Boeddhisme, liefde en nonviolence

[Bodhiboem]

Violence is there because you have not grown your potential for love -- it is the absence of love. And people go on doing stupid things. They try to be nonviolent: they repress the violence, they make tremendous efforts to be nonviolent.
But there is no need for anybody to be nonviolent because you are moving in a wrong direction. Violence is a negative thing, and you are trying to destroy violence and become nonviolent. I would say, forget about violence. It is the absence of love -- be more loving. All the energy that you are putting into repressing violence and becoming nonviolent -- pour it into being love.
It was unfortunate that Mahavira and Gautam Buddha both used the word nonviolence. I can understand their difficulty. Their difficulty was that by "love" people understand biological love; to avoid that misunderstanding they used a negative term: nonviolence. It gives the appearance that violence is the positive thing and nonviolence is the negative thing. In fact, violence is the negative thing and love is the positive thing, but they were all afraid of using the word love.
And because of their fear that "love" may create in people's minds the idea of ordinary love, they used an unfortunate word -- nonviolence -- and for twenty -- five centuries, that nonviolence has been practiced. But have you seen in any follower of Gautam Buddha or Mahavira, the quality of love, the presence of love around him? -- he is practicing nonviolence, and there is where he has gone wrong. You will find them shrunken and dead: their intelligence does not seem to have blossomed, their consciousness does not seem to have blossomed. Just the mistake of using a wrong word has created twenty-five centuries of immense torture, in thousands of people.
I want you to know that love is the positive thing, and love does not mean only biological love. And you also understand it: you love your mother, you love your brother, you love your friend, you love your master; there is no biology involved. These are ordinarily available experiences of non-biological love. You love a roseflower -- is there any biology involved? You love a beautiful moon you love music, you love poetry, you love sculpture -- is there any biology involved? And I am taking these examples from ordinary life, just to show you that love has many, many dimensions.

Osho, The Hidden Splendor

Ik kwam dit tegen, en dacht, daar zit toch wel wat in. De kwaliteit van de liefde is ondergewaardeerd in het boeddhisme, er is iets van het innerlijk landschap dat niet goed wordt begrepen.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

...

Osho, The Hidden Splendor

Ik kwam dit tegen, en dacht, daar zit toch wel wat in. De kwaliteit van de liefde is ondergewaardeerd in het boeddhisme, er is iets van het innerlijk landschap dat niet goed wordt begrepen.

Ik zie dat niet zo.
Ik zie eerder dat het in boeddhisme gaat over zichzelf omarmen en de anderen omarmen .

zichzelf omarmen, in de zin van innerlijke groei, innerlijke vrijheid, onafhankelijkheid, volwassenheid, zelfstandigheid. In geestelijk, spiritueel, emotioneel opzicht.

de anderen omarmen, in de zin van het doorprikken van onze kinderachtige reacties, ego-reacties, zelfzuchtige reacties naar anderen toe.
Het loslaten om anderen als vijanden te zien, die iets wat ik wil hebben willen afpakken. De concurrenten.
Vrij worden in de omgang met anderen, zonder steeds maar eisen te stellen hoe de anderen moeten zijn. Of eisen dat de anderen onze leegte moeten vervullen.

Alsook vrij worden in onze behoeftigheid. Vrij worden van de eisen die we aan het leven stellen.
Vrij worden van al die dingen die ik moet hebben om toch maar in balans en evenwicht te zitten.

Vrij worden is juist meer potentie hebben tot liefhebben. En niet steeds maar moeten ontploffen omdat iemand op het ego-teentje trapt. Of omdat we niet voldoende aandacht hebben gekregen.  Het cultiveren van behoeftigheid.

[Buddha Amitabha]

Mensen weten niet of nauwelijks wat liefde is. Wat Osho beschrijft, is leuk gevonden, maar halfslachtig. De mens kent biologische aantrekkingskracht, klopt. Dat kun je liefde noemen, maar het is simpelweg de uitwisseling van genen, van nature bedoeld door de kosmos om kinderen voort te laten brengen, zich als mensen voort te planten, de soort in stand te houden.

De mens is altijd op zoek naar het ultieme genot, de ultieme liefde, als je dat al liefde kunt noemen. Ik heb een studiegenoot in de jaren '90 gekend die "liefdespillen" verkocht, oftewel XTC. Hij zwoer erbij en wilde ze mij ook graag verkopen. Ik heb uiteraard geweigerd. Een half jaar later zat deze jongen diep in de mentale problemen en moest hij zelfs psychische hulp zoeken. De XTC die hem "liefde" bracht, had haar schaduwzijde getoond. Hij stond mentaal volledig op instorten.

Voor zover ik weet en ervaren heb is daadwerkelijke liefde uiterst kwetsbaar. Echte liefde zoekt geen uitspattingen of bijzondere danwel ultieme ervaringen. Men beweert wel eens dat liefde de dood overwint. Je reinste lariekoek. Slechts juist vanwege de dood kan de liefde bestaan. Zonder het kwetsbare levenseinde kan er geen echte liefde zijn. Het is een vorm van nederigheid, het laat de ander zijn wie die is, zonder oordelen, zonder bemoeizucht, zonder advies, niks. Gewoon de hand van de ander vasthouden, stil zijn, luisteren naar de aanwezigheid van je naaste.

Maar de mens kan dat niet, of nauwelijks. Altijd een mening, altijd een oordeel over de ander, altijd willen kneden aan wat of wie iemand daadwerkelijk is. Want het is nooit goed, nooit. Daarom is er zoveel ellende, eenzaamheid, verdriet. Omdat we niet meer weten hoe elkander lief te hebben, en elkaar willen overtroeven in van alles en nog wat. Altijd op zoek naar het eigen gewin, hoe we er zelf beter van kunnen worden, desnoods ten koste van de andere mens. Dat is exploitatie, geen liefde. En zelfs en vooral in zogenaamde spirituele kringen is het niet veel beter en vaak nog erger. Onder het mom van de liefde word je van alles wijs gemaakt. Je moet veranderen, beter worden dan je al bent. Volstrekt foute boel, wat mij betreft.

[ervaringsgetuige]

...De kwaliteit van de liefde is ondergewaardeerd in het boeddhisme, er is iets van het innerlijk landschap dat niet goed wordt begrepen.

Gaat het wel goed met je? 
Gisteren schreef je nog dit...

Ik zou het geen ‘mentaal probleem’ noemen, eerder een gave. Sommige mensen staan van nature al in contact met hogere dimensies, en kunnen medicijnen gebruiken om de toegang daartoe te controleren, en dat is een keuze. Waar ook weer een prijskaartje aan vast zit.

Overigens ben ik ooit twee dagen lang getest op mentale problemen, door een team psychologen, en men heeft niets kunnen vinden. De begeleidende psychiater zei achteraf wel U tegen mij, en zei dat hij het een voorrecht vond dat ik me door hem had laten behandelen.

En nu trek je de kwaliteit van de liefde in het Boeddhisme in twijfel!
Lees maar is een goed boek zoals dit > Why Buddhism is True: The Science and Philosophy of Meditation and Enlightenment:: Wright, Robert
Inplaats van steeds je Osho aan te halen.
Osho heeft zijn tijd echt wel gehad hoor. Tijd voor wat nieuws!

[ervaringsgetuige]

ego is kwetsbaar.

[ervaringsgetuige]

Ja, wie XTC of MDMA verkeerd gebruikt betaald een prijs want kan psychologisch verslavend zijn.
Zie...

Verslavend?

MDMA kan psychologisch verslavend zijn. Personen die het regelmatig gebruiken, kunnen merken dat ze een verhoogd verlangen hebben om het te blijven gebruiken. Er is een korte periode van tolerantie na MDMA-inname, wat betekent dat als je MDMA twee dagen na elkaar gebruikt, de kans groot is dat de ervaring de tweede dag sterk afneemt. Een langere periode van bijvoorbeeld zeven of meer dagen tussen twee dosissen leidt niet of minder tot de afzwakking van effecten. Sommige gebruikers melden dat ze twee tot drie weken na het eerste gebruik verminderde effecten merken. Het lichaam zal geen sterke drang vertonen om het middel opnieuw te gebruiken, zoals het geval kan zijn bij het spuiten van heroïne of het snuiven van cocaïne, om twee voorbeelden te noemen. Bij deze twee voorbeelden speelt de toedieningsroute ook een rol, want door te snuiven of te spuiten komt de stof onmiddellijk in de bloedbaan terecht en ervaart de gebruiker de effecten heel snel. Het brein legt dan het verband tussen dat middel en het genotsgevoel dat ervaren wordt, wat vervolgens een verslaving in de hand kan werken.'

Fragment uit: Genieten of genezen
© 2022 Kim P.C. Kuypers

Nog uit het boek van Kim Kuypers...

Over mentaal welzijn, conventionele medicatie en bewustzijnsveranderende middelen

Je hebt een kleurrijk leven en geniet met volle teugen, maar dan veranderen er wat dingen die je meesleuren in een neerwaartse spiraal. Je kan met moeite ’s ochtends uit je bed komen en vervolgens sleep je je door de dag. De mensen om je heen lachen en genieten van het leven en jij kan je niet eens meer voorstellen hoe het ooit was, een leven vol geluk en plezier. De put wordt alsmaar dieper, het licht in je leven neemt af. Je hebt het gevoel dat anderen je mijden omdat je niet leuk bent om mee op te trekken. Je ziet geen uitweg meer uit deze situatie, het gevoel dat je leven niks meer waard is en de gedachten om er een einde aan te maken komen vaker in je op. Je bent depressief en gelukkig merkt je huisarts dit op. Je krijgt de juiste hulp en langzaamaan gaat het steeds beter en kleur je je leven opnieuw in. Er is weer hoop, en zoals ze zeggen, hoop doet leven. Helaas verloopt uiteraard niet elk traject op deze manier en dat kan komen door een verscheidenheid aan redenen, maar soms ligt het aan de behandelingsaanpak die niet aanslaat bij de patiënt. Voor die patiënten zijn er andere opties nodig en misschien zijn psychedelica wel het antwoord.

Mentaal welzijn en lijden

In Nederland heeft 40 procent van de volwassen bevolking (18-64 jaar) ooit een of meerdere stoornissen gehad. De meest frequente aandoeningen zijn stemmings-, angst- en middelen­stoornissen. Als we wereldwijd kijken naar alle stoornissen, van psychische en fysieke aard, dan zien we dat lage rugpijn, hoofdpijn en depressie over de laatste dertig jaar de top drie vormen van oorzaken van verminderde gezondheid.
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zal in 2030 depressie de tweede grootste oorzaak zijn van menselijk lijden. Wanneer we kijken naar de tweehonderd meest voorgeschreven middelen voor fysieke en mentale stoornissen zien we dat middelen die werken op het centrale zenuwstelsel (zoals depressie, hoofdpijn, duizeligheid, angst) met 42 procent een tweede plaats innemen, na middelen die werken op het hart en vaatstelsel. Eerdere data hebben laten zien dat van alle voorgeschreven middelen antidepressiva een derde plaats innamen. Cijfers laten zien dat in Nederland, antidepressiva zeven keer in de top 10 van voorgeschreven middelen in de geestelijke gezondheidszorg staan. Deze cijfers laten bovendien alleen de medicatie zien die genomen wordt binnen instellingen. Op mij hebben deze cijfers een ontnuchterend effect en ze onderstrepen het menselijk lijden nog maar eens.

Mentaal welzijn is belangrijk voor een kwalitatief goed leven. Een mindere levenskwaliteit hangt samen met een laag zelfbeeld en zelfvertrouwen, het gevoel buiten de maatschappij te vallen, hopeloosheid en demoralisatie, het minder actief zijn en het gevoel geen controle of zeggenschap over keuzes meer te hebben. Mentale gezondheidsproblemen oefenen druk uit op de individuele levenskwaliteit en op die van naasten, en helaas zijn ze veelvoorkomend.

Fragment uit: Genieten of genezen
© 2022 Kim P.C. Kuypers

Jezus, wat is er toch met de (Westerse) mensheid aan de hand?

[Bodhiboem]

...De kwaliteit van de liefde is ondergewaardeerd in het boeddhisme, er is iets van het innerlijk landschap dat niet goed wordt begrepen.

En nu trek je de kwaliteit van de liefde in het Boeddhisme in twijfel!
Lees maar is een goed boek zoals dit > Why Buddhism is True: The Science and Philosophy of Meditation and Enlightenment:: Wright, Robert
Inplaats van steeds je Osho aan te halen.
Osho heeft zijn tijd echt wel gehad hoor. Tijd voor wat nieuws!

Waarom zou ik een boek lezen over de wetenschap van meditatie? Wij hadden het over de liefde, die in het boeddhisme naar mijn weten niet voorkomt. Osho had gelijk, en jij hebt daar moeite mee, en gaat dus met linkjes strooien in plaats van dat je authentiek vanuit je ervaring antwoord. Ik zou denken dat jij met jou ervaringen in de liefde wel het een of het ander te zeggen zou hebben, als je er een beetje moeite voor deed.

Osho zegt, het boeddhisme is een droog levenspad omdat het de liefde niet kent. In plaats daarvan kent het een begeestering met karma en verlichting, die je kan zien in de vlogs van bijvoorbeeld de inmiddels overleden Bhikkhu Samahita Thera. De liefde heeft te maken met connectie, en de meeste mensen raken dat kwijt na hun jonge jaren. Ze raken overstelpt met lagen mentale vuilnis en ego, zonder dat ze mediteren om hun innerlijk huis schoon te houden.

De liefde is hetgeen dat de mens beweegt naar hogere regionen, naast honger en kou de grote beweger van het oer mensenleven. De moderne mens heeft daarnaast veel begeertes die grotendeels zijn afgeleid van de grote drie. Maar de hang naar connectie heeft meer te maken met iemand heel goed kennen, een ontmoeting van de geesten en herkenning van iemand in jezelf.

[Steve]

Osho zegt, het boeddhisme is een droog levenspad omdat het de liefde niet kent. In plaats daarvan kent het een begeestering met karma en verlichting.

Tuurlijk kent Boeddhisme liefde, het noemt er mededogen. Mededogen is een liefde zonder terugkoppeling naar een zelf. Dat laatste komt niet zo juicy over, of zelfs saai of droog, niet zo pittig als de seksuele liefde, dat is waar. Maar of het echt zo droog is als het overkomt…
Wat je er in ziet is wat je er uit krijgt.

[Buddha Amitabha]

Osho heeft inderdaad niet of niet volledig gelijk - zoals dat hier wordt voorgesteld en/of geïnterpreteerd, even een paar voorbeelden van uitspraken van de Boeddha:

“Laat liefde en mededogen uw leidraad zijn in alle handelingen.” – Dhammapada
"Er is geen vuur zoals passie, geen roeping hoger dan liefde." - Dhammapada
"Niet door haat wordt haat overwonnen; haat wordt overwonnen door liefde. Dit is een eeuwige wet. - Dhammapada
“Straal grenzeloze liefde uit naar de hele wereld.” - Karaniya Metta Sutta

[Bodhiboem]

Hmm, ik heb nog nooit een boeddhistische monnik over liefde horen praten, behalve als daar een directe vraag over was op bijvoorbeeld een YouTube kanaal.

[Buddha Amitabha]

Hmm, ik heb nog nooit een boeddhistische monnik over liefde horen praten, behalve als daar een directe vraag over was op bijvoorbeeld een YouTube kanaal.

Dat klopt wel, ik ook niet.

[Steve]

Hmm, ik heb nog nooit een boeddhistische monnik over liefde horen praten, behalve als daar een directe vraag over was op bijvoorbeeld een YouTube kanaal.

Dat klopt wel, ik ook niet.

Er is de weg van de monnik en er is de weg van de yogi.
Boeddhisme is niet beperkt tot het een of het ander.

[Buddha Amitabha]

Hmm, ik heb nog nooit een boeddhistische monnik over liefde horen praten, behalve als daar een directe vraag over was op bijvoorbeeld een YouTube kanaal.

Dat klopt wel, ik ook niet.

Er is de weg van de monnik en er is de weg van de yogi.
Boeddhisme is niet beperkt tot het een of het ander.

Sterker nog, er is zelfs een weg van de fakir. Of dat binnen het boeddhisme van toepassing is, weet ik niet. Maar desondanks blijf ik het met Bodhiboem eens dat ik nog geen boeddhistische monnik ben tegengekomen die over liefde sprak. Dat laat onverlet dat ze natuurlijk kunnen bestaan.

[Steve]

Hmm, ik heb nog nooit een boeddhistische monnik over liefde horen praten, behalve als daar een directe vraag over was op bijvoorbeeld een YouTube kanaal.

Dat klopt wel, ik ook niet.

Er is de weg van de monnik en er is de weg van de yogi.
Boeddhisme is niet beperkt tot het een of het ander.

Sterker nog, er is zelfs een weg van de fakir. Of dat binnen het boeddhisme van toepassing is, weet ik niet. Maar desondanks blijf ik het met Bodhiboem eens dat ik nog geen boeddhistische monnik ben tegengekomen die over liefde sprak. Dat laat onverlet dat ze natuurlijk kunnen bestaan.

Neen, geen Fakirs in Boeddhisme. Een vriendin van mij heeft wel een spijker bed. Schijnt heel ontspannend te zijn, ze valt er soms in slaap op.

En die bestaan zeker! Misschien meer in Mahayana.

[ervaringsgetuige]

Hier zie mannen, google's Artificiële-intelligentie!

Boeddhisme en Liefde: Een Complex Verband

In het boeddhisme is liefde (of metta) een centraal concept, maar het wordt niet altijd op dezelfde manier begrepen als in westerse culturen. Liefde wordt in het boeddhisme gezien als een essentieel onderdeel van het pad naar verlichting, en het wordt geassocieerd met een aantal belangrijke deugden:

• Maitri: Vriendelijkheid en mededogen voor alle wezens.
• Karuna: Compassie, of het vermogen om het lijden van anderen te begrijpen en te delen.
• Mudita: Empathische vreugde, of het delen in het geluk van anderen.
• Upekkha: Gelijkmoedigheid, of het accepteren van alle ervaringen met kalmte en stabiliteit.

Deze vier aspecten van liefde worden in het boeddhisme gezien als onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ware liefde is niet alleen een gevoel van genegenheid of verbondenheid, maar ook een actieve betrokkenheid bij het welzijn van anderen. Het gaat om het verminderen van lijden en het bevorderen van geluk voor alle wezens.

Liefde en onthechting

Een belangrijk aspect van het boeddhisme is het concept van onthechting. Dit betekent niet dat we geen liefde mogen voelen voor anderen, maar wel dat we ons niet aan hen mogen hechten op een manier die leidt tot lijden.

Onvoorwaardelijke liefde is een belangrijk streven in het boeddhisme, maar het is belangrijk om dit te onderscheiden van gehechtheid. Gehechtheid is gebaseerd op verlangen en angst, en het kan leiden tot jaloezie, woede en verdriet. Onvoorwaardelijke liefde daarentegen is gebaseerd op acceptatie en mededogen, en het brengt vreugde en vrede.

Liefde in de praktijk

Het boeddhisme biedt een aantal praktische richtlijnen voor het cultiveren van liefde in ons dagelijks leven. Deze richtlijnen omvatten:

• Metta meditatie: Dit is een meditatievorm waarbij we ons richten op het ontwikkelen van gevoelens van vriendelijkheid en mededogen voor onszelf en anderen.
• Liefdevolle spraak: Dit betekent dat we spreken met vriendelijkheid en medeleven, en dat we vermijden om kwetsende of onaangename woorden te gebruiken.
• Liefdevolle daden: Dit betekent dat we handelen met vriendelijkheid en mededogen, en dat we proberen om anderen te helpen en te dienen.

Liefde is in het boeddhisme niet alleen een ideaal, maar ook een concrete praktijk die ons kan helpen om een gelukkiger en meer vervuld leven te leiden. Door liefde te cultiveren in ons denken, spreken en handelen, kunnen we bijdragen aan een meer vredige en compassievolle wereld.

Boeddhistische bronnen over liefde:

• De Metta Sutta (https://www.accesstoinsight.org/)
• De Karuna Sutta (https://www.accesstoinsight.org/)
• De Dhammapada (https://www.tipitaka.net/tipitaka/dhp/)

Ik hoop dat deze informatie je een beter begrip geeft van de relatie tussen boeddhisme en liefde.
Laat het me weten als je nog andere vragen hebt.

[ervaringsgetuige]

Waarom zou ik een boek lezen over de wetenschap van meditatie?

Omdat volgens Osho meditatie het antwoord op alles was.

Wij hadden het over de liefde, die in het boeddhisme naar mijn weten niet voorkomt.

Wel dus, gekend als "metta", Liefdevolle vriendelijkheid in het Boeddhisme leert Google's Artificiële-intelligentie me.

Osho had gelijk, en jij hebt daar moeite mee, en gaat dus met linkjes strooien in plaats van dat je authentiek vanuit je ervaring antwoord.

Ik heb helemaal geen moeite met Osho. Heb zelf een sannyasin naam in zijn Ashram in Poona gekregen eind 2003.
Hier zie...

Ik zou denken dat jij met jou ervaringen in de liefde wel het een of het ander te zeggen zou hebben, als je er een beetje moeite voor deed.

Wat valt er nou nog over een concept als liefde te zeggen???
Liefde is een concept, god is een concept, verlichting is een concept, eeuwenlang zijn er bibliotheken vol over geschreven en zie de toestand op aarde!
De mens praat eindeloos over liefde: heb je naaste lief, heb je God lief, wees vriendelijk en bla bla bla.

Osho zegt, het boeddhisme is een droog levenspad omdat het de liefde niet kent.

Ach, je kent zijn Osho streken nu toch ook al wel zeker?
De dag erop, of in een ander boek, kan hij gezegd hebben dat de liefde nergens zo bloeide als in het Boeddhisme.
Idem met het Christendom. Dan hemelde hij Jezus op tot grote vreugde van de priesters en gelovigen, daarna was Jezus een homo met zijn twelve boy's en liepen al de priesters en gelovigen 'gekwetst' weg! 

Ik heb met mijn helder-ziende mysticus François honderden gesprekken gehad waaronder over liefde.
Hier zo'n gesprek van 15 jaar geleden over liefde.

Boni: De Boeddhist Thich Nhat Hanh schrijft dat liefde een mentaal proces is.
cois: Zo is dat. Dat is alleen een beeld van het denken. Er bestaat eigenlijk niet zoiets als liefde. Neen, er bestaat alleen de éénheid van de twee gebieden tussen goed en kwaad, tussen licht en donker etc. C'est la vie, en dat is niet wat een mens denkt dat het leven zou moeten zijn.
Boni: dus alle mensen die zich in zogenaamde liefde begeven en liefdesverdriet hebben, dat zijn eigenlijk continu projecties naar elkaar toe.
cois: Ja. En eigenbeklag.
Boni: en dan zijn we erover bezig 'ik voelde zoveel liefde voor hem of voor haar'.
cois: terwijl roepen ze 'houdt van mij' en terwijl roepen ze 'ik zal van jullie houden.' Dus uiteindelijk is dat zowat 'help mij, maar ik zal ook jou helpen.'
Boni: en dus 'wij houden van elkaar'.
Cois: Maar uiteindelijk doen geen van beiden het. Ze vragen alleen maar aandacht.
boni: aandacht vragen die in de baby tijd al geprogrammeerd is.
cois: Ja, en de baby dacht dat wanneer em die aandacht niet zou krijgen hij dan zou doodgaan. Dus met die vorm van doodsangst, zitten we als we niet bewust worden, heel ons leven. Proberen we altijd nog te overleven.
boni: hebben we de ander nodig...
cois: ja, om zogezegd in leven te blijven.
boni: en willen we dat de ander ons nodig heeft.
cois: yes. Amaai zeg, wat een hobby. dat kan allemaal op een ander manier, kan dat spontaan gebeuren, maar niet vanuit zo'n emotioneel ik-proces.
boni: Niet vanuit een zelfzuchtig ik, een ik-denken.
Cois: klopt, dat is puur illusie.

Boni: dus 'ware liefde' kan enkel tussen twee mensen die grotendeels vrij zijn van concepten.
cois: ja, amaai. dan is gewoon wat ze delen een vorm van liefde. Omdat het in een denkpatroon geen vorm kan krijgen.
boni: dat zijn twee mensen die volwassen zijn dan.
Cois: Die tot bloei gekomen zijn.
Boni: Dus ware liefde heeft niets te maken met nodig hebben of nodig willen zijn.

cois: ware liefde heeft te maken met Zijn.

boni: en van daaruit kan er uitwisseling stromen maar dat is iets anders dan begeertes projecteren.
cois: als een Zijn kan uitgewisseld worden tussen twee mensen is het een aanwezigheid van liefde dat gedeeld word. Maar er is geen enkele denkvorm aanwezig.

Zie je?
Als geen enkele denkvorm aanwezig is!
Dat was ook de strategie van een mysticus als Osho op zijn hoogst originele manier van alle poten (concepten) onder iemand uit te zagen!
Eens je dat allemaal doorhebt / bewust van geworden bent, kan je niet anders dan je te pletter te lachen!
Zolang het je ontgaat voel je je gekwetst, beledigt, geraakt, wat niets anders dan ego-stuff is....

[ervaringsgetuige]

Hmm, ik heb nog nooit een boeddhistische monnik over liefde horen praten, behalve als daar een directe vraag over was op bijvoorbeeld een YouTube kanaal.

Dat klopt wel, ik ook niet.

Tenzij ik me vergis is Thich Nhat Hanh toch wel een boeddhistische monnik. 
Zie wat hij als zei / schreef in 1997...

Love Is Being There 

TO LOVE, IN THE CONTEXT OF BUDDHISM, IS above all to be there. But being there is not an easy thing. Some training is necessary, some practice. If you are not there, how can you love? Being there is very much an art, the art of meditation, because meditating is bringing your true presence to the here and now. The question that arises is: Do you have time to love?

I know a boy of twelve whose father asked him one day: “Son, what would you like for your birthday present?” The boy did not know how to answer his father, who was a very rich man, able to buy anything for his son. But the boy did not want anything except his father’s presence. Because the role the father played kept him very busy, he did not have time to devote to his wife and children. Being rich is an obstacle to loving. When you are rich, you want to continue to be rich, and so you end up devoting all your time, all your energy in your daily life, to staying rich. If this father were to understand what true love is, he would do whatever is necessary to find time for his son and his wife.

The most precious gift you can give to the one you love is your true presence. What must we do to really be there? Those who have practiced Buddhist meditation know that meditating is above all being present: to yourself, to those you love, to life.

So I would propose a very simple practice to you, the practice of mindful breathing: “Breathing—I know that I am breathing in; breathing—I know that I am breathing out.” If you do that with a little concentration, then you will be able to really be there, because in our daily life our mind and our body are rarely together. Our body might be there, but our mind is somewhere else. Maybe you are lost in regrets about the past, maybe in worries about the future, or else you are preoccupied with your plans, with anger or with jealousy. And so your mind is not really there with your body.
Between the mind and the body, there is something that can serve as a bridge. The moment you begin to practice mindful breathing, your body and your mind begin to come together with one another. It takes only ten to twenty seconds to accomplish this miracle called oneness of body and mind. With mindful breathing, you can bring body and mind together in the present moment, and every one of us can do it, even a child.

The Buddha left us an absolutely essential text, the Anapanasati Sutta, or Discourse on the Practice of Mindful Breathing. If you really want to practice Buddhist meditation, you must study this text.
If the father I was talking about had known that, he would have begun to breathe in and breathe out mindfully, and then one or two minutes later, he would have approached his son, he would have looked at him with a smile, and he would have said this: “My dear, I am here for you.” This is the greatest gift you can give to someone you love.

In Buddhism we talk about mantras. A mantra is a magic formula that, once it is uttered, can entirely change a situation, our mind, our body, or a person. But this magic formula must be spoken in a state of concentration, that is to say, a state in which body and mind are absolutely in a state of unity. What you say then, in this state of being, becomes a mantra.
So I am going to present to you a very effective mantra, not in Sanskrit or Tibetan, but in English: “Dear one, I am here for you.” Perhaps this evening you will try for a few minutes to practice mindful breathing in order to bring your body and mind together. You will approach the person you love and with this mindfulness, with this concentration, you will look into his or her eyes, and you will begin to utter this formula: “Dear one, I am really here for you.” You must say that with your body and with your mind at the same time, and then you will see the transformation.

Do you have enough time to love? Can you make sure that in your everyday life you have a little time to love? We do not have much time together; we are too busy. In the morning while eating breakfast, we do not look at the person we love, we do not have enough time for it. We eat very quickly while thinking about other things, and sometimes we even hold a newspaper that hides the face of the person we love. In the evening when we come home, we are too tired to be able to look at the person we love.
We must bring about a revolution in our way of living our everyday lives, because our happiness, our lives, are within ourselves.


Fragment uit: True Love: A Practice for Awakening the Heart
Thich Nhat Hanh
© 1997 by Unified Buddhist Church, Inc.
Originally published in French under the title Vivre en Pleine Conscience.

Allemachtig, zei mijn François nu niet dat ware liefde te maken heeft met Zijn?
Ach ja, concepten hé, ook François moest zich er net als Thich Nhat Hanh ook van bedienen.
Concepten, concepten...

Getting Rid of Our Concepts 

IN BUDDHISM, THE GREATEST RELIEF OR solace that we can obtain is that of touching nirvana, where nonfear has become something that is part of everyday life. We have a great fear inside ourselves. We are afraid of everything—of our death, of being alone, of change—and the practice of mindfulness helps us to touch nonfear. It is only here that you can experience total relief, total happiness. Nirvana is the foundation of our being, just as water is considered to be the essence of all waves. In the beginning we think that we have a beginning and an end, a birth and a death, and we might think that before our birth we were not there and after our death we will not be there, and we get caught up in the concept of being and nonbeing. Together let us look deeply at a wave in the ocean. It lives its life of a wave, but it lives the life of water at the same time. If the wave were able to turn toward itself and touch its substance, which is water, then it would be able to attain nonfear and nirvana. We live with the concepts of birth and death, of being and nonbeing, of unity and plurality; we have not had the occasion to touch the ultimate dimension of our being. This is nirvana, which can be translated as “extinction.” But extinction of what? Of all emotions, including the notions of birth, death, being, and nonbeing.

Birth and death cannot touch the bodhisattva, nor the wave once it has realized that at the same time it is water. Concepts such as birth and death, being and nonbeing, might in some sense be applied to waves. As far as water is concerned, these qualifications cannot describe the nature of water. When we speak of birth, of death, of being and nonbeing, we are talking in terms of phenomena. In Buddhism, we call this the historical dimension. When we talk about waves, we are in the historical dimension, but when we talk about water, we are in the ultimate dimension in which we cannot speak of birth and death, of being and nonbeing. The wave might think that before its birth it was not there and that after its death it will not be there, but these are notions—concepts—that cannot be applied in the dimension of the ultimate.

The Buddha declared the following: “There is a world, but there is no birth and there is no death, there is no high and no low, no being and no nonbeing.” If that world is not there, how could the world of birth and death, the world of being and nonbeing, be possible? He was talking about the ultimate dimension; he was talking about the water, but all he said was a few words because we cannot use concepts and words with regard to the ultimate.

When we talk about the theology of “God is dead,” this means that the notion of God must be dead in order for God to reveal himself as a reality. The theologians, if they only use concepts, words, and not direct experience, are not very helpful. The same goes for nirvana, which is something to be touched and lived and not discussed and described. We have notions that distort truth, reality. A Zen master said the following to a large assembly: “My friends, every time I use the word Buddha, I suffer. I am allergic to it. Every time I do it, I have to go to the bathroom and rinse my mouth three times in succession.” He said this in order to help his disciples not to get caught up in the notion of Buddha. The Buddha is one thing, but the notion of Buddha is another. Another Zen master said this: “If you meet the Buddha on your way, you must kill him.” You have to kill the notion of Buddha so that the real Buddha can be revealed to you. That day, there was a very solid person in the assembly, a monk who stood up and said these words: “Master, every time you say the word Buddha, I have to go to the river and clean my ears three times in succession.” So they understood each other perfectly. We must not get caught in the trap of notions and concepts.

Fear is born from our ignorance, from our concepts regarding life, death, being, and nonbeing. If we are able to get rid of all these concepts by touching the reality within ourselves, then nonfear will be there and the greatest relief will become possible. For the Buddhist it is necessary to transcend the notions of birth and death, because those notions do not apply to reality. This is equally true with regard to the notions of being and nonbeing. For the Buddhist, to be or not to be is not really the question. The true question is whether we have enough concentration, enough mindfulness, enough practice to touch the foundation of being that is nirvana.
That is why we should do what we have to do to make this meditation of looking deeply a matter of everyday life—when we are eating, when we are drinking, when we are sleeping—and one day we will be able to touch the ultimate reality that is in us. Nirvana is not something that we should search for, because we are nirvana, just as the wave is already water. The wave does not have to search for water, because water is the very substance of the wave. Living deeply makes it possible to touch nirvana, our ultimate reality, the world of no-birth and no-death, and all our fear will be taken away because of this direct knowledge of our true nature.




Fragment uit: True Love: A Practice for Awakening the Heart
Thich Nhat Hanh
© 1997 by Unified Buddhist Church, Inc.
Originally published in French under the title Vivre en Pleine Conscience.

Cool hé. Als ik zeg dat ik God ben, dan wordt dat hier niet begrepen, dan heb ik ik grootheidswaanzin. 
Maar kijk, Thich Nhat Hanh zegt dat Nirvana niet is iets is waar we naar moeten zoeken, omdat we nirvana zijn.

...
De grootsheidswaanzin is zeer realistisch.

Valt de eurocent nog niet?
Het concept God en het concept Nirvana zijn niet uitwisselbaar?
Nee, natuurlijk niet, God is persoonlijk, terwijl Nirvana dat niet is.
En zo kunnen we weer oneindig verder leuteren en discussiëren over concepten!
Maar ik heb niets te melden hoor.

Wanneer je beseft God te zijn valt er niets meer te melden.

Correct!

[Bodhiboem]

Iedereen hier is god, behalve diegenen die er luidkeels over schreeuwen, want die hebben het zich in hun innerlijk nog niet gerealiseerd.

[Buddha Amitabha]

Iedereen hier is god, behalve diegenen die er luidkeels over schreeuwen, want die hebben het zich in hun innerlijk nog niet gerealiseerd.

Zo is het. We zijn allemaal mensen, volstrekt gelijkwaardig. Al die borstklopperij over vermeende eigen grootsheid is een teken aan de wand, zoals het gezegde is. Ik geloof eerder in broederschap, elkaar bijstaan waar nodig, liefdevolle vriendelijkheid en nederigheid. Ook al ben ik niet altijd een gemakkelijk persoon, en kan ik scherp zijn. Maar wie niet kan buigen zal omkomen in de storm. Kijk naar de bomen in de harde wind. Ze buigen mee. Als ze dat niet doen, breken ze. Mensen die zichzelf een god wanen sluiten zich buiten het gewone sociale verband. Want ze zijn zogenaamd "wetend" onder de onwetenden. Het zich een god wanen is hier al honderden malen herhaald, en dat gaat nog wel even zo door, denk ik. Hoe dat nog serieus te nemen?

Er is een sprookje over een jongen, die in een dorp woonde waar veel schaapherders waren. Regelmatig was er dreiging van de wolven, die de schapen aanvielen. Een behoorlijke schadepost voor de herders. Op een dag rende hij het dorp in om te waarschuwen, er waren wolven bij de schapen. Het hele dorp rende gewapend naar de schaapskooien. Maar er was geen wolf te bekennen. De jongen moest lachen, want hij had de dorpelingen in de maling genomen. Hij kreeg een standje en men ging weer aan het werk. Dit herhaalde zich een paar keer, en op een gegeven moment nam niemand de jongen meer serieus. Tot er op een dag echt wolven waren, en de jongen rende opnieuw luid schreeuwend het dorp in om de bewoners te waarschuwen. Maar hoe hij ook smeekte, de mensen waren immuun geworden voor zijn praatjes. Ze bleven gewoon aan hun werk in het dorp. De wolven moordden ongestoord een groot deel van de kudde uit.

[lang kwaat]

Iedereen hier is god, behalve diegenen die er luidkeels over schreeuwen, want die hebben het zich in hun innerlijk nog niet gerealiseerd.

Zo is het. We zijn allemaal mensen, volstrekt gelijkwaardig. Al die borstklopperij over vermeende eigen grootsheid is een teken aan de wand, zoals het gezegde is. Ik geloof eerder in broederschap, elkaar bijstaan waar nodig, liefdevolle vriendelijkheid en nederigheid. Ook al ben ik niet altijd een gemakkelijk persoon, en kan ik scherp zijn. Maar wie niet kan buigen zal omkomen in de storm. Kijk naar de bomen in de harde wind. Ze buigen mee. Als ze dat niet doen, breken ze. Mensen die zichzelf een god wanen sluiten zich buiten het gewone sociale verband. Want ze zijn zogenaamd "wetend" onder de onwetenden. Het zich een god wanen is hier al honderden malen herhaald, en dat gaat nog wel even zo door, denk ik. Hoe dat nog serieus te nemen?

Een stukje uit MN24:

"Is the holy life lived under our Blessed One, friend?" -"Yes, friend." - "But, friend, is it for the sake of purification of virtue that the holy life is lived under the Blessed One?" - "No, friend." - "Then is it for the sake of purification of mind that the holy life is lived under the Blessed One?" - "No, friend." - "Then is it for the sake of purification of view that the holy life is lived under the Blessed One?" - "No, friend." - "Then is it for the sake of purification by overcoming doubt that the holy life is lived under the Blessed One?" - "No, friend." - "Then is it for the sake of purification by knowledge and vision of what is the path and what is not the path that the holy life is lived under the Blessed One?" - "No, friend." - "Then is it for the sake of purification by knowledge and vision of the way that the holy life is lived under the Blessed One?" - "No, friend." - "Then is it for the sake of purification by knowledge and vision that the holy life is lived under the Blessed One?" - "No, friend."

De Boeddha legt het vervolgens zo uit dat dit nog verbonden is met gehechtheid. Hoe hangt alles dan samen? In de tekst gebruikt Boeddha het voorbeeld van een reis in etappes.
En zegt dan:

 "So too, friend, purification of virtue is for the sake of reaching purification of mind; purification of mind is for the sake of reaching purification of view; purification of view is for
the sake of reaching purification by overcoming doubt; purification by overcoming doubt is for the sake of reaching purification by knowledge and vision of what is the path and what is
not the path; purification by knowledge and vision of what is the path and what is not the path is for the sake of reaching purification by knowledge and vision of the way; purification by knowledge and vision of the way is for the sake of reaching purification by knowledge and vision; purification by knowledge and vision is for the sake of reaching final Nibbana without
clinging. It is for the sake of final Nibbana without clinging that the holy life is lived under the Blessed One."

MN28 beschrijft het punt dat mensen op een bepaald moment, terwijl ze het doel van de Dhamma uit het oog verliezen, bedwelmd raken van het idee dat ze zo puur zijn en dat hun kennis en visie zo voortreffelijk is vergeleken anderen.  Het beschrijft:

"On account of it he lauds himself and disparages others thus: 'I live knowing and seeing, but these other bhikkhus live unknowing and unseeing.' He becomes intoxicated with that knowledge and vision, grows negligent, falls into negligence, and being negligent, he lives in suffering.

Het hele punt: "So this holy life, brahmin, does not have gain, honor, and renown for its benefit, or the attainment of virtue for its benefit, or the attainment of concentration for its benefit, or knowledge and vision for its benefit. But it is this  unshakeable deliverance of mind that is the goal of this holy life, its heartwood, and its end.  (MN28, MN30)

Maar het is gemakkelijk bedwelmd te raken. En dan worden kwaliteiten die zijn gerealiseerd zoals puurheid in gedrag, van visie, van geest, van levensonderhoud en puurheid in kennis en visie, die echt wel degelijk worden gezien als echte kwaliteiten, eigenlijk weer zaken die weer leiden tot bezoedeling, gehechtheid. Dat risico wordt zeker onderkend dus in de sutta's.

Het is echter ook wel weer zo dat er ook echt kwaliteiten kunnen worden gerealiseerd. Je kunt echt je gedrag zuiveren , je kunt echt juiste visie ontwikkelen etc. En dat zijn allemaal niet de minste dingen. Maar de strekking is: vergeet nooit het doel.

"If, bhikkhu you understand that the Dhamma has not been taught by me for the sake of purification of virtue, then for what purpose do you understand the Dhamma to have been taught by me?" "Venerable sir, I understand the Dhamma to have been taught by the Blessed One for the sake of final Nibbana without clinging." "Good, good, bhikkhu! It is good that you understand the Dhamma to have been taught by me for the  sake of final Nibbana without clinging. For the Dhamma is taught by me for the sake of final Nibbana without clinging[/b]. (SN35.75)

De zelfkenners hier hebben denk ik allemaal iets waardevols gezien. Maar ik denk vanuit boeddhistisch perspectief het doel toch wat uit het oog verloren.

Over weten. Weten is misschien wel wat taboe in godsdiensten. God is de Alwetende en wat kan de mens nou weten? Het idee van weten wordt misschien al snel gezien als hoogmoed in Godsdienst? Maar niet in de Pali sutta's. Aanspraak maken op weten is op zich niet hoogmoedig. Weten is niet iets aanmatigends. Wijsheid wordt gezien als een vermogen dat we nou eenmaal hebben. We kunnen dingen analyseren, zien, als dit dan dat etc. Hier zit misschien wel wat spanning.

[Bodhiboem]

Voor mij zegt het Indiase hallo Namasté zo een beetje alles, het betekent ‘ik groet het goddelijke in U’.

It is for the sake of final Nibbana without clinging that the holy life is lived under the Blessed One.

But it is this unshakeable deliverance of mind that is the goal of this holy life, its heartwood, and its end.

Het niet gehecht zijn is een mooie staat, en dat heb ik altijd ook wel geleefd, in de geest van leven zodat je makkelijk los kunt laten. Maar om nou te zeggen dat mijn geest ‘unshakeable’ is, dat bepaald niet, het gaat nog altijd door allerlei draaiingen en wervelingen heen tijdens de dag.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

But there is no need for anybody to be nonviolent because you are moving in a wrong direction.

Ik kwam dit tegen, en dacht, daar zit toch wel wat in. De kwaliteit van de liefde is ondergewaardeerd in het boeddhisme, er is iets van het innerlijk landschap dat niet goed wordt begrepen.

Met liefde voor het vaderland valt Rusland Oekraïne binnen.
Met liefde voor vaderland en godsdienst is er een voortdurende oorlog in Israël.
Met liefde voor de partner vallen er jaarlijks doden en gewonden omdat de partner een andere keuze maakt en men het niet meer kan verkroppen.

Uit de geschiedenisboekjes heb ik geleerd dat juist de cultuur van geweldloosheid een einde heeft kunnen maken aan de voortdurende stammenoorlogen in India.
Geweldloosheid is daarom ook niet een puur boeddhistisch belangrijk thema, maar juist Indisch, religie overstijgend.

Boeddha predikte ook het stoppen van geweld op zichzelf om de religieuze doelstellingen te bereiken. Blijkbaar waren ze nogal fanatisch bezig ten tijde van boeddha.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Mensen die zichzelf een god wanen

ik zie dat eigenlijk niet dat er hier mensen zijn die zich god wanen.
Er zijn toch meer religies die naar het goddelijke verwijzen. Het is niet omdat je het goddelijke ziet in jezelf of anderen dan je je daarom ook god waant.
Ik heb toch meer de indruk dat het eerder plagerig, liefkozend van aard is, met goede bedoelingen.

Jezus zei: ‘Jullie weten toch dat God in de heilige boeken zegt: «Jullie zijn goden.» Dat gaat over mensen, en die worden dus goden genoemd. En wat in de heilige boeken staat, is waar. Bovendien heeft de Vader zelf mij uitgekozen en naar de wereld gestuurd! Dan beledig ik toch God niet als ik zeg dat ik zijn Zoon ben?

Johannes 10, 31-42:

Ik zie het zelf niet zo, omdat ik niet geloof in een goddelijk scheppend opperwezen.

[Buddha Amitabha]

Mensen die zichzelf een god wanen

ik zie dat eigenlijk niet dat er hier mensen zijn die zich god wanen.
Er zijn toch meer religies die naar het goddelijke verwijzen. Het is niet omdat je het goddelijke ziet in jezelf of anderen dan je je daarom ook god waant.
Ik heb toch meer de indruk dat het eerder plagerig, liefkozend van aard is, met goede bedoelingen.

Jezus zei: ‘Jullie weten toch dat God in de heilige boeken zegt: «Jullie zijn goden.» Dat gaat over mensen, en die worden dus goden genoemd. En wat in de heilige boeken staat, is waar. Bovendien heeft de Vader zelf mij uitgekozen en naar de wereld gestuurd! Dan beledig ik toch God niet als ik zeg dat ik zijn Zoon ben?

Johannes 10, 31-42:

Ik zie het zelf niet zo, omdat ik niet geloof in een goddelijk scheppend opperwezen.

Je bent hieronder mild, prima. Ik lees wat anders, maar ik zie ook dat het zichzelf een god wanen eerder iets narrigs is. Ik denk dat ik er voortaan maar over zal zwijgen. Ik schreef hierboven al dat ik ook niet verwacht dat dit zal ophouden.

En je citaat van Christus uit het Bijbelboek Johannes, wat wil je daar verder mee? Als een christen geloof ik wel wat daar staat, maar dat lijkt me logisch. Ik zal er verder niet op in gaan, want zoals ik al vaker heb gezegd, wakkert dat bepaalde gemoederen aan. Ik heb geen zin in discussies over of God bestaat of niet, en ook niet of er een scheppende God kan bestaan of niet. En dat is wat hier in het verleden regelmatig is voorgevallen. Ik word er verdrietig van, als mensen proberen mijn geloof dom, raar, of anderszins te beoordelen. En mij willen gaan bestoken met hun beargumenteerde "bewijzen" dat er geen God is, of kan zijn. Al dan niet met het citeren van boeddhistische citaten.

[Bodhiboem]

But there is no need for anybody to be nonviolent because you are moving in a wrong direction.

Ik kwam dit tegen, en dacht, daar zit toch wel wat in. De kwaliteit van de liefde is ondergewaardeerd in het boeddhisme, er is iets van het innerlijk landschap dat niet goed wordt begrepen.

Met liefde voor het vaderland valt Rusland Oekraïne binnen.
Met liefde voor vaderland en godsdienst is er een voortdurende oorlog in Israël.
Met liefde voor de partner vallen er jaarlijks doden en gewonden omdat de partner een andere keuze maakt en men het niet meer kan verkroppen.

Uit de geschiedenisboekjes heb ik geleerd dat juist de cultuur van geweldloosheid een einde heeft kunnen maken aan de voortdurende stammenoorlogen in India.
Geweldloosheid is daarom ook niet een puur boeddhistisch belangrijk thema, maar juist Indisch, religie overstijgend.

Boeddha predikte ook het stoppen van geweld op zichzelf om de religieuze doelstellingen te bereiken. Blijkbaar waren ze nogal fanatisch bezig ten tijde van boeddha.

Nonviolence heeft absoluut zijn goede kanten, dat is ook weer waar.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Mensen die zichzelf een god wanen

ik zie dat eigenlijk niet dat er hier mensen zijn die zich god wanen.
Er zijn toch meer religies die naar het goddelijke verwijzen. Het is niet omdat je het goddelijke ziet in jezelf of anderen dan je je daarom ook god waant.
Ik heb toch meer de indruk dat het eerder plagerig, liefkozend van aard is, met goede bedoelingen.

Jezus zei: ‘Jullie weten toch dat God in de heilige boeken zegt: «Jullie zijn goden.» Dat gaat over mensen, en die worden dus goden genoemd. En wat in de heilige boeken staat, is waar. Bovendien heeft de Vader zelf mij uitgekozen en naar de wereld gestuurd! Dan beledig ik toch God niet als ik zeg dat ik zijn Zoon ben?

Johannes 10, 31-42:

Ik zie het zelf niet zo, omdat ik niet geloof in een goddelijk scheppend opperwezen.

Je bent hieronder mild, prima. Ik lees wat anders, maar ik zie ook dat het zichzelf een god wanen eerder iets narrigs is.

.. citaat van Christus uit het Bijbelboek Johannes, ...Als een christen geloof ik wel wat daar staat,

Wat ik denk te begrijpen is dat het verwijst naar de intense eenheidservaring, de innige verbinding met het leven. Dus niet zichzelf een god wanen, in de grootheidswaanzinnige betekenis.
Maar de verbondenheidservaring.

Ik denk niet dat het boeddhisme de verbondheidservaring met het leven afwijst. Maar alleszins is het binnen de pali-canon boeddhisme niet het hoofddoel. Omdat het slechts een ervaring is. iets dat komt en gaat.

Ik verwijs naar het citaat, om aan te tonen dat het niet per definitie moet gezien worden als grootheidswaanzin.

[Buddha Amitabha]

Mensen die zichzelf een god wanen

ik zie dat eigenlijk niet dat er hier mensen zijn die zich god wanen.
Er zijn toch meer religies die naar het goddelijke verwijzen. Het is niet omdat je het goddelijke ziet in jezelf of anderen dan je je daarom ook god waant.
Ik heb toch meer de indruk dat het eerder plagerig, liefkozend van aard is, met goede bedoelingen.

Jezus zei: ‘Jullie weten toch dat God in de heilige boeken zegt: «Jullie zijn goden.» Dat gaat over mensen, en die worden dus goden genoemd. En wat in de heilige boeken staat, is waar. Bovendien heeft de Vader zelf mij uitgekozen en naar de wereld gestuurd! Dan beledig ik toch God niet als ik zeg dat ik zijn Zoon ben?

Johannes 10, 31-42:

Ik zie het zelf niet zo, omdat ik niet geloof in een goddelijk scheppend opperwezen.

Je bent hieronder mild, prima. Ik lees wat anders, maar ik zie ook dat het zichzelf een god wanen eerder iets narrigs is.

.. citaat van Christus uit het Bijbelboek Johannes, ...Als een christen geloof ik wel wat daar staat,

Wat ik denk te begrijpen is dat het verwijst naar de intense eenheidservaring, de innige verbinding met het leven. Dus niet zichzelf een god wanen, in de grootheidswaanzinnige betekenis.
Maar de verbondenheidservaring.

Ik denk niet dat het boeddhisme de verbondheidservaring met het leven afwijst. Maar alleszins is het binnen de pali-canon boeddhisme niet het hoofddoel. Omdat het slechts een ervaring is. iets dat komt en gaat.

Ik verwijs naar het citaat, om aan te tonen dat het niet per definitie moet gezien worden als grootheidswaanzin.

Dat zou kunnen. Het is altijd een kwestie van interpretatie, wat je in een bepaalde tekst ziet.

[ervaringsgetuige]

Iedereen hier is god, behalve diegenen die er luidkeels over schreeuwen, want die hebben het zich in hun innerlijk nog niet gerealiseerd.

Goed, jij en de anderen hier zijn God, ik niet.
Diegene die het zegt / "schreeuwt" God te zijn - zoals ik - is het niet, die moet nog eerst zijn pijn voelen!

[ervaringsgetuige]

Boeddha predikte ook het stoppen van geweld op zichzelf om de religieuze doelstellingen te bereiken. Blijkbaar waren ze nogal fanatisch bezig ten tijde van boeddha.

Ja, en het moet vooral verschrikkelijk zijn geweest voordat er van de Boeddha en Boeddhisme sprake was.
Want sinds het ontstaan van het Boeddhisme, 500 jaar later het christendom, weer is 500 jaar later Mohammed en zijn Islam is de mensheid er veel beter aan toen dankzij die religies - 't is te zeggen: daar zouden we toch moeten van mogen uitgaan -  en toch staan we nu op de rand van een kernoorlog.
Dus wat moet dat voor de tijd van de Boeddha geweest zijn zeg. 
Waarschijnlijk was het nergens veilig want trokken moord en roofzuchtige hordes (de voorlopers van de Hunnen in de 4e tot de 6e eeuw na Christus) en masse rond over de planeet.

[ervaringsgetuige]

 Mensen die zichzelf een god wanen

ik zie dat eigenlijk niet dat er hier mensen zijn die zich god wanen.

Het is overduidelijk dat Lang kwaat, BA en Bodhiboem het over mij hebben.
Ik verwijs er immers al lang naar dat ik God ben.
Zie...

...

Zie vanaf 19:23 uit transcript van video...

…
So to sense your connectedness with the source is the realization that God loves you, but you can let, you don’t need the words anymore.
There's just a trust and there's no duality anymore, because you are an extension of the one, an emanation of the one.

So faith really is trust, but the trust is not something you can think yourself into.
Ultimately, you need to let go of all these concepts, although when you later talk about it, you may take them up again.
But for the experience of it, you let go of concepts and you can sense in the space between two thoughts, in the space of awareness, you can sense the stillness, the presence, and you can sense it as a silent power.
Silent.
That's the Dao.
It's Chinese.
A silent power.
And that silent power is inseparable from who you are.
It's you and much infinitely vaster than you, both at the same time.
It's almost as if a ray of sunlight that arrives here suddenly realizes its source, its a ray of sunlight suddenly realizes its own source, where it comes from.

And it also realizes that it can never be totally separate from the source, because there's the ray of sunlight.
Some are is still connected to the sun, which in this analogy, that's the source.
So the ray of sunlight then could say, "My fear has disappeared, because I realize that I'm connected to something much vaster and this vastness is sustaining me."
It could say that.
It could also say, and some have, some rays have done that, "I am the sun."
Ecstatic, translated in this analogy, there have been mystics in various traditions who said, "I am God."
It's not advisable to say that. People don't like it.

(audience laughing)

bron: Self-Identity Beyond Stories and Narratives | Eckhart Explains - YouTube

Dus het idee God te zijn zoals "mystics in various traditions" zeggen wordt gewoonweg afgeketst door Lang kwaat, BA en Bodhiboem.
Om welke reden?
Volgens Lang Kwaat zal het zijn omdat de Boeddha dat niet onderwees.
Volgens BA omdat je dat als Christen niet mag zeggen. Want er is maar één zoon van God en zo van die dogmatische verhalen.

En Bodhiboem? Die draait als de wind. De éne keer herkent hij een mysticus in mij, daarna schrijft hij dat iedereen hier  god is, behalve diegenen die er luidkeels over schreeuwen, want die hebben het zich in hun innerlijk nog niet gerealiseerd.
Met die luidkeelse schreeuwer bedoelt hij mij dus.

Niet alleen deze drie forumleden doen dat, ook ons hooggeëerd forumlid I'm a loser, filosoof  à la Jan Bor vind Eckhart Tolle een handelaar in tweedehandskennis.
Zie...

Ik heb dan ook niks met Eckhart Tolle, de handelaar in tweedehands kennis.

Daarmee dat ik onlangs schreef eigenlijk enkel aan mezelf te schrijven. Een mysticus als ikheeft ook genoeg aan zichzelf.

...
Er zijn toch meer religies die naar het goddelijke verwijzen.

Ja, straf hé, maar durf niet te zeggen dat je God bent, want dan "hang" je. Dan hangen ze je aan de schandpaal, ja zetten ze je zelfs op de brandstapel!
Allez, op de brandstapel belandde je enkele eeuwen terug als je beweerde God te zijn.
Nu zijn ze milder. Nu wordt vastgesteld dat je lijdt aan waangedachten en waarschijnlijk hulp en medicijnen nodig hebt om de genezen van je hallucinaties! 

[ervaringsgetuige]

 Mensen die zichzelf een god wanen

ik zie dat eigenlijk niet dat er hier mensen zijn die zich god wanen.
Er zijn toch meer religies die naar het goddelijke verwijzen. Het is niet omdat je het goddelijke ziet in jezelf of anderen dan je je daarom ook god waant.
Ik heb toch meer de indruk dat het eerder plagerig, liefkozend van aard is, met goede bedoelingen.

Jezus zei: ‘Jullie weten toch dat God in de heilige boeken zegt: «Jullie zijn goden.» Dat gaat over mensen, en die worden dus goden genoemd. En wat in de heilige boeken staat, is waar. Bovendien heeft de Vader zelf mij uitgekozen en naar de wereld gestuurd! Dan beledig ik toch God niet als ik zeg dat ik zijn Zoon ben?

Johannes 10, 31-42:

Ik zie het zelf niet zo, omdat ik niet geloof in een goddelijk scheppend opperwezen.

Handig toch die google's Artificiële-intelligentie, 'k vind zo net meer over je quote, zie... 

In dit gedeelte uit het Evangelie van Johannes (Johannes 10:31-42) verdedigt Jezus zich tegen beschuldigingen van godslastering door de Joden. Ze pakken hem op omdat hij beweert Gods Zoon te zijn, wat ze zien als een aanmatigende daad die gelijkstaat aan godslastering.

Jezus reageert door te verwijzen naar de Hebreeuwse Schrift, waar "goden" wordt gebruikt om bepaalde mensen te beschrijven, zoals koningen en rechters. Hij betoogt dat als deze term aan mensen kan worden toegekend, hij, die door de Vader is gezonden en wonderen verricht die Goddelijke kracht tonen, zeker "Zoon van God" mag worden genoemd.

De kern van Jezus' argument is zijn unieke relatie met de Vader. Hij benadrukt dat hij niet uit eigen beweging handelt,maar alles doet wat de Vader wil. De wonderen die hij verricht en de woorden die hij spreekt, komen voort uit deze diepe verbondenheid met God.



De Joden reageren met woede en proberen hem opnieuw te grijpen. Jezus ontwijkt hen echter en keert terug naar de overkant van de Jordaan, waar hij door meer mensen wordt verwelkomd die geloven in zijn boodschap en de wonderen die hij heeft verricht.


Dit passage benadrukt verschillende belangrijke aspecten van Jezus' identiteit en missie:

• Zoon van God: Jezus is niet zomaar een mens, maar de unieke Zoon van God, gezonden door de Vader om de wereld te redden.
• Eenheid met de Vader: Jezus heeft een perfecte, onbreekbare band met God. Hij handelt en spreekt vanuit diepe verbondenheid met de Vaderlijke wil.
• Wonderbaarlijke kracht: Jezus' wonderen tonen zijn Goddelijke kracht en bevestigen zijn aanspraak op de titel "Zoon van God."
• Messiaanse roeping: Jezus is gekomen om Gods koninkrijk te brengen en mensen te bevrijden van zonde en dood.

De confrontatie in Johannes 10:31-42 illustreert de spanning tussen Jezus' zelfverklaarde goddelijkheid en de scepsis van de Joodse leiders. Het is een cruciaal moment in het verhaal van Jezus, dat leidt naar zijn uiteindelijke arrestatie en kruisiging.


Is er iets anders over deze passage dat je wilt bespreken, of wil je meer weten over de context of interpretatie van deze tekst?

Wie of wie, en hoe, zal men eindelijk begrijpen waar Jezus, Boeddha, Ramana Maharsi, Jiddu Krishnamurti en andere mystici zoals mijn François naar verwezen? Weinigen zijn geroepen om die heilige wijsheid te ontvangen.
Mijn François hied het na 25 jaar dagelijks mensen te ontvangen voor bekeken en besloot tot "noble silence".
...

'It is said that the Buddha was not in favor of setting forth a system of philosophy that would be consistent enough to satisfy intellectual curiosity on conventional lines. When He was pressed for answers in such situations that He considered irrelevant from the point of view of actual experience, He would ‘maintain a noble silence’. Ramana Maharshi, too, would look over the shoulders of a visitor into the distance when the visitor kept repeating questions that the Maharshi had earlier indicated as being not relevant and, therefore, of a distracting nature.'


Fragment uit: Peace and Harmony in Daily Living
Ramesh Balsekar

[Bodhiboem]

Dus ervaringsgetuige, ga jij straks ook besluiten tot Nobele Stilte? Of ga jij door met een fase van mensen citaten toestoppen?

Het wordt interessant als je kijkt naar mensen hun eigen woorden, zonder de verhaaltjes en citaten. Soms zie je dan een heel ander persoon, die misschien lang niet zo verlicht is.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

 Mensen die zichzelf een god wanen

ik zie dat eigenlijk niet dat er hier mensen zijn die zich god wanen.

Het is overduidelijk dat Lang kwaat, BA en Bodhiboem het over mij hebben.
Ik verwijs er immers al lang naar dat ik God ben.
Zie...

...

Zie vanaf 19:23 uit transcript van video...

…
So to sense your connectedness with the source is the realization that God loves you, but you can let, you don’t need the words anymore.
There's just a trust and there's no duality anymore, because you are an extension of the one, an emanation of the one.

So faith really is trust, but the trust is not something you can think yourself into.
Ultimately, you need to let go of all these concepts, although when you later talk about it, you may take them up again.
But for the experience of it, you let go of concepts and you can sense in the space between two thoughts, in the space of awareness, you can sense the stillness, the presence, and you can sense it as a silent power.
Silent.
That's the Dao.
It's Chinese.
A silent power.
And that silent power is inseparable from who you are.
It's you and much infinitely vaster than you, both at the same time.
It's almost as if a ray of sunlight that arrives here suddenly realizes its source, its a ray of sunlight suddenly realizes its own source, where it comes from.

And it also realizes that it can never be totally separate from the source, because there's the ray of sunlight.
Some are is still connected to the sun, which in this analogy, that's the source.
So the ray of sunlight then could say, "My fear has disappeared, because I realize that I'm connected to something much vaster and this vastness is sustaining me."
It could say that.
It could also say, and some have, some rays have done that, "I am the sun."
Ecstatic, translated in this analogy, there have been mystics in various traditions who said, "I am God."
It's not advisable to say that. People don't like it.

(audience laughing)

bron: Self-Identity Beyond Stories and Narratives | Eckhart Explains - YouTube

Wat me wel opvalt hoe groot de honger is om erkenning en bevestiging  te krijgen als mysticus.
Vertrouwen ervaren, of een intense eenheidservaring beleven is één ding.
De honger cultiveren om herkenning, erkenning en bevestiging als mysticus te krijgen is een ander kwestie.
Hoezeer anderen  ook bevestigen of erkennen, dat doet niets aan de honger, die blijft knagen.

Iedere keer dat een mens streeft naar herkenning, erkenning en bevestiging om de honger te verdrijven doet een mens juist het omgekeerde en geeft juist voeding aan de honger.
Terwijl niets doen juist de honger dooft. Of niet ?

[Buddha Amitabha]

Dus het idee God te zijn wordt gewoonweg afgeketst door Lang kwaat, BA en Bodhiboem. Om welke reden?
Volgens Lang Kwaat zal het zijn omdat de Boeddha dat niet onderwees.
Volgens BA omdat je dat als Christen niet mag zeggen. Want er is maar één zoon van God en zo van die dogmatische verhalen.

En Bodhiboem? Die draait als de wind. De éne keer herkent hij een mysticus in mij, daarna schrijft hij dat iedereen hier  god is, behalve diegenen die er luidkeels over schreeuwen, want die hebben het zich in hun innerlijk nog niet gerealiseerd.
Met die luidkeelse schreeuwer bedoelt hij mij dus.

Je neemt nogal wat aan hier, mijn beste. Ik ervaar je al langer als een stoorzender, maar goed. Ik ben hier de eigenaar niet van dit forum. Ik beweer echter nergens dat je jezelf geen god mag noemen, omdat ik een christen ben. Ik begrijp niet zo goed waar je die onzin vandaan haalt. Eerder heb ik laten merken, dat jouw eindeloze herhalingen van je god-zijn er toe zullen leiden, dan mensen je niet meer serieus zullen nemen. Dat is alles. Ik ben dus geenzins de dogmaticus die je mij ten onrechte toe wenst te dichten. GM&DWN heeft aangegeven dat hij jouw god-verklaringen vrij onschuldig acht. Ik heb daarop gereageerd dat ik ook wel zie dat het narrig bedoeld wordt. En dat ik er in het vervolg niet meer over zal beginnen. Dus klets niet zo raar en lees gewoon wat er staat.

[ervaringsgetuige]

Dus ervaringsgetuige, ga jij straks ook besluiten tot Nobele Stilte? Of ga jij door met een fase van mensen citaten toestoppen?

Dat zou kunnen dat ik overga tot Nobele stilte, maar de fase van mensen citaten toestoppen kan eveneens doorgaan want ik vind ze vooral zelf interessant om te (her)lezen.
Maar een 'ik bestaat niet, dus het is koffiedik kijken voor jullie wat ik doe, zijnde niet een doener.

Het wordt interessant als je kijkt naar mensen hun eigen woorden, zonder de verhaaltjes en citaten. Soms zie je dan een heel ander persoon, die misschien lang niet zo verlicht is.

Een mens zonder verhalen bestaat niet.
Wat jullie hier doen is niks anders dan van generatie op generatie overgeleverde verhalen bestuderen van een mens die 2.500 jaar in Azië leefde.

[ervaringsgetuige]

Wat me wel opvalt hoe groot de honger is om erkenning en bevestiging  te krijgen als mysticus.

Hoho, ik ben niet zomaar een mysticus, ik ben God! 

...Terwijl niets doen juist de honger dooft. Of niet ?

Ik doe nooit iets wel of niet, er zijn immers geen individuele doeners van daden.

'Events happen, deeds are done, but there is no individual doer thereof.

THE BUDDHA

Fragment uit: Advaita And The Buddha
Ramesh S. Balsekar

[Bodhiboem]

Wat me wel opvalt hoe groot de honger is om erkenning en bevestiging  te krijgen als mysticus.

Hoho, ik ben niet zomaar een mysticus, ik ben God! 

Bewijs dat maar eens jongetje, ik ben scepticus.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Wat me wel opvalt hoe groot de honger is om erkenning en bevestiging  te krijgen als mysticus.

Hoho, ik ben niet zomaar een mysticus, ik ben God! 

...Terwijl niets doen juist de honger dooft. Of niet ?

Ik doe nooit iets wel of niet, er zijn immers geen individuele doeners van daden.

Als je van jezelf ziet dat je een schrijffout maakt, ga je die dan laten staan of verbeteren ?
Als je merkt dat je internet niet werkt, ga je dan een oplossing zoeken of niet ?

Maar als je in een valkuil van zelfbedrog valt, dan heb je plots geen intelligentie meer, om met open ogen naar jezelf te kijken.

Ik ben kampioen zelfbedrog, dus weet ik ook dat er een stem is die aan jezelf vertelt wat waar is.
Een spiritueel waarachtig leven is niet zich verschuilen achter spirituele slogans, maar wel aandacht schenken aan onze waarachtige innerlijke stem en intelligentie en niet naar ons zelfbedrog en dwaasheid.

Spirituele slogans zijn hulpinstrumenten om onze spirituele groei van waarachtigheid, intelligentie, zelfstandigheid en verantwoordelijkheid te activeren en niet om ons als drugs te verdoven.

[ervaringsgetuige]

Wat me wel opvalt hoe groot de honger is om erkenning en bevestiging  te krijgen als mysticus.

Hoho, ik ben niet zomaar een mysticus, ik ben God! 

Bewijs dat maar eens jongetje, ik ben scepticus.

Aha, jij bent scepticus! 
Dan heb ik een uitgelezen forum voor jou waarop de aanhangers van stichting SKEPP zich verzamelen en ik de voorbije dagen mijn zegjes nog is gedaan heb onder mijn forumnaam 'Bonifacius'.
Zie > https://www.freethinker.nl/forum/viewtopic.php?p=639019#p639019

[ervaringsgetuige]

Ik ben kampioen zelfbedrog, dus weet ik ook dat er een stem is die aan jezelf vertelt wat waar is.

Dan heb je dus nog een groot ego en had Laurens waarheidvindings forum de juiste plek voor jou geweest. Op zijn forum had je met zijn hulp en die van de andere forumleden kunnen ontdekken "wat" je bent! 

[ervaringsgetuige]

... ik ben scepticus.

Wie of wat jij ook denkt te zijn, er is geen afzonderlijk zelf.

Consciousness is the One without the second – the Source of everything.

The ‘who’, the ‘what’, the ‘where’, and the ‘when’ are all conceptual images in Consciousness. They are all ‘real’ as any mirage or dream … The totality of manifestation, and everything therein, is Consciousness itself, the Unicity. All there is is Consciousness, not aware of itself in its noumenal Subjectivity, but perceived by itself as phenomenal manifestation in its objective expression.

If this is understood in depth, there is nothing more to be understood.
Why? Because such understanding must comport the realization that there is no individual entity as such. What we think we are is merely an appearance, an insubstantial shadow, whereas what we really and truly are, is Consciousness itself, the formless Brahman.

Uittreksel van: Confusion No More
Ramesh S. Balsekar

[ervaringsgetuige]

Het wordt interessant als je kijkt naar mensen hun eigen woorden, zonder de verhaaltjes en citaten. Soms zie je dan een heel ander persoon, die misschien lang niet zo verlicht is.

Woorden zelf zijn tijdelijke creaties.
Verlichting is nooit een gecertificeerde gebeurtenis geweest.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Violence is there because you have not grown your potential for love -- it is the absence of love. And people go on doing stupid things. They try to be nonviolent: they repress the violence, they make tremendous efforts to be nonviolent.
But there is no need for anybody to be nonviolent because you are moving in a wrong direction. Violence is a negative thing, and you are trying to destroy violence and become nonviolent. I would say, forget about violence. It is the absence of love -- be more loving. All the energy that you are putting into repressing violence and becoming nonviolent -- pour it into being love.
It was unfortunate that Mahavira and Gautam Buddha both used the word nonviolence. I can understand their difficulty. Their difficulty was that by "love" people understand biological love; to avoid that misunderstanding they used a negative term: nonviolence. It gives the appearance that violence is the positive thing and nonviolence is the negative thing. In fact, violence is the negative thing and love is the positive thing, but they were all afraid of using the word love.
And because of their fear that "love" may create in people's minds the idea of ordinary love, they used an unfortunate word -- nonviolence -- and for twenty -- five centuries, that nonviolence has been practiced. But have you seen in any follower of Gautam Buddha or Mahavira, the quality of love, the presence of love around him? -- he is practicing nonviolence, and there is where he has gone wrong. You will find them shrunken and dead: their intelligence does not seem to have blossomed, their consciousness does not seem to have blossomed. Just the mistake of using a wrong word has created twenty-five centuries of immense torture, in thousands of people.
I want you to know that love is the positive thing, and love does not mean only biological love. And you also understand it: you love your mother, you love your brother, you love your friend, you love your master; there is no biology involved. These are ordinarily available experiences of non-biological love. You love a roseflower -- is there any biology involved? You love a beautiful moon you love music, you love poetry, you love sculpture -- is there any biology involved? And I am taking these examples from ordinary life, just to show you that love has many, many dimensions.

Osho, The Hidden Splendor

Ik kwam dit tegen, en dacht, daar zit toch wel wat in. De kwaliteit van de liefde is ondergewaardeerd in het boeddhisme, er is iets van het innerlijk landschap dat niet goed wordt begrepen.

Ik was net aan het afwassen, en plots waren er gedachten.
De boodschap van het boeddha komt saai over.
Angst voor een saai leven.

De hunkering naar een spannend en avontuurlijk leven tegenover de realiteit die nooit zo spannend en avontuurlijk is.
Er ontbreek begeestering in de boodschap.

Toch lijkt me het omarmen van de saaiheid van het bestaan, voor de meeste mensen, veel nuttiger dan achter een spannend en avontuurlijk leven aan te lopen.
Want het meest interessante wat een mens  met zich meedraagt is toch maar zichzelf.

daar zit er ook een kloof.
het boeiende ik klopt niet met de alledaagse realiteit vol met banaliteiten.
Men wil de uiterlijke wereld aanpassen aan de innerlijke grootheid, maar dat lukt niet goed, en wat men ook bereikt, het is nooit zo groot als ik. En zodoende blijft de honger.

[ervaringsgetuige]

...
Toch lijkt me het omarmen van de saaiheid van het bestaan, voor de meeste mensen, veel nuttiger dan achter een spannend en avontuurlijk leven aan te lopen.
Want het meest interessante wat een mens  met zich meedraagt is toch maar zichzelf.

De saaiheid van het bestaan?
Jeetje, ik heb mijn bestaan nog geen moment saai gevonden! Maar ja, ik ben dan ook een para-commando geweest en ben tot nu toe DJ voor privé evenementen -  wat een spannend beroep is! -  en wordt dus elk weekend geconfronteerd met lastige dronken gasten terwijl ikzelf steeds bloed-nuchter achter mijn discobar sta.

Maar goed, ik leer via Google's Artificiële-intelligentie dat de saaiheid van het bestaan een thema is dat al door filosofen, schrijvers en kunstenaars eeuwenlang bedacht is.
Zie...

Is het leven onvermijdelijk saai, of kunnen we er zelf iets aan doen om meer opwinding en zingeving te ervaren?
Er zijn zeker factoren die aan saaiheid kunnen bijdragen:

• Routine: Te veel van hetzelfde kan het leven monotoon maken. We raken vervelend van de automatische piloot en missen de frisse blik.
• Gebrek aan uitdaging: Als we niet genoeg worden uitgedaagd, raken we gedemotiveerd en gaan we ons vervelen. Dit kan op het werk zijn, in onze relatie of in onze hobby's.
• Zingevingsproblematiek: Wanneer we het gevoel hebben dat ons leven geen doel of betekenis heeft, kan dat leiden tot gevoelens van leegte en apathie.
• Sociale isolatie: Contact met anderen is essentieel voor ons welzijn. Zonder voldoende sociale interactie kunnen we ons eenzaam en verveeld voelen.

Maar wat kunnen we doen om de saaiheid te bestrijden? Hier zijn enkele tips:

• Stap uit je comfortzone: Probeer nieuwe dingen, ga op avontuur en ontmoet nieuwe mensen. Dit kan leiden tot onverwachte ervaringen en nieuwe inzichten.
• Stel doelen: Werk aan iets waar je gepassioneerd over bent. Dit kan je een gevoel van richting en voldoening geven.
• Maak contact met anderen: Breng tijd door met dierbaren, sluit je aan bij een club of vereniging, of ga vrijwilligerswerk doen.
• Wees aandachtig: Besteed aandacht aan het hier en nu. Geniet van de kleine dingen in het leven en waardeer de schoonheid om je heen.
• Zoek professionele hulp: Als je worstelt met aanhoudende gevoelens van leegte of saaiheid, kan een psycholoog of therapeut je helpen om de oorzaken te achterhalen en gezonde coping-mechanismen te ontwikkelen.

Onthoud dat saaiheid niet altijd negatief hoeft te zijn. Rust en kalmte kunnen ook waardevol zijn. Het is belangrijk om een balans te vinden tussen routine en opwinding, tussen comfort en uitdaging. Door te reflecteren op wat je echt belangrijk vindt en stappen te zetten om dit na te streven, kun je meer zingeving en voldoening in je leven brengen.
Enkele extra bronnen die je misschien nuttig vindt:

• Een pleidooi voor saaiheid in een hysterische wereld: [ongeldige URL verwijderd]
• De ondraaglijke saaiheid van het bestaan: [ongeldige URL verwijderd]
• Laat je Leven Niet Saai Worden: [ongeldige URL verwijderd]

Ik hoop dat dit helpt! Laat het me weten als je nog andere vragen hebt.

Voor mij als ervaringsgetuige van / in het leven is er dus niets saai aan het leven!

Als je het gevoel hebt dat je leven te saai is, is het tijd om actie te ondernemen. Er zijn talloze mogelijkheden om je leven spannender en zinvoller te maken.
Onthoud, het leven, het bestaan, is wat je ervan maakt!

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

...
Toch lijkt me het omarmen van de saaiheid van het bestaan, voor de meeste mensen, veel nuttiger dan achter een spannend en avontuurlijk leven aan te lopen.
Want het meest interessante wat een mens  met zich meedraagt is toch maar zichzelf.

De saaiheid van het bestaan?
Jeetje, ik heb mijn bestaan nog geen moment saai gevonden! Maar ja, ik ben dan ook een para-commando geweest en ben tot nu toe DJ voor privé evenementen -  wat een spannend beroep is! -  en wordt dus elk weekend geconfronteerd met lastige dronken gasten terwijl ikzelf steeds bloed-nuchter achter mijn discobar sta.

Het feit dat je para-commando of Dj bent is niet de reden dat je je bestaan nog geen moment saai hebt gevonden.
Het maakt niet uit wat je doet.

Ik heb mijn bestaan ook nog nooit saai gevonden, zelfs niet toen het saai was.

[ervaringsgetuige]

Het maakt niet uit wat je doet.

Heb je het hier soms over het boeddhistische anatta?
Kwam ik tegen via Google's Artificiële-intelligentie.
Zie...

De stelling "Het maakt niet uit wat je doet" kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd, filosofisch gezien.Hieronder bespreek ik enkele mogelijke interpretaties:


Determinisme vs. vrije wil:

• Determinisme: Volgens het determinisme zijn alle gebeurtenissen al van tevoren vastgelegd en hebben we geen vrije wil. Ons handelen is dan ook het resultaat van factoren die buiten onze controle liggen, waardoor "het niet uitmaakt wat we doen." Deze visie kan worden gekoppeld aan ideeën van lot of predestinatie.
  
  
• Vrije wil: Aanhangers van de vrije wil stellen daarentegen dat we keuzes kunnen maken en dat onze acties niet volledig bepaald zijn door externe factoren. We hebben dus de vrijheid om ons eigen lot te bepalen, en onze daden hebben dan wel degelijk betekenis.

Moraliteit en ethiek:

• Nihilisme: De stelling kan ook worden geïnterpreteerd vanuit een nihilistisch perspectief. Nihilisme stelt dat het leven geen inherente betekenis of waarde heeft. Als we deze visie op moraliteit toepassen, kunnen we stellen dat onze daden ertoe doen, omdat er geen intrinsieke waarden zijn om te verdedigen.
  
  
• Deugdenethiek: In contrast hiermee benadrukt deugdenethiek het belang van karakter en goede gewoonten.Volgens deze theorie is het niet zozeer wat we doen, maar hoe we het doen dat ertoe doet. De focus ligt op het ontwikkelen van deugden zoals moed, rechtvaardigheid en matigheid.

Boeddhisme:

• In het boeddhisme speelt het concept van ongebondenheid (anatta) een centrale rol. Dit betekent dat er geen permanent, onveranderlijk zelf is. Onze acties zijn voortdurend in beweging en beïnvloed door verschillende factoren. Vanuit dit perspectief kunnen we stellen dat "het niet uitmaakt wat we doen" in de zin dat onze daden ons ware zelf niet definiëren.
  
  
• Toch benadrukt het boeddhisme ook het belang van karma, de wet van oorzaak en gevolg. Onze acties hebben consequenties, zowel voor onszelf als voor anderen. We kunnen dus streven naar goede daden om lijden te verminderen en geluk te bevorderen.

Conclusie:

De interpretatie van "Het maakt niet uit wat je doet" hangt af van de onderliggende filosofische stroming. Belangrijke thema's die hierbij aan bod komen zijn determinisme vs. vrije wil, moraliteit en ethiek, nihilisme, deugdenethiek,ongebondenheid en karma.


Het is belangrijk om te beseffen dat dit slechts enkele vereenvoudigde interpretaties zijn. De filosofische discussie over de betekenis van onze acties is complex en genuanceerd, en er zijn nog veel meer invalshoeken te belichten.


Ik hoop dat dit je een beter inzicht geeft in de verschillende filosofische perspectieven op deze stelling.


Laat het me weten als je nog vragen hebt of meer wilt weten over een specifieke filosofische stroming.

[Buddha Amitabha]

De termen saai en niet-saai gelden slechts voor mensen die praktische vergelijkingen (blijven) maken. Prima, maar ware spiritualiteit heeft daar mijns inziens niets mee van doen. Daar geldt slechts of je innerlijke rust en vrede kunt ervaren, die niets van doen hebben met het tegenovergestelde. Omdat je daadwerkelijk hebt ervaren hoe het leven jou onderwijst.

En dat je je in ethisch opzicht zuiver gedraagt zoals de geschriften adviseren: geen nodeloos schade toebrengen aan de ander, geen verdriet of pijn en lijden veroorzaken, niet zomaar klakkeloos oordelen en je zeker niet richten op wat je meent dat je medemens allemaal verkeerd doet, maar slechts leren waar jijzelf de plank misslaat. Daarbij kun je de hulp vragen van een Leraar of Meester.

[ervaringsgetuige]

De termen saai en niet-saai gelden slechts voor mensen die praktische vergelijkingen (blijven) maken. Prima, maar ware spiritualiteit heeft daar mijns inziens niets mee van doen.

Er is niet één definitie van ware spiritualiteit die voor iedereen geldt. Het is een breed en persoonlijk begrip dat voor iedereen iets anders kan betekenen.

In de kern gaat het om de zoektocht naar zingeving en verbinding met iets groters dan jezelf. Dit kan op verschillende manieren vorm krijgen, ongeacht of je wel of niet gelovig bent.

De zoektocht naar zingeving en verbinding heeft te maken met het doel van het leven.

Het doel van het leven is om verbonden te blijven met het Zelf, de Bron.


Je bent verbonden met het Zelf als je doet waar je zin in hebt in een bepaalde situatie, zonder enige spijt over het verleden, zonder klachten over het heden en zonder enige verwachting in de toekomst.

Je verbinding wordt verbroken zodra je iemand de schuld geeft en veroordeelt voor wat dan ook – jezelf of de ander. Zodra men zich hiervan bewust is, ZONDER ENIGE tegenbeschuldiging, wordt er opnieuw verbinding gemaakt.

Je raakt de verbinding kwijt als je een voorkeur of verlangen nastreeft, en je blijft gedurende het hele proces de verbinding verliezen. Je plotselinge bewustzijn van wat er is gebeurd, verbindt je opnieuw met het Zelf.

Je raakt de verbinding kwijt als je denkende geest nutteloze vragen stelt en je betrokken raakt bij het conceptualiseren en objectiveren. Een plotseling besef van dit feit zorgt ervoor dat je opnieuw verbinding maakt met het Zelf.

Je raakt de verbinding kwijt als een psychologische pijn, in plaats van in het huidige moment te blijven, zichzelf in een horizontale betrokkenheid sleept - zoals verdriet, dat verandert in rouw. Een plotseling besef van dit feit herstelt de verbinding.

Alles wat je geest laat afdwalen, weg van het huidige moment, naar conceptualisering, zorgt ervoor dat je de verbinding verliest. Een plotseling besef van dit feit herstelt de verbinding.

Naarmate het begrip zich verdiept, worden de frequentie en intensiteit van de ontkoppeling geleidelijk verminderd totdat deze uiteindelijk helemaal stopt.

[Buddha Amitabha]

"Zo moet, monniken, elke soort van vorm die in het verleden, in de toekomst of in het heden is verrezen, groot of klein, in je of buiten je, ondergeschikt of verheven, ver weg of dichtbij, met juist begrip aldus beschouwd worden: 'Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf.'"

"Zo moet elke soort van gevoel dat in het verleden, in de toekomst of in het heden is verrezen, groot of klein, in je of buiten je, ondergeschikt of verheven, ver weg of dichtbij, met juist begrip aldus beschouwd worden: 'Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf.'"

"Zo moet elke soort van waarneming die in het verleden, in de toekomst of in het heden is verrezen, groot of klein, in je of buiten je, ondergeschikt of verheven, ver weg of dichtbij, met juist begrip aldus beschouwd worden: 'Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf.'"

"Zo moet elke soort van mentale formaties die in het verleden, in de toekomst of in het heden is verrezen, groot of klein, in je of buiten je, ondergeschikt of verheven, ver weg of dichtbij, met juist begrip aldus beschouwd worden: 'Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf.'"

"Zo moet elke soort van bewustzijn dat in het verleden, in de toekomst of in het heden is verrezen, groot of klein, in je of buiten je, ondergeschikt of verheven, ver weg of dichtbij, met juist begrip aldus beschouwd worden: 'Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf.'"

Anatta Lakkhana Sutta

Bron: sleuteltotinzicht.nl

[ervaringsgetuige]

Voor mij als ervaringsgetuige van / in het leven is er dus niets saai aan het leven!

Maar ik moet wel toegeven dat ik dit forum saai vind. 
Zeker zonder de forumleden I'm a loser en Vrije Guido die net zoals ik overgewaaid zijn van Laurens Waarheidvindingsforum.

Ik wist het bestaan van dit Boeddha forum ten tijde van Laurens' forum waar ik voor het eerst deelnam in de zomer van 2014 tot het ter ziele gaan ervan, maar voelde er tussendoor niets voor om hier te komen deelnemen aan het eindeloze theoretisch geleuter want veel interessanter en leuker op Lauren's forum.
Daar werd tenminste 'gewerkt'!
Moest Lauren's forum nog actief zijn of overgegaan zijn in een nieuw forum - wat even het geval leek- zag je mij hier niet meer.
Toen Lauren begin vorig jaar hier even deelnam vond ik het wel geinig! 

Ik denk dat wanneer ik hier een week niets meer post de boel stilvalt, ware het niet dat Bodhiboem regelmatig citaten van Osho (zijn Sinterklaas) post ter discussie.