failliet

[teksten Siebe]

Naar mijn innerlijk weten, onberedeneerd, volgens mij niet door een ander er ingestopt, heeft het allemaal te maken met waarachtigheid. Hoe kun je weten wat dat is? Weet ik niet, dat weet je gewoon.

Zonder zelfbedrog. Jezelf en anderen niet voor de gek houden. Geen opportunist zijn. Moedig. Gewoon recht door zee. Eenvoudig. Geen sprookjes verkopen.
Jezelf en anderen niet hypnotiseren met dingen die je eigenlijk niet weet. Zonder sluwheid. Zonder wereldlijke listen. Zonder bijbedoelingen. Zonder een handelsgeest. Straight from the heart. Compromisloos ten aanzien van de waarheid. Nooit onderhandelend met jezelf.
Dat is voor mij toch wel het spirituele leven.

Hoe meer je in de wereld verstrikt raakt, zoals ik, leunt op de wereld, verstrengeld in allerlei belangen, waarbij je overal rekening mee moet houden, hoe meer je een onderhandelaar wordt. Sluw. Geslepen. Werelds wijs. Hoe meer verstrengeld, hoe meer en meer je ook wereldlijke belangen gaat beschermen ipv jezelf, ipv waarheid en waarachtigheid. Met de waarheid en wat waarachtig is wordt gaandeweg een loopje genomen. Je wordt een slap en laf aftreksel van jezelf eigenlijk.

Zo, nu weten jullie waar ik sta. Hoe ik er aan toe ben.

[Bodhiboem]

Voor mij is eerlijkheid ook een kernwaarde, en moed, en inzicht. Naarmate je ouder word word je wat meer complex, en heb je die eigenschappen hard nodig om je eigen motivaties te ‘ontwarren’. Het is niet onmogelijk, maar op het moment van handelen moet je die eerlijkheid en dat inzicht inzetten.

[teksten Siebe]

Mij, als failliet persoon, aan de grond, is het allemaal te mooi om waar te zijn.

Ik heb ook genoeg ervaren, ook aan mystieke ervaringen, maar het zijn gewoon ervaringen. Ze komen en gaan. Ik heb er nooit een punt van gemaakt. Me nooit er uniek om gevoeld of bijzonder. Ik heb er nooit iets achter gezocht, heb ze nooit geanalyseerd, of geïnterpreteerd.

Door zulke ervaring aan te zien voor realisatie, de hoogste nog wel, doe je volgens mij jezelf en niemand een dienst. Ik zie het nut er echt niet van in.
Maar goed, ik ben mislukt. Om te lukken moet je dat wellicht juist wel doen. Je moet het heel belangrijk maken allemaal. Daar kun je mee scoren.

Ik zeg dit natuurlijk allemaal als failliet persoon, mislukt, aan de grond.
Iedereen moet het zelf maar weten.  Ik ben er klaar mee.
Bij mij hoeven ze niet meer aan te komen met dit soort praatjes.
Ga maar op een ander proberen indruk te maken, want daar komt het toch op neer, vind ik.

Ik weet inmiddels wel hoe we onszelf belangrijk willen en kunnen maken.
Is het niet via de rijkdom en bezit van materieel bezit, dan wel via de rijkdom en bezit van spirituele kennis.
Verzamelaars zijn we. Hoarders.
Bezitters. En dat moet de wereld weten en zien ook!

Oh ja...er is toch in werkelijkheid geen bezit en bezitter?
(sttttt...dit houden we onder elkaar oke?)

En het gepeupel, de zoekers, de naieve dromers?

Ze zijn in de ban van de Wetenden, de bezitters van spirituele kennis. De bezitters van Waarheid.

Je ruikt het toch van mijlenver? De penetrante geur van de bezitter, de hoarder? Het klopt toch niet? Dat ruik je toch?

[Bodhiboem]

Siebe, wil je daarmee zeggen dat jij hier bent om spirituele kennis te vergaren? Of juist niet?

[teksten Siebe]

De situatie lijkt zo dat je aan de ene kant de Weters hebt. Zij zijn Rijk van Geest.
Aan de andere kant heb je de nogal trieste personen, de Armen van Geest, de Onweters.
 
Zij moeten les krijgen van de Weters. Maar zijn die Weters nou echt leukere, vriendelijker, ruimere, minder gehechte mensen dan die armen van geest? Is dat echt zo? Of wil je dat zo zien, wil je dat hopen, wil je dat geloven? Maar is het ook echt zo?

Schuilt er niet rijkdom in armoede van geest, en armoede in rijkdom van geest?
Wat moet het allemaal voorstellen?
Denk je dat Weters echt altijd weten waar ze over praten? Denk je dat het nooit zelf-en ander hypnose is?
Moet je failliet zijn om het niet meer te geloven allemaal?

Soms denk ik wel eens; gewone mensen, die nog van niks weten, niks over leegte =vorm, nibbana=samsara, over bevrijding, over zelfloosheid, gewone eenvoudige mensen, zij zijn eigenlijk beter af dan al die spirituele Weters. Hun ego is kleiner, hun eigenwaan minder dan van Weters. Hun gedrag is minder krom dan van Weters. Ik ook. Ik was beter af toen ik nog volkomen Onwetend was. Arm van Geest. Met het Weten begon de ellende.

Onweten is ook een soort Onschuld. Als je Wetend wordt, begint de Waanzin en maak je meer en meer schulden. De schulden van teveel verbeelding, teveel Ik.

Weters ervaren ook spirituele kennis als hun persoonlijk bezit, of ervaren realisaties als hun persoonlijk bezit, of inzichten als hun persoonlijk bezit, of liefde als hun persoonlijk bezit of wijsheid als hun persoonlijk bezit of goedheid als hun persoonlijk bezit. Onweters projecteren dat ook zo.

Maar is er eigenlijk wel iets mis met een toestand van niet-weten?
Heb je daar wel eens bij stil gestaan?

"Ja, maar Siebe, jij oentje, JIJ hebt ook niet de Juiste Kennis verworven jongentje"...

Ja, ja...daar gaan we weer...

"Oentje...je moet ook de Juiste Kennis verwerven Siebje"...

"Jij bent te intellectueel". "Te Schriftgeleerd" ..'Te Geleerd", "Teveel denker", "Te analystisch", "Te verdelend".

Er is altijd iets mis met het onwetende oentje Siebje. Hij is nooit eens goed zoals ie is, volledig. Die boodschap krijgt ie altijd, het oentje.

Hele Volkstammen liggen aan de voeten van de Weters, en absorberen de grandeur van hun Weten.

"Prachtig", "mooi gezegd", "wat diepzinnig", "zo raak", "zo beeldend", "het komt zo diep binnen...'hij weet zoveel"..."hij is echt een wijze"

De Onweters willen ook zulke Weters worden.

Wat hebben we toch opgetuigd? Wat is dit voor systeem? De Weters versus de Onweters. De ene loopt leeg, de ander loopt vol.
In de wereld die draait om alleen maar meer winst is veel waanzin maar in spirituele kringen is het eigenlijk nog veel erger, vind ik.

Zelfhypnose, Ander-hypnose. Doen alsof je weet waarover je praat.
Ja, zogenaamd praten voor het welzijn van anderen praten....ja, ja....
Is dat nou echt waarachtig? Dat het echt allemaal voor het welzijn van een Ander is? Zo puur, zo zuiver?
Ach kom op...

Misschien moet je aan de grond zitten om dat sprookje ook al niet meer te geloven.

[Bodhiboem]

Ik vond het een mooi stukje, Siebe, over de Weters en de Onweters. Heel creatief. Doet mij denken aan Michael Ende, die het prachtige kinderboek schreef over Momo en de Tijdspaarders.

Jezus zei ooit, het is meer waarschijnlijk dat een kameel zal passen door de oog van de naald dan dat een rijk man toegang zal krijgen tot het koninkrijk van God. Iemand die rijk is van het Weten, lijkt mij ook niet een kandidaat voor het koninkrijk van God. Ik denk dat je eerder moet kijken naar diegenen die al die kennis al los hebben gelaten, die een simpliciteit van geest hebben verworven.

Als je veel weet dan ga je je kennis verspreiden, dan ga je erover argumenteren. Je leeft niet meer in vrede. Mijn voorbeeld hierop is vaak de Zen meester, die door een wel geplaatste zin, of zelfs door de nietszeggende klap met een stok, de verlichting verspreid terwijl hijzelf nog in vrede is.