Beste allen,
Ik had laatst een interessante discussie met een andere boeddhist over wanneer men de leer moet loslaten. Op een bepaald punt ben je ver genoeg gevorderd dat alles van nature komt, dat je de dharma niet echt meer hoeft te leren of te herinneren, maar dat het als het ware een tweede natuur is geworden.
Er was een uitspraak van Hein Thijssen over de natuurlijke mens, die ook alles placht te doen op een compassievolle, natuurlijke manier. Zoiets denk ik dat mensen soms bereiken. En dit hangt samen met het niet kopiëren, dat men tot op zekere hoogte kan leren door te kopiëren maar dat daarna het kopiëren moet worden los gelaten.
Men komt dus in een staat terecht waar men de leer niet meer als voorbeeld moet gebruiken, en dat men dan het pad los moet laten om uiteindelijk een eigen richting te bewandelen, wel met wat nu natuurlijk is als richting, maar daarbinnen een van talloze variaties.
Ik zou graag jullie opinies horen over dit onderwerp...
Met donkere groet,
Bodhiboom
Sommige mensen zijn vriendelijk en aardig.
Er zijn ook mensen die de vriendelijkheid en aardigheid van anderen willen misbruiken.
Moeten de mensen die vriendelijk en aardig zijn, concluderen dat ze beter minder vriendelijk en aardig moeten zijn , omdat er anderen zijn die dit willen misbruiken ?
Ik hou niet van het woord "de leer", want dat zou impliceren dat er zoiets zou bestaan als "de leer", of "het boeddhisme".
200 jaar geleden bestond het woord "boeddhisme" zelfs niet eens.
Als men dan vraagt of de leer moet losgelaten worden, welke leer moet losgelaten ?
Moet dan elke lering losgelaten worden? Dus ook de lering dat "de leer moet losgelaten" ?.
Als jij ziet dat eerlijk en oprecht zijn een bepaalde positieve invloed heeft op je leven, moet je dat dan loslaten ?
Er zijn mensen die hun interpretatie van de pali-canon verheffen tot "de waarheid". Ze leggen contact met mensen die hun interpretatie bevestigen. Die ook deze interpretatie verheffen tot "de waarheid".
Is dat verkeerd ?
Ze zien in hun leven een zeer positieve evolutie, zowel innerlijk als uiterlijk.
Is dat verkeerd ?
Er zijn mensen die losjes omgaan met de pali-canon, ze leggen contact met mensen die losjes omgaan met de pali-canon, ze vinden bevestiging.
is dat verkeerd ?
Ze zien in hun leven een zeer positieve evolutie, zowel innerlijk als uiterlijk.
Is dat verkeerd ?
Is er dan geen, maar ?
Ken jij één mens die perfect is ?
Ik laat de leer los, voor mij is het een richtingaanwijzer en geen onbetwistbaar stappenplan, met alle gevolgen van dien.
Maar heeft ook niet veel te maken met je aard ?
Topic: Het loslaten van de leer (gelezen 1220 keer)