Wat is geweld? Voor mij is dit het opzettelijk pijn doen van een ander levend wezen.
Volgens mij is dit zeker OK wanneer het voortkomt uit een gevoel van onrechtvaardigheid én bedoeld is om een ander levend wezen te redden. (Want eens de onrechtvaardige daad begaan zou zijn en je dan nog geweld gebruikt, zou dit enkel maar uit wraak zijn.) Hierbij is het dus belangrijk, denk ik, dat je zo weinig mogelijk geweld gebruikt, mss kan dit zelfs zonder geweld (zoals bij die Tai-chi sport?). Wanneer je dit doet vermijd je veel gewelddadige emoties, want die kunnen denk ik ook ontstaan uit een gevoel van onrechtvaardigheid... en deze leiden mss ook tot een onrustige geest...! En op deze manier bereik je niets... (Ik wil dus ook niet met de goed/slecht stempels beginnen.)
Wanneer je echter geweld gebruikt om je bezit te beschermen, of dingen die je als je bezit beschouwt, dan zal je bezig blijven. En mss is geweld dan wel meer dan de handeling van het pijn doen, namelijk ook de hele onrustige staat van geest waarin je terecht komt. En dit is denk ik een zuiver biologisch proces. Wij zijn afstammelingen van de mensen die konden overleven (survival of the fittest). Degenen die het sterkst van zich konden afbijten, hebben overleefd, en in hun geval zal het hele gewelddadige proces in de geest, of in het lichaam, goed van pas gekomen hebben.
Maar (verbeter me als ik fout ben Ujukarin), ik denk dat de Boeddha nu juist zegt dat dit hele proces van de gewelddadige geest voortkomt uit een verkeerd inzicht, namelijk van een 'ik' dat de illusie veroorzaakt van bezit. Wanneer één van onze vermeende bezittingen in het gedrang komt (lichaam (of fysieke voorwerpen) of gedachten of gevoelens of...), willen we potverdorie dit toch niet kwijtraken en reageren we dus op een manier die onszelf alleen maar onrust, onhelderheid brengt... (woede/smart...)
Dus dan is het mss belangrijk dat je dit proces doorziet. Natuurlijk mag je (naar mijn mening) jezelf of je kinderen verdedigen, maar dan vanuit de zienswijze dat je 'een mens' redt, want iedereen verdient het gered te worden... (Ook degene die de mens aanvalt trouwens)
Dit is natuurlijk allemaal heel gemakkelijk gezegd, zolang je niet in oorlogsgebieden als Bagdad of ikweetnietwaar woont... Net als het volgende dat ik ga zeggen:
Denk dat het belangrijk is dat je spreekt met de geweldenaar/aanvaller. Wat is zijn motivatie, waarom doet hij dit enz... Deze persoon is ook ziek op een bepaalde manier, en het geweld wordt veroorzaakt door zijn verkeerde inzichten...
Het ideaal zou zijn dat, wanneer iemand met een baseballknuppel op je afkomt om je hersens in te slaan, je nog de tijd hebt om hem om te praten, vol compassie... Want dat moet toch ook maar een heel ongelukkige persoon zijn, als hij al tot zoiets gedreven wordt...
Maar nogmaals, dit is allemaal weer heel makkelijk gezegd, zoals altijd. En het is een heel moeilijk onderwerp...
Met betrekking tot de 'pedagogische tik' voor kinderen: die is naar mijn mening zeker verantwoord...
