brein en geest

[teksten Siebe]

Beste mensen, ik wilde jullie eens het volgende voorleggen.

Wat mij betreft staan er geen klanken of muziek op een lp of cd. De cd of lp is materiële structuur die wel informatie bevat. Maar als je die materiële structuur sec bekijkt dan zie je bij een lp alleen groeven en ik meen bij een cd putjes. Dat kun je onmogelijk muziek noemen of klanken. Om muziek of klanken te veroorzaken, en dus de informatie die deze materiële structuur bevalt, moet je een bewerking uitvoeren met deze materiële structuur. Je moet een naald plaatsen op de plaat, de plaat moet draaien etc. en dan ontstaat via een best ingewikkeld proces muziek, series klanken die we waarnemen.

Zou dit bij het brein anders zijn? Het brein is een materiële structuur. Die structuur is denk  ik zo dat het net als een lp en cd informatie kan dragen, of niet? Maar er is ook een bewerking nodig. Mag je niet zeggen dat die bewerking dat is wat de geest doet? 

[Leegte]

Ik vind het een mooie vergelijking, Sieb.    Ik heb wel een puntje van bezwaar.  Alle informatie ligt opgeslagen in het zgn Akashaveld. (Het boeddhisme heeft er een andere term voor: nama loka.)
Mijn stoffelijke brein kan dan niet als informatiedrager fungeren.

Mijn gedachten gaan meer uit dat het stoffelijk brein een soort van radio is, welke via de 'ether’  (het vijfde element) contact heeft met de geest.  Overal om mij heen zijn talloze radiostations.  Maar ik heb een radio nodig om contact te kunnen maken.

[teksten Siebe]

Oke, bedankt. Maar zie je dna dan ook niet als een informatiedrager?

[Leegte]

Oke, bedankt. Maar zie je dna dan ook niet als een informatiedrager?

Jawel, DNA is een informatiedrager.  Maar dat is binnen het stoffelijke.

Jij maakt hier een splitsing tussen brein en geest.  Brein is stoffelijk in mijn optiek, geest is onstoffelijk.
Binnen zelfkennis kijken we vooral naar het onstoffelijke.  En als we de geest nader beschouwen dan zijn er verschillende zaken welke we aantreffen:

1. De geest kan waarnemen.  (zien, horen, voelen etc)
2. De geest kan denken.  Is waarnemen onbewogen, denken is bewogen: creatie!  Ook droombeelden zijn een creatie.
3. De geest kan verleden informatie herinneren.  Dát wordt van een informatiebank geplukt.  Waarvan men normaliter er van uit gaat dat deze zich in het fysieke brein bevindt.  Ik heb daar een ander idee over.  De informatiebank noemt men nama loka, wat zoiets als geestelijke sfeer/wereld betekent naar ik heb begrepen.  Mystici noemen dat het Akashaveld, een kosmisch geheugen.  Oftewel, de informatiedrager.

4. Binnen het creërend vermogen van de geest vallen ook zaken als de eigen wil, verwachtingen en is er een verbinding met het fysieke lichaam.  Stress is namelijk ook een creatie van de geest en deze heeft een nare, slechte uitwerking op het fysieke lichaam.  Wie mediteert, die weet immers dat er een toestand is van volkomen ontspannen zijn.   Zelfs als men dat volkomen beheerst, zal men merken dat er bij mentale druk enige 'gejaagdheid’ ontstaat.

[Marcel]

[...]Om muziek of klanken te veroorzaken, en dus de informatie die deze materiële structuur bevalt, moet je een bewerking uitvoeren met deze materiële structuur. Je moet een naald plaatsen op de plaat, de plaat moet draaien etc. en dan ontstaat via een best ingewikkeld proces muziek, series klanken die we waarnemen.

Zou dit bij het brein anders zijn? Het brein is een materiële structuur. Die structuur is denk  ik zo dat het net als een lp en cd informatie kan dragen, of niet? Maar er is ook een bewerking nodig. Mag je niet zeggen dat die bewerking dat is wat de geest doet?

Dat mag je wel zeggen, maar het is niet logisch denk ik.
Plaat en naald in je eerste voorbeeld zijn beide materieel en samen en ook nog eens gepaard aan de juiste condities, wordt er muziek hoorbaar.

Aangezien het brein als materie wordt beschouwd lijkt het mij dan niet logisch
om daar dan ineens een geest  bij te halen.
De naald is toch ook geen geest?

[teksten Siebe]

[...]Om muziek of klanken te veroorzaken, en dus de informatie die deze materiële structuur bevalt, moet je een bewerking uitvoeren met deze materiële structuur. Je moet een naald plaatsen op de plaat, de plaat moet draaien etc. en dan ontstaat via een best ingewikkeld proces muziek, series klanken die we waarnemen.

Zou dit bij het brein anders zijn? Het brein is een materiële structuur. Die structuur is denk  ik zo dat het net als een lp en cd informatie kan dragen, of niet? Maar er is ook een bewerking nodig. Mag je niet zeggen dat die bewerking dat is wat de geest doet?

Dat mag je wel zeggen, maar het is niet logisch denk ik.
Plaat en naald in je eerste voorbeeld zijn beide materieel en samen en ook nog eens gepaard aan de juiste condities, wordt er muziek hoorbaar.

Aangezien het brein als materie wordt beschouwd lijkt het mij dan niet logisch
om daar dan ineens een geest  bij te halen.
De naald is toch ook geen geest?

Nee, ik speelde met het idee hoe informatie vastgelegd in materie vrij gemaakt wordt als het ware. Beschouw dit maar als een voorbeeld van hoe je via denken alleen maar meer vastloopt en er vaak niet uitkomt.

Het model dat Lal hanteert, kennelijk Abhidhamma-boeddhistisch, is dat het brein de eerste zintuiglijke informatie voor-verwerkt. Het brein doet wat met de signalen die van de oog zenuw komt, via de oren komen etc. Dit zou je de ruwe input kunnen noemen. Het brein verwerkt de ruwe input die via de materiele zintuigen komt, het fysiek oog, oor, huid, tong etc.

Die door het brein verwerkte ruwe input leidt tot bepaalde brein signalen. Deze bereikt de zintuigen (niet de fysieke) die rondom het hart schijnen te liggen in het subtiele mentale lichaam, gandhabba. Dus als de leer spreekt over de zintuigen, indriya of ayatana, het oog, het oor etc. worden volgens hem (en anderen) niet de fysieke zintuigen bedoeld maar deze zintuigen.

Als het signaal daar een zintuigdeur opent, begint er een serie cognitieve momenten waarin die zintuiglijke informatie door de geest wordt verwerkt. Het wordt ervaren, onderzocht, herkend en er vindt een beslissing plaats welke emotie zal ontstaan (op basis van conditionering, dus geen bewuste beslissing). Dit schijnt allemaal in detail uitgewerkt te zijn in de Abhidhamma.

De serie cognitieve momenten waarin zintuiglijke informatie wordt verwerkt die voorbereid is door het brein en waarin ook emoties ontstaan, heet citta vithi. De mentale formaties, sankhara's, die in dit  verwerkingsproces ontstaan, leiden weer op hun beurt tot specifieke brein-activiteit.

Dus het proces zou ongeveer zo geschematiseerd kunnen worden:

fysieke zintuigen vangen een zintuiglijk signaal---->brein--->breinsignalen--->indirya/ayatana rondom haddaya vatthu--->mentale formaties/sankhara's--->specifieke brein-activiteit die gerelateerd is aan denken, spreken en doen---> denken, spreken en doen.

Hiermee wordt dus geimpliceerd dat de geest de voorloper is, van beslissingen, plannen, ideeen, fysieke handelingen, verbaal gedrag, emoties etc. Het ontstaat volgens dit model niet in en door het brein maar het brein is er wel duidelijk bij betrokken. Dit betekent ook, lijkt me, dat als op het niveau van de geest de beslissing ontstaat om op iets wat wordt ervaren met woede te reageren, dat je in het brein delen zult vinden die met die woede samenhangen. Maar wat het wel duidelijk aangeeft, de woede ontstaat niet daar en door het brein want de geest is hierin de voorloper.

Het impliceert ook dat er op het niveau van de geest een situatie kan ontstaan dat aangezet wordt tot een bepaalde beweging of spraak, en dat wel degelijk zulke mentale formaties ontstaan, maar dat het brein, indien beschadigd, geen gehoor meer kan geven aan die opdrachten.

Als je zou willen lokaliseren waar zulke eerste formaties in de geest ontstaan die leiden tot specifieke emoties, spraak en handelingen dan zou dit rondom de hartstreek zijn, heb ik begrepen. Maar nogmaals, je zult in een gezond brein ook delen vinden die oplichten of actief worden bij emoties, bij spraak en handelingen, zie model. 

In dit model is er dus een constante interactie tussen brein en geest, tweerichtingsverkeer, maar de sturende functie komt van de geest. Zonder dat mentale formaties in de geest ontstaan, sankhara's, zouden we geen voet kunnen verplaatsen, geen woord kunnen zeggen, wordt gezegd.

[teksten Siebe]

Oke, bedankt. Maar zie je dna dan ook niet als een informatiedrager?

Jawel, DNA is een informatiedrager.  Maar dat is binnen het stoffelijke.

Jij maakt hier een splitsing tussen brein en geest.  Brein is stoffelijk in mijn optiek, geest is onstoffelijk.
Binnen zelfkennis kijken we vooral naar het onstoffelijke.  En als we de geest nader beschouwen dan zijn er verschillende zaken welke we aantreffen:

1. De geest kan waarnemen.  (zien, horen, voelen etc)
2. De geest kan denken.  Is waarnemen onbewogen, denken is bewogen: creatie!  Ook droombeelden zijn een creatie.
3. De geest kan verleden informatie herinneren.  Dát wordt van een informatiebank geplukt.  Waarvan men normaliter er van uit gaat dat deze zich in het fysieke brein bevindt.  Ik heb daar een ander idee over.  De informatiebank noemt men nama loka, wat zoiets als geestelijke sfeer/wereld betekent naar ik heb begrepen.  Mystici noemen dat het Akashaveld, een kosmisch geheugen.  Oftewel, de informatiedrager.

4. Binnen het creërend vermogen van de geest vallen ook zaken als de eigen wil, verwachtingen en is er een verbinding met het fysieke lichaam.  Stress is namelijk ook een creatie van de geest en deze heeft een nare, slechte uitwerking op het fysieke lichaam.  Wie mediteert, die weet immers dat er een toestand is van volkomen ontspannen zijn.   Zelfs als men dat volkomen beheerst, zal men merken dat er bij mentale druk enige 'gejaagdheid’ ontstaat.

Duidelijk. Ik heb geprobeerd die verbinding met het fysieke lichaam te belichten naar het model dat Lal Pinnaduwage hanteert op puredhamma.net.

Jullie kunnen hier dit voor jezelf lezen en nagaan of ik het goed heb samengevat in de vorige reactie:

https://puredhamma.net/abhidhamma/gandhabbaya-manomaya-kaya/brain-interface-between-mind-and-body/?highlight=brain

Wat herinneringen aangaat. Hier wat meer info. Je hebt het goed weergegeven.
https://puredhamma.net/key-hidden-dhamma-concepts/memory-brain-mind-nama-loka-kamma-bhava-kamma-vipaka/?highlight=nama%20gotta

[Leegte]

Jullie kunnen hier dit voor jezelf lezen en nagaan of ik het goed heb samengevat.

Ik heb geen op of aanmerkingen, Sieb.  Ik zoek naar correspondentie met mijn  eigen onderzoek en daarbij zijn deze beschrijvingen waardevol.  Het subtiele mentale lichaam, gandhabba, heb ik een paar jaar terug ontdekt.  Maar ik wist uiteraard de naam niet.  De zintuigen rondom het hart ken ik niet allemaal.  De belangrijkste wat mij betreft is het zintuig die bij het borstbeen ligt.  Daar komt de kosmische stroom binnen en via die plaats zal ook het leven uit mij vertrekken als ik fysiek sterf.  Het merkwaardige is dat die kosmische stroom dus niet op de plaats van het hart ligt.  Het hart is wel een soort van knooppunt waar vandaan de kosmische stroom naar andere delen gaat.

In mijn ervaring is tijdens de slaap het waarnemen van het fysieke lichaam opgehouden.  Maar het subtiele lichaam -gandhabba- blijft aanwezig in de slaap.  Logisch, anders zou ik dood gaan.  Dat is volgens mij het belangrijkste verschil tussen waken en slapen en ook de bewijsvoering dat geest en brein niet hetzelfde is.

Nama loka is ook erg interessant en belangrijk.  Alle herinneringen liggen daar opgeslagen, maar het is logisch dat je er niet onbeperkt bij kan.  Iemand die zijn eigen leven letterlijk zou herinneren zou gelijk knettergek worden.  Maar we kennen waarschijnlijk allemaal de ervaring dat een confrontatie met een geur, een voorwerp, een gevoel ook een bijbehorende herinnering oproept zoals we die ooit beleeft hebben.

Zelf bezit ik niet het vermogen om gericht in het nama loka te komen.  Wel bewijst het nama loka dat we over individualiteit beschikken.  Jij en ik zijn twee verschillende individuen, maar zonder een 'ik'.  Dat betekent dat de onderzoekende mens het verschil moet leren tussen het zijn van een individu en het zijn van een 'ik'.

[teksten Siebe]

Ik heb geen op of aanmerkingen, Sieb.  Ik zoek naar correspondentie met mijn  eigen onderzoek en daarbij zijn deze beschrijvingen waardevol.  Het subtiele mentale lichaam, gandhabba, heb ik een paar jaar terug ontdekt.  Maar ik wist uiteraard de naam niet. 

Bedankt voor je feedback. Ja, als je zulke zaken ontdekt, heb je een bepaalde taal nodig om dat uit te drukken. Mooi dat je hierin kan aansluiten bij boeddha-dhamma.

Lal gebruikt informatie uit de boeddhistische Pali Canon en van zijn leraar (overleden). Hij baseert zich voor zover ik heb kunnen zien ook altijd op de teksten. In die teksten komt de gandhabba zeker voor. Het wordt ook wel manomaya kaya genoemd, (subtiel) mentaal lichaam. Sommige wezens in samsara hebben alleen een manomaya kaya. In geval van geboorte als mens wordt het zo gepresenteerd in de teksten dat een embryo in de baarmoeder zich alleen ontwikkelt, als er een bevruchte eicel is EN de gandhabba. Deze gandhabba bevat de blauwdruk van het toekomstig leven en stuurt de ontwikkeling van de vrucht.

Bij de dood kunnen er meerdere dingen gebeuren. Afhankelijk van een bepaald kamma wordt je weder geboren in een bepaalde bestaansvorm. Mocht dit weer als mens zijn of als dier dan scheidt de gandhabba van het lichaam, verblijft in paralowa, en wacht daar, als het ware, totdat er een karmische match is. Is die er dan wordt de gandhabba naar die karmische match getrokken als het ware en begint alles weer van voren af aan begint. Er volgt weer een geboorte als mens.

Mocht je nou na de dood geboren worden in een hemel of hel of als hongerige geest of asura dan is er niet paralowa maar wordt je daar spontaan en rechtstreeks weer geboren. Je verschijnt daar opnieuw. Dit noemt men in de teksten spontane weder geboorte.

Lal zegt ook dat de gandhabba tijdens leven los kan komen van het lichaam, gewild of ongewild. Gerealiseerde meesters kunnen dit per wil doen en soms gebeurt het zonder wil tijdens een trauma of operatie oid.

Het schijnt zelfs mogelijk te zijn, volgens Kalu Rinpoche, dat een gandhabba een pas overleden lichaam kan benutten.

De zintuigen rondom het hart ken ik niet allemaal.  De belangrijkste wat mij betreft is het zintuig die bij het borstbeen ligt.  Daar komt de kosmische stroom binnen en via die plaats zal ook het leven uit mij vertrekken als ik fysiek sterf.  Het merkwaardige is dat die kosmische stroom dus niet op de plaats van het hart ligt.  Het hart is wel een soort van knooppunt waar vandaan de kosmische stroom naar andere delen gaat.

Bedankt. Wat mooi dat je dit zelf ontdekt heb. Ik dacht trouwens dat het kosmische juist samenhangt met de kruinchakra.

Bij overleden meesters schijnt trouwens de hartstreek lang warm te blijven na overlijden. Waarschijnlijk een teken dat de gandhabba nog niet weg is.

In mijn ervaring is tijdens de slaap het waarnemen van het fysieke lichaam opgehouden.  Maar het subtiele lichaam -gandhabba- blijft aanwezig in de slaap.  Logisch, anders zou ik dood gaan.  Dat is volgens mij het belangrijkste verschil tussen waken en slapen en ook de bewijsvoering dat geest en brein niet hetzelfde is.

Hoe zie je die bewijsvoering precies voor je?

Nama loka is ook erg interessant en belangrijk.  Alle herinneringen liggen daar opgeslagen, maar het is logisch dat je er niet onbeperkt bij kan.  Iemand die zijn eigen leven letterlijk zou herinneren zou gelijk knettergek worden.  Maar we kennen waarschijnlijk allemaal de ervaring dat een confrontatie met een geur, een voorwerp, een gevoel ook een bijbehorende herinnering oproept zoals we die ooit beleeft hebben.

Zelf bezit ik niet het vermogen om gericht in het nama loka te komen.  Wel bewijst het nama loka dat we over individualiteit beschikken.  Jij en ik zijn twee verschillende individuen, maar zonder een 'ik'.  Dat betekent dat de onderzoekende mens het verschil moet leren tussen het zijn van een individu en het zijn van een 'ik'.

Ja, van Lal begreep ik dat er van onze daden een soort filmische opname wordt gemaakt, nama gotta. Deze ligt inderdaad in nama loka. Er zijn mensen die hiertoe toegang krijgen, en op een bijna filmische manier hun vorige levens kunnen zien. De Boeddha deed dit zelf ook onder de Bodhiboom. Hij was in de vierde jhana, een staat waarin de geest zeer kalm is en gelijkmoedig, een staat van pure indachtigheid, en richtte toen zijn geest op de herinneringen aan vorige levens. Hij herinnerde talloze, beschrijven de sutta's. Zijn naam, zijn pijn en plezier, tot welke klasse hij behoorde, hoe lang ie leefde etc. Alles in details en met bijzonderheden. De Boeddha herinnerde niet alleen zijn vorige levens maar ook perioden van het uitdijen en weer inkrimpen van het heelal. Blijkbaar is zelfs dus dat soort kennis bereikbaar voor de zuivere geest. Het is wel belangrijk dat die geest zuiver is. In de vierde jhana is de geest bijzonder soepel, toepasbaar, wendbaar, kneedbaar, zuiver, en kennelijk speelt dat een rol bij vormen van ware kennis (zo wordt het genoemd) De teksten geven ook aan dat dankzij deze kennis bij de Boeddha onwetendheid werd verdreven.

Sommige doen net alsof de Boeddha als een soort Algeest al zijn vorige lincarnaties herinnerde maar dat lijkt me een onzinnige benadering. Zoals je zegt, er is individualiteit en die continueert na de dood, tot het oneindige zolang er oorzaken en voorwaarden bestaan. Aan deze individualiteit kon de Boeddha volgens de overlevering ook geen begin ontdekken. Hij zag niet zijn allereerste leven, zeg maar. Dat wordt niet gezien als beperking van zijn vermogens, maar het wordt eerder zo uitgelegd dat die individualiteit ook geen begin heeft.

De herinneringen aan vorige levens waren Boeddha's herinneringen van zijn eigen vorige levens, volgens de Pali overlevering. Je ziet dit ook bij mensen die vorige levens herinneringen. Iemand was ooit piloot in een oorlog en herinnert zich dat ie die piloot was, en niet de boordschutter. Dit wijst duidelijk op voortzettende individualiteit en niet op herinneringen van een Algeest die al oneindig vaak geincarneerd is.

Ja, individualiteit zonder een onveranderlijk Ik daarin. Die voortzetting van individualiteit van leven op leven moet niet zoveel anders zijn dan de voortzetting van onze individualiteit van moment tot moment in dit leven. Niemand zal beweren dat ie niet het kind was van 3 jaar oud, of de puber van 14 of de volwassene van 40 etc. We bezien dit als 1 continuiteit, 1 leven, 1 individu Zo schijnt dit ook beleefd te worden van leven op leven. Je herinnert het als jouw vorige levens, net zoals je als bejaarde ook kan terugkijken op je hele leven en dat herinnert als jouw leven, of je nu 3 was, 14 of 40.

[Marcel]

[knip]

[teksten Siebe]

[knip]

ik ben wel nieuwsgierig wat er stond. Kritiek is ook welkom wat mij betreft hoor.

groet,
Siebe

[Leegte]

Bedankt. Wat mooi dat je dit zelf ontdekt heb. Ik dacht trouwens dat het kosmische juist samenhangt met de kruinchakra.

Sommigen beweren dat.  Die beweren dat ze 'weten’ via de pijnappelklier en dat via de kruinchakra er een vereniging is met de schepper. Ik ben van mening dat je een ieder in zijn waarde moet laten.  Ik vel er geen oordeel over, maar ik heb er niks mee.  Net zoals ik geen herkenning vind in kundalini, het zogenaamde slangenvuur wat zich langs de ruggengraat schijnt te bewegen.  Misschien zijn er andere niveau’s waar zoiets aan de orde is?

Hoe zie je die bewijsvoering precies voor je?

   Het subtiele lichaam -gandhabba- is in mijn slaap nog aanwezig heb ik ooit bemerkt.  Het voert te ver en te privé om precies te omschrijven.  Het gandhabba is in mijn filosofie de kwintessens, het wezenlijke waar ons lichaam uit bestaat.  Ook wel het vijfde element genoemd na aarde, water lucht en vuur.

Sommige doen net alsof de Boeddha als een soort Algeest al zijn vorige incarnaties herinnerde maar dat lijkt me een onzinnige benadering. Zoals je zegt, er is individualiteit en die continueert na de dood, tot het oneindige zolang er oorzaken en voorwaarden bestaan. Aan deze individualiteit kon de Boeddha volgens de overlevering ook geen begin ontdekken. Hij zag niet zijn allereerste leven, zeg maar. Dat wordt niet gezien als beperking van zijn vermogens, maar het wordt eerder zo uitgelegd dat die individualiteit ook geen begin heeft.

Normaliter kunnen wij als mens niet eens ons eigen  leven exact herinneren, laat staan vorige levens.
Ik acht het mogelijk dat we belangrijke onderdelen herinneren.  Als ik mijn eigen leven na ga, dan is meer dan 99% volstrekt oninteressant.  Ik denk dat een mens aangereikt krijgt wat hij al dan niet nodig heeft op enig moment.  Dat zal voor de Boeddha ook gegolden hebben.  We kunnen er dus beter niets over zeggen.  Maar ons beter op richten hoe we het persoonlijk ervaren of ervaren hebben.  Het boeddhisme  -in algemene zin-verwijst duidelijk ergens naar.   Voor ons als mens ligt er de uitdaging om te onderzoeken wáár het naar verwijst.

Onderzoeken betekent ook dat je jezelf vrijwaart van verwachtingen.   Iets gaat niet waar worden omdat de Boeddha of een leermeester het gezegd heeft. Er wordt ons iets aangereikt en we kijken altijd naar binnen naar ons zelf.

[Marcel]

ik ben wel nieuwsgierig wat er stond. Kritiek is ook welkom wat mij betreft hoor.

Ja , dat weet ik wel,
maar het was een totaal
overbodige bijdrage.

Ik heb tijdens mijn studies aan het maitreya instituut ook wel een
en ander meegekregen over het subtiel mentaal bewustzijn dat
zich in de hartstreek zou bevinden.
Het subtiel mentaal bewustzijn, het woord zegt het al,
is daar thuisgebracht onder het mentaal bewustzijn,vijfde skandha.

De ghandabba is dan dus de subtielste vorm van dat mentale bewustzijn.
Dit subtiele mentale bewustzijn is gepaard aan subtiele energie.
Wel een apart woord zo, dat subtiele.
Het is dit bewustzijn dat van leven naar leven gaat en alle karmische imprints meedraagt enz.
En natuurlijk ook de nadis, de drops en de chakra's zijn behandeld enz.

Dus ik herken wel veel wat je er hier op het forum over schrijft.

Voor mij is het uiteindelijk vooral een intellektueel begrijpen.
In het begin vond ik dat bere interessant allemaal.
Eindelijk kwam ik te weten hoe het leven in elkaar stak, en al die kalpa's ook enz wauw wat een kennis.
Ik vind dat nu eerder onbevredigend.

We deden ook bijvoorbeeld meditaties betreffende de drie centrale kanalen,
zeg maar de ida, pingala en sushuma.
Er werd dan gezegd dat die er zijn en dat je door ze te visualiseren
er mee kunt werken.

Maar goed ik heb de hele sterke interesse in die dingen,
subtiel mentaal bewustzijn, wedergeboorte, induiken in de bevruchte eicel,
kosmologie enz wat losgelaten.
Omdat het voor mij geen werkelijkheidsbeleving heeft.

Op papier is het allemaal waterdicht, onmiskenbaar.
Maar ik twijfel eraan als iets in zichzelf waterdicht is.
Ik wantrouw waterdichtheid.

Mijn besluit is geweest om vooral door te gaan met mijn praktijk.
En dan zal ik vanzelf wel merken, of niet natuurlijk,waar dat toe zal leiden.

Wat me nog wel altijd in het achterhoofd blijft zitten, mijn aandacht heeft,
is het begrip leegte of ook wel: zelfloosheid van personen en verschijnselen.
Daar hebben we  veel aandacht aan besteedt tijdens de studie.

Na ja voor wat het waard is allemaal. Vond  je vraag  uitnodigend.
Riep bij mij wel iets gezelligs op, vandaar dat ik dit maar zo'n beetje eruit laat rollen.

En terug on topic: hoe de relatie tussen geest en hersenen precies in zijn werk gaat tot in detail besproken
op de website waarnaar je verwijst, gaat mijn petje te boven. Ik vraag me daarbij af of de beheerder ervan dit weet of dat hij de geschriften en zijn leermeester voornamelijk na praat.
Deze vraag kan wellicht voortkomen uit mijn eigen onvermogen dit te begrijpen of te aanvaarden...

Het zou misschien interessant zijn om bijvoorbeeld schrijvers als viktor lamme en dick schwaab
in het topic te betrekken. Helaas ben ik daar niet meer zo in thuis.
Ik houdt af en toe grote schoonmaak in de boekenkast.  Deze boeken heb ik daarbij ook opgeruimd.
Het is voor mij niet weggelegd om daar nog echt in bij te dragen, maar wellicht een ander....?

[Leegte]

De ghandabba is dan dus de subtielste vorm van dat mentale bewustzijn.
Dit subtiele mentale bewustzijn is gepaard aan subtiele energie.
Wel een apart woord zo, dat subtiele.
Het is dit bewustzijn dat van leven naar leven gaat en alle karmische imprints meedraagt enz.

Voor mij is het uiteindelijk vooral een intellektueel begrijpen.
In het begin vond ik dat bere interessant allemaal.
Eindelijk kwam ik te weten hoe het leven in elkaar stak, en al die kalpa's ook enz wauw wat een kennis.
Ik vind dat nu eerder onbevredigend.

Intellectueel begrijpen is per definitie onbevredigend.  Als je een auto intellectueel leert begrijpen dan kan je met dat begrijpen met diezelfde auto ook wat doen.  Met de geest is het niet anders.  Intellectueel begrijpen van de geest, daar koop je niet zo veel voor als je de verworven kennis niet in de praktijk aan treft.

Kennelijk heeft het intellectuele begrijpen een verwachting bij je los gemaakt.  Deze is vervolgens niet uitgekomen en kijk daar: de verklaring voor onbevredigend bevinden.  Een stukje essentiële kennis wat er eerst dient te zijn voordat men intellectueel wil begrijpen.

Op papier is het allemaal waterdicht, onmiskenbaar.
Maar ik twijfel eraan als iets in zichzelf waterdicht is.
Ik wantrouw waterdichtheid.

Mijn besluit is geweest om vooral door te gaan met mijn praktijk.
En dan zal ik vanzelf wel merken, of niet natuurlijk,waar dat toe zal leiden.

In dit stukje begrijp je precies het punt, je ziet wel wat er van komt.

Wat me nog wel altijd in het achterhoofd blijft zitten, mijn aandacht heeft,
is het begrip leegte of ook wel: zelfloosheid van personen en verschijnselen.
Daar hebben we  veel aandacht aan besteedt tijdens de studie.

Dat is ook zo'n beetje het belangrijkste vraagstuk wat de mens betreft in algemene zin.  De mens meent veelal over een ik/zelf te beschikken.  En de dood maakt een einde aan dat ik/zelf.  Dan kun je de atheïstische versie geloven dat het na de dood over en uit is.  Of je gelooft in een religieuze versie waarin je na de dood voortleeft.  Beiden zijn een geloof!  En geloven dat je zelfloos bent is ook al een geloof.

Dit heeft ook een connectie met reïncarnatie en de ghandabba.  Dat lijkt te suggereren dat het boeddhisme ook een uitweg biedt voor een leven na de dood.  Wat weer kan resulteren in een geloof etc. etc. Zodat er weer verder gefantaseerd kan worden over onwaarheden.  Men dient te beseffen dat wijsheid ook een last kan zijn.

En terug on topic: hoe de relatie tussen geest en hersenen precies in zijn werk gaat tot in detail besproken
op de website waarnaar je verwijst, gaat mijn petje te boven. Ik vraag me daarbij af of de beheerder ervan dit weet of dat hij de geschriften en zijn leermeester voornamelijk na praat.
Deze vraag kan wellicht voortkomen uit mijn eigen onvermogen dit te begrijpen of te aanvaarden...

Noch voor jou, noch voor mij, noch voor iemand anders is het belangrijk of er geschriften worden na gepraat.  Aan papegaaien geen gebrek wat spiritualiteit betreft.  Alles wat mijn petje te boven gaat is niet bedoeld voor mij.  Dat is voor later, makkelijk zat.

Het zou misschien interessant zijn om bijvoorbeeld schrijvers als viktor lamme en dick schwaab
in het topic te betrekken.

Het lijken mij volstrekt oninteressante schrijvers.  Iemand die zegt: wij zijn ons brein die denkt dat onze geest  in datzelfde brein woont en die denkt ook dat er zich een ik/zelf in dat brein woont of dat dat brein een ik/zelf opwekt.  Maar laat niemand zich tegen houden.  Een stukje dwalen kan namelijk ook geen kwaad van tijd tot tijd.

[teksten Siebe]

Hoi EM,


Duidelijk hoe je er in staat. Bedankt voor het delen.

Ik sta er eigenlijk niet zo anders in op dit moment. Het is ook niet zo dat ik constant er mee bezig ben.
Ik vind het wel leuk om wat ik her en der opgepikt heb aan kennis met anderen te delen, zeker als dat aansluit bij iemands eigen ervaringen.

De beheerder van de site puredhamma.net weet (op dit moment) ook niet alles uit eigen ervaring maar baseert zich ook op de geschriften en zijn leraar. Hij is echter ook wel realist genoeg, heb ik gezien, om te delen dat je ook best zonder al die gedetailleerde kennis bevrijding kunt realiseren.

Waar ik zelf het meeste moeite mee heb is om helemaal met mijn hart te staan achter het nadelige, gevaarlijke, weerzinwekkende, lijdende karakter van bestaan/worden.

[Marcel]

Ik kan daar ook niet vol voor gaan.
Zelf meen dat deze manier van kijken
ook een soort methode is om los te weken
van overdreven gehechtheid aan bestaan.

Er is voor mij geen reden om alles daarop te gooien.
Het is voor mijn gevoel een beetje een extreem.

Ik zie binnen het boeddhisme meer in thema's als:
de middenweg en geweldloosheid.

Het is boeiend om te volgen waar je telkens weer mee komt.
Ga vooral door zo.

 

[teksten Siebe]

Dat is ook zo'n beetje het belangrijkste vraagstuk wat de mens betreft in algemene zin.  De mens meent veelal over een ik/zelf te beschikken.  En de dood maakt een einde aan dat ik/zelf.  Dan kun je de atheïstische versie geloven dat het na de dood over en uit is.  Of je gelooft in een religieuze versie waarin je na de dood voortleeft.  Beiden zijn een geloof!  En geloven dat je zelfloos bent is ook al een geloof.

Ja, in boeddhisme noemen ze het ditthi, visie. Er zijn verkeerde visies die leiden tot onheil, zelfs tot geboorte in de hel, na de dood. Tot deze verkeerde visies behoren ook het niet geloven in de realiteit van weder geboorte en veel meer bestaansvormen dan mens en dier. Het niet geloven dat daden nu, zelfs na de dood gevolgen hebben voor jezelf.

En er zijn juiste visies. Die zijn er in twee categorieën (MN117):
1. wereldlijke juiste visie. Dit zijn visies verbonden met verdienste. Als je vanuit die visie denkt, spreekt en doet leidt dat tot heil, ook na de dood, bijvoorbeeld in de vorm van een geboorte in een hemel. Een voorbeeld hiervan is het geloof in kamma en kamma-vipaka, het geloof in weder geboorte, het geloof dat vrijgevigheid vrucht draagt.
2. en je hebt boven-wereldlijke visie. Dit is de visie van iemand die het Pad ziet, een glimp heeft opgevangen van Nibbana, en de stroom is ingetreden. Dit soort visie is niet verbonden met verdienste.

Waar wereldlijke juiste visie je evengoed nog altijd aan de wereld/samsara bindt, bevrijdt boven-wereldlijke visie je daar van.

Maar het wordt gezien als belangrijk dat je verkeerde visies kunt herkennen en die opgeeft en vervangt met juiste visie. Van verkeerde visie komt alleen ellende.

Dit heeft ook een connectie met reïncarnatie en de ghandabba.  Dat lijkt te suggereren dat het boeddhisme ook een uitweg biedt voor een leven na de dood.  Wat weer kan resulteren in een geloof etc. etc. Zodat er weer verder gefantaseerd kan worden over onwaarheden.  Men dient te beseffen dat wijsheid ook een last kan zijn.

Boeddhisme leert dat er een leven is na de dood. Al eindeloos lang worden wezens ergens geboren, verouderen en gaan weer dood. Dat is wat de Boeddha volgens de overlevering zag.
Hij zag hier wezens vertrekken en daar wezens weer verschijnen. Hij zag bijvoorbeeld hoe iemand hier als mens stierf en weer weder geboren in een hemel of hel. Hoewel het niet letterlijk dezelfde persoon is (als een copy), praat de Boeddha er over in de teksten als hetzelfde individu.

[teksten Siebe]

Ik kan daar ook niet vol voor gaan.
Zelf meen dat deze manier van kijken
ook een soort methode is om los te weken
van overdreven gehechtheid aan bestaan.

Er is voor mij geen reden om alles daarop te gooien.
Het is voor mijn gevoel een beetje een extreem.

Ik zie binnen het boeddhisme meer in thema's als:
de middenweg en geweldloosheid.

Het is boeiend om te volgen waar je telkens weer mee komt.
Ga vooral door zo.

Dank broeder, ik waardeer ook jouw bijdrages erg. Het Midden komt er telkens krachtig in tot uitdrukking vind ik. Dat zeg ik niet omdat je nu schrijft dat dit een belangrijk thema voor je is. Ik proef het al veel langer.

Overdrijven is denk ik ook de psychologische aard van begeerte, bijvoorbeeld als je weer eens veel te veel verwacht van iets of iemand.

[Marcel]

ja

[teksten Siebe]

https://puredhamma.net/difference-between-dhamma-and-science/origin-of-life/worldview-of-the-buddha/is-there-a-self/vision-is-a-series-of-snapshots-movie-analogy/