Ja. Het Dhamma oog hecht zich in zijn zuivere staat nergens aan. Het wil niks 'hebben' van wat het ziet. Wat jij de oude neigingen noemt, dan ben je in wezen zelf. Niks om je druk over te maken, het enige wat je kunt doen is het Dhamma oog al die bezoedelingen laten zien voor wat het is. Zie ook 'de herberg' van Rumi.
Maar dit is toch allemaal in en vanuit je hoofdje? Daar zit je dan te zien in je hoofdje. Toe-schouwer te wezen. En wat zie in je hoofdje ...aanwezige boosheid, jaloezie, ideeen, gedachtevormingen, agressie, leegte, stilte, vrede, plannen intenties etc. Ik als waarnemer zie het. Ik als waarnemer ben dan niet wat ik zie.
Ik zit in mijn kamertje te zien hoe de gasten binnenkomen. Ik ben binnenskamers.
Ik zeg...kom maar je uit kamertje...ga maar buiten spelen met Siebje. Dan gaan we touwtje springen, stoepranden, knikkeren. Dat is veel leuker dan binnenskamers zitten.
Mindfulness, opmerkzaamheid, hierdoor zit, of anders kom je, toch veel te veel in je hoofdje? In je binnenkamertje te zitten?
Is dat wel goed? Binnenskamers zitten?
Kom maar buiten spelen, met Siebje.
Is het wel werkelijk waar ook dat je bang bent om houvast te verliezen, bang bent voor zelf-verlies of ego-verlies, bang om niets en niemand te zijn. Is dat wel echt waar?
Ik denk het niet. Het is juist onze natuurlijke habitat. Het is ons het meest vertrouwd juist. Als je er gevoel voor hebt, zul je zien dat er op een dag ongelofelijk veel momenten zijn dat je zelfloos bent, niemand, niets, zonder enige houvast aan iets of iemand. Het is je het meest bekend en bekender dan elk houvast, gehechtheid, elke notie van zelf, elke neiging, elke voorstelling, elke gedachte, elke kennis, elk weten etc.
Alleen...ben je eenmaal zelf-bewust en het Ik-besef is al gestold, kijk dan, en alleen dan, lijken ideeën als: 'de mens of ik ben bang voor leegte, bang om houvast te verliezen, bang om niets of niemand te zijn, waar. Lijken waar. Ze zijn alleen maar waar in zoverre je zelf al in je hoofd zit te verbeelden en voorstellen. In je binnenkamer. Vanuit de binnenkamer lijkt dit allemaal waar en werkelijk. Maar als je dit goed onderzoekt, aanvoelt, is dit helemaal niet waar. Je moet alleen maar uit je binnenkamertje komen. Dat is eventjes alles:-)
Kom maar buiten spelen bij Siebje. Kom maar uit je binnenkamertje.
Het is eigenlijk alleen maar het zelf-bewustzijn, en alles wat dat zich voorstelt en verbeeldt, dat meent dat er angst is voor verlies van houvast, voor egoloosheid, voor zelfloosheid.
Binnenkamer kennis.
Volgens mij is de kern alleen maar dat we teveel in het voorstellen en verbeelden zit. Teveel binnenskamers.
Maar voel maar aan...Niet denken maar aanvoelen. Voel maar aan dat er talloze momenten zijn gedurende een dag dat onthechting, egoloosheid, je natuurlijke habitat is.
Er is eigenlijk geen ander obstakel, meen ik nu, dan dat we teveel binnenskamers zitten.
Daar is het bedompt en benauwd. En mensen die je wijsmaken dat het binnenskamer allemaal zo grenzeloos is, vredig, open, leeg, schoon, die moeten echt meer met Siebje buiten gaan spelen.
