We zeggen dat 'we er zijn'

[I'm a loser]

Er zijn er die zeggen er te zijn en onderwijl blijven ze verder zoeken. Ze blijven maar grasduinen en kijken welke auteur Osho, Marahaj, Balsekar, Smit, Keers, Mooji, Tolle, Parsons, Renz en vele vele anderen (zonder iemand tekort te willen doen ) het best aansluiten bij de eigen opvatting.

Ze stellen Youtube filmpjes voor te gaan zien, bepaalde boeken te gaan lezen en citeren de meest aansprekende teksten van de gewaardeerde auteurs. Vertellen hoeveel ze hebben gehad door aan de voeten te gaan zitten van een spiritueel leraar. Schotelen elkaar plaatjes voor van sympathiek uitziende mannen die zich op kinderlijke wijze verkneukelen. Het idee niks te hoeven doen dan wat te lezen en filmpjes te kijken en aanhoren dat je alleen maar hoeft te zijn is natuurlijk de favoriet.

Onderwijl realiseren ze zich niet dat niks doen ook geen verschuiving van het toneel teweeg brengt. Als je niks aan je opvattingen wilt veranderen en bij je oorspronkelijke gedachten wilt blijven is het natuurlijk prima dat je je daarmee inlaat. Je bent er immers al dus wat zul je je druk maken.

Kortom wil je echt weten wat je bent is het alsmaar blijven grasduinen bij auteurs in wiens gedachtegoed je je wel kunt vinden en je afzetten tegen degenen wiens gedachtegoed je onwelgevallig is geen goed idee. De enige weg die daar rigoureus een eind aan maakt is is die van waarheidvinding. Je gaat er geen verhaaltjes bij maken maar breekt ze juist af.

Niemand die genezen is verklaard blijft op krukken lopen.
Blijf je aan je krukken hangen is er toch wel iets mis met je

Wég met al die 'leraren'.   Immers: hoe kun jij weten wie een goede leraar is.  (Spoiler: goede leraren bestaan niet)

[I'm a loser]

Je kunt ze uit tekenen die volgers van 'leraren'. (Hallo Boniboom)  Eindeloos blijven ze zitten in andermans wijsheid.    Net zolang totdat ze weer eens iemand hebben gevonden met dezelfde overtuiging.  Waarmee Boniboom en consorten tevens aangeven nog volop in het veld der overtuigingen te leven.

Het doodloze is geen overtuiging.....

[Bodhiboem]

En hoe is wat ik doe met Tony Parsons anders dan wat jij deed met de Boeddha enkele maanden geleden?

[ervaringsgetuige]

Wég met al die 'leraren'.   Immers: hoe kun jij weten wie een goede leraar is.  (Spoiler: goede leraren bestaan niet)

Wég met iedereen en als laatste nog zelf dóórpakken (wat het zichzelf wegnemen betekend).
En poef, toen was het stiel, want iedereen weg. Alleen 'niemand' blijft over.

[ervaringsgetuige]

Het doodloze is geen overtuiging.....

Het doodloze is een concept.
Geen ontkomen aan.

[I'm a loser]

En hoe is wat ik doe met Tony Parsons anders dan wat jij deed met de Boeddha enkele maanden geleden?

Het boeddhisme is een praktische leer, dat is wat anders dan allerlei goeroes achterna lopen.   Ik bekeek of het boeddhisme praktische toepasbaarheid heeft in haar oorspronkelijkheid. (Antwoord: Ja)
Zoals je hebt kunnen lezen wijs ik de meeste boeddhistische scribenten af, die hebben er een rommeltje van gemaakt.  (Afgaande op wat ik bv in het Boeddhistische Dagblad lees)

[Bodhiboem]

En hoe is wat ik doe met Tony Parsons anders dan wat jij deed met de Boeddha enkele maanden geleden?

Het boeddhisme is een praktische leer, dat is wat anders dan allerlei goeroes achterna lopen.   Ik bekeek of het boeddhisme praktische toepasbaarheid heeft in haar oorspronkelijkheid. (Antwoord: Ja)
Zoals je hebt kunnen lezen wijs ik de meeste boeddhistische scribenten af, die hebben er een rommeltje van gemaakt.  (Afgaande op wat ik bv in het Boeddhistische Dagblad lees)

Daar ben ik het wel mee eens, de meeste boeddhistische schrijvers blijven niet erg dicht bij de kern van de zaak.

Maar Tony Parsons is ook best praktisch. Door te weten dat er niemand is kan je ophouden met zoveel aandacht besteden aan methodes en kan je in jezelf verkennen hoe het zit met je liefde. Door goed te kijken naar wat liefde in vermomming is, kan je jezelf meer bevrijden en dichter komen bij het besef van eenheid.

[I'm a loser]

En hoe is wat ik doe met Tony Parsons anders dan wat jij deed met de Boeddha enkele maanden geleden?

Het boeddhisme is een praktische leer, dat is wat anders dan allerlei goeroes achterna lopen.   Ik bekeek of het boeddhisme praktische toepasbaarheid heeft in haar oorspronkelijkheid. (Antwoord: Ja)
Zoals je hebt kunnen lezen wijs ik de meeste boeddhistische scribenten af, die hebben er een rommeltje van gemaakt.  (Afgaande op wat ik bv in het Boeddhistische Dagblad lees)

Daar ben ik het wel mee eens, de meeste boeddhistische schrijvers blijven niet erg dicht bij de kern van de zaak.

Maar Tony Parsons is ook best praktisch. Door te weten dat er niemand is kan je ophouden met zoveel aandacht besteden aan methodes en kan je in jezelf verkennen hoe het zit met je liefde. Door goed te kijken naar wat liefde in vermomming is, kan je jezelf meer bevrijden en dichter komen bij het besef van eenheid.

Iedereen beweert dat er 'niemand' is in het spirituele wereldje.   Dat het ego niet werkelijk is, enz enz.

http://hanvandenboogaard.nl/interviews/interview-han-met-tony-parsons

Dat boek deed hem inzien dat Christus alleen maar geprobeerd heeft om de illusie van afgescheidenheid zichtbaar te maken. Drie dagen na het lezen van The New Man liep hij door Norwood Grove, een park in Londen, en loste hij tijdens die wandeling op als individu. In zijn bekende boekje The Open Secret vertelt hij over die ervaring, die geen ervaring was: “Wat er toen gebeurde valt eigenlijk niet te beschrijven. Ik kan slechts gebrekkig in woorden weergeven dat er over alles een totale stilte en aanwezigheid leek neer te dalen. Alles werd tijdloos en ik bestond niet meer. Ik verdween, en er was geen sprake meer van iemand die de dingen ervoer.”

Dit lijkt verdacht veel op dat BENG!! van forumdeelnemer Vrij.  In werkelijkheid is zoiets lulkoek, dat waar het om gaat gaat niet vanzelf.    Ach, iedereen heeft wel eens een piekervaring of het opgaan in alles of whatever.  De werkelijkheid is dat er een weg afgelegd te worden.    En dat terwijl er niets te bereiken valt.  (Je bent er al)   Als je die weg hebt afgelegd, dan weet je ook dat er geen methode is zoals zelfonderzoek of meditatie.  Is zelfonderzoek of meditatie dan onnuttig?  Nee, dat ook niet.   Zelf propageer ik immers 'het schouwen' of de dualiteit van de getuige en de acteur.e

Tony, één van de dingen waar je ons steeds weer op wijst is dat een persoon volkomen hulpeloos is. Hij kan niets doen. In feite bestaat hij niet eens.

Tony verkoopt dezelfde lulkoek als Laurens.  (Dan weet je waar Laurens het vandaan heeft).   Dat hele spirituele wereldje beweert "er is niemand" en "ik besta niet" en "de wereld bestaat niet".  Het is één groot papegaaien circus.  Luie leunstoelverlichten die het meestal "zomaar is overkomen".

Enfin, ik ga Parsons niet verder afbranden, dat interview staat vol met onzin.  En mijn ervaring op het zelfkennisforum is dat zodra ik Tony Parsons heb afgebrand , dat zo iemand als Boni al weer met de volgende goeroe/ziener of wat dan ook aan komt.  Of Boni antwoord met citaten die hij ergens heeft opgedaan.  Of hij laat François het maar weer eens zeggen.   De meeste mensen blijven in hun gedachten hangen, simpelweg omdat ze niks anders kennen......     Zoiets als het begrip 'liefde' behoeft geen onderzoek.   Om de eenvoudige reden dat de mens doorgaans niks anders kent dan de egoïstische liefde (ik hou van jou).

[Bodhiboem]

De werkelijkheid is dat er een weg afgelegd te worden.

Daarover zegt Parsons dat mensen die dat verkondigen niet de complete waarheid vertellen. Want de eenheid die is, kan geen persoon zijn. Er is dus geen persoon, er is niemand. Er zijn alleen geest-lichaam verschijnselen die denken dat ze afgescheiden zijn, maar ze makes eigenlijk deel uit van de eenheid. Volgens hem is er dus geen pad, geen methode, geen ‘doen’.

Hij zegt niet dat je niet moet mediteren, hij zegt gewoon dat alles wat het lichaam-geest complex doet, deel uitmaakt van ‘dat wat is’. Hij zegt ook dat iets als vrije wil niet bestaat, wat ook wel enige wetenschappelijke achtergrond lijkt te hebben.

Ik vind dat het wel goed samenhangt allemaal.

Zoiets als het begrip 'liefde' behoeft geen onderzoek.   Om de eenvoudige reden dat de mens doorgaans niks anders kent dan de egoïstische liefde (ik hou van jou).

Maar daarom juist benodigd het onderzoek. De meeste mensen kennen kinderliefde, romantische liefde, de liefde van een partner of echtgenoot, maar dat is niet alles… de ware liefde die ervoor zorgt dat je hart teder word is iets heel anders, en besluipt je op onvoorziene momenten.

[ervaringsgetuige]

De werkelijkheid is dat er een weg afgelegd te worden.

Daarover zegt Parsons dat mensen die dat verkondigen niet de complete waarheid vertellen. Want de eenheid die is, kan geen persoon zijn. Er is dus geen persoon, er is niemand. Er zijn alleen geest-lichaam verschijnselen die denken dat ze afgescheiden zijn, maar ze makes eigenlijk deel uit van de eenheid. Volgens hem is er dus geen pad, geen methode, geen ‘doen’.

Hij zegt niet dat je niet moet mediteren, hij zegt gewoon dat alles wat het lichaam-geest complex doet, deel uitmaakt van ‘dat wat is’. Hij zegt ook dat iets als vrije wil niet bestaat, wat ook wel enige wetenschappelijke achtergrond lijkt te hebben.

Ik vind dat het wel goed samenhangt allemaal.

Laat die i'm al loser maar bazelen vanuit zijn filosofisch koppie.
Er dient helemaal géén weg afgelegd de worden.


Het hangt perfect samen allemaal wat Tony Parsons verteld.
Zoals Tony Parsons zegt maakt alles wat het lichaam-geest complex doet, deel uit van ‘dat wat is’ en bestaat er geen vrije wil.

[I'm a loser]

Daarover zegt Parsons dat mensen die dat verkondigen niet de complete waarheid vertellen. Want de eenheid die is, kan geen persoon zijn. Er is dus geen persoon, er is niemand. Er zijn alleen geest-lichaam verschijnselen die denken dat ze afgescheiden zijn, maar ze makes eigenlijk deel uit van de eenheid. Volgens hem is er dus geen pad, geen methode, geen ‘doen’.

Hij zegt niet dat je niet moet mediteren, hij zegt gewoon dat alles wat het lichaam-geest complex doet, deel uitmaakt van ‘dat wat is’. Hij zegt ook dat iets als vrije wil niet bestaat, wat ook wel enige wetenschappelijke achtergrond lijkt te hebben.

Uit deze bewering van Parsons blijkt dat hij er net zo veel kaas van gegeten heeft als Laurens, namelijk helemaal niets.  Alles wat het lichaam-geest complex doet is juist niet 'dat wat is'. 

Met 'dat wat is' wordt normaliter het 'zijn' bedoeld.   Het lichaam-geest complex heeft daar doorgaans geen flauw idee van, dat kent alleen maar veranderlijkheid. (Worden).  Jouw en mijn lichaam kennen sowieso alleen maar 'worden' : wordend van geboorte tot dood.

[I'm a loser]

Maar daarom juist benodigd het onderzoek. De meeste mensen kennen kinderliefde, romantische liefde, de liefde van een partner of echtgenoot, maar dat is niet alles… de ware liefde die ervoor zorgt dat je hart teder word is iets heel anders, en besluipt je op onvoorziene momenten.

Daadwerkelijke liefde, daar kunnen maar weinigen wat van zeggen.  Het besluipt je zeker niet op onvoorziene momenten.  Daadwerkelijke liefde kan zich alleen tonen middels 'oorzaak en gevolg'.  Dat wil zeggen: als de mens een 'bepaalde oorzaak' niet laat plaatsvinden dan kan daadwerkelijke liefde het gevolg zijn.

Maar normaliter is liefde een liefde tot iets, voor iets.  Waar trouwens niks mis mee is.   Maar het is wel relatieve liefde.  (Vergankelijke liefde)

[Bodhiboem]

Tja I’m a loser je zal moeten accepteren dat veel mensen het anders zien dan jij, en niet veel waarheid vinden in je gezegden.

Uit deze bewering van Parsons blijkt dat hij er net zo veel kaas van gegeten heeft als Laurens, namelijk helemaal niets.  Alles wat het lichaam-geest complex doet is juist niet 'dat wat is'. 

Met 'dat wat is' wordt normaliter het 'zijn' bedoeld.   Het lichaam-geest complex heeft daar doorgaans geen flauw idee van, dat kent alleen maar veranderlijkheid. (Worden).  Jouw en mijn lichaam kennen sowieso alleen maar 'worden' : wordend van geboorte tot dood.

Dat is volkomen koeterwaals. Natuurlijk is het lichaam-geest complex deel van wat is, anders hoe kan je een eenheid hebben? Als je dit soort onderscheid gaat maken dan ben je niet met non-dualiteit bezig. Parsons praat vanuit zijn ervaring van eenheid, dat is het begin punt en daarom word hij ook wel als een Advaita leraar neergezet.

Jou ervaring van leegte heeft allerlei stukjes filosofie eraan vast gelijmd, schouwen, boeddhisme van Maha Bua, enz en is dus ook dualiteit zien we nou. Het is niet een samenhangende visie die gevolgtrekt uit een pure ervaring. Je boort allerlei bronnen aan, die niet op één lijn liggen.

Daadwerkelijke liefde kan zich alleen tonen middels 'oorzaak en gevolg'.  Dat wil zeggen: als de mens een 'bepaalde oorzaak' niet laat plaatsvinden dan kan daadwerkelijke liefde het gevolg zijn.

Je zit er weer eens helemaal naast. Heb je wel eens opgelet toen je liefde voelde als klein kind? Het lijkt alsof jij helemaal geen kennis hebt van liefde.

Liefde is niet iets wat komt met oorzaak en gevolg, het is een mysterie en je moet het laten komen en gaan en zachtjes leren kennen. Het heeft te maken met tederheid, iets dat een glimlach brengt, een warmte.

[I'm a loser]

Dat is volkomen koeterwaals. Natuurlijk is het lichaam-geest complex deel van wat is, anders hoe kan je een eenheid hebben? Als je dit soort onderscheid gaat maken dan ben je niet met non-dualiteit bezig. Parsons praat vanuit zijn ervaring van eenheid, dat is het begin punt en daarom word hij ook wel als een Advaita leraar neergezet.

Parsons praat niet vanuit zijn ervaring van eenheid, hij gaat uit van eenheid (non-dualiteit).  Ik zie jou hetzelfde doen. Men kent het begrip 'non-dualiteit' en redeneert daar uit vandaan.

Parsons is geen leraar, hij is een papegaai.  Die vervolgens weer door andere papegaaien wordt nagepraat.

[I'm a loser]

Liefde is niet iets wat komt met oorzaak en gevolg, het is een mysterie en je moet het laten komen en gaan en zachtjes leren kennen. Het heeft te maken met tederheid, iets dat een glimlach brengt, een warmte.

Romantische flauwekul die regelrecht uit een doktersromannetje lijkt te komen.

[I'm a loser]

Tony, één van de dingen waar je ons steeds weer op wijst is dat een persoon volkomen hulpeloos is. Hij kan niets doen. In feite bestaat hij niet eens.

Laten we eens inzoomen op deze uitspraak.  Veel van die pseudo-verlichten beweren dat 'een persoon' niet bestaat.  Laurens beweert dat, Parsons beweert dat en vele andere papegaaien beweren dat.

De kern van non dualiteit is ....dualiteit!     Alles wat bestaat kunnen we namelijk waarnemen.   En om iets te kunnen waarnemen is er een waarnemer nodig.

Waarnemer------> (bewustzijn) --- het waargenomene (alles wat bestaat).

De crux van de hele kwestie echter is dat er in 'de waarnemer' geen zelf zit.   Maar er wordt wel degelijk waargenomen, anders zou je bewusteloos zijn.

Het lichaam-geest complex is geen deel van 'wat is', het is datgene wat wordt waargenomen!

Het 'wat is' dat is de leegte oftewel 'zijn'.  Of tegenwoordigheid.  Of presentie.  Of aanwezigheid.   Of DWW.  Dat is niemand , maar die vaststelling moet je wel zelf doen.   Vast stellen dat er niemand aanwezig is in jou.   Aanwezigheid zelf blijkt echter niet te kunnen verdwijnen.

Zit je met 'wat is' al op het niveau van non-dualiteit?  Zelfs dat niet.....maar je bent dan wel op de goede weg.

[Bodhiboem]

Je zit daar de vraag van de interviewer te analyseren, I’m a loser. Het antwoord ging geheel een andere kant op…

[Bodhiboem]

Liefde is niet iets wat komt met oorzaak en gevolg, het is een mysterie en je moet het laten komen en gaan en zachtjes leren kennen. Het heeft te maken met tederheid, iets dat een glimlach brengt, een warmte.

Romantische flauwekul die regelrecht uit een doktersromannetje lijkt te komen.

Tja… daar zien wij de echte I’m a loser. Die dus heel weinig van liefde weet die echte volwassenheid heeft bereikt. Voor een man van zijn geavanceerde jaren is dat triest, toch?

[Vrij]

Tegen een 'weter zeg je; Laat jij de afwas even doen.
Tegen een 'gelovige' zeg je; Doe jij de afwas even.
Zo komen we wel ergens.. 

Het zijn vreemde tijden in een verzonnen 'wereld', maar gouden tijden voor de schaapjes herders.

[I'm a loser]

Zou je mij wel op voet van gelijkwaardigheid willen aanspreken?  Mooi.  Dan doe ik de afwas helemaal niet!   Er is 'niemand' om de afwas te doen.   Geloof ik....

[Vrij]

https://images.app.goo.gl/3CKXAzotNuWrxVJA6

 

[Bodhiboem]

Zou je mij wel op voet van gelijkwaardigheid willen aanspreken?  Mooi.  Dan doe ik de afwas helemaal niet!   Er is 'niemand' om de afwas te doen.   Geloof ik....

Ik dacht eerder, in het Zijn is er een lichaam dat de afwas doet. Maar er is geen persoon die afwast, want er is niemand. Het lichaam-geest complex is deel van wat is, en daar gebeuren dingen. Er is alleen maar wat is. De rest, dat is de illusie, de denk fout.

[Bodhiboem]

Ik dacht deze is voor jullie ook interessant…

Ik moet zeggen dat archief van boeken over de nondualiteit heeft wel wat stof doen opwaaien bij mij. Ik vond een link ernaar op Laurens’ forum, zo honderd volumes in pdf formaat allemaal in het Nederlands, ik ben begonnen bij Ramesh Balsekar en Jed McKenna, en daarna doorgestoten naar Tony Parsons.

Het zijn allemaal benaderingen vanuit de zelfkennis hoek, maar het heeft wel een raakvlak met het boeddhisme. Waar het boeddhisme zegt gerelateerdheid der dingen, zegt de nondualiteit eenheid. En ik moet zeggen, mijn intuïtie beweert dat eenheid de waarheid is.

Tony Parsons is een van die ezelsbruggetjes, tussen de zelfkennis en de nondualiteit. Als je denkt aan zelfonderzoek, dan is het heel makkelijk om de illusie van het zelf te gaan onderzoeken, en je te verliezen in je gedachtes. Parsons’ visie geeft een andere kijk op wat de zelf is, wat ik ervan heb begrepen, wat je los moet laten omdat het je verder weghaalt bij een juiste visie op de geest.

Maar uiteindelijk hebben we het over begrip van de geest van zijn eigen situatie, niet de werkelijke ervaring van eenheid en de geestelijke revolutie die daarmee gepaard gaat.

[Vrij]

Hoe laat ik mijzelf zodanig struikelen zodat ik mijn nek breek?

Zie voorgaande quote..

[Bodhiboem]

Een komisch einde, als anderen erover kunnen lachen dan heeft het leven tenminste nog enig goed gedaan…

[Bodhiboem]

Ik moet hoger kijken, me niet richten naar het lagere, het oppervlakkige, niet ter zake doende. Ik moet me richten naar Essentie en opgroeien in grootsheid, van binnenuit. Zo schrijft Christiane Beerlandt in haar boek "de sleutel tot Zelf-bevrijding" als kernoplossing voor zonne-allergie.

Hmm is een forum niet een ietwat oppervlakkig of lager in kwaliteit? Ik denk dat het afhangt van de mensen waar je je mee omringt, natuurlijk. De Boeddha zei ook al, toen hij werd gevraagd of goed gezelschap niet de helft van het heilige leven was, nee, goed gezelschap is het hele heilige leven.

“Richten naar essentie” is in mijn ervaring vaak een kwestie van leren luisteren naar intuïtie, leren omgaan met het innerlijk kompas. “Opgroeien in grootsheid” heeft in mijn ogen te maken met compassie en inzicht en wijsheid, niet macht.

[Bodhiboem]

“Verlichting? Waarom zou je dat willen?”

Ga maar eens zitten voor de vraag.
Ongetwijfeld komt er op dat er wat te halen zal zijn.
Gelukzaligheid en dat soort onzin.

Spijt over gemiste kansen moet je ook niet willen fluistert ego.

Wat er komt is bewustzijn van het leed in de wereld.
Dat is uitermate pijnlijk, al die mensen die dwalen en niet weten wat ze zijn.

Bewustwording = pijnlijk.
Waarom zou je jezelf geweld aan doen?

Dus begin er niet aan.

Mijn motief was dat ik koste wat kost wilde weten wat ik ben.
Bij een andere motivatie zal ik het je niet gaan aanbevelen.

Maar 'koste wat kost willen weten wat je bent' dat wil je helemaal niet.
Dus blijf gewoon lekker stoethaspelen.

Een kort citaat…

"Gevonden is door mij deze Dhamma, die diep is, moeilijk te doorgronden, moeilijk te begrijpen, vredig, verheven, niet met het denken te bevatten, subtiel, alleen door wijzen te ervaren. Maar deze mensheid schept er behagen in zich te hechten, heeft een passie voor hechtingen, verheugt zich in hechtingen. Daardoor is voor haar dit feit moeilijk te doorgronden, namelijk het geconditioneerd zijn, deze keten van voorwaardelijk ontstaan."

Uit de Ariyapariyesana Sutta.

De Boeddha werd verlicht vanwege zijn passie om het lijden te beëindigen, en heeft daarom ook zijn leer uiteindelijk doorgegeven. Dus is de zoektocht om jezelf te kennen, uiteindelijk een doodlopend iets?

Het experiment van het Zelfkennisforum lijkt mij ook een soort poging te zijn om iets door te geven, maar het was geen success, kijkend naar wat eruit voort is gekomen.

Bij Osho kwamen al die mensen terecht die op een zoektocht waren, en Osho heeft jaren gespendeerd aan “het vernietigen van hun vragen”. Er zijn toch veel mensen gelukkig geweest in hun tijd bij Osho.

[Bodhiboem]

Osho bood in zijn ashram vele mogelijkheden om het persoonlijk welzijn te bevorderen. Voor elk was er wat wils, maar wat heeft gelukkig zijn met weten 'wat je bent' te maken?

Gelukkig zijn schijnt toch het gene te zijn dat de meeste mensen motiveert. De Boeddha had het over het ontbreken van lijden, bijvoorbeeld. Dus als Osho mensen hun spirituele vragen doet verdwijnen, en ze gelukkig maakt met wat ze hebben gevonden, dan doet hij het al lang goed.

Als je echt gaat graven in wat je bent, dan moet je je afvragen ‘wat ervaart de zintuigen’? Uiteindelijk ben je dan alleen de witness, nadat je je van de doener hebt ontdaan door je te realiseren, de mens is ook slechts een machine bepaald door alles wat hij heeft ervaren.

[ervaringsgetuige]

Zie kort citaat uit gesprek met François op 4 april 2009.

Francois: schijnbaar hebben die een zwaarder kruis dan diegenen wiens zaad niet op vruchtbare aarde valt. Schijnbaar, want wiens kruis zaad niet in vruchtbare aarde gevallen is, heeft zelfs geen kruis meer. Er is geen aanwezigheid meer van de mens. Daarmee is hij ook niet in staat het kruis van het leven te dragen. Er is niks, en dat noemen ze dan de levende doden. 'Laat de doden de doden begraven' zei Jezus.

correctie: Het is niet het kruis dat in vruchtbare aarde gevallen is maar het zaad.
Dat moet een vergissing van François zijn geweest of een vergissing van mij tijdens het uittypen van zulke lange gesprekken wat een huzarenwerk is.

Met dank aan Laurens > http://88.159.182.142/waarheidvinding/showpost.php?p=155484&postcount=1

PS: En Laurens gelooft nog altijd na bijna 9 jaar discussiëren met een dwaze dulle griet als zijn forumlid marie, dat zelfrealisatie niet voorbehouden is aan een kleine groep mensen. En dan spreek ik nog niet van zijn andere forumleden.
Droom lekker verder Laurens!

[Vrij]

Subjectieve zelfrealisatie.

Maar diegenen dan, wiens zaad in vruchtbare aarde gevallen is, die moeten ploegen, die moeten zaaien, die moeten zorgen en die zijn verantwoordelijk voor de vruchten die dat zaad zullen meebrengen. Schijnbaar hebben die een zwaarder kruis dan diegenen wiens zaad niet op vruchtbare aarde valt.

Wezenlijke realisatie.

want wiens zaad niet in vruchtbare aarde gevallen is, heeft zelfs geen kruis meer. Er is geen aanwezigheid meer van de mens. Daarmee is hij ook niet in staat het kruis van het leven te dragen. Er is niks, en dat noemen ze dan de levende doden. 'Laat de doden de doden begraven' zei Jezus.

..

[Vrij]

Subjectieve zelfrealisatie.

Maar diegenen dan, wiens zaad in vruchtbare aarde gevallen is, die moeten ploegen, die moeten zaaien, die moeten zorgen en die zijn verantwoordelijk voor de vruchten die dat zaad zullen meebrengen. Schijnbaar hebben die een zwaarder kruis dan diegenen wiens zaad niet op vruchtbare aarde valt.

Wezenlijke realisatie.

want wiens zaad niet in vruchtbare aarde gevallen is, heeft zelfs geen kruis meer. Er is geen aanwezigheid meer van de mens. Daarmee is hij ook niet in staat het kruis van het leven te dragen. Er is niks, en dat noemen ze dan de levende doden. 'Laat de doden de doden begraven' zei Jezus.

..

Wezenlijke realisatie ontbeert elke fysiologische, psychologische, spirituele, filosofische, geestelijke, mystieke, religieuze onderbouwing..
Waar je wel te maken hebt met die vertaling/verklaring, duiding/verwijzing inbreng, wat hout lijkt te snijden, is eenvoudig een van concept grenzen  bevrijd intellect. De belevings duiding van dat zelfde intellect  m.b.t. die constatering/bevinding zodanig resulteert steevast in een vertaling van.. leegte/'niets of volledigheid/alles.
Meestal met als gevolg allerlei fysiologische, psychologische, mystieke, religieuze, geestelijke, spirituele, filosofische ervaringen.. kortom, de subjectieve 'zelf' realisatie.

Het intellect bevrijd van concept grenzen overstijgt de hegemonie van alle aan concept gebonden intellect, in al z'n variaties, mogelijkheden en toepassingen. Alles tot alles is de mentale gekte, alles tot 'niets is de intellectuele vrijheid (Waan) waarmee alle conceptuele inbreng gepareerd(Ontmanteld)  kan worden.. Psychologisch haalt het de 'concept' last uit de gevoelsbeleving, en is er dientengevolge alleen nog sprake van.. eenvoudig de gevoelsbeleving pur sang, wat van nature puur zintuiglijk bij het moment is , wars van verleden en toekomst, wat conceptuele manipulaties zijn,(Emoties) die op hun beurt de concepten van een 'zelf'-beeld verwrongen vitaal ondersteunen. Een van concept grenzen bevrijd intellect verliest de behoefte tot e ;)en 'zelf'-beeld identiteit, en gedijt in het summum van het intellect als 'zijnde.. alles&'niets, met alle verklaring/vertaling, duiding/verwijzing van dien.
De subjectieve 'zelf' realisatie dames en heren..

Een grenzenlose nieuwe ruimte in de gevangenis (Vacuüm) van het tijd/ruimte/vormlose.. Een subjectieve valkuil, ernstiger en dieper dan alle mentale gekte op een hoopje.

Laat je niet gek 'maken'..

[ervaringsgetuige]

Laat je niet gek 'maken'..

Jij hebt makkelijk praten. 'Het' is jou overkomen.
Maar zowat heel ons Westerse samenleving is neurotisch gemaakt / geworden.
Maar Neurotisch zijn, is zo gek nog niet. 

[ervaringsgetuige]

Maar Neurotisch zijn, is zo gek nog niet. 

Ik had het artikel nog niet gelezen waaruit ik bovenstaand kopje haalde.
Intussen heb ik het helemaal gelezen > https://www.psychologiepraktijknicolehonneff.nl/psychologie/help-ik-ben-een-neuroot/
Schitterend zeg!
Ik heb er hardop van zitten lachen. Wat een (zelf)herkenning.

Het doet me nu ook terugdenken aan een boek dat ik zo’n 33 jaar geleden tegen mijn 30ste verslond  > Leven zonder angst – Alexander Lowen

Dat boek van A. Lowen is een theoretische onderbouwing van de bio-energetische therapie, toegespitst op de neurotische angst. Ingewikkelde noties als ‘oedipus-complex’, ‘castratie-angst’, ‘ontwikkeling van het ego’, worden op heldere en boeiende wijze verklaard. Geschikt voor ieder die in het onderwerp is geïnteresseerd, mits enigszins vertrouwd met de gehanteerde begrippen.

Wat was ik een neuroot tot mijn 59ste (vier jaar geleden) zeg.
Totdat ik dankzij 5-Me0-DMT (alias de Godsmolecule) met hypersonische snelheid door het wormgat terug tot mijn kern gezogen werd. Simpelweg omdat ik daar "klaar" voor was (gerijpt genoeg) natuurlijk.
Ter info een citaat voor wie een touw zou kunnen (willen) vastknopen aan wat ik schrijf...

WORMGAT

Wanneer het laatste stukje ego is weggerukt, heb je singulariteit bereikt en woeshhh!, daar schiet je door de pijplijn van het wormgat terug naar waar je begonnen bent. Nu ben je gezond van geest en zijn alle anderen ongelofelijk gestoord, dus amuseer je daar dan maar mee! Maar eerst moet je nog door allerlei leer- en aanpassingsprocessen heen die overeenkomen met het proces van het kind dat volwassen wordt en waar je al vertrouwd mee bent.
Als je eenmaal singulariteit hebt bereikt of, met andere woorden, als je eenmaal al je emotionele gehechtheden hebt weggerukt, culminerend in het doden van de Boeddha of hoe je die figuur ook wilt noemen, of, anders gezegd, als het je lukt je te bevrijden van je eigen versie van Winstons nachtmerrie zoals George Orwell die beschrijft in zijn boek 1984 en uit Kamer 101 bent gekropen, dan zul je begrijpen wat het wormgat is. Want dan vind je jezelf in de droomstaat terug, precies waar je bent begonnen. Alleen ben je nu in de droom, maar niet meer van de droom.

Nu zul je ook dat hele verhaal begrijpen over die-berg-die-geen-berg-en-dan-weer-wel-een-berg is. Dan ben je ontwaakt in de droomstaat die, als je erover nadenkt, een behoorlijk stomme plek is om in wakker te zijn.
Meer heeft de spirituele zoektocht niet om het lijf, hoe diep of ingewikkeld het ego hem ook maakt. Steek de gebeurtenissenhorizon over of laat het. Neem de Eerste Stap of zet hem niet. Dat is alles.

Wat is verlichting? Wat is de Geïntegreerde Staat? Het antwoord wordt niet gevonden in de woorden van de wijze of in de diepte van het menselijke hart, maar in het zwarte gat. En de gebeurtenissenhorizon is inderdaad de grens tussen de paradigma’s. De spirituele zoektocht mag dan niet gemakkelijk zijn, hij is in elk geval wel eenvoudig.

Uittreksel van: 'Droomstaat by McKenna Jed'.

Forum i'm a loser citeerde 8 jaar geleden schrijvende als Theo wat van mij schrijvende als Puppetje op Lauren's forum. Zie...

Puppetji omschreef dat heel mooi: God komt nooit te vroeg en ook nooit te laat, maar precies op tijd.

Theo

http://88.159.182.142/waarheidvinding/showpost.php?p=96682&postcount=67

En dat God's wegen ondoorgrondelijk zijn staat wat bij betreft eveneens als een paal boven water!

[Bodhiboem]

Ik heb ‘The Myth of Normal’ van Gabor Maté bijna uit. Het is wel een boek dat je aanspoort om je eigen trauma’s onder de loep te nemen.

[ervaringsgetuige]

Ik heb ‘The Myth of Normal’ van Gabor Maté bijna uit. Het is wel een boek dat je aanspoort om je eigen trauma’s onder de loep te nemen.

Dan is Gabor Maté in zijn opzet geslaagd wat hij enkel kon omdat jij open genoeg bent.
Het overgrote deel van de mensheid zit nog vast in zijn slachtofferrol en komen nooit toe aan 'Dit gaat alleen over mij'.

[Vrij]

Laat je niet gek 'maken'..

Jij hebt makkelijk praten. 'Het' is jou overkomen.
Maar zowat heel ons Westerse samenleving is neurotisch gemaakt / geworden.
Maar Neurotisch zijn, is zo gek nog niet. 

Niet het concept tijd, maar het ervaren van tijd. Niet het concept ruimte, maar het beleven van ruimte. Niet het conceptding, maar de constatering van dingen..
Als je dan toch in de veronderstelling bent iets te kunnen doen, onderzoek dan de ogenschijnlijke 'werkelijkheid' van die  bevindingen.

Als het een beetje meezit verlies je aan 'zelf' tijdens het onderzoek, en daarmee aan tijd, ruimte en vorm... go for it.

[ervaringsgetuige]

Als het een beetje meezit verlies je aan 'zelf' tijdens het onderzoek, en daarmee aan tijd, ruimte en vorm... go for it.

Gedegen / deugdelijk 'zelf'onderzoek is de weg te gaan.
Eens die weg gegaan en afgerond is het nog een kwestie van erop dòòrpakken / dòòrtasten en dan is het doodloze gerealiseerd door 'niemand'.

[Bodhiboem]

Als het een beetje meezit verlies je aan 'zelf' tijdens het onderzoek, en daarmee aan tijd, ruimte en vorm... go for it.

Gedegen / deugdelijk 'zelf'onderzoek is de weg te gaan.
Eens die weg gegaan en afgerond is het nog een kwestie van erop dòòrpakken / dòòrtasten en dan is het doodloze gerealiseerd door 'niemand'.

Tja… als je daar als nuchtere Hollander naar kijkt, en even op je hoofd krabt, dan word het toch duidelijk dat al dit gepraat van ‘niemand’ zijn onzin is. Er zit toch altijd een lichaam in die stoel, er kijkt een persoon uit de ogen, er antwoord iemand op vragen.

Als ik mijn gedegen zelf ga onderzoeken dan begin ik bij mijn grote teen, schiet ik door naar mijn hiel, en dan via het achterbeen naar het poepertje. Dan word ik afgeleid door mijn herinnering aan de enorme lading stront die ik vanochtend in de wc deponeerde. En dat is einde oefening want, tja, poepen en plassen is zijn plezier. Daar is dan de zelf.

Het is allemaal een geïntegreerd geheel, lichaam, geest en witness. Meer nog, het gehele universum. Als je delen ervan eruit gaat lichten om te onderzoeken dan ga je gelijk de mist in, want een lied is meer dan een collectie noten op papier.

[ervaringsgetuige]

Als het een beetje meezit verlies je aan 'zelf' tijdens het onderzoek, en daarmee aan tijd, ruimte en vorm... go for it.

Gedegen / deugdelijk 'zelf'onderzoek is de weg te gaan.
Eens die weg gegaan en afgerond is het nog een kwestie van erop dòòrpakken / dòòrtasten en dan is het doodloze gerealiseerd door 'niemand'.
 

Tja… als je daar als nuchtere Hollander naar kijkt, en even op je hoofd krabt, dan word het toch duidelijk dat al dit gepraat van ‘niemand’ zijn onzin is. Er zit toch altijd een lichaam in die stoel, er kijkt een persoon uit de ogen, er antwoord iemand op vragen.

Ja, maar... 
Het is wel bewustzijn dat krabt, zit, kijkt, antwoord, spreekt.
Wie dat niet kan vatten moet dit boek maar is lezen > BEWUSTZIJN SPREEKT door Ramesh S Balsekar

Omschrijving

Een waardige opvolger van IK BEN ZIJN. Ramesh's meest toegankelijke en gemakkelijk te begrijpen boek. Het boek is samengesteld uit gesprekken met Ramesh S. Balsekar, onder redactie van Wayne Liquorman. Een uitstekende plek om uw zoektocht te beginnen of te beëindigen. Het wordt ten zeerste aanbevolen voor zowel de nieuwkomer in Advaita als de meer ervaren student van het onderwerp.

[Vrij]

Subjectieve zelfrealisatie.

Maar diegenen dan, wiens zaad in vruchtbare aarde gevallen is, die moeten ploegen, die moeten zaaien, die moeten zorgen en die zijn verantwoordelijk voor de vruchten die dat zaad zullen meebrengen. Schijnbaar hebben die een zwaarder kruis dan diegenen wiens zaad niet op vruchtbare aarde valt.

Wezenlijke realisatie.

want wiens zaad niet in vruchtbare aarde gevallen is, heeft zelfs geen kruis meer. Er is geen aanwezigheid meer van de mens. Daarmee is hij ook niet in staat het kruis van het leven te dragen. Er is niks, en dat noemen ze dan de levende doden. 'Laat de doden de doden begraven' zei Jezus.

..

[ervaringsgetuige]

@Vrij: Het is een kwestie van opgelost zijn.

Ik ben opgelost.. en 'zie ik moeiteloos wat allemaal nog 'iets is.

Guido

http://88.159.182.142/waarheidvinding/showpost.php?p=149567&postcount=5

[Bodhiboem]

Dus wie is er opgelost? Wie is er alsnog bezig dingen naar voren te brengen?

[Vrij]

Dus wie is er opgelost? Wie is er alsnog bezig dingen naar voren te brengen?

Jij.
 

[Bodhiboem]

Hebben jullie Adyashanti’s boek Ware Meditatie gelezen? De hele tweede helft gaat over meditatief zelfonderzoek.

[Vrij]

Hebben jullie Adyashanti’s boek Ware Meditatie gelezen? De hele tweede helft gaat over meditatief zelfonderzoek.

Jij leest teveel.
Maar aan de andere kant moet je zoveel lezen dat je er helemaal schijtziek van bent, dan pas kan het een en ander weer een beetje dagen..
Je 'denkt' dat je een hoop ziet, maar het ontgaat je dat je zo blind bent als een mol.
Je zwelgt in weetjes, ditjes en datjes, en daarmee vermijd je de praktijk van 'niets weten, 'niets zien, 'niets begrijpen..
Succes ermee.

[Bodhiboem]

Hebben jullie Adyashanti’s boek Ware Meditatie gelezen? De hele tweede helft gaat over meditatief zelfonderzoek.

Jij leest teveel.
Maar aan de andere kant moet je zoveel lezen dat je er helemaal schijtziek van bent, dan pas kan het een en ander weer een beetje dagen..
Je 'denkt' dat je een hoop ziet, maar het ontgaat je dat je zo blind bent als een mol.
Je zwelgt in weetjes, ditjes en datjes, en daarmee vermijd je de praktijk van 'niets weten, 'niets zien, 'niets begrijpen..
Succes ermee.

Kijk ik lees een boek, en zie dan een week later wat ervan mij bij is gebleven, welke uitspraken uit het boek mij werkelijk hebben veranderd. De rest vergeet ik gewoon, en dat ene stukje is deel van mij geworden.

Ik hou van positiviteit, maar ik hou ook van waarheid, en dingen zoals een andere kijk op meditatie bevatten waarheid. Het is een continu process van evolutie.

[ervaringsgetuige]

Hebben jullie Adyashanti’s boek Ware Meditatie gelezen? De hele tweede helft gaat over meditatief zelfonderzoek.

Nee, ik heb niks gelezen van Adyashanti, welke geboren werdt als Stephen Gray.
Hij heeft me nooit "geroepen".
Heb wel is wat video's van hem bekeken waarvan me maar één video bijgebleven is, te weten: YouTube / Science and Nonduality / Emotional and Spiritual Maturity: Gabor Mate and Adyashanti

Wanneer ik een video in die stijl goed vind bewaar (download) ik em, alsook bewaar ik apart het transcript ervan. Van deze video is het drie jaar geleden dat ik het transcript bewaard heb.
Citaat eruit vanaf 42:58 dat ik rood gemarkeerd heb toen:

Adyashanti: …Silence isn't just a lack of sound. it seems like that at first, but it's a door opener.

Gabor Mate: ok well, that takes me now to trauma, strangely enough,  because, you know, I do have a -  if there's such thing as ADD  (Attention Deficit Disorder)) and there's no such thing as a ADD as far as I'm concerned - it's a process - but without going into that ...my mind just doesn't abide silence very well.
And I relate it to the fact that when my brain and mind were being formed in my earliest moments, even before birth, but especially afterwards -  there's a lot of terrible stuff happening around me. And not to be present to it was a natural way of coping, and I'm talking about trauma here.

[Bodhiboem]

Adyashanti in gesprek met Gabor Maté, dat zou best interessant kunnen zijn.

Ik kwam vanochtend nog een mooi citaat van Adya tegen, dat geen enkele gedachte echt waar is, dat het allemaal pogingen zijn van de geest om iets te beschrijven of een verhaal te vertellen. Gedachten betekenen eigenlijk niets, het zijn slechts illusies.

[ervaringsgetuige]

Ik kwam vanochtend nog een mooi citaat van Adya tegen, dat geen enkele gedachte echt waar is, dat het allemaal pogingen zijn van de geest om iets te beschrijven of een verhaal te vertellen. Gedachten betekenen eigenlijk niets, het zijn slechts illusies.

Adya zegt niet anders dan Byron Katie, Eckhart Tolle & Diederik Wolsak.
Maar velen vinden dat gouden drietal niet indrukwekkend genoeg en gaan liever duizenden jaren oude teksten en de bijbel bestuderen.
Zoals een zuster van mijn die twee jaar geleden ontwaakt is me schreef gisteren:

waarom onnodig indrukwekkend doen als het in alle eenvoud veel gemakkelijker uitgelegd kan worden. Er is gewoon geen ja maar.... Het gaat onverdeeld over jezelf voor zover heb ik het al begrepen!  Doe 'The work' van Byron Katie over and over and who knows one day.

Ik, zij, alsook onze twee andere zusters komen uit een nest als dat van Gabor Maté. Onze ouders waren de terreurzaaiers in hun eindeloze oorlog met elkaar. Dat heeft zijn invloed op het brein van de mensen die via hen geboren worden.
Mijn twee andere zusters kiezen al decennia lang voor medicatie: Anti-depressiva en angstremmers.
Spreek ze niet over Eckhart Tolle, Byron Katie en Diederik Wolsak, want dan krijg je steevast een "ja, maar" en de commentaar dit allemaal oppervlakkig verhaal is, en Katie gedachten hocuspocus.

Jaja, ok, ieder zijn weg.
Mijn twee andere zusters dan: Ja maar, onze ouders zijn de oorzaak van ons lijden, en natuurlijk ook de maatschappij, en mijn (ondankbare) kinderen, mijn partner en, en, en... als die ander, de maatschappij, nu is zou veranderen, dat is mijn probleem opgelost.

Dat zeggen ze natuurlijk niet rechtuit, dat is allemaal onderdeel van hun "ja, maar..."
En geen therapeut kan ze helpen. Want dat hebben twee van mijn zusters ook al gedaan, ze willen immers af van hun medicatie.
De waarheid is echter dat ze niet afwillen van hun verhaal.
En dat om volgende reden:

"Een heel veel gespeelde rol is die van slachtoffer, en de vorm van aandacht die deze rol zoekt is sympathie of medelijden of belangstelling van andere mensen voor mijn problemen, ‘mij en mijn verhaal’.
Jezelf als slachtoffer zien is een element van veel egoïsche patronen, zoals klagen, gekwetst zijn, woede enzovoort. Natuurlijk wil ik, als ik me eenmaal geïdentificeerd heb met een verhaal waarin ik mezelf de rol van slachtoffer heb toebedeeld, niet dat er een eind aan komt en dus wil het ego, zoals iedere therapeut weet, niet dat er een eind komt aan zijn ‘problemen’, omdat ze bij zijn identiteit horen.

Als niemand naar mijn treurige verhaal wil luisteren, kan ik het mezelf in gedachten vertellen, telkens opnieuw, en medelijden met mezelf hebben, en zo een identiteit hebben als iemand die oneerlijk wordt behandeld door het leven en andere mensen, het lot of God. Het verleent een scherpte aan mijn zelfgevoel, maakt me tot iemand, en dat is het enige wat er voor het ego toe doet."

Uittreksel van: Eckhart Tolle. 'Een nieuwe aarde'.

[Bodhiboem]

Adya zegt niet anders dan Byron Katie, Eckhart Tolle & Diederik Wolsak.
Maar velen vinden dat gouden drietal niet indrukwekkend genoeg en gaan liever duizenden jaren oude teksten en de bijbel bestuderen.

Zeker, ik denk dat de gedachten voor ‘niet waar’ houden enigszins afstand creëert en ervoor zorgt dat wij ons niet zo gelijk gaan identificeren met gedachten. Maar toch moet je je gedachten wel op waarheid onderzoeken want anders begrijp je slechts de oppervlakkige dingen.

Ik moet zeggen van Byron Katie is mij heel weinig bekend, en van Eckhart Tolle heb ik alleen zijn twee boeken De Kracht Van Het Nu en Een Nieuwe Aarde gelezen. Met  Diederik Wolsak heb ik maar kort geleden kennis gemaakt.

Mijn twee andere zusters kiezen al decennia lang voor medicatie: Anti-depressiva en angstremmers.
Spreek ze niet over Eckhart Tolle, Byron Katie en Diederik Wolsak, want dan krijg je steevast een "ja, maar" en de commentaar dit allemaal oppervlakkig verhaal is, en Katie gedachten hocuspocus.

Tja, mijn nabije familie van neven en nichten (ik ben enigst kind) willen er ook niks van weten, zij zijn allemaal grootgebracht in stabiele, liefdevolle families zonder veel trauma, maar ze geven alleen stilte terug op pogingen ze te engageren met teksten als Tolle of de Daodedjing.

Ik had een beetje een medestander gevonden in mijn oom Henk, die ook een beetje Boeddhist en Taoist was, maar helaas hij is een paar jaar terug aan kanker overleden.

"Een heel veel gespeelde rol is die van slachtoffer, en de vorm van aandacht die deze rol zoekt is sympathie of medelijden of belangstelling van andere mensen voor mijn problemen, ‘mij en mijn verhaal’.
Jezelf als slachtoffer zien is een element van veel egoïsche patronen, zoals klagen, gekwetst zijn, woede enzovoort. Natuurlijk wil ik, als ik me eenmaal geïdentificeerd heb met een verhaal waarin ik mezelf de rol van slachtoffer heb toebedeeld, niet dat er een eind aan komt en dus wil het ego, zoals iedere therapeut weet, niet dat er een eind komt aan zijn ‘problemen’, omdat ze bij zijn identiteit horen.

Als niemand naar mijn treurige verhaal wil luisteren, kan ik het mezelf in gedachten vertellen, telkens opnieuw, en medelijden met mezelf hebben, en zo een identiteit hebben als iemand die oneerlijk wordt behandeld door het leven en andere mensen, het lot of God. Het verleent een scherpte aan mijn zelfgevoel, maakt me tot iemand, en dat is het enige wat er voor het ego toe doet."

Uittreksel van: Eckhart Tolle. 'Een nieuwe aarde'.

De slachtofferrol kan best verslavend werken idd. Maar vaak is het toch sowieso moeilijk om iemand over te halen om een ander standpunt in te nemen. Dus dat jou zusters er niet gelijk enthousiast van worden is niet verrassend.