Egoisme

[bolletje]

Hoe komt dit.


Waarom ben ik zo super egoistisch ? Jullie boeddhisten die wat dieper in de game zitten ( de dharma ). Hoe komt egoisme ? Waar komt het vandaan ?


Mijn lievelings anarchisme...Is een egoistisch anarchisme....Max Stirner, is mijn favoriete filosoof.


Kijk, het is dubbel. Het is niet zo zwart wit. Het egoisme is vaak in mijn voordeel geweest. Ik zorg goed voor mijzelf. Ik denk dingen uit. Ik anticipeer. Mijn projecten lukken, door mijn egoisme.

Sommige mensen zijn te egoistisch. Andere cijferen zichzelf weer teveel weg.

Egoisme is dubbel. Het is in mijn voordeel. Maar, ik voel me wel vaak leeg. Niet verbonden met mensen.

Op een gegeven moment in mijn leven besloot ik, ik moet voor mijzelf kiezen ! Deze staat is er niet voor mij, deze economische ordening (neoliberalisme ) geeft niets om mij. Maar ik geef wel om mij !

Niemand kan van mij houden, zoals ik van mij hou !

Een goede, rationele keuze geweest, van bolletje. En daarom ben ik nu zo'n legende.

Maar, toch betaal je ook een prijs..

Wat zijn jullie ideeen over egoisme. Is het rot ? ( ik wilde een ander woord zeggen, maar we houden het netjes )

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Ik heb niks met egoïsme, ik sta er boven.
Jij staat er helemaal niet boven, zal mijn vrouw zeggen, en ze heeft altijd gelijk.
Dus ik sta er niet boven, ik ben er niet mee bezig.


Wat zie ik ?  Ik zie dat er altijd iets is dat schijnt. Op de achtergrond schijnt er steeds een ik ben ik-zijn. Waar ik ook ga of sta. Zelfs als ik me rot voel. Het schijnt zelfs in mijn rottigheid.
Het was een ontdekking om dit te zien.


Het schijnt als ik egoïst ben, en het schijnt als ik geen egoïst speel. Ik zeg speel, want ik weet niet of ik geen egoïst kan zijn.
Maar zoals ik reeds schreef, ik ben er niet mee bezig.


Het is normaal dat we egoïst zijn , zegt mijn vrouw, anders zouden we niet kunnen overleven.


Tegelijkertijd, is dat eigenlijk wel de kern van je vraag ?
Meestal als ik me afvraag waarom ik zo egoïstisch ben, dan komt dat er iets is waardoor ik me niet makkelijk voel.
Een soort verfoeien van mezelf.
In mijn hoofd ben ik wel de held van mijn verhaal, maar in het ware leven is er een kloof.


Waarom kan ik geen mens zijn uit één stuk ?
Soms weet ik het gewoonweg niet, en dat zit dan dwars. Het anders zijn dan ik wil dat ik ben. Het anders voordoen dan ik wil hoe ik zou moeten zijn.
moeten zijn, moeten zijn.
De innerlijke druk. Een mens verschrikt zich soms van zichzelf.


Als die innerlijke druk afwezig is, dan ben ik niet bezig met egoïsme.

[Bodhiboom]

Ik heb weleens gelezen, hoeveel egoïsme heb je nodig? Net genoeg dat je niet voor een bus stapt. Dat is dus eigenlijk niet zo heel veel, maar genoeg om jezelf een beetje te respecteren en gezond te eten en jezelf en de plaats waar je woont schoon te houden.

Verder word wel gezegd dat wij allen een zijn, dat je iedereen moet behandelen alsof ze God in klederdracht zijn. Daar kan ik wel iets in vinden, de Boeddha natuur is in iedereen aanwezig en je weet niet in welk wezen je morgen de verlichting zal aanschouwen.

Wat ik een beetje moeilijk vind is wanneer teveel egoïsme ertoe leidt dat iemand zichzelf boven anderen gaat verheffen. Een soort van delusie, een grandioosheid.

[bolletje]

Een soort van delusie, een grandioosheid.


Het is niet zwart/wit denk ik. Deze soort delusie kan wel leiden tot grote resultaten. Misschien was Wagner ook wel zwaar egoistisch en maakte hij daardoor zijn muziek. Anders was het nooit zo gelukt

Snap je wat ik bedoel.

[Bodhiboom]

Misschien, maar het leid ook vaak tot allerlei misstanden. Kijk naar Hitler, Napoleon, et al.

[bolletje]

Ik las

Kijk naar Hipsters

hahahaha

Kijk naar Hitler.

Ging Hitler uit van egoisme ? Dat is ook maar de vraag. Hij ging helemaal door het vuur voor 'zijn land' en 'het volk' Niet zo egoistisch. Een gebrek aan egoisme was het, wat hem voor stuwde.

Dit zijn allemaal filosofische discussies.

Punt is, dat wat mij betreft het egoisme een dubbel edged zwaard is. Het heeft twee kanten. En de slechte kant ervan probeer ik dan te minimaliseren. Voor zover dat lukt

[Bodhiboom]

Niettemin word het vaak door spirituele leraren bestempeld als een slechte invloed. Er zijn tradities waar het elimineren van de ego word gezien als een hoofddoel van de beoefening. En ik denk dat dit niet geheel onterecht is.

[one but not the same]

Ego-denken staat voor de gedachte dat je op eigen kracht foutloos, zelfs glorieus, kunt leven.

Op eigen kracht, als je vlees moet eten voor de energie, bestaat dat eigenlijk wel?

Foutloos, als je in een corona-wereld moet leven, dat kan niet kloppen.

Glorieus, terwijl anderen creperen, lekker dan.

Het gaat dus om een ego-illusie.

[lushan3]

Er zijn zoveel meningen, zoveel aannames en overtuigingen. Allemaal over dat ego, egocentrisch zijn en egoïsme. In eigenlijk alle wereldreligies staat het egoïsme in zijn extreme vorm te kijk als niet in lijn met de werkelijkheid of waarheid. Ook het boeddhisme doet een flinke duit in het zakje, de Boeddha stelt dat het zelf als zodanig een illusie is. Velen praten hem daarin helaas slechts na als een holle grammofoon. Ik zie zelfs zelfbenoemde religieuzen die een ware kruistocht voeren tegen dat ego, geïnspireerd door welk geschrift of welke overtuiging dan ook.

Gautama de Boeddha adviseert steeds de weg van het midden, door niet in extremen te vervallen. Omdat extreme denk- en levenswijzen eigenlijk steevast leiden tot frustraties en lijden. Aanvankelijk lijken de dingen zeer aantrekkelijk en nastrevenswaardig. Maar uiteindelijk blijkt het tegendeel waar te zijn. Uiteraard moet je dit wel zelf ontdekken, door in je levenservaring te leren waar de grenzen liggen.

Wat het ego aangaat, is het uiterst gevaarlijk om hier tegen te strijden. Omdat het ik, het zelf, het ego niet tastbaar is. Als je gaat speuren waar je ik zich in jezelf bevindt, kun je zelfs bang worden, want waar is het? Er is geen substantiele kern in onszelf te vinden wat een ego zou kunnen zijn. Het is eerder een geestelijk fenomeen, een idee of bedenksel. Maar dat is misschien ook niet helemaal waar, een kind begint vanaf zijn of haar derde levensjaar een verschil op te merken tussen zichzelf en de ander, de wereld. Dat kun je niet voorkomen, het is een natuurlijk proces. En als je geen onderscheid kunt maken tussen jezelf, je lichaam en de wereld, wordt het leven wel heel erg gevaarlijk. Je zult overal tegenaan lopen, geen verschil opmerken tussen jezelf en de ander, enzovoort. Deze staat kunnen we zelfs psychotisch noemen, of geestesziek.

Zenmeesters zeggen dat je een gepast en diep respect moet hebben voor dat ego, omdat het immers dit ik is, wat jou naar hun heeft toegeleid voor spiritueel onderricht. Maak van je ego of ik geen verschoppeling. Wie tegen zichzelf gekant is, al is het maar in gedachten, zal nooit de waarheid vinden. Omdat je immers met strijd en verzet bezig bent, en blijft. Dat is een faliekant verkeerde weg.

En wat het ik of het ego betreft: niemand is zelfs een half uur hetzelfde, terwijl het ego een voorspiegeling is dat wij altijd één en dezelfde zouden zijn. Observeer jezelf maar eens. Je komt tevreden uit bed, je drinkt je koffie in een goed humeur. Maar dan laat je de koffiepot op de grond vallen, aan gruzelementen. Je humeur slaat meteen om, je vervloekt je vrouw dat ze zich ermee bemoeit en tegen je zegt dat je beter had moeten opletten. Dit was haar geliefde koffiepot die ze voor haar verjaardag van haar moeder had gekregen. Je wordt boos en zij barst in tranen uit. Je schrikt en wil haar gaan troosten. Maar ze rent overstuur de kamer uit.

En dit is maar één voorbeeld dat onze gevoelens, gedachten et cetera onafgebroken veranderen. We reageren steeds anders en op zeer specifieke wijze, al naar gelang de situatie. Maar welke staat van zijn is nu onze? We zijn niet één, ook al (s)preken we daar o zo vaak over. Het is allemaal leuk bedacht, maar geenszins in overeenstemming met wie we zijn of wat we doen. We zitten allen in hetzelfde schuitje. Wat nu?

De weg van het midden, dat klinkt nog niet zo gek, maar kunnen we het ook?

[bolletje]

Bedankt voor deze interessante beknopte reactie.

Ik ga het een aantal keren lezen

bedankt voor de moeite

[Moesa]

Beste Bolletje,

Je kan niet zonder je ego. Ik kijk meestal hoe ik het ego gebruik. Als ik iets goed doe voor een ander en die is dankbaar en blij, dan word ik ook blij en wie word dan blij? Juist het ego.

In meditatie valt het ego vaak ( is dat waar, want wie neemt waar?)  weg, zodra de ogen open gaan, is er weer een ego. Of was er een stiller ego?

Je kan het nooit van jezelf winnen, nooit. Daarom denk ik dat het ego bestrijden je in dualisme brengt. Geleerd heb ik om één te zijn met wat je bent ( je valkuilen). Hoe meer vrede je hebt hoe ondieper je valkuilen worden. Boeddhisme heeft mij daarmee geholpen.




Warme ego groet Moesa

[bolletje]

Bedankt voor jullie reacties


ik ga er even op broeden en dan reageer ik later



saluut

[Bodhiboom]

De ego is eigenlijk een illusie, denk ik. Je hebt bepaalde primaire impulsen, zoals ‘ik heb honger, ik wil eten’ en die zijn gecentreerd op overleven, en als je die overdrijft en gaat denken aan ‘steeds meer hebben’, dan worden het bepaalde trekjes van egoïsme.

Maar in de kern blijven het verlangens, dus dan komt het toch weer terug bij vasthouden en leren los te laten. De geest neigt naar het vinden van veiligheid en het verzadigen van noodzaken, en de dharma gaat daar eigenlijk tegen in. De Boeddha nodigde zijn volgelingen uit om monniken te worden, te bedelen voor voedsel, om voort te gaan uit het huis en al dat zoeken naar veiligheid achter zich te laten.

Het heeft veel te maken met mijn-maken en ik-maken. Ik denk niet dat de ego iets slechts is, maar egoïsme behoort niet echt tot het pad. Kijk maar eens naar anatta en niet-zelf. Deze link is daar goed voor.

https://www.accesstoinsight.org/lib/authors/thanissaro/selvesnotself.html

[lushan3]

Ik denk ook niet dat egoïsme tot het pad van de Boeddha behoort. Alleen zeg ik (herhaaldelijk) dat het ego volledig begrepen dient te worden. Eerder kan er geen sprake zijn van enig loslaten. Je kunt er alleen zelf inzicht in krijgen, anders valt het niet van je af als zijnde een illusie. Zomaar achter het idee aanlopen dat het ego "dus" fout is - met welke redenatie dan ook - zal niemand ten dienste zijn. Ik vind het zelfs morbide om te proberen van je ego af te komen.

En eigenlijk kun je er niet "vanaf" komen, omdat het maar zeer de vraag is of dat, waar wij van jongs af aan in geloven, het "ik" of ego, feitelijk wel bestaat. Maar dat moet eerst zelf ervaren worden. Zomaar een geschrift volgen is slechts je denken volstoppen met andermans ervaringen. Dat is dan slechts een dode letter, omdat het immers niet je eigen ervaring is.

Ik heb niet zulke hoge verwachtingen (meer) van dit soort spirituele concepten. Niet dat ze niet waar zullen zijn, maar ze zijn volstrekt "onwaar" voor de persoon, de leerling, als die niet zelf volledig heeft ervaren hoe de zaken in elkaar steken. Ik beweer trouwens ook niet dat mensen dat hier op dit forum niet zouden hebben ervaren of geen zelfkennis zouden hebben. Ik matig me dat absoluut niet aan.

[Bodhiboom]

BA, hoe ervaar je dan precies de ego? Elke keer als je iets egoïstisch doet, kan je dat herlijden naar verlangens en bepaalde aspecten van mijn-maken en misschien naar hebzucht en de drang naar meer. Die dingen kan je zien met een beetje inzicht, maar voor de rest is de ego in mijn ervaring maar een los concept, een groepering van een aantal patronen in onze psyche die weinig samenhangende identiteit hebben.

Dat wil niet zeggen dat de effecten van de ego niet echt zijn — ze zijn erg reël. En ze kunnen ook veel schade creëren. Als je kijkt naar lijden, niet alleen van jezelf maar van de mensen om je heen, dan is de ego een bron van conflicten en strijd, en zorgt het ervoor dat de zaken niet beter worden. De Boeddha heeft vaak positief gesproken over vrijgevigheid, en dat is toch een belangrijke tegenpool van egoïsme.

[one but not the same]

De ego is volgens mij wat ik vergeet als ik in slaap val. Deze ego wil weer herinnerd worden en dat geeft droomwerelden. Totdat de ego het weer definitief wint als ik uitgeslapen ben.
Voor een goede nachtrust is het van belang dat ik de ego gemakkelijk vergeet.
Ik hoef de ego niet op te lossen, ik moet haar makkelijk kunnen vergeten, maar dan niet met autorijden of zo.

[lushan3]

@bodhiboom: Het egoïsme is een ramp. Eén grote verwarring en verdeeldheid. Maar het is volkomen logisch dat het ontstaat, en er is nog geen enkele religie, die de wereld hier afdoende mee heeft kunnen bijstaan. Uiteraard zijn individuen geholpen, maar op grote schaal is het niet gelukt om de mensheid blijvend te verlichten.

Hoe ik het ego ervaar? Net als iedereen denk ik. Ik zie dat het ik niet één is, het is niet in overeenstemming met het bestaan, de werkelijkheid. Het is altijd modderen geweest, dweilen met de kraan open. Je kunt je ego niet even weggooien, je moet het begrijpen. En dat is al een hele toer, want de mens, ik, is ontzettend gevoelig voor illusies. Ik ervaar de mens als een biocomputer die van de geboorte af aan is geconditioneerd. We leven machinaal, zoals we geprogrammeerd zijn. Uiteraard is daar een weg uit mogelijk. Dat is wat religie belooft. Maar het is uiterst moeilijk om dit zelf te bewerkstelligen, te realiseren, áls het al lukt.

Leuk vind ik het allemaal niet, het leven wordt van meet af aan gebracht alsof het een belofte is, vol vrijheid en misschien zelfs geluk. Maar in werkelijkheid klopt daar niet veel van. Daar lijd ik onder en ben daar soms diep eenzaam in. Dat is wat het ego mij brengt. Dit wil niet zeggen dat ik mij niet gelukkig kan voelen, maar al dat gedoe om je eigen levende antwoord te vinden, te zijn, is onuitsprekelijk vermoeiend. Het is een vallen en opstaan, struikelen, vallen en opstaan, en vallen en...

[Moesa]

@bodhiboom: Het egoïsme is een ramp. Eén grote verwarring en verdeeldheid. Maar het is volkomen logisch dat het ontstaat, en er is nog geen enkele religie, die de wereld hier afdoende mee heeft kunnen bijstaan. Uiteraard zijn individuen geholpen, maar op grote schaal is het niet gelukt om de mensheid blijvend te verlichten.

Hoe ik het ego ervaar? Net als iedereen denk ik. Ik zie dat het ik niet één is, het is niet in overeenstemming met het bestaan, de werkelijkheid. Het is altijd modderen geweest, dweilen met de kraan open. Je kunt je ego niet even weggooien, je moet het begrijpen. En dat is al een hele toer, want de mens, ik, is ontzettend gevoelig voor illusies. Ik ervaar de mens als een biocomputer die van de geboorte af aan is geconditioneerd. We leven machinaal, zoals we geprogrammeerd zijn. Uiteraard is daar een weg uit mogelijk. Dat is wat religie belooft. Maar het is uiterst moeilijk om dit zelf te bewerkstelligen, te realiseren, áls het al lukt.

Leuk vind ik het allemaal niet, het leven wordt van meet af aan gebracht alsof het een belofte is, vol vrijheid en misschien zelfs geluk. Maar in werkelijkheid klopt daar niet veel van. Daar lijd ik onder en ben daar soms diep eenzaam in. Dat is wat het ego mij brengt. Dit wil niet zeggen dat ik mij niet gelukkig kan voelen, maar al dat gedoe om je eigen levende antwoord te vinden, te zijn, is onuitsprekelijk vermoeiend. Het is een vallen en opstaan, struikelen, vallen en opstaan, en vallen en...

Mooi geschreven BA

Ook ik ervaar vaak eenzaamheid, afgescheiden van de wereld. Ik probeer het vaak te accepteren, te overdrijven: zo van: wat ben ik eenzaam zeg, de eenzaamste van de wereld. Wat ben ik bang zeg, de bangste van de wereld. Hoe meer ik dat kan zeggen, weet dat ik overdrijf, dan kom ik meer naar die eigen realiteit. De werkelijkheid is dat ik steeds de wereld anders wil maken in mij, maar besef steeds meer dat alles klopt voor nu, anders was het wel anders geweest. Soms besef ik ook dat het leven een leerschool is, educatie en krijg ik meteen onrust. Ik probeer steeds de 5 hindernissen te overwinnen, dan heb ik kwade wil, rusteloosheid, lui en traag etc. En niemand die het ziet dat je zo hard werkt innerlijk, wat dan weer een gevoel van eenzaamheid geeft.

[Bodhiboom]

Een goede vriend, ook een boeddhist, raadde dit stukje van Jordan Hall aan:

Sovereignty is the capacity to take responsibility. It is the ability to be present to the world and to respond to the world — rather than to be overwhelmed or merely reactive. Sovereignty is to be a conscious agent.

https://medium.com/deep-code/on-jordan-peterson-and-the-future-51402a370d79

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Als we als mens over-stressed zijn dan kunnen we niet optimaal functioneren en presteren binnen onze mogelijkheden en bekwaamheden.
Als we als mens under-stressed zijn dan willen we niet optimaal functioneren en presteren binnen onze mogelijkheden en bekwaamheden.

Ik zie bij mezelf dat ik op sommige vlakken vooral under-stressed ben. Dan moet ik mezelf terechtwijzen, motiveren, doelen stellen, uitdagingen aangaan, mezelf overwinnen.
Ik zie ook dat ik op sommige vlakken vooral over-stressed ben. Dan moet ik loslaten, relativeren, troost en rust opzoeken.

In het algemeen gesproken ben ik eerder under-stressed dan over-stressed.

Als we spreken over de dharma als een heilsleer, dan gaat dat over zaken die ons op diverse vlakken van ons leven, voorspoed, heil, baat profijt brengt.
Omdat ik eerder under-stressed ben, zal de dharma als een heilsleer bekijken mij inderdaad ook voorspoed, heil, baat, profijt brengen. Omdat het mij dan stimuleert, uitdaagt, corrigeert.

[one but not the same]

Als we als mens over-stressed zijn dan kunnen we niet optimaal functioneren en presteren binnen onze mogelijkheden en bekwaamheden.
Als we als mens under-stressed zijn dan willen we niet optimaal functioneren en presteren binnen onze mogelijkheden en bekwaamheden.

Ik zie bij mezelf dat ik op sommige vlakken vooral under-stressed ben. Dan moet ik mezelf terechtwijzen, motiveren, doelen stellen, uitdagingen aangaan, mezelf overwinnen.
Ik zie ook dat ik op sommige vlakken vooral over-stressed ben. Dan moet ik loslaten, relativeren, troost en rust opzoeken.

In het algemeen gesproken ben ik eerder under-stressed dan over-stressed.

Als we spreken over de dharma als een heilsleer, dan gaat dat over zaken die ons op diverse vlakken van ons leven, voorspoed, heil, baat profijt brengt.
Omdat ik eerder under-stressed ben, zal de dharma als een heilsleer bekijken mij inderdaad ook voorspoed, heil, baat, profijt brengen. Omdat het mij dan stimuleert, uitdaagt, corrigeert.

Precies, het behoeft regulering, bij teveel, bij te weinig ego.

[bolletje]

Bedankt voor jullie vele reacties

Ik ga ze op mijn gemak doorlezen en dan respondeer ik

[lushan3]

Een kanttekening hier is denk ik op zijn plaats, die in eerste instantie van toepassing is op mezelf: wees uiterst voorzichtig met de automatische afwijzing van het egoïsme. Of je daar nu gevoelsmatige, maatschappelijke, religieuze of filosofische argumenten voor gebruikt. We kunnen het egoïsme als zondebok niet zondermeer afwijzen, in de kerker gooien en de sleutel weg werpen. Omdat het ego en alles wat daar aan vastzit juist datgene is waar we terdege rekening mee moeten houden. Het heeft als staart namelijk ook hetgeen we graag in onszelf ontkennen. Dat wat psychologisch ontkend wordt, zal op den duur als een boemerang als lot terugkeren in je leven. Maak van het ego geen zondebok, leer het liever te begrijpen, te onderzoeken en te erkennen dat ook jij een egoïst bent, net als iedereen. Je kunt dat niet zomaar wegmoffelen met mooie inzichten en redelijke argumenten. Uiteraard zul je er onder moeten lijden. Aanvaard dat lijden, want anders ontdek je nooit de waarheid. Wees gewaarschuwd!

[Moesa]

Een kanttekening hier is denk ik op zijn plaats, die in eerste instantie van toepassing is op mezelf: wees uiterst voorzichtig met de automatische afwijzing van het egoïsme. Of je daar nu gevoelsmatige, maatschappelijke, religieuze of filosofische argumenten voor gebruikt. We kunnen het egoïsme als zondebok niet zondermeer afwijzen, in de kerker gooien en de sleutel weg werpen. Omdat het ego en alles wat daar aan vastzit juist datgene is waar we terdege rekening mee moeten houden. Het heeft als staart namelijk ook hetgeen we graag in onszelf ontkennen. Dat wat psychologisch ontkend wordt, zal op den duur als een boemerang als lot terugkeren in je leven. Maak van het ego geen zondebok, leer het liever te begrijpen, te onderzoeken en te erkennen dat ook jij een egoïst bent, net als iedereen. Je kunt dat niet zomaar wegmoffelen met mooie inzichten en redelijke argumenten. Uiteraard zul je er onder moeten lijden. Aanvaard dat lijden, want anders ontdek je nooit de waarheid. Wees gewaarschuwd!

Hier ben ik het geheel mee eens. Ontkennen is ook een lijden, wegkijken van jezelf, ook wegkijken/negeren is karmisch. Leer te luisteren naar het ego, vaak ook naar anderen ( als spiegel, ook de hekels en irritaties). Het ego heb je gewoon nodig, zoals ik eerder zei. Bij mij heeft het ook veel gebracht, bv genezing.

[Bodhiboom]

We kunnen het egoïsme als zondebok niet zondermeer afwijzen, in de kerker gooien en de sleutel weg werpen.

Tja maar om nou te zeggen je moet het egoïsme alleen leren kennen gaat ook niet erg ver. Wij hebben de mogelijkheid om veranderingen aan te brengen bij onszelf, om meer of minder egoïstisch te zijn. Het boeddhisme gaat daar ook over, het spoort je aan om op meerdere vlakken aan jezelf te werken.

Ik kan me dus niet vinden in BA’s stelling dat iedereen een egoïst is, of dat men van de ego geen zondebok moet maken. Men zou deze dingen met heldere blik moeten benaderen, en als wij in ons egoïsme ergens te kort in zijn geschoten, dan kan men dat ook rechtzetten en zich voornemen om niet meer door het egoïsme te laten verleiden.

In het boeddhisme is het zo dat men kijkt naar wat heilzaam is. Een goed inzicht in de ego is bevorderlijk, maar om je op een egoïstische manier te gedragen is zeker niet heilzaam en behoort niet bij het pad.

[lushan3]

Ik neem waar, dat je mijn bijdragen interpreteert op je eigen persoonlijke wijze. Dat doen we natuurlijk allemaal! Alleen lijkt het er op, dat je datgene wat ik hierboven geschreven heb toch enigszins uit het door mij bedoelde verband haalt. Dat vind ik jammer. Ik stel namelijk nergens dat je je egoïsme alleen hoeft te leren kennen en verder niks. Dat zijn jouw woorden.

Verder stel ik ook nergens dat je niet kunt veranderen, niet aan jezelf zou kunnen werken. Ik doel erop, dat je éérst je ego moet leren doorgronden. Omdat als je dat nalaat, is de eerste stap volgens mij al fout en is het maar zeer de vraag of het vervolg dan nog wel de goede kant op kan gaan. Maar goed, jij kan en mag er natuurlijk anders over denken.

Je stelt verder, dat als je je door het egoïsme hebt laten verleiden, je altijd de mogelijkheid hebt om dat recht te zetten. En je voor te nemen om dat in het vervolg niet meer te doen. Ik ontken dat nergens. Ik wijs slechts op het gevaar van het klakkeloos en zonder enig inzicht afwijzen van het ego. Waardoor het je altijd parten zal blijven spelen, desnoods ondergronds en ontkend, omdat het niet in je persoonlijke beeld past van hoe een boeddhist idealiter zou moeten zijn.

Als laatste stel ik ook absoluut nergens dat je op een egoïstische manier gedragen heilzaam zou zijn. En al helemaal niet dat dit tot het (boeddhistische?) pad zou behoren. Hoe kom je daarbij? Waar zeg ik dat dan?!

Ik had wel enigszins verwacht, dat wat ik hierboven geschreven heb wel bij iemand enige wrijving op zou gaan leveren. Omdat wat ik aangeef controversieel is, en niet gebruikelijk. Wellicht ook niet netjes in lijn met wat men (als boeddhist?) verwachten mag. Maar ik spreek soms in lijn met wat de Boeddha zegt, en soms niet, of niet geheel. Dit ligt aan mijn persoonlijke levenservaring en hoe ik mij op het spirituele pad begeef. Ik weeg wat Gautama de Boeddha heeft gezegd, en ik neem aan wat past, maar ik laat vallen wat niet past. Ik toets de leer al naar gelang mijn ervaring en inzicht, dat kan verschil opleveren met wat over het algemeen als zijnde "boeddhistisch juist" wordt aangenomen, of in de boekjes staat vermeld.

Misschien zit ik er naast, wellicht ook niet. Wie zal het zeggen?

Dit alles ter nadere toelichting van het hierboven door mij beschrevene.

[Moesa]

Verder stel ik ook nergens dat je niet kunt veranderen, niet aan jezelf zou kunnen werken. Ik doel erop, dat je éérst je ego moet leren doorgronden. Omdat als je dat nalaat, is de eerste stap volgens mij al fout en is het maar zeer de vraag of het vervolg dan nog wel de goede kant op kan gaan. Maar goed, jij kan en mag er natuurlijk anders over denken.

Leren doorgronden, wat een hele lastige taak kan zijn en hard werk. Maar eenmaal doorzien, wordt alles helder, is mijn ervaring. En eenmaal helder, dan voelt het ego zich vrijer en accepteert "dat wat is".

Heb ik nu het idee dat BA hierin niet begrepen wordt, maar ik denk dat hij hier een realiteit aanraakt. Hoe meer je erkent dat je valkuilen hebt, maar ook ontdekt dat je ook "goede" eigenschappen hebt, en daar steeds meer aandacht aan gaat besteden.

Ook stoppen met jezelf te willen veranderen dat geeft ook "lucht". Het ego vindt dat namelijk heel lastig, meditatie ( indachtig), voorzichtig in het leven staan ( dat is wennen) dan kan je het ego leren kennen. Je mimieken, hoe je spreekt, hoe je denkt.

Volgens mij had Siebe hier ooit iets over geschreven.


Groet Moesa

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Namaste-ji,

Ego activiteit is een mentaal vermoeiende bezigheid.
Spirituele krachten, zijn krachten die de mentale batterijen van een mens opladen, tijdens het leven.

Er is ook een voorbij de dood.
In een mentale toestand van blinde gehechtheid aan het ego is de dood een verdwijnen van een geliefde.
Terwijl er in werkelijkheid geen verdwijnen is, maar een steeds opnieuw weder verschijnen, voor blinde gehechtheid aan het ego blijft dat aanvoelen als verdwijnen, omdat dat wat weder verschijnt niet als de geliefde kan gezien of ervaren worden.

Het steeds verder ontwaken, helder zien, op intelligente wijze kijken, dooft de blinde gehechtheid, en opent de ogen voor het feit dat er inderdaad sprake is van dat wat weder verschijnt "verschillend" is, maar dat er ook een "bindend element" is. En daar knelt het schoentje, zolang dat bindend element voor je zelf onbekend is, dus abstract, niet concreet,  is het overdreven loslaten van het geliefde ego een daad van mentale zelfmoord.

Tegelijkertijd als je in  blinde gehechtheid aan het ego blijft vastzitten dan zijn veranderingen van omstandigheden een  verschrikking, een bedreiging. Met als grootste verschrikking verlies van gezondheid, verlies van jeugd, verlies van wereldlijk succes, de dood.

spirituele krachten hebben de bedoeling om de mentale batterijen van een mens op te laden tijdens het leven, en de boeddhistische boodschap wijst er op dat het bindend element niet iets is dat buiten ons staat, want anders zou het ook niet het bindende element zijn, maar ook binnen ons. En het is waar dat we dit niet in volle glorie kunnen ervaren.
Maar gewoon voldoende is soms ook al genoeg.

xxx

[Bodhiboom]

Ik stel namelijk nergens dat je je egoïsme alleen hoeft te leren kennen en verder niks. Dat zijn jouw woorden.

Beste, ik gebruik jou woorden ook alleen maar als een algemene aanzet. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt dat ik me niet beperk tot enkel een direct antwoord op het geschrevene.

Maar ik spreek soms in lijn met wat de Boeddha zegt, en soms niet, of niet geheel. Dit ligt aan mijn persoonlijke levenservaring en hoe ik mij op het spirituele pad begeef. Ik weeg wat Gautama de Boeddha heeft gezegd, en ik neem aan wat past, maar ik laat vallen wat niet past.

Op die manier ben ik ook niet geheel een boeddhist. Zoals Osho al zei, ik leer van de Boeddha maar ik volg niet in zijn voetstappen. Maar dat betekent wel dat wij ons geen van beiden geheel identificeren met de boeddhistische leer, en dus als wij hier iets aan Bolletje willen doorgeven moeten wij uiterst voorzichtig zijn.

Het is een boeddhistisch forum, zijn interesse is in de Boeddha, dus wat ik hier zeg heeft toch altijd wel een oogje op het boeddhistische standpunt zelfs al zijn wij het daar niet helemaal mee eens. Als ik daar iets persoonlijks of vanuit een andere bron aan toevoeg, dan zal ik proberen die bron toch ook duidelijk te vermelden...

Het is idd jammer dat Siebe er niet is, hij zou vast iets interessants en boeddhistisch te zeggen hebben.

[lushan3]

Ik snap het. Ik probeer alles zo goed mogelijk uit te leggen. Ik heb tientallen jaren ervaring met het boeddhisme. Dat wil niet zeggen dat ik daarom alles begrijp, ook ik heb mijn blinde vlekken. Van Osho heb ik geleerd om (inderdaad) niet vast te blijven zitten op platgetreden paden. Wat trouwens ook niet automatisch betekent dat dergelijke paden geen nut zouden hebben. Ze kunnen welzeker de waarheid in zich dragen, maar toch behoorlijk onder het stof van eeuwen interpretatie zijn geraakt. Dat geldt niet alleen voor de woorden van de Boeddha, trouwens.

Ik probeer hier zoveel mogelijk in lijn te formuleren wat de Boeddha leert, alleen kan ik niet garanderen dat ik altijd precies binnen de lijntjes wandel. Misschien kunnen we nog wat nazoeken in de Pali-Canon of zo en dat hier toevoegen over het ego?

Met vriendelijke groet,

Buddha Amitabha

[lushan3]

"Alle woede is niet anders dan een poging iemand een schuldgevoel te bezorgen." - G.G. Jampolsky

Tibetaanse boeddhisten spreken van dak dzin, oftewel “gegrepen door het ik”, hetgeen in de praktijk kwalijke gevolgen heeft. Eigenlijk is het grote doel, de realisatie, het Ontwaken of de Verlichting het zichzelf bevrijden van het ego, dat in het boeddhisme als een illusie wordt beschouwd. Verlicht zijn, het Nirwana is feitelijk het bevrijd zijn van de greep van het ego. Je realiteit is in de Verlichte staat de geest van de natuur, oftewel Rigpa. Dat is een helderheid van geest zonder tussenkomst van de beperkende invloed van het ego of ik. De Tibetaanse boeddhisten duiden het ego aan met Ma rigpa, “niet zien”, dat komt overeen met de aanduiding van de versluiering van de werkelijkheid (Maya). Dit is grofweg het verschil tussen het ware zijn en het onware ego. We zijn er wel, we zijn er altijd, maar ons ware zijn wordt wonderwel verduisterd door het ego. Eigenlijk bestaat dat ego niet echt, maar we denken dat het wel bestaat, hetgeen uit ons handelen blijkt. Het ik of ego is een vorm van verzet, het wil datgene naar zich toehalen wat prettig aanvoelt en wenst weg te duwen wat onprettig aanvoelt. Hier komen we bij het verlangen, onze verlangens, die eigenlijk nooit in overeenstemming zijn met de gegeven situatie. En omdat iedereen andere verlangens heeft en de zaken anders ziet, komen we met elkaar in conflict in de strijd om datgene te verkrijgen wat we verlangen. Dat kan nooit vrede zijn.

Het ego kent een dualistische geldingsdrang, drijft ons ertoe om ons bestaansrecht te claimen, via manipulatie en bezitszucht. Het kernwoord van het ik of het ego is: controle. Dat doen we via ons vermogen zaken met elkaar te vergelijken via goed- en afkeuring, een vorm van misbruik van ons praktische onderscheidingsvermogen. In Boeddha’s eerste toespraak legt hij uit dat wij als individu bestaan uit meerdere skandha’s of zintuigvelden (fysiek lichaam, gevoelens en prikkels, perceptie of voorstelling, intenties en bewustzijn). In een onlesbare dorst naar het bestaan (trsna), vanuit onwetendheid is onze persoonlijke geschiedenis begonnen. Via de gecombineerde werking van de skandha’s menen we dat we een substantieel “zelf” bezitten. Echter, de skandha’s zijn als bestanddelen samengesteld, oftewel niets anders dan een instabiele combinatie van waarneming, gevoelens, fysieke voorwaarden, fasen van bewustzijn en driften. Dit alles is veranderlijk en niet bestendig. Het ego is dus een onwetende poging om substantie te bedenken waar dat in wezen helemaal niet bestaat. We weten van meet af aan vanaf onze geboorte niet wie we zijn, dus creëren we via onze geestelijke vermogens een “ik” of ego. En de mensenwereld om ons heen ondersteunt dat, omdat we als opgroeiend kind omringd worden door personen die zich als ego gedragen. We stellen het ik tegenover de ander, ik versus jij. Alsof we onafhankelijk zouden bestaan in deze wereld, terwijl de waarheid is dat alles veranderlijk en afhankelijk is. We zijn onafgebroken een deel van het totale bestaan, zonder die totaliteit zouden we niet kunnen overleven. Maar het ego spiegelt ons voor dat we apart staan van de ander en de wereld, een soort centrum zijn van het heelal, met als bijwerking geestelijk alleen-zijn en eenzaamheid.

Het ego wil onafgebroken bestaansrecht opeisen, terwijl we reeds bestaan! We zijn er, dus wat valt er eigenlijk te bevechten? Het ik wil van alles bezitten en gaat de competitie aan met andere mensen, teneinde te willen worden erkend als zijnde “bijzonder”. Het ego leeft letterlijk van schuld, pijn en schaamte, en doet dat door middel van het uiten van beschuldigingen. “Jij doet het verkeerd, jij doet mij pijn, jij doet dit en jij doet dat”. Zonder schuld en schaamte kan het ik niet bestaan, maar het bevat de grote angst om te sterven, er niet meer te zijn. Door middel van verzet lijkt het te kunnen overleven, maar de grote angst blijft. Vrede bestaat daarentegen uit het meegaan in het bestaan, het aanvaarden van het natuurlijke leven zoals het komt: leven, laten leven en sterven. Maar dat is niet de weg van ons ego, dat slechts wil veroveren en bezitten.

Hopelijk heb ik enigszins kunnen duiden wat het verschil is tussen het ego en het zijn zoals we zijn: noem het een Boeddhanatuur, of ons oorspronkelijk gezicht.

[Bodhiboom]

Ik zou hier misschien eens beginnen...

https://accesstoinsight.org/search_results.html?cx=006639875531220445029%3A2z3mhfokk-u&ie=UTF-8&q=Ego&sa=Search

Er zijn niet veel references naar ego op Access to Insight, die een van de meest complete vertalingen hebben van de Pali Canon naar het Engels. Maar zo hier en daar heeft een vertaler of commentator het woord gebruikt, en er zitten best nog heel interessante stukjes tussen.

[lushan3]

Ik vraag me af, ik twijfel, of ik met wat ik schrijf misschien verwarring breng, vooral voor mensen die nog beginnen met het boeddhisme of er pas net in geïnteresseerd zijn geraakt. Wellicht heeft bodhiboom gelijk: ik, wij, hebben een grote verantwoordelijkheid vanwege het pad dat we reeds hebben afgelegd. Wat trouwens geen verdienste is.

Zenmeester Suzuki heeft eens gezegd, dat we de geest van de beginner moeten behouden. Omdat je dan nog open bent, en blijft. Door te gevorderd te raken op de weg, verlies je die openheid, als je niet heel erg goed oplet. Ik ga dus terug naar het begin, of is dat een omgekeerd einde?

Wie zal het zeggen? Ik wil niemand in verwarring brengen of daar de verantwoordelijkheid voor dragen. Iedereen moet zijn of haar eigen weg vinden en gaan. Teveel loslaten over hoe de weg zich zal vormen, kan ook belemmerend werken. Ik ben geen Meester of Leraar.

Met respectvolle groet,

Buddha Amitabha

[Moesa]

Dank je wel leden in deze draad voor jullie mooie woorden

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Namaste-ji,

Boeddhisme is een religie, en we mogen de oorsprong van religie niet vergeten.

Religie is verbonden met het bovennatuurlijke.

Enerzijds het zoeken van voorspoed in dit leven met behulp van het bovennatuurlijke.
Anderzijds de toegang tot de bovennatuurlijke werkelijkheid realiseren.

Ook het boeddhisme ontsnapt hier niet aan.
De boeddhistische belofte is een toestand van innerlijke vrede die niet onderhevig aan de wisselvalligheden van het leven. In die zin is het een bovennatuurlijke vrede, terwijl al het wereldlijke de wetmatigheden van geboorte en dood ondergaat, staat de beloofde vrede hier boven.

Hoe realiseer je wereldlijke voorspoed ? Dat is door het doorgronden van de wetmatigheden, het doorgronden van de levenswetten. De wereld is de wereld, maar de levenswetten staan buiten deze werkelijkheid.

[lushan3]

Gautama de Boeddha was, alle legendarische verhalen te spijt, slechts een gewoon mens en geen bovennatuurlijk wezen of godheid. Dat heeft hij zelf benadrukt tijdens zijn leven. Zijn leer is aards en gericht op hoe het lijden zoveel mogelijk te beperken. Daar is niets bovennatuurlijk aan.

De abrahamische religies, maar ook veel andere godsdiensten (tot aan het sjamanisme toe) gaan uit van het bovennatuurlijke, of prediken het geloof in goden of in één God. Dat is niet te vergelijken met de leer van de Boeddha. Het westerse boeddhisme doet alsof het zo strak in de leer is, en de Boeddha volgt, maar in werkelijkheid lijkt veel van die westerse variant op het christelijk ethisch erfgoed. Dat klinkt nogal heftig en wellicht controversieel, maar hier in het Westen worden we wat betreft het boeddhisme bijna uitsluitend gevoed vanuit Amerika, Duitsland en zelfs uit Japan.

Je boeddhisme kan gebaseerd zijn op bewuste keuzen, maar je ontkomt niet zo gemakkelijk aan de op het christendom gebaseerde ethiek die hier heerst, zowel in gewoonte als in de gehele, ons omringende cultuur. Dat zit helemaal in onze opvoeding ingebakken. Je kunt jezelf een anarchist noemen, een boeddhist, een atheïst of wat dan ook, maar zelfs ons hele stelsel aan wetten en psychologische beïnvloeding is geschoeid op westerse en dus christelijke waarden en normen. Dat vlak je niet zomaar even uit.

Mijn excuses bij voorbaat voor de controverse die ik hier laat landen. Daar zal misschien zelfs enige wrijving door ontstaan. Maar we zijn inmiddels zo individualistisch georiënteerd, dat we bijna vergeten dat religie ook bij uitstek een groepsaangelegenheid is.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

M.80. (M.VIII.10) Vekhanassa sutta

Geluk ontsproten uit geestelijke niveaus is hoger dan geluk verkregen door zintuiglijke genietingen.

------------------------------

[teksten Siebe]

Hoi allen,

Ik heb me de laatste tijd verdiept in preken van Meister Eckhart. Hij wordt wel een christelijk mysticus genoemd. Ik wilde eens onderzoeken hoe hij (als ‘mysticus') denkt over de Schepper en de schepping. Dat houdt me toch wel bezig. Dat is niet het onderwerp van deze draad, dat is egoisme.

Een leuk onderwerp, egoisme. Ben er dol op:-)

Eckhart zou dat denk ik zelf-wil noemen. Hij geeft aan dat alle rusteloosheid voortkomt uit zelf-wil. Dingen voor jezelf willen, je eigen voordeel of gewin in de zaken zoeken die je doet of laat. Bijvoorbeeld, bidden tot God omdat je van God iets wil krijgen;  gezondheid, voorspoed, het eeuwige leven. Of iets geven en ondertussen iets voor jezelf terug verwachten en willen. Zelf-wil. Hij zegt dat je in niks meer je eigen voordeel moet zoeken, je eigen gewin, zeg maar. Ook niet je eigen welzijn of verlossing.

Je moet niet uit zijn op je eigen voordeel of gewin. Eigenlijk, zo geeft hij aan, moet je dingen niet doen met een reden of een waarom. Ware deugd kent geen waarom.  Waarom hielp je iemand? Gewoon, daarom. Waarom doe je goed? Gewoon omwille van goedheid. Waarom wil je leven? Gewoon omwille van het leven. Waarom verdedig je de waarheid. Gewoon, omwille van waarheid. Het is niet gecalculeerd, niet strategisch, niet vanuit een opzet, niet vanuit een zelf-wil.

Bij Eckharts zelf-wil moest ik wel meteen denken aan de soort wilsactiviteit die in de Pali overlevering wordt beschreven met termen als tanha, asava, anusaya. Ik geloof wel dat dat op hetzelfde neerkomt. Ik denk dat als iemand (een arahant) door wijsheid vrij is geworden van tanha, asava, en anusaya, dan heeft ie geen zelf-wil meer. Zelf-wil zorgt volgens Eckhart niet voor heil maar juist voor rusteloosheid.

Als je dingen doet (of laat) met het oog op je eigen voordeel, noemt Eckhart dat niet echt ware deugd. Het is eerder handel. En Eckhart legt ook uit dat Jezus aangaf dat deze handelaar uit de tempel (de ziel) verdreven moet worden.

Voor mijn gevoel klopt het wel dat bij ware deugd je niet je eigen voordeel of gewin op het oog hebt. Ik geloof niet dat het echt zuivere koffie is dat je goed doet om een beter leven te krijgen, hier of na de dood of andere voordelen ziet. Ergens klopt dat niet.

Maar goed, we zijn toch ook mensen die hun eigen gewin en voordeel zoeken, ik zeker wel.

Siebe

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

MN =  Majjhima Nikāya https://www.dhammatalks.org/suttas/MN/index_MN.html  of 5.2.2.https://www.facettenvanhetboeddhisme.nl/5.2.2.%20%20Majjhima%20nikaya.html

 26   Ariyapariyesana Sutta | De edele zoektocht  - Na een onderscheid te hebben gemaakt tussen de edele zoektocht - naar wat onsterfelijk is - van de onedele zoektocht - naar wat onderhevig is aan de dood - vertelt de Boeddha de manier waarop hij het doodloze zocht en vond.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

... bovennatuurlijk ...

Een naam is maar een naam.

Je hebt bovennatuurlijk.
je hebt bovennatuurlijk 1.0
je hebt bovennatuurlijk 2.0


enz.


Een mooie versie, zonder het bovennatuurlijk te noemen, maar ja, een naam is maar een naam.


https://inzichten.blogspot.com/

Deze Blog gaat over de vraag “Wie of wat ben ik werkelijk?” Daarbij gaat het ook over de (on)zin van praktisch zelfonderzoek en niet over theorieën of andere vormen van kennis vanuit diverse geestelijke stromingen en de moderne wetenschap. Er valt daar over meer te lezen dan je dit leven aan kan.

Zelfonderzoek is de weg, wanneer totaal niets doen voor jou niet de weg is. Het advies is dan niets te doen. Gewoon te Zijn.

Zonder tijd, zonder doel, zonder weg, zonder bereiken, zonder concepten - dus: zonder denken - valt er niets te zoeken of te bereiken. Geen vragen, geen antwoorden.
Je bent er al. Je bent Het al. Je bent wat je bent. Bewuste Tegenwoordigheid.
...

Het Gezochte is dus nooit afwezig tijdens het zoeken (of wanneer dan ook..). Ook wanneer het niet gezocht wordt. Maar is juist niet 'aanwezig' als ding.....

Wat valt er dus te verwerven?

Er is alleen maar gewaar-zijn. Zien. Dat ben je... En niemand is dat niet.

[lushan3]

Een naam of aanduiding is maar een naam. Dat klopt. Het is maar net in welk verband woorden worden gebruikt. Maar het woord "bovennatuurlijk" kan verwijzen naar goden of naar God. Maar goed, ik ga niet verder kissebissen over etiketten. Het zij zo. Het boeddhisme wordt gerekend tot de wereldreligies, maar feitelijk is het eerder een levensfilosofie.

Meister Eckhart is één van de meest zuivere mystici binnen het christelijk geloof. Hij stelt zelfs dat hij wil zwijgen over God. Dat is nogal wat in een theïstische religie als het christendom! Ik denk zelf dat Eckhart, ondanks dat hij uit een andere religie komt, vrij dicht in de buurt komt van wat het boeddhisme en zelfs wat het Taoïsme stelt. Hij geeft inderdaad aan dat je zou moeten handelen zonder intenties, als het ware zonder egoïstische motieven. In het Taoïsme wordt dit aangeduid met wei-wu-wei, oftewel handelen door niet-handelen, dus zonder persoonlijke intenties. Dat is wat het ego niet kan begrijpen, het ik handelt altijd vanuit persoonlijke drijfveren.

Enne, welkom terug Siebe!

[Bodhiboom]

Het doet me goed je hier weer terug te zien Siebe.

Goed gevonden van Buddha Amitabha om het Taoisme en wei-wu-wei in verband the brengen met handelen zonder ego. Osho heeft het ook wel eens over iets dergelijks gehad, dat je je uiteindelijk maar laat bespelen als een fluit door een goddelijke wind en dat het universum voor je zorgt. Ik vond het altijd wel een mooie uitspraak over het loslaten van de ego.

[teksten Siebe]

Bedankt voor jullie verwelkoming!

Ja, het houdt me wel bezig allemaal, methode, niet-methode, wat is een goede methode?

Voor mezelf is het denk ik maar het beste niet nog strategischer te worden, nog calculerender, en alles te doen vanuit een bepaalde opzet of plan.
Het voelt niet zo goed. Ergens voel ik het zo aan dat ik er juist op moet leren vertrouwen dat als ik dit loslaat, al die intenties, bedoelingen, plannen, opzet, dat het dan wel goed zit. Dat je wel goed handelt. Het is geen onbewustheid om leeg te zijn van intenties en opzet.

Ik denk ook dat Eckhart op veel punten heel dichtbij boeddhisme komt. Hij predikte dat er twee geboorten zijn: eentje in de wereld, fysieke geboorte, en eentje uit de wereld, de spirituele geboorte. Dat laatste is eigenlijk alles waar het bij hem draait. Hij noemt dit de geboorte van de Zoon in de ziel.

In zowel Eckharts als Boeddha's visie is iemand die spiritueel geboren is ook niet langer meer van de wereld maar wel in de wereld. Of de aard van die spirituele geboorte nou echt verschilt tussen Eckhart en Boeddha?

Eckhart heeft ook voor zichzelf nagedacht over wat de beste kwaliteit is....whereby a man may chiefly and most firmly join himself to God, and whereby a man may become by grace what God is by nature, and whereby a man may come closest to his image when he was in God,  wherein there was no difference between him and God, before God made creatures"...

en wat is dat?

Onthechting

After a thorough study of these writings I find (Eckhart), as well as my reason can testify or perceive, that only pure detachment surpasses all things, for all virtues have some regard to creatures (hier bedoeld in de betekenis van zowel dingen als wezens), but detachment is free of all creatures. Therefore our Lord said to Martha, "unum est necessarium " (Luke 1 0 : 42), which is as much as to say, 'Martha, he who would be serene and pure needs but one thing: detachment.'
The teachers greatly praise love, as does St. Paul who says, "Whatever things I may do, and have not love, I am nothing" (cf. 1 Cor. 1 3 : 1 ). But I extol detachment above any love. First, because, at best, love constrains me to love God, but detachment compels God to love me" (uit: on detachment).

Eckhart benadrukt net als de Boeddha dat we een soort omslag moeten maken in onze geest en onze mentaliteit ten aanzien van de dingen moeten veranderen. We moeten al dat geschapene of geconditioneerde (in Boeddha's woorden) niet zo belangrijk maken en niet ons welzijn en heil meer van afhankelijk maken. We moeten het in onszelf zoeken en niet steeds via de zintuigen naar heil zoeken in het geschapene.

Ik vind dat beide, zowel Eckhart als Boeddha, er op wijzen dat die hele onderneming van het volgen van zelfzuchtige verlangens (tanha of zelf-wil) niet gaat werken.
Verder denk ik dat beide een spirituele geboorte benadrukken, een ontdekken en zien.

[lushan3]

Spiritualiteit kan ook een hechten(is) worden. De actieve poging om te onthechten kan je ook zodanig bezighouden, dat dit (onbedoeld) juist een hechting wordt! Wees daarvoor op je hoede. Je kunt je huis niet uitsluitend bouwen op een bepaalde leer (er is ook nog een gewoon leven). Ik heb dat in het verleden óók geprobeerd, maar op een gegeven moment merk je dat je langzaam maar zeker frustratie oploopt, omdat je - ik in dit geval - in een cirkel aan het ronddraaien bent. En geen steek verder komt, op een dood spoor zit. Hoe kan dit? Zoek je verkeerd? Ben je blind?!

Osho zei al dat het leven moet worden gelééfd, dat het geen probleem is, wat moet worden opgelost. De hele schepping viert het bestaan, alleen de mens zit met zichzelf in een kronkel. Ik chargeer het nu even erg zwart-wit om het verschil aan te geven. Soms moet je het religieuze en spirituele (even) los laten, laten voor wat het is, anders kan het zoeken naar de waarheid zelfs een manische obsessie worden. Met als gevolg: spirituele hechting!

Ik heb veel gehad aan de simpele wenk van Tilopa aan zijn leerling Naropa, die stelt dat je los en natuurlijk dient te leven. Niet te krampachtig, niet te los. Net als de weg van het midden van de Boeddha. Gewoon maar eens simpelweg zijn wie je bent, met alle fouten en gebreken die je hebt, of denkt op te merken. Laat los, kom tot rust, maar blijf waakzaam. Je zult het nooit perfect doen. De ene dag zit je vol kracht en valt alles samen. Je lijkt één te zijn. Maar de volgende dag lijkt alles in puin te liggen, ben je gespannen en past niets meer. Je bent ernstig in jezelf verdeeld. Zeer verwarrend! Het kan blijkbaar niet anders, we zijn kwetsbaar, feilbaar en immers nooit dezelfde. Alles is veranderlijk. Wees vooral niet te hard voor jezelf. Hardheid betekent immers verzet, en verzet is het ultieme verdedigingswerk van het... ego.

[Moesa]

Ik vind dat beide, zowel Eckhart als Boeddha, er op wijzen dat die hele onderneming van het volgen van zelfzuchtige verlangens (tanha of zelf-wil) niet gaat werken.
Verder denk ik dat beide een spirituele geboorte benadrukken, een ontdekken en zien.

Op dit moment heb ik te maken met zelfzucht ( lang verhaal) in de directe omgeving. Het werkt wel dat zelfzucht, alles krijgen die mensen voor elkaar. Het maakt mij ook boos dat net die mensen, nooit gevolgen ondervinden ( zien geheel niet dat ze fouten maken, dat zou ook al mooi zijn)  van hun zelfzucht, ook nooit gehad ( waar ik het over heb zijn mensen die overleden zijn). Zij hebben gruwelijke dingen gedaan vanuit hun hebzucht, niet zomaar iets zelfs. Ze kennen geen empathie, geheel niks en overal komen ze mee weg. Dat bedoel ik, het werkt wel, voor hun zeker. Egoïsme werkt, hoe erg ook.

[Steve]

Siebe

Siebe?
Je bent terug?
Hoera!

Altijd fijn je weer te verwelkomen. En zeer benieuwd naar je nieuwe bevindingen. Meister Eckhart, om van te smullen.

Welkom terug broeder!

[Moesa]

Een naam of aanduiding is maar een naam. Dat klopt. Het is maar net in welk verband woorden worden gebruikt. Maar het woord "bovennatuurlijk" kan verwijzen naar goden of naar God. Maar goed, ik ga niet verder kissebissen over etiketten. Het zij zo. Het boeddhisme wordt gerekend tot de wereldreligies, maar feitelijk is het eerder een levensfilosofie.

In het boeddhisme bestaat een Godenwereld. Boeddhisme is wel een religie, omdat het religieuze vragen stelt, zoals: wie ben ik, wat doe ik hier.

BA? Atheïsme is wat mij betreft de grootste vervuiler geweest van het westen. Zij hebben veel aangericht, zeker niet ten goede. Het boeddhisme en God bashen is net wat hun doen, omdat ze dat durven, want het kent geen gevolgen.  Als je islam benoemt dan hoor je ze niet.

[Moesa]

Osho zei al dat het leven moet worden gelééfd, dat het geen probleem is, wat moet worden opgelost. De hele schepping viert het bestaan, alleen de mens zit met zichzelf in een kronkel. Ik chargeer het nu even erg zwart-wit om het verschil aan te geven. Soms moet je het religieuze en spirituele (even) los laten, laten voor wat het is, anders kan het zoeken naar de waarheid zelfs een manische obsessie worden. Met als gevolg: spirituele hechting!

Er is geen loslaten, spiritualiteit is er altijd,  dus hoe kan men dat loslaten?

Loslaten hoor je ook vaak, maar nooit zegt men erbij hoe men dat kan doen. Waarom? Er valt niks los te laten, omdat het er is, het steeds te moeten loslaten, geeft namelijk de hechting. Er is altijd hechting, een mens hecht dat is wat mij betreft de realiteit. Waarom zou je geen eenheid mogen voelen met je wil ( houden van wat je wilt)?

Hard zijn is ook niks mis mee, ook daar kan je van leren. Als je altijd te zacht bent, heb je hard nodig. Om iets af te leren ga je eerst een geheel andere weg in om zo de middenweg te ervaren en dan te vinden.

Alles is spiritualiteit, alles wat op je weg komt heeft een reden, want wie zorgt ervoor dat het op je pad komt? Hoe kan je daarvan afstappen en ( gruwelijk) ervan afstappen. Dat is een illusie, het gevecht er steeds van af te willen is het lijden.

Komt ie: God is eigenlijk.......................dat wat is

Ik dacht ook altijd: ik ben nu even niet spiritueel, even van "het pad af", maar ik ben er nog nooit vanaf geweest, alles klopt tot nu toe ( dat wat ik ervaren heb). Alles is en was er, anders zou het zeker anders zijn geweest. Zoals bij depressie, bij ziekte, volgens het boeddhisme draag je dit voor een ander en wie draagt? Mijn ervaring is dat wat ik ervaren heb, inspirerend kan zijn voor anderen. Hoe heerlijk is het wel niet voor de ander om begrepen te worden en praten over "the spirit", er is hier net een groot tekort aan. En ik denk dat in deze gekke tijd, het spiritisme ( religie is hetzelfde) het enige wat kan gaan werken en oplossen.

[lushan3]

Dat klopt, actief loslaten is eigenlijk een tegenstrijdigheid. Maar ik spreek hier óók tegen beginners, die een eerste stap doen op het spirituele pad. Daarmee zeg ik trouwens niet, dat Siebe een beginner is, laat dat duidelijk zijn. Het is een kwestie van beschouwen, doorzien. Dat gaat niet een-twee-drie. Maar het is honderd procent waar wat Tilopa zegt: wees los en natuurlijk. Laat los...

Feitelijk laat alles zichzelf los, wanneer je inziet wat je gebonden houdt aan van alles en nog wat. Maar dat inzicht komt pas aan het einde, niet aan het begin. De mens zit werkelijk overal aan vast, hecht zich overal aan.

Maar laat beginners die dit lezen eerst diepgaand onderzoeken wat het ego is, en wat ze vasthouden, waar men aan gehecht is. Je kunt beginners wel zeggen dat we van meet af aan vrij zijn, en dat er feitelijk niets gedaan hoeft te worden. Maar mensen denken altijd dat ze iets moeten doen, daarom zijn er ook zoveel meditatietechnieken. Dus heeft het weinig zin, om tegen een beginner op de spirituele weg te zeggen dat het niet om doen gaat, maar om (los)laten. Je moet aansluiten op de belevingswereld van wie je voor je hebt.

En aangezien ik niet weet wie er allemaal mijn woorden leest, kan ik onmogelijk met alles en iedereen rekening houden. Maar voorzichtigheid is geboden.

[Moesa]

Dat klopt, actief loslaten is eigenlijk een tegenstrijdigheid. Maar ik spreek hier óók tegen beginners, die een eerste stap doen op het spirituele pad. Het is een kwestie van beschouwen, doorzien. Dat gaat niet een-twee-drie. Maar het is honderd procent waar wat Tilopa zegt: wees los en natuurlijk. Laat los...

Het doorzien kan alleen door op elk detail te letten wat er gebeurd, in meditatie gebeurd dat niet, hoe meer je mediteert, hoe meer je helder wordt op het spirituele pad, na gaat denken, bewustwording. Er is geen eerste stap, het is er al

Feitelijk laat alles zichzelf los, wanneer je inziet wat je gebonden houdt aan van alles en nog wat. Maar dat inzicht komt pas aan het einde, niet aan het begin. De mens zit werkelijk overal aan vast, hecht zich overal aan.

Niet alles, als je bv doodsmeditaties doet, dan ben je fijn verbonden aan je kinderen, dat is prettig en nee dat laat niet los, nooit. Overal hecht de mens niet aan, meer gehecht aan het idee dat die niet gehecht is. Met hechten is niks mis. Ik weet ook dat mijn lichaam niet mij is, maar toch wil ik dat en elk mens wil dat.

Maar laat beginners die dit lezen eerst diepgaand onderzoeken wat het ego is, en wat ze vasthouden, waar men aan gehecht is. Je kunt beginners wel zeggen dat we van meet af aan vrij zijn, en dat er feitelijk niets gedaan hoeft te worden. Maar mensen denken altijd dat ze iets moeten doen, daarom zijn er ook zoveel meditatietechnieken. Dus heeft het weinig zin, om tegen een beginner op de spirituele weg te zeggen dat het niet om doen gaat, maar om (los)laten. Je moet aansluiten op de belevingswereld van wie je voor je hebt.

Als het hechten een lijden is, zoals vastzittende overtuigingen die je blokkeren dan ben ik het eens, daar zal dan een licht op moeten schijnen, dan adviseer ik Byron Katie ipv Eckhart. Maar hun beide gelezen en gezien te hebben, komt alles toch terug op boeddha, de leer etc. En wat is dat "laten"dan? Beginners willen weten hoe, anders komen ze niet op dit forum. Ik kan mij ook goed voorstellen dat ze hier niet hun antwoorden krijgen. Toen ik hier net begon kreeg ik die antwoorden wel, nu is dat een beetje kwijt hier.

En aangezien ik niet weet wie er allemaal mijn woorden leest, kan ik onmogelijk met alles en iedereen rekening houden. Maar voorzichtigheid is geboden.

Dat zegt ook niemand dat je dat moet doen, wat is de voorzichtigheid dan?