beoefening

[Bodhiboem]

Osho..
De grote manipulator van schuldgevoelige en goedgelovige dromers..
 

Hij was een groot man, zeker meer bekwaam dan jij.

Een oplichter.. (toch iets met licht. )

Jij bent vast jaloers omdat hij veel meer success had in het naar buiten brengen van zijn ideeën

[Bodhiboem]

Osho..
De grote manipulator van schuldgevoelige en goedgelovige dromers..
 

Hij was een groot man, zeker meer bekwaam dan jij.

Een oplichter.. (toch iets met licht. )

Ach laat ze toch Bodhiboem, het zijn net kleine kinderen met een welles-nietes spelletje. Als jij zegt dat Osho een wijs man was, gaan zij - de leden van het Zelfkennisforum, geen één uitgezonderd - herhaaldelijk schrijven dat Osho een oplichter e.a. was. Maar wat weten ze ervan? En dit doen ze met elk onderwerp, elke bijdrage van anderen. Zoals ik het zie, weten deze heren niks, of in ieder geval niet meer dan wij. Ik ben bang zelfs minder. Praatjes vullen geen gaatjes, is het spreekwoord, maar zij denken dat ze dat toch wel kunnen.

Je vraagt je af wanneer zij zich zullen realiseren dat je niet je eigen wijsheid naar buiten brengt door andermans wijsheid af te kraken…

[Vrij]

Osho..
De grote manipulator van schuldgevoelige en goedgelovige dromers..
 

Hij was een groot man, zeker meer bekwaam dan jij.

Een oplichter.. (toch iets met licht. )

Jij bent vast jaloers omdat hij veel meer success had in het naar buiten brengen van zijn ideeën

Dromers vallen voor ideeën op hun knieën..

[Vrij]

Osho..
De grote manipulator van schuldgevoelige en goedgelovige dromers..
 

Hij was een groot man, zeker meer bekwaam dan jij.

Een oplichter.. (toch iets met licht. )

Ach laat ze toch Bodhiboem, het zijn net kleine kinderen met een welles-nietes spelletje. Als jij zegt dat Osho een wijs man was, gaan zij - de leden van het Zelfkennisforum, geen één uitgezonderd - herhaaldelijk schrijven dat Osho een oplichter e.a. was. Maar wat weten ze ervan? En dit doen ze met elk onderwerp, elke bijdrage van anderen. Zoals ik het zie, weten deze heren niks, of in ieder geval niet meer dan wij. Ik ben bang zelfs minder. Praatjes vullen geen gaatjes, is het spreekwoord, maar zij denken dat ze dat toch wel kunnen.

Je vraagt je af wanneer zij zich zullen realiseren dat je niet je eigen wijsheid naar buiten brengt door andermans wijsheid af te kraken…

Wijsheid is iets wat 100% praktisch is, wijsheid kan niet gecommuniceerd  worden. Gecommuniseerde wijsheid is niets anders dan subjectieve theoretische claim.

[lang kwaat]

Ik dacht, sinds wij het over emotie, de getuige en filosofie hebben, dat ik dit stukje van Osho over Jiddu Krishnamurti even hier zou plaatsen.

Krishnamurti faalde omdat hij het menselijk hart niet kon raken; hij kon alleen het menselijk hoofd bereiken. Het hart heeft een aantal verschillende benaderingen nodig. Dit is waar ik mijn hele leven met hem heb verschillen: tenzij het menselijk hart wordt bereikt, kun je doorgaan met het herhalen van papegaaiachtige, mooie woorden - ze betekenen niets. Wat Krishnamurti ook zei, het is waar, maar het lukte hem niet om het aan je hart te relateren. Met andere woorden, wat ik zeg is dat J. Krishnamurti was een grote filosoof, maar hij kon geen meester worden. Hij kon mensen niet helpen, mensen voorbereiden op een nieuw leven, een nieuwe oriëntatie.

Maar toch hou ik van hem, want onder de filosofen komt hij het dichtst in de buurt van de mystieke manier van leven. Zelf vermeed hij de mystieke manier, omzeilde het, en dat is de reden voor zijn mislukking. Maar hij is de enige onder de moderne hedendaagse denkers die heel dichtbij komt, bijna op de grens van de mystiek, en daar stopt. Misschien is hij bang dat als hij het over mystiek heeft, mensen in oude patronen, oude tradities, oude filosofieën van mystiek gaan vallen. Die angst weerhoudt hem ervan binnen te komen. Maar die angst weerhoudt ook andere mensen ervan om de mysteries van het leven in te gaan.

Ik heb duizenden Krishnamurti-mensen ontmoet - omdat iedereen die vroeg of laat geïnteresseerd is geweest in Krishnamurti ongetwijfeld zijn weg naar mij zal vinden, want waar Krishnamurti hen achterlaat, kan ik hun hand pakken en ze naar het diepste heiligdom van de waarheid leiden. Je kunt zeggen dat mijn connectie met Krishnamurti is dat Krishnamurti de grond voor mij heeft voorbereid. Hij heeft mensen intellectueel op mij voorbereid; nu is het mijn werk om die mensen dieper dan intellect, naar het hart te brengen; en dieper dan het hart, naar het wezen.

 Ik heb mijn ervaringen met Krishnamurti voor mezelf zo uitgelegd dat de woorden van Krishnamurti rechtstreeks naar het hart gaan en daar ook meteen weer oplossen. Ze verplichten tot niks. De connectie die ik maakte was vooral zijn analyse van de conflicten in de wereld die hij terug bracht tot conflicten in de geest van een individu. Alleen van het oplossen van die conflicten kunnen ook de wereldconflicten en het lijden wat er uit voortvloeit stoppen, was zijn analyse. Het moet niet komen van nog meer opgelegde moraal, regels, wetten, instituties.

Maar ik heb me nooit verplicht gevoeld, aangemoedigd om mijn eigen conflicten te zien laat staan daar wat aan te doen. Ik zag het meer als andermans issues.

In die zin ben ik het helemaal eens met I'm a Loosers beschrijving dat je eigen lijden je toch vooral tot dingen verplicht.
Je moet eerst zelf wel de noodzaak voelen dat er iets moet veranderen. Vele mensen hebben dat niet echt. Hun leven kabbelt wel door en ze hebben helemaal geen nood aan een les, leraar, toevlucht. Dat is voor stakkers zoals ik.

Overigens, ook de Boeddha leert dat vertrouwen in een leraar en weg ontstaat vanuit lijden.

[lang kwaat]

Wijsheid is iets wat 100% praktisch is, wijsheid kan niet gecommuniceerd  worden. Gecommuniseerde wijsheid is niets anders dan subjectieve theoretische claim.

Dan zal dit ook wel geen wijsheid zijn.

[lang kwaat]

Je ratelt maar door en door en door en door.. gedreven door valse sentimenten.
Het ontbreekt je aan gedrevenheid om er op door te pakken.
Je 'weetjes' zijn je grootste obstakel geworden. So be it.
 

Ik voel dat dit weer de kant op gaat van elkaar alleen maar weer willen kwetsen en pijn doen.
In het echte leven zal dit waarschijnlijk niet zo snel opspelen, maar goed, dat is internet.
Ligt natuurlijk ook aan mij. Ik ben zeker niet fris.

Ik denk dat we allemaal hier wel deelnemen omdat we vinden dat we toch wel iets zinnigs te zeggen hebben?
En misschien zelfs iets waar een ander wat aan kan hebben?

Maar ja, als dat altijd als stront wordt behandeld, dan wordt dat allemaal best wel pijnlijk.
Ik vind dat ook echt wel pijnlijk.
Ik ga daar ook geen probleem van maken of iets wat ik moet overwinnen want dan kom je alleen maar aan bij totale onverschilligheid.

Ik zal ook wel geweld aandoen aan wat anderen willen en zeggen.
Maar ik ga er ook niet omheen lopen dat ik ook wel klaar ben met al die mensen die je ongevraagd als hun leerling zien en die nooit meer enige andere relatie voelen, kennelijk, dan henzelf als leraar en ik als hun leerling. Waarom willen ze nooit wat van mij leren?
Er is nooit contact noem ik dat maar. Ik heb geen zin meer in dit soort gebrek aan contact.

Al die illustratie van iemands wetendheid, ik ben er ook wel klaar mee.

Zou je er eens serieus op in willen gaan wat dit nou eigenlijk ook allemaal moet voorstellen?
Wat wil jij nou?

[Vrij]

Wijsheid is iets wat 100% praktisch is, wijsheid kan niet gecommuniceerd  worden. Gecommuniseerde wijsheid is niets anders dan subjectieve theoretische claim.

Dan zal dit ook wel geen wijsheid zijn.

Absoluut niet!
Zo is dat.

[Vrij]

Je ratelt maar door en door en door en door.. gedreven door valse sentimenten.
Het ontbreekt je aan gedrevenheid om er op door te pakken.
Je 'weetjes' zijn je grootste obstakel geworden. So be it.
 

Ik voel dat dit weer de kant op gaat van elkaar alleen maar weer willen kwetsen en pijn doen.
In het echte leven zal dit waarschijnlijk niet zo snel opspelen, maar goed, dat is internet.
Ligt natuurlijk ook aan mij. Ik ben zeker niet fris.

Ik denk dat we allemaal hier wel deelnemen omdat we vinden dat we toch wel iets zinnigs te zeggen hebben?
En misschien zelfs iets waar een ander wat aan kan hebben?

Maar ja, als dat altijd als stront wordt behandeld, dan wordt dat allemaal best wel pijnlijk.
Ik vind dat ook echt wel pijnlijk.
Ik ga daar ook geen probleem van maken of iets wat ik moet overwinnen want dan kom je alleen maar aan bij totale onverschilligheid.

Ik zal ook wel geweld aandoen aan wat anderen willen en zeggen.
Maar ik ga er ook niet omheen lopen dat ik ook wel klaar ben met al die mensen die je ongevraagd als hun leerling zien en die nooit meer enige andere relatie voelen, kennelijk, dan henzelf als leraar en ik als hun leerling. Waarom willen ze nooit wat van mij leren?
Er is nooit contact noem ik dat maar. Ik heb geen zin meer in dit soort gebrek aan contact.

Al die illustratie van iemands wetendheid, ik ben er ook wel klaar mee.

Zou je er eens serieus op in willen gaan wat dit nou eigenlijk ook allemaal moet voorstellen?
Wat wil jij nou?

Ik ben geen leraar, goeroe, gids,  etc, ik ben ook geen leerling van wie of wat dan ook..
Dat soort 'achterlijkheid' ontgaat mij.
Ik ben geen 'ik die het beter weet dan jij  noch zie ik jou als iemand die mij 'iets te vertellen heeft.
Het enigste wat er gebeurt middels dit forum bv  is dat subjectieve inhoud getriggert wordt door wat het via de ogen binnen krijgt, en dat gaat geheel vanzelf, ook al lijkt er een moeite van specifieke aandacht mee begaan te zijn, dus niet.
Dit is simpel gezegt eenvoudig brabbelen om het brabbelen.. omdat we daar nou eenmaal toe in staat zijn.

Ik heb er geen 'doel mee, jij wel?

[Buddha Amitabha]

Het onderling stelling nemen is in deze topic over beoefening wel weer overduidelijk. Ik zie ook niet dat het duidelijke verschil van mening hier ooit zal verbeteren. Enigszins onderling begrip is vrijwel uitgesloten met de heren van het Zelfkennisforum. Ik kan natuurlijk slechts voor mezelf spreken. Ik ga geen ouwe koeien uit de sloot halen, maar ik kan in ieder geval geen redelijke dialoog hebben met de heren Vrij, i'm a loser en ervaringsgetuige, maar dat moge inmiddels overduidelijk zijn. Jammer, maar het zij zo.

In sessies conflicthantering beoefenen beide partijen (want deze topic gaat immers nog altijd over beoefening) vaak met een derde erbij (een gespreksleider) het luisteren naar elkaar, het wederzijds doorvragen en eventuele punten van respect actief benoemen. Zodat een dialoog alsnog mogelijk kan worden. Helaas denk ik niet dat dit hier gaat gebeuren, want het niveau van gespreksvoering is te vrijblijvend, ongelijk, respectloos en soms zelfs hooghartig.

Ik kan analyseren wat daar de psychologische oorzaken van zouden kunnen zijn. Ik zal dat wijselijk achterwege laten. Het stelling blijven nemen is echter een gebed zonder einde, denk ik. Hoelang is dat vol te houden? Ik vind het knap dat sommige oud-leden van dit Boeddhaforum desondanks toch blijven proberen de dialoog aan te gaan met de heren van het Zelfkennisforum. Dat is wel een compliment waardig, want mij lukt dat in ieder geval niet (meer).

[Bodhiboem]

Ik ben geen leraar, goeroe, gids,  etc, ik ben ook geen leerling van wie of wat dan ook..
Dat soort 'achterlijkheid' ontgaat mij.
Ik ben geen 'ik die het beter weet dan jij  noch zie ik jou als iemand die mij 'iets te vertellen heeft.
Het enigste wat er gebeurt middels dit forum bv  is dat subjectieve inhoud getriggert wordt door wat het via de ogen binnen krijgt, en dat gaat geheel vanzelf, ook al lijkt er een moeite van specifieke aandacht mee begaan te zijn, dus niet.
Dit is simpel gezegt eenvoudig brabbelen om het brabbelen.. omdat we daar nou eenmaal toe in staat zijn.

Ik heb er geen 'doel mee, jij wel?

Dus daarmee kan de gehele groep zelfkenners worden afgeschreven als mensen wiens ervaring geheel geen nut heeft voor de rest van de mensheid…

Thank you and goodnight.

[Vrij]

Ik ben geen leraar, goeroe, gids,  etc, ik ben ook geen leerling van wie of wat dan ook..
Dat soort 'achterlijkheid' ontgaat mij.
Ik ben geen 'ik die het beter weet dan jij  noch zie ik jou als iemand die mij 'iets te vertellen heeft.
Het enigste wat er gebeurt middels dit forum bv  is dat subjectieve inhoud getriggert wordt door wat het via de ogen binnen krijgt, en dat gaat geheel vanzelf, ook al lijkt er een moeite van specifieke aandacht mee begaan te zijn, dus niet.
Dit is simpel gezegt eenvoudig brabbelen om het brabbelen.. omdat we daar nou eenmaal toe in staat zijn.

Ik heb er geen 'doel mee, jij wel?

Dus daarmee kan de gehele groep zelfkenners worden afgeschreven als mensen wiens ervaring geheel geen nut heeft voor de rest van de mensheid…

Thank you and goodnight.

Is jouw ervaring van nut voor de rest van de mensheid? Zo ja, waarom zou dat voor door jou bepaalde 'anderen' niet zo zijn?

(Gevalletje uitsluiting misschien..)

[ervaringsgetuige]

Ach laat ze toch Bodhiboem, het zijn net kleine kinderen met een welles-nietes spelletje. Als jij zegt dat Osho een wijs man was, gaan zij - de leden van het Zelfkennisforum, geen één uitgezonderd - herhaaldelijk schrijven dat Osho een oplichter e.a. was. Maar wat weten ze ervan?

Hallo, je scheert weer iedereen over dezelfde kam!
Ik heb nooit gezegd dat Osho een oplichter e.a. was!
Ik ben zelf een groot Osho fan geweest. Eind jaren '80 kocht ik alle in NL vertaalde boeken van hem. Heb er wel een stuk of 20 in huis.
Eind 2003 ben ik een maand in zijn Ashram te Poonah / India verbleven.
Big fun! Alleen maar toffe mensen leren kennen.


Is Osho nu nog relevant?
Nee. Dat was het eind 2003 ook al niet meer. Ben enkele avonden in zijn ashram naar video's uit zijn tijd in de jaren '60 - '70 gaan kijken.
Geestig maar gedateerd.
De Netflix docu-serie "wild wild country" daarentegen zou ik zeker aanraden.

[Buddha Amitabha]

Het onderling stelling nemen is in deze topic over beoefening wel weer overduidelijk. Ik zie ook niet dat het duidelijke verschil van mening hier ooit zal verbeteren. Enigszins onderling begrip is vrijwel uitgesloten met de heren van het Zelfkennisforum. Ik kan natuurlijk slechts voor mezelf spreken. Ik ga geen ouwe koeien uit de sloot halen, maar ik kan in ieder geval geen redelijke dialoog hebben met de heren Vrij, i'm a loser en ervaringsgetuige, maar dat moge inmiddels overduidelijk zijn. Jammer, maar het zij zo.

In sessies conflicthantering beoefenen beide partijen (want deze topic gaat immers nog altijd over beoefening) vaak met een derde erbij (een gespreksleider) het luisteren naar elkaar, het wederzijds doorvragen en eventuele punten van respect actief benoemen. Zodat een dialoog alsnog mogelijk kan worden. Helaas denk ik niet dat dit hier gaat gebeuren, want het niveau van gespreksvoering is te vrijblijvend, ongelijk, respectloos en soms zelfs hooghartig.

Ik kan analyseren wat daar de psychologische oorzaken van zouden kunnen zijn. Ik zal dat wijselijk achterwege laten. Het stelling blijven nemen is echter een gebed zonder einde, denk ik. Hoelang is dat vol te houden? Ik vind het knap dat sommige oud-leden van dit Boeddhaforum desondanks toch blijven proberen de dialoog aan te gaan met de heren van het Zelfkennisforum. Dat is wel een compliment waardig, want mij lukt dat in ieder geval niet (meer).

Probeer je eens wat steviger op te stellen, i.p.v. je hypocriet en schijnheilig te verschuilen achter betogen van ellenlang geneuzel.. kom eens to the point!

Dit bedoel ik nou. Jammer dat je er weer met een gestrekt been in gaat. Op deze wijze zul je geen gesprekspartner (in mij) vinden. Wat nou, als ik, wat je hier schrijft, bijvoorbeeld exact op eenzelfde wijze aan jou zou richten? Ik denk niet dat je dat erg zou waarderen, laat staan dat je er een respectvolle dialoog door zou beginnen.

De sfeer is hier gewoon verknoeid. Het is zinloos om hier nog wat aan bij te dragen, zoals ik al schreef. Ik ga het hier ook verder bij laten.

[ervaringsgetuige]

 Ik heb mijn ervaringen met Krishnamurti voor mezelf zo uitgelegd dat de woorden van Krishnamurti rechtstreeks naar het hart gaan en daar ook meteen weer oplossen. Ze verplichten tot niks. De connectie die ik maakte was vooral zijn analyse van de conflicten in de wereld die hij terug bracht tot conflicten in de geest van een individu. Alleen van het oplossen van die conflicten kunnen ook de wereldconflicten en het lijden wat er uit voortvloeit stoppen, was zijn analyse. Het moet niet komen van nog meer opgelegde moraal, regels, wetten, instituties.

Zo simpel kan het zijn. 
Het komt gewoon altijd op hetzelfde neer: wil je de wereld veranderen? Begin bij jezelf.

Maar ik heb me nooit verplicht gevoeld, aangemoedigd om mijn eigen conflicten te zien laat staan daar wat aan te doen. Ik zag het meer als andermans issues.

Dat doen we allemaal tot er een moment komt waarin we inzien dat er niet aan "de wereld" moet gesleuteld worden, niemand 'tot rede' gebracht moet worden.
Er moet alleen naar het eigen lijden gekeken worden.

In die zin ben ik het helemaal eens met I'm a Loosers beschrijving dat je eigen lijden je toch vooral tot dingen verplicht.

Moet je daar een jaar lang voor discussiëren met een pneumatisch ontologisch filosoof als I'm a loser?
Je hoeft maar gratis op YouTube te luisteren naar Eckhart Tolle die van zijn eigen werk aangeeft dat dit het best gezien kan worden als het samenkomen van Jiddu Krishnamurti en Ramana Maharshi.

En in zijn boek van eind jaren '90 waarmee Eckhart Tolle wereldberoemd werd heeft Eckhart Tolle alles al beschrijven over het eigen lijden.
Zie...

De weg van het kruis
         
Er zijn veel berichten van mensen die vertellen dat ze God vonden door diep lijden. En dan is er de christelijke uitdrukking ‘de weg van het kruis’, die waarschijnlijk hetzelfde betekent.
         
Het gaat ons hier om niets anders.
Strikt genomen vonden ze God niet door het lijden, want lijden veronderstelt verzet. Ze vonden God door zich over te geven, door totale aanvaarding van wat is, waartoe ze door hun intense lijden gedwongen werden. Ze moeten ergens hebben beseft dat ze hun pijn zelf hadden gecreëerd.
                    
Hoe kun je overgave gelijkstellen met het vinden van God?

Omdat verzet onlosmakelijk verbonden is met het verstand, betekent loslaten van verzet – overgave dus – het einde van het verstand als je meester, de bedrieger die voorwendde ‘jou’ te zijn, de valse god. Alle oordelen en al je negativiteit verdwijnen. Dan gaat het gebied van Zijn, dat door het verstand verduisterd was, open. Opeens komt er een grote stilte in je op, een onpeilbaar gevoel van vrede. En in die vrede is grote vreugde. En in die vreugde is liefde. En helemaal in de binnenste kern is het heilige, het onmeetbare, Dat waarvoor geen naam is.
         
Ik noem het niet het vinden van God, want hoe kun je vinden wat je nooit hebt verloren, het leven dat je bent?
Het woord ‘God’ is niet alleen beperkend doordat het duizenden jaren lang verkeerd begrepen en misbruikt is, maar ook omdat het een andere entiteit veronderstelt dan jijzelf. God is Zijn zelf, niet een wezen. Er is hier geen relatie tussen subject en object, tussen jou en God mogelijk. Bewustwording van God is het natuurlijkste wat er is. Het verbazingwekkende en onbegrijpelijke feit is niet dat je je bewust kunt worden van God, maar dat je je niet bewust bent van God.
         
De weg van het kruis die je noemde, is de oude weg naar de verlichting en tot voor kort was het de enige weg. Maar wijs hem niet af en onderschat de effectiviteit ervan niet. Hij werkt nog steeds.
         
De weg van het kruis is een complete ommekeer. Het betekent dat het ergste wat er in je leven kan komen, je kruis, verandert in het beste dat je kan overkomen, door je tot de overgave te dwingen, tot de ‘dood’, door je te dwingen als niets te worden, als God te worden – want ook God is niet-iets.
         
En nu is de weg van het kruis nog steeds de enige weg voor de onbewuste meerderheid van de mensen. Ze kunnen alleen ontwaken door nog meer te lijden, en je kunt erop rekenen dat er grote omwentelingen vooraf zullen gaan aan verlichting als collectief verschijnsel. Dat proces geeft blijk van bepaalde universele wetten die de groei van het bewustzijn beheersen en was daarom voor sommige zieners te voorzien. Het wordt onder andere beschreven in het boek de Openbaring van Johannes of de Apocalyps, zij het verhuld in een duistere en soms ondoorgrondelijke symboliek. Dat lijden wordt niet door God toegebracht maar door de mensen die zo zichzelf en elkaar kwellen, en door bepaalde verdedigingsmaatregelen die de aarde als organisme neemt om zich te beschermen tegen de aanvallen van de menselijke waanzin.
         
Maar het aantal nu levende mensen dat een voldoende hoogontwikkeld bewustzijn heeft om niet verder te hoeven lijden om de verlichting te kunnen bereiken, neemt toe. Misschien ben jij een van die mensen.

Verlichting door het lijden – de weg van het kruis – komt erop neer dat je gedwongen wordt schoppend en krijsend het koninkrijk van de hemel binnen te gaan. Uiteindelijk geef je je over omdat je de pijn niet meer kunt verdragen, maar het kan nog heel lang duren voordat dat gebeurt. Bewust gekozen verlichting betekent dat je je gehechtheid aan verleden en toekomst loslaat en van het Nu het middelpunt van je leven maakt. Het betekent dat je ervoor kiest om in de toestand van de aanwezigheid te verkeren in plaats van in de tijd. Het betekent ja zeggen tegen wat is. Dan heb je geen pijn meer nodig. Hoeveel tijd denk je nog nodig te hebben voordat je kunt zeggen: ‘Ik wil geen pijn, geen lijden meer creëren’? Hoeveel pijn heb je nog nodig voordat je die keuze kunt maken? Als je denkt dat je meer tijd nodig hebt, krijg je meer tijd – en meer pijn. Want tijd en pijn zijn onafscheidelijk.

Uittreksel van: Eckhart Tolle. 'De kracht van het nu'.

Maar dat volstaat niet wat Eckhart Tolle schreef en heden ten dage ontelbare keren gratis op YouTube herhaalt.
Nee, er moet duchtig over gediscussieerd worden, Boeddhistische teksten erbij, pneumatisch ontologisch filosoferen over subject-object, de getuige en de acteur, de kennende leegte en tralala!

Je moet eerst zelf wel de noodzaak voelen dat er iets moet veranderen. Vele mensen hebben dat niet echt. Hun leven kabbelt wel door en ze hebben helemaal geen nood aan een les, leraar, toevlucht. Dat is voor stakkers zoals ik.

Daarom discussieer je ook zo graag over ingewikkelde toestanden met I'm a loser, terwijl het allemaal zo simpel is.
Maar ja... eens je doorhebt dat het leven éénvoudig is en je al dat filosofisch geneuzel niet nodig hebt ben je vaak al tegen je pensioen leeftijd aan.

[lang kwaat]

Je ratelt maar door en door en door en door.. gedreven door valse sentimenten.
Het ontbreekt je aan gedrevenheid om er op door te pakken.
Je 'weetjes' zijn je grootste obstakel geworden. So be it.
 

Ik voel dat dit weer de kant op gaat van elkaar alleen maar weer willen kwetsen en pijn doen.
In het echte leven zal dit waarschijnlijk niet zo snel opspelen, maar goed, dat is internet.
Ligt natuurlijk ook aan mij. Ik ben zeker niet fris.

Ik denk dat we allemaal hier wel deelnemen omdat we vinden dat we toch wel iets zinnigs te zeggen hebben?
En misschien zelfs iets waar een ander wat aan kan hebben?

Maar ja, als dat altijd als stront wordt behandeld, dan wordt dat allemaal best wel pijnlijk.
Ik vind dat ook echt wel pijnlijk.
Ik ga daar ook geen probleem van maken of iets wat ik moet overwinnen want dan kom je alleen maar aan bij totale onverschilligheid.

Ik zal ook wel geweld aandoen aan wat anderen willen en zeggen.
Maar ik ga er ook niet omheen lopen dat ik ook wel klaar ben met al die mensen die je ongevraagd als hun leerling zien en die nooit meer enige andere relatie voelen, kennelijk, dan henzelf als leraar en ik als hun leerling. Waarom willen ze nooit wat van mij leren?
Er is nooit contact noem ik dat maar. Ik heb geen zin meer in dit soort gebrek aan contact.

Al die illustratie van iemands wetendheid, ik ben er ook wel klaar mee.

Zou je er eens serieus op in willen gaan wat dit nou eigenlijk ook allemaal moet voorstellen?
Wat wil jij nou?

Ik ben geen leraar, goeroe, gids,  etc, ik ben ook geen leerling van wie of wat dan ook..
Dat soort 'achterlijkheid' ontgaat mij.
Ik ben geen 'ik die het beter weet dan jij  noch zie ik jou als iemand die mij 'iets te vertellen heeft.
Het enigste wat er gebeurt middels dit forum bv  is dat subjectieve inhoud getriggert wordt door wat het via de ogen binnen krijgt, en dat gaat geheel vanzelf, ook al lijkt er een moeite van specifieke aandacht mee begaan te zijn, dus niet.
Dit is simpel gezegt eenvoudig brabbelen om het brabbelen.. omdat we daar nou eenmaal toe in staat zijn.

Ik heb er geen 'doel mee, jij wel?

Zeker, ik ben echt niet maar wat aan brabbelen om het brabbelen. Ik geloof wederom jij ook niet.
Ik merk altijd zoveel verschil tussen hoe ik jou beleef en hoe jij zaken weergeeft over jezelf.
Elk bericht van jou heeft voor mij de vorm van een boodschap maar je vindt zelf weer dat je boodschaploos bent.
Elk bericht van jou beleef ik als meer dan brabbelen om het brabbelen maar je spiegelt jezelf kennelijk voor dat het slechts wat brabbelen is
In elk bericht toon je je superieur aan mij, maar je vindt zelf weer dat je gelijk bent aan iedereen.
Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik merk ook dat wij steeds op een manier met in elkaar in contact komen die steeds neerkomt op psycho-analyse, etiketteren, de maat nemen, zogenaamd elkaar doorgronden, afkraken.
Ik heb er geen zin meer in. Dit is voor mij ook ongezond.

Het beste Vrij.

[lang kwaat]

Ik kan analyseren wat daar de psychologische oorzaken van zouden kunnen zijn. Ik zal dat wijselijk achterwege laten.

Dat vind ik wijs van je. Het is eigenlijk allemaal even verschrikkelijk. Dat psycho-analytisch ontleden van elkaar.
Ik ervaar dit zelf als randpsychotisch en extreem liefdeloos. Er komt zoveel ellende uit voort.
Het is een soort misbruik van elkaar. Het is afschuwelijk.
Vroeger ging ik hier eindeloos mee door. Dat brengt alleen maar schade toe kan ik verzekeren. 

Op sutta central verbieden ze dit ook. Dat vind ik heel wijs.
Zodra mensen anderen gaan analyseren, wordt zo'n bericht meteen geflagged en als iemand niet stopt verwijderd.

Ik denk wel dat het goed zou zijn om hierop in te grijpen en niet toe te staan.

We kennen elkaar niet. Punt. Psycho-analyseren van mensen die je niet kent is ongepast.

Zou je hierop willen ingrijpen beheerder?

[Buddha Amitabha]

Ik kan analyseren wat daar de psychologische oorzaken van zouden kunnen zijn. Ik zal dat wijselijk achterwege laten.

Dat vind ik wijs van je. Het is eigenlijk allemaal even verschrikkelijk. Dat psycho-analytisch ontleden van elkaar.
Ik ervaar dit zelf als randpsychotisch en extreem liefdeloos. Er komt zoveel ellende uit voort.
Het is een soort misbruik van elkaar. Het is afschuwelijk.
Vroeger ging ik hier eindeloos mee door. Dat brengt alleen maar schade toe kan ik verzekeren. 

Op sutta central verbieden ze dit ook. Dat vind ik heel wijs.
Zodra mensen anderen gaan analyseren, wordt zo'n bericht meteen geflagged en als iemand niet stopt verwijderd.

Ik denk wel dat het goed zou zijn om hierop in te grijpen en niet toe te staan.

We kennen elkaar niet. Punt. Psycho-analyseren van mensen die je niet kent is ongepast.

Zou je hierop willen ingrijpen beheerder?

Dank je. Eigenlijk zou ik het waarderen, als we op het reguliere Boeddhaforum weer eens verder zouden redeneren via nieuwe topics. Dan hoeft het gedoe zich hier niet van kwaad tot erger te ontwikkelen. Want niemand heeft daar immers iets aan. Zo lijkt me.

[ervaringsgetuige]

Ik kan analyseren wat daar de psychologische oorzaken van zouden kunnen zijn. Ik zal dat wijselijk achterwege laten.

Dat vind ik wijs van je. Het is eigenlijk allemaal even verschrikkelijk. Dat psycho-analytisch ontleden van elkaar.

Bij mij in Vlaanderen zijn er verhitte discussies in de media bezig over de zin en onzin van psychanalyse, pseudowetenschap voor de éne, behulpzaam voor de andere.

[I'm a loser]

Ik voel dat dit weer de kant op gaat van elkaar alleen maar weer willen kwetsen en pijn doen.

Dan hebben degenen met een leeg gemoed geluk, waar leegte is kan ook geen gekwetstheid en pijn zijn.   Alleen iemand kan gekwetst zijn en pijn lijden.

[I'm a loser]

Het onderling stelling nemen is in deze topic over beoefening wel weer overduidelijk. Ik zie ook niet dat het duidelijke verschil van mening hier ooit zal verbeteren. Enigszins onderling begrip is vrijwel uitgesloten met de heren van het Zelfkennisforum. Ik kan natuurlijk slechts voor mezelf spreken. Ik ga geen ouwe koeien uit de sloot halen, maar ik kan in ieder geval geen redelijke dialoog hebben met de heren Vrij, i'm a loser en ervaringsgetuige, maar dat moge inmiddels overduidelijk zijn. Jammer, maar het zij zo.

In sessies conflicthantering beoefenen beide partijen (want deze topic gaat immers nog altijd over beoefening) vaak met een derde erbij (een gespreksleider) het luisteren naar elkaar, het wederzijds doorvragen en eventuele punten van respect actief benoemen. Zodat een dialoog alsnog mogelijk kan worden. Helaas denk ik niet dat dit hier gaat gebeuren, want het niveau van gespreksvoering is te vrijblijvend, ongelijk, respectloos en soms zelfs hooghartig.

Ik kan analyseren wat daar de psychologische oorzaken van zouden kunnen zijn. Ik zal dat wijselijk achterwege laten. Het stelling blijven nemen is echter een gebed zonder einde, denk ik. Hoelang is dat vol te houden? Ik vind het knap dat sommige oud-leden van dit Boeddhaforum desondanks toch blijven proberen de dialoog aan te gaan met de heren van het Zelfkennisforum. Dat is wel een compliment waardig, want mij lukt dat in ieder geval niet (meer).

Voelt dat nou fijn aan, die tweedeling tussen 'wij' van het Boeddhaforum en 'zijn' van het Zelfkennisforum?   Waar sprake in van deling, is ook sprake van wel-twee.

[I'm a loser]

Dat vind ik wijs van je. Het is eigenlijk allemaal even verschrikkelijk. Dat psycho-analytisch ontleden van elkaar.
Ik ervaar dit zelf als randpsychotisch en extreem liefdeloos. Er komt zoveel ellende uit voort.
Het is een soort misbruik van elkaar. Het is afschuwelijk.
Vroeger ging ik hier eindeloos mee door. Dat brengt alleen maar schade toe kan ik verzekeren. 

Op sutta central verbieden ze dit ook. Dat vind ik heel wijs.
Zodra mensen anderen gaan analyseren, wordt zo'n bericht meteen geflagged en als iemand niet stopt verwijderd.

Ik denk wel dat het goed zou zijn om hierop in te grijpen en niet toe te staan.

We kennen elkaar niet. Punt. Psycho-analyseren van mensen die je niet kent is ongepast.

Zou je hierop willen ingrijpen beheerder?

Is het wel eens in je opgekomen dat er niet eens sprake is van psycho-analytisch ontleden?  Ik kan aan het taalgebruik zie wie hier schrijft als een 'zelf'.  En dat terwijl er volgens de Boeddha himself (grapje) niet eens sprake is van een zelf.

Het is natuurlijk wel een zieke grap als deelnemers hier enerzijds Boeddha napraten en beweren dat er niet zoiets als een zelf is en anderzijds vanuit dat zelf gaan schrijven!

[Bodhiboem]

Is jouw ervaring van nut voor de rest van de mensheid? Zo ja, waarom zou dat voor door jou bepaalde 'anderen' niet zo zijn?

(Gevalletje uitsluiting misschien..)

Ik denk dat iedereen te zijner tijd de rol van leraar, goeroe, gids op zich moet nemen, vooral als je denkt een buitengewone ervaring te vertegenwoordigen. Al is het maar voor eventjes.

Verder denk ik dat alle gesprekken van dit soort horen te worden benaderd als satsang, samenkomen in waarheid. Iedereen krijgt op een bepaald moment de sprekers stok aangereikt.

Alles wat wij doen laat sporen achter, als voetafdrukken in het zand.

[Vrij]

Is jouw ervaring van nut voor de rest van de mensheid? Zo ja, waarom zou dat voor door jou bepaalde 'anderen' niet zo zijn?

(Gevalletje uitsluiting misschien..)

Ik denk dat iedereen te zijner tijd de rol van leraar, goeroe, gids op zich moet nemen, vooral als je denkt een buitengewone ervaring te vertegenwoordigen. Al is het maar voor eventjes.

Verder denk ik dat alle gesprekken van dit soort horen te worden benaderd als satsang, samenkomen in waarheid. Iedereen krijgt op een bepaald moment de sprekers stok aangereikt.

Alles wat wij doen laat sporen achter, als voetafdrukken in het zand.

De meest buitengewone 'ervaring is zo gewoon, dat het niet meer te ervaren is..
Alles wat doorgaat voor buitengewoon, is de spijker raak maar de plank mis.

[lang kwaat]

Dat vind ik wijs van je. Het is eigenlijk allemaal even verschrikkelijk. Dat psycho-analytisch ontleden van elkaar.
Ik ervaar dit zelf als randpsychotisch en extreem liefdeloos. Er komt zoveel ellende uit voort.
Het is een soort misbruik van elkaar. Het is afschuwelijk.
Vroeger ging ik hier eindeloos mee door. Dat brengt alleen maar schade toe kan ik verzekeren. 

Op sutta central verbieden ze dit ook. Dat vind ik heel wijs.
Zodra mensen anderen gaan analyseren, wordt zo'n bericht meteen geflagged en als iemand niet stopt verwijderd.

Ik denk wel dat het goed zou zijn om hierop in te grijpen en niet toe te staan.

We kennen elkaar niet. Punt. Psycho-analyseren van mensen die je niet kent is ongepast.

Zou je hierop willen ingrijpen beheerder?

Is het wel eens in je opgekomen dat er niet eens sprake is van psycho-analytisch ontleden?  Ik kan aan het taalgebruik zie wie hier schrijft als een 'zelf'.  En dat terwijl er volgens de Boeddha himself (grapje) niet eens sprake is van een zelf.

Het is natuurlijk wel een zieke grap als deelnemers hier enerzijds Boeddha napraten en beweren dat er niet zoiets als een zelf is en anderzijds vanuit dat zelf gaan schrijven!

Zintuiglijk informatie valt op jouw oog, treft je oor, je neus, je lichaam, je tong en wordt door jouw brein verwerkt, en leidt tot een bepaalde ervaring voor jou.
Geen zelf komt er aan te pas maar die belevingswereld is wel iets persoonlijks, iets wat bij jou ontstaat en bij mij ontstaan andere zaken.

De sutta's geven wel aan dat dit ook niet verandert bij bevrijding, hoe zou dat ook kunnen?
Verlies je opeens je neus, oog, oor, brein, lichaam?
Die zintuiglijke poorten blijven werken.

Bevrijding realiseer je net zo ook op persoonlijke wijze, geven de sutta's aan.

Je kunt van alles meemaken en zien maar dat is niet bevrijding in Pali boeddhisme.
Bevrijding gaat de acteur aan, om in jouw taal te spreken.

[I'm a loser]

Dat vind ik wijs van je. Het is eigenlijk allemaal even verschrikkelijk. Dat psycho-analytisch ontleden van elkaar.
Ik ervaar dit zelf als randpsychotisch en extreem liefdeloos. Er komt zoveel ellende uit voort.
Het is een soort misbruik van elkaar. Het is afschuwelijk.
Vroeger ging ik hier eindeloos mee door. Dat brengt alleen maar schade toe kan ik verzekeren. 

Op sutta central verbieden ze dit ook. Dat vind ik heel wijs.
Zodra mensen anderen gaan analyseren, wordt zo'n bericht meteen geflagged en als iemand niet stopt verwijderd.

Ik denk wel dat het goed zou zijn om hierop in te grijpen en niet toe te staan.

We kennen elkaar niet. Punt. Psycho-analyseren van mensen die je niet kent is ongepast.

Zou je hierop willen ingrijpen beheerder?

Is het wel eens in je opgekomen dat er niet eens sprake is van psycho-analytisch ontleden?  Ik kan aan het taalgebruik zie wie hier schrijft als een 'zelf'.  En dat terwijl er volgens de Boeddha himself (grapje) niet eens sprake is van een zelf.

Het is natuurlijk wel een zieke grap als deelnemers hier enerzijds Boeddha napraten en beweren dat er niet zoiets als een zelf is en anderzijds vanuit dat zelf gaan schrijven!

Zintuiglijk informatie valt op jouw oog, treft je oor, je neus, je lichaam, je tong en wordt door jouw brein verwerkt, en leidt tot een bepaalde ervaring voor jou.
Geen zelf komt er aan te pas maar die belevingswereld is wel iets persoonlijks, iets wat bij jou ontstaat en bij mij ontstaan andere zaken.

De sutta's geven wel aan dat dit ook niet verandert bij bevrijding, hoe zou dat ook kunnen?
Verlies je opeens je neus, oog, oor, brein, lichaam?
Die zintuiglijke poorten blijven werken.

Bevrijding realiseer je net zo ook op persoonlijke wijze, geven de sutta's aan.

Je kunt van alles meemaken en zien maar dat is niet bevrijding in Pali boeddhisme.
Bevrijding gaat de acteur aan, om in jouw taal te spreken.

Bevrijding gaat inderdaad de acteur aan, want die blijkt geen 'zelf' te zijn.  Doch ik zie hier ...over zoiets als 'na de dood' schrijven.   Als er geen zelf is, is er ook geen na de dood.   Hoe kan iets dood gaan wat geen zelf heeft?

[lang kwaat]

Bevrijding gaat inderdaad de acteur aan, want die blijkt geen 'zelf' te zijn.  Doch ik zie hier ...over zoiets als 'na de dood' schrijven.   Als er geen zelf is, is er ook geen na de dood.   Hoe kan iets dood gaan wat geen zelf heeft?

Dat zelf begrip ligt nogal ingewikkeld in boeddhisme vind ik, in de zin dat er heel veel uiteenlopende uitleg over is. Maar bij mij leeft het vooral op zo'n manier dat er niet echt een mentale entiteit in mensen zit of andere wezens die regeert, die alles bestiert, in controle is, en die ook emoties opwekt, dingen wil etc. Het lijkt misschien alsof we zo'n entiteit zijn die wil, voelt, kent, leeft ,maar dat is dan meer een indruk, een vertekende perceptie.

Het Pali Boeddhisme zit elke vorm van identificatie en mijn-maken als iets wat lijden veroorzaakt. Of je nu mentale verschijnselen die komen en gaan aanziet voor 'dit ben Ik, dit is van mij, dit is mijn zelf' of je ziet de lege ruimte, het lege gemoed aan voor 'dit ben Ik, dit is van-mij, dit is mijn zelf', in beide gevallen is dat gewoon identificatie en gehechtheid en verbeelding.
Waar je aan gehecht bent daar zit je vast. Daar verstart de boel. Daar is geen ontwikkeling meer. Geen proces, geen vloeiende situatie. Daar wordt je als een bloem die maar nooit uit zijn knop komt.

In MN2 raadt de Boeddha zelfonderzoek ook af om die reden. De kans is heel groot dat je een bepaalde zelf-visie ontwikkelt en daaraan extreem gehecht raakt.
Hij raadt aan: richt je niet op 'wat/wie ben Ik' maar op: Wat is je lijden, wat is de oorzaak, wat is de opheffing, wat is de weg. Kijk op die manier.

Hoe zet je je vast, welke neigingen spelen een rol, welke visies, hoe werkt dit allemaal bij jezelf.
Dat zou de focus moeten zijn en niet de vraag wie/wat ben Ik?

Ik vind die insteek wel eens wat beperkt omdat ik ook het gevoel heb dat het niet alleen maar draait en lijden en diens opheffing.
Het lukt me niet echt 100% te verbinden met dat doel maar ik gooi het ook niet echt weg.
Ik geloof wel dat de kennis die in boeddhisme is, heel waardevol is.

[Bodhiboem]

In MN2 raadt de Boeddha zelfonderzoek ook af om die reden. De kans is heel groot dat je een bepaalde zelf-visie ontwikkelt en daaraan extreem gehecht raakt.
Hij raadt aan: richt je niet op 'wat/wie ben Ik' maar op: Wat is je lijden, wat is de oorzaak, wat is de opheffing, wat is de weg. Kijk op die manier.

Siebe, denk je niet dat de vertaling van dukkha als ontevredenheid hier meer licht op gooit? Als je je ontevredenheid kan vinden, de oorzaak ervan identificeert, de opheffing ervan vindt.

Het lijkt mij dat de ontevredenheid de mens kwelt en weghoud bij vrede, vriendelijkheid, en uiteindelijk liefde.

[lang kwaat]

In MN2 raadt de Boeddha zelfonderzoek ook af om die reden. De kans is heel groot dat je een bepaalde zelf-visie ontwikkelt en daaraan extreem gehecht raakt.
Hij raadt aan: richt je niet op 'wat/wie ben Ik' maar op: Wat is je lijden, wat is de oorzaak, wat is de opheffing, wat is de weg. Kijk op die manier.

Siebe, denk je niet dat de vertaling van dukkha als ontevredenheid hier meer licht op gooit? Als je je ontevredenheid kan vinden, de oorzaak ervan identificeert, de opheffing ervan vindt.

Het lijkt mij dat de ontevredenheid de mens kwelt en weghoud bij vrede, vriendelijkheid, en uiteindelijk liefde.

Ja, die aandacht voor ontevredenheid is dan ook aandacht voor je lijden en hoe dat veroorzaakt wordt.
Ik vind dit zelf wat lastig want is het nou wel zo erg dat je geen vrede hebt met wat niet deugt, krom is etc.
Wie wordt er nou echt beter van als iedereen alles maar goed vindt?

[ervaringsgetuige]

"In het verhaal van de Toren van Babel is de mensheid gefragmenteerd in talloze talen, overtuigingen, culturen en interesses.
Babel betekent letterlijk "de poort van God".
De poort is onze denkgeest - onze geconditioneerde structuren.
Voor diegene die hun ware aard, hun ware essentie voorbij naam en vorm kunnen realiseren, zij zijn ingewijd in het grote mysterie van wat ligt achter de poort."

bron vanaf 02:49 in > Samadhi Movie, 2018 - Part 2 (It's Not What You Think) / YouTube

[Bodhiboem]

In MN2 raadt de Boeddha zelfonderzoek ook af om die reden. De kans is heel groot dat je een bepaalde zelf-visie ontwikkelt en daaraan extreem gehecht raakt.
Hij raadt aan: richt je niet op 'wat/wie ben Ik' maar op: Wat is je lijden, wat is de oorzaak, wat is de opheffing, wat is de weg. Kijk op die manier.

Siebe, denk je niet dat de vertaling van dukkha als ontevredenheid hier meer licht op gooit? Als je je ontevredenheid kan vinden, de oorzaak ervan identificeert, de opheffing ervan vindt.

Het lijkt mij dat de ontevredenheid de mens kwelt en weghoud bij vrede, vriendelijkheid, en uiteindelijk liefde.

Ja, die aandacht voor ontevredenheid is dan ook aandacht voor je lijden en hoe dat veroorzaakt wordt.
Ik vind dit zelf wat lastig want is het nou wel zo erg dat je geen vrede hebt met wat niet deugt, krom is etc.
Wie wordt er nou echt beter van als iedereen alles maar goed vindt?

Zijn er wel dingen die niet deugen, krom zijn, etc? Uiteindelijk bestaat alleen datgene wat is.

Ik zou zelfs zeggen dat alles wat niet deugt alleen in de geest verschijnt. Hetzelfde met alles dat heilig is.

Dingen zijn niet uit zichzelf niet deugend.

[lang kwaat]

In MN2 raadt de Boeddha zelfonderzoek ook af om die reden. De kans is heel groot dat je een bepaalde zelf-visie ontwikkelt en daaraan extreem gehecht raakt.
Hij raadt aan: richt je niet op 'wat/wie ben Ik' maar op: Wat is je lijden, wat is de oorzaak, wat is de opheffing, wat is de weg. Kijk op die manier.

Siebe, denk je niet dat de vertaling van dukkha als ontevredenheid hier meer licht op gooit? Als je je ontevredenheid kan vinden, de oorzaak ervan identificeert, de opheffing ervan vindt.

Het lijkt mij dat de ontevredenheid de mens kwelt en weghoud bij vrede, vriendelijkheid, en uiteindelijk liefde.

Ja, die aandacht voor ontevredenheid is dan ook aandacht voor je lijden en hoe dat veroorzaakt wordt.
Ik vind dit zelf wat lastig want is het nou wel zo erg dat je geen vrede hebt met wat niet deugt, krom is etc.
Wie wordt er nou echt beter van als iedereen alles maar goed vindt?

Zijn er wel dingen die niet deugen, krom zijn, etc? Uiteindelijk bestaat alleen datgene wat is.

Ik zou zelfs zeggen dat alles wat niet deugt alleen in de geest verschijnt. Hetzelfde met alles dat heilig is.

Dingen zijn niet uit zichzelf niet deugend.

Dat is misschien wel zo, op een rationele manier. Maar beleef je dit nou echt zo?
Ik heb dit nog nooit zo beleefd.

Overigens is in de Pali sutta's de schaamte over je eigen immoreel gedrag en ook de vrees voor de consequenties, een kwaliteit op het Pad.
Milarepa werd volgens overleving heel erg gemotiveerd om bevrijding te realiseren doordat ie heel erg zo beleefde dat ie geheid in de hel geboren zou worden door de toepassing van zwarte magie waardoor mensen stierven.

Ik vind dit altijd ergens wel knellen.
Aan de ene kant is er wens niet te lijden maar er is toch meer dan dat. Ik is een wens dat je waarachtig leeft, dat je niet jezelf en anderen belazerd, oprecht etc.

Ik vind wat je zegt vergelijkbaar met hoe de sutta-Boeddha spreekt over intieme banden.
Hij zegt dat het lijden veroorzaakt en dat ie geen intieme banden meer aanging.

Dat is natuurlijk ook wel zo bij intieme banden, maar ik vind het zelf nogal rationeel allemaal om dan maar te denken///ik moet vooral geen intieme banden aangaan want ik zou eens kunnen lijden of verdriet krijgen of spijt. Misschien ben ik hierin niet voldoende overtuigd dat mijn leven alleen gaat om beeindiging van lijden.

[Bodhiboem]

Dat is misschien wel zo, op een rationele manier. Maar beleef je dit nou echt zo?
Ik heb dit nog nooit zo beleefd.

Jazeker beleef ik dit echt zo. Als je echt naar de wereld kijkt, is het enige goed en kwaad in de geest van de mens, en zelfs dat is te betwijfelen. De natuur is wat het is, het fysieke, het lichaam is gewoon zonder natuur.

Als je het oordelen laat gaan en het denken simplificeert, dan kom je uit bij de natuurlijke mens, waar goed en kwaad niet bestaan. Daar is vrede te vinden, en geluk, en liefde.

Overigens is in de Pali sutta's de schaamte over je eigen immoreel gedrag en ook de vrees voor de consequenties, een kwaliteit op het Pad.

Schaamte en immoraliteit zijn dus ook niet natuurlijke gedachten. Toen wij als oer-mensen over de Afrikaanse graslanden liepen, waren dat soort concepten er niet.

Milarepa werd volgens overleving heel erg gemotiveerd om bevrijding te realiseren doordat ie heel erg zo beleefde dat ie geheid in de hel geboren zou worden door de toepassing van zwarte magie waardoor mensen stierven.

Tja de hel… de hel is een zoektocht door de verbeelding naar “het ergste wat je kan overkomen”, het is niet echt. Samen met de hemel is het een stukje psychologie dat werkt op de doelen van de mens, waar hij zoekt naar het vinden van plezier en het vermijden van pijn.

Aan de ene kant is er wens niet te lijden maar er is toch meer dan dat. Ik is een wens dat je waarachtig leeft, dat je niet jezelf en anderen belazerd, oprecht etc.

Als je leeft in eenvoud en vrijgevigheid, gelijk deelt met anderen die ook behoefte hebben, dan is er genoeg voor iedereen. Dat was voor de oer-mensen ook zo.

Ik vind wat je zegt vergelijkbaar met hoe de sutta-Boeddha spreekt over intieme banden. Hij zegt dat het lijden veroorzaakt en dat ie geen intieme banden meer aanging.

Dat is toch niet wat ik bedoel. Intieme banden zijn een intrinsiek deel van de natuurlijke mens, ik zou die niet verzaken. Maar het laten gaan van oordelen over goed en kwaad is van een andere orde, die zijn een geconditioneerd iets, een gewoonte van religieus denken dat stamt uit de begrippen ‘ons’ en ‘hen’.

Maar de natuurlijke mens heeft die tendensen in veel mindere mate. Als je kijkt naar ontmoetingen tussen primitieve mensen uit het Amazone oerwoud en moderne mensen, dan wordt er ook niet gevochten behalve als de modernen het beginnen.

Misschien ben ik hierin niet voldoende overtuigd dat mijn leven alleen gaat om beeindiging van lijden.

Ik denk dat wij allemaal onafhankelijke paden bewandelen, Siebe. Je kan van de Boeddha leren, maar je kan geen kopie van hem worden.

[lang kwaat]

Wat bedoel je dan met de natuurlijke mens? Het is bekend dat primitieve volken echt niet vredelievend zijn hoor. Dat is een mythe. Ze vreten elkaar zelfs op.
Indianen waren ook altijd in oorlog met elkaar en ook dat is niet gestart bij de komst van blanke Europeanen, heb ik begrepen.

[Bodhiboem]

Wat bedoel je dan met de natuurlijke mens? Het is bekend dat primitieve volken echt niet vredelievend zijn hoor. Dat is een mythe. Ze vreten elkaar zelfs op.
Indianen waren ook altijd in oorlog met elkaar en ook dat is niet gestart bij de komst van blanke Europeanen, heb ik begrepen.

De primitieve volken even daar gelaten, dat was maar een voorbeeld. Denk voor de taal, toen de mens nog meer een slimme aap was.

Je kan die oer-vrede in jezelf ervaren, als je je gedachten op nul zet, je ontspant en je richt op simpelweg zijn, dan merk je ook dat er vredelievende gevoelens naar boven komen en van een vriendelijke aard. Dat is de natuurlijke mens.

[lang kwaat]

Wat bedoel je dan met de natuurlijke mens? Het is bekend dat primitieve volken echt niet vredelievend zijn hoor. Dat is een mythe. Ze vreten elkaar zelfs op.
Indianen waren ook altijd in oorlog met elkaar en ook dat is niet gestart bij de komst van blanke Europeanen, heb ik begrepen.

De primitieve volken even daar gelaten, dat was maar een voorbeeld. Denk voor de taal, toen de mens nog meer een slimme aap was.

Je kan die oer-vrede in jezelf ervaren, als je je gedachten op nul zet, je ontspant en je richt op simpelweg zijn, dan merk je ook dat er vredelievende gevoelens naar boven komen en van een vriendelijke aard. Dat is de natuurlijke mens.

We leven nu in een situatie die in veel opzichten niet meer natuurlijk is. We hebben alles. Volgens mij is dat ook het enige waardoor mensen zichzelf kunnen wijsmaken dat ze een soort onafhankelijk welzijn, vrede hebben gevonden of zelfs gerealiseerd. Ik vind dat maar praatjes. Verkooppraatjes. Het zijn altijd mensen die het aan niks ontbreekt die zulke praatjes hebben.
Ik heb daar geen vertrouwen in. 

[Bodhiboem]

Wat bedoel je dan met de natuurlijke mens? Het is bekend dat primitieve volken echt niet vredelievend zijn hoor. Dat is een mythe. Ze vreten elkaar zelfs op.
Indianen waren ook altijd in oorlog met elkaar en ook dat is niet gestart bij de komst van blanke Europeanen, heb ik begrepen.

De primitieve volken even daar gelaten, dat was maar een voorbeeld. Denk voor de taal, toen de mens nog meer een slimme aap was.

Je kan die oer-vrede in jezelf ervaren, als je je gedachten op nul zet, je ontspant en je richt op simpelweg zijn, dan merk je ook dat er vredelievende gevoelens naar boven komen en van een vriendelijke aard. Dat is de natuurlijke mens.

We leven nu in een situatie die in veel opzichten niet meer natuurlijk is. We hebben alles. Volgens mij is dat ook het enige waardoor mensen zichzelf kunnen wijsmaken dat ze een soort onafhankelijk welzijn, vrede hebben gevonden of zelfs gerealiseerd. Ik vind dat maar praatjes. Verkooppraatjes. Het zijn altijd mensen die het aan niks ontbreekt die zulke praatjes hebben.
Ik heb daar geen vertrouwen in.

Tja weetje, ik denk dat jij waarschijnlijk meer hebt dan ik. Ik leef bij mijn moeder, ik heb geen eigen huis, geen vrouw of kinderen, geen baan, geen auto, geen luxe goederen als een jacht of zelfs een PlayStation, weinig kleren en heb eigenlijk nieuwe schoenen nodig. Maar toch ben ik gelukkig, en denk ik dat ik genoeg heb. Ik leef een simpel leven en geniet van de kleine dingen. Een fietstochtje, een kopje koffie, de kleuren van de bloemen in het veld waar ik langskom…

In zekere mate is het vrijwillige eenvoud, want ik heb wel genoeg geld, maar waarom zou ik deze dingen kopen of bemachtigen? Het gaat mij alleen maar om de liefde in het leven. Ik denk liever aan een bloeiende kersenboom dan dat ik eigenaar ben van een auto.

Gisteren reed ik op de fiets samen met mijn moeder naar het crematorium om de as van mijn stiefvader op te halen. Het was een fijne middag, frisse lucht en even fietsend door het bos. Het was een moment van bezinning, daar op het crematorium, als je beslist wat er met de as van een geliefde moet gebeuren. Wij hadden besloten maar een klein deel van de as mee te nemen en de rest te laten uitstrooien per vliegtuig boven de Noordzee. Dat is een stukje liefde.

De wolken drijven voorbij in de lucht, steeds veranderend en vergankelijk. Toch is het leven woest bezig de liefde te verwezenlijken. Vogeltjes bouwen nesten, hommels zoeken naar bloemen met nectar, poezen sluipen rond van tuin naar tuin… het is allemaal prachtig. Het blijft in beweging, het oude vergaat met dezelfde vaart dat de liefde het nieuwe creëert.

[lang kwaat]

Wat bedoel je dan met de natuurlijke mens? Het is bekend dat primitieve volken echt niet vredelievend zijn hoor. Dat is een mythe. Ze vreten elkaar zelfs op.
Indianen waren ook altijd in oorlog met elkaar en ook dat is niet gestart bij de komst van blanke Europeanen, heb ik begrepen.

De primitieve volken even daar gelaten, dat was maar een voorbeeld. Denk voor de taal, toen de mens nog meer een slimme aap was.

Je kan die oer-vrede in jezelf ervaren, als je je gedachten op nul zet, je ontspant en je richt op simpelweg zijn, dan merk je ook dat er vredelievende gevoelens naar boven komen en van een vriendelijke aard. Dat is de natuurlijke mens.

We leven nu in een situatie die in veel opzichten niet meer natuurlijk is. We hebben alles. Volgens mij is dat ook het enige waardoor mensen zichzelf kunnen wijsmaken dat ze een soort onafhankelijk welzijn, vrede hebben gevonden of zelfs gerealiseerd. Ik vind dat maar praatjes. Verkooppraatjes. Het zijn altijd mensen die het aan niks ontbreekt die zulke praatjes hebben.
Ik heb daar geen vertrouwen in.

Tja weetje, ik denk dat jij meer hebt dan ik. Ik leef bij mijn moeder, ik heb geen eigen huis, geen vrouw of kinderen, geen baan, geen auto, geen luxe goederen als een jacht of zelfs een PlayStation, weinig kleren en heb eigenlijk nieuwe schoenen nodig. Maar toch ben ik gelukkig, en denk ik dat ik genoeg heb. Ik leef een simpel leven en geniet van de kleine dingen. Een fietstochtje, een kopje koffie, de kleuren van de bloemen in het veld waar ik langskom…

 Ik denk dat jij ook gezegend bent met een behoorlijke gezond lichaam, dat maakt meestal ook veel uit.
Ik zie wel in jouw berichten dat je dit best wel vanzelfsprekend vindt. Dat je aftakeling, ziekte, dood, lijden benadert als iets wat maar een heel klein aspect/deel is van je leven.
Dat leeft wel bij je, heb ik meerdere keren gezien.

Maar dat is dan wel jouw leven want het is voor heel veel mensen heel anders.
Heel veel mensen leven met lichamelijke en mentale klachten.  Constant.

Kijk je wel eens naar "Over mijn lijk"? Jonge mensen in de bloei van het hun leven, soms met kinderen, plannen etc. leven niet lang meer.
Die lichamelijk gezondheid is ook iets wat vast wel jouw geluk ondersteunt, en ook dat is niet vanzelfsprekend.

[Bodhiboem]

Tja weetje, ik denk dat jij meer hebt dan ik. Ik leef bij mijn moeder, ik heb geen eigen huis, geen vrouw of kinderen, geen baan, geen auto, geen luxe goederen als een jacht of zelfs een PlayStation, weinig kleren en heb eigenlijk nieuwe schoenen nodig. Maar toch ben ik gelukkig, en denk ik dat ik genoeg heb. Ik leef een simpel leven en geniet van de kleine dingen. Een fietstochtje, een kopje koffie, de kleuren van de bloemen in het veld waar ik langskom…

 Ik denk dat jij ook gezegend bent met een behoorlijke gezond lichaam, dat maakt meestal ook veel uit.
Ik zie wel in jouw berichten dat je dit best wel vanzelfsprekend vindt. Dat je aftakeling, ziekte, dood, lijden benadert als iets wat maar een heel klein aspect/deel is van je leven.
Dat leeft wel bij je, heb ik meerdere keren gezien.

Maar dat is dan wel jouw leven want het is voor heel veel mensen heel anders.
Heel veel mensen leven met lichamelijke en mentale klachten.  Constant.

Kijk je wel eens naar "Over mijn lijk"? Jonge mensen in de bloei van het hun leven, soms met kinderen, plannen etc. leven niet lang meer.
Die lichamelijk gezondheid is ook iets wat vast wel jouw geluk ondersteunt, en ook dat is niet vanzelfsprekend.

Tja, ik ben nu 51 en heb nu ook sinds een jaartje last van pijnlijke knieën. Ik heb een aanhoudende hoest, al een aantal maanden, waarmee ik eigenlijk naar de huisarts moet. Ik lijdt ook aan een mentale conditie, waar ik al dertien jaar lang medicijnen voor slik die mij 25 kg overgewicht hebben bezorgd en die mij de halve dag duf maken, en waardoor ik statistisch gezien 10 tot 12 jaar korter zal leven dan gemiddeld. Zo gaat het leven.

En toch, en toch… hoef ik niks aan dit leven toe te voegen of weg te laten. Zit ik met genot op de sofa in de vroege ochtend te genieten van de opkomende zon. Vier ik het leven met een Trappisten biertje een keer per maand. Het zijn de kleine dingen die het leven waardevol maken, en ik maak me niet druk over wat mijn geest allemaal doet, daar is het geluk te vinden.

Nee, ik kijk niet naar ‘Over mijn lijk’, vind dat soort dingen wat negatief. Ik kijk heel weinig tv, soms De Verwondering of De Boeddhistische Blik or Iedereen Verlicht. Of wat voetbal. Af en toe een film.

[lang kwaat]

Tja weetje, ik denk dat jij meer hebt dan ik. Ik leef bij mijn moeder, ik heb geen eigen huis, geen vrouw of kinderen, geen baan, geen auto, geen luxe goederen als een jacht of zelfs een PlayStation, weinig kleren en heb eigenlijk nieuwe schoenen nodig. Maar toch ben ik gelukkig, en denk ik dat ik genoeg heb. Ik leef een simpel leven en geniet van de kleine dingen. Een fietstochtje, een kopje koffie, de kleuren van de bloemen in het veld waar ik langskom…

 Ik denk dat jij ook gezegend bent met een behoorlijke gezond lichaam, dat maakt meestal ook veel uit.
Ik zie wel in jouw berichten dat je dit best wel vanzelfsprekend vindt. Dat je aftakeling, ziekte, dood, lijden benadert als iets wat maar een heel klein aspect/deel is van je leven.
Dat leeft wel bij je, heb ik meerdere keren gezien.

Maar dat is dan wel jouw leven want het is voor heel veel mensen heel anders.
Heel veel mensen leven met lichamelijke en mentale klachten.  Constant.

Kijk je wel eens naar "Over mijn lijk"? Jonge mensen in de bloei van het hun leven, soms met kinderen, plannen etc. leven niet lang meer.
Die lichamelijk gezondheid is ook iets wat vast wel jouw geluk ondersteunt, en ook dat is niet vanzelfsprekend.

Tja, ik ben nu 51 en heb nu ook sinds een jaartje last van pijnlijke knieën. Ik heb een aanhoudende hoest, al een aantal maanden, waarmee ik eigenlijk naar de huisarts moet. Ik lijdt ook aan een mentaal probleem, waar ik al dertien jaar lang medicijnen voor slik die mij 25 kg overgewicht hebben bezorgd en die mij de halve dag duf maken, en waardoor ik statistisch gezien 10 tot 12 jaar korter zal leven dan gemiddeld. Zo gaat het leven.

En toch, en toch… hoef ik niks aan dit leven toe te voegen of weg te laten. Zit ik met genot op de sofa in de vroege ochtend te genieten van de opkomende zon. Vier ik het leven met een Trappisten biertje een keer per maand. Het zijn de kleine dingen die het leven waardevol maken, en ik maak me niet druk over wat mijn geest allemaal doet, daar is het geluk te vinden.

Nee, ik kijk niet naar ‘Over mijn lijk’, vind dat soort dingen wat negatief. Ik kijk heel weinig tv, soms De Verwondering of De Boeddhistische Blik or Iedereen Verlicht. Of wat voetbal. Af en toe een film.

Bedankt voor je openhartigheid. Ik herken hier wel dingen in maar ik ben me nogal bewust van het feit dat het zo kan omslaan en dat de vrede en geluk ook nogal broos blijkt.
Ik kan ook wel genieten van kleine dingen maar ik vind dat toch wat anders dan echt vrede in je hart voelen, bevrijding.

Wat vindt je negatief aan dat programma? Is dat de blik op de waarheid van lijden?

[Bodhiboem]

…
Kijk je wel eens naar "Over mijn lijk"? Jonge mensen in de bloei van het hun leven, soms met kinderen, plannen etc. leven niet lang meer.
Die lichamelijk gezondheid is ook iets wat vast wel jouw geluk ondersteunt, en ook dat is niet vanzelfsprekend.

…
Nee, ik kijk niet naar ‘Over mijn lijk’, vind dat soort dingen wat negatief. Ik kijk heel weinig tv, soms De Verwondering of De Boeddhistische Blik or Iedereen Verlicht. Of wat voetbal. Af en toe een film.

Bedankt voor je openhartigheid. Ik herken hier wel dingen in maar ik ben me nogal bewust van het feit dat het zo kan omslaan en dat de vrede en geluk ook nogal broos blijkt.
Ik kan ook wel genieten van kleine dingen maar ik vind dat toch wat anders dan echt vrede in je hart voelen, bevrijding.

Wat vindt je negatief aan dat programma? Is dat de blik op de waarheid van lijden?

Daar gaat het juist om, het geluk is niet broos of tijdelijk, het is altijd daar maar wij worden afgeleid door de geest. Wij zijn zo geïdentificeerd met onze gedachten dat wij het niet eens doorhebben wanneer wij van de ene gedachte naar een andere over springen, en dat gebeurt continu.

Ik vind gewoon weinig waarde in me verdiepen in andermans lijden. Ik heb mijn eigen lijden, waar ik geheel bekend mee ben. Om meer daar aan toe te voegen lijkt mij overdadig.

[lang kwaat]

…
Kijk je wel eens naar "Over mijn lijk"? Jonge mensen in de bloei van het hun leven, soms met kinderen, plannen etc. leven niet lang meer.
Die lichamelijk gezondheid is ook iets wat vast wel jouw geluk ondersteunt, en ook dat is niet vanzelfsprekend.

…
Nee, ik kijk niet naar ‘Over mijn lijk’, vind dat soort dingen wat negatief. Ik kijk heel weinig tv, soms De Verwondering of De Boeddhistische Blik or Iedereen Verlicht. Of wat voetbal. Af en toe een film.

Bedankt voor je openhartigheid. Ik herken hier wel dingen in maar ik ben me nogal bewust van het feit dat het zo kan omslaan en dat de vrede en geluk ook nogal broos blijkt.
Ik kan ook wel genieten van kleine dingen maar ik vind dat toch wat anders dan echt vrede in je hart voelen, bevrijding.

Wat vindt je negatief aan dat programma? Is dat de blik op de waarheid van lijden?

Daar gaat het juist om, het geluk is niet broos of tijdelijk, het is altijd daar maar wij worden afgeleid door de geest. Wij zijn zo geïdentificeerd met onze gedachten dat wij het niet eens doorhebben wanneer wij van de ene gedachte naar een andere over springen, en dat gebeurt continu.

Ik vind gewoon weinig waarde in me verdiepen in andermans lijden. Ik heb mijn eigen lijden, waar ik geheel bekend mee ben. Om meer daar aan toe te voegen lijkt mij overdadig.

Duidelijk.

Voor mij voelt dit waar:

"Je bent niet gebonden door wat je waarneemt, maar door wat je vast houdt. Laat daarom lòs, Naropa!
(Tilopa)

Vooral als zaken minder gaan, niet naar wens, of dat nu jezelf of anderen aangaat, het is zo makkelijk om in die sfeer van verlangen, van ontstemd zijn, ontevreden, gekweld, daar in te blijven hangen vind ik. Voor mij is dat wel een dingetje. Ik kan wel genieten van de kleine dingen zeg maar maar er is toch wel een soort constante van onvrede, ontevredenheid, frustratie etc. Ik zoek geen adviezen hoor.

[Bodhiboem]

Voor mij voelt dit waar:

"Je bent niet gebonden door wat je waarneemt, maar door wat je vast houdt. Laat daarom lòs, Naropa!
(Tilopa)

Vooral als zaken minder gaan, niet naar wens, of dat nu jezelf of anderen aangaat, het is zo makkelijk om in die sfeer van verlangen, van ontstemd zijn, ontevreden, gekweld, daar in te blijven hangen vind ik. Voor mij is dat wel een dingetje. Ik kan wel genieten van de kleine dingen zeg maar maar er is toch wel een soort constante van onvrede, ontevredenheid, frustratie etc. Ik zoek geen adviezen hoor.

Ik begrijp je… het is niet slechts een techniek die naar vrede leidt, het is het in stelling brengen van meerdere technieken.

Vanochtend zat ik op de bank met mijn moeder een kopje koffie te drinken, en zij vertelde over hoe zij ‘s nachts nog lag te malen. Bij haar kwamen momenten naar boven van toen zij met de zorgverleners van mijn stiefvader om moest gaan. Dat was voor haar nogal traumatisch want die mensen hebben haar een aantal keren voor het blok gezet, en zij herinnert zich de conflicten en de woede. Dat zit haar nog steeds erg dwars, en dus ik raadde haar aan een techniek van Osho te gebruiken, die ging over “rustig aanschouwen” (witnessing). Dat doet men door te kijken naar de herinnering die boven komt zonder er een oordeel over te vellen, en je dus niet mee te laten slepen in gedachten en emoties. Niet identificeren, vulde zij daarop aan, en ik zei, ja, dat is ook een onderdeel.

Dus die verschillende technieken leiden je allemaal naar een beetje afstand creëren tussen jou en de mind, zodat je emoties en gedachten los kan laten en rustig in meditatie je innerlijk geluk en vrede kan ervaren. Het is de essentie van meditatie, die je overal en altijd terug kunt vinden.

[ervaringsgetuige]

... ik raadde haar aan een techniek van Osho te gebruiken, die ging over “rustig aanschouwen” (witnessing). Dat doet men door te kijken naar de herinnering die boven komt zonder er een oordeel over te vellen, en je dus niet mee te laten slepen in gedachten en emoties. Niet identificeren, vulde zij daarop aan, en ik zei, ja, dat is ook een onderdeel.

Dus die verschillende technieken leiden je allemaal naar een beetje afstand creëren tussen jou en de mind, zodat je emoties en gedachten los kan laten en rustig in meditatie je innerlijk geluk en vrede kan ervaren. Het is de essentie van meditatie, die je overal en altijd terug kunt vinden.

Dit boek van Osho - ik kocht het 34 jaar geleden al -  heb je vast ook in huis....

[ervaringsgetuige]

Google's Artificiële-intelligentie verteld er meer over....

Ontevredenheid en oordelen: een complexe wisselwerking

Ontevredenheid en oordelen zijn twee emoties die nauw met elkaar verbonden zijn. Ontevredenheid kan leiden tot oordelen, en oordelen kunnen op hun beurt ontevredenheid versterken.

Ontevredenheid kan op verschillende manieren worden gedefinieerd. Het kan gaan om een gevoel van frustratie, teleurstelling of ongenoegen met een situatie of persoon. Ontevredenheid kan worden veroorzaakt door verschillende factoren, zoals:

- Externe factoren: zoals een baan die je niet leuk vindt, een relatie die niet goed functioneert, of een onrechtvaardige situatie.
- Interne factoren: zoals perfectionisme, negatieve gedachtenpatronen, of een laag zelfbeeld.

Oordelen zijn meningen of overtuigingen die we over anderen hebben. Deze oordelen kunnen positief of negatief zijn. Negatieve oordelen kunnen leiden tot afkeuring, vijandigheid, of zelfs discriminatie.

De wisselwerking tussen ontevredenheid en oordelen:

- Ontevredenheid kan leiden tot oordelen: Wanneer we ontevreden zijn, zijn we sneller geneigd om negatief te oordelen over anderen. Dit kan komen doordat we onze eigen frustratie en ongenoegen projecteren op anderen.
- Oordelen kunnen ontevredenheid versterken: Wanneer we negatief oordelen over anderen, kan dit leiden tot gevoelens van afkeuring, boosheid, of zelfs haat. Deze gevoelens kunnen onze ontevredenheid met de situatie of persoon verder versterken.

Omgaan met ontevredenheid en oordelen:

- Bewustwording: Het is belangrijk om je bewust te worden van je eigen ontevredenheid en oordelen. Probeer te herkennen wanneer je negatief over anderen denkt.
- Onderzoek je ontevredenheid: Vraag jezelf af wat de oorzaak is van je ontevredenheid. Is het een externe factor die je kunt veranderen, of is het een interne factor waar je aan kunt werken?

- Daag je oordelen uit: Vraag jezelf af of je oordelen over anderen wel kloppen. Ben je wel objectief? Is er wellicht meer informatie die je niet hebt?
- Focus op het positieve: Probeer je te focussen op de positieve aspecten van de situatie of persoon. Dit kan helpen om je ontevredenheid te verminderen.

Tips:

- Praat met iemand over je ontevredenheid en oordelen. Dit kan een vriend, familielid, therapeut, of coach zijn.
- Schrijf je gedachten en gevoelens op in een dagboek.
- Oefen met mindfulness of meditatie om je te leren focussen op het moment en je gedachten en gevoelens te observeren zonder oordeel.

Conclusie:

Ontevredenheid en oordelen zijn normale menselijke emoties. Echter, wanneer ze te sterk worden, kunnen ze een negatieve invloed hebben op ons leven. Door ons bewust te worden van onze ontevredenheid en oordelen, en door er op een gezonde manier mee om te gaan, kunnen we onze tevredenheid en geluk verhogen.

Bronnen:

Wikipedia - Ontevredenheid: [ongeldige URL verwijderd]
Wikipedia - Oordeel (psychologie): [ongeldige URL verwijderd])
[ongeldige URL verwijderd]
Psychology Today - The Psychology of Judgment: [ongeldige URL verwijderd]

"Rustig aanschouwen" zoals de mediaties van Osho die Bodhiboem aanbeveelt levert natuurlijk maar tijdelijk iets op.
Zodra je je gewone dagelijkse leven weer hervat ben je alweer terug over van alles en nog wat aan het oordelen.
Stap verder gaan dus.
Niet proberen je een uitweg te denken uit dit leven maar aan het werk gaan.
Doe het werk van Byron Katie!

6.1.3.1. Leren om Niet te Oordelen

Over alles wat we zien hebben we onze mening klaar: "Die lamp vind ik lelijk, die jongen is een nerd". Volgens de boeddhisten is dit niet goed, omdat we nooit het hele verhaal kennen.

‘Door niet te oordelen schep je stilte in je geest’. Een interessante uitspraak van een boeddhistische schrijver. Wij mensen oordelen over alles wat we zien, op die manier vormen we onze mening over de wereld en bepalen we onze identiteit.

Uiteraard oordelen we niet altijd positief over andere mensen. Het grootste bezwaar is echter dat we onterecht oordelen over mensen. ‘Het is dwaas om te oordelen’ zegt een Indiase goeroe. Waarom zegt hij dit? Omdat we nooit het complete verhaal kennen. We kennen de oorsprong en de toekomst van die persoon niet. En zelfs al denk je die wel te kennen, je kan geen gedachtenlezen. Het leven is te ingewikkeld om tot een eindconclusie te komen.

Uiteraard is iemand die nooit ergens een oordeel over velt geen sprankelende persoonlijkheid. Daar komt nog bij dat er duidelijk dingen zijn waar je een negatief oordeel over kunt (of moet) hebben.

Toch is het goed om eens na te gaan of je terecht oordeelt over een persoon. Ken je het hele verhaal? Is je oordeel gebaseerd op waarheid of op aannames? Iemand die voorzichtiger is met zijn oordeel ontwikkelt een zachtere persoonlijkheid en straalt meer respect uit naar anderen. Want, als de oordelen zijn verdwenen blijft er liefde over, aldus Byron Katie, een schrijfster die zich heeft toegelegd op dit onderwerp.

https://www.kuleuven.be/thomas/page/laatste-oordeel/#144942

[ervaringsgetuige]

Siebe, Ik begrijp je… het is niet slechts een techniek die naar vrede leidt, het is het in stelling brengen van meerdere technieken.

Vanochtend zat ik op de bank met mijn moeder een kopje koffie te drinken, en zij vertelde over hoe zij ‘s nachts nog lag te malen. Bij haar kwamen momenten naar boven van toen zij met de zorgverleners van mijn stiefvader om moest gaan. Dat was voor haar nogal traumatisch want die mensen hebben haar een aantal keren voor het blok gezet, en zij herinnert zich de conflicten en de woede. Dat zit haar nog steeds erg dwars, en dus ik raadde haar aan een techniek van Osho te gebruiken, die ging over “rustig aanschouwen” (witnessing)...

Over één van de meerdere technieken dan "rustig aanschouwen" getuigd hieronder een voormalige Osho sannyasin...

Namaste, I am Helena, almost 60 and a mother of two. I live in the mountains in Northern California on 17 acres that I share with my daughter, our dogs and a small community of friends. I love working in my gardens and roaming the rivers and forests. I am in a deeply sweet partnership for 6 years with Hubert. I feel beyond blessed with my life.

When The Work came into my life in 2000 I had been a fulltime spiritual seeker and Vipassana/Zen-style meditation practitioner for almost twenty years. I had studied with a lot of spiritual teachers and “enlightened” masters. I had been an Osho sannyasin for 5 years. I had even enjoyed success as a spiritual teacher myself; writing bestselling books and traveling around offering public talks and workshops in my native Scandinavia. I saw myself as “spiritually evolved.”

Yet, the radical kindness and powerful simplicity of The Work shook me to my core. I was amazed to find that The Work enabled me to unravel and untie inner knots that I had worked on for years using many other modalities.

In 2001 my twenty-one-year-old son, Jon, died from an accidental drug overdose. Needless to say, I sat with a lot of excruciatingly painful thoughts. The Work helped me to stay present with the deep unfolding of love that my son’s death catapulted me into. As I questioned story after story, my worst nightmare became my deepest blessing and opening into light.

After that experience, my commitment to The Work as a daily practice became solid. I have transformed most areas of my life since then; my childhood wounds from growing up with alcoholic parents, low self-esteem, finances, parenting, sex, romance, masculine/feminine, marriage issues, infidelity, divorce… you name it and chances are I have been there too.

In 2008 I became mysteriously ill; my condition steadily got worse and no one could figure out what was wrong with me, until I got a HIV+ diagnosis in 2010. Again, I was thrown into a deep, dark hole of terror, despair, shame, and self-judgment. The Work held me in love as I faced this challenge. Each thought turned around lightened my inner stress burden. The Work also helped me dismantle my rigid belief system around Western medicine and pharmaceutical drugs so that I could (after trying to heal myself “naturally” for months, right up until I was declared at AIDS level) take the HIV medications in gratitude and begin to regain my health. Now I live in peace with my new teacher and friend; my HIV virus.

The heartbreak of my HIV journey propelled me into the certification program. I became certified in 2012 and have been blessed to share The Work almost fulltime since then. I offer most of my classes and private sessions online. “Healing Heartbreak” is my class for seeing through loss, death, and grief. “Making Peace with Disease” that I offer together with Bethany Webb, C.F, is my class for dealing with any kind of mental stress related to disease and chronic conditions. Public Speaking is another area that The Work shifted deeply for me so I love sharing my “Loving Public Speaking & Marketing” curriculum. My latest program that I am very excited about is a 6-month program; “Uncover Your True Self” where I share a curriculum questioning self-critical thoughts, limiting “spiritual” beliefs and fearful thoughts about life itself.

bron: https://thework.com/facilitators/helena-montelius/

[ervaringsgetuige]

@Bodhiboem:...

Kijk je wel eens naar "Over mijn lijk"? Jonge mensen in de bloei van het hun leven, soms met kinderen, plannen etc. leven niet lang meer.
Die lichamelijk gezondheid is ook iets wat vast wel jouw geluk ondersteunt, en ook dat is niet vanzelfsprekend.

Aan die jonge mensen  uit "over mijn lijk" '(waar ik niet naar kijk) kan ik adviseren: Doe "the work" van Byron Katie.

En voor diegenen die naar zulke programma's kijken heb ik hetzelfde advies met nog een aanvulling: Doe "the work" van Byron Katie en alles wordt vanzelfsprekend.

The Work is een simpel maar krachtig proces van onderzoek dat je leert om de gedachten die al het lijden in de wereld veroorzaken te herkennen en te onderzoeken. Het is een manier om te begrijpen wat je pijn doet en om de oorzaak van je problemen helder tegemoet te treden.

https://thework.com/sites/nederlands/the-work/

[Bodhiboem]

Aan die jonge mensen  uit "over mijn lijk" '(waar ik niet naar kijk) kan ik adviseren: Doe "the work" van Byron Katie.

Ik zie The Work meer als een techniek voor het omgaan met pijnpunten in je leven. The Work behandelt je onderliggende geloof-structuren op zo een manier dat je ze makkelijk los kan laten, en dat is van grote praktische waarde voor veel mensen.

Ik zou mensen aanraden om Byron Katie’s podcast te beluisteren, At Home with Byron Katie. Daar kan je praktische voorbeelden vinden van hoe het werkt en de situaties waarin het verlossend werkt.

[ervaringsgetuige]

Aan die jonge mensen  uit "over mijn lijk" '(waar ik niet naar kijk) kan ik adviseren: Doe "the work" van Byron Katie.

Ik zie The Work meer als een techniek voor het omgaan met pijnpunten in je leven. The Work behandelt je onderliggende geloof-structuren op zo een manier dat je ze makkelijk los kan laten, en dat is van grote praktische waarde voor veel mensen.

The Work is veel meer dan omgaan met de pijnpunten in je leven...





Dat een Nisargadatta Maharaj en Rajneesh / Bhagwan / Osho grote wijzen waren daar hoeft natuurlijk niet aan getwijfeld te worden.

Maharaj: Rajneesh is geen kleine jongen of klein beginsel. Hij is geweldig - hij is groots. Hij is een grote wijze.
 
    Als je al een Guru hebt (Rajneesh), waarom bezoek je dan nog andere wijzen? Je hebt al een grote wijze als Guru, je zou hier niet moeten zitten of hier moeten komen. Ik houd niet van dat gereis van Guru naar Guru. Ik houd niet van zwervers. Wat is het verschil tussen Maharaj en Rajneesh? Als je de letters (d.w.z. de namen) verwijdert, wat is dan het verschil? Onderzoek het 'ik' van de zwerver voordat je anderen onderzoekt. Wat blijft er over nadat je de naam eraf hebt gehaald? Wat ben jij zonder naam of etiket?
 
    Onderzoek de onderzoeker - onderzoek 'ik ben'. Voordat je besluit om onderzoek te doen naar anderen, doe eerst onderzoek naar jezelf en zie of je werkelijk of onwerkelijk bent. De letters 'ik ben' worden spontaan met een bepaald soort inkt geschreven. Wat is dat voor inkt waarmee datgene wat jij bent werd opgeschreven? Met die inkt waarmee de letters 'ik ben' werden geschreven, wordt de titel van Tej Sesh Bhagavan in de Veda's bevestigd. Sesh betekent het restje, het overblijfsel. Wat is dat overblijfsel dat betekent wat je bent? (Maharaj verzoekt iemand om weg te gaan en niet naar deze gesprekken te luisteren.)
Iemand die zijn eigen mysterie in het licht van wat is, begrepen heeft, discussieert niet of twist niet over iemands grootheid of kleinheid.
 
    Je bent slaaf van een denkbeeld geworden en door slaaf te zijn geworden van één denkbeeld word je ondergedompeld in meerdere denkbeelden. Je verdrinkt in de denkbeelden. Doordat je bent opgeslokt door het denkbeeld dat je bènt, dat primaire denkbeeld, ben je anderen namen en titels en ideeën gaan geven en vervolgens raak je daarin verstrikt. Ook al noemt iemand zichzelf misschien een jnani, hij blijft ervan genieten zich te vermaken met allerlei denkbeelden. Ook al weet zo iemand donders goed dat het hem nergens zal brengen, toch is hij druk in de weer met allerlei denkbeelden. Die Tej Sesh Bhagavan is spontaan gekomen en zal spontaan weer gaan. Wat haal je er voor jezelf uit als 'ik ben'? In welke positie of in welk denkbeeld heb je jezelf als 'ik ben' gevestigd? De sterke overtuiging 'ik ben dit' heeft betrekking op de drie toestanden - waaktoestand, diepe slaap en de kennis 'ik ben' - dat zijn de aspecten van die Tej Sesh Bhagavan. Jij bent dat niet.
...

Fragment uit: BEWUSTZIJN EN HET ABSOLUTE
Nisargadatta Maharaj

[ervaringsgetuige]

... Ik schop die heilige huisjes dan weer om. Een paar mensen uit NL zijn naar India getogen en kwamen terug om tweedehands kennis te verkopen. Alexander Smit, Wolter Keers en weet ik veel wat voor lui nog meer. Spirituele oplichters zijn het.

Wat denk je, zou jij misschien zo iemand kunnen zijn die verdrinkt in de denkbeelden?

Maharaj: ...

Iemand die zijn eigen mysterie in het licht van wat is, begrepen heeft, discussieert niet of twist niet over iemands grootheid of kleinheid.
 
    Je bent slaaf van een denkbeeld geworden en door slaaf te zijn geworden van één denkbeeld word je ondergedompeld in meerdere denkbeelden. Je verdrinkt in de denkbeelden.
...

Fragment uit: BEWUSTZIJN EN HET ABSOLUTE
Nisargadatta Maharaj