Leve de leegte? Of juist niet?

[ervaringsgetuige]

Door leegte worden bewogen is ontvankelijk-zijn, dan is het gemoed receptief.   Dat heb ik vast al 5 x geschreven hier,....

Wat een getoeter over de leegte toch allemaal.
Was ik net nog is in onderstaande .pdf aan het grasduinen...

Is de realisatie van leegte de ultieme sublimatie?
Een vergelijkende literatuurstudie vanuit Lacaniaans-Boeddhistisch perspectief.

...https://www.scriptiebank.be/sites/default/files/e0b655d4e19feb2b76c4e80b33f011fb.pdf

Zag ik daarin nog staan...

"lang leve de leegte!"


Merk op dat Nāgārjuna niet vervalt in een nihilisme,
integendeel. Nāgārjuna gaat niet in tegen het verschijnen van fenomenen, maar keert zich af van het idee dat deze fenomenen een inherent absoluut bestaan kennen. Het is net door de wereld op te vatten als leeg van inherent bestaan dat er iets mogelijk wordt.

(knip)


Leegte betekent onbestendigheid (svabhāva), veranderlijkheid. Hoe zouden we zelfs nog maarkunnen in- en uitademen als er geen leegte of verandering mogelijk was. ―Onbestendigheid is van wezenlijk belang voor alle leven (…): lang leve de onbestendigheid! (…) Lang leve de leegte!‖ (Thich Nhat Hanh, 2005, p. 27). Zonder verandering zou geen enkele graankorrel uitgroeien tot een korenaar. Als de graankorrel een zelfnatuur (svabhāva) zou hebben en niet zou veranderen, blijft het voor eeuwig en altijd een graankorrel (Thich Nhat Hanh, 2005).
Één van de beroemdste boeddhistische uitspraken, die we terugvinden in de hartsoetra (prajñaparamita-sūtra), sluit hier zeer nauw bij aan: ―vorm is leegte en leegte is vorm‖ (Thich Nhat Hanh, 2005, p. 13). Het eerste deel van deze uitspraak, vorm is leegte, geeft aan dat vorm geen inherente natuur (svabhāva) heeft maar wordt gekarakteriseerd door vergankelijkheid, onbestendigheid en voorbijgaandheid. Het tweede deel, leegte is vorm, geeft aan dat we leegte niet kunnen losmaken van de fenomenen waarop het betrekking heeft; leegte bestaat slechts in afhankelijkheid (pratītyasamutpāda). Leegte is de zijnsmodus van vorm, het is met andere woorden niet in tegenspraak met de verschijning van vorm, noch is het iets dat we kunnen terugvinden voorbij de verschijnselen in een transcendente werkelijkheid (Lopez, 1990). Leegte opent de weg naar creatie. Het samengaan van voortdurende veranderlijkheid, de afwezigheid van een absoluut beginpunt en de ontkenning van inherente causaliteit maakt dat het universum kan blijven creëren in nooit eindigende ontwikkeling.
Dat leegte staat voor onbestendigheid heeft tot gevolg dat mensen verlichting (nirvāṇa) kunnen bereiken.


.....

Denken, gedachten, filosoferen, woorden, woorden en nog is woorden, menslief toch...
Ik krijg er een punthoofd van!
Dan nog is effe gegoogled op "Lang leve de leegte! Thich Nhat Hanh" en zo vond een artikel waaruit dit...

Leve de leegte? Of juist niet?
24 april 2013 door Taigu


Voorwaardelijk ontstaan is van de bron van lijden geworden tot de bron van verlossing. Loopt er tussen deze twee uitersten nog een weg van het midden?

Nagarjuna staat binnen het boeddhisme in hoog aanzien, maar ik vind het maar een rare denker. Zijn verzen getuigen van een koud soort logica. Dit kan niet en dat kan niet, en zus en zo evenmin, dus moet alles wel ‘leeg’ zijn. Zijn beroemde negatieve methode komt niet erg positief over. Nagarjuna (India, tweede eeuw na Chr.) legde het filosofisch fundament voor de ‘leegte’ of ‘sunyata’ en wordt wel de tweede Boeddha genoemd. Geef mij de eerste maar.

Je ziet mensen bijna over hun eigen gedachten struikelen wanneer je leest of hoort hoe ze proberen uit te leggen dat alles ‘zonder inherente existentie’ is. Het lijkt wel of ze zichzelf willen overtuigen dat ze recht in de leer zijn, terwijl van al dat dappere pogen ondertussen dikke druppels van kunstmatigheid afdruipen. Het gaat zo tegen iedere intuïtie in. Waarom niet gewoon zeggen: gooi maar in mijn petje?

Ik weet nooit goed of boeddhisme en filosofie wel een gelukkige combinatie vormen. Het begint al met de Abhidharma, een nogal schematisch uitgevallen proeve tot het systematiseren van de leer van de Boeddha. De volgende in de lijn, Nagarjuna, was misschien ook niet een geslaagd hoofdstuk.


https://boeddhistischdagblad.nl/achtergronden/16511-leve-de-leegte-of-juist-niet/

Die Taigu vat het goed samen!

Wat een gefilosofeer ende getoeter over 'de leegte' allemaal zeg.
Doet me denken aan de drievuldigheid of triniteit in het christendom.
Als mijnheer de priester / theoloog daarover begint in de kerk ziet / hoort men hem ook struikelen over zijn gedachten.

[ervaringsgetuige]

Ik citeerde zojuist op het vrijdenkersforum wat van Nāgārjuna in vergelijk met Karl Renz.
Zie...

Elke gerenommeerde Advaita leraar legt uiteindelijk het intellect van de vraagsteller het zwijgen op.
Eén van mijn favorieten is een Duitser, wiens 'satsangs' ik in 2007 in India veertien dagen dagelijks heb bijgewoond. Zijn naam is Karl Renz.
De benaderingen van Nāgārjuna en Karl Renz kunnen worden gezien als twee perspectieven op dezelfde fundamentele vraag: wat is de aard van de werkelijkheid en hoe overstijgen we de illusies van een afgescheiden zelf?

Nāgārjuna hanteert een rigoureuze filosofische aanpak die gebaseerd is op dialectiek. Hij gebruikt logisch redeneren om elk concept, inclusief leegte (śūnyatā), te ontmantelen. Dit proces staat bekend als de prasaṅga-methode, waarbij alle standpunten worden doorzien als leeg van inherente substantie. Hij biedt geen ultiem standpunt of conclusie, omdat zelfs het idee van "leegte" moet worden overstegen. Zijn werk richt zich op bevrijding van lijden door inzicht in afhankelijk ontstaan (pratītya-samutpāda).

Nāgārjuna richt zich op spirituele zoekers die het pad van het boeddhisme volgen, met als doel het beëindigen van lijden en het bereiken van nirvāṇa. Zijn methoden zijn ontworpen voor diepe meditatie en filosofische reflectie, en richten zich op het onthechten van elk idee, zelfs het idee van verlichting.

Karl Renz volgt een meer spontane, intuïtieve en vaak humoristische benadering. Hij speelt met woorden en paradoxen om de illusie van een afzonderlijk "ik" te doorprikken. Renz gebruikt geen filosofische structuur of redenering; in plaats daarvan benadrukt hij herhaaldelijk dat er niets te bereiken is, omdat alles al is zoals het is. Zijn stijl is radicaal, experiëntieel, en weigert zich te richten op methodologie of logische consistentie.

Renz richt zich meer op individuen die al interesse hebben in non-duale inzichten en vaak al andere spirituele paden hebben bewandeld. Zijn doel is niet om verlichting te "bereiken," maar om de illusie van een zoektocht zelf te ontmaskeren. Hij spreekt vaak vanuit de ervaring van "dat wat is" en benadrukt dat er geen "weg" is.

door bonifacius » 01 dec 2024 14:43

https://www.freethinker.nl/forum/viewtopic.php?p=648116#p648116