God?, Schepping? Inzichten van Meister Eckhart

[one but not the same]

Dat zal best maar hoe onderscheid je dan Gods wil? Hoe herken je dat? Of is alles wat er gebeurt Gods wil? Is het Gods wil dat het regent, dat er bosbranden ontstaan in Californie, dat oudere mensen ziek worden, rellen zijn in Nederland?

troosten mensen zich alleen maar als ze in perioden van tegenslag, ellende, ziekte, dit zien als Gods wil, of IS het Gods wil?
Eckhart lijkt te zeggen, het is altijd Gods wil want anders zou iemand niet ziek worden.
Vind jij dit ook?

Vergelijk even met ons zien, we zien minder dan de helft, omdat we slechts naar voren kijken. Onze wil is net als zien minder dan de helft. God’s wil kan gedacht worden compleet te zijn. Wij zien bosbranden en veroordelen dat, en willen geen bosbranden, maar die wil is niet compleet, die is minder dan de helft van het gehele verhaal.

Als je eenmaal aanneemt dat God’s wil compleet is, en de eigen wil incompleet, dan kan je verder. Tot die tijd zul je moeten leven in oordeel, geregeerd door angst.

God’s wil is dus iets dat je aan kan nemen en kan zien als iets dat compleet en volmaakt is, het is iets van het geestelijke rijk. Vergelijken met het rijk dat we zien heeft niet zoveel zin.

[lushan3]

Dat zal best maar hoe onderscheid je dan Gods wil? Hoe herken je dat? Of is alles wat er gebeurt Gods wil? Is het Gods wil dat het regent, dat er bosbranden ontstaan in Californie, dat oudere mensen ziek worden, rellen zijn in Nederland?

troosten mensen zich alleen maar als ze in perioden van tegenslag, ellende, ziekte, dit zien als Gods wil, of IS het Gods wil?
Eckhart lijkt te zeggen, het is altijd Gods wil want anders zou iemand niet ziek worden.
Vind jij dit ook?

Vergelijk even met ons zien, we zien minder dan de helft, omdat we slechts naar voren kijken. Onze wil is net als zien minder dan de helft. God’s wil kan gedacht worden compleet te zijn. Wij zien bosbranden en veroordelen dat, en willen geen bosbranden, maar die wil is niet compleet, die is minder dan de helft van het gehele verhaal.

Als je eenmaal aanneemt dat God’s wil compleet is, en de eigen wil incompleet, dan kan je verder. Tot die tijd zul je moeten leven in oordeel, geregeerd door angst.

God’s wil is dus iets dat je aan kan nemen en kan zien als iets dat compleet en volmaakt is, het is iets van het geestelijke rijk. Vergelijken met het rijk dat we zien heeft niet zoveel zin.

Zo is het! En de mentale gevangenis die Siebe (the innerspace) hierboven noemt is niet meer dan denkbeeldig. Dat komt omdat we te steevast geloven in argumenten, redenaties, ideeën. En een dergelijke "gevangenis" lijkt nu veel ingewikkelder dan in vroeger tijden. Maar dat is een illusie. De mens denkt vanaf de vroegste tijden dat hij in een gevangenis leeft. Dat is het slot van de geestelijke angst, een direct gevolg van het alles zelf willen bepalen en vooral: controleren. Ik zeg niet dat ik daar vrij van ben, maar in God ligt de bevrijding. In het boeddhisme spreken ze over de Verlichting. Maar ik heb gemerkt, dat die niet uit eigen inspanning of beoefening te realiseren is. Voor mij, althans. Ik ben een emotioneel ingesteld mens. Ik kan goed redeneren, maar de weg van de overgave aan God in Jezus Christus is mijn weg. De meditatie die ik "doe", is uitsluitend gericht op los zijn, gelatenheid, overgave. Zoals ook Eckhart zegt. Dan komt de heilige Geest vanzelf. Maar dit is taal voor christenen, en ik ben een christen. Misschien met vallen en opstaan, zelfs struikelend. Maar toch...

[one but not the same]

Dat zal best maar hoe onderscheid je dan Gods wil? Hoe herken je dat? Of is alles wat er gebeurt Gods wil? Is het Gods wil dat het regent, dat er bosbranden ontstaan in Californie, dat oudere mensen ziek worden, rellen zijn in Nederland?

troosten mensen zich alleen maar als ze in perioden van tegenslag, ellende, ziekte, dit zien als Gods wil, of IS het Gods wil?
Eckhart lijkt te zeggen, het is altijd Gods wil want anders zou iemand niet ziek worden.
Vind jij dit ook?

Vergelijk even met ons zien, we zien minder dan de helft, omdat we slechts naar voren kijken. Onze wil is net als zien minder dan de helft. God’s wil kan gedacht worden compleet te zijn. Wij zien bosbranden en veroordelen dat, en willen geen bosbranden, maar die wil is niet compleet, die is minder dan de helft van het gehele verhaal.

Als je eenmaal aanneemt dat God’s wil compleet is, en de eigen wil incompleet, dan kan je verder. Tot die tijd zul je moeten leven in oordeel, geregeerd door angst.

God’s wil is dus iets dat je aan kan nemen en kan zien als iets dat compleet en volmaakt is, het is iets van het geestelijke rijk. Vergelijken met het rijk dat we zien heeft niet zoveel zin.

Zo is het! En de mentale gevangenis die Siebe (the innerspace) hierboven noemt is niet meer dan denkbeeldig. Dat komt omdat we te steevast geloven in argumenten, redenaties, ideeën. En een dergelijke "gevangenis" lijkt nu veel ingewikkelder dan in vroeger tijden. Maar dat is een illusie. De mens denkt vanaf de vroegste tijden dat hij in een gevangenis leeft. Dat is het slot van de geestelijke angst, een direct gevolg van het alles zelf willen bepalen en vooral: controleren. Ik zeg niet dat ik daar vrij van ben, maar in God ligt de bevrijding. In het boeddhisme spreken ze over de Verlichting. Maar ik heb gemerkt, dat die niet uit eigen inspanning of beoefening te realiseren is. Voor mij, althans. Ik ben een emotioneel ingesteld mens. Ik kan goed redeneren, maar de weg van de overgave aan God in Jezus Christus is mijn weg. De meditatie die ik "doe", is uitsluitend gericht op los zijn, gelatenheid, overgave. Zoals ook Eckhart zegt. Dan komt de heilige Geest vanzelf. Maar dit is taal voor christenen, en ik ben een christen. Misschien met vallen en opstaan, zelfs struikelend. Maar toch...

Bij Jezus denk ik aan wijsheid van overgave, nog verdomd moeilijk, zal ook bij Siebe gelden denk ik. Misschien wel weten dat overgave beter is, maar blijven vechten.

Persoonlijk, in mijn hart kijkend, voel ik mededogen voor de vlechtenden. Zij missen de kansen.

[teksten Siebe]

Dat zal best maar hoe onderscheid je dan Gods wil? Hoe herken je dat? Of is alles wat er gebeurt Gods wil? Is het Gods wil dat het regent, dat er bosbranden ontstaan in Californie, dat oudere mensen ziek worden, rellen zijn in Nederland?

troosten mensen zich alleen maar als ze in perioden van tegenslag, ellende, ziekte, dit zien als Gods wil, of IS het Gods wil?
Eckhart lijkt te zeggen, het is altijd Gods wil want anders zou iemand niet ziek worden.
Vind jij dit ook?

Vergelijk even met ons zien, we zien minder dan de helft, omdat we slechts naar voren kijken. Onze wil is net als zien minder dan de helft. God’s wil kan gedacht worden compleet te zijn. Wij zien bosbranden en veroordelen dat, en willen geen bosbranden, maar die wil is niet compleet, die is minder dan de helft van het gehele verhaal.

Als je eenmaal aanneemt dat God’s wil compleet is, en de eigen wil incompleet, dan kan je verder. Tot die tijd zul je moeten leven in oordeel, geregeerd door angst.

God’s wil is dus iets dat je aan kan nemen en kan zien als iets dat compleet en volmaakt is, het is iets van het geestelijke rijk. Vergelijken met het rijk dat we zien heeft niet zoveel zin.

Oke, ik doe toch nog even moeilijk. Kun jij naar jezelf toe echt volledig verantwoorden, volhouden, zonder reserve, zonder gewetenswroeging, zonder stap in het voor jou onbekende, het onzekere , dat achter bosbranden, achter ziekte, achter gebeurtenissen altijd Gods wil zit? Weet je dat echt zeker?
Heb je een soort directe kennis van Gods wil, en waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren?

Aannemen en geloven kun je van alles, en mensen kan dat helpen, gelukkig maken, troosten, geborgenheid geven, angst wegnemen etc. maar is het ook waar?
Of speelt dat niet voor je?

[one but not the same]

Dat zal best maar hoe onderscheid je dan Gods wil? Hoe herken je dat? Of is alles wat er gebeurt Gods wil? Is het Gods wil dat het regent, dat er bosbranden ontstaan in Californie, dat oudere mensen ziek worden, rellen zijn in Nederland?

troosten mensen zich alleen maar als ze in perioden van tegenslag, ellende, ziekte, dit zien als Gods wil, of IS het Gods wil?
Eckhart lijkt te zeggen, het is altijd Gods wil want anders zou iemand niet ziek worden.
Vind jij dit ook?

Vergelijk even met ons zien, we zien minder dan de helft, omdat we slechts naar voren kijken. Onze wil is net als zien minder dan de helft. God’s wil kan gedacht worden compleet te zijn. Wij zien bosbranden en veroordelen dat, en willen geen bosbranden, maar die wil is niet compleet, die is minder dan de helft van het gehele verhaal.

Als je eenmaal aanneemt dat God’s wil compleet is, en de eigen wil incompleet, dan kan je verder. Tot die tijd zul je moeten leven in oordeel, geregeerd door angst.

God’s wil is dus iets dat je aan kan nemen en kan zien als iets dat compleet en volmaakt is, het is iets van het geestelijke rijk. Vergelijken met het rijk dat we zien heeft niet zoveel zin.

Oke, ik doe toch nog even moeilijk. Kun jij naar jezelf toe echt volledig verantwoorden, volhouden, zonder reserve, zonder gewetenswroeging, zonder stap in het voor jou onbekende, het onzekere , dat achter bosbranden, achter ziekte, achter gebeurtenissen altijd Gods wil zit? Weet je dat echt zeker?
Heb je een soort directe kennis van Gods wil, en waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren?

Aannemen en geloven kun je van alles, en mensen kan dat helpen, gelukkig maken, troosten, geborgenheid geven, angst wegnemen etc. maar is het ook waar?
Of speelt dat niet voor je?

Ik moet moeite doen. Vooruitkijkend zijn alleen constructieve zaken goed. Omdenken is plaats maken voor het destructieve als goed. Dat betekent persoonlijk misschien dat ik verlies, dat ik moet lijden, maar met de moeite die ik doe kan ik het begrijpen.

[teksten Siebe]

Zo is het! En de mentale gevangenis die Siebe (the innerspace) hierboven noemt is niet meer dan denkbeeldig. Dat komt omdat we te steevast geloven in argumenten, redenaties, ideeën. En een dergelijke "gevangenis" lijkt nu veel ingewikkelder dan in vroeger tijden. Maar dat is een illusie. De mens denkt vanaf de vroegste tijden dat hij in een gevangenis leeft. Dat is het slot van de geestelijke angst, een direct gevolg van het alles zelf willen bepalen en vooral: controleren. Ik zeg niet dat ik daar vrij van ben, maar in God ligt de bevrijding. In het boeddhisme spreken ze over de Verlichting. Maar ik heb gemerkt, dat die niet uit eigen inspanning of beoefening te realiseren is. Voor mij, althans. Ik ben een emotioneel ingesteld mens. Ik kan goed redeneren, maar de weg van de overgave aan God in Jezus Christus is mijn weg. De meditatie die ik "doe", is uitsluitend gericht op los zijn, gelatenheid, overgave. Zoals ook Eckhart zegt. Dan komt de heilige Geest vanzelf. Maar dit is taal voor christenen, en ik ben een christen. Misschien met vallen en opstaan, zelfs struikelend. Maar toch...

Nee hoor, ik vind dat geen taal voor christenen. Heilige geest is gewoon wat boeddhisten absolute bodhicitta noemen. Of geloof je dat alleen christenen de heilige geest kunnen ontvangen?

[Bodhiboom]

Ik wil hiernaast toch even een kanttekening zetten. Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat de scheppende God bestaat. En waarom? Kijk naar de natuurlijke wereld om ons heen — alles transformeert continu, dode bomen worden afgebroken door kevertjes, worden weer grond en worden weer andere planten in het woud, de lichamen van dode beesten worden afgebroken en herverbruikt. Niets gaat verloren, niets word gecreëerd of vernietigd. Waarom zou er dan een scheppende God zijn? Kijk naar hoe de dingen ontstaan — alles komt voort uit natuurlijke processen, erosie, vulkanen, bergen, wouden. Er is niets in de natuurlijke wereld dat blijk geeft van een intelligent ontwerp. Waarom zou er dan een God zijn die dingen heeft ontworpen?

Het lijkt mij dat het denken dat een God zoals een mens dingen heeft geschapen, van dezelfde kortzichtige, mens-centrische vorm is als de redenering dat de Zon om de aarde heen draait. Wij mensen zijn eigenlijk nog vrij nietig op de schaal van de cosmos, en om te denken dat er een God zou zijn die mensen naar hemzelf heeft geschapen en zijn zoon op aarde heeft geincarneerd lijkt mij de reinste hoogmoed.

Meister Eckhart was een product van zijn tijd, en heeft deels zijn achtergrond als een Christen ontstegen door toch flinke stukken mystiek in zijn leer op te nemen. Uitspraken zoals “God en ik zijn een” en “dat God in de ziel geboren mag worden” zijn vol betekenis en niet ver af van de Oosterse wijsheid. Wij kunnen van hem leren, zonder in elke bijzonderheid hem te volgen.

[teksten Siebe]

Dat zal best maar hoe onderscheid je dan Gods wil? Hoe herken je dat? Of is alles wat er gebeurt Gods wil? Is het Gods wil dat het regent, dat er bosbranden ontstaan in Californie, dat oudere mensen ziek worden, rellen zijn in Nederland?

troosten mensen zich alleen maar als ze in perioden van tegenslag, ellende, ziekte, dit zien als Gods wil, of IS het Gods wil?
Eckhart lijkt te zeggen, het is altijd Gods wil want anders zou iemand niet ziek worden.
Vind jij dit ook?

Vergelijk even met ons zien, we zien minder dan de helft, omdat we slechts naar voren kijken. Onze wil is net als zien minder dan de helft. God’s wil kan gedacht worden compleet te zijn. Wij zien bosbranden en veroordelen dat, en willen geen bosbranden, maar die wil is niet compleet, die is minder dan de helft van het gehele verhaal.

Als je eenmaal aanneemt dat God’s wil compleet is, en de eigen wil incompleet, dan kan je verder. Tot die tijd zul je moeten leven in oordeel, geregeerd door angst.

God’s wil is dus iets dat je aan kan nemen en kan zien als iets dat compleet en volmaakt is, het is iets van het geestelijke rijk. Vergelijken met het rijk dat we zien heeft niet zoveel zin.

Oke, ik doe toch nog even moeilijk. Kun jij naar jezelf toe echt volledig verantwoorden, volhouden, zonder reserve, zonder gewetenswroeging, zonder stap in het voor jou onbekende, het onzekere , dat achter bosbranden, achter ziekte, achter gebeurtenissen altijd Gods wil zit? Weet je dat echt zeker?
Heb je een soort directe kennis van Gods wil, en waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren?

Aannemen en geloven kun je van alles, en mensen kan dat helpen, gelukkig maken, troosten, geborgenheid geven, angst wegnemen etc. maar is het ook waar?
Of speelt dat niet voor je?

Ik moet moeite doen. Vooruitkijkend zijn alleen constructieve zaken goed. Omdenken is plaats maken voor het destructieve als goed. Dat betekent persoonlijk misschien dat ik verlies, dat ik moet lijden, maar met de moeite die ik doe kan ik het begrijpen.

Voor mij voelt het toch alsof mensen zichzelf vooral willen troosten, en ergens ook zichzelf willen verdoven (hun angsten, zorgen, onzekerheid, twijfels) met het idee dat alles in handen ligt van God en Gods wil is. Ik ben niet zozeer nieuwsgierig naar de psychologische uitwerking van geloof maar meer naar waarheid.

Als mensen roken en ziek worden dan lijkt het me niet nodig om te verklaren dat dit Gods wil is. Ik vind dat vrijwel immoreel zelfs. Wat weet iemand, ook Eckhart, daar nou echt van? Hoe kan hij nou zeggen dat het altijd Gods wil is? Dachten ze in de Middeleeuwen helemaal niet in termen van natuurlijke oorzaken en gevolgen?
Roken brengt schade toe aan weefsels. Wat heeft zoiets met Gods wil te maken?

Je hebt zoveel zaken die worden prima verklaart in termen van oorzaak en gevolg. Dat wij als mensheid zoveel willen hebben, zoveel spullen, ja dan heeft die mentaliteit gevolgen voor het gehalte CO2 en dat weer op het klimaat bijvoorbeeld. Maar is het Gods wil dat op bepaalde plekken overstromingen ontstaan, elders juist droogte en branden? Waarom hebben we hierbij een wil van God nodig?
Waarom kunnen we God hier niet buiten laten en liever kijken naar wat de echt oorzaak is? Dat ligt bij onszelf, in onze keuzes, emoties, verlangens, visies.

[Bodhiboom]

Je hebt zoveel zaken die worden prima verklaart in termen van oorzaak en gevolg. Dat wij als mensheid zoveel willen hebben, zoveel spullen, ja dan heeft die mentaliteit gevolgen voor het gehalte CO2 en dat weer op het klimaat bijvoorbeeld. Maar is het Gods wil dat op bepaalde plekken overstromingen ontstaan, elders juist droogte en branden? Waarom hebben we hierbij een wil van God nodig?
Waarom kunnen we God hier niet buiten laten en liever kijken naar wat de echt oorzaak is? Dat ligt bij onszelf, in onze keuzes, emoties, verlangens, visies.

Daar ben ik het nou helemaal mee eens, en hier zien wij iets waar wij een stukje van Eckhart leer niet mee hoeven nemen. Het boeddhisme heeft een betere uitleg van deze dingen, en Eckhart laat heel eventjes zijn middeleeuws denkwerk zien. Als je daarin meegaat dan krijg je een duizend jaar oude kronkel in het brein.

[Steve]

Wij kunnen van hem leren, zonder in elke bijzonderheid hem te volgen.

...

[Bodhiboom]

Wij kunnen van hem leren, zonder in elke bijzonderheid hem te volgen.

...

Bijzonder kort gevat, deze reactie van Dorje 

[lushan3]

Zo is het! En de mentale gevangenis die Siebe (the innerspace) hierboven noemt is niet meer dan denkbeeldig. Dat komt omdat we te steevast geloven in argumenten, redenaties, ideeën. En een dergelijke "gevangenis" lijkt nu veel ingewikkelder dan in vroeger tijden. Maar dat is een illusie. De mens denkt vanaf de vroegste tijden dat hij in een gevangenis leeft. Dat is het slot van de geestelijke angst, een direct gevolg van het alles zelf willen bepalen en vooral: controleren. Ik zeg niet dat ik daar vrij van ben, maar in God ligt de bevrijding. In het boeddhisme spreken ze over de Verlichting. Maar ik heb gemerkt, dat die niet uit eigen inspanning of beoefening te realiseren is. Voor mij, althans. Ik ben een emotioneel ingesteld mens. Ik kan goed redeneren, maar de weg van de overgave aan God in Jezus Christus is mijn weg. De meditatie die ik "doe", is uitsluitend gericht op los zijn, gelatenheid, overgave. Zoals ook Eckhart zegt. Dan komt de heilige Geest vanzelf. Maar dit is taal voor christenen, en ik ben een christen. Misschien met vallen en opstaan, zelfs struikelend. Maar toch...

Nee hoor, ik vind dat geen taal voor christenen. Heilige geest is gewoon wat boeddhisten absolute bodhicitta noemen. Of geloof je dat alleen christenen de heilige geest kunnen ontvangen?

Appels en peren, weet je nog wel?

[lushan3]

Je hebt zoveel zaken die worden prima verklaart in termen van oorzaak en gevolg. Dat wij als mensheid zoveel willen hebben, zoveel spullen, ja dan heeft die mentaliteit gevolgen voor het gehalte CO2 en dat weer op het klimaat bijvoorbeeld. Maar is het Gods wil dat op bepaalde plekken overstromingen ontstaan, elders juist droogte en branden? Waarom hebben we hierbij een wil van God nodig?
Waarom kunnen we God hier niet buiten laten en liever kijken naar wat de echt oorzaak is? Dat ligt bij onszelf, in onze keuzes, emoties, verlangens, visies.

Daar ben ik het nou helemaal mee eens, en hier zien wij iets waar wij een stukje van Eckhart leer niet mee hoeven nemen. Het boeddhisme heeft een betere uitleg van deze dingen, en Eckhart laat heel eventjes zijn middeleeuws denkwerk zien. Als je daarin meegaat dan krijg je een duizend jaar oude kronkel in het brein.

Inderdaad, dan krijg je een kronkel in je brein die - als je ook nog vasthoudend van aard bent - moeilijk te verwijderen is... 

[one but not the same]

Ik moet moeite doen. Vooruitkijkend zijn alleen constructieve zaken goed. Omdenken is plaats maken voor het destructieve als goed. Dat betekent persoonlijk misschien dat ik verlies, dat ik moet lijden, maar met de moeite die ik doe kan ik het begrijpen.

Voor mij voelt het toch alsof mensen zichzelf vooral willen troosten, en ergens ook zichzelf willen verdoven (hun angsten, zorgen, onzekerheid, twijfels) met het idee dat alles in handen ligt van God en Gods wil is. Ik ben niet zozeer nieuwsgierig naar de psychologische uitwerking van geloof maar meer naar waarheid.

Als mensen roken en ziek worden dan lijkt het me niet nodig om te verklaren dat dit Gods wil is. Ik vind dat vrijwel immoreel zelfs. Wat weet iemand, ook Eckhart, daar nou echt van? Hoe kan hij nou zeggen dat het altijd Gods wil is? Dachten ze in de Middeleeuwen helemaal niet in termen van natuurlijke oorzaken en gevolgen?
Roken brengt schade toe aan weefsels. Wat heeft zoiets met Gods wil te maken?

Je hebt zoveel zaken die worden prima verklaart in termen van oorzaak en gevolg. Dat wij als mensheid zoveel willen hebben, zoveel spullen, ja dan heeft die mentaliteit gevolgen voor het gehalte CO2 en dat weer op het klimaat bijvoorbeeld. Maar is het Gods wil dat op bepaalde plekken overstromingen ontstaan, elders juist droogte en branden? Waarom hebben we hierbij een wil van God nodig?
Waarom kunnen we God hier niet buiten laten en liever kijken naar wat de echt oorzaak is? Dat ligt bij onszelf, in onze keuzes, emoties, verlangens, visies.

Ik denk dat je inzicht mist, of doet alsof om een conflict scherp te stellen.

Het gaat volgens mij ook om het idee van controle willen hebben en de wereld niet accepteren.

[lushan3]

Ik vind het jammer dat deze discussie over het werk van Meister Eckhart onderhand lijkt te gaan over het feit of God wel of niet bestaat en waarom we Hem nodig zouden hebben. Ook de wil van God is een hot item (van met name Siebe), dat steeds weer terug lijkt te keren. Voor mij is dat eigenlijk irrelevant voor deze discussie. Ik verbied niemand iets, je mag schrijven en vragen wat je wilt. Maar hopelijk kunnen deze vermeende "geloofsvragen", die voor boeddhisten denk ik eigenlijk niet echt belangrijk zijn, plaats maken voor vragen en bijdragen over het gedachtengoed van Eckhart? Want die zijn er ook, en dat is des te interessanter.

Het is maar een suggestie. Ik vind het jammer dat we een beetje aan het afdwalen zijn. Ik heb al eerder aangegeven dat ik best wat wil vertellen in het kader van het christelijk geloof in relatie tot Eckhart, omdat ik immers een christen ben, maar ik merk soms dat over mij een bepaalde exclusiviteit wordt gesuggereerd die ik niet heb.

Ik herhaal maar weer eens dat ik geen standaard christen ben, ik ben niet geïnteresseerd in onaantastbare dogma's die zogenaamd voorbehouden zouden zijn aan het christelijk geloof. Ik weet dat er velen zijn die wel exclusief denken, alsof alles wat niet christelijk is verdacht is, vooral wat andere religies betreft. Als ik er zo zou instaan, dan was ik hier ten eerste al door de mand gevallen en ten tweede kan ik dan beter gewoon ophoepelen.

Dit is immers een boeddhistisch forum. En het is deze ene topic waar Eckhart centraal staat. Dat mag al een wonder zijn. Elders op dit forum schijf ik niets, nakko, niente over het christelijk geloof. Dus die onderscheiding is mijns inziens volkomen duidelijk.

Bedankt voor jullie aandacht.

[teksten Siebe]

Zo is het! En de mentale gevangenis die Siebe (the innerspace) hierboven noemt is niet meer dan denkbeeldig. Dat komt omdat we te steevast geloven in argumenten, redenaties, ideeën. En een dergelijke "gevangenis" lijkt nu veel ingewikkelder dan in vroeger tijden. Maar dat is een illusie. De mens denkt vanaf de vroegste tijden dat hij in een gevangenis leeft. Dat is het slot van de geestelijke angst, een direct gevolg van het alles zelf willen bepalen en vooral: controleren. Ik zeg niet dat ik daar vrij van ben, maar in God ligt de bevrijding. In het boeddhisme spreken ze over de Verlichting. Maar ik heb gemerkt, dat die niet uit eigen inspanning of beoefening te realiseren is. Voor mij, althans. Ik ben een emotioneel ingesteld mens. Ik kan goed redeneren, maar de weg van de overgave aan God in Jezus Christus is mijn weg. De meditatie die ik "doe", is uitsluitend gericht op los zijn, gelatenheid, overgave. Zoals ook Eckhart zegt. Dan komt de heilige Geest vanzelf. Maar dit is taal voor christenen, en ik ben een christen. Misschien met vallen en opstaan, zelfs struikelend. Maar toch...

Nee hoor, ik vind dat geen taal voor christenen. Heilige geest is gewoon wat boeddhisten absolute bodhicitta noemen. Of geloof je dat alleen christenen de heilige geest kunnen ontvangen?

Appels en peren, weet je nog wel?

Ik geloof er niks van BA.

Mensen doorheen alle tijden en culturen hebben spirituele ervaringen. Dit is een gemene deler: Die naakte ervaring of openbaring zelf.
Maar in het verklaren, duiden, betekenis-geven aan die ervaring of openbaring gaan wegen uiteen.

Ik ben er vrij zeker van dat Meister Eckhart eigenlijk heeft ervaren wat in boeddhisme het wegvallen van lichaam en geest heet.
Toen zijn bij hem de ogen geopend. Die openbaring, dit wakker gekust zijn, heeft ie als christen en Bijbelkenner theologisch geduid.
Maar ik denk ook dat ie hier best moeite mee had. Hoe brei je alles aan elkaar?
Bijbelkennis, eigen kennis, de Inquisitie die meeluistert.

Ik zie dat hij hier heel erg op gericht was.

Op basis van zijn preken en verhandelingen heb ik de indruk dat Meister Eckhart meer met verklaren bezig was, met alles aan elkaar breien, dan met mensen echt begeleiden naar dezelfde waarheid. Maar misschien bewaarde hij dat wel in persoonlijke ontmoetingen met mensen. Dat weet ik niet.

[teksten Siebe]

Je hebt zoveel zaken die worden prima verklaart in termen van oorzaak en gevolg. Dat wij als mensheid zoveel willen hebben, zoveel spullen, ja dan heeft die mentaliteit gevolgen voor het gehalte CO2 en dat weer op het klimaat bijvoorbeeld. Maar is het Gods wil dat op bepaalde plekken overstromingen ontstaan, elders juist droogte en branden? Waarom hebben we hierbij een wil van God nodig?
Waarom kunnen we God hier niet buiten laten en liever kijken naar wat de echt oorzaak is? Dat ligt bij onszelf, in onze keuzes, emoties, verlangens, visies.

Daar ben ik het nou helemaal mee eens, en hier zien wij iets waar wij een stukje van Eckhart leer niet mee hoeven nemen. Het boeddhisme heeft een betere uitleg van deze dingen, en Eckhart laat heel eventjes zijn middeleeuws denkwerk zien. Als je daarin meegaat dan krijg je een duizend jaar oude kronkel in het brein.

Ik zou graag begrijpen hoe Meister Eckhart tot de conclusie komt dat iemand die ziek is geworden zich nooit hoeft af te vragen of dat Gods wil is want als het niet Gods wil zou zijn, zou ie niet ziek zijn geworden. Ik probeer te begrijpen hoe ME dit ziet. Is het alleen maar dogmatiek? Geloof? Aanname? Wat zit er achter.
Ik zie dat niet.

[lushan3]

Zo is het! En de mentale gevangenis die Siebe (the innerspace) hierboven noemt is niet meer dan denkbeeldig. Dat komt omdat we te steevast geloven in argumenten, redenaties, ideeën. En een dergelijke "gevangenis" lijkt nu veel ingewikkelder dan in vroeger tijden. Maar dat is een illusie. De mens denkt vanaf de vroegste tijden dat hij in een gevangenis leeft. Dat is het slot van de geestelijke angst, een direct gevolg van het alles zelf willen bepalen en vooral: controleren. Ik zeg niet dat ik daar vrij van ben, maar in God ligt de bevrijding. In het boeddhisme spreken ze over de Verlichting. Maar ik heb gemerkt, dat die niet uit eigen inspanning of beoefening te realiseren is. Voor mij, althans. Ik ben een emotioneel ingesteld mens. Ik kan goed redeneren, maar de weg van de overgave aan God in Jezus Christus is mijn weg. De meditatie die ik "doe", is uitsluitend gericht op los zijn, gelatenheid, overgave. Zoals ook Eckhart zegt. Dan komt de heilige Geest vanzelf. Maar dit is taal voor christenen, en ik ben een christen. Misschien met vallen en opstaan, zelfs struikelend. Maar toch...

Nee hoor, ik vind dat geen taal voor christenen. Heilige geest is gewoon wat boeddhisten absolute bodhicitta noemen. Of geloof je dat alleen christenen de heilige geest kunnen ontvangen?

Appels en peren, weet je nog wel?

Ik geloof er niks van BA.

Mensen doorheen alle tijden en culturen hebben spirituele ervaringen. Dit is een gemene deler: Die naakte ervaring of openbaring zelf.
Maar in het verklaren, duiden, betekenis-geven aan die ervaring of openbaring gaan wegen uiteen.

Ik ben er vrij zeker van dat Meister Eckhart eigenlijk heeft ervaren wat in boeddhisme het wegvallen van lichaam en geest heet.
Toen zijn bij hem de ogen geopend. Die openbaring, dit wakker gekust zijn, heeft ie als christen en Bijbelkenner theologisch geduid.
Maar ik denk ook dat ie hier best moeite mee had. Hoe brei je alles aan elkaar?
Bijbelkennis, eigen kennis, de Inquisitie die meeluistert.

Ik zie dat hij hier heel erg op gericht was.

Op basis van zijn preken en verhandelingen heb ik de indruk dat Meister Eckhart meer met verklaren bezig was, met alles aan elkaar breien, dan met mensen echt begeleiden naar dezelfde waarheid. Maar misschien bewaarde hij dat wel in persoonlijke ontmoetingen met mensen. Dat weet ik niet.

Je mag geloven wat je wilt.

[teksten Siebe]

Ik moet moeite doen. Vooruitkijkend zijn alleen constructieve zaken goed. Omdenken is plaats maken voor het destructieve als goed. Dat betekent persoonlijk misschien dat ik verlies, dat ik moet lijden, maar met de moeite die ik doe kan ik het begrijpen.

Voor mij voelt het toch alsof mensen zichzelf vooral willen troosten, en ergens ook zichzelf willen verdoven (hun angsten, zorgen, onzekerheid, twijfels) met het idee dat alles in handen ligt van God en Gods wil is. Ik ben niet zozeer nieuwsgierig naar de psychologische uitwerking van geloof maar meer naar waarheid.

Als mensen roken en ziek worden dan lijkt het me niet nodig om te verklaren dat dit Gods wil is. Ik vind dat vrijwel immoreel zelfs. Wat weet iemand, ook Eckhart, daar nou echt van? Hoe kan hij nou zeggen dat het altijd Gods wil is? Dachten ze in de Middeleeuwen helemaal niet in termen van natuurlijke oorzaken en gevolgen?
Roken brengt schade toe aan weefsels. Wat heeft zoiets met Gods wil te maken?

Je hebt zoveel zaken die worden prima verklaart in termen van oorzaak en gevolg. Dat wij als mensheid zoveel willen hebben, zoveel spullen, ja dan heeft die mentaliteit gevolgen voor het gehalte CO2 en dat weer op het klimaat bijvoorbeeld. Maar is het Gods wil dat op bepaalde plekken overstromingen ontstaan, elders juist droogte en branden? Waarom hebben we hierbij een wil van God nodig?
Waarom kunnen we God hier niet buiten laten en liever kijken naar wat de echt oorzaak is? Dat ligt bij onszelf, in onze keuzes, emoties, verlangens, visies.

Ik denk dat je inzicht mist, of doet alsof om een conflict scherp te stellen.

Het gaat volgens mij ook om het idee van controle willen hebben en de wereld niet accepteren.

Oke, maar begrijp ik het dan goed dat jij het geloof in Gods wil alleen handig vindt, psychologisch nuttig?

[teksten Siebe]

Ik vind het jammer dat deze discussie over het werk van Meister Eckhart onderhand lijkt te gaan over het feit of God wel of niet bestaat en waarom we Hem nodig zouden hebben. Ook de wil van God is een hot item (van met name Siebe), dat steeds weer terug lijkt te keren. Voor mij is dat eigenlijk irrelevant voor deze discussie. Ik verbied niemand iets, je mag schrijven en vragen wat je wilt. Maar hopelijk kunnen deze vermeende "geloofsvragen", die voor boeddhisten denk ik eigenlijk niet echt belangrijk zijn, plaats maken voor vragen en bijdragen over het gedachtengoed van Eckhart? Want die zijn er ook, en dat is des te interessanter.

Ik bespreek Eckharts gedachtegoed. Eckhart zegt dat niemand zich hoeft af te vragen of diens ziekte wel of niet gods wil is, want als je ziek bent geworden, is dat altijd gods wil, anders was het niet gebeurt. Ik weet niet of dit waar is en daarom behandel ik het als een levensvisie.

Boeddha bespreekt deze zienswijze of levensvisie ook in de sutta's. Hij wijst er op dat mensen die dit geloven ertoe neigen geen verantwoordelijkheid te nemen. Ik denk wel dat dit klopt. Neem inenten. Als je gelooft dat toch alles in handen ligt van God, ziekte en gezondheid bijvoorbeeld, kun je besluiten niet in te enten. Als er dan ziekten uitbreken, en mensen sterven, kun je dan echt zeggen dat het sterven van die mensen niks te maken heeft met jouw eigen visie op het leven, jouw eigen keuzes, jouw eigen gedrag? Ik vind van niet. Je roept de ellende toch over jezelf af zo.

Als ik me niet bescherm tegen de hitte van de zon dan verbrand ik en roep de ellende over mezelf af. Als een mens zich niet beschermt tegen ziekten, dan roep je toch net zo de ellende over jezelf af?

[teksten Siebe]

Je mag geloven wat je wilt.

Aardig
Maar serieus...geloof jij dat de heilige geest exclusief voor christenen is en alleen door christenen wordt ervaren?

[one but not the same]

Ik moet moeite doen. Vooruitkijkend zijn alleen constructieve zaken goed. Omdenken is plaats maken voor het destructieve als goed. Dat betekent persoonlijk misschien dat ik verlies, dat ik moet lijden, maar met de moeite die ik doe kan ik het begrijpen.

Voor mij voelt het toch alsof mensen zichzelf vooral willen troosten, en ergens ook zichzelf willen verdoven (hun angsten, zorgen, onzekerheid, twijfels) met het idee dat alles in handen ligt van God en Gods wil is. Ik ben niet zozeer nieuwsgierig naar de psychologische uitwerking van geloof maar meer naar waarheid.

Als mensen roken en ziek worden dan lijkt het me niet nodig om te verklaren dat dit Gods wil is. Ik vind dat vrijwel immoreel zelfs. Wat weet iemand, ook Eckhart, daar nou echt van? Hoe kan hij nou zeggen dat het altijd Gods wil is? Dachten ze in de Middeleeuwen helemaal niet in termen van natuurlijke oorzaken en gevolgen?
Roken brengt schade toe aan weefsels. Wat heeft zoiets met Gods wil te maken?

Je hebt zoveel zaken die worden prima verklaart in termen van oorzaak en gevolg. Dat wij als mensheid zoveel willen hebben, zoveel spullen, ja dan heeft die mentaliteit gevolgen voor het gehalte CO2 en dat weer op het klimaat bijvoorbeeld. Maar is het Gods wil dat op bepaalde plekken overstromingen ontstaan, elders juist droogte en branden? Waarom hebben we hierbij een wil van God nodig?
Waarom kunnen we God hier niet buiten laten en liever kijken naar wat de echt oorzaak is? Dat ligt bij onszelf, in onze keuzes, emoties, verlangens, visies.

Ik denk dat je inzicht mist, of doet alsof om een conflict scherp te stellen.

Het gaat volgens mij ook om het idee van controle willen hebben en de wereld niet accepteren.

Oke, maar begrijp ik het dan goed dat jij het geloof in Gods wil alleen handig vindt, psychologisch nuttig?

De wereld verandert, en misschien kunnen nieuwe generaties God’s wil, vanuit respect voor het klassieke denken, alleen begrijpen als de psychologische sleutel tot een bepaald helpend inzicht. Voor mij persoonlijk geldt dat ik uitga van een bemiddelaar een intentionele scheidsrechter, die bepaalt welke realiteit ik krijg door een geestelijke keuze. Ik ga uit van een intentioneel wezen, een wezen met een wil, omdat dit het enige is dat ik kan begrijpen en waaraan ik mijn menselijkheid spiegel.

Het oneindige perspectief op een niet-intentionele werkelijkheid, waarin het lot afhankelijk is van jezelf en niemand anders, en er geen genade is, bevreest me dusdanig dat ik dan het gevoel van menselijkheid niet kan vinden.
 

[lushan3]

Je mag geloven wat je wilt.

Aardig
Maar serieus...geloof jij dat de heilige geest exclusief voor christenen is en alleen door christenen wordt ervaren?

Als je mijn laatste bijdrage leest, zeg ik daar specifiek iets over exclusiviteit in relatie tot religie. Je kunt in dat schrijven dus het antwoord op je vraag teruggelezen.

[lushan3]

Ik moet moeite doen. Vooruitkijkend zijn alleen constructieve zaken goed. Omdenken is plaats maken voor het destructieve als goed. Dat betekent persoonlijk misschien dat ik verlies, dat ik moet lijden, maar met de moeite die ik doe kan ik het begrijpen.

Voor mij voelt het toch alsof mensen zichzelf vooral willen troosten, en ergens ook zichzelf willen verdoven (hun angsten, zorgen, onzekerheid, twijfels) met het idee dat alles in handen ligt van God en Gods wil is. Ik ben niet zozeer nieuwsgierig naar de psychologische uitwerking van geloof maar meer naar waarheid.

Als mensen roken en ziek worden dan lijkt het me niet nodig om te verklaren dat dit Gods wil is. Ik vind dat vrijwel immoreel zelfs. Wat weet iemand, ook Eckhart, daar nou echt van? Hoe kan hij nou zeggen dat het altijd Gods wil is? Dachten ze in de Middeleeuwen helemaal niet in termen van natuurlijke oorzaken en gevolgen?
Roken brengt schade toe aan weefsels. Wat heeft zoiets met Gods wil te maken?

Je hebt zoveel zaken die worden prima verklaart in termen van oorzaak en gevolg. Dat wij als mensheid zoveel willen hebben, zoveel spullen, ja dan heeft die mentaliteit gevolgen voor het gehalte CO2 en dat weer op het klimaat bijvoorbeeld. Maar is het Gods wil dat op bepaalde plekken overstromingen ontstaan, elders juist droogte en branden? Waarom hebben we hierbij een wil van God nodig?
Waarom kunnen we God hier niet buiten laten en liever kijken naar wat de echt oorzaak is? Dat ligt bij onszelf, in onze keuzes, emoties, verlangens, visies.

Ik denk dat je inzicht mist, of doet alsof om een conflict scherp te stellen.

Het gaat volgens mij ook om het idee van controle willen hebben en de wereld niet accepteren.

Oke, maar begrijp ik het dan goed dat jij het geloof in Gods wil alleen handig vindt, psychologisch nuttig?

De wereld verandert, en misschien kunnen nieuwe generaties God’s wil, vanuit respect voor het klassieke denken, alleen begrijpen als de psychologische sleutel tot een bepaald helpend inzicht. Voor mij persoonlijk geldt dat ik uitga van een bemiddelaar een intentionele scheidsrechter, die bepaalt welke realiteit ik krijg door een geestelijke keuze. Ik ga uit van een intentioneel wezen, een wezen met een wil, omdat dit het enige is dat ik kan begrijpen en waaraan ik mijn menselijkheid spiegel.

Het oneindige perspectief op een niet-intentionele werkelijkheid, waarin het lot afhankelijk is van jezelf en niemand anders, en er geen genade is, bevreest me dusdanig dat ik dan het gevoel van menselijkheid niet kan vinden.

Respect.

[Bodhiboom]

Ik vind het jammer dat deze discussie over het werk van Meister Eckhart onderhand lijkt te gaan over het feit of God wel of niet bestaat en waarom we Hem nodig zouden hebben. Ook de wil van God is een hot item (van met name Siebe), dat steeds weer terug lijkt te keren.

Ik wist niet eens dat jij een Christen was, BA, voordat deze draad het naar voren bracht. Ik heb daar zeker geen problemen mee, ik maakte mijn kanttekening over het bestaan van God alleen maar om het verschil tussen het middeleeuwse denken en het moderne denken te illustreren. Daar hoeft verder weinig over gezegd te worden.

Zo denk ik ook over de wil van God. De middeleeuwse kerkleden zagen de wil van God overal, en dachten dat hij bepalend was voor zo’n beetje alles dat gebeurde. Voor een redelijk belezen moderne denker is dat absurd, want je weet dat het weer niet meer word gegenereerd door de hand van God bijvoorbeeld. Er is een veel breder begrip over hoe de natuurlijke processen van de wereld werken.

Dus als ik naar het schrijven van Meister Eckhart kijk, dan zijn de Christelijke elementen een stuk minder belangrijk voor mij, en richt ik me meer op de mystieke elementen van zijn uitspraken die een raakvlak hebben met het Boeddhisme of de Advaita Vedanta. Als Eckhart zegt “God en ik zijn een” dan zie ik daarin een eenheidsuiting met het spirituele, en dan neem ik God op de koop toe. Of hij nou letterlijk heeft bedoelt, ik heb eenheid ervaren met de Christelijke God, dat denk ik van niet. Maar ik kan me wel gevoelens en ervaringen indenken die zouden kunnen leiden tot zo een uitspraak.

[one but not the same]

Zo denk ik ook over de wil van God. De middeleeuwse kerkleden zagen de wil van God overal, en dachten dat hij bepalend was voor zo’n beetje alles dat gebeurde. Voor een redelijk belezen moderne denker is dat absurd, want je weet dat het weer niet meer word gegenereerd door de hand van God bijvoorbeeld. Er is een veel breder begrip over hoe de natuurlijke processen van de wereld werken.

Er is geen breder begrip over natuurlijke processen ben ik bang. Er zijn analyses van oorzaken en gevolgen gedaan, maar uiteindelijk is niet aangetoond dat er materiële oorzaken zijn, dat lijkt alleen maar zo. In tegendeel wijzen experimenten in de kwantumfysica er juist op dat er geestelijk oorzaken zijn die het materiele vormen.

[Bodhiboom]

Waarom hebben we hierbij een wil van God nodig?
Waarom kunnen we God hier niet buiten laten en liever kijken naar wat de echt oorzaak is? Dat ligt bij onszelf, in onze keuzes, emoties, verlangens, visies.

Daar ben ik het nou helemaal mee eens, en hier zien wij iets waar wij een stukje van Eckhart leer niet mee hoeven nemen. Het boeddhisme heeft een betere uitleg van deze dingen, en Eckhart laat heel eventjes zijn middeleeuws denkwerk zien. Als je daarin meegaat dan krijg je een duizend jaar oude kronkel in het brein.

Ik zou graag begrijpen hoe Meister Eckhart tot de conclusie komt dat iemand die ziek is geworden zich nooit hoeft af te vragen of dat Gods wil is want als het niet Gods wil zou zijn, zou ie niet ziek zijn geworden. Ik probeer te begrijpen hoe ME dit ziet. Is het alleen maar dogmatiek? Geloof? Aanname? Wat zit er achter.
Ik zie dat niet.

Hij was een academicus die heeft gestudeerd aan de universiteit van Cologne, en die later de stoel van de Dominicaanse Orde bezat aan de universiteit van Parijs, tot twee keer toe. Dus je kan hem best zien als iemand die door en door bekwaam was in de orthodoxe leer van die tijd, en een intelligent mens. Toen hij mystieke uitspraken ging houden, lijkt mij dat gedreven door persoonlijke ervaringen.

Dan ontstaat er dus een soort conceptuele strijd, tussen nieuwe concepten geboren uit directe waarneming van zijn eigen ervaringen, en de gevestigde concepten die komen uit zijn lange onderdompeling in de leer van de kerk. Zijn uitspraken zijn dus een mengeling van oude visie en nieuwe visie, hij begrijpt zijn nieuwe ervaringen door de lens van bestaande kennis.

[lushan3]

[...]Ik wist niet eens dat jij een Christen was, BA, voordat deze draad het naar voren bracht. Ik heb daar zeker geen problemen mee, ik maakte mijn kanttekening over het bestaan van God alleen maar om het verschil tussen het middeleeuwse denken en het moderne denken te illustreren. Daar hoeft verder weinig over gezegd te worden.

Zo denk ik ook over de wil van God. De middeleeuwse kerkleden zagen de wil van God overal, en dachten dat hij bepalend was voor zo’n beetje alles dat gebeurde. Voor een redelijk belezen moderne denker is dat absurd, want je weet dat het weer niet meer word gegenereerd door de hand van God bijvoorbeeld. Er is een veel breder begrip over hoe de natuurlijke processen van de wereld werken.

Dus als ik naar het schrijven van Meister Eckhart kijk, dan zijn de Christelijke elementen een stuk minder belangrijk voor mij, en richt ik me meer op de mystieke elementen van zijn uitspraken die een raakvlak hebben met het Boeddhisme of de Advaita Vedanta. Als Eckhart zegt “God en ik zijn een” dan zie ik daarin een eenheidsuiting met het spirituele, en dan neem ik God op de koop toe. Of hij nou letterlijk heeft bedoelt, ik heb eenheid ervaren met de Christelijke God, dat denk ik van niet. Maar ik kan me wel gevoelens en ervaringen indenken die zouden kunnen leiden tot zo een uitspraak.

waarom weet ik niet, want ik kan het net zo goed niet zeggen,
maar dit vind ik een werkelijk integere reactie.

Helemaal mee eens. Dat bodhiboom niet wist dat ik een christen ben, is niet zo verwonderlijk. Ik loop daar - in tegenstelling tot veel andere christenen of religieuzen - niet mee te koop. Religie en godsdienst, spiritualiteit zijn wat mij betreft nogal privé. Als iemand mij bevraagt over mij geloof, zal ik antwoorden. Maar ik verafschuw alle pogingen om je geloof "aan de man te brengen". Dan maak je van religie een soort koopwaar, walgelijk.

[lushan3]

Waarom hebben we hierbij een wil van God nodig?
Waarom kunnen we God hier niet buiten laten en liever kijken naar wat de echt oorzaak is? Dat ligt bij onszelf, in onze keuzes, emoties, verlangens, visies.

Daar ben ik het nou helemaal mee eens, en hier zien wij iets waar wij een stukje van Eckhart leer niet mee hoeven nemen. Het boeddhisme heeft een betere uitleg van deze dingen, en Eckhart laat heel eventjes zijn middeleeuws denkwerk zien. Als je daarin meegaat dan krijg je een duizend jaar oude kronkel in het brein.

Ik zou graag begrijpen hoe Meister Eckhart tot de conclusie komt dat iemand die ziek is geworden zich nooit hoeft af te vragen of dat Gods wil is want als het niet Gods wil zou zijn, zou ie niet ziek zijn geworden. Ik probeer te begrijpen hoe ME dit ziet. Is het alleen maar dogmatiek? Geloof? Aanname? Wat zit er achter.
Ik zie dat niet.

Hij was een academicus die heeft gestudeerd aan de universiteit van Cologne, en die later de stoel van de Dominicaanse Orde bezat aan de universiteit van Parijs, tot twee keer toe. Dus je kan hem best zien als iemand die door en door bekwaam was in de orthodoxe leer van die tijd, en een intelligent mens. Toen hij mystieke uitspraken ging houden, lijkt mij dat gedreven door persoonlijke ervaringen.

Dan ontstaat er dus een soort conceptuele strijd, tussen nieuwe concepten geboren uit directe waarneming van zijn eigen ervaringen, en de gevestigde concepten die komen uit zijn lange onderdompeling in de leer van de kerk. Zijn uitspraken zijn dus een mengeling van oude visie en nieuwe visie, hij begrijpt zijn nieuwe ervaringen door de lens van bestaande kennis.

Heel goed beredeneerd en beschreven, bodhiboom!

[Steve]

Hij was een academicus die heeft gestudeerd aan de universiteit van Cologne, en die later de stoel van de Dominicaanse Orde bezat aan de universiteit van Parijs, tot twee keer toe. Dus je kan hem best zien als iemand die door en door bekwaam was in de orthodoxe leer van die tijd, en een intelligent mens. Toen hij mystieke uitspraken ging houden, lijkt mij dat gedreven door persoonlijke ervaringen.

Dan ontstaat er dus een soort conceptuele strijd, tussen nieuwe concepten geboren uit directe waarneming van zijn eigen ervaringen, en de gevestigde concepten die komen uit zijn lange onderdompeling in de leer van de kerk. Zijn uitspraken zijn dus een mengeling van oude visie en nieuwe visie, hij begrijpt zijn nieuwe ervaringen door de lens van bestaande kennis.

Heel goed beredeneerd en beschreven, bodhiboom!

...

[teksten Siebe]

De wereld verandert, en misschien kunnen nieuwe generaties God’s wil, vanuit respect voor het klassieke denken, alleen begrijpen als de psychologische sleutel tot een bepaald helpend inzicht. Voor mij persoonlijk geldt dat ik uitga van een bemiddelaar een intentionele scheidsrechter, die bepaalt welke realiteit ik krijg door een geestelijke keuze. Ik ga uit van een intentioneel wezen, een wezen met een wil, omdat dit het enige is dat ik kan begrijpen en waaraan ik mijn menselijkheid spiegel.

Het oneindige perspectief op een niet-intentionele werkelijkheid, waarin het lot afhankelijk is van jezelf en niemand anders, en er geen genade is, bevreest me dusdanig dat ik dan het gevoel van menselijkheid niet kan vinden.

Oke bedankt voor je openheid. Altijd fijn om mensen hier wat beter te leren begrijpen. Wat er achter het schrijven schuilt, zeg maar.

Het gaat toch allemaal om zelfkennis lijkt me. Hoe begrijp je jezelf? Daar lijkt het mij toch allemaal op neer te komen.

Ik heb er juist gevoel voor dat onze bestaansgrond helemaal niet intentioneel is, en juist daarom leidt tot de mooiste vorm van bewogenheid, de heilige geest, de doordrenking met pure goedheid en liefde, die van niemand is. Maar dit is zeker GEEN intentionaliteit. Deze bewogenheid is heel anders dan bewogenheid vanuit intenties, neigingen, plannen etc. omdat het echt uit je Hart komt, echt uit jezelf, echt uit een onverdeelde grond.

Menselijkheid zit wat mij betreft evengoed in het onbewogene in onszelf. Het onbewogene wat je toch kan bewegen. Als je het bewogene je beweegt is dat zelf-wil en niet Gods wil, zou Eckhart volgens mij zeggen.

[teksten Siebe]

Ik vind het jammer dat deze discussie over het werk van Meister Eckhart onderhand lijkt te gaan over het feit of God wel of niet bestaat en waarom we Hem nodig zouden hebben. Ook de wil van God is een hot item (van met name Siebe), dat steeds weer terug lijkt te keren.

Ik wist niet eens dat jij een Christen was, BA, voordat deze draad het naar voren bracht. Ik heb daar zeker geen problemen mee, ik maakte mijn kanttekening over het bestaan van God alleen maar om het verschil tussen het middeleeuwse denken en het moderne denken te illustreren. Daar hoeft verder weinig over gezegd te worden.

Zo denk ik ook over de wil van God. De middeleeuwse kerkleden zagen de wil van God overal, en dachten dat hij bepalend was voor zo’n beetje alles dat gebeurde. Voor een redelijk belezen moderne denker is dat absurd, want je weet dat het weer niet meer word gegenereerd door de hand van God bijvoorbeeld. Er is een veel breder begrip over hoe de natuurlijke processen van de wereld werken.

Dus als ik naar het schrijven van Meister Eckhart kijk, dan zijn de Christelijke elementen een stuk minder belangrijk voor mij, en richt ik me meer op de mystieke elementen van zijn uitspraken die een raakvlak hebben met het Boeddhisme of de Advaita Vedanta. Als Eckhart zegt “God en ik zijn een” dan zie ik daarin een eenheidsuiting met het spirituele, en dan neem ik God op de koop toe. Of hij nou letterlijk heeft bedoelt, ik heb eenheid ervaren met de Christelijke God, dat denk ik van niet. Maar ik kan me wel gevoelens en ervaringen indenken die zouden kunnen leiden tot zo een uitspraak.

Ik sta er ook wel ongeveer zo in.

Nog wat Meister Eckhart:

The soul has a secret entrance to the divine nature, when all things become nothing for it.' On earth, this entrance is nothing but pure detachment, and when the detachment reaches its climax, it becomes ignorant with knowing, loveless with loving, and dark with enlightenment. Thus we may understand the words of a
master, that the poor in spirit are they who have abandoned all things to God, just as He possessed them when we did not exist. None can do this but a pure, detached heart.

Kan een detached heart een gelovig hart zijn?

[teksten Siebe]

Ik zou graag begrijpen hoe Meister Eckhart tot de conclusie komt dat iemand die ziek is geworden zich nooit hoeft af te vragen of dat Gods wil is want als het niet Gods wil zou zijn, zou ie niet ziek zijn geworden. Ik probeer te begrijpen hoe ME dit ziet. Is het alleen maar dogmatiek? Geloof? Aanname? Wat zit er achter.
Ik zie dat niet.

Hij was een academicus die heeft gestudeerd aan de universiteit van Cologne, en die later de stoel van de Dominicaanse Orde bezat aan de universiteit van Parijs, tot twee keer toe. Dus je kan hem best zien als iemand die door en door bekwaam was in de orthodoxe leer van die tijd, en een intelligent mens. Toen hij mystieke uitspraken ging houden, lijkt mij dat gedreven door persoonlijke ervaringen.

Dan ontstaat er dus een soort conceptuele strijd, tussen nieuwe concepten geboren uit directe waarneming van zijn eigen ervaringen, en de gevestigde concepten die komen uit zijn lange onderdompeling in de leer van de kerk. Zijn uitspraken zijn dus een mengeling van oude visie en nieuwe visie, hij begrijpt zijn nieuwe ervaringen door de lens van bestaande kennis.

.... toch zou ik graag weten waarom het voor Eckhart zo vanzelfsprekend is dat als je ziek wordt, dit Gods wil is. Ik had hem graag bevraagd waarom hij hier geen onderscheid maakt tussen zelf-wil en Gods wil.
Je kunt het wel afdoen als een stukje middeleeuws denken, primitief, niet vol te houden naar moderne maatstaven, maar ik hou toch open dat voor Eckhart hier ook een bepaald inzicht achter zit. Ik ben er alleen nog niet uit wat precies is.

[teksten Siebe]

Het oneindige perspectief op een niet-intentionele werkelijkheid, waarin het lot afhankelijk is van jezelf en niemand anders, en er geen genade is, bevreest me dusdanig dat ik dan het gevoel van menselijkheid niet kan vinden.

Er is een goedheid. Er is iets bijzonders aan de hand.  Het leven is toch iets bijzonders, ook met lijden. Er zit zoveel potentie in een door en door puur en goed hart.
Dat is echt een wonderbaarlijk iets. Als jij en ik echt een puur en goed hart hadden vlogen we moeiteloos door de lucht, veranderden water in wijn, genazen zieken, etc. Ik ben daar niet op uit ofzo maar ik weet gewoon dat dit zo is. Er is zoiets bijzonders aan de hand in dit bestaan en veel meer dan we voor mogelijk houden.
Er is een goedheid, ongekend, waarvan de haren je berde rijzen, die je bezield, die je zegent, die als die sterk is je zelfs optilt en door de lucht laat vliegen zoals te zien is bij heiligen. Er is een goedheid.

[one but not the same]

Het oneindige perspectief op een niet-intentionele werkelijkheid, waarin het lot afhankelijk is van jezelf en niemand anders, en er geen genade is, bevreest me dusdanig dat ik dan het gevoel van menselijkheid niet kan vinden.

Er is een goedheid. Er is iets bijzonders aan de hand.  Het leven is toch iets bijzonders, ook met lijden. Er zit zoveel potentie in een door en door puur en goed hart.
Dat is echt een wonderbaarlijk iets. Als jij en ik echt een puur en goed hart hadden vlogen we moeiteloos door de lucht, veranderden water in wijn, genazen zieken, etc. Ik ben daar niet op uit ofzo maar ik weet gewoon dat dit zo is. Er is zoiets bijzonders aan de hand in dit bestaan en veel meer dan we voor mogelijk houden.
Er is een goedheid, ongekend, waarvan de haren je berde rijzen, die je bezield, die je zegent, die als die sterk is je zelfs optilt en door de lucht laat vliegen zoals te zien is bij heiligen. Er is een goedheid.

Het is een dualistisch begrip “goedheid”. Een wereld met alleen maar goedheid kan niet bestaan, of “goedheid” verliest het onderscheidend vermogen. Je kan niet bepalen wat goed is als er niet ook slecht is. Net zoals vorm en inhoud. Zonder vorm is er geen inhoud en andersom.

Zij die goedheid bevestigen, bevestigen ook slechtheid, en andersom.

Voor het alledaagse leven rommelen we vaak maar wat. Niet uitgesproken goed, niet uitgesproken slecht.

Part-time vegetariër, afval scheiden alleen wat moet.

Persoonlijk kan je het goed hebben, maar de wereld blijft beide uitersten hebben. Als een godheid alle kwaad zou verwijderen zou het leven inhoudsloos worden, vormeloos ook.

Helden en slechteriken dat zijn extremen. Extremen zijn wat mij betreft niet nodig.

[Marcel]

.... toch zou ik graag weten waarom het voor Eckhart zo vanzelfsprekend is dat als je ziek wordt, dit Gods wil is. Ik had hem graag bevraagd waarom hij hier geen onderscheid maakt tussen zelf-wil en Gods wil.
Je kunt het wel afdoen als een stukje middeleeuws denken, primitief, niet vol te houden naar moderne maatstaven, maar ik hou toch open dat voor Eckhart hier ook een bepaald inzicht achter zit. Ik ben er alleen nog niet uit wat precies is.

Vanuit een intuitieve onderlaag, diep geworteld
in het verre binnenste van mijn ziel, ontspruit
de idee dat Eckhart helderziende vermogens
heeft ontwikkelt, waarmee hij tot in de
tweeentwintigste eeuw reikte.
Op grond daarvan heeft hij enkele zinnetjes
in zijn preken verwerkt met de gedachte:
"Dan hebben die arme drommels daar straks ook nog wat
om zich mee onledig te houden."

[teksten Siebe]

Het oneindige perspectief op een niet-intentionele werkelijkheid, waarin het lot afhankelijk is van jezelf en niemand anders, en er geen genade is, bevreest me dusdanig dat ik dan het gevoel van menselijkheid niet kan vinden.

Er is een goedheid. Er is iets bijzonders aan de hand.  Het leven is toch iets bijzonders, ook met lijden. Er zit zoveel potentie in een door en door puur en goed hart.
Dat is echt een wonderbaarlijk iets. Als jij en ik echt een puur en goed hart hadden vlogen we moeiteloos door de lucht, veranderden water in wijn, genazen zieken, etc. Ik ben daar niet op uit ofzo maar ik weet gewoon dat dit zo is. Er is zoiets bijzonders aan de hand in dit bestaan en veel meer dan we voor mogelijk houden.
Er is een goedheid, ongekend, waarvan de haren je berde rijzen, die je bezield, die je zegent, die als die sterk is je zelfs optilt en door de lucht laat vliegen zoals te zien is bij heiligen. Er is een goedheid.

Het is een dualistisch begrip “goedheid”. Een wereld met alleen maar goedheid kan niet bestaan, of “goedheid” verliest het onderscheidend vermogen. Je kan niet bepalen wat goed is als er niet ook slecht is. Net zoals vorm en inhoud. Zonder vorm is er geen inhoud en andersom.

Zij die goedheid bevestigen, bevestigen ook slechtheid, en andersom.

Voor het alledaagse leven rommelen we vaak maar wat. Niet uitgesproken goed, niet uitgesproken slecht.

Part-time vegetariër, afval scheiden alleen wat moet.

Persoonlijk kan je het goed hebben, maar de wereld blijft beide uitersten hebben. Als een godheid alle kwaad zou verwijderen zou het leven inhoudsloos worden, vormeloos ook.

Helden en slechteriken dat zijn extremen. Extremen zijn wat mij betreft niet nodig.

duidelijk, maar dit bedoelde ik allemaal niet

[lushan3]

"Het doet er niet zoveel toe of je in God gelooft of niet, of je in Boeddha gelooft of niet, of je in reïncarnatie gelooft of niet. Je dient een goed leven te leiden." - Dalai Lama.

[teksten Siebe]

.... toch zou ik graag weten waarom het voor Eckhart zo vanzelfsprekend is dat als je ziek wordt, dit Gods wil is. Ik had hem graag bevraagd waarom hij hier geen onderscheid maakt tussen zelf-wil en Gods wil.
Je kunt het wel afdoen als een stukje middeleeuws denken, primitief, niet vol te houden naar moderne maatstaven, maar ik hou toch open dat voor Eckhart hier ook een bepaald inzicht achter zit. Ik ben er alleen nog niet uit wat precies is.

Vanuit een intuitieve onderlaag, diep geworteld
in het verre binnenste van mijn ziel, ontspruit
de idee dat Eckhart helderziende vermogens
heeft ontwikkelt, waarmee hij tot in de
tweeentwintigste eeuw reikte.
Op grond daarvan heeft hij enkele zinnetjes
in zijn preken verwerkt met de gedachte:
"Dan hebben die arme drommels daar straks ook nog wat
om zich mee onledig te houden."

arme ik

[teksten Siebe]

"Het doet er niet zoveel toe of je in God gelooft of niet, of je in Boeddha gelooft of niet, of je in reïncarnatie gelooft of niet. Je dient een goed leven te leiden." - Dalai Lama.

Zoals het er nu staat (zonder context) is het wat mij betreft naïef. Immers, je intenties, plannen, neigingen, keuzes, spraak, handelen, levenswijze etc is juist erg afhankelijk van je begrip van zaken, je visie, waar je in gelooft. Dat zag de Boeddha goed, vind ik, en is uitgewerkt in het edele achtvoudige Pad. Dit pad begint niet voor niets met juiste visie of juist begrip van zaken. Daar komt alles uit voort.

Hoe belangrijk visie/geloof is, en hoe diep dat ingrijpt in het leven, zie je bij kwesties als abortus, de rechten van dieren, homofilie, euthanasie, inenten etc.

Het doet er juist wel toe waarin je gelooft. Dat doet er alles toe zelfs. Dat maakt letterlijk een wereld van verschil.

Je kunt homofilie afkeuren omdat je gelooft dat het zeker niet de wil van God is. Hierdoor hebben homo's in religieuze landen een rot leven, worden bedreigd, maar je kunt ook homofilie een natuurlijke zaak vinden omdat het overal in de natuur voorkomt. Visie maakt veel verschil. In de ene wereld hebben homo's een rot leven, en in de andere wereld ruimte om te ademen. In de ene wereld alleen maar afkeuring en negatieve oordelen, zelfs het aanvallen en doden van homo's, in de andere wereld, met een andere visie kunnen homo's zichzelf zijn in hun seksuele geaardheid.

De wereld die je creeert komt voort uit je visie, uit je begrip van zaken, je geloof. Dit is innerlijk zo en uiterlijk zo. Daarom vond de Boeddha visies ook nog belangrijker dan intenties. Je kunt bijvoorbeeld best goede intenties hebben maar als de visie er achter, dat waarin je gelooft, je begrip van zaken, verkeerd is, is het gevolg niet goed.

In de Pali overlevering geeft de Boeddha aan dat uit verkeerde visie geen mooie en aangename wereld ontstaat, niet in jezelf, niet buiten jezelf.
Het doet er enorm toe waarin je gelooft, wat je visie is. Het geeft niet alleen de wereld om je heen vorm maar ook jezelf, jouw innerlijke wereld, de toekomst van de mensheid, de toekomst van jezelf en anderen.

[Marcel]

er staat 'goed' leven
en niet:
'vanuit verkeerde visie' leven

[lushan3]

er staat 'goed' leven
en niet:
'vanuit verkeerde visie' leven

Inderdaad.

[teksten Siebe]

Ik vol-hard!

Het is wat mij betreft helemaal verkeerd om mensen de richting in te duwen dat het allemaal niks uitmaakt waarin/wat/wie je gelooft, wat je levensvisie is, als je maar een goed leven leidt.
 
Zelfs als een visie of bepaald geloof je dolgelukkig maakt, veel vrede schenkt, je doet stralen als de zon, en je dankzij die visie werkelijk een bron van grote vreugde en inspiratie bent voor anderen, een enorme troost, een enorm bron van rust en vrede, als die visie onjuist is, dien je van alles afstand te doen wat het resultaat was. Alles. Als vuil dien je het af te danken, ogenblikkelijk. De Dhamma beoefenaar maalt niet om geluk en voordeel maar om waarheid. Een Dhamma-beoefenaar lijdt nog liever dan dan ie dankzij begoocheling vredig en gelukkig is.

Uch, Siebje heeft weer eens vol-hard-end gesproken

[lushan3]

Ik vol-hard!

Het is wat mij betreft helemaal verkeerd om mensen de richting in te duwen dat het allemaal niks uitmaakt waarin/wat/wie je gelooft, wat je levensvisie is, als je maar een goed leven leidt.
 
Zelfs als een visie of bepaald geloof je dolgelukkig maakt, veel vrede schenkt, je doet stralen als de zon, en je dankzij die visie werkelijk een bron van grote vreugde en inspiratie bent voor anderen, een enorme troost, een enorm bron van rust en vrede, als die visie onjuist is, dien je van alles afstand te doen wat het resultaat was. Alles. Als vuil dien je het af te danken, ogenblikkelijk. De Dhamma beoefenaar maalt niet om geluk en voordeel maar om waarheid. Een Dhamma-beoefenaar lijdt nog liever dan dan ie dankzij begoocheling vredig en gelukkig is.

Uch, Siebje heeft weer eens vol-hard-end gesproken

Maak er toch niet zo'n punt van.

[Bodhiboom]

Er is geen breder begrip over natuurlijke processen ben ik bang. Er zijn analyses van oorzaken en gevolgen gedaan, maar uiteindelijk is niet aangetoond dat er materiële oorzaken zijn, dat lijkt alleen maar zo. In tegendeel wijzen experimenten in de kwantumfysica er juist op dat er geestelijk oorzaken zijn die het materiele vormen.

De formatie van de aarde is toch wel redelijk goed begrepen. Volkanische activiteit, tectonische platen, de manier waarop bergen ontstaan. Wat vruchtbare grond is en wat niet, wat waar groeit en waarom. De klimaat en weer patronen, de stromingen van de zee, de geteiden. Inslagen van meteorieten en asteroïden. Erosie, de manier waarop zand tot stand komt. Ga zo maar door.

Er zijn wel degelijk natuurlijke processen die de aarde en de dampkring continu transformeren. Wij kennen de oorzaken en gevolgen die deze dingen voort drijven vrij goed, we kunnen ze modelleren in een computer om bijvoorbeeld een weersvoorspelling te doen, en we kunnen de gevolgen observeren door te meten dat bijvoorbeeld het Indische subcontinent met een bepaald aantal centimeters per jaar noordwaarts schuift terwijl de Himalaya’s een paar centimeter hoger worden.

Op een atomisch niveau zijn dingen vrij stabiel, een ijzer atoom veranderd vrijwel nooit in iets anders (buiten in het hart van sterren, onder grote druk en hitte). Wat er op een subatomisch niveau gebeurt is moeilijker vast te stellen, maar zelfs de kwantumfysica resulteert niet in merkbare veranderingen op atomisch niveau. Dus voor ons begrip van de fysieke wereld is het slechts van een zijdelings belang.

[Bodhiboom]

De wereld die je creeert komt voort uit je visie, uit je begrip van zaken, je geloof. Dit is innerlijk zo en uiterlijk zo.
[snip]
In de Pali overlevering geeft de Boeddha aan dat uit verkeerde visie geen mooie en aangename wereld ontstaat, niet in jezelf, niet buiten jezelf.
Het doet er enorm toe waarin je gelooft, wat je visie is. Het geeft niet alleen de wereld om je heen vorm maar ook jezelf, jouw innerlijke wereld, de toekomst van de mensheid, de toekomst van jezelf en anderen.

Je creëert met je visie slechts een innerlijke wereld van gedachten, dat in het aggregaat over vele mensen meehelpt om de uiterlijke wereld te scheppen. Waar het meestal om gaat in dit soort uitspraken is dat je visie bepalend is voor je verwachtingen, en dus dat het ertoe leid dat je de wereld anders ziet.

Enfin... hopelijk komen wij weer uit bij Meister Eckhart en wat hij met het boeddhisme van doen heeft.

[one but not the same]

Er is geen breder begrip over natuurlijke processen ben ik bang. Er zijn analyses van oorzaken en gevolgen gedaan, maar uiteindelijk is niet aangetoond dat er materiële oorzaken zijn, dat lijkt alleen maar zo. In tegendeel wijzen experimenten in de kwantumfysica er juist op dat er geestelijk oorzaken zijn die het materiele vormen.

De formatie van de aarde is toch wel redelijk goed begrepen. Volkanische activiteit, tectonische platen, de manier waarop bergen ontstaan. Wat vruchtbare grond is en wat niet, wat waar groeit en waarom. De klimaat en weer patronen, de stromingen van de zee, de geteiden. Inslagen van meteorieten en asteroïden. Erosie, de manier waarop zand tot stand komt. Ga zo maar door.

Er zijn wel degelijk natuurlijke processen die de aarde en de dampkring continu transformeren. Wij kennen de oorzaken en gevolgen die deze dingen voort drijven vrij goed, we kunnen ze modelleren in een computer om bijvoorbeeld een weersvoorspelling te doen, en we kunnen de gevolgen observeren door te meten dat bijvoorbeeld het Indische subcontinent met een bepaald aantal centimeters per jaar noordwaarts schuift terwijl de Himalaya’s een paar centimeter hoger worden.

Op een atomisch niveau zijn dingen vrij stabiel, een ijzer atoom veranderd vrijwel nooit in iets anders (buiten in het hart van sterren, onder grote druk en hitte). Wat er op een subatomisch niveau gebeurt is moeilijker vast te stellen, maar zelfs de kwantumfysica resulteert niet in merkbare veranderingen op atomisch niveau. Dus voor ons begrip van de fysieke wereld is het slechts van een zijdelings belang.

Het spijt me dat ik er over begonnen ben. Je graaft je in.

[one but not the same]

Het oneindige perspectief op een niet-intentionele werkelijkheid, waarin het lot afhankelijk is van jezelf en niemand anders, en er geen genade is, bevreest me dusdanig dat ik dan het gevoel van menselijkheid niet kan vinden.

Er is een goedheid. Er is iets bijzonders aan de hand.  Het leven is toch iets bijzonders, ook met lijden. Er zit zoveel potentie in een door en door puur en goed hart.
Dat is echt een wonderbaarlijk iets. Als jij en ik echt een puur en goed hart hadden vlogen we moeiteloos door de lucht, veranderden water in wijn, genazen zieken, etc. Ik ben daar niet op uit ofzo maar ik weet gewoon dat dit zo is. Er is zoiets bijzonders aan de hand in dit bestaan en veel meer dan we voor mogelijk houden.
Er is een goedheid, ongekend, waarvan de haren je berde rijzen, die je bezield, die je zegent, die als die sterk is je zelfs optilt en door de lucht laat vliegen zoals te zien is bij heiligen. Er is een goedheid.

Het is een dualistisch begrip “goedheid”. Een wereld met alleen maar goedheid kan niet bestaan, of “goedheid” verliest het onderscheidend vermogen. Je kan niet bepalen wat goed is als er niet ook slecht is. Net zoals vorm en inhoud. Zonder vorm is er geen inhoud en andersom.

Zij die goedheid bevestigen, bevestigen ook slechtheid, en andersom.

Voor het alledaagse leven rommelen we vaak maar wat. Niet uitgesproken goed, niet uitgesproken slecht.

Part-time vegetariër, afval scheiden alleen wat moet.

Persoonlijk kan je het goed hebben, maar de wereld blijft beide uitersten hebben. Als een godheid alle kwaad zou verwijderen zou het leven inhoudsloos worden, vormeloos ook.

Helden en slechteriken dat zijn extremen. Extremen zijn wat mij betreft niet nodig.

duidelijk, maar dit bedoelde ik allemaal niet

Wat bedoelde je dan? Was je reclame aan het maken voor verlichting?

[teksten Siebe]

De wereld die je creeert komt voort uit je visie, uit je begrip van zaken, je geloof. Dit is innerlijk zo en uiterlijk zo.
[snip]
In de Pali overlevering geeft de Boeddha aan dat uit verkeerde visie geen mooie en aangename wereld ontstaat, niet in jezelf, niet buiten jezelf.
Het doet er enorm toe waarin je gelooft, wat je visie is. Het geeft niet alleen de wereld om je heen vorm maar ook jezelf, jouw innerlijke wereld, de toekomst van de mensheid, de toekomst van jezelf en anderen.

Je creëert met je visie slechts een innerlijke wereld van gedachten, dat in het aggregaat over vele mensen meehelpt om de uiterlijke wereld te scheppen. Waar het meestal om gaat in dit soort uitspraken is dat je visie bepalend is voor je verwachtingen, en dus dat het ertoe leid dat je de wereld anders ziet.

Enfin... hopelijk komen wij weer uit bij Meister Eckhart en wat hij met het boeddhisme van doen heeft.

Nee hoor Bodhiboom. Je creëert met je visie veel meer dan een innerlijke wereld van gedachten alleen. Huizen, wegen, parken, auto's, computers, het internet, hoe een stad ontworpen wordt, de leefomgeving, wetten. Je kunt het zo gek niet bedenken of het bestond eerst allemaal als visie en heeft vorm gekregen dankzij een visie.

Zelfs klimaatverandering komt door een verkeerde visie over hoe we gelukkig worden, en door de verkeerde visie dat onze hebzucht geen kwalijke gevolgen heeft, innerlijk en uiterlijk, en volledig onschuldig is. Of, (die visie is er ook), dat die hebzucht zelfs heilzaam en voordelig...ja, ja....
Zelfs als het water ons bijna letterlijk aan de lippen staat, blijven we volhouden dat hebzucht geweldig is, voordelig, nodig, iets om aan te moedigen en dat we echt goed bezig met z'n allen. Nou wat zijn we toch goed bezig! We hebben zoveel goede doelen, zoveel welzijnswerk, zoveel vrijgevigheid, wat zijn we toch goed bezig...ach...wat een flauwekul allemaal...Mensen zijn ziende blind. We zitten op een ramkoers. Iedereen met ogen open weet dit. Er staat ons alleen maar ellende te wachten. Echt waar. God veroorzaakt dit niet en wil dit niet. Het is onwetendheid en begoocheling die dit veroorzaakt. Denk maar niet dat het leven leuker wordt.

Hitler had ook een hele duidelijke visie...moet je zien welke wereld daaruit ontstaan is! Zo explosief is visie.

Je creeert met je visies veel meer dan een innerlijke wereld van gedachten hoor.

[teksten Siebe]

Wat bedoelde je dan? Was je reclame aan het maken voor verlichting?

voor goedheid