Beste deelnemers, ik wilde hierbij een briefje achterlaten op het prikbord dat ik weer eens afscheid van jullie en forum neem. Er spelen geen rancunes ofzo. Het is gewoon wel even genoeg geweest, merk ik. Ik vind het tijd om me terug te trekken en bezinnen. Zal wel even wennen worden zonder forum maar komt vast wel goed.
alle goeds allemaal,
Siebe
Vergeet niet dat omgaan met mensen altijd een bron van lijden is, en omdat het een bron van lijden is laat het los en ga op zoek naar het geluk dat nooit verloren gaat, men zou zulke conclusies kunnen trekken uit geschriften.
Stel dat een mens dat letterlijk zou begrijpen, en de omgang met mensen echt zou loslaten, dan zou die mens het lijden van de eenzaamheid vinden en nog altijd niet het geluk gevonden hebben dat nooit verloren gaat.
Een mens heeft op diverse manieren nood aan omgang met anderen. Zowel op familiale basis, collegiale basis, spirituele basis, anonieme basis ,vriendschappelijke basis, enz.
Laat jou spirituele interpretatie niet je noden aantasten.
Een mens heeft noden. Een mens heeft nood aan contact, aan eten en drinken, aan zingeving, spirituele doelstelling enz.
Waar kan een mens zich aan vasthouden wanneer een mens zich nergens meer aan kan vasthouden ?
Zie de ware aard van lijden, ze heeft geen zelf, ze is niet vast en onveranderlijk, ze komt en ze gaat. Gooi er geen brandstof op en ze dooft vanzelf.
Kortom het idee dat we verplicht zijn om te lijden als we geen houvast hebben, is niets meer dan een verkeerde visie, laat ze los en je hebt er geen last meer van.
En het idee dat loslaten altijd maar op één twee drie gaat is ook een verkeerde visie, laat ze los en het maakt dingen draaglijker.
