, dol van ongeduld stapte ie achteruit en wees met zijn vinger ergens naar....ik zei..."ja, waar moet ik nou kijken"....nou gewoon, daar, dat...ik zei...je wijst nu naar bladeren? ...dat zijn bladeren....nee zei ie, dat...dat....oh je wijst naar de kruin, de takken? Ik vroeg hem nogmaals, me te vertellen waar nou de boom is. Het geheel zei ie. "het geheel ze Ik". Wat is dat? Hoe ziet dat er uit? Het geheel? Waar is dat? Het geheel.
Hij sloeg me toen in elkaar....zo zijn Belgen he, ze lijken altijd koel, beheerst, bedeesden, gevoelig, maar het zijn temperamentsvolle types. Ik lag in de kreukels.
Kun je personen zien? Waarom noem je een dier niet een persoon? Omdat je geleerd hebt dat de aanduiding ' een persoon' alleen geldt voor een bepaalde vorm die je ziet. Een menselijke vorm. Maar een hologram van iemand, wat ook een menselijke vorm is, noem je ook weer niet een persoon dus het concept persoon draait ook niet alleen om menselijke vorm.
Maar kun je dan een persoon wel zien? Kun je die direct waarnemen?
Als je zo doorgaat, gaan mensen je in elkaar slaan:-) Vooral Belgen doen dat graag, is mijn ervaring.
Als je het lichamelijk kent als het lichamelijke, gevoelens als gevoelens, perceptie als perceptie, mentale verschijnselen als mentale verschijnselen, bewustzijn als bewustzijn, als je alles kent zoals het is, en er niet "Ik" of "niet-Ik" op projecteert, heb je dan inderdaad nog wel besef van een persoon te zijn? Of speelt dat alleen in het voorstellen en verbeelden van die zaken?
