Boeddha Forum

Ok, daar kan ik mij in vinden.

Citaat van: Steve op 17-06-2022 09:28

Citaat van: Gouden middenweg & de wilde natuur op 16-06-2022 19:30

Citaat van: Steve op 13-06-2022 18:53

Citaat van: Gouden middenweg & de wilde natuur op 12-06-2022 22:59

werd het padloze pad al ontdekt ?

Mag ik je vragen wat je hier eigenlijk zelf over denkt?

vrij simpel, er niets te vinden buiten wat er is.
this is it.

Ja, maar dat er niets te vinden is, is dat al ontdekt? Of is dat ergens gelezen en aangenomen voor Waarheid zodat het niet meer ontdekt hoeft te worden?

Dat er geen "pad" of geen "ik die een pad dient te gaan" te vinden is, kan niet aangenomen worden, het moet wel degelijk vastgesteld/ontdekt worden. Eens vastgesteld komt de uitspraak "this is it. Er is niets te vinden buiten wat er is" maar tot zijn recht, en sluit het de noodzaak om dit vast te stellen helemaal niet uit. Integendeel.

Of niet?

Als je het slechts aanneemt voor Waarheid dan zou het kunnen dat je jezelf rechtvaardigt om het pad van begeerte te blijven volgen.
Terwijl vaststellen juist het verlaten van het pad van begeerte is.
Vaststellen of verdiepen.
en het is niet "het" vaststellen, maar gewoon vaststellen zonder meer.

Ok, ik kan ergens volgen dat je moeite hebt met het woordje 'het', omdat het niet gaat om het vaststellen van iets, maar eerder dat er iets niet is.  Voor het gemak van de communicatie wordt 'het niet terug vinden van een ik dat een pad moet gaan' aangeduid met "het". Zoals jij hier ook deed "Als je het slechts aanneemt...". Dan zeg ik "het moet niet aangenomen zijn, het moet vastgesteld zijn."

Waarom zeg ik dat zo? Omdat maar al te vaak de uitspraak "er is geen pad" gebruikt wordt als excuus om niets te doen met de begeerte die blijft spelen. Daarom als dit/het/wathever is vastgesteld/ontdekt in plaats van dat het aangenomen is, dan zal die hechting maar komen af te brokkelen.

Kan je je daar in vinden of wringt er nog iets?

Citaat

en dat dat allemaal kan bijdragen tot een heldere kijk op de rijkweidte van een begrip als leegte, anatta.

Beste Steve,

Je hebt natuurlijk gelijk dat we tegenwoordig ook van andere mensen kunnen leren, en zeker als zij als volmaakte heiligen bekend zijn.

Zeker als zij volmaakte heiligen zijn, maar zolang je zelf geen volmaakte heilige bent kan je niet vaststellen of een ander volmaakt heilig is en kan je ook niet 100 procent vertrouwen op wat anderen waarvan je ook niet kan vaststellen of zij wel volmaakte heiligen zijn bekend hebben gemaakt over anderen.

M.a.w. ten diepste ben je maar op de werkelijkheid zoals je die kan zien aangewezen. En is het beter om die te verdiepen dan te volgen wat iemand zegt.

Daarom wacht je beter niet tot je die volkmaakte heilige kan herkennen maar kan je gewoon openstaan voor wat velen je kunnen bijbrengen over jezelf en over de werkelijkheid van je zelf. Als je bang bent voor de onveiligheid van een individu, gooi je heel wat kansen weg. Die angst is niet nodig als je niet de neiging hebt zo een individu te volgen, maar eerder de neiging hebt van alles en iedereen wat te kunnen leren. Het leven wordt dan je leeraar.

Als je toch de neiging hebt zaken van een ander zomaar over te nemen, onderzoek je best heel grondig of die het wel goed voorheeft met jou en met anderen.

Heb je die neiging niet, iets wat de Boeddha zelf ook niet had, hij ging bij velen in de leer, maar volgde geeneen, dan staat er een veel breder spectrum voor je open. Dan laat je kansen om iets over jezelf of de werkelijkheid te ontdekken niet liggen omdat je je fixeert op een persoon en je oordeel erover in plaats van wat dat individu toevallig kan helpen in zicht brengen.

Lange tijd geleden stapte ik een Spirituele boekenwinkel binnen. Mijn oog viel op een lijvig boek van Nissargadatta Maharaj. Ik sloeg het ergens willekeurig open en wat ik las trof mij als de bliksem. Het raakte iets dat al wel gezien was, maar nog geen woorden had gekregen. Toch legde ik het boek snel weg. Nissargadatta was geen Boeddhistische heilige, het was eerder een kettingroker met een kort lontje. Maar toen ik de winkel buiten stapte wist ik dat er er iets niet klopte. Ik had zojuist iets dat volledig in de lijn van wat ik tot nu toe via Boeddhisme had mogen smaken, maar via een heel andere weg nog levendiger aangeraakt werd, verworpen en op basis waarvan? Op basis van mijn oordeel over de persoon van wie het kwam. "Waar ben ik bang voor" spookte het in mijn hoofd? "En als ik ergens bang voor ben, waarom ga ik het dan uit de weg in plaats van uit te zoeken of de angst terecht is?". Ik ben terug de winkel binnengestapt en heb het boek gekocht. En daar ben ik tot op de dag van vandaag nog zo dankbaar voor. Het werd een hele verrijking, een grondige verdieping van wat ik al van het Boeddhisme had mogen ontdekken, geen bedreiging.

En ik hoef daarom niet te beginnen roken, ik hoef ook geen kort lontje te cultiveren, ik hoef niemand te volgen én ik hoef mij gewoon niet door mijn oordelen te laten inperken, ik volg wat mij tot dieper zien brengt over de Werkelijkheid en wat hechting losweekt (wat twee keer hetzelfde is).

Het is niet dat het zo hoeft te lopen, ik wil alleen aangeven dat het zo kan lopen en dat dit geen gevaar of bedreiging is voor waar het Boeddhisme op gericht is. Maar het moet in je aard liggen, als in je aard ligt verward te geraken door meerdere invalshoeken, dan blijf je best bij die invalshoek wat de meeste verwarring voor je wegneemt.

en dat dat allemaal kan bijdragen tot een heldere kijk op de rijkweidte van een begrip als leegte, anatta.

Beste Steve,

Je hebt natuurlijk gelijk dat we tegenwoordig ook van andere mensen kunnen leren, en zeker als zij als volmaakte heiligen bekend zijn.

Nico

De woorden zijn gebruikt van de Boeddha of van zijn hoofddiscipel de eerwaarde Sariputta. Dat de uiteenzetting dus helder is, kan dan ook niet anders.
De bosmonniken die ik al vele jaren regelmatig bezoek, mediteren veel. Zij kunnen daarom eigen ervaringen hebben. Maar de methode van mediteren moet ook aan hen onderwezen worden. Dus ook bij hen eerst een beetje theorie en dan pas de praktijk.

Beste Nico,

Zeer zeker. Theorie is nodig aan het begin, om te wijzen op wat er beoefend kan worden, waarom en hoe.
Theorie is nuttig in het midden, om bij te sturen waar de ervaring de zaken te subjectief gaat inkleuren.
En theorie is nuttig op het einde, om na te gaan of wat gerealiseerd is nog wel in lijn is met wat oorspronkelijk aangewezen is.

Theorie moet op den duur echt wel overgaan in praktijk, anders zal het nooit als toetsteen kunnen dienen voor wat zelf gerealiseerd is, dan blijft het ergens aan het begin of in het midden hangen.

En hierbij is het soms inspirerend om soms ook eens te luisteren naar zij die de theorie helemaal in de praktijk hebben omgezet en niet meer zozeer spreken vanuit geschriften, hoe zuiver ook (die van de Boeddha en zijn belangrijkste discipelen), maar spreken vanuit wat gerealiseerd is en dit soms op een zeer andere manier duiden, soms veel beter aansluitend bij de mens van tegenwoordig en zijn soms ietwat geevolueerde mogelijkheden om zaken in zicht te krijgen, die door de heersende cultuur vroeger nog niet zo evident waren.

Maar gelieve mij niet verkeerd te begrijpen, ik waardeer deze uiteenzetting hier zeer zeker. Ik kan mij alleen voorstellen dat het voor sommigen te theoretisch blijft, dat leegte ook vanuit een andere hoek kan geduid worden, dat er ondertussen ook wel meer is dan wat er van de Boeddha en zijn belangrijkste discipelen is overgeleverd, en dat dat allemaal kan bijdragen tot een heldere kijk op de rijkweidte van een begrip als leegte, anatta.