Een mens heeft veel meningen.
Vaak blijken meningen achteraf puur nonsens, maar in het moment zelf, neem ik ze wel ernstig.
Hoewel ook niet altijd.
Voor een deel lijken meningen te bestaan uit woorden, maar voor een ander deel uit emotionaliteit.
Ik zeg bv. iets in boosheid, totale nonsens eigenlijk, toch is het gezegd. Ze doen dan zowel pijn bij wie de woorden terechtkomt als bij mij, achteraf komt de spijt over die nonsens.
Ik neem ze wel ernstig die woorden, en de persoon die de woorden ontvangt neemt ze ook ernstig.
Die gaat daar mee aan de haal, begint te argumenteren, terwijl het nonsens was wat ik zei.
Zodra de geest woorden hoort, zit de geest met die woorden.
Er is niet zoiets als woordeloze expressie van emotionaliteit, waarbij de emotie wel duidelijk is, maar niet samengaat met een woordenvloed.
Zelfs na jaren kunnen die kwetsende woorden gevoeld worden. Terwijl het toch gewoon een expressie van een emotie was.
meningen