Bedankt voor je reactie, nico. Je noemt wat ik in de startpost beschrijf uiteindelijk "waandenkbeelden". Ik vind dat een nogal extreme kwalificatie, maar daar ben je vrij in. Je vergelijkt wat ik schrijf met de boeddhistische leerstellingen, en komt dan tot je voornoemde, concluderende, negatieve kwalificatie. Ik waardeer het dat je je zaken actief afvraagt, en als het ware uitnodigt tot een dialoog.
Ten eerste stel je dat de veronderstelling dat ideeën en overtuigingen niet de werking van “ons denken” zouden kunnen zijn. De Boeddha probeert inderdaad het gedachtenproces als het ware te ontpersoonlijken, zoals je dat ook ongeveer omschrijft. Hij stelt namelijk dat gedachten niet van ons zijn, ze komen op en gaan ten onder, komen op, ad infinitum, al naar gelang hoe wij associeren in vergelijking tot wat we meemaken in de gegeven omstandigheden. Dat is juist, in het boeddhistische kader. Misschien had ik beter kunnen schrijven dat ideeën en overtuigingen een werking zijn van de hersenen. Ik heb echter gekozen voor de persoonlijke noot, met alle gevaren van dien, omdat ieder mens in feite leeft alsof hij de "bezitter" is van zijn of haar gedachten. Met daarin een "ik" geprojecteerd als bestuurder van het eigen leven. Dat "ik" en het vermeende "bezit" van de eigen gedachten kun je wat mij betreft een waandenkbeeld noemen, binnen het boeddhistische kader. Want gedachten zijn inderdaad vluchtig en hebben geen wortels en geen huis. Ze zijn metaforisch gezien wolken die langs de hemel drijven. Dit laat onverlet dat de mens via het denken en associeren zaken kan uitdenken, zelfs dingen maken en wetenschap beoefenen. Dat maakt de gedachten natuurlijk nog geen bezit, maar het denken kan gebruikt worden als hulpmiddel. En zo zie ik ons denken dan ook. Ik heb al eerder betoogd dat er een Oosterse beschrijving is over waar de mens metaforisch op lijkt. Het is een koets met een paardenspan. En de Meester zit als het goed is in de koets. De koetsier echter, doet alsof hij de Meester is, met alle gevolgen van dien. Want de Meester wil een reis maken, maar zal hij ooit aankomen als de koetsier hem niet hoort of verstaat, of meent dat hij eigenlijk een veel betere weg weet? Dat is de situatie van de mens, de koetsier vertegenwoordigt in dit verhaal natuurlijk het "ik", dat in de veronderstelling is dat hij Meester is, terwijl hij zich dat slechts inbeeldt. Want feitelijk is de koetsier slechts een bediende.
Ten tweede schreef ik dat slechts de eeuwigheid bestaat. En dat is geen eternalisme, en ik noem verder nergens een God, of een Schepper. Door ons denken associeren we tijd in dualiteit. We gaan van A naar B, lineair en Aristotelisch. We trainen onszelf voortdurend dat er tijd is. We spreken met elkaar af op een bepaald tijdstip, we denken in termen van hoe oud we ongeveer kunnen worden, enzovoort. Maar dat alles speelt zich af in de eeuwigheid. Natuurlijk kent alles een onstaan en vergaan, maar dat speelt zich af in de eeuwige dans van een kosmisch gebeuren, dat geen begin of einde lijkt te kennen. Zelfs de wetenschap doet er maar een gooi naar via de vermeende oerknal, waar alles mee zou zijn begonnen. Ik geloof daar niet in, volgens mij bestaat de kosmos en is daar geen begin of einde aan te ontdekken. Mocht je dat toch eternalisme willen noemen, wees daarin dan mijn gast. Ik vind het verder prima hoor. Maar ook het boeddhisme stelt, dat het leven in een soort golfbewegingen opkomt en ten onder gaat, weer opkomt en ten onder gaat, ad infinitum. Dus relatief bestaat er wel tijd, de tijd van leven die we blijkbaar hebben of krijgen. Weldra sterven we. En volgens het boeddhisme is er sprake van wedergeboorte. Dat speelt zich allemaal af in het kosmische bestaan, de dans der eeuwigheid, wat je desgewenst het absolute zou kunnen noemen. Misschien heb ik mij te summier uitgedrukt in de startpost van deze topic. En uiteraard maak ik gebruik van woorden, net als iedereen. Maar woorden kunnen op talloze wijze worden opgevat of geïnterpreteerd. Niet erg, daarover kunnen we eventueel discussiëren of verduidelijking vragen. Ik denk dat een forum daar eigenlijk voor bedoeld is. En jij schrijft in mijn optiek vrij respectvol, ondanks dat je tot de conclusie komt dat wat ik schrijf volgens jou "waandenkbeelden" zijn. Je mag dat, zoals gezegd, vinden. Ik heb er in jouw specifieke context geen moeite mee, integendeel. Je bent één van de weinigen op dit forum die niet zijn gelijk komt verkopen, alsof dat het meest kostbare zou zijn, wat er is.
