Recente berichten

Pagina's: [1] 2 3 ... 10
1


In de "natuurlijke staat" van moeiteloos, vrij bewustzijn, zoals beschreven door mystici als Ramesh Balsekar en vele anderen, is er geen lijden.

Je wil graag een groot mysticus zijn, maar in werkelijkheid ben je gewoon aan het faken.
En hoe weet ik dat zo zeker ? omdat je anders niet nogmaals drugs zou willen slikken. dus ontbreekt er nog iets.
2
Oh illusie!
Wat is volgens Ramesh Balsekar en andere mystici de grootste illusie?

Citaat
Volgens Ramesh Balsekar en veel andere mystici is de grootste illusie het geloof in een afzonderlijk, autonoom zelf of ik, dat onafhankelijk van het geheel bestaat en keuzes maakt. Deze illusie van afgescheidenheid, ook wel aangeduid als ego of persoonlijke doener-schap, vormt de kern van ons gevoel van controle en onze identificatie met verlangens, angsten, en verlangens naar zelfbevestiging.
Hier zijn de belangrijkste punten over waarom dit de grootste illusie is:
  • De Illusie van Doener-schap
    Balsekar stelde dat alles in het leven spontaan gebeurt door wat hij "Bewustzijn" noemde, dat zichzelf manifesteert zonder een afzonderlijke doener. Mensen geloven echter dat hun handelingen het gevolg zijn van hun individuele beslissingen en persoonlijkheid. In werkelijkheid, volgens Balsekar, zijn gedachten, acties, en omstandigheden deel van een groter proces dat zich zonder persoonlijke wil ontvouwt. Het ik dat we denken te zijn, is in feite slechts een tijdelijke verschijning binnen het Bewustzijn, niet een onafhankelijke "doener."


  • Dualiteit en Afgescheidenheid
    De overtuiging in een afzonderlijk zelf schept een gevoel van afgescheidenheid van de wereld en anderen. Deze dualiteit leidt tot lijden, omdat het individu zichzelf ziet als los van het geheel en gevangen in het streven naar persoonlijke vervulling en controle. De paradox is echter dat, zodra deze afgescheidenheid doorzien wordt, de ervaring van eenheid en verbondenheid vanzelf opkomt.


  • Vrije Wil als Schijn
    Balsekar en andere mystici zien vrije wil als een bijproduct van deze illusie. Vanuit hun perspectief zijn "keuzes" en "beslissingen" niet werkelijk het product van een persoonlijk ik, maar ontstaan ze binnen de natuurlijke flow van het leven, beïnvloed door tal van factoren buiten ons bewuste controle. Wat wij zien als individuele beslissingen zijn eigenlijk spontane manifestaties van een groter geheel.


  • De Ontwaking uit de Illusie
    Mystici, waaronder Balsekar, stellen dat het doorzien van deze illusie leidt tot een staat van innerlijke vrede en acceptatie. De last van het ego en de constante behoefte om te controleren of te begrijpen verdwijnt, en wat overblijft is de vrijheid van gewoon "zijn." Het leven ontvouwt zich moeiteloos zonder de druk van een persoonlijke doener of een constante identificatie met gedachten en emoties.
Deze visie op de illusie van het zelf is een uitnodiging om te erkennen dat het "ik" dat probeert te controleren, slechts een verschijnsel is binnen de grotere realiteit. Zodra deze illusie wordt doorzien, ervaart men wat mystici noemen de "natuurlijke staat" van moeiteloos, vrij bewustzijn — waarin de illusie van afgescheidenheid opgelost is en eenheid met het leven op een directe manier ervaren wordt.

https://chatgpt.com/share/672b4b15-1484-8005-a30d-f471df0071fa

In de "natuurlijke staat" van moeiteloos, vrij bewustzijn, zoals beschreven door mystici als Ramesh Balsekar en vele anderen, is er geen lijden.
In deze staat valt de illusie van een afzonderlijk, controlerend "ik" weg.
Het idee dat er een persoonlijk "ik" is dat alles probeert te beheersen, zorgt voor weerstand tegen het leven en creëert lijden.
Zodra dit wegvalt, blijft er een staat over die in harmonie is met de natuurlijke flow van het bestaan.

In die natuurlijke staat wordt elk moment volledig geaccepteerd zoals het is, zonder de wens om het anders te maken of ertegen te vechten. Lijden ontstaat namelijk door het verzet tegen wat is, door onze gehechtheid aan verlangens en angsten, door het willen controleren van onze omstandigheden en gevoelens. Wanneer die impulsen losgelaten worden, blijft er een diepe vrede over, omdat er geen strijd meer is tussen de werkelijkheid en onze ideeën daarover.

Mystici beschrijven deze staat als een gevoel van vervulling dat van binnenuit komt, onafhankelijk van omstandigheden. Het is een staat van helderheid, vrijheid, en stilte waarin lijden eenvoudigweg niet kan bestaan, omdat er geen gehechtheid, geen verzet en geen angst voor verlies is.


Moet er nog zand zijn? 8)




3
ik denk niet dat dit het boeddhistische standpunt is, en alsook lijkt het mij geen volledig juist standpunt, omdat er  implicaties zijn die jij niet goed weergeeft in dat standpunt.

Inderdaad dat is niet echt een boeddhistisch standpunt, maar eerder een hindoeïstisch standpunt waarbij karma als determinerend gezien wordt, niet als een hoop oorzaken en gevolgen te samen waarbij oorzaken veranderlijk zijn, er altijd kunnen bijkomen en zo wel degelijk invloed hebben op de verdere gevolgen. Boeddhisme herkent de mogelijkheid om je eigen pad te kiezen door je acties en intenties. Wat je nu doet, beïnvloedt je toekomst, maar niets is vooraf bepaald. Boeddhisme is hier juist een tegen reactie op deze verkeerde, fatalistische visie. “Wat nu zo is nu eenmaal zo” (realisme, acceptatie), ja, “wat zal zijn zal zo nu eenmaal zo zijn” (fatalisme, passieve acceptatie), neen, het zal zo zijn zoals het wordt door alle eerdere oorzaken en gevolgen EN alle  nieuwe oorzaken die er aan kunnen toegevoegd worden.

En voor alle duidelijkheid is dit helemaal niet in tegenspraak met Anatta of niet-zelf. In boeddhisme wordt het zich voordoen van een zelf helemaal niet ontkend. In het boeddhisme betekent Anatta dat er geen blijvend, onveranderlijk zelf is. Dit lijkt misschien in tegenspraak met het idee dat je je eigen pad kunt kiezen, maar het gaat eigenlijk om de afwezigheid van een vaststaand iets dat een eigen pad zou kiezen.

In plaats van een vast zelf, bestaat wat we “zelf” noemen uit veranderlijke processen en ervaringen. De acties en intenties die helemaal niet vastliggen, enkel niet toebehoren aan een vast iets dat deze zou uitvoeren of hebben, beïnvloeden wel degelijk deze processen en vormen de gevolgen (karma).

Dus, hoewel er geen vast zelf is, zijn er wel oorzaken en gevolgen die de verder zetting van de acties en ervaringen van dit steeds veranderlijke zelf sturen. Dit betekent dat er geen voorbestemming is, maar dat keuzes die gemaakt worden en daden die gesteld worden wel degelijk de verdere gang van zaken beïnvloeden. Daarom is er juist Boeddhisme, Advaita, sadana, beoefening. Het is alleen neo-Advaita dat er van maakt dat er geen beoefening nodig is, omdat ze ontkennen dat er wel degelijk een hoopje oorzaken en gevolgen is, een veranderlijk zelf, dat verstrikt is geraakt in de opvatting dat dit zelf vast is en daardoor lijden ervaart, of verstrikt is geraakt in de opvatting dat het er helemaal niet meer is, dat er helemaal geen zelf is, ook niet een steeds veranderlijk samenraapsel van ervaringen en keuzes, dat de gevolgen draagt van de oorzaken die het mee vorm geeft, en daardoor meent te kunnen dissociëren van lijden, tot zo lang deze dissociatie aangehouden kan worden. Een klein beetje wind blaast het zo weer weg, en brengt lijden en lijden toebrengen dan steeds weer terug in beweging, waar weer van gedissocieerd gaat worden vanuit de overtuiging dat er zoiets veranderlijks helemaal niet is, en dus karma, de cyclus van lijden en lijden toebrengen maar eeuwig voort blijft gaan en ware bevrijding er van juist gemist wordt. Neen, zoiets mag vele namen krijgen, maar Boeddhisme is het niet. Zelfs voor jou Boni, dat hoopje oorzaken en gevolgen dat hier maar zijn neigingen blijft bot vieren, en allerlei ademhalingsoefeningen, rebirthings en ayahuasca sessies heeft opgezocht en maar blijft opzoeken om dat hoopje lijden te helen, kan dit te vatten zijn, maar niet als dit veranderlijk hoopje zichzelf maar blijft ontkennen en het er zogezegd vrij van zijn maar blijft bevestigen en dus nooit echt uit die verstriktheid er van kan geraken.

Advaita net als Boeddhisme geeft handvaten opdat dit veranderlijk zelf uit deze eternalisering van zichzelf als iets vast te zien, maar ook uit de nihilisering van zichzelf, door dit veranderlijke te ontkennen als zich niet voordoende en dus ook niet de gevolgen die het in gang blijft zetten, kan doorbreken.

Neo-Advaita houdt dit zich wel degelijk veranderlijk voortdoende zelf, vol oorzaken en gevolgen en dus ook vol van de oorzaken om er bevrijdt van te geraken, voorgoed gevangen in dat laatste. Daarom is het belangrijk dit niet te verwarren met Boeddhisme, en zelfs niet met Advaita, dat veel dichter aanleunt bij Boeddhisme dan de versimpelde neo variant er van, dat zijn woordenschat er enkel aan ontleent, maar er eerder een illusie die het zichzelf voordoen ontkent en daardoor dus juist in stand houdt. Oh illusie!

Never ever go there, lieve hoopjes ervaringen/oorzaken/gevolgen. Want eens daar zal alles wijzen naar de bevestiging ervan en zo de oorzaak worden van het in stand houden er van. Dan ben je nog beter af in de, ook niet accurate, opvatting een vaststaand zelf te zijn, deze laatste kan tenminste nog een pad gaan naar de bevrijding uit deze verkeerde opvatting.

4
Jij oreert dat het allemaal er niet toe doet, neen het doet er juist wel allemaal toe..
Jij mag wat mij betreft nog tot het einde van je leven oefenen in een goed mens te zijn hoor.
Sterker nog, je hebt geen keuze!
Alles is immers voorbestemd om te gebeuren, dus ook jouw oefenen in wat dan ook, zoeken naar wat dan ook, zoals verlossing van lijden.
Que Sera, Sera (Whatever Will Be, Will Be).
ik denk niet dat dit het boeddhistische standpunt is, en alsook lijkt het mij geen volledig juist standpunt, omdat er  implicaties zijn die jij niet goed weergeeft in dat standpunt.

Het enige dat je kunt zeggen is dat alle gebeurtenissen die voorbij zijn dat daar niets meer aan te doen is.
Maar zeggen dat het voorbestemd is, is niet de correcte omschrijving (volgens mij)

Je hebt enerzijds de potentie, alles wat kan gebeuren.
en je hebt anderzijds de realiteit, zodra de realiteit er is, sluit dit alle andere mogelijkheden uit, en is er slechts één potentie die tot realiteit komt. Alle andere potentiële gebeurtenissen blijven dan ongeboren.

Wat wel correct is, dat is dat de realiteit altijd één van de potentiële gebeurtenissen zal zijn. Men zou vaagweg kunnen zeggen dat er zekere voorbestemdheid is. Maar dat is vaagweg en niet helemaal correct.en geen juiste conclusie.

Je kunt je dat voorstellen als een kaartspel, de kaart die je krijgt zal altijd één van de mogelijke kaarten zijn die je krijgt.
Krijg je een voor jou ongelukkige kaart, dat is dit omdat de mogelijkheid, een ongelukkige kaart krijgen, één van de mogelijkheden was.
Zodra je een kaart krijgt, dan kun je geen andere mogelijkheden meer krijgen, want die blijven in het kaartspel zitten.
Maar zeggen dat het voorbestemd is, dat gaat te ver, wat wel vast ligt is dat datgene dat je krijgt altijd tot de mogelijkheden behoort. Daar kun je niet in kiezen.

In die zin kun je de werkelijkheid, de gebeurtenissen die in je leven zullen gebeuren ook niet beheersen. verlicht of niet.
Je zult altijd één van de mogelijkheden krijgen.

En wat ook logisch is, dat is dat zolang er een potentiële mogelijkheid is, dat er grote waarschijnlijkheid is, dat de potentiële mogelijkheid inderdaad ook zal gebeuren. (daarom niet bij jou, de dj)

Om terug te gaan naar het kaartspel, zolang er twee-tjes in het kaartspel zitten, bestaat er de mogelijkheid dat er ook inderdaad een twee zal vallen. Daarom niet persé bij jou, maar het is wel logisch dat er op een moment de twee zal vallen wanneer men het spel doorspeelt.

en aangezien het leven nogal zeer lang doorgaat, kan men stellen dat er veel gebeurtenissen inderdaad een grote waarschijnlijkheid hebben om te gebeuren.

En omdat er enkel "ik" is, zal die gebeurtenis inderdaad ook altijd bij jou terechtkomen.

Maar dat impliceert niet dat alle potenties blijven open staan, dat is het onjuiste, de keuzes die jij als dj maakt zorgen ervoor dat bepaalde potenties verdwijnen. zowel voor jou als dj als op het potentiële niveau, als voor de anderen ikken.

Om terug naar het kaartspel te gaan.
Indien er 4 boeren in een kaartspel zitten, dan zit er op het potentiële niveau er dus 4 boeren. en potentieel kan er één "ik" vier boeren krijgen.

Maar zodra er jij of iemand anders een boer heeft getrokken.
Dan is er ook een verandering op het potentiële niveau.
want al de anderen kunnen geen 4 boeren meer krijgen.
stel dat jij de boer hebt getrokken dan zit er bij jou als dj de realiteit van 1 boer en de potentie van 3 boeren.
terwijl bij de anderen, er enkel de potentie van 3 boeren aanwezig is.

stel nu dat er een andere ik ook een boer heeft getrokken, dan is het potentiële niveau ook verandert, want ooit was er de potentie dat er één ik, vier boeren kan krijgen, terwijl er deze mogelijkheid nu verdwenen is omdat er twee verschillende "ikken" een boer hebben getrokken

Wanneer je dus stelt dat er een voorbestemdheid is, dan zeg je eigenlijk dat de potentie onveranderlijk is, maar dat klopt niet. elk moment van de realiteit is er een verandering, zowel van de realiteit als van de potentie.

conclusie : het doet er wel toe.
5
Een Zen leraar die ik ken en die bekend is met mijn persoonlijke geschiedenis en mijn recente gedachten over Osho zei tegen mij, jou verhouding met Osho is net als een Zen student met een koan… dat bracht mijn geest tot rust, het is niet een probleem om op te lossen.
Wist je al dat het uiteindelijk gaat om het begrijpen dat er niets te begrijpen valt, wat een paradox is?
Ik was er juist over aan't chatten met ChatGTP.
Zie...

Citaat
...
Je zei: Het gaat uiteindelijk dus om het begrijpen dat er niets te begrijpen valt, wat ook weer een paradox is.

ChatGTP zei:

Ja, absoluut, en het is inderdaad een prachtige paradox! Het gaat om het inzicht dat er in wezen niets te begrijpen valt — een soort begrijpen dat het denken overstijgt en diep doorvoeld wordt. Dit inzicht kan niet volledig in woorden of concepten gevangen worden, omdat elk begrip dat het verstand probeert te formuleren per definitie beperkt is. Maar zodra men inziet dat er niets te "begrijpen" valt op het niveau van het denken, valt de behoefte aan intellectueel doorgronden weg.

Het is als een spel met het denken: het denken wil altijd iets "begrijpen" en vat krijgen op de werkelijkheid, maar door de ervaring van deze paradox valt dat hele spel weg. Het is een herkennen van de grens van het verstand en een omarmen van het mysterie van bestaan. Dit is waarom mystici en wijzen vaak spreken in paradoxen en waarom in zen de koans worden gebruikt — ze helpen het denken om zichzelf los te laten en ruimte te maken voor een ervaring die dieper en vollediger is dan wat het denken kan bevatten.

Dit inzicht is zowel bevrijdend als humoristisch; het intellect, dat zo hard zijn best doet om alles te bevatten, staat opeens oog in oog met zijn eigen grenzen. En in die paradox ontstaat een soort speelse lichtheid — een lachen om het idee dat we ooit dachten dat alles "begrepen" moest worden om volkomen vrij te zijn.

https://chatgpt.com/share/672b4b15-1484-8005-a30d-f471df0071fa
6
Jij oreert dat het allemaal er niet toe doet, neen het doet er juist wel allemaal toe..
Jij mag wat mij betreft nog tot het einde van je leven oefenen in een goed mens te zijn hoor.
Sterker nog, je hebt geen keuze!
Alles is immers voorbestemd om te gebeuren, dus ook jouw oefenen in wat dan ook, zoeken naar wat dan ook, zoals verlossing van lijden.
Que Sera, Sera (Whatever Will Be, Will Be).
7

...een maand na mijn bijna-dood ervaring...

Ik vroeg net is aan ChatGTP: "wat vind het boeddhisme over bijna-dood ervaringen?"
Citaat:

Citaat

Onbevattelijkheid van het absolute: Hoewel veel boeddhistische teksten en leraren verklaren dat verlichting of de ultieme aard van de werkelijkheid zich voorbij onze gebruikelijke dualistische concepten bevindt, wijzen ze ook op de illusie van een eenduidig en permanent zelf. Boeddhisten beschouwen BDE’s vaak als een van de vele ervaringen die kunnen helpen de betrekkelijkheid en vergankelijkheid van het leven in te zien.

Hoewel BDE’s geen centrale plaats innemen in het boeddhisme, beschouwen veel boeddhistische beoefenaars ze als mogelijk waardevolle inzichten in de aard van het bewustzijn en het loslaten van gehechtheid aan het fysieke bestaan.

https://chatgpt.com/share/672b37a0-17bc-8005-99c5-e068fe9ef4c7

En HIER las ik zonet dit...

Citaat

Metanoia

Het (psychisch) lijden van mensen, zo wordt in dit boek uiteengezet, ontstaat door een idee van afgescheidenheid en kan worden opgeheven door het loslaten van het ego-begrip (Freuds Ich) en het ontdekken van non-dualisme of advaita (letterlijk: niet-tweeheid, een begrip uit de hindoeïstische filosofie). Non-dualiteit impliceert dat het onderscheid Ik versus de Ander/het Andere slechts kunstmatig in stand wordt gehouden, maar in feite niet bestaat. Wanneer dit wordt ontdekt, is al wat overblijft: niets, of een gevoel van verlies ('a sense of bereavement'). Dit sterven van het ego binnen het psychosomatisch organisme is een ingrijpende gebeurtenis (het is tegelijkertijd 'to be and not to be'). Het kan gepaard gaan met angst, aangezien de persoonlijkheid van jongs af aan is geconditioneerd, en het individu zich hiermee sterk identificeert. De fictie van de afgescheiden persoon (van persona, letterlijk: masker) te ontdekken is als het ontwaken uit een droom. De ontwaakte persoon is als een druppel teruggevloeid in de oceaan van gewaarzijn ('awareness'), wat tegelijk een herinnering is van wat al was, namelijk een-zijn.

Jan Foudraine


Inderdaad, Het sterven van het ego binnen het psychosomatisch organisme is een ingrijpende gebeurtenis (het is tegelijkertijd 'to be and not to be').
Maar het is ook een totaal onbegrijpelijke gebeurtenis voor diegenen die het nog niet ervaren hebben, wat abstract tot en met.
ChatGTP bevestigd het.
Zie...
Citaat

Ja, precies, het ‘sterven’ van het ego binnen het psychosomatisch organisme gaat zo diep dat woorden het nauwelijks kunnen benaderen. Het is een ervaring die alle bekende grenzen overstijgt, een proces van tegelijk zijn en niet-zijn. Dit komt overeen met een paradoxale staat die moeilijk, zo niet onmogelijk, in concepten te vatten is, juist omdat het een directe ervaring betreft die de gebruikelijke kaders van identificatie met een 'ik' doorbreekt.

Voor degenen die deze ervaring niet hebben gehad, blijft het inderdaad abstract. We zijn gewend om vanuit een vaste, constante identiteit te kijken; iets wat het ego voortdurend probeert te handhaven door concepten, verhalen en identificaties. Wanneer deze identificatie met het ego wegvalt, lijkt er voor de gewone geest niks meer om aan vast te houden, wat verwarring of zelfs weerstand kan oproepen. Maar paradoxaal genoeg, zoals je aangeeft, is dit tegelijkertijd een vrijstaande en verlichte ervaring: een diepe acceptatie van zowel 'zijn' als 'niet-zijn', waarin dualiteit oplost.

De beschrijving van “to be and not to be” komt hier heel mooi samen. Het overstijgt de logica van het alledaagse denken, omdat het denken zelf hier niet meer nodig is. Er is geen 'ik' meer dat iets 'ervaart'—er is simpelweg ervaring, zijn, zonder iemand die eraan vasthoudt.

https://chatgpt.com/share/672b37a0-17bc-8005-99c5-e068fe9ef4c7
8
… maar je hebt alleen je grote teen erdoor gestoken want de rest paste niet  ;D
Hihihi!  ;D
Nee, waarin "ik" gezogen ben vijf jaar geleden kan je niet eerst je grote teen doorsteken om is te voelen of het koud of warm is daar.
In dat proces is het alles of niets.
Als je begenadigt bent om door die nauwe poort, ook gekend als wormgat of rabbit Hole te 'reizen' gaat je brein erin!

Of zoals mijn helder-ziende Neem Karoli François baba het 15 jaar geleden zei: "Dan daal je af in het donker. Waar dat in de kern van het donker het licht is, het licht is van het universeel leven. En veel mensen hebben bang van die donkerte, van het duistere."

Zie onderstaande twee illustratieve afbeeldingen uit een video die ik een maand na mijn bijna-dood ervaring ervaring met grote ontsteltenis bekeek en een huivering kreeg omdat ik begreep wat me overkomen was >  https://www.youtube.com/watch?v=nvVDYQoGWyk&t=1s





9
spiritualiteit divers / Re: lijden kan niet verdwijnen, maar ...
« Laatste bericht door Bodhiboem Gepost op 05-11-2024 20:14 »
… maar je hebt alleen je grote teen erdoor gestoken want de rest paste niet  ;D
10
Jij oreert dat het allemaal er niet toe doet, neen het doet er juist wel allemaal toe.
Ga simpelweg verbonden ademhalen of Anāpānasati! beoefenen.
Zie bijna een jaar geleden van mij...

Al de rest is niets anders dan.. misleiding! :) 
NIHILIST! Ga verbonden ademhalen, of beoefen Anāpānasati! ;D  ...
Pagina's: [1] 2 3 ... 10