Niet-zelf in het uitdoven van verlangen

[Bodhiboom]

Beste allen,

Ik zat te denken over verlangen en het uitdoven ervan, en het kwam in mij op dat verlangen eigenlijk te maken heeft met mijn-maken. Dat als je het punt van niet-zelf bereikt hebt, als je je diep hebt gerealiseerd dat de ik een illusie is, dat verlangen dan ook verdwijnt omdat je niet meer bezig bent met mijn-maken.

Dus je kan deze dingen benaderen vanuit verschillende standpunten.

Met zomerse regengroet,
Bodhiboom

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Beste allen,

Ik zat te denken over verlangen en het uitdoven ervan, en het kwam in mij op dat verlangen eigenlijk te maken heeft met mijn-maken. Dat als je het punt van niet-zelf bereikt hebt, als je je diep hebt gerealiseerd dat de ik een illusie is, dat verlangen dan ook verdwijnt omdat je niet meer bezig bent met mijn-maken.

Dus je kan deze dingen benaderen vanuit verschillende standpunten.

Met zomerse regengroet,
Bodhiboom

Ik weet niets over "als je je diep hebt gerealiseerd dat de ik een illusie is", dus vanuit dat standpunt weet ik niets te vertellen.


Ik heb wel de indruk dat de teksten eigenlijk willen zeggen dat je je verlangen dient te relativeren, "ze zijn niets meer dan een proces" en via dat relativeren er een loskomen van dat verlangen kan komen. Het niet bevredigen van een verlangen roept frustraties op.


Maar zolang je voeding geeft aan dat verlangen (= blijven vasthouden, ik wil dit+ in een toestand van lijden blijven zitten omtrent die niet bevrediging)
 zit je in een negatieve spiraal (kringloop van lijden),


Ik heb de indruk dat lijden omdat een verlangen niet is vervult ook voeding is. 
Maar als je de zaken relativeert en vanuit de relativering motivatie ervaart om geen stappen te ondernemen  om bevrediging te zoeken, en ook niet de  onvrede blijft vasthouden.


De kwestie lijkt me hoeveel motivatie je ervaart, is de motivatie sterker dan de negatieve spiraal dan kun je eruit treden. Is de motivatie niet sterk genoeg, dan blijf je het vasthouden. Via motivatie is er dan een mogelijkheid voor de bewuste mens om uit die spiraal te treden.


Ik ervaar het als zeer moeilijk om verlangens los te laten waarbij er wel succesvolle bevrediging is.  Verlangens loslaten waarbij er grote frustraties zijn is natuurlijk veel makkelijker dan zaken waarbij er eigenlijk geen  grote frustraties omtrent zijn.


Ik zie mezelf bv. nog niet gaan leven als een monnik bv.

[bolletje]

Het idee van 'mijn' zit heel diep in de cultuur. In het westen bezit je dingen en die ZIJN dan van jou

Het idee dat je grond kan bezitten, is op zich al een aanname. Native americans snapte het niet, toen de invallers hun grond wilde kopen. Hoezo, kopen ? Ja, het is van jullie ? Wat bedoel je ? Ja, jullie hebben deze grond, dit is jullie land. Wie zegt dat ?

Het idee dat je van alles hebt en moet hebben, is een cultureel gegeven. Een culturele aanname. Het idee dat je 'de mode' opvolgt, is cultuur, niet natuur. Het wordt bedacht, uitgedragen en opgevolgd. Het zijn eigenlijk gewoon patronen. Politieke keuzes.

[Bodhiboom]

Het is ook zo, dat wat niet van jou is, is van iemand anders en daar mag jij niet aankomen. De hele wereld word opgedeeld in bezit, wat eigenlijk totaal gekkenwerk is.

De Amerikaanse indianen hadden een heel andere visie op de wereld, dat alles erin leefde en een ziel had. Ik kwam laatst een verhaal tegen over een oude indiaan en een jonge die samen langs een rivier liepen. De jonge raapte een steentje op en gooide hem in het water, waarop de oude hem terecht wees en zei, hoe lang denk je dat die steen heeft gewacht voordat hij op de oever lag? Wie ben jij om hem zomaar weer in de rivier te gooien?

Het idee van grond bezitten of huizen bezitten is volkomen kunstmatig, het is iets geboren uit ons eigen brein.