Ik ga vandaag een half uur mediteren
Ik voel me vandaag namelijk zeer ontevreden en boos en jaloers, etc.
Waar moet ik op letten
Als ik met een vriend mediteer, dan zegt hij : ik krijg steeds uitgebreide gedachtes. Dat is niet erg, toch ?
Dat zei ik tegen hem : dat geeft niet.
Je kan het niet echt fout doen.
mediteren staat heel dicht bij consumeren en panikeren.
vervang mediteren door eerlijk zijn tegen jezelf en het krijgt een ander verhaal.
Eerlijk zijn tegen jezelf is geen roes van rust en genot, eerder onprettig, waarheid kwetst.
Meditatie - mits op een juiste manier beoefend - is geenszins een consumptieartikel. Alhoewel sommigen dat er wel van maken. Wat je bedoelt met panikeren, is mij volstrekt onduidelijk. Mediteren heeft absoluut niks met paniekerig zijn van doen. Als dat het resultaat is, betekent dit dat de meditatie onjuist wordt beoefend, en zelfs helemaal geen meditatie kan worden genoemd.
Eerlijk zijn ten opzichte van jezelf, dat lijkt me uiterst belangrijk. Maar mensen hebben de neiging om de waarheid helemaal niet te spreken, of te (h)erkennen. Ze liegen niet alleen onafgebroken tegen anderen, maar ook tegen zichzelf. Omdat hoe men werkelijk in elkaar steekt, niet wordt ingezien. Dus liegt men niet eens zo bewust, maar meent men (ten onrechte) dat men zelf steeds het goede voorbeeld geeft. En men is er verbaasd over dat de ander het eigenlijk altijd wel fout doet. Hogelijk verbaasd en zelfs verontwaardigd is men, als er kritiek volgt op het eigen handelen. En zich houden aan normen en waarden? Dat lukt in de meeste gevallen helemaal niet. Eigenlijk is men van mening, dat de ander zich maar eens aan de sociale regels moet houden. Alles wordt netjes naar buiten toe geprojecteerd. De mens leeft niet zoals hij wil, maar in hoeverre hij gedreven wordt door zijn impulsen en conditioneringen.
Meditatie - mits goed beoefend - zou je moeten leren inzien hoe het innerlijk werkt, wat er allemaal in je omgaat. En dan zul je vanzelf zien, dat je helemaal niet zo vredelievend bent als dat je ooit meende te zijn. Er leeft irritatie in je, woede, verongelijkt zijn, een kort lontje, afgunst, jaloezie, angst, bezorgdheid, verdriet... moet ik nog doorgaan? Je wordt als het ware een spiegel voor jezelf in de meditatie. Maar dit kan erg lang duren, omdat je je eigen blinde vlek of hoofdfout moeilijk kan (h)erkennen. Anderen zien meestal wel waar je in een cirkeltje ronddraait, zelf zie je dat niet, of hooguit slechts op een verwrongen wijze.
Dus meditatie is geen escapade, geen geestelijke trip, tenminste... als de beoefening daadwerkelijk vrucht draagt. En de vrucht van de meditatie gaan dwars door al je pijn en lijden heen. En daar wordt vaak voor teruggedeinsd, want niemand wil geconfronteerd worden met het eigen negativisme. Dus gaan we zitten en proberen we tot rust te komen. En dat noemen we meditatie. Maar dat is het niet, althans... ontspanning is maar één kant van de medaille. De andere kant betekent dat je schaduwkant zich gaat roeren. Je gaat blokkades ervaren, en die kunnen opeens wegvallen. Waardoor het verdriet wat er achter ligt verborgen opeens omhoog komt. Je kunt in huilen uitbarsten. Dat werkt reinigend en helend, omdat dit al jarenlang kan vast zitten. Vast, achter de façade van hoe je meent dat je in elkaar steekt. Dat mooie sociale plaatje, wat bij nader inzien maar een heel dun laagje chroom is.
Aan de vruchten (h)erkent men de boom...
