God?, Schepping? Inzichten van Meister Eckhart

[Opper Kwezel]

Zijn er takken van het boeddhisme waar wel geloof in is ?

Je hoort immers in mantra's en dergelijke ook vaak dat men de goden aanbid.
Is dit louter allemaal symbolisch of zijn er ook boeddhisten die zich richten tot een god ?

http://www.jikoji.com/

Het Shinboeddhisme erkent het grote belang en de hoge waarde van alle leringen die teruggaan tot de historische Boeddha, maar beklemtoont hierin enkele zeer bijzondere aspecten.


Inderdaad, Shinran meende dat de leefregels en de voorschriften bestemd voor de monniken en de kloostergemeenschap noch doeltreffend noch toepasselijk kunnen zijn op ‘gewone lui’. Het Shinboeddhisme richt zich dan ook in de eerste plaats tot die mensen die het leven van alledag ten volle willen leven. De overgrote meerderheid van de mensen bestaat niet uit wijzen en heiligen! De gewone mens kan de zware en intensieve meditaties en ascetische praktijken gewoon niet aan, zeker niet in ons tijdperk; hij slaagt er niet in de Verlichting te verwezenlijken en blijft aldus veroordeeld tot de lijdenswereld.

De ‘priesters’ van de Jodo-Shinshu zijn daarom geen monniken, noch priesters in de sacramentele betekenis van het woord, maar slechts voorgangers, gidsen, wegwijzers.

Het Shinboeddhisme benadrukt dan ook de mogelijkheid voor ‘gewone lui’ in de loop van dit bestaan de zekerheid te verwerven toch het Volkomen Nirvana te verwezenlijken. Niet door eigen verdiensten, maar door overgave aan de natuurlijke werkzaamheid van de Gelofte-Kracht van Amida Boeddha, de Boeddha Oneindigheid van Licht en Leven.

De enige en fundamentele oorzaak van Geboorte in het Reine Land is dus noch rituele praktijk noch meditatieve ervaring noch moraliteit, maar dat is het ogenblik van totale en oprechte overgave aan Amida Boeddha’s heilswerking, het moment waarop diep en vreugdig vertrouwen (shinjin) oprijst.

Wat de mens tot Geboorte in het Reine Land brengt is dus niet zijn eigen inspanning en zijn morele, rituele en meditatieve praktijken, maar enkel de Gelofte-Kracht van de Oneindige Boeddha.


De mens zou zijn ware plaats in de lijdenswereld dienen te beseffen. Hij zou dan al zijn bemoeiingen en illusies op geestelijk niveau laten varen, afstand nemen van zijn ego-denken en zichzelf niet meer beschouwen als middelpunt en maatstaf van het heelal. In dit ‘loslaten’ geeft hij de eigen berekeningen en zorgen op, verlaat hij elk dualistisch en gespleten denken.

De grote verwezenlijking wordt dus niet ervaren als het eindresultaat van de eigen wil of de eigen streefkracht, maar als het gevolg van de in tijd en ruimte oneindige werkzaamheid van Amida’s Gelofte-Kracht alle wezens uit hun lijdenswereld te verlossen.

Het gaat hier dus veel meer over een laten varen van alle ego-inzichten dan wel over een ‘geloof’.


Het is wél een innerlijke instelling van volkomen vertrouwen op het Grote Mededogen. Het is geen blind geloven noch een intellectuele of emotionele attitude, maar het deelachtig worden aan Amida’s werkzaamheid. Het eigen gemoed wordt door deze werkzaamheid eerst geledigd (de kenôsis uit Paulus’ Phil. 2:7?), daarna met Amida’s Gemoed ingevuld. Deze shinjin-ervaring wordt door Saiichi Myokonin als volgt omschreven:

Niet ik word de Boeddha,
de Boeddha wordt mij…

Dit moet gezien worden als een metamorfose van het gemoed: het ik-gemoed wordt getransformeerd in Amida-Gemoed. Shinjin is het beslissende - zij het ook unieke - moment waarin het ‘ik’ zich overgeeft.

Het woord geloven kan enkele, enigszins verwante, betekenissen dragen.

Een betekenis van geloven is het hebben van vertrouwen  ...

[Opper Kwezel]

en deze vond ik wel opmerkenswaardig:

Ik geloof inmiddels wel dat de neiging tot nadenken, kritisch bevragen etc. ook maar gewoon een neiging is. Het is gewoon een manier om de verveling tegen te gaan, jezelf en anderen bezig te houden. De geest iets te doen te geven. Ik denk niet dat het echt bevorderlijk is om de Dhamma te verwezenlijken.

Ik denk dat je op deze manier alleen maar op de Dhamma blijft kauwen. En kauwen op de leer van de Boeddha, volgens mij kun je dat triljoenen levens blijven doen. Kauwen, herkauwen, opboeren, kauwen, herkauwen, opboeren, eindeloos, tot je dood neervalt.  Maar lost de honger op? 


groet,
Siebe, met kauwer en herkauwer

[teksten Siebe]

We weten toch allemaal inmiddels wel dat het toch ook vooral mooi-spraak is? Ik zeg niet dat er geen waarheid in zit maar het is ook mooi-spraak. Het is allemaal fraai gezegd dat je jezelf moet ledigen, even overgeven aan de Ander-kracht, jezelf niet moet inspannen maar de Ander-kracht laten inwerken op jezelf, even je egocentrische tendensen loslaten, even leeg worden van zelf, even niet handelen met een waarom....fraai gezegd...maar ligt nu juist niet het knelpunt daar dat we dit totaal niet kunnen? We stuiten op een onvermogen.

Dorje heeft deze kwestie eens mooi vergeleken met iemand die zijn hele leven er een gewoonte van heeft gemaakt om zijn rechterhand tot een strakke vuist te maken. Dag in dag uit. Alles in die arm, in die hand  en het stukje motorisch brein wil een vuist veroorzaken en vuist zijn na zoveel jaren. En dan zou je zeker even zomaar die hand kunnen ontspannen en de vuist loslaten? Niet realistisch, toch? Je moet toch weer oefeningen doen om die vuist losser te maken, langzaam, geleidelijk, met de juiste balans tussen kracht toepassen en niet teveel. Tegen de oude gewoonte van het vuist maken in moet je je toch ook te weer stellen anders schiet het ook nog niks op. Als je maar constant die vuist blijkt maken...

Wat stellen Shin-boeddhisten trouwens voor als geboorte in het Reine Land? Leef je daar dan als eeuwige individuen in licht en gelukzaligheid? Toch een atman? Toch een eeuwig individueel zelf, toch een eeuwig en unieke ziel? Of zit dit anders?

[Bodhiboom]

Het spijt me dat ik er over begonnen ben. Je graaft je in.

Ach ja, misschien een klein beetje. Ik probeerde slechts duidelijk te maken wat ik als een kind op school leerde, in de hoop uit te leggen dat er toch al jaren best een breed begrip bestaat over natuurlijke processen. Wellicht vergeefs.

[teksten Siebe]

en deze vond ik wel opmerkenswaardig:

Ik geloof inmiddels wel dat de neiging tot nadenken, kritisch bevragen etc. ook maar gewoon een neiging is. Het is gewoon een manier om de verveling tegen te gaan, jezelf en anderen bezig te houden. De geest iets te doen te geven. Ik denk niet dat het echt bevorderlijk is om de Dhamma te verwezenlijken.

Ik denk dat je op deze manier alleen maar op de Dhamma blijft kauwen. En kauwen op de leer van de Boeddha, volgens mij kun je dat triljoenen levens blijven doen. Kauwen, herkauwen, opboeren, kauwen, herkauwen, opboeren, eindeloos, tot je dood neervalt.  Maar lost de honger op? 


groet,
Siebe, met kauwer en herkauwer

Het is allemaal onvermogen

[teksten Siebe]

Het spijt me dat ik er over begonnen ben. Je graaft je in.

Ach ja, misschien een klein beetje. Ik probeerde slechts duidelijk te maken wat ik als een kind op school leerde, in de hoop uit te leggen dat er toch al jaren best een breed begrip bestaat over natuurlijke processen. Wellicht vergeefs.

Ik voel toch de behoefte me hier mee te bemoeien want ik vind dit niet fris.

Ik vind echt dat je gesprekspartner (OBNTS) niet eerlijk bezig is door jou iets te verwijten (je graaft je in). Jij vraagt eigenlijk alleen maar om erkenning dat onze kennis van allerlei natuurlijke processen is toegenomen. Als hij dat erkent dan is er gedeelde grond en kunnen jullie samen verder, maar je gesprekspartner erkent niet dat er een breder begrip is van natuurlijke processen. Jij geeft voorbeelden van processen die we nu beter begrijpen. Het lijkt me wel dat iemand die zegt dat er geen breder begrip van natuurlijk processen is, wat  uit te leggen heeft. Hij begint hier zelfs niet aan en gaat jou verwijten dat je je ingraaft. Vind ik ongepast.

[teksten Siebe]

Enfin... hopelijk komen wij weer uit bij Meister Eckhart en wat hij met het boeddhisme van doen heeft.

Een Schepper of God als (meest fundamentele) oorzaak voor rampspoed of voorspoed, ziekte en gezondheid, een kort of lang leven, armoede en rijkdom, etc. heb ik nooit genoemd zien worden in de sutta's. Boeddha behandelt dit in de Pali overlevering in termen van voorwaardelijk ontstaan maar daar speelt God geen rol in.
Er zijn condities waaronder zulke zaken ontstaan, maar Gods wil is geen conditie.

Meister Eckhart zegt dat je je nooit hoeft af te vragen of je ziekte Gods wil is. Dat is zo, anders was je niet ziek. Zijn redenatie is: Iets kan er niet zijn als het niet Gods wil is. Betekent dit nu dat ME zegt dat God je ziekte veroorzaakt?

[Opper Kwezel]

Kheb vandaag nog maar eens 
getelefoneerd naar Eckhart
helaas krijg ik telkens
zijn antwoord apparaat

[teksten Siebe]

Kheb vandaag nog maar eens 
getelefoneerd naar Eckhart
helaas krijg ik telkens
zijn antwoord apparaat

Zit ie weer met zijn neus in de Bijbel...oh oh...

[one but not the same]

Het spijt me dat ik er over begonnen ben. Je graaft je in.

Ach ja, misschien een klein beetje. Ik probeerde slechts duidelijk te maken wat ik als een kind op school leerde, in de hoop uit te leggen dat er toch al jaren best een breed begrip bestaat over natuurlijke processen. Wellicht vergeefs.

Ik voel toch de behoefte me hier mee te bemoeien want ik vind dit niet fris.

Ik vind echt dat je gesprekspartner (OBNTS) niet eerlijk bezig is door jou iets te verwijten (je graaft je in). Jij vraagt eigenlijk alleen maar om erkenning dat onze kennis van allerlei natuurlijke processen is toegenomen. Als hij dat erkent dan is er gedeelde grond en kunnen jullie samen verder, maar je gesprekspartner erkent niet dat er een breder begrip is van natuurlijke processen. Jij geeft voorbeelden van processen die we nu beter begrijpen. Het lijkt me wel dat iemand die zegt dat er geen breder begrip van natuurlijk processen is, wat  uit te leggen heeft. Hij begint hier zelfs niet aan en gaat jou verwijten dat je je ingraaft. Vind ik ongepast.

Excuses dan, ik ga er persoonlijk niet van uit dat er meer begrip is, wel meer kennis, maar dat is toch heel wat anders. Omdat ikzelf het anders begrijp.

[teksten Siebe]

Ik kwam ooit eens bij een medium-achtige man om wat met hem te bespreken over externe beïnvloeding. We waren wat aan het babbelen ter kennismaking.  Ik vertelde hem dat ik wel eens een boeddhistische centrum bezocht, en dat ik dat afgelopen weekend een lekke band kreeg op weg naar een boeddhistisch centrum in Belgie.

Hij zei meteen...God wilde je daar kennelijk niet hebben....

Ja, zeg...

Ik ben een garage gaan zoeken en vond die, opvallend genoeg, binnen 2 minuten, terwijl ik in een voor mij totaal onbekende omgeving was, alsof ik werd geleid want elke actie van mij was raak en bracht me meteen bij een garage. Ik ben geen verkeerde straat ingeslagen. Dat zijn van die kleine wondertjes.

Die lekke band was in een een mum van tijd weer heel. En ik vervolgde alsnog mijn weg naar het centrum.

Tekens

Ik sta overigens best wel open voor het bestaan van tekens, van hints, die je soms lijkt te krijgen, maar het terrein van het zien van tekens is ook een bekend terrein van ziekte. Het idee dat het universum of God echt zo bewust met jou bezig is, en alles gebeurt met een reden die iets met jou te maken heeft, schuurt daar wel tegenaan, denk ik.

Is een lekke band krijgen een teken?

Ik heb zelf wel eens in de geestesstaat verkeerd dat ik begon te geloven dat het stoplicht op rood of groen al een persoonlijk teken was, of dat het een persoonlijk aan mij gericht teken was dat als ik buiten kwam het begon te regenen. Niet lang daarna werd ik opgenomen.

Be-teken-is-verlening kan op hol slaan.

Soms kun je maar beter in een onpersoonlijk heelal leven. Een heelal waarin het allemaal niet om jou draait. Waarin gebeurtenissen geen tekens zijn maar condities die samenkomen en dingen zich manifesteren. Waarin ziekte geen straf is. Gezondheid en geluk geen beloning. Een lekke band gewoon een lekke band. Geen kamma noch Gods wil. Gewoon een spijker waarover je reed oid.

Ik vind het wel logisch dat genade zo centraal staat in dit zwaar ego-centrisch perspectief, waarin alles op jouw schouders lijkt te rusten. Want het is ook werkelijk genade als dat persoonlijke bedrukkend perspectief van je afvalt. En er iets van luchtigheid, frisheid, licht in je doordringt en je je ipv veroordeeld, welkom voelt, eindelijk thuis in jezelf en in dit bestaan.

Ja, wie doet dit? Schenk je jezelf die genade? Hoe werkt dit?

Ik ben geneigd ook dit te zien als een mechanisme. BA denkt nu...gaat ie de boel weer doodredenderen...

Mensen die dit (her)kennen zijn denk ik negatief oordelende mensen, vooral over zichzelf. Ze hebben een negatief zelfbeeld. Ze leven met en vanuit een gevoel niet echt te deugen. Ze stellen hoge eisen aan zichzelf. Het is alsof de kosmos hun constant het signaal geeft dat ze hun goedheid moeten bewijzen. Dus er ligt constant veel druk op die mensen. En wanneer dat eens wegvalt voelt dat ook echt als genade, kan ik je verzekeren.

Doet God dit? Niemand die dit ooit gezien heeft maar omdat je de oorzaak niet echt ziet, en omdat het ook zo grillig is, en dankbaarheid voelt, heeft God het gedaan.

[teksten Siebe]

Het spijt me dat ik er over begonnen ben. Je graaft je in.

Ach ja, misschien een klein beetje. Ik probeerde slechts duidelijk te maken wat ik als een kind op school leerde, in de hoop uit te leggen dat er toch al jaren best een breed begrip bestaat over natuurlijke processen. Wellicht vergeefs.

Ik voel toch de behoefte me hier mee te bemoeien want ik vind dit niet fris.

Ik vind echt dat je gesprekspartner (OBNTS) niet eerlijk bezig is door jou iets te verwijten (je graaft je in). Jij vraagt eigenlijk alleen maar om erkenning dat onze kennis van allerlei natuurlijke processen is toegenomen. Als hij dat erkent dan is er gedeelde grond en kunnen jullie samen verder, maar je gesprekspartner erkent niet dat er een breder begrip is van natuurlijke processen. Jij geeft voorbeelden van processen die we nu beter begrijpen. Het lijkt me wel dat iemand die zegt dat er geen breder begrip van natuurlijk processen is, wat  uit te leggen heeft. Hij begint hier zelfs niet aan en gaat jou verwijten dat je je ingraaft. Vind ik ongepast.

Excuses dan, ik ga er persoonlijk niet van uit dat er meer begrip is, wel meer kennis, maar dat is toch heel wat anders. Omdat ikzelf het anders begrijp.

Sportief. Als je er meer over kwijt wilt...

[teksten Siebe]

Tekenen ja.
De lekke band kan een teken van God geweest zijn
Het vinden van de winkel en de snelle reparatie kunnen
een teken van der Boeddha geweest zijn
Het zou ook gewoon kunnen zijn dat je op de juiste manier
ontspannen en alert was, zodat je adekwaat in contact was,
verbonden was, in overeenstemming was
Het zou ook een teken van het Universum kunnen zijn

bij dat soort zaken houd ik het gemakshalve
op de derde optie.

is wel niet hetzelfde, maar schiet me nu wel te binnen:

zo ben ik wel mensen van diverse spirituele/religieuze pluimage tegen gekomen
die dan met veelbetekenende intonatie verkondigden:
" het is niet toevallig dat je mij tegenkomt."
Ik zei dat nooit, maar voor hetzelfde geld is het niet toevallig dat ze mij tegenkwamen....

Ja!

[teksten Siebe]

"Now our masters say virtue is so pure, so wholly abstract and detached from all corporeal things in its ground and true nature that nothing whatever can enter into it without defiling the virtue and making it a vice. A single thought or any seeking of one's own advantage, and it is not a true virtue, it is turned to vice. Such is virtue by nature". (preek 30)

Ik ben het wel met Meister Eckhart eens dat als je je eigen voordeel zoekt, je eigen gewin, dat zoiets niet echt ware deugd is. Geen ware deugd in de zin van dat zoiets natuurlijk niet helemaal puur is, niet echt smetteloos, maar om het een zonde te noemen (vice) gaat me wel wat ver.
Ik denk toch dat het leven je ook wel eens dwingt om maar gewoon je eigen voordeel te zoeken. Is dat zondig? Ik vind dat wel wat overdreven en dat legt wel een zware last op je lijkt me.

Heel veel mensen doen goed werk, welzijnswerk, mede ook omdat dit hen een goed gevoel geeft om zich in te zetten voor anderen. Ze gaan allerlei baantjes langs,en wat het beste gevoel geeft (bijvoorbeeld als zingeving), dat gaan ze doen. Het is niet helemaal zonder eigen gewin, eigen voordeel want men zoekt wel degelijk naar het eigen goede gevoel. Maar is dat een zonde? Mensen en dier zijn toch maar wat blij vaak met die hulp.

In de Pali overlevering leert de Boeddha juist mensen heel duidelijk zien wat in je eigen en andermans voordeel is en moedigt mensen aan ook zo te handelen.
Dit, omdat mensen vaak niet zien wat in hun eigen en andermans voordeel is. Dus moet je dat mensen eerst leren.

Emoties als lust, haat, verkeerde visies, verhinderen dat je ziet wat in je eigen en andermans voordeel is en zetten je aan tot dwaze daden met onvoordelige of onheilzame gevolgen voor jezelf en anderen. Hij behandelt dit niet als een zonde.

Ik vind daar ook wel wat voor te zeggen. Het is praktisch. Het is niet ideaal maar toch. Maar Meister Eckhart snap ik ook wel.

[Bodhiboom]

De Tibetanen zeggen, er komt veel deugd van actie, minder deugd van woorden, en nog minder deugd van gedachten. Het lijkt mij dat dat zou betekenen dat als men veel goede daden doet vanuit een foute motivatie, dus gedachten, dat men veel deugd verzamelt en daar dan een beetje deugd van verliest. Het is nog steeds een positieve bijdrage aan een goede wereld.

Meister Eckhart is dus misschien niet voldoende genuanceerd als hij zegt dat een slechte motivatie de boel verziekt. Maar het geeft ook aan dat het misschien beter is om niet te veel na te denken waarom, maar je gevoel te volgen als het zegt dat je deugdzame dingen moet doen, compassie moet tonen voor de medemens.

[teksten Siebe]

De Tibetanen zeggen, er komt veel deugd van actie, minder deugd van woorden, en nog minder deugd van gedachten. Het lijkt mij dat dat zou betekenen dat als men veel goede daden doet vanuit een foute motivatie, dus gedachten, dat men veel deugd verzamelt en daar dan een beetje deugd van verliest. Het is nog steeds een positieve bijdrage aan een goede wereld.

De Pali sutta's laten dit beeld zien: https://www.boeddhaforum.nl/index.php?topic=2267.0

Wat er allemaal in je omgaat aan visie of begrip van zaken is cruciaal want dat sticht ook je manier van denken aan, je motivatie, wat je drijft, je intenties aan.

Meister Eckhart is dus misschien niet voldoende genuanceerd als hij zegt dat een slechte motivatie de boel verziekt. Maar het geeft ook aan dat het misschien beter is om niet te veel na te denken waarom, maar je gevoel te volgen als het zegt dat je deugdzame dingen moet doen, compassie moet tonen voor de medemens.

Ik zeg niet dat Meister Eckhart zegt dat een slechte motivatie de boel verziekt, maar hij stelt het gewoon heel scherp, namelijk, als je je eigen voordeel of gewin zoekt, in geven, in meditatie, in bidden, in geduld beoefenen, in niet doden en stelen etc. dan is dat geen deugd maar zelfs een ondeugd.

Dat vind ik wel heel scherp gesteld. Ware deugd is volgens hem zonder waarom, zonder beweeg-reden. Dus, dat komt inderdaad in de buurt van waarmee je je reactie afsluit.

In de Pali sutta's ligt dit anders, vind ik. Boeddha zag het eerder als een voordeel als je kennis hebt of inzicht in wat heilzaam is voor jezelf en anderen, bijvoorbeeld dat je weet dat uit de wortels van haat, hebzucht en begoocheling nooit iets goeds voortkomt. Of het nou hatelijk denken is, hatelijk spreken, hatelijk doen, er komt niks goeds uit voort, etc. Dit is heel zwart-wit.

De vraag is, waarom ligt dit zo zwart/wit bij de Boeddha?

[one but not the same]

Ik zeg niet dat Meister Eckhart zegt dat een slechte motivatie de boel verziekt, maar hij stelt het gewoon heel scherp, namelijk, als je je eigen voordeel of gewin zoekt, in geven, in meditatie, in bidden, in geduld beoefenen, in niet doden en stelen etc. dan is dat geen deugd maar zelfs een ondeugd.

Dat vind ik wel heel scherp gesteld. Ware deugd is volgens hem zonder waarom, zonder beweeg-reden. Dus, dat komt inderdaad in de buurt van waarmee je je reactie afsluit.

In de Pali sutta's ligt dit anders, vind ik. Boeddha zag het eerder als een voordeel als je kennis hebt of inzicht in wat heilzaam is voor jezelf en anderen, bijvoorbeeld dat je weet dat uit de wortels van haat, hebzucht en begoocheling nooit iets goeds voortkomt. Of het nou hatelijk denken is, hatelijk spreken, hatelijk doen, er komt niks goeds uit voort, etc. Dit is heel zwart-wit.

De vraag is, waarom ligt dit zo zwart/wit bij de Boeddha?

Ten dienste staan van God, is uiteindelijk ook een ten dienste staan voor jezelf. Als de intentie maar dienstbaarheid is.

Bij de Boeddha is dat denk ik niet anders, al definieert die ten dienste staan van God niet, dan zijn het gelijk al leefregels om lijden te voorkomen, wat een interpretatie is van ten dienste staan van God.

[one but not the same]

Het gaat misschien om de discussie wat de beste dienstbaarheid is. Ten aanzien van God om aan te geven dat er geen hogere dienstbaarheid is. Ten aanzien van lijden om aan te geven dat er geen groter probleem is dan lijden.

[teksten Siebe]

Ik lees nog elke dag wat preken van Meister Eckhart.

Ik heb toch wel wat moeite gekregen zo onderhand met het gejongleer met de betekenis van God. Dan betekent God weer dit, dan weer dat en dan mag God noch dit noch dat betekenen.

De ene keer is God een geest. Eckhart haalt Johannes 4.24 aan in een tekst. Dat zegt:

-24 God is een Geest, en die Hem aanbidden, moeten Hem aanbidden in geest en waarheid. https://www.statenvertaling.net/bijbel/joha/4.html

Een andere keer is God weer geen geest.

Now we say God is a spirit. That is not so. If God were really a spirit, He would be spoken. St. Gregory says we cannot truly speak of God. (preek 38)

Ik vind dat maar niks hoor. Die God van Eckhart is van alles en niets wat. Wat je maar wilt geloof ik, of wat maar past binnen de verklaring en bedoelingen.  Het lijkt er toch op dat Meister Eckhart zelf wel bepaalt wie/wat God is. 

God lijkt veel meer een begrip dat Meister Eckhart opvoert en gebruikt ter verklaring van allerlei zaken, dan dat het echt ergens naar verwijst.

Siebje is dommig.

[Bodhiboom]

De Indiërs hebben een woord, mast, voor diegenen die door denken over God gek zijn geworden.

[teksten Siebe]

In principe ben ik het wel met Meister Eckhart eens dat ware deugd zonder winstbejag is, zonder uit te zijn op je eigen voordeel. Het is niet calculerend. Er is geen handelaar in de ziel op dat moment.

Toch, hierover nog wat nadenkend en toetsend aan mijn eigen kleine wereldje, ik heb toch ook wel altijd oog voor het effect van mijn daden
Dat vind ik toch een belangrijk aspect. Dat wil en kan ik niet negeren.

Je hulp aan anderen heeft op anderen ook niet altijd het beste effect, helaas. Dat heb ik al zo vaak meegemaakt.
Een goed hart wordt ook vaak verkeerd begrepen. Er wordt al snel mis/gebruik van gemaakt.
Je kunt mensen ook meer en meer afhankelijk maken van je hulp. Misschien voel je je dan zelfs belangrijk en nuttig? Maar is dat voordelig?

In die zin sta ik weer helemaal achter Boeddha's idee/inzicht dat het helpen van anderen toch het beste gewaarborgd wordt als je anderen ook aanspoort afstand te doen van hebzucht, haat en onwetendheid. En als dat niet gebeurt, maar als bijvoorbeeld dankzij je hulp eigenlijk verstorende emoties of mentaliteiten toenemen bij een ander, dan kun je dat eigenlijk ook geen hulp aan de andere noemen, vind ik. Je bent dan weliswaar dienstbaar maar ik denk niet op een goede manier.

Ik vind het toch wel belangrijk daar oog voor te hebben.

[lushan3]

Je kunt andere mensen hooguit in praktische zin helpen. Heel soms ook in psychologische zin. Maar in spirituele zin is helpen vrijwel onmogelijk. Hooguit wellicht door gerealiseerde Leraren of Meesters, maar zelfs dan is het een uiterst moeilijke taak. Het is waarschijnlijk slechts mogelijk om een richting te wijzen, maar "helpen", niet.

Het is maar net, of het kwartje valt. Daarmee zeg ik niet, dat je het niet kunt proberen, maar dan op zeer bescheiden schaal. Het is zelfs vaak zo, dat mensen om hulp vragen, maar dat ze zich vervolgens gaan verzetten wanneer je daadwerkelijk een richting wijst. Want bijna niemand is bereid om echt te veranderen. Dat betekent namelijk dat je de uitdaging aan moet gaan om je te bewegen in het onbekende.

Op het spirituele pad is dit vele malen sterker het geval. De meeste mensen willen graag mooie leringen horen en als het even kan een liefdevolle aai over de bol. Dat heeft met daadwerkelijke spiritualiteit niets van doen. Het echte Werk is zwaar, en vergroot je onzekerheid tot enorme proporties. Lijden is in dit kader het vuur, maar wie wil er lijden?

Zo liggen de kaarten, maar bijna niemand is bereid de waarheid te leren van een waarachtige Leraar. De meeste mensen willen liever slapen, dan dat ze wakker worden geschud door een Meester. Je kunt je Leraar zelfs gaan haten, want niks is goed en hij zit je onafgebroken op je nek.

Het is de keuze uit: blijf ik slapende of wil ik wakker worden geschud? Ook Eckhart wijst een weg, geeft een richting aan voorbij aan alle labels. Wil je die richting wel gaan? Dat moet men zich allereerst afvragen.

[teksten Siebe]

Uit zijn verhandeling 'on detachment' heb ik begrepen dat Eckhart eigenlijk ook de onthechte ziet als iemand die het meest God-gelijk is. Onthechting is in zijn ogen de ultieme deugd of verwezenlijking, en gaat volgens hem nog verder dan liefde.

After a thorough study of these writings I find, as well as my reason can testify or perceive, that only pure detachment surpasses all things, for all virtues have some regard to creatures, but detachment is free of all creatures. Therefore our Lord said to Martha, "unum est necessarium " (Luke 1 0 : 42), which is as much as to say, 'Martha, he who would be serene and pure needs but one thing: detachment.'

Hij zegt het wel grappig:

But I extol detachment above any love. First, because, at best, love constrains me to love God, but detachment compels God to love me.

God moet wel houden, kennelijk, van een onthechte.

Nou, als Boeddha en Eckhart ergens samenkomen dan wel hier.

Ik denk ook dat ME zegt dat wanneer de zoon in de ziel geboren wordt, die wijsheid je richting onthechting zal leiden. Het zal als een vuur alles wegbranden. Alle zelf-wil. Net als bij de Boeddha de wijsheid van het Pad ook alle zelf-wil (anusaya, tanha, asava) uiteindelijk wegbrandt.

De wereldlijke mens ziet in zelf-wil de oplossing van lijden, de behartiger van diens eigenbelang, of het belangrijkste aspect van wie/wat ie is. Een spiritueel mens voelt dit anders aan.

Ik denk dat je een terechte  vraag stelt, BA, ja, wil je/ik die richting wel gaan? Onthechting, het loslaten, opgeven, afstand doen, opheffen van zelf-wil?

Of bedoel je niet die richting?

[lushan3]

Het werken aan zichzelf omvat veel meer dan alleen onthechting. Je niet vereenzelvigen met van alles en nog wat vereist daadwerkelijk inzicht in het feit dat je - en eigenlijk iedereen - volledig wordt geleefd door de zintuiglijke ervaringen. Actief proberen te onthechten is echter gedoemd te mislukken. Dit is een fout, die erg vaak wordt gemaakt. Ik heb dan ook veel mensen gezien die dit geprobeerd hebben. Ze gaan fanatiek mediteren en ontzeggen zich van alles en nog wat. Omdat het eenmaal in een "heilig" verklaard boekje staat. En waar willen ze zich dan van ontdoen? Van het genieten van eten en drinken, geen seks meer (celibaat), geen spullen meer, geen dit en geen dat. Ze denken dat dit ze zuiver zal maken en dat zoiets onthechten is. Maar dit is helemaal niet vol te houden, en een volstrekt verkeerde weg. Ze vallen allemaal terug, en vragen zich af hoe dat toch mogelijk is. Ze werken hard en gaan zelfs nog harder werken om alle verlangens er onder te krijgen. Maar de richting is van de aanvang af al fout, dus zal er helemaal niets gebeuren of veranderen. Je moet éérst weten wat hechten is, je in van alles en nog wat verliezen. En dat is eigenlijk geen kunst, want dat doen we al van jongs af aan.

Je kunt wel experimenteren met onthechting, bijvoorbeeld een maand niks kopen, terwijl je dat altijd volop deed. En kijken, observeren wat dit met je doet, hoe je je voelt, wat er innerlijk met je gebeurt. We mogen immers leren van het leven, door te leven. Je kunt je ook tijdelijk seksueel onthouden, voor een paar weken of zo. Ook dan kun je merken wat seksuele energie is, hoe het in je lichaam opkomt en je psyche aanstuurt, op den duur. En zo zijn er talloze manieren te bedenken om hier speels mee om te gaan. En zo is de waarheid: speels omgaan met je verlangens en wat je nodig denkt te hebben. Dan leer je dat geld niet alles is, dat spullen aanschaffen wel even een vreugdemoment geeft, maar dat dit zeer tijdelijk is. En dat is exact waar het om draait: speels omgaan met het leven, het wonder dat je bent. Dat is zoals bijvoorbeeld Jezus Christus het verwoorde in de Evangeliën: "Voorwaar zeg Ik u: Wie het Koninkrijk van God niet ontvangt als een kind, zal daarin beslist niet binnengaan." (Bijbel, HSV, Lukas 18:17). Hij zegt als een kind, dat betekent niet dat je teruggaat naar het naïeve kinderlijke, want dat kan helemaal niet. Wat volgens mij bedoeld wordt, is dat je het leven niet al te serieus opvat. Geen koortsachtig gehaak naar resultaat, wees liever als een kind. Een kind speelt, is spontaan en speels. Die geniet van het spelen op zich, het resultaat van het spelen is helemaal niet van belang. Zo kun je ook in het leven staan als volwassene, je gaat speels om met alles. Dan ben je er geen slaaf meer van, maar de Meester, omdat de dingen je niet als een magneet aantrekken als gevolg van je onbewuste zintuiglijke leven vol verlangen. Want alles is eenmaal veranderlijk en niets blijft hetzelfde. Er valt niks vast te houden.

In de Vigyan Bhairava Tantra staat iets wat deze onthechte houding goed weergeeft: "De waardering van objecten en subjecten is hetzelfde voor een Verlichte als voor een niet-Verlichte. De eerstgenoemde heeft een belangrijk overwicht: hij blijft in de subjectieve stemming, niet verloren in de dingen." En zo is het. De waarheid is niet moeilijk, en gemakkelijk is juist. Het is misschien moeilijk voor ons, omdat wij vrijwel onafgebroken verloren zijn in de dingen.

[Steve]

Maar dit is helemaal niet vol te houden, en een volstrekt verkeerde weg.

Er is geen verkeerde weg, net als er ook geen juiste weg is. Er is gewoon voor elk wat wils. Wordt het niet eens tijd dat we ons eigen proces niet meer als maatstaf blijven stellen?

Voor jou en mij is dat niet de juiste weg gebleken, punt. Er zijn er wel degelijk voor wie dat wel een prima weg is gebleken. En er zijn er ook velen die dachten dat het hun weg was, maar dat toch niet zo bleek te zijn en er weer van terugkomen, ook prima. Ook dan is het nog niet de verkeerde weg, maar een fase in het proces.

Het enige wat je kan doen is helpen voorkomen dat er anderen blijven hangen waar je zelf te lang bent blijven hangen door je verhaal te doen vanuit jezelf: "voor mij bleek dit niet de juiste weg, eventueel voor jou ook niet en kan mijn verhaal jou dat sneller doen beseffen." Niet door die weg absoluut te verwerpen als de verkeerde weg voor iedereen.

[lushan3]

Maar dit is helemaal niet vol te houden, en een volstrekt verkeerde weg.

Er is geen verkeerde weg, net als er ook geen juiste weg is. Er is gewoon voor elk wat wils. Wordt het niet eens tijd dat we ons eigen proces niet meer als maatstaf blijven stellen?

Voor jou en mij is dat niet de juiste weg gebleken, punt. Er zijn er wel degelijk voor wie dat wel een prima weg is gebleken. En er zijn er ook velen die dachten dat het hun weg was, maar dat toch niet zo bleek te zijn en er weer van terugkomen, ook prima. Ook dan is het nog niet de verkeerde weg, maar een fase in het proces.

Het enige wat je kan doen is helpen voorkomen dat er anderen blijven hangen waar je zelf te lang bent blijven hangen door je verhaal te doen vanuit jezelf: "voor mij bleek dit niet de juiste weg, eventueel voor jou ook niet en kan mijn verhaal jou dat sneller doen beseffen." Niet door die weg absoluut te verwerpen als de verkeerde weg voor iedereen.

Eigen maatstaf? Je mag het zo zien, maar zo is het geenszins bedoeld. Maar goed. Ik vind je nogal onaardig reageren op hoe ik het beleef en waarneem. Als dat jou niet past, kan het voor een ander, en dat zijn in mijn optiek helaas zeer velen, misschien wel passen. Toch bedankt voor je reactie.

[teksten Siebe]

Het werken aan zichzelf omvat veel meer dan alleen onthechting. Je niet vereenzelvigen met van alles en nog wat vereist daadwerkelijk inzicht in het feit dat je - en eigenlijk iedereen - volledig wordt geleefd door de zintuiglijke ervaringen. Actief proberen te onthechten is echter gedoemd te mislukken. Dit is een fout, die erg vaak wordt gemaakt. Ik heb dan ook veel mensen gezien die dit geprobeerd hebben. Ze gaan fanatiek mediteren en ontzeggen zich van alles en nog wat. Omdat het eenmaal in een "heilig" verklaard boekje staat. En waar willen ze zich dan van ontdoen? Van het genieten van eten en drinken, geen seks meer (celibaat), geen spullen meer, geen dit en geen dat. Ze denken dat dit ze zuiver zal maken en dat zoiets onthechten is. Maar dit is helemaal niet vol te houden, en een volstrekt verkeerde weg. Ze vallen allemaal terug, en vragen zich af hoe dat toch mogelijk is. Ze werken hard en gaan zelfs nog harder werken om alle verlangens er onder te krijgen. Maar de richting is van de aanvang af al fout, dus zal er helemaal niets gebeuren of veranderen. Je moet éérst weten wat hechten is, je in van alles en nog wat verliezen. En dat is eigenlijk geen kunst, want dat doen we al van jongs af aan.

Hier sta ik helemaal achter! Wat deze mensen willen is op wilskracht onthechten. Dit kan niet. Dat geeft de Boeddha in de Pali overlevering ook aan. Je kunt alleen maar wijzer worden. Als wijsheid toeneemt, zie je meer en meer dat het niet eens voordelig is zo te hechten aan van alles en nog wat. Alleen wijsheid kan tanha, asava en anusaya langzaam maar zeker ontmantelen. Op wilskracht kan dit niet.

Je kunt wel experimenteren met onthechting, bijvoorbeeld een maand niks kopen, terwijl je dat altijd volop deed. En kijken, observeren wat dit met je doet, hoe je je voelt, wat er innerlijk met je gebeurt. We mogen immers leren van het leven, door te leven. Je kunt je ook tijdelijk seksueel onthouden, voor een paar weken of zo. Ook dan kun je merken wat seksuele energie is, hoe het in je lichaam opkomt en je psyche aanstuurt, op den duur. En zo zijn er talloze manieren te bedenken om hier speels mee om te gaan. En zo is de waarheid: speels omgaan met je verlangens en wat je nodig denkt te hebben. Dan leer je dat geld niet alles is, dat spullen aanschaffen wel even een vreugdemoment geeft, maar dat dit zeer tijdelijk is. En dat is exact waar het om draait: speels omgaan met het leven, het wonder dat je bent.

Dat is zoals bijvoorbeeld Jezus Christus het verwoorde in de Evangeliën: "Voorwaar zeg Ik u: Wie het Koninkrijk van God niet ontvangt als een kind, zal daarin beslist niet binnengaan." (Bijbel, HSV, Lukas 18:17). Hij zegt als een kind, dat betekent niet dat je teruggaat naar het naïeve kinderlijke, want dat kan helemaal niet. Wat volgens mij bedoeld wordt, is dat je het leven niet al te serieus opvat. Geen koortsachtig gehaak naar resultaat, wees liever als een kind. Een kind speelt, is spontaan en speels. Die geniet van het spelen op zich, het resultaat van het spelen is helemaal niet van belang. Zo kun je ook in het leven staan als volwassene, je gaat speels om met alles. Dan ben je er geen slaaf meer van, maar de Meester, omdat de dingen je niet als een magneet aantrekken als gevolg van je onbewuste zintuiglijke leven vol verlangen. Want alles is eenmaal veranderlijk en niets blijft hetzelfde. Er valt niks vast te houden.

In de Vigyan Bhairava Tantra staat iets wat deze onthechte houding goed weergeeft: "De waardering van objecten en subjecten is hetzelfde voor een Verlichte als voor een niet-Verlichte. De eerstgenoemde heeft een belangrijk overwicht: hij blijft in de subjectieve stemming, niet verloren in de dingen." En zo is het. De waarheid is niet moeilijk, en gemakkelijk is juist. Het is misschien moeilijk voor ons, omdat wij vrijwel onafgebroken verloren zijn in de dingen.

Duidelijk.

Ik sta er wel zo in dat het een normale en gezonde ontwikkeling is dat je minder en minder van het leven gaat houden. Dat klinkt misschien raar maar ik vind het wel normaal. Dat je wantrouwen groeit, naar anderen, naar dit leven. Dat je ziet dat het nou niet bepaald een paradijs is en perfect. Dat je vertrouwen slinkt door wat je allemaal meemaakt.  Dat je boos wordt. Boos op God, boos op dit leven. Boos op alles en iedereen.  Alleen je kunt daar niet mee verder. Maar ik vind het wel normaal. Ik vind het ook gewenst. Ik vind het levendig, eerlijk. Hoe sta je hierin?

[Steve]

Eigen maatstaf? Je mag het zo zien, maar zo is het geenszins bedoeld. Maar goed. Ik vind je nogal onaardig reageren op hoe ik het beleef en waarneem. Als dat jou niet past, kan het voor een ander, en dat zijn in mijn optiek helaas zeer velen, misschien wel passen. Toch bedankt voor je reactie.

Ook ik wou niet onaardig overkomen. Ik zal het daarom nuanceren. Als het inderdaad zo is dat iemand zich iets met klem gaat ontzeggen omdat die in een boekje gelezen heeft dat dat heilig is om dat zo te doen, dan is dit niet echt wijs te noemen. Als iemand door studie en ervaring met het Boeddhisme tot het besluit komt om een monikken leven te gaan leiden, met celibaat, bijna geen bezittingen en dergelijke en al, en zich zonder al te veel afleiding volledig toe te gaan leggen op het eigen maken van de leer en zijn praktijk, omdat dit gewoon de meest effectieve manier blijkt te zijn voor die persoon om dit zo aan te gaan, dan is dit een respectabele keuze, een keuze waaruit ook wel grote meesters zijn voortgekomen, om maar één voorbeeld te noemen: Tich Nathan.

En ik zal het persoonlijker uitdrukken. Ik krijg altijd een knoop in mijn maag als mensen die heel bewust voor een monikkenleven kiezen over eenzelfde kam worden geschoren als zij die uit verkeerde overtuigingen zichzelf een monikkenleven denken te moeten opleggen. Ook al zou zo'n monikkenleven helemaal niets zijn voor mij: geef mij maar de confrontatie met het leven, met alles erop en eraan, inclusief het seksuele. Maar waar ik wel raakvlak in vind is in de weloverwogen en zeer bewuste keuze om geen vlees te eten, zelden tot nooit alcohol te benuttigen en zoveel mogelijk suikers te vermijden. Dit past wel helemaal in mijn kraam en ik voel mij er super mee, vrijer, gezonder en alerter, hoewel vaak de perceptie daar is: "ocharm, hij ontzegt zich dit, en ontzegt zich dat, wat een onnatuurlijk en onvrij leven toch".

[lushan3]

Eigen maatstaf? Je mag het zo zien, maar zo is het geenszins bedoeld. Maar goed. Ik vind je nogal onaardig reageren op hoe ik het beleef en waarneem. Als dat jou niet past, kan het voor een ander, en dat zijn in mijn optiek helaas zeer velen, misschien wel passen. Toch bedankt voor je reactie.

Ook ik wou niet onaardig overkomen. Ik zal het daarom nuanceren. Als het inderdaad zo is dat iemand zich iets met klem gaat ontzeggen omdat die in een boekje gelezen heeft dat dat heilig is om dat zo te doen, dan is dit niet echt wijs te noemen. Als iemand door studie en ervaring met het Boeddhisme tot het besluit komt om een monikken leven te gaan leiden, met celibaat, bijna geen bezittingen en dergelijke en al, en zich zonder al te veel afleiding volledig toe te gaan leggen op het eigen maken van de leer en zijn praktijk, omdat dit gewoon de meest effectieve manier blijkt te zijn voor die persoon om dit zo aan te gaan, dan is dit een respectabele keuze, een keuze waaruit ook wel grote meesters zijn voortgekomen, om maar één voorbeeld te noemen: Tich Nathan.

En ik zal het persoonlijker uitdrukken. Ik krijg altijd een knoop in mijn maag als mensen die heel bewust voor een monikkenleven kiezen over eenzelfde kam worden geschoren als zij die uit verkeerde overtuigingen zichzelf een monikkenleven denken te moeten opleggen. Ook al zou zo'n monikkenleven helemaal niets zijn voor mij: geef mij maar de confrontatie met het leven, met alles erop en eraan, inclusief het seksuele. Maar waar ik wel raakvlak in vind is in de weloverwogen en zeer bewuste keuze om geen vlees te eten, zelden tot nooit alcohol te benuttigen en zoveel mogelijk suikers te vermijden. Dit past wel helemaal in mijn kraam en ik voel mij er super mee, vrijer, gezonder en alerter, hoewel vaak de perceptie daar is: "ocharm, hij ontzegt zich dit, en ontzegt zich dat, wat een onnatuurlijk en onvrij leven toch".

Je zegt het zelf al, datgene wat je niet tot je neemt, jezelf bewust ontzegt, kan uitsluitend voortkomen uit inzicht en wijsheid. Je eet geen suikers e.a., omdat je gemerkt hebt dat je je zonder dat lichamelijk veel beter en gezonder voelt. Je bent dus proefondervindelijk wijzer geworden,  en als je mijn bijdrage hierboven leest, zeg ik eigenlijk ongeveer hetzelfde.

Jij ging echter één enkele zin distilleren uit mijn betoog, uit de context, die in jouw ogen waarschijnlijk te absolutistisch overkwam. Maar de strekking van mijn hele verhaal is inzicht en wijsheid. Iemand die een crash-dieet volgt, en blijft volgen, zichzelf volledig uithongert, handelt niet uit wijsheid. Het is dom, omdat dit gewoon niet vol te houden is. Ook de Boeddha heeft proefondervindelijk gemerkt, dat ascese niet heilzaam is. En hij heeft die weg verlaten als zijnde nutteloos. Eigenlijk meen ik dat Eckhart zo ongeveer in een vergelijkbare lijn redeneert.

En als ik even de advocaat van de duivel speel: als er volgens jou in spirituele zin eigenlijk geen onjuiste wegen zijn, wat ik betwijfel, waarom twijfel je dan over vermeende absolutistische uitspraken? Want als alle wegen werken, alle technieken, alle paden, dan spreek je jezelf tegen. Want dan zou de absolutistische weg immers óók kunnen werken, nietwaar? Ik bedoel dit in ernst, niet om je te kijk te zetten hier op dit forum. Zonder bewustzijn, zonder wijsheid en inzicht kun je ook iemand rondjes laten draaien en "kippestront" in het Sanskriet laten roepen als zogenaamde meditatie. Het zal hoogstwaarschijnlijk niets opleveren, omdat het onzin is. Ik ben met je eens dat zelfs onzin in een bepaald opzicht voor sommige enkelingen wellicht kan werken, maar de meeste mensen hebben baat bij de juiste weg, de weg van het wijze inzicht.

Bedankt voor je uitgebreide toelichting.

[teksten Siebe]

En als ik even de advocaat van de duivel speel: als er volgens jou in spirituele zin eigenlijk geen onjuiste wegen zijn, wat ik betwijfel, waarom twijfel je dan over vermeende absolutistische uitspraken? Want als alle wegen werken, alle technieken, alle paden, dan spreek je jezelf tegen. Want dan zou de absolutistische weg immers óók kunnen werken, nietwaar? Ik bedoel dit in ernst, niet om je te kijk te zetten hier op dit forum. Zonder bewustzijn, zonder wijsheid en inzicht kun je ook iemand rondjes laten draaien en "kippestront" in het Sanskriet laten roepen als zogenaamde meditatie. Het zal hoogstwaarschijnlijk niets opleveren, omdat het onzin is. Ik ben met je eens dat zelfs onzin in een bepaald opzicht voor sommige enkelingen wellicht kan werken, maar de meeste mensen hebben baat bij de juiste weg, de weg van het wijze inzicht.

In de Pali overlevering is er zeker sprake van onjuiste wegen en methoden. Het wordt wel grappig verbeeld. Je kunt wel aan de horens van een koe rukken om melk te krijgen maar dan doe je toch iets verkeerd Er zijn gewoon verkeerde wegen om tot een bepaalde resultaat te komen.

Dat onzin kan werken lijkt me sterk. Wat is in dit geval 'werken'? Als je bedoelt dat zelfs onzin je best vredig kan stemmen, rust kan geven, dan weet ik wel zeker dat dat zo is. Maar dat onzin je kan bevrijden daar geloof ik niet in.

[lushan3]

En als ik even de advocaat van de duivel speel: als er volgens jou in spirituele zin eigenlijk geen onjuiste wegen zijn, wat ik betwijfel, waarom twijfel je dan over vermeende absolutistische uitspraken? Want als alle wegen werken, alle technieken, alle paden, dan spreek je jezelf tegen. Want dan zou de absolutistische weg immers óók kunnen werken, nietwaar? Ik bedoel dit in ernst, niet om je te kijk te zetten hier op dit forum. Zonder bewustzijn, zonder wijsheid en inzicht kun je ook iemand rondjes laten draaien en "kippestront" in het Sanskriet laten roepen als zogenaamde meditatie. Het zal hoogstwaarschijnlijk niets opleveren, omdat het onzin is. Ik ben met je eens dat zelfs onzin in een bepaald opzicht voor sommige enkelingen wellicht kan werken, maar de meeste mensen hebben baat bij de juiste weg, de weg van het wijze inzicht.

In de Pali overlevering is er zeker sprake van onjuiste wegen en methoden. Het wordt wel grappig verbeeld. Je kunt wel aan de horens van een koe rukken om melk te krijgen maar dan doe je toch iets verkeerd Er zijn gewoon verkeerde wegen om tot een bepaalde resultaat te komen.

Dat onzin kan werken lijkt me sterk. Wat is in dit geval 'werken'? Als je bedoelt dat zelfs onzin je best vredig kan stemmen, rust kan geven, dan weet ik wel zeker dat dat zo is. Maar dat onzin je kan bevrijden daar geloof ik niet in.

Ik houd liever een slag om de arm wat betreft het werken of niet werken van "onzinnige" methoden. Misschien dat het niet echt werkt, maar het kan wel als neveneffect hebben dat iemand daardoor pardoes op het juiste pad terecht komt. Je weet maar nooit. Onzin zal ongetwijfeld niet "direct" tot bevrijding leiden. Zo denk ik er ook over.

En wat betreft je eerdere vraag omtrent het ouder worden, waar je het leven misschien minder waardeert, boosheid ervaart en soms wantrouwig bent. Ik zit tegen de 60 jaar aan, het leven is uiteraard volledig veranderd in vergelijking met voorgaande fasen. Er begint zich als het ware wat roest te vormen in de machine van het lichaam. Dat kan soms ongemakkelijk zijn. Boos ben ik niet, ik heb in de voorgaande jaren al veel met woede gewerkt. En wantrouwen, ach... ik ervaar soms minder vertrouwen in het kunnen van de mensheid. Er wordt vaak voorgespiegeld dat we zoveel kunnen. En we kunnen veel, maar het leven kent zijn eigen ritme. Ik neem waar dat er veel onbalans is en verstoring, dat veroorzaken wij als mensheid. Het is een rumoerige en chaotische tijd, die ik niet steeds waarderen kan. Voor de rest valt het ouder worden me nog niet echt zwaar. Ik ben zelfs milder geworden, denk ik.

Maar goed, in een volgende reactie keer ik weer terug naar Meister Eckhart 

[Steve]

En als ik even de advocaat van de duivel speel: als er volgens jou in spirituele zin eigenlijk geen onjuiste wegen zijn, wat ik betwijfel, waarom twijfel je dan over vermeende absolutistische uitspraken? Want als alle wegen werken, alle technieken, alle paden, dan spreek je jezelf tegen. Want dan zou de absolutistische weg immers óók kunnen werken, nietwaar? Ik bedoel dit in ernst, niet om je te kijk te zetten hier op dit forum. Zonder bewustzijn, zonder wijsheid en inzicht kun je ook iemand rondjes laten draaien en "kippestront" in het Sanskriet laten roepen als zogenaamde meditatie. Het zal hoogstwaarschijnlijk niets opleveren, omdat het onzin is. Ik ben met je eens dat zelfs onzin in een bepaald opzicht voor sommige enkelingen wellicht kan werken, maar de meeste mensen hebben baat bij de juiste weg, de weg van het wijze inzicht.

Ik wou niet onaardig zijn en heb mijn woorden genuanceerd. Wat mij betreft kunnen we het nu beter zo laten. Ik schreef dat er geen verkeerde wegen waren en ook geen juiste, dus neen een absolutische weg is ook niet verkeerd, maar ook niet juist, het kan perfect voor jou passen en dan is dat jouw weg, maar dan nog, als je het gaat verkondigen als de juiste weg voor iedereen of de meesten, dan zal ik weer komen aankloppen.. En verder hoeft het allemaal niet te letterlijk genomen worden: een weg gaan van geweld en moord daarvan mag gerust wel gezegd worden dat het geen weg is naar bevrijding, net als je kippenstront voorbeeld.

Nogmaals mijn excuses, ik zal mij in het vervolg proberen te onthouden van bemoeienis. Ik zal mij ontzeggen te reageren, ik kies daar wel niet welbewust en doordacht voor, maar er zijn nog andere factoren die kunnen meespelen in het beter toch ontzeggen van bepaalde acties.

[lushan3]

En als ik even de advocaat van de duivel speel: als er volgens jou in spirituele zin eigenlijk geen onjuiste wegen zijn, wat ik betwijfel, waarom twijfel je dan over vermeende absolutistische uitspraken? Want als alle wegen werken, alle technieken, alle paden, dan spreek je jezelf tegen. Want dan zou de absolutistische weg immers óók kunnen werken, nietwaar? Ik bedoel dit in ernst, niet om je te kijk te zetten hier op dit forum. Zonder bewustzijn, zonder wijsheid en inzicht kun je ook iemand rondjes laten draaien en "kippestront" in het Sanskriet laten roepen als zogenaamde meditatie. Het zal hoogstwaarschijnlijk niets opleveren, omdat het onzin is. Ik ben met je eens dat zelfs onzin in een bepaald opzicht voor sommige enkelingen wellicht kan werken, maar de meeste mensen hebben baat bij de juiste weg, de weg van het wijze inzicht.

Ik wou niet onaardig zijn en heb mijn woorden genuanceerd. Wat mij betreft kunnen we het nu beter zo laten. Ik schreef dat er geen verkeerde wegen waren en ook geen juiste, dus neen een absolutische weg is ook niet verkeerd, maar ook niet juist, het kan perfect voor jou passen en dan is dat jouw weg, maar dan nog, als je het gaat verkondigen als de juiste weg voor iedereen of de meesten, dan zal ik weer komen aankloppen.. En verder hoeft het allemaal niet te letterlijk genomen worden: een weg gaan van geweld en moord daarvan mag gerust wel gezegd worden dat het geen weg is naar bevrijding, net als je kippenstront voorbeeld.

Nogmaals mijn excuses, ik zal mij in het vervolg proberen te onthouden van bemoeienis. Ik zal mij ontzeggen te reageren, ik kies daar wel niet welbewust en doordacht voor, maar er zijn nog andere factoren die kunnen meespelen in het beter toch ontzeggen van bepaalde acties.

Welnee, je kunt toch gewoon reageren? No hard feelings, kom op!

[teksten Siebe]

Enkele overeenkomsten Meister Eckhart en Boeddha

Een poging:

- Godsdienst, het heilige leven, leidt uiteindelijk naar onthechting. Het heeft onthechting als uiteindelijk doel of vrucht. Onthechting is de ultieme verwezenlijking.

- Je hebt een geboorte in de wereld, fysiek als mens bijvoorbeeld, en je hebt een spirituele geboorte, een ontwaken, een change of lineage. Heeft die spirituele geboorte eenmaal plaatsgevonden (de geboorte van de Zoon in de ziel, het betreden van de stroom) dan voert die wijsheid je verder en verder naar het verbreken van de banden met de wereld (wat je ervaart en tijdelijk is), naar onthechting. Je wordt meer en meer iemand die weliswaar in de wereld functioneert, maar niet langer beheerst wordt door de grillen van de wereld, door de waan van het tijdelijke.

- De heilige is niet meer wereldlijk, d.w.z. niet meer van-de-wereld. De wereld bezit de heilige dus niet, en daarom, zo wordt het gezegd, bezit de heilige de hele wereld.

- Is eenmaal de Zoon geboren in de ziel of is eenmaal het Pad gezien en betreden, dan zal die wijsheid van de zoon of het Pad alles wegbranden wat niet God-gelijk is, wat alleen maar onrust en onvrede brengt. Het zal een einde maken aan zelf-wil, aan tanha, anusaya en asava's want dat brengt onrust en onvrede.

- Zelf-wil zal nooit leiden tot rust en vrede, het is juist de oorzaak van alle onrust en onvrede. Het alleen maar sterker maken en voeden van die zelf-wil (tanha, asava, anusaya) is niet de weg, een verkeerde weg. Het opgeven, loslaten, overstijgen, afstand doen, eindigen van die zelf-wil is de juiste weg.

- Een mens moet zich niet verliezen in wat de zintuigen presenteren of zintuiglijke ervaringen willen oproepen of najagen, maar gecentreerd in zichzelf verwijlen. Alle ervaringen zijn slechts tijdelijk van aard. Die najagen maakt je alleen maar rusteloos en je oogst niet wat je zoekt, blijvend geluk.

- Aan al het tijdelijke zit dus ook een scherp randje, iets van bitterheid, want het eindigt ook weer, het wordt weer anders, soms plotseling.

- Er is een grondeloze grond. Alles in de wereld heeft een ondersteuning in de vorm van oorzaken en voorwaarden die er voor zorgen dat iets bestaat en blijft bestaan, maar er is ook iets wat grondeloos is, niet gebaseerd op oorzaken en voorwaarden, grondeloos.

- Zoek je heil, toevlucht, bescherming, verlossing, redding niet in het tijdelijke, of, zie het betrekkelijke daar van in. Uiteindelijk kan het niet werken, immers dat eindigt. Orienteer je anders. Maak die omslag van meer liefde voor het tijdelijke naar meer liefde voor het/de eeuwige, voor wat niet komt en gaat.

- Er is een leven na de dood en er zijn andere bestaansvormen dan mens en dier, er zijn hemelen en hel(len).

- Ware moraliteit is zonder-waarom. Het is niet uit op eigen gewin. Niet uit op een goed voetje halen bij God of Boeddha, een hemel, niet uit op eigen voordeel. Ware moraliteit is eigenlijk voorbij verdienste (en onverdienste), dus zuiver, smetteloos. Een heilige is ook voorbij verdienste en onverdienste. Het is wijsheid en liefde wat een heilige drijft en niet verdienstelijke intenties. Verdienste bindt je nog altijd aan de wereld. Dit betekent niet dat het verkeerd is maar uiteindelijk zal de wijsheid van de Zoon of het Pad je ook voorbij verdienste brengen.

Tot zover, even,

Later misschien iets over de verschillen