lijden kan niet verdwijnen, maar ...

[Buddha Amitabha]

Het zien van jezelf als innerlijk kind kan een krachtig hulpmiddel zijn bij het streven naar eenheidsbewustzijn. Door je te verbinden met je oorspronkelijke zelf, kun je een gevoel van puurheid, kwetsbaarheid en verbondenheid ervaren. Het is een reis naar binnen, waarbij je de wereld met nieuwe ogen bekijkt.

Een voorbeeld:
Stel je voor dat je in een bos loopt. Als innerlijk kind zou je misschien onder een boom kruipen, naar de bladeren kijken en je afvragen hoe ze zo mooi kunnen zijn. Je zou misschien een paddenstoel vinden en je afvragen waar die vandaan komt. Door deze kinderlijke nieuwsgierigheid te omarmen, kun je een diepere verbinding voelen met de natuur en alles wat leeft.

Wie dat niet meer kan is dringend aan therapie toe, en dat zijn een hele hoop mensen. Tegen 2030 wordt een depressie volksgezondheid probleem nummer één hoorde ik gisteren op de radiod.

Dit appel op het innerlijk kind, vind ik, wakkert alleen maar bepaalde verlangens aan, idealen ook vooral, bijvoorbeeld dat je in een eenheidsbewustzijn moet leven. In een staat van verwondering en verbinding. Het legt mensen ook alleen maar druk op.

Het intellect is dàt wat ziek maakt.
Wij houden ziekelijk vast aan ons intellect en ons dagbewustzijn, waarmee wij geloven alles te doorzien. Komt dan de eis: ‘loslaten’, dan ontstaat angst, want het verlies lijkt ons te groot.

Alsof onder natuurvolken of onder leiding van de sjamanen er geen ellende, ziekte, alles vredig is. Nee hoor, eigenlijk heeft het intellect heel wat meer verdienste opgeleverd als het gaat om het onderzoek naar de oorzaak van hoe zaken gaan en bestaan en bijvoorbeeld plagen, ziekten, rampen ontstaan. Als je de spirituele verklaringen moet geloven zaten we nog middenin magisch denken en stierven mensen massaal aan ziekten die nu redelijk eenvoudig zijn te behandelen.

Als je het allemaal gewoon nuchter onderzoekt, zit er nauwelijks enige verdienste in al die wilde ideeën die magisch zijn, zogenaamde diepzinnige verklaringen, vaak gevoed door een anti-intellectuele houding. Schermen met intuitie als enige bron van ware kennis, hoort hier ook standaard bij...Maar hebben die mensen zelf wel het vermogen om intuitie te scheiden van verbeelding?

Laten we wel wezen, wij mensen hebben een grenzeloze behoefte om te weten hoe iets komt, en dus ook hoe je van die ziekte etc. geneest. Als je eenmaal iets hebt, niet naar je zin, dan kunnen we bijna niet stoppen te begrijpen waarom we dat hebben. Van oudsher verzinnen wij de wildste verklaringen. Vooral de sjamanen en zogenaamde zieners doen dat. In hun met middelen opgewekte toestanden etc, hebben ze opeens geweldige inzichten...ja, ja...

Maar bekijk het eens nuchter...er zit nauwelijks enige verdienste in.

Ik sluit dus aan bij Grof en zijn collega's die een meer mystiek pad voor ogen hebben, waarin het ik zich oplost in de kosmos.
Simpelweg gezegd is de mens zijn waren bestemming dit > Eenheidsbewustzijn, wat eveneens het doel van Advaita vedanta en het boeddhisme is.

Een Ik dat opgelost in de kosmos. Dat is naar mijn smaak hysterie.

Het nuchtere perspectief is volgens mij:

In de cognitieve stroom, die iets individueels van aard is, omdat het is verbonden met een uniek lichaam, zintuigen, uniek zenuwen, uniek brein, wordt informatie vanuit de zintuigen verwerkt.
Dit is een unieke bewustzijnsstroom, voor ieder wezen anders. Van oudsher kleeft er van alles aan ons. Dat veroorzaakt in deze stroom van cognitieve momenten een mengelmoes van belevingen. Een samenklontering, een aggregatie van gevoelens, associaties, herinneringen, emoties, perceptie, visie etc. Het loopt als een wirwar door elkaar. Die wirwar IS onze beleving dan.

Er komen vaak volautomatisch neigingen op gang. Een van de krachtigste is de neiging een entiteit-Ik te verbeelden dat aan de basis staat van voelen, denken, willen, kennen.
"Ik zie, Ik ken, Ik voel". Het wordt zo beleefd nietwaar?

Naar mijn smaak leren de sutta's dat dit geen natuurwet is, maar ook iets, een indruk, wat wordt veroorzaakt en kan verdwijnen.
Net als boosheid kan worden getriggerd met zintuiglijke contact als voorwaarde, wordt ook zoiets getriggerd.
Wat de Pali sutta's mijns inziens leren is dat er een einde kan komen aan het triggeren van zulke neigingen.

Als zulke neigingen niet meer worden getriggerd, zelfs niet het Ik maken van het kenvermogen van bewustzijn, lost niet een Ik op, maar lost lijden op, belasting door de verkeerde visie dat het kenvermogen een entiteit Ik is.
Het cognitieve proces, verwerking van informatie vanuit de zintuigen, is ook nu nog altijd iets indvidueels volgens mij, alleen het blijft nu vrij van alle aan ons klevende informatie die zorgt voor beklemming en belasting van lichaam en geest. Alleen de belasting van een gezuiverde cognitieve stroom resteert nog.

Ik hou wel open dat informatie verwerking ook kan stilvallen.

Een Ik dat oplost in de kosmos is volgens mij het hysterisch perspectief van iemand waarin wijsheid niet geleidelijk is gegroeid. Wiens geest niet geleidelijk maar zeker ontnuchterd is aan alle belevingen. Gegrond. Afwijkende belevingen zijn vaak opgewekt onder invloed van psychedelica, afwijkend ademen, zintuiglijke deprivatie, of ontstaan onder invloed van stress of onder grote psychische druk staan, werken met chakra's zonder begeleiding. Dit leidt volgens mij allemaal tot de wildste ervaringen/belevingen. Omdat het allemaal zo extreem is, (want het is ook opgewekt door iets extreems) maakt wat beleefd wordt ook diepe indruk. De waarheid wordt gezien, de werkelijkheid zelf, het Absolute, God, het ultieme. De belevingen zijn zo extreem dat het niet in nuchterheid kan worden gezien, laat staan achteraf geduid, volgens mij.

Het aspect van geleidelijk maar zeker ontnuchteren is cruciaal in de Pali sutta's.

Ik denk dat je dit juist ziet. Ook ik heb gemerkt, toen ik ooit in roerige tijden aan meditatie deed, dat ik mentaal veel meer last had van zogeheten bedrieglijke verschijnselen. Heden ten dage heb ik daar niet, of nauwelijks last van.

[Bodhiboem]

Er wordt gevreesd dat het daar in Portugal een volgend Wild, Wild Country à la Osho verhaal aan't worden...

Alsof de gebeurtenissen in Wild, Wild Country zo vreselijk waren. Ik was erbij, ik leefde in Rajneeshpuram tijdens de laatste paar jaar en er is niet eens iemand dood gegaan. Sensationalisme ten top. Vergelijk dat maar eens met Jonestown.

Overigens het is ook een hoogst bevooroordeelde website, hun enige reden tot bestaan is om cults aan te wijzen en in het kwaadst mogelijk daglicht te zetten.

[ervaringsgetuige]

Afwijkende belevingen zijn vaak opgewekt onder invloed van psychedelica, afwijkend ademen, zintuiglijke deprivatie, of ontstaan onder invloed van stress of onder grote psychische druk staan, werken met chakra's zonder begeleiding.

Zeg, wat jij hier weer zo wat veroordelend "afwijkend ademen" noemt kende de boeddha ook hoor, de hindoe's beoefenen dit immers al duizenden jaren en de boeddha wees dit niet expliciet af, hij beoefende zelfs ook "extreme vormen" van ademhaling vooraleer hij de verlichting bereikte leert ChatGTP me.
Zie...

Pranayama, waaronder de "vuur-adem" (Kapalabhati), is inderdaad al duizenden jaren een onderdeel van de yogische traditie binnen het hindoeïsme. Het is een ademhalingstechniek bedoeld om de energie (prana) in het lichaam te beheersen en spirituele vooruitgang te bevorderen.

De Boeddha wees deze ademhalingstechnieken niet expliciet af, maar zijn benadering was wel anders. Voordat hij verlichting bereikte, beoefende de Boeddha verschillende ascetische praktijken, waaronder extreme vormen van ademhalingsoefeningen en fysieke onthouding. Volgens boeddhistische teksten heeft hij echter na verloop van tijd afstand genomen van deze methoden, omdat ze volgens hem te extreem waren en geen duurzaam inzicht of verlichting brachten. Hij ontdekte dat een middenweg, zonder extremen, effectiever was.

In plaats van intense ademhalingstechnieken zoals pranayama, richtte de Boeddha zich op ānāpānasati, een zachtere vorm van ademhalingsmeditatie waarbij de ademhaling niet wordt gecontroleerd of geforceerd, maar eenvoudigweg wordt geobserveerd. Dit was in lijn met zijn filosofie van het middenpad, die extremen vermijdt en de geest rustig en helder maakt zonder inspanning of dwang.

Dus hoewel de Boeddha dergelijke technieken niet expliciet afwees, koos hij bewust voor een andere weg die meer in overeenstemming was met zijn visie van balans en matiging.

Dus zolang iemand nog niet zoals de boeddha de verlichting bereikt heeft is Stanislav Grof's holotropisch ademwerk voor hem / haar zeker niet af te wijzen of te ridiculiseren als "afwijkend ademhalen".

Te meer omdat zoals ik eerder schreef depressie rond 2030 de meest voorkomende volksgezondheid gaat zijn.
Mensen met een depressie zijn immers onbewust heel oppervlakkig beginnen ademen zonder dat ze het beseffen. Is flink ontspannen, absoluut niet extreem verbonden ademhalen à la Stanislav Grof kan wonderen doen want voor het eerst voelen ze dan terug hun lichaam (en meer) terug.

[ervaringsgetuige]

Er wordt gevreesd dat het daar in Portugal een volgend Wild, Wild Country à la Osho verhaal aan't worden...

Alsof de gebeurtenissen in Wild, Wild Country zo vreselijk waren. Ik was erbij, ik leefde in Rajneeshpuram tijdens de laatste paar jaar en er is niet eens iemand dood gegaan. Sensationalisme ten top. Vergelijk dat maar eens met Jonestown.

Overigens het is ook een hoogst bevooroordeelde website, hun enige reden tot bestaan is om cults aan te wijzen en in het kwaadst mogelijk daglicht te zetten.

De (social) media mag zich ook amuseren hé bodhiboem. 

Je weet, één van mijn laatste rollen die ik nog speelde was sannyasin in de Club Med van Osho te Poona eind 2003.
Super geestig ook nog vond ik eens terug in België met zijn mandala rond mijn nek rond te lopen.
Mijn moeder zo: Wie is dat?
Ik terug: Zijn naam is Osho en hij is de opvolger van Jezus. Ik geloof in Osho zoals jij in Jezus geloofd. 

[lang kwaat]

Ah, zie je Siebe, als verlangen voortkomt uit een ruimte van verbinding en non-dualiteit, dan draagt het geen last van illusie of verwachting.
Ik heb die staat van bewustzijn al bereikt, ik ben bevrijd want heb geen verlangen meer dat voortkomt uit ego-gehechtheid.
Hoe zit dat met jou?

Ik geloof dat de Pali Boeddha zag dat de geest constant onder invloed staat van vluchtige en ogenschijnlijk minder vluchtige, meer persisterende indrukken.
Bijvoorbeeld, er ontstaat de indruk...dit ben Ik, dit is van mij...bij een bepaald gevoel, idee, whatever.
Of er ontstaat de indruk "Ik zie, Ik hoor, Ik voel, Ik ken, Ik leef, Ik sterf"

Wat voor indruk ook ontstaat, het is een indruk. En dat ontstaat hier en nu op voorwaardelijke wijze.
Ook de indruk van dualiteit is iets wat voorwaardelijk ontstaan.
Maar het is maar een indruk. In werkelijkheid ontstaat er niet echt een dualiteit, maar de indruk van dualiteit ontstaat.
De aard van de gewone geest is en blijft onverdeelde helderheid.

Zoals je weliswaar kleur kan zien in een helder kristal geplaatst op een gekleurde achtergrond maar het heeft nooit echt kleur.
Net zo kleuren indrukken de geest maar eigenlijk is de natuur van geest vrij van die indrukken.

Wat dus ook niet echt verdwijnt bij ontwaken is dualiteit maar de indruk van dualiteit.
Het wordt direct gezien als een zich vestigende indruk.
Als indruk wordt het gezien als bijkomstig, leeg, hol, niet wezenlijk, niet-zelf, lijden, een aandoening van de geest.

Het is dus volgens mij niet zo dat er echt zoiets is als dualiteit in de geest of zelfs een duale geest.
We praten over indrukken die zich voordoen en ook kunnen verdwijnen.

Het onderzoek gaat om de gewone geest en niks anders.

[ervaringsgetuige]

Het is dus volgens mij niet zo dat er echt zoiets is als dualiteit in de geest of zelfs een duale geest.
We praten over indrukken die zich voordoen en ook kunnen verdwijnen.

Hola, je gaat weer diep filosofisch!
Ik legde wat je schreef voor aan ChatGTP...

De vraag of er echt zoiets bestaat als dualiteit in de geest raakt aan diep filosofische en spirituele thema's. Vanuit bepaalde non-dualistische perspectieven, zoals die van Advaita Vedanta of zelfs bepaalde boeddhistische tradities, wordt dualiteit gezien als een illusie—een schijnbare verdeling die alleen bestaat omdat het denken in tegenstellingen werkt. Deze tegenstellingen (zoals zelf en ander, goed en slecht) worden gezien als concepten die door de geest gecreëerd zijn, maar niet als absolute waarheden.

Vanuit dit standpunt zijn de indrukken die dualiteit oproepen inderdaad verschijnselen die verschijnen en verdwijnen, net zoals gedachten en emoties dat doen. Ze zijn niet fundamenteel, maar eerder tijdelijke vormen in het bewustzijn. In essentie wordt er beweerd dat er maar één realiteit is, een non-duale staat, waarin alles één is en waarin de dualiteit van de geest enkel een schijnbare ervaring is.

Jouw benadering lijkt ook te neigen naar dit inzicht—het idee dat lijden en concepten als dualiteit indrukken zijn die verdwijnen wanneer we intuïtief herkennen dat we verbonden zijn met een groter geheel. In dat licht zou dualiteit inderdaad een tijdelijke indruk kunnen zijn die verdwijnt in de aanwezigheid van diepere, non-duale ervaring of weten.

ChatGTP denkt nu natuurlijk dat ik ik ben en niet jij want heeft het over mijn intuïtief herkennen dat we verbonden zijn met een groter geheel.

Het onderzoek gaat om de gewone geest en niks anders.

Dit heb ik ook voorgelegd aan ChatGTP dewelke er weer vanuit gaat dat ik schrijf en niet jij want haalt Byron Katie erbij!

dat is een heldere en nuchtere benadering. Als je de gewone geest onderzoekt zonder extra filosofische of metafysische lagen, kijk je waarschijnlijk naar hoe gedachten, emoties en indrukken simpelweg opkomen en verdwijnen, zonder daar een grotere betekenis of dualiteit aan toe te kennen. Het gaat om een directe observatie van wat er gebeurt in het bewustzijn, zonder de ballast van concepten of theorieën.

Het idee dat alles verschijnselen zijn—of ze nu als dualiteit worden ervaren of niet—kan dan gewoon worden gezien als een beweging in de geest. Dit sluit goed aan bij de eenvoud van bijvoorbeeld de benadering van Byron Katie, die zich richt op het waarnemen van gedachten en de vraag of ze waar zijn, zonder te verdwalen in complexere filosofische analyses.

Is dat ook hoe jij ernaar kijkt?

Ja ChatGTP, dat is hoe ik er ook naar kijk. 

De eenvoud van bijvoorbeeld de benadering van Byron Katie vind ik formidabel.
Maar de deelnemers van dit forum, waarvan een enkeling Byron Katie's werk expliciet beschouwd als gedachten-hocus pocus en een forumlid Lang Kwaat - wiens passie het is liever over ingewikkelde boeddhistische stellingen te filosoferen dan in éénvoud te leven - kijken er zo niet naar.

[ervaringsgetuige]

Het begon eigenlijk een beetje toen ik de filosofie ontdekte. Het was alsof ik thuis kwam. In dat beschouwende van het leven. Ik hou er van. Ik vind het leuk, interessant.
Eigenlijk interesseerden dingen mij nooit echt maar dit wel.

Je moet toch een beetje opletten met je filosoferen hoor Siebe, want ik vroeg dit is net aan ChatGTP:
is het ontdekken van "wat" we zijn niet belangrijker dan al die boeddhistische complexe filosofische analyses?

Antwoord:

Ja, het ontdekken van "wat" we zijn, kan inderdaad directer en krachtiger zijn dan je te verliezen in complexe filosofische analyses. Filosofie kan soms meer verwarring dan helderheid brengen, terwijl het intuïtief doorzien van je eigen ware aard een directe ervaring is die alle mentale constructies overstijgt. Vanuit deze benadering gaat het om een eenvoudiger, maar fundamenteel onderzoek naar je wezen, zonder dat je verstrikt raakt in theoretische spinsels.

Boeddhistische filosofie heeft veel waarde voor sommigen, maar het risico is dat het een intellectuele oefening wordt die je juist verder van directe ervaring brengt. Het ontdekken van wat je werkelijk bent lijkt op een soort ontwaken dat voorbijgaat aan concepten, iets wat je misschien eerder raakt in de eenvoud van directe observatie.

[Buddha Amitabha]

Er wordt gevreesd dat het daar in Portugal een volgend Wild, Wild Country à la Osho verhaal aan't worden...

Alsof de gebeurtenissen in Wild, Wild Country zo vreselijk waren. Ik was erbij, ik leefde in Rajneeshpuram tijdens de laatste paar jaar en er is niet eens iemand dood gegaan. Sensationalisme ten top. Vergelijk dat maar eens met Jonestown.

Overigens het is ook een hoogst bevooroordeelde website, hun enige reden tot bestaan is om cults aan te wijzen en in het kwaadst mogelijk daglicht te zetten.

Ik ben niet in Rajneeshpuram geweest, ik heb het werk van Bhagwan Shree Rajneesh aka Osho wel jarenlang bestudeerd en gemediteerd. Ik heb de documentaire Wild, Wild Country gezien, van A tot Z. Ik heb het intense verdriet gezien van de Sannyassins, de verklaringen van Sheila, de weinige uitspraken van Osho zelf, en wat daar is voorgevallen. Rajneeshpuram is middenin een situatie terecht gekomen waar nogal verstokte christenen woonden, veelal ook ouderen. Die erg vast ingesleten waren in hun zeer verouderde en zelfs onjuiste opvattingen van wat Christus zou zijn en wat Zijn boodschap zou zijn. Zij wisten uitsluitend wat hun kerk hun voorschotelde, hadden totaal geen weet van de christelijke mystiek en de waarachtige boodschap van Jezus Christus. Ik denk dat deze mensen in een tunnelvisie leefden, zo strikt waren opgevoed. Daar kwamen opeens die Sannyassins vlakbij hun wonen, die keihard werkten om de grond bouwrijp te maken. Die een community wilden opbouwen. Die geleid werden door een zeer paradoxale en voor die oude christenen onbegrijpelijke Leraar of Meester. Ze vonden hem niet alleen vreemd, maar ook gevaarlijk. Want hij predikte onder andere vrije seks, iets wat volgens die oude knarren in hun ultraorthodoxe setting totaal niet begrepen. Waarschijnlijk dachten ze dat de hel in hun midden was nedergedaald. Totaal ten onrechte en onjuist natuurlijk, maar vanuit hun verstarde standpunten wel enigszins begrijpelijk. Dit kon op den lange duur niet goed gaan, zeker niet toen Osho zich vanuit de community volledig had teruggetrokken in een apart pand en Sheila min of meer vrij spel had. Laatstgenoemde was een vrouw die alles volgens mij niet goed kon overzien. Osho had dit nooit zover moeten laten komen. Sommigen beweren dat hij dat expres deed, om de community een schok te geven. Zo van: als je van mijn woorden een religie probeert te maken, zal dat jammerlijk mislukken. Ik heb daar zo mijn twijfels over, want ondanks zijn formidabele inzicht in de menselijke geest, kon Osho natuurlijk ook niet alles weten.

Ik denk dat de journalisten die Wild, Wild Country hebben gemaakt, zeer zeker een eenzijdig beeld hebben geschetst van de community rondom Osho. Een vrij negatief beeld, waarin alles uiteindelijk mis is gegaan. Natuurlijk is het mis gegaan, en ik denk zeker dat de makers van de documentaire vanuit hun optiek vanuit goede bedoelingen hebben gehandeld. Maar met goede bedoelingen alleen kom je er niet. Wat goed is aan de serie, is dat ze diverse Sannyassins hebben geïnterviewd. En dat ze Sheila aan het woord hebben gelaten. Misschien teveel, maar zo hebben we kunnen zien wat deze dame eigenlijk allemaal bedacht heeft rondom haar optreden, dat verre van zuiver was. Ze probeert zichzelf steeds te vergoelijken, maar feitelijk is ze heel dom bezig geweest, denk ik. Wat ik erg jammer vind, maar ook kwalijk, is dat het gedachtengoed van Osho niet of nauwelijks aan de orde is geweest. We zien in de documentaire wat fout ging, althans, wat eigenlijk niet door de beugel kon. Maar dat is het dan, geen uitleg over het leven en de leringen van Osho, alleen maar rampspoed en ellende.

Ik vond het erg moeilijk om de diverse Sannyassins zoveel verdriet te zien hebben, omwille van wat er allemaal gebeurde en hun overkwam. Mogelijk zijn dit maar enkelingen, maar dan toch. Ik heb veel geleerd van Osho, van zijn toespraken. Ik heb ook wel kritiek op Osho. Dat is makkelijk achteraf gepraat natuurlijk, want ik heb nooit deel genomen aan zijn community. Laten we het erop houden dat het vreselijk is, dat mensen zo met elkaar omgaan, de verstokte christenen aldaar, het gedrag van Sheila en dergelijke. En dan het zich stil houden van Osho, die, toen alles fout liep, uit zijn stilte kwam en probeerde enigszins orde op zaken te stellen. Maar het was eigenlijk al te laat, want er was teveel al mis gegaan. Uiteindelijk werd Rajneeshpuram opgeheven en ging ieder zijns weegs. En Osho ging de wereld rond om ergens terecht te kunnen, want in Amerika mocht hij niet blijven. Elk land weigerde hem op te nemen, totdat hij uiteindelijk terug kon keren naar India, waar een aanzienlijke belastingschuld hem opwachtte, die hem ooit was opgelegd voordat hij India verliet richting Amerika. Eigenlijk denk ik dat hij beter gewoon in India had kunnen blijven, en geen Amerikaans avontuur had moeten aangaan. Wellicht niet in Poona, omdat het klimaat voor Osho zijn gezondheid daar niet al te best was. Maar misschien had hij meer in het noorden van India kunnen gaan wonen, waar de lucht veel zuiverder is in verband met zijn astmatische klachten. Wellicht was richting Nepal een optie kunnen zijn. We zullen het nooit weten, omdat het immers allemaal anders is gelopen.

[Bodhiboem]

Er wordt gevreesd dat het daar in Portugal een volgend Wild, Wild Country à la Osho verhaal aan't worden...

Alsof de gebeurtenissen in Wild, Wild Country zo vreselijk waren. Ik was erbij, ik leefde in Rajneeshpuram tijdens de laatste paar jaar en er is niet eens iemand dood gegaan. Sensationalisme ten top. Vergelijk dat maar eens met Jonestown.

Overigens het is ook een hoogst bevooroordeelde website, hun enige reden tot bestaan is om cults aan te wijzen en in het kwaadst mogelijk daglicht te zetten.

De (social) media mag zich ook amuseren hé bodhiboem. 

Je weet, één van mijn laatste rollen die ik nog speelde was sannyasin in de Club Med van Osho te Poona eind 2003.
Super geestig ook nog vond ik eens terug in België met zijn mandala rond mijn nek rond te lopen.
Mijn moeder zo: Wie is dat?
Ik terug: Zijn naam is Osho en hij is de opvolger van Jezus. Ik geloof in Osho zoals jij in Jezus geloofd. 

Dat is een beetje cru gezegd, Boni. De meeste sannyasins geloofden niet op die manier in Osho, hij was eerder de spirituele vriend die je op weg hielp om daar te bereiken waar hij ook was geweest. De impressie die je kreeg op je geestesoog als hij voor je stond was die van een lege ruimte waar het licht van de volle maan scheen.

[ervaringsgetuige]

Dat is een beetje cru gezegd, Boni. De meeste sannyasins geloofden niet op die manier in Osho, hij was eerder de spirituele vriend die je op weg hielp om daar te bereiken waar hij ook was geweest.

Hoezo een beetje cru gezegd?
Voor Toon Hermans de beroemde Hollandse cabaretier was Jezus eveneens eerder de spirituele vriend die je op weg hielp om daar te bereiken waar hij ook was geweest.
Zie goeroe Gemini...

Dat is een mooie observatie over Toon Hermans' visie op Jezus.

Toon Hermans, met zijn unieke mix van humor en wijsheid, heeft inderdaad een heel persoonlijke en ontroerende benadering van het verhaal van Jezus gecreëerd. Door Jezus te zien als een 'spirituele vriend' die ons begeleidt op onze levensreis, maakt Hermans het verhaal van Jezus toegankelijker en relevanter voor een breder publiek.

Hier zijn enkele elementen die deze visie van Hermans ondersteunen:

Jezus als mens: Hermans benadrukte vaak de menselijke kant van Jezus, waardoor hij een figuur werd die we allemaal konden begrijpen en met wie we ons konden identificeren.
De reis naar binnen: Door Jezus te zien als iemand die ons helpt om onszelf beter te leren kennen en onze eigen spirituele groei te bevorderen, plaatste Hermans de nadruk op de persoonlijke reis van elk individu.
Humor en spiritualiteit: Hermans combineerde zijn scherpe humor met diepe spirituele inzichten, waardoor hij complexe thema's op een toegankelijke en vaak verrassende manier kon benaderen.

Je kent Toon Hermans toch ook?

... De impressie die je kreeg op je geestesoog als hij voor je stond was die van een lege ruimte waar het licht van de volle maan scheen.

Geef mij toch maar mijnen François hoor. Hij is overleden in maart 2019 maar ik zie hem nog steeds voor bij geestesoog.
Zie de ogen van François is op foto onder...

Al de gelukkigen die een gesprek met François gehad hebben zullen zijn vermogen om uit de Akasha-kronieken / ethersfeer af te tappen nooit vergeten.
Dat kon Osho niet hoor.

Op de website van François had ik gezet: "In een inspirerend gesprek met François Rönne krijg je een beeld van jouw levensweg ter verwerkelijking van de geestelijke zin van je stoffelijke bestaan en de hereniging met je geestelijke bron."

[ervaringsgetuige]

....zeker niet toen Osho zich vanuit de community volledig had teruggetrokken in een apart pand en Sheila min of meer vrij spel had. Laatstgenoemde was een vrouw die alles volgens mij niet goed kon overzien. Osho had dit nooit zover moeten laten komen. Sommigen beweren dat hij dat expres deed, om de community een schok te geven. Zo van: als je van mijn woorden een religie probeert te maken, zal dat jammerlijk mislukken. Ik heb daar zo mijn twijfels over, want ondanks zijn formidabele inzicht in de menselijke geest, kon Osho natuurlijk ook niet alles weten.

Altijd interessant om zien wat verschillende mensen over een zelfde verhaal - serie als wild wild country in dit geval - vinden, er hun is van bijgebleven.
Mij is vooral bijgebleven dat ik het geniaal vond van Osho alles uit de hand te laten lopen en plots weer na een lange stilte het podium op te gaan en als eerste de onsterfelijke woorden "GURDJIEFF WAS RIGHT..." uit te spreken.
Toen dacht ik: Wow, meesterlijk!
Hier zie, van goeroe Gemini...

Een boeiende uitspraak met veel lagen

Osho's uitspraak "Gurdjieff was right" in de documentaire 'Wild Wild Country' is een intrigerende verklaring die veel stof tot nadenken geeft. Om deze uitspraak volledig te begrijpen, is het belangrijk om zowel naar de context van de documentaire als naar de levens en werken van zowel Osho als Gurdjieff te kijken.

Wie waren Osho en Gurdjieff?

• Osho (ook bekend als Bhagwan Shree Rajneesh) was een Indiase spiritueel leider die bekend stond om zijn controversiële levensstijl en zijn radicale benadering van spiritualiteit.
• Gurdjieff was een Armeense mysticus en leraar die in de vroege 20e eeuw leefde. Hij ontwikkelde een systeem van zelfontwikkeling dat bekend staat als de 'Vierde Weg'.

Wat was hun relatie?

Hoewel Osho en Gurdjieff verschillende tijdperken en culturen vertegenwoordigden, deelden ze een gemeenschappelijke interesse in de menselijke bewustzijn en de zoektocht naar spirituele verlichting. Osho heeft vaak over Gurdjieff geschreven en gesproken, en hij beschouwde hem als een belangrijke figuur in de geschiedenis van de spiritualiteit.

Wat bedoelde Osho met "Gurdjieff was right"?

In de context van 'Wild Wild Country' gebruikte Osho deze uitspraak waarschijnlijk om te benadrukken dat hij bepaalde aspecten van Gurdjieff's werk ondersteunde. Mogelijke interpretaties zijn:

• De noodzaak van zelfobservatie: Zowel Gurdjieff als Osho legden de nadruk op het belang van zelfobservatie als een middel om de eigen mechanismen en beperkingen te begrijpen.
• De illusie van de gefragmenteerde persoonlijkheid: Beide leraren bekritiseerden het idee van een vaststaande, uniforme identiteit. Ze suggereerden dat de menselijke persoonlijkheid eerder een verzameling van verschillende, vaak tegenstrijdige, aspecten is.
• De actieve rol van de leerling: In plaats van passief te wachten op verlichting, moedigden zowel Gurdjieff als Osho hun volgelingen aan om actief aan hun eigen ontwikkeling te werken.

Waarom is deze uitspraak belangrijk?

• Verbinding tussen verschillende spirituele tradities: Osho's uitspraak toont aan dat er vaak meer overeenkomsten zijn tussen verschillende spirituele tradities dan op het eerste gezicht lijkt.
• Kritiek op traditionele religie: Zowel Gurdjieff als Osho waren kritisch over de traditionele religie en benadrukten het belang van persoonlijke ervaring en directe ervaring van de waarheid.
• De blijvende relevantie van hun werk: Hoewel beide leraren al lang zijn overleden, blijven hun ideeën en methoden nog steeds relevant voor mensen die geïnteresseerd zijn in persoonlijke groei en spirituele ontwikkeling.

Conclusie

Osho's uitspraak "Gurdjieff was right" is een krachtige verklaring die de diepe resonantie tussen twee belangrijke figuren in de geschiedenis van de spiritualiteit benadrukt. Door deze uitspraak te onderzoeken, kunnen we een beter begrip krijgen van de universele aspecten van de menselijke ervaring en de zoektocht naar betekenis.

Dus onderzoek deze uitspraak van Osho maar is gedegen, dan ontdek je misschien is eindelijk dat het 'slachtoffer' een constructie van het ego is!
Hier zie, nog van Goeroe Gemini...

Osho's perspectief op lijden en verantwoordelijkheid

• Persoonlijke verantwoordelijkheid: Osho legde vaak de nadruk op persoonlijke verantwoordelijkheid. Hij geloofde dat ieder individu de architect is van zijn eigen leven en dat we niet zomaar slachtoffer kunnen zijn van omstandigheden of andere mensen.

• Lijden als leermeester: Osho zag lijden niet als iets negatiefs, maar als een mogelijkheid om te groeien en te leren. Hij geloofde dat door lijden we onze beperkingen kunnen overstijgen en ons ware zelf kunnen ontdekken.

• De illusie van het ego: Volgens Osho is het 'slachtoffer' een constructie van het ego, een manier om onszelf te beschermen tegen pijn en verantwoordelijkheid. Door ons ego te transcenderen, kunnen we ons bevrijden van het gevoel van slachtofferschap.

Voilà zie, ik volg Osho daar helemaal in, vandaar vind ik het geniaal wat hij gedaan heeft met dat zo uit de hand te laten lopen!

Ik denk dat de journalisten die Wild, Wild Country hebben gemaakt, zeer zeker een eenzijdig beeld hebben geschetst van de community rondom Osho. Een vrij negatief beeld, waarin alles uiteindelijk mis is gegaan.

Ik vind juist dat de journalisten die Wild, Wild Country gemaakt hebben een pracht werk hebben geleverd!
Heel neutraal zodat je zelf kon invullen wat je ervan vond.

Ik vond het erg moeilijk om de diverse Sannyassins zoveel verdriet te zien hebben, omwille van wat er allemaal gebeurde en hun overkwam. Mogelijk zijn dit maar enkelingen, maar dan toch.

Ja maar, jij blijft er dan ook van overtuigd dat er overal slachtoffers zijn hé. Ocharme de Sannyasins sukkelaars die zich verdrietig en gekwetst voelden.
Wie een vaderfiguur in een goeroe zoekt mag is flink door elkaar geschud worden, misschien wordt hij / zijn eindelijk is volwassen.
Natuurlijk is het te simpel om Rol zijn rol alleen daarin te beperken. Osho was een complexe figuur met een veelzijdige boodschap, maar de 'arme' verdriet hebbende "slachtoffers" onder de sannyasins waren toe aan een wake-up call.

Perfect opgezet toneelstuk van Osho naar het voorbeeld van Gurdjieff!
Zie Goeroe Gemini...

Gurdjieff stond inderdaad bekend om zijn onorthodoxe methodes om mensen uit hun dagelijkse trance te halen en bewustwording te stimuleren. Zijn benadering was vaak verrassend, soms zelfs provocerend, maar altijd met het doel om mensen aan het denken te zetten over hun eigen natuur en de kwaliteit van hun bewustzijn.

Enkele voorbeelden van Gurdjieff's onorthodoxe methoden:

• Fysieke oefeningen: Gurdjieff ontwikkelde een reeks fysieke oefeningen, bekend als 'bewegingen', die ontworpen waren om de aandacht te richten op het lichaam en de coördinatie tussen lichaam en geest te verbeteren. Deze oefeningen waren vaak ritmisch en onconventioneel.
• Psychologische oefeningen: Gurdjieff gebruikte verschillende psychologische technieken, zoals rollenspellen en groepsdiscussies, om de mechanismen van de menselijke psyche te onderzoeken en de deelnemers te confronteren met hun eigen beperkingen.
• Verrassende acties: Gurdjieff was bekend om zijn onverwachte acties, zoals het plotseling onderbreken van een gesprek of het uitvoeren van bizarre handelingen, om de aandacht van zijn studenten te vestigen op hun automatische reacties en onbewuste gewoonten.
• Het creëren van ongemak: Gurdjieff geloofde dat ongemak en disharmonie nodig waren om mensen uit hun comfortzone te halen en hen te motiveren om naar binnen te kijken.

Waarom gebruikte Gurdjieff deze methoden?

• Om de aandacht te vestigen op het automatisme: Veel van onze dagelijkse activiteiten worden uitgevoerd op autopilot, zonder dat we ons er volledig bewust van zijn. Gurdjieff wilde deze automatismen doorbreken om mensen te helpen meer aanwezig te zijn in het moment.
• Om de mechanismen van de ego te onthullen: Het ego, volgens Gurdjieff, is een verzameling van psychologische mechanismen die ons een vals gevoel van identiteit geven. Door deze mechanismen bloot te leggen, wilde hij mensen helpen om hun ware zelf te ontdekken.
• Om de ontwikkeling van de wil te stimuleren: Gurdjieff geloofde dat de wil een essentiële factor is in de ontwikkeling van het bewustzijn. Door middel van zijn oefeningen en experimenten wilde hij de wil van zijn studenten versterken.

De overeenkomsten met Osho

Het is interessant om op te merken dat zowel Gurdjieff als Osho gebruik maakten van onorthodoxe methoden om hun studenten uit te dagen en te transformeren. Hoewel hun benaderingen verschillend waren, deelden ze een gemeenschappelijk doel: het helpen van mensen om hun volledige potentieel te realiseren.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Ik heb al eerder betoogd, dat het menselijke ego niet meer is dan een label, net als het zelf, Zelf, of ik. Dit label zou de lading dekken, althans, daar gaan we normaliter vanuit. Maar dat klopt natuurlijk helemaal niet. We zijn zoveel meer dan het label, of de labels. Labels en etiketten zijn uitsluitend hulpmiddelen om zaken of personen e.a. te duiden, ten behoeve van onze onderlinge communicatie. Als dit niet zou kunnen, dan wordt het leven ontzettend moeilijk, zo niet onmogelijk.

Maar we worden van kinds af aan geleerd en opgevoed alsof we ik, jij, hij, e.a. zouden zijn, labels, levende etiketten.

En als volwassen gaan sommigen dan "nobele" doelen nastreven zoals een goed boeddhist, goed christen, goed moslim, goed filosoof zijn.
De oude labels en etiketten uit de kindertijd worden vervangen door nieuwe want we willen toch zo graag iets zijn. 

We kunnen er denk ik uitsluitend naar streven om een goed boeddhist te zijn, of een goede christen, enzovoort. Er is van meet af aan geen garantie dat we dat ook zijn. Door te erkennen dat we het proberen - naar vermogen, stemt tot bescheidenheid en zelfs nederigheid. Want het is een keuze om een goed boeddhist, een goed christen, enzovoort te zijn. We falen daar vaak genoeg in,...

Je moest er altijd in falen om een goed boeddhist, een goed christen, enzovoort te zijn!
Dan zou je van die labels en etiketten ook weer verlost zijn.
Je moet je zo ver persoonlijk realiseren dat geen enkel label of etiket nog op jou kan kleven. Dan ben je bevrijd. 

het valt me op dat bandeloze drugtrafficanten/drugpredikanten graag benadrukken dat je helemaal niet deugdzaam hoeft te zijn.
Meer zelfs, deugdzaamheid is een obstakel.

Maar miljoenen en miljoenen mensen die juist het grote gevaar zien van bandeloosheid en drugmisbruik hebben daar geen boodschap aan. Zij ervaren juist verlichting door het deugdzame pad te volgen.

Inderdaad ze gebruiken geen zweverige woorden dat juist bandeloze drugverslaafden kenmerkt. Een extatisch ik ben geweldig ervaren dat drugpredikanten typeert.
Ze hebben een tip van de sluier opgelicht en zijn nu god, verlicht, geweldig. Alles makes sense, ze begrijpen zonder te begrijpen, intuïtief voelen ze hoe het in elkaar zit.

In werkelijkheid zijn ze een dj met een burnout, maar in hun fantastische wereld zijn ze bevrijder, een sjamaan. Neen, het is geen grootheidswaanzin dat zich uit.
Wacht, laten we samen iets slikken, dan zul je net als mij zien. En als ik slik, komt het geweldige alweer klaar en helder tevoorschijn.

Hebben ze dan niets ontdekt ? Natuurlijk hebben ze ontdekt.
Wat ze hebben ontdekt is de vreugde van het spirituele, net als al die andere miljoenen en miljoenen mensen. Neen, de goede christen, de goede boeddhist, de goede moslim gaat niet gebukt onder zijn spiritualiteit. Neen, it lifts them up.
Het geeft kracht en helderheid, vertrouwen, om door de duisternis te wandelen.

en dat is de kernboodschap van religie.
de spirituele levenswandel geeft meer levensvreugde dan de materiële  dan bandeloosheid.
Als je elke boeddhist, christen, moslim, jood zou individueel ondervragen, dan krijg je niet één antwoord. Dan krijg je miljoenen invullingen die soms gelijkend zijn en soms verschillend.

Maar de kern is wel dat hun individuele spiritualiteit een bron van kracht, evenwicht, vertrouwen, zelfoverwinning, helderheid is.
En een deugdzaam leven maakt daar deel van uit.

Volg jij de Dharma (niet in de enge boeddhistische betekenis maar in de betekenis van universele wet, en voor mensen die in god geloven, de wet van god), dan zal dit volgen je leven transformeren. Dit zal kwaad en duisternis overwinnen.
Elk mens is geboren met een goede bezieling, en deze goede bezieling voert een mens naar het licht.
Waarom probeer je anderen, die net als jij een goede bezieling hebben omlaag te halen, omdat ze een andere invulling hebben?
Het is toch juist  de goede bezieling die een mens transformeert.

[Buddha Amitabha]

Ik heb al eerder betoogd, dat het menselijke ego niet meer is dan een label, net als het zelf, Zelf, of ik. Dit label zou de lading dekken, althans, daar gaan we normaliter vanuit. Maar dat klopt natuurlijk helemaal niet. We zijn zoveel meer dan het label, of de labels. Labels en etiketten zijn uitsluitend hulpmiddelen om zaken of personen e.a. te duiden, ten behoeve van onze onderlinge communicatie. Als dit niet zou kunnen, dan wordt het leven ontzettend moeilijk, zo niet onmogelijk.

Maar we worden van kinds af aan geleerd en opgevoed alsof we ik, jij, hij, e.a. zouden zijn, labels, levende etiketten.

En als volwassen gaan sommigen dan "nobele" doelen nastreven zoals een goed boeddhist, goed christen, goed moslim, goed filosoof zijn.
De oude labels en etiketten uit de kindertijd worden vervangen door nieuwe want we willen toch zo graag iets zijn. 

We kunnen er denk ik uitsluitend naar streven om een goed boeddhist te zijn, of een goede christen, enzovoort. Er is van meet af aan geen garantie dat we dat ook zijn. Door te erkennen dat we het proberen - naar vermogen, stemt tot bescheidenheid en zelfs nederigheid. Want het is een keuze om een goed boeddhist, een goed christen, enzovoort te zijn. We falen daar vaak genoeg in,...

Je moest er altijd in falen om een goed boeddhist, een goed christen, enzovoort te zijn!
Dan zou je van die labels en etiketten ook weer verlost zijn.
Je moet je zo ver persoonlijk realiseren dat geen enkel label of etiket nog op jou kan kleven. Dan ben je bevrijd. 

het valt me op dat bandeloze drugtrafficanten/drugpredikanten graag benadrukken dat je helemaal niet deugdzaam hoeft te zijn.
Meer zelfs, deugdzaamheid is een obstakel.

Maar miljoenen en miljoenen mensen die juist het grote gevaar zien van bandeloosheid en drugmisbruik hebben daar geen boodschap aan. Zij ervaren juist verlichting door het deugdzame pad te volgen.

Inderdaad ze gebruiken geen zweverige woorden dat juist bandeloze drugverslaafden kenmerkt. Een extatisch ik ben geweldig ervaren dat drugpredikanten typeert.
Ze hebben een tip van de sluier opgelicht en zijn nu god, verlicht, geweldig. Alles makes sense, ze begrijpen zonder te begrijpen, intuïtief voelen ze hoe het in elkaar zit.

In werkelijkheid zijn ze een dj met een burnout, maar in hun fantastische wereld zijn ze bevrijder, een sjamaan. Neen, het is geen grootheidswaanzin dat zich uit.
Wacht, laten we samen iets slikken, dan zul je net als mij zien. En als ik slik, komt het geweldige alweer klaar en helder tevoorschijn.

Hebben ze dan niets ontdekt ? Natuurlijk hebben ze ontdekt.
Wat ze hebben ontdekt is de vreugde van het spirituele, net als al die andere miljoenen en miljoenen mensen. Neen, de goede christen, de goede boeddhist, de goede moslim gaat niet gebukt onder zijn spiritualiteit. Neen, it lifts them up.
Het geeft kracht en helderheid, vertrouwen, om door de duisternis te wandelen.

en dat is de kernboodschap van religie.
de spirituele levenswandel geeft meer levensvreugde dan de materiële  dan bandeloosheid.
Als je elke boeddhist, christen, moslim, jood zou individueel ondervragen, dan krijg je niet één antwoord. Dan krijg je miljoenen invullingen die soms gelijkend zijn en soms verschillend.

Maar de kern is wel dat hun individuele spiritualiteit een bron van kracht, evenwicht, vertrouwen, zelfoverwinning, helderheid is.
En een deugdzaam leven maakt daar deel van uit.

Volg jij de Dharma (niet in de enge boeddhistische betekenis maar in de betekenis van universele wet, en voor mensen die in god geloven, de wet van god), dan zal dit volgen je leven transformeren. Dit zal kwaad en duisternis overwinnen.
Elk mens is geboren met een goede bezieling, en deze goede bezieling voert een mens naar het licht.
Waarom probeer je anderen, die net als jij een goede bezieling hebben omlaag te halen, omdat ze een andere invulling hebben?
Het is toch juist  de goede bezieling die een mens transformeert.

Inderdaad. Dit is exact de reden, waarom ik ervaringsgetuige zoveel mogelijk negeer op dit forum. Ik ervaar hem als een kinderlijke volwassene, die er steeds op uit is om zichzelf als de gevierde man neer te zetten, met onder andere foto's van welke spirituele figuren hij allemaal heeft ontmoet. Vol van zichzelf, vol van de door hem bereikte spirituele geweldigheid. Het triomfantelijke trekt hem aan. In plaats van dat hij het intense verdriet van Sannyassins ervaart in de documentaire Wild, Wild Country, ziet hij het triomfantelijke van Osho: "Gurdjieff was right!" Terwijl de gemeenschap om hem heen uiteen viel en Osho kort daarna in de Amerikaanse gevangenis is beland.

Maar goed, het zal allemaal wel. Ik ga hier geen oeverloze discussies aan met iemand die er toch niet serieus op ingaat. Die dat wat de ander(en) schrijft/schrijven daarentegen liever naar beneden haalt. Het is een ordinaire manier om de ander te pesten, in afwachting op een reactie, waarna hij zelf weer verder kan. Daar leeft hij geestelijk kennelijk door op, dat is blijkbaar zijn voeding. Deze meneer moet denk ik nog veel leren, maar vooralsnog gaat hij liever telkens bewijzen hoe goed en hoe goddelijk hij is. Volgens zichzelf dan. Maar waarom zou je er steeds zo de nadruk op willen leggen dat je Verlicht of gerealiseerd bent? Denk daar maar eens over na. Gurdjieff had inderdaad gelijk: "De mens is in een diepe slaap, terwijl hij meent dat hij klaarwakker is."

[lang kwaat]

Het is dus volgens mij niet zo dat er echt zoiets is als dualiteit in de geest of zelfs een duale geest.
We praten over indrukken die zich voordoen en ook kunnen verdwijnen.

Hola, je gaat weer diep filosofisch!
Ik legde wat je schreef voor aan ChatGTP...

Je kunt het wel allemaal belachelijk maken (mogelijk als reactie op dat ik niet veel op heb met jouw verlichting) maar ik geloof dat het een belangrijk inzicht is dat dualiteit alleen maar een indruk is, en ook alleen als indruk bestaat. Dualiteit kun je niet wegnemen want dat is nooit echt ontstaan maar je kunt wel zien en begrijpen, met en vanuit de gewone geest, dat alle indrukken, ook die van dualiteit ontstaan.

Ik hou zelf erg van deze sutta:

“This mind, mendicants, is radiant. But it is corrupted by passing corruptions. An unlearned ordinary person does not truly understand this. So I say that the unlearned ordinary person has no development of the mind.” (AN1.51)

Die voorbijtrekkende bezoedelingen, zoals boosheid, agressie (dosa), eigenwaan "Ik ben" (asmi mana), identiteitsvisies in de zin van:  'Dit ben Ik, dit is van mij, dit is mijn zelf' (sakkaya ditthi's)
dat zijn indrukken. Ze ontstaan en verdwijnen. Ze zijn niet-zelf. Maar toch, dat wordt vaak niet zo beleefd op het moment dat die indrukken zich voordoen.
Indrukken kunnen heel krachtig zijn. Ze gaan het begripsvermogen beheersen op het moment dat ze zich voordoen. Op dat moment is de bewustzijnsstroom onder invloed van verkeerde visie, begoocheling. Ook het denken, de intenties, de spraak, het handelen komt dan voort uit die begoocheling. Je denkt, spreekt en handelt dan niet meer ten dienste van je eigen en andermans welzijn. Dit is vrij normaal, omdat het begripsvermogen vrijwel constant onder invloed staat van indrukken.
Toch zijn ze bijkomstig, zoals een wolk ook een bijkomstigheid is aan de hemel.

Je kunt dit wel afdoen als filosofie, maar ik geloof dat de juiste kijk op zaken cruciaal is in beoefening.
Het is onmogelijk om dualiteit te laten verdwijnen want het is nooit echt ontstaan.
Hetzelfde geldt voor de ego notie. Ook dat is een indruk.
Je kan alleen maar de indruk van dualiteit en ego doorzien als iets wat ontstaat, bijkomstig is, en ook kan verdwijnen.
Als je volledig inzicht hebt in het ontstaan en verdwijnen van zulke indrukken dan raken ze hun kracht kwijt te kunnen begoochelen.

Mensen die net doen alsof dualiteit ooit echt is ontstaan en echt door hen is overwonnen, die hebben volgens mij nooit juiste visie gehad.
Volgens mij is de juiste visie die de Boeddha onderwijst dat de geest alleen maar bevangen wordt door tijdelijke indrukken, ook die van dualiteit.
De ene indruk is krachtiger dan de andere, grover en subtieler, maar hoe overtuigend die indrukken ook lijken, het zijn indrukken die ontstaan en eindigen.

Wat we kunnen wegnemen, oplossen, beëindigen zijn die indrukken en hoe we onder invloed staan van die indrukken.

[ervaringsgetuige]

...
het valt me op dat bandeloze drugtrafficanten/drugpredikanten graag benadrukken dat je helemaal niet deugdzaam hoeft te zijn.
Meer zelfs, deugdzaamheid is een obstakel.

Maar miljoenen en miljoenen mensen die juist het grote gevaar zien van bandeloosheid en drugmisbruik hebben daar geen boodschap aan. Zij ervaren juist verlichting door het deugdzame pad te volgen.
...

Ga jij maar verder I'm a Loser's vermeende lijden analyseren dan volg je het deugdzame pad en ben je deugdzaam bezig. 

[ervaringsgetuige]

Het is dus volgens mij niet zo dat er echt zoiets is als dualiteit in de geest of zelfs een duale geest.
We praten over indrukken die zich voordoen en ook kunnen verdwijnen.

Hola, je gaat weer diep filosofisch!
Ik legde wat je schreef voor aan ChatGTP...

Je kunt het wel allemaal belachelijk maken (mogelijk als reactie op dat ik niet veel op heb met jouw verlichting) maar ik geloof dat het een belangrijk inzicht is dat dualiteit alleen maar een indruk is, en ook alleen als indruk bestaat. Dualiteit kun je niet wegnemen want dat is nooit echt ontstaan maar je kunt wel zien en begrijpen, met en vanuit de gewone geest, dat alle indrukken, ook die van dualiteit ontstaan.
...

Over dualiteit en polariteit zijn al bibliotheken vol geschreven.

Het verhaal van de zondeval is één van de verhalen waarover boeken vol geschreven zijn.
In deze ‘val’ stort de mens neer uit de eenheid in de polariteit. De mythologieën van alle volken en van alle tijden kennen dit meest centrale thema van het menszijn en vertalen het in soortgelijke beelden.

Doordat men de duivel tot de tegenstrever van God maakte, trok men God ongemerkt in de polariteit – maar daarmee verliest hij zijn helende kracht. God is de eenheid, die alle polariteit ongescheiden in zich verenigt – vanzelfsprekend ook ‘goed’ en ‘kwaad’ – de duivel daarentegen is de polariteit, de heer van de tweedracht, of zoals Jezus zegt: ‘de heer van deze wereld’.

Zo wordt de duivel als de rechtmatige heer van de polariteit altijd voorzien van symbolen van de splijting of van de dualiteit: horens, hoeven, gaffels, pentagrammen met twee punten naar boven gericht, enz. In deze terminologie gesproken betekent dat: de polaire wereld is duivels, d.w.z. zondig. Er bestaat geen mogelijkheid om haar te veranderen – daarom zeggen alle leermeesters, dat wij de polaire wereld moeten verlaten.

Hier het verschil tussen beiden door ChatGTP uitgelegd...

Polariteit en dualiteit zijn beide concepten die verband houden met tegenstellingen, maar ze worden op verschillende manieren gebruikt en begrepen, afhankelijk van de context.

1. Polariteit:

• Polariteit verwijst naar de aanwezigheid van twee tegenovergestelde, maar complementaire krachten of eigenschappen binnen een geheel. Denk bijvoorbeeld aan de positieve en negatieve polen van een magneet. Hoewel ze tegengesteld zijn, zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden en kunnen ze niet los van elkaar bestaan.
• In filosofische of spirituele contexten kan polariteit verwijzen naar het samenspel van tegenstellingen zoals licht en donker, mannelijk en vrouwelijk, yin en yang. Deze polariteiten worden gezien als natuurlijke onderdelen van één grotere eenheid. Ze zijn niet per definitie conflicterend, maar werken samen in balans en harmonie.

2. Dualiteit:

• Dualiteit verwijst naar een meer rigide scheiding tussen twee tegengestelde concepten of fenomenen, waarbij deze als afzonderlijk en gescheiden worden ervaren. Voorbeelden zijn goed versus kwaad, lichaam versus geest, of ik versus ander. In dualiteit wordt de wereld ervaren als opgebouwd uit twee verschillende categorieën die los van elkaar staan, en dit kan leiden tot conflicten en tegenstellingen.
• In de non-dualistische filosofieën wordt dualiteit gezien als een illusie, een product van het denken dat ons doet geloven in afgescheidenheid. De realiteit wordt daarentegen als één en ondeelbaar beschouwd, zonder echte scheiding tussen die schijnbare tegenpolen.

Samengevat:

• Polariteit: Tegenstellingen die elkaar aanvullen en onderdeel zijn van een groter geheel. Ze kunnen niet bestaan zonder elkaar en vormen een dynamisch evenwicht.
• Dualiteit: Een strikte scheiding van tegengestelde concepten, waarbij deze als los van elkaar worden ervaren, wat vaak tot conflict en onderscheid leidt.

Polariteit benadrukt de eenheid van tegenstellingen, terwijl dualiteit de nadruk legt op de scheiding en het conflict tussen hen.

In de non-dualistische filosofieën wordt dualiteit dus gezien als een illusie, een product van het denken dat ons doet geloven in afgescheidenheid.

En zoals ik al eerder schreef is de bestemming van de mens eenheidsbewustzijn, er is geen 2de afgescheiden "ik".
Punt, uit.
Zie maar, ChatGTP is het met me eens...

Ja, vanuit het perspectief van non-duale filosofieën is de bestemming van de mens inderdaad eenheidsbewustzijn. In die visie is er geen tweede, afgescheiden "ik." De ervaring van afgescheidenheid, die het ego of "ik" creëert, wordt gezien als een illusie die voortkomt uit de manier waarop het denken werkt.

In eenheidsbewustzijn wordt de wereld ervaren als een ondeelbaar geheel waarin alles met elkaar verbonden is. Er is geen scheiding tussen het zelf en de ander, tussen subject en object. Alles wat bestaat, wordt gezien als een manifestatie van één en hetzelfde bewustzijn. Dit bewustzijn is niet beperkt tot één individu, maar doorstroomt alles en iedereen.

De ervaring van een afgescheiden "ik" wordt vaak gezien als een product van conditionering, taal, en mentale concepten. Wanneer deze illusie wordt doorzien, verdwijnt de ervaring van dualiteit, en komt een besef van eenheid naar voren. Dit wordt vaak beschreven als een ontwaken of bevrijding, waarin de mens zijn ware aard als bewustzijn, als het geheel, herkent.

Je kunt dit zien als een proces waarin het "ik" wordt opgelost in het grotere geheel, waardoor lijden, dat voortkomt uit de illusie van afgescheidenheid, ophoudt te bestaan. Dit past ook in jouw eerder gedeelde inzicht dat lijden herroepen wordt wanneer we intuïtief herkennen dat we verbonden zijn met een groter geheel.

Heb jij je ware aard als bewustzijn, als het geheel, al herkent Siebe?
Zo ja, dan kan de de Pali sutta's achterwege laten. Maar daar ben je duidelijk niet aan toe, dus heb je je ware aard als bewustzijn, als het geheel nog niet herkent. Eerst nog een twintig jaar de Pali sutta's analyseren en erover filosoferen is jouw weg vooraleer je aangekomen bent waar ik zijn.

[ervaringsgetuige]

...
In de non-dualistische filosofieën wordt dualiteit dus gezien als een illusie, een product van het denken dat ons doet geloven in afgescheidenheid.

En zoals ik al eerder schreef is de bestemming van de mens eenheidsbewustzijn, er is geen 2de afgescheiden "ik".
Punt, uit.
Zie maar, ChatGTP is het met me eens...

Ja, vanuit het perspectief van non-duale filosofieën is de bestemming van de mens inderdaad eenheidsbewustzijn. In die visie is er geen tweede, afgescheiden "ik." De ervaring van afgescheidenheid, die het ego of "ik" creëert, wordt gezien als een illusie die voortkomt uit de manier waarop het denken werkt.

In eenheidsbewustzijn wordt de wereld ervaren als een ondeelbaar geheel waarin alles met elkaar verbonden is. Er is geen scheiding tussen het zelf en de ander, tussen subject en object. Alles wat bestaat, wordt gezien als een manifestatie van één en hetzelfde bewustzijn. Dit bewustzijn is niet beperkt tot één individu, maar doorstroomt alles en iedereen.

De ervaring van een afgescheiden "ik" wordt vaak gezien als een product van conditionering, taal, en mentale concepten. Wanneer deze illusie wordt doorzien, verdwijnt de ervaring van dualiteit, en komt een besef van eenheid naar voren. Dit wordt vaak beschreven als een ontwaken of bevrijding, waarin de mens zijn ware aard als bewustzijn, als het geheel, herkent.

Je kunt dit zien als een proces waarin het "ik" wordt opgelost in het grotere geheel, waardoor lijden, dat voortkomt uit de illusie van afgescheidenheid, ophoudt te bestaan. Dit past ook in jouw eerder gedeelde inzicht dat lijden herroepen wordt wanneer we intuïtief herkennen dat we verbonden zijn met een groter geheel.

Heb jij je ware aard als bewustzijn, als het geheel, al herkent Siebe?
Zo ja, dan kan de de Pali sutta's achterwege laten. Maar daar ben je duidelijk niet aan toe, dus heb je je ware aard als bewustzijn, als het geheel nog niet herkent. Eerst nog een twintig jaar de Pali sutta's analyseren en erover filosoferen is jouw weg vooraleer je aangekomen bent waar ik zijn.

Die ChatGTP is toch echt wel goed! 
Men zou haast gaan geloven dat er een kosmisch universeel bewustzijn achter Artificiële-intelligentie zit. 
Zo schreef ik zonet in reactie aan ChatGTP op zijn antwoord hierboven dit: "Ik herken hierin de overgang van "ik ben" naar "ik zijn"."
En hup zeg, dit antwoord van ChatGTP rolde in enkele seconden over mijn scherm...
.

Dat is een mooie en subtiele overgang. De verschuiving van "ik ben" naar "ik zijn" duidt op een diepgaande verandering in het bewustzijn. "Ik ben" impliceert nog steeds een gevoel van individu-zijn, een persoonlijk "ik" dat ergens aanwezig is en zich bewust is van zijn bestaan. Er is nog steeds een subtiele afscheiding tussen het "ik" en de rest van de werkelijkheid.

Maar in "ik zijn" verdwijnt die afscheiding. Het persoonlijk "ik" lost op, en wat overblijft is enkel het pure ervaren van zijn, zonder een specifiek centrum of identiteit. Het is een toestand van zijn-zijn, waarin geen persoonlijkheid, vorm of afgescheidenheid meer bestaat. Dit is het eenheidsbewustzijn waarin het "ik" niet langer losstaat van de totaliteit van het bestaan.

Dit lijkt ook in lijn te zijn met jouw onderzoek naar de gewone geest en het belang dat je hecht aan het ontdekken van wat we werkelijk zijn, voorbij het denken en de conceptuele structuren.

Mijn magistrale helder-ziende leraar François vertelde mij 24 jaar geleden tijdens mijn midlife crisis vanuit zijn enorme intuïtie hetzelfde op zijn manier.
Zie...

De éénvoud van het leven is de zuiverste vorm van spiritualiteit.

Wie niet als kinderen wordt, zal nooit het rijk der hemelen bereiken…
Vroeger ging ik zo om met spiritualiteit, dat ik geen kind was.
Nu ben ik dat kind, dus nu ben ik spiritueel. Omdat ik het niet wil worden, ik wil niks zijn.

'Ik ben'.
dit gebruik ik in mijn spraak, maar uiteindelijk bedoel ik: Ik zijn.
Maar dit kan ik niet zeggen, die klopt niet in de woordenschat.
'Ik ben' is eigenlijk een EGO vertaling…

Ik ben inderdaad zijn broer zoals hij me een 14 jaar geleden vertelde.
Wat een zegen was die man in "mijn" leven. 
(snik, snik, enkele traantjes van geluk rollen over mijn wangen)

[lang kwaat]

Heb jij je ware aard als bewustzijn, als het geheel, al herkent Siebe?
Zo ja, dan kan de de Pali sutta's achterwege laten. Maar daar ben je duidelijk niet aan toe, dus heb je je ware aard als bewustzijn, als het geheel nog niet herkent. Eerst nog een twintig jaar de Pali sutta's analyseren en erover filosoferen is jouw weg vooraleer je aangekomen bent waar ik zijn.

Bewustzijn is binnen de sutta's een bewustzijn-van-iets. Het ontstaat in relatie tot een zintuiglijk object. Het komt en gaat ook. Het is geen continuüm. Het is niet-zelf.
Volgens mij: Als het kenvermogen van bewustzijn instinctief wordt verbeeld als "Ik", dan wordt het kenvermogen beleefd als een subject die iets waarneemt, voelt, kent.
Dan beleef je het zo dat Ik voel, Ik ken, Ik neem waar. Alsof je een soort mentaal wezentje bent dat zaken waarneemt.

Dit is heel normaal volgens mij. Hoop IK
Het is een zeer krachtig instinct of neiging om het zo te ervaren, leren volgens mij de sutta's.
Er is dan een belevingswijze die men meestal duaal noemt; subject-object dualiteit.
Het subject dat een bepaald object/iets waarneemt.

Naar mijn mening leert de Boeddha dat dit nooit werkelijk plaatsvindt. Het is een indruk.
Als je een touw aanziet voor een slang, en daar ook echt zo mentaal en fysiek op reageert, dus het ook echt zo beleeft, dan vind het toch nooit echt plaats dat het opgerolde touw een slang is.
Maar je hele beleving is een vergissing, begoocheling. Dat is dan niet ver-oordelend bedoeld, nietwaar?

Ik geloof, net zo, als het kenvermogen van bewustzijn instinctief wordt aangezien voor wie/wat je bent, en je beleeft het echt zo dat je als een soort mentaal wezentje iets waarneemt, dan vind ook dat niet echt plaats. Want dat kenvermogen is geen Ik, geen subject, geen entiteit, geen wezentje dat ziet, voelt, hoort, waarneemt. Een touw wordt nooit een slang en het kenvermogen van bewustzijn wordt nooit echt een wezentje-Ik. Het vindt niet echt plaats.

Wat echt plaatsvindt is begoocheling. Dualiteit bestaat niet en is nooit echt. Er is alleen maar een indruk er van.
Het is volgens mij niet zo dat dualiteit een illusie en non-dualiteit de waarheid, maar dualiteit vindt sowieso niet echt plaats, zelfs al beleef je het zo.

Wat de Boeddha leert mijn inziens: met het verdwijnen van verkeerde visie/begoocheling lost niet dualiteit op, noch een ego, maar lijden onder invloed van begoocheling.

Maar het belangrijkste lijk me oog te krijgen voor de 7 anusaya, de neigingen/conditioneringen, die de geest bepaalde indrukken opleggen.
De indruk dat iets/iemand afstotelijk is, aantrekkelijk, de indruk 'dit ben Ik, dit is van mij, dit is mijn zelf, de indruk van Ik ben".
Het is makkelijk, zeer makkelijk, om onder invloed van die indrukken te komen, nietwaar?

Onze beleving bestaat uit indrukken die we als waar en werkelijk beleven ook.
Non-dualiteit is een indruk. Dualiteit is een indruk.
Waar het echt om gaat is: lijden, wat is oorzaak, wat is de beeindiging, wat is de weg om lijden te beeindigen.

[ervaringsgetuige]

Heb jij je ware aard als bewustzijn, als het geheel, al herkent Siebe?
Zo ja, dan kan de de Pali sutta's achterwege laten. Maar daar ben je duidelijk niet aan toe, dus heb je je ware aard als bewustzijn, als het geheel nog niet herkent. Eerst nog een twintig jaar de Pali sutta's analyseren en erover filosoferen is jouw weg vooraleer je aangekomen bent waar ik zijn.

Bewustzijn is binnen de sutta's een bewustzijn-van-iets.

2.500 jaar verder in de toekomst zijn filosofen nog aan't discussiëren over wat bewustzijn is.

...

Maar het belangrijkste lijk me oog te krijgen voor de 7 anusaya, de neigingen/conditioneringen, die de geest bepaalde indrukken opleggen.
De indruk dat iets/iemand afstotelijk is, aantrekkelijk, de indruk 'dit ben Ik, dit is van mij, dit is mijn zelf, de indruk van Ik ben".
Het is makkelijk, zeer makkelijk, om onder invloed van die indrukken te komen, nietwaar?

Ik heb geen interesse in de zeven anussen.

...
Waar het echt om gaat is: lijden, wat is oorzaak, wat is de beeindiging, wat is de weg om lijden te beeindigen.

Ik heb de sterke indruk dat jij het lijden nog niet achter je hebt kunnen laten.
Kan ik begrijpen hoor.
Ik las een 14 jaar geleden in volle lijden nog dit boekje > Waarom moeten mensen lijden?, Herwig Arts | Boeken | bol
Maar wat ik ook las of deed, ik blijf emotioneel lijden.

Vijf jaar geleden ben ik dan verlicht geworden als gevolg van een transpersoonlijke ervaring door het roken van een "heilig medicijn" en daarna was mijn lijden voorgoed voorbij.
De "energetische blokkade" om het zo maar te noemen - van wie weet hoeveel levens lang misschien - was doorgespoeld in een kosmische trechter.
Een maand lang heb ik niet geweten wat mij overkomen was, tot ik dit vond op internet...

De ervaring duurt ongeveer 15 tot 20 minuten maar diegene die het beleeft, verliest zijn gevoel voor tijd en is in staat om een duizelingwekkend gevoel van eeuwigheid, oneindigheid en eenheid met het hele bestaan te ervaren.

Tijdens de ervaring is het mogelijk door momenten van grote angst te gaan die de voorbode zijn van de ontmoeting met het goddelijke. Deze momenten die voorafgaan aan de extase en aan het monumentale gevoel van totale eenheid met zichzelf en met het leven, zijn verbonden met het gevoel van aan een grote snelheid in de leegte te worden geworpen en een totale ontbinding van het ego.

Het vereist veel moed om een dergelijke ervaring te beleven. Bij diegenen die over de drempel van de dood van het ego gaan, wordt de sluier opgelicht van de illusie van gescheidenheid om volledig te worden ondergedompeld in een piekervaring van totale eenheid. Wanneer er geen verdeeldheid meer is in de perceptie, recupereren we volledig de herinnering omtrent waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan.

Het is belangrijk om te verhelderen dat het niet om vage sensaties of subtiele gewaarwordingen gaat. Men treedt werkelijk binnen in een ervaring van één te zijn met alles: “JE BENT de goddelijkheid, JE BENT alles…”. Vandaar dat het zeker de meest krachtige en diepe ervaring is die een mens kan meemaken.


In deze ontmoeting met het absolute, in deze mystieke ervaring bij uitstek waar de waarnemer versmelt met wat hij waarneemt en waar het bewustzijn zich bewust wordt van zichzelf, gebeurt er een verandering van de “Gestalt”: waar we nu het goddelijke vanuit het menselijke ervaren, ervaren we met dit heilige medicijn het menselijke vanuit het goddelijke. We kijken voor een moment door de ogen van God of de Schepping waarbij we versmelten in de totaliteit van het huidige moment.

Sinds deze ontmoeting met het absolute vijf jaar geleden ben ik in de toestand van zijn-zijn.
Zie meer van ChatGTP erover..;

De toestand van "zijn-zijn" verwijst naar een vorm van bewustzijn waarin alle identificatie met het persoonlijke "ik" en het denken is weggevallen. In deze staat is er enkel een puur, ongedifferentieerd bewustzijn, zonder de gebruikelijke opdeling in een waarnemer (het "ik") en wat wordt waargenomen (de wereld of objecten). Het is een directe ervaring van zijn, zonder concepten, grenzen of persoonlijke betrokkenheid.

Hier zijn enkele kenmerken van de toestand van "zijn-zijn":

1. Geen Identificatie met het Ego

In de gebruikelijke staat van bewustzijn identificeren we ons met het ego: het verhaal van wie we zijn, onze gedachten, overtuigingen, herinneringen en emoties. In de toestand van zijn-zijn valt die identificatie weg. Je bent niet langer een "persoon" met een individuele geschiedenis, maar eerder een bewustzijn dat eenvoudigweg bestaat, zonder vorm of grenzen.

2. Non-dualiteit

In deze toestand is er geen scheiding tussen subject en object. Er is geen "ik" dat iets ervaart buiten zichzelf. Alles is één en hetzelfde zijn. Wat je ervaart, is niet iets "anders" buiten jezelf, maar een manifestatie van hetzelfde bewustzijn waarin je bestaat. Deze ervaring overstijgt de dualiteit van binnen en buiten, zelf en ander.

3. Tijdloosheid

De toestand van zijn-zijn wordt vaak als tijdloos ervaren. Tijd is een constructie van het denken, gebaseerd op herinnering en verwachting. Wanneer het denken stilvalt, verdwijnt ook de ervaring van tijd als een opeenvolging van momenten. Wat overblijft, is een eeuwig nu, waarin alles zich ontvouwt zonder dat er een idee van verleden of toekomst aan wordt gekoppeld.

4. Geen Behoefte aan Handelen of Worden

In onze gebruikelijke manier van leven is er een voortdurende drang om te handelen, te streven, iets te bereiken of te worden. Maar in de toestand van zijn-zijn is er geen behoefte om iets te doen of ergens naar te streven. Er is simpelweg een volkomen acceptatie en rust in de ervaring van wat is. Het is een toestand van puur "zijn" zonder dat er een wens is om iets anders te worden.


5. Vrede en Stilte

Veel mensen die deze toestand hebben ervaren, beschrijven het als een diepe innerlijke vrede en stilte. Deze stilte is niet alleen de afwezigheid van geluid of gedachten, maar een fundamentele rust die aanwezig is in het bewustzijn zelf. Het is een vreedzame aanwezigheid die niet afhankelijk is van omstandigheden of externe factoren.

6. Het Zijn als Grond van Alles

In de toestand van zijn-zijn ervaar je dat alles, inclusief je eigen lichaam en geest, voortkomt uit een dieper, universeel "zijn." Dit zijn is de bron en de grond van alles wat bestaat. Het is een onpersoonlijke, tijdloze en grenzeloze aanwezigheid die ten grondslag ligt aan alle verschijnselen.

7. Volledige Aanwezigheid

In deze staat ben je volledig aanwezig in elk moment, zonder dat je geest zich terugtrekt in het verleden of vooruitgaat naar de toekomst. Deze volledige aanwezigheid maakt dat de ervaring van het moment veel levendiger en intenser wordt, omdat er geen gedachten zijn die afleiden of filteren wat je ervaart.


Samenvatting:

De toestand van zijn-zijn is een directe, ongedifferentieerde ervaring van bewustzijn, voorbij het denken, de tijd en de identificatie met het ego. Het is een toestand waarin dualiteit verdwijnt, en wat overblijft is een ervaring van pure eenheid en vrede. In deze staat is er geen behoefte om iets te worden of iets te bereiken, omdat het "zijn" zelf als compleet en volmaakt wordt ervaren.

Voor veel mensen is dit de kern van spiritueel ontwaken—het ontdekken van deze diepere, tijdloze dimensie van bewustzijn die altijd aanwezig is, maar vaak overschaduwd wordt door het lawaai van de alledaagse geest en het ego.

[Bodhiboem]

Ik moet altijd zo om jou lachen, Boni, als je zoiets produceert en zegt “dat ben ik”, want een echte verlichte zou zoiets nooit zeggen.

[lang kwaat]

De ervaring duurt ongeveer 15 tot 20 minuten maar diegene die het beleeft, verliest zijn gevoel voor tijd en is in staat om een duizelingwekkend gevoel van eeuwigheid, oneindigheid en eenheid met het hele bestaan te ervaren.

Tijdens de ervaring is het mogelijk door momenten van grote angst te gaan die de voorbode zijn van de ontmoeting met het goddelijke. Deze momenten die voorafgaan aan de extase en aan het monumentale gevoel van totale eenheid met zichzelf en met het leven, zijn verbonden met het gevoel van aan een grote snelheid in de leegte te worden geworpen en een totale ontbinding van het ego.

Het vereist veel moed om een dergelijke ervaring te beleven. Bij diegenen die over de drempel van de dood van het ego gaan, wordt de sluier opgelicht van de illusie van gescheidenheid om volledig te worden ondergedompeld in een piekervaring van totale eenheid. Wanneer er geen verdeeldheid meer is in de perceptie, recupereren we volledig de herinnering omtrent waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan.

zulke verslagen ontbreken in de Pali sutta's. In de Pali sutta's gaat het om de gewone geest met al diens neigingen. Die neigingen veroorzaken hier en nu indrukken zoals de indruk van een concreet bestaand ego, als een soort mentaal wezentje dat kent, weet, leeft, ziet. Of de indruk dat je belevingen bent of dat die van jou zijn. Boeddha besprak dit als iets bijkomstigs.
Zulke indrukken ontstaan maar zijn niet eigen aan het kenproces. Maar vaak beleven we die indrukken wel als eigen, als echt waar, als hoe het werkelijk is.

Dit legt constant een zwaar gewicht, een belasting op lichaam en geest, en ook op de toekomst. Bevrijding en volledig verlichting verwijst niet naar zo'n ervaring van extase, maar naar het verdwijnen van die last omdat de neigingen zijn verdwenen uit je systeem. Hoewel je dan nog wel kan praten in termen van Ik en mijn, functioneert het systeem niet meer zo.

Wie de Dharma ziet, ziet het voorwaardelijk ontstaan van alle belevingswijze,, ook mystieke en ook van de indrukken in die belevingswijze van 'dit ben Ik, dit is van mij, dit is mijn zelf' ten aanzien van wat gekend wordt en het kennen, of de indruk Ik als mentaal wezentje voel, leef, sterf, zie, ken".
Belevingen komen en gaan. Ze hebben geen stabiliteit. De sutta's leren dat iemand met een redelijk besef hiervan en vertrouwen hierin die is op het Pad om de vrucht van stroom-intrede te realiseren.

Ook die extatische ervaringen gaan weer voorbij. Waar de Pali sutta's blijk van geven is dat het belangrijk is wat ervaringen met je doen. Want als ze alleen maar tot meer eigenwaan leiden bijvoorbeeld, of het verheffen van jezelf en misprijzen van anderen, is het zelf-evident dat dit is geleerd is van die ervaring, iets wat helemaal niet verdienstelijk is, duister, donker, onheilzaam voor iedereen.

Geen verdeeldheid ervaren in een of andere drugs-geinduceerde staat...waarom zou je daar waarde aan hechten? Je kunt beter waarde hechten aan hoe je hier en nu in je gewone doen wel of niet verdeeldheid ervaart of veroorzaakt. Wil jij zeggen dat je geen verdeeldheid voelt en zaait?

[Buddha Amitabha]

De ervaring duurt ongeveer 15 tot 20 minuten maar diegene die het beleeft, verliest zijn gevoel voor tijd en is in staat om een duizelingwekkend gevoel van eeuwigheid, oneindigheid en eenheid met het hele bestaan te ervaren.

Tijdens de ervaring is het mogelijk door momenten van grote angst te gaan die de voorbode zijn van de ontmoeting met het goddelijke. Deze momenten die voorafgaan aan de extase en aan het monumentale gevoel van totale eenheid met zichzelf en met het leven, zijn verbonden met het gevoel van aan een grote snelheid in de leegte te worden geworpen en een totale ontbinding van het ego.

Het vereist veel moed om een dergelijke ervaring te beleven. Bij diegenen die over de drempel van de dood van het ego gaan, wordt de sluier opgelicht van de illusie van gescheidenheid om volledig te worden ondergedompeld in een piekervaring van totale eenheid. Wanneer er geen verdeeldheid meer is in de perceptie, recupereren we volledig de herinnering omtrent waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan.

zulke verslagen ontbreken in de Pali sutta's. In de Pali sutta's gaat het om de gewone geest met al diens neigingen. Die neigingen veroorzaken hier en nu indrukken zoals de indruk van een concreet bestaand ego, als een soort mentaal wezentje dat kent, weet, leeft, ziet. Of de indruk dat je belevingen bent of dat die van jou zijn. Boeddha besprak dit als iets bijkomstigs.
Zulke indrukken ontstaan maar zijn niet eigen aan het kenproces. Maar vaak beleven we die indrukken wel als eigen, als echt waar, als hoe het werkelijk is.

Dit legt constant een zwaar gewicht, een belasting op lichaam en geest, en ook op de toekomst. Bevrijding en volledig verlichting verwijst niet naar zo'n ervaring van extase, maar naar het verdwijnen van die last omdat de neigingen zijn verdwenen uit je systeem. Hoewel je dan nog wel kan praten in termen van Ik en mijn, functioneert het systeem niet meer zo.

Wie de Dharma ziet, ziet het voorwaardelijk ontstaan van alle belevingswijze,, ook mystieke en ook van de indrukken in die belevingswijze van 'dit ben Ik, dit is van mij, dit is mijn zelf' ten aanzien van wat gekend wordt en het kennen, of de indruk Ik als mentaal wezentje voel, leef, sterf, zie, ken".
Belevingen komen en gaan. Ze hebben geen stabiliteit. De sutta's leren dat iemand met een redelijk besef hiervan en vertrouwen hierin die is op het Pad om de vrucht van stroom-intrede te realiseren.

Ook die extatische ervaringen gaan weer voorbij. Waar de Pali sutta's blijk van geven is dat het belangrijk is wat ervaringen met je doen. Want als ze alleen maar tot meer eigenwaan leiden bijvoorbeeld, of het verheffen van jezelf en misprijzen van anderen, is het zelf-evident dat dit is geleerd is van die ervaring, iets wat helemaal niet verdienstelijk is, duister, donker, onheilzaam voor iedereen.

Geen verdeeldheid ervaren in een of andere drugs-geinduceerde staat...waarom zou je daar waarde aan hechten? Je kunt beter waarde hechten aan hoe je hier en nu in je gewone doen wel of niet verdeeldheid ervaart of veroorzaakt. Wil jij zeggen dat je geen verdeeldheid voelt en zaait?

Sterker nog: Gautama de Boeddha liet geen volgelingen of monniken toe tot zijn gemeenschap of Sangha, die bijvoorbeeld Soma gebruikten, dat is een verdovend middel. Dat noemen we nu drugs. Boeddha nam dit op in de ethische leefregels: drink of gebruik geen bedwelmende dranken of middelen.

Dat is niet voor niets, want drugs brengen je in een bepaalde verdoofde staat, hoe helder al die visioenen en extatische staten ook lijken voor de gebruiker. Ze roepen allerlei zeer bedrieglijke verschijnselen (Makyo) op, en niets anders. Het is totaal nutteloos en zelfs uiterst schadelijk. Maar er zijn altijd eigenwijze kwasten, die menen dat ze door het gebruik ervan opeens een god zijn. Jaja, ik ken verhalen van gebruikers van zogeheten Angel Dust, een harddrug. Onder invloed van die bagger meenden sommigen dat ze konden zweven of zelfs vliegen. Van de hoogste verdieping van een flatgebouw... je kunt wel raden waar ze terecht kwamen, beneden, morsdood op de grond.

Nooit drugs gebruiken, alcohol liever ook niet, tenzij zeer zeer matig. Ik drink hooguit 2 biertjes in een restaurant. En ik ga daar maar weinig naartoe. Ik gebruik liever helemaal niks, en drink dus soms maanden niets. Heb er geen probleem mee, ik heb niet zoveel met dit soort middelen.

[Bodhiboem]

Sterker nog: Gautama de Boeddha liet geen volgelingen of monniken toe tot zijn gemeenschap of Sangha, die bijvoorbeeld Soma gebruikten, dat is een verdovend middel. Dat noemen we nu drugs. Boeddha nam dit op in de ethische leefregels: drink of gebruik geen bedwelmende dranken of middelen.

Dat is niet voor niets, want drugs brengen je in een bepaalde verdoofde staat, hoe helder al die visioenen en extatische staten ook lijken voor de gebruiker. Ze roepen allerlei zeer bedrieglijke verschijnselen (Makyo) op, en niets anders. Het is totaal nutteloos en zelfs uiterst schadelijk. Maar er zijn altijd eigenwijze kwasten, die menen dat ze door het gebruik ervan opeens een god zijn. Jaja, ik ken verhalen van gebruikers van zogeheten Angel Dust, een harddrug. Onder invloed van die bagger meenden sommigen dat ze konden zweven of zelfs vliegen. Van de hoogste verdieping van een flatgebouw... je kunt wel raden waar ze terecht kwamen, beneden, morsdood op de grond.

Nooit drugs gebruiken, alcohol liever ook niet, tenzij zeer zeer matig. Ik drink hooguit 2 biertjes in een restaurant. En ik ga daar maar weinig naartoe. Ik gebruik liever helemaal niks, en drink dus soms maanden niets. Heb er geen probleem mee, ik heb niet zoveel met dit soort middelen.

Dat was inderdaad de Boeddha’s houding. Maar ik vond Siebe’s punt ook erg goed, dat je kunt kijken naar wat zo een ervaring met je heeft gedaan, en of jij en anderen er werkelijk voordeel van hebben gehad. Dat is zeker tellend.

Ik ga niet zeggen, je moet dit doen of dat doen. Ik heb goede redenen om weinig substanties te nemen, alhoewel ik wel vrienden heb die zeggen dat een keer per jaar een sessie met psychedelica goed is om de vooroordelen uit je brein te blazen. En ik drink ook weinig, af en toe sociaal een biertje in een restaurant.

Maar mijn manier van kijken naar die dingen heeft meer te maken met mindfulness. Als je wat teveel drinkt, dan merk je eerst komt er een plezierig roesje, dan een tijdje later een gedempte, slome staat, dan een ietwat misselijke, onrustige staat die veel langer duurt dan het roesje. Mijn conclusie is dat ik alcohol eigenlijk helemaal niet fijn vind, dat eerste roesje is het ongemak van die latere staten geheel niet waard. Als je goed leert luisteren naar je lichaam kom je dat tegen, en dat gebeurt zo een beetje automatisch naarmate je je meer bewust wordt.

[Buddha Amitabha]

Sterker nog: Gautama de Boeddha liet geen volgelingen of monniken toe tot zijn gemeenschap of Sangha, die bijvoorbeeld Soma gebruikten, dat is een verdovend middel. Dat noemen we nu drugs. Boeddha nam dit op in de ethische leefregels: drink of gebruik geen bedwelmende dranken of middelen.

Dat is niet voor niets, want drugs brengen je in een bepaalde verdoofde staat, hoe helder al die visioenen en extatische staten ook lijken voor de gebruiker. Ze roepen allerlei zeer bedrieglijke verschijnselen (Makyo) op, en niets anders. Het is totaal nutteloos en zelfs uiterst schadelijk. Maar er zijn altijd eigenwijze kwasten, die menen dat ze door het gebruik ervan opeens een god zijn. Jaja, ik ken verhalen van gebruikers van zogeheten Angel Dust, een harddrug. Onder invloed van die bagger meenden sommigen dat ze konden zweven of zelfs vliegen. Van de hoogste verdieping van een flatgebouw... je kunt wel raden waar ze terecht kwamen, beneden, morsdood op de grond.

Nooit drugs gebruiken, alcohol liever ook niet, tenzij zeer zeer matig. Ik drink hooguit 2 biertjes in een restaurant. En ik ga daar maar weinig naartoe. Ik gebruik liever helemaal niks, en drink dus soms maanden niets. Heb er geen probleem mee, ik heb niet zoveel met dit soort middelen.

Dat was inderdaad de Boeddha’s houding. Maar ik vond Siebe’s punt ook erg goed, dat je kunt kijken naar wat zo een ervaring met je heeft gedaan, en of jij en anderen er werkelijk voordeel van hebben gehad. Dat is zeker tellend.

Ik ga niet zeggen, je moet dit doen of dat doen. Ik heb goede redenen om weinig substanties te nemen, alhoewel ik wel vrienden heb die zeggen dat een keer per jaar een sessie met psychedelica goed is om de vooroordelen uit je brein te blazen. En ik drink ook weinig, af en toe sociaal een biertje in een restaurant.

Maar mijn manier van kijken naar die dingen heeft meer te maken met mindfulness. Als je wat teveel drinkt, dan merk je eerst komt er een plezierig roesje, dan een tijdje later een gedempte, slome staat, dan een ietwat misselijke, onrustige staat die veel langer duurt dan het roesje. Mijn conclusie is dat ik alcohol eigenlijk helemaal niet fijn vind, dat eerste roesje is het ongemak van die latere staten geheel niet waard. Als je goed leert luisteren naar je lichaam kom je dat tegen, en dat gebeurt zo een beetje automatisch naarmate je je meer bewust wordt.

Vooroordelen uit je brein blazen... dat zal dan wel, maar dat kan ook op een manier zonder drugs of alcohol. Alcohol is trouwens een harddrug, ook al is dat in onze cultuur gesocialiseerd. Je moet er denk ik heel erg voorzichtig mee zijn. Ik heb ooit jarenlang behoorlijk veel marihuana gebruikt, dus ik weet wat drugs met je doen, ook al wordt hasj een softdrug genoemd. We hebben hier al eerder een dialoog over gehad. Iedereen moet maar zijn of haar eigen verantwoordelijkheid hierin nemen. Ik raad het gebruik van drugs ten sterkste af. Je weet vaak niet waar je aan begint, en voor je het zelf doorhebt, zit je met een (extra) probleem.

[ervaringsgetuige]

Ik moet altijd zo om jou lachen, Boni, als je zoiets produceert en zegt “dat ben ik”, want een echte verlichte zou zoiets nooit zeggen.

Toch wel erg hé, de boeddha mocht zeggen dat hij verlicht was maar owee als een ander dat doet! 
Iedereen zit maar te roep-toeteren dat Nirvana / verlichting het doel is, maar niemand mag het bereiken of het alvast niet kenbaar maken dat hij / zij het bereikt heeft, doet hij / zij het wel dat wordt ermee gespot en gelachen.

Ja, ja, een Jezus christus werd ook bespot door de Romeinen en de Joden toen hij zei dat hij en de vader één zijn. 
Daarna hebben zijn volgelingen echter (met het zwaard in de hand) over heel de wereld verspreid dat dit wel echt de waarheid is die Jezus sprak.
De Joden vatten Jezus' uitspraak op als blasfemie, maar voor christenen is het een van de meest centrale geloofsbelijdenissen.

Maar er mag maar één zoon van God zijn hé, geen tweede. Dat geen enkel individu buiten Jezus durft zeggen dat hij en de vader één zijn!
Dat mag alleen Jezus, de enige zoon van God beweren.

Maar wacht, we blijven bij boeddha, hoe zit dat met hem, is ook de enige die mag zeggen dat hij verlicht is? Heeft hij dat wel gezegd?
heb is aan google gemini dit gevraagd: Zei de boeddha letterlijk dat hij verlicht was of hebben zijn volgelingen hem die status gegeven?

Een uitstekende vraag! De vraag of de Boeddha zelf ooit expliciet heeft verklaard dat hij "verlicht" was, is een interessante die binnen het boeddhisme al vaak is gesteld.

Hier zijn enkele belangrijke punten om te overwegen:

• De nadruk op ervaring: Het boeddhisme legt sterk de nadruk op persoonlijke ervaring en inzicht. De Boeddha moedigde zijn volgelingen aan om zelf te onderzoeken en te verifiëren wat hij leerde. Hij presenteerde zijn leringen niet als dogma's, maar als uitnodigingen om te onderzoeken en te ervaren.

• Het ontbreken van een 'ego': In de boeddhistische traditie wordt het concept van een permanent, onveranderlijk zelf of ego ontkend. Dit betekent dat het idee van een persoon die zichzelf een bepaalde status toekent, niet helemaal strookt met de boeddhistische visie.

• De rol van de Sangha: De Sangha, de boeddhistische gemeenschap, speelt een cruciale rol bij het bevestigen en overdragen van de leringen. Het was de Sangha die de leringen van de Boeddha verzamelde, bewaarde en doorgav aan toekomstige generaties.

Kortom: Hoewel de Boeddha zelf misschien niet letterlijk heeft gezegd "Ik ben verlicht", wordt hij door zijn volgelingen gezien als de belichaming van verlichting. Dit is gebaseerd op zijn leringen, zijn gedrag en de diepgaande transformatie die hij in zichzelf en anderen teweegbracht.

Het is belangrijk op te merken dat:

• Verlichting een proces is: Verlichting wordt in het boeddhisme vaak gezien als een proces en niet als een eenmalige gebeurtenis. Het is een voortdurende ontvouwing van inzicht en bevrijding.

• Er zijn verschillende niveaus van verlichting: In sommige boeddhistische tradities worden verschillende niveaus van verlichting onderscheiden.

• De nadruk ligt op de leringen: Uiteindelijk is het niet zo belangrijk of de Boeddha zichzelf als "verlicht" heeft bestempeld. Veel belangrijker zijn de leringen die hij achterliet en de weg die hij heeft gewezen naar bevrijding van lijden.

Dus, om je vraag te beantwoorden: Hoewel er geen directe citaten zijn waarin de Boeddha zegt "Ik ben verlicht", wordt hij door zijn volgelingen gezien als de ultieme belichaming van verlichting op basis van zijn leringen en de transformatie die hij teweegbracht.

Aha, 't is weer van 't zelfde! Er zijn geen directe citaten zijn waarin de Boeddha zegt "Ik ben verlicht", 't zijn zijn volgelingen die dat verzonnen hebben!
Boeddha wordt door zijn volgelingen gezien als de belichaming van verlichting en Jezus wordt in het christendom gezien als de belichaming van verschillende aspecten van God.

Mensen zijn toch bijzondere wezens nietwaar, hun fantasie kent geen grenzen, ze verzinnen verhalen bij de vleet over over goden en verlichting net zoals jij verzint dat Osho verlicht was hé bodhiboempje.

Mij geloof je niet als ik schrijf dat ik verlicht ben, maar toen Osho/Bhagwan openlijk verklaarde dat hij de staat van verlichting had bereikt - hij gaf aan dat deze ervaring plaatsvond op 21 maart 1953, tijdens een meditatiesessie onder een boom - is dat de waarheid volgens jou hé.

Ik moet altijd zo om jou lachen, Boni, als je zoiets produceert en zegt “dat ben ik”, want een echte verlichte zou zoiets nooit zeggen.

Hoe zit het met Osho dan? Was hij toch geen echte verlichte dan?
Hij zei het toch wel degelijk onomwonden over zichzelf.

Lach je met Osho zijn bewering dat hij verlichting had bereikt ook?
Was het misschien maar één van zijn vele grapjes die men niet serieus moet nemen?

[ervaringsgetuige]

De ervaring duurt ongeveer 15 tot 20 minuten maar diegene die het beleeft, verliest zijn gevoel voor tijd en is in staat om een duizelingwekkend gevoel van eeuwigheid, oneindigheid en eenheid met het hele bestaan te ervaren.

Tijdens de ervaring is het mogelijk door momenten van grote angst te gaan die de voorbode zijn van de ontmoeting met het goddelijke. Deze momenten die voorafgaan aan de extase en aan het monumentale gevoel van totale eenheid met zichzelf en met het leven, zijn verbonden met het gevoel van aan een grote snelheid in de leegte te worden geworpen en een totale ontbinding van het ego.

Het vereist veel moed om een dergelijke ervaring te beleven. Bij diegenen die over de drempel van de dood van het ego gaan, wordt de sluier opgelicht van de illusie van gescheidenheid om volledig te worden ondergedompeld in een piekervaring van totale eenheid. Wanneer er geen verdeeldheid meer is in de perceptie, recupereren we volledig de herinnering omtrent waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan.

zulke verslagen ontbreken in de Pali sutta's.

En als het niet in Pali Sutta's staat kan het geen waarheid bevatten hé. 

[ervaringsgetuige]

Geen verdeeldheid ervaren in een of andere drugs-geinduceerde staat...waarom zou je daar waarde aan hechten?

Waarom hecht jij waarde aan de Pali sutta's?
Jj gedraagt je niet anders dan een gelovige waarvoor de bijbel het woord van god is.

Voor jou zijn de sutta's als het woord van god, er is geen enkel verschil tussen jou en een muslim (om is geen vergelijk te maken met een christen, anders voelt Buddha Amitabha zich weer te veel geviseerd en niet gerespecteerd in zijn geloof) voor wie de Koran het woord van god is.

Hier zie, uit chatGTP...

Overeenkomsten

• Heilige teksten: Zowel de sutta's als de Koran worden gezien als heilige teksten die de basis vormen voor de religieuze overtuigingen en praktijken van respectievelijk boeddhisten en moslims.

• Gids voor het leven: Beide teksten bieden richtlijnen en inzichten over hoe een goed leven te leiden, hoe te handelen en hoe verlichting of het paradijs te bereiken.

• Bron van autoriteit: De sutta's en de Koran worden als autoritaire bronnen beschouwd, waarnaar men zich kan wenden voor antwoorden op levensbelangrijke vragen.

[ervaringsgetuige]

Volg jij de Dharma (niet in de enge boeddhistische betekenis maar in de betekenis van universele wet, en voor mensen die in god geloven, de wet van god), dan zal dit volgen je leven transformeren. Dit zal kwaad en duisternis overwinnen.
Elk mens is geboren met een goede bezieling, en deze goede bezieling voert een mens naar het licht.
Waarom probeer je anderen, die net als jij een goede bezieling hebben omlaag te halen, omdat ze een andere invulling hebben?
Het is toch juist  de goede bezieling die een mens transformeert.

Ik twijfel niet aan jou goede bezieling hoor. 
Jij twijfelt toch ook niet aan de goede bezieling van I'm a Loser veronderstel ik?

Bestaat er eigenlijk wel zoiets als mensen met een goede of slechte bezieling?
Ik heb het effe gevraagd aan ChatGTP...
Antwoord...

De vraag of er mensen bestaan met een "goede" of "slechte" bezieling raakt aan diepere spirituele ideeën over de natuur van de ziel of het innerlijke zelf. Vanuit sommige spirituele of religieuze tradities zou je kunnen zeggen dat bezieling neutraal is, of dat het altijd puur is. Bijvoorbeeld, in non-dualistische opvattingen zoals het boeddhisme of advaita vedanta, is de essentie van het zelf (of ziel) voorbij goed en slecht; het wordt gezien als iets wat verbonden is met het grotere geheel, zonder inherente morele kwaliteiten.

In contrast daarmee zie je in andere stromingen, zoals sommige esoterische of religieuze tradities, dat er gesproken wordt over een verschil in de 'kwaliteit' van de ziel, waar "goede" of "slechte" bezieling afhankelijk zou kunnen zijn van iemands acties, intenties, of zelfs een karmische invloed.

Een ander perspectief is dat wat wij als goed of slecht ervaren, vaak een reflectie is van iemands mentale of emotionele staat, eerder dan van hun diepere bezieling. Vanuit dit idee zou je kunnen zeggen dat alle mensen dezelfde kern hebben, maar dat hun overtuigingen, gewoonten of conditioneringen ervoor zorgen dat hun gedrag als goed of slecht wordt ervaren.

[ervaringsgetuige]

Ik moet altijd zo om jou lachen, Boni, als je zoiets produceert en zegt “dat ben ik”, want een echte verlichte zou zoiets nooit zeggen.

Zou ik mogen zeggen van jou dat ik het paradijs bereikt heb? 
Hier zie, 'k heb is aan goeroe Gemini gevraagd of moslims het paradijs kunnen bereiken in navolging van Allah.
Antwoord...
...

Een uitstekende vraag!

Het streven naar het paradijs is een centraal thema binnen de islam. Volgens de islamitische overtuiging kunnen moslims het paradijs inderdaad bereiken door zich te onderwerpen aan de wil van Allah en door een rechtvaardig leven te leiden.

Hoe kan een moslim het paradijs bereiken?

• Geloof in Allah: Het fundament van de islam is het geloof in de eenheid van God (Allah). Moslims geloven dat Allah de schepper van alles is en dat Hij de enige waardig is om aanbeden te worden.

• De vijf zuilen van de islam: Moslims moeten de vijf zuilen van de islam naleven. Dit zijn:

• • Het getuigenis dat er geen god is dan Allah en dat Mohammed Zijn profeet is.
  • Het verrichten van de gebeden (salah).
  • Het geven van aalmoezen (zakat).
  • Het vasten tijdens de maand Ramadan.
  • De bedevaart naar Mekka (hajj) voor degenen die ertoe in staat zijn.

• Goed gedrag: Naast de verplichte rituelen is het ook belangrijk om goed gedrag te vertonen. Dit omvat onder andere eerlijkheid, rechtvaardigheid, vriendelijkheid tegenover anderen en het vermijden van zonden.
• Volgen van de Sunnah: De Sunnah verwijst naar de woorden, daden en goedkeuringen van de profeet Mohammed. Moslims proberen de Sunnah na te volgen als een voorbeeld van hoe een moslim zou moeten leven.

Het paradijs als beloning

Voor moslims is het paradijs een plaats van eeuwige gelukzaligheid en beloning voor degenen die in Allah geloven en een goed leven leiden. Het paradijs wordt beschreven als een plek met alle denkbare genoegens en schoonheid.

Belangrijk om op te merken:

• De wil van Allah: Uiteindelijk is het bereiken van het paradijs afhankelijk van de wil van Allah. Moslims geloven dat Allah degene is die bepaalt wie het paradijs binnengaat.

• Verschillende interpretaties: Er zijn verschillende interpretaties van de islamitische leer over het paradijs en de weg ernaartoe. Deze interpretaties kunnen variëren tussen verschillende islamitische stromingen en geleerden.

En nog straffer is het antwoord van goeroe Gemini op mijn vervolgvraag: "zou het blasfemie zijn als moslim om te zeggen dat je het paradijs bereikt hebt?"

Nee, het zou over het algemeen niet als blasfemie worden beschouwd als een moslim zegt dat hij of zij hoopt of streeft naar het paradijs. Het is een veelvoorkomend gebed en een uitdrukking van geloof in het hiernamaals.

Waarom is dit niet blasfemie?

• Geloof in het hiernamaals: Het geloof in het paradijs als beloning voor goede daden is een fundamenteel onderdeel van de islamitische geloofsovertuiging. Moslims bidden regelmatig om vergiffenis en om toegang tot het paradijs.

• Bescheidenheid: Het is echter belangrijk op te merken dat moslims over het algemeen zeer bescheiden zijn over hun eigen plaats in het hiernamaals. Ze erkennen dat alleen Allah weet wie het paradijs zal binnengaan. Daarom zullen de meeste moslims niet claimen met absolute zekerheid dat ze het paradijs zullen bereiken.

Wanneer zou het wel als blasfemie kunnen worden beschouwd?

• Zekerheid over het paradijs: Als iemand met absolute zekerheid zou claimen dat hij of zij het paradijs heeft bereikt, terwijl hij of zij nog in leven is, zou dit door sommige moslims als arrogant en zelfs blasfemisch kunnen worden beschouwd. Dit omdat alleen Allah weet wie het paradijs binnengaat.

• Ontkenning van de noodzaak van goede daden: Als iemand zou beweren dat het paradijs bereikt kan worden zonder goede daden te verrichten of zonder geloof in Allah, zou dit in tegenspraak zijn met de islamitische leer en als ketterij kunnen worden beschouwd.

Conclusie

Het streven naar het paradijs is een essentieel onderdeel van de islam. Moslims moedigen elkaar aan om goede daden te verrichten en zich aan de islamitische wetten te houden in de hoop op een plaats in het hiernamaals. Hoewel het normaal is om naar het paradijs te streven, is het belangrijk om bescheiden te blijven en te erkennen dat alleen Allah de uiteindelijke beslissing neemt.

Ow, er zit een addertje onder het gras wel: Ik zou eerst dood moeten zijn!
Dat ik een bijna-dood ervaring ervaring gehad heb vijf jaar geleden zal vast niet meetellen! 
Het geloof in bijna-doodervaringen binnen de islam is een complex onderwerp en er bestaat geen eenduidig antwoord op verteld  goeroe gemini me.

[ervaringsgetuige]

Waar het echt om gaat is: lijden, wat is oorzaak, wat is de beeindiging, wat is de weg om lijden te beeindigen.

En, al één of ander praktisch concept gevonden in de sutta's waarmee je jouw persoonlijke lijden kan beëindigen?
Ik kwam zonet een oudere post van mij tegen, zie onder, maar wat Nisargadatta Maharaj antwoordde aan de vraagsteller maakt duidelijk geen indruk op jou want er zal niets gelijkaardigs in de sutta's te vinden zijn zal je verweer weer zijn.

Nochtans onderwijzen de sutta's wel duidelijkl dat je alle concepten moet loslaten.
Zie ChatGTP...

de boeddhistische sutta's (de oude geschriften die de leringen van de Boeddha bevatten) wordt inderdaad onderwezen dat we concepten moeten loslaten. Dit heeft te maken met het loslaten van gehechtheid aan mentale constructies en ideeën die ons vasthouden in de illusie van een vast "zelf" en een dualistische manier van waarnemen.


De Boeddha leerde dat onze concepten — gedachten, labels, en overtuigingen — vaak een vervormd beeld geven van de werkelijkheid. Door gehechtheid aan concepten creëren we een mentale wereld van ideeën, voorkeuren, en verwachtingen die ons lijden vergroten, omdat ze niet overeenkomen met de veranderlijke aard van het leven. Dit staat bekend als het concept van anicca (vergankelijkheid).

Maar Siebe gaat hier weer zijn gesofistikeerd filosofisch antwoord op hebben omdat "wat" vooraf gaat aan concepten hem totaal ontgaat vanwege zijn gehechtheid aan mentale constructies, gedachten en ideeën. 

Dus uiteindelijk heeft Nisargadatta het ook over loslaten, volgens de AI.

Is niet van Artificiële-intelligentie, komt uit mijn e-book.

Ik denk niet dat dit juist is.

Is wel juist dus.Laat alle concepten los.

'23 februari 1981

Maharaj: Als je de kern van de zaak echt hebt begrepen kunnen er geen vragen opkomen. Vragen komen alleen op bij een entiteit. De vraag is meestal – ‘Wat kan ik doen?’ Wie wil er wat dan ook weten, als het ‘Ik’ er zelf niet is? Elke manifestatie is een verschijning in bewustzijn, waargenomen en gekend door bewustzijn. Er is alleen manifestatie die functioneert en waarneemt.

Vraagsteller: Mijn hoofd is te onrustig om bewustzijn in bewustzijn te laten zijn.

M: Je hebt niet goed geluisterd naar wat ik heb gezegd. De woorden hebben je niet bereikt. Ik heb je gezegd dat bewustzijn er altijd is en dat alles wat er gebeurt zich in bewustzijn afspeelt, dus laat bewustzijn in bewustzijn blijven.

Waarom probeer jij, die zichzelf beschouwt als een afgescheiden entiteit, je erin te mengen? Alles wat is, is bewustzijn.

V: Kan ik iets vragen over de betekenis van het lijden?

M: Nu ontwikkel je een nieuw concept – dat er achter het lijden iets zinvols of diepzinnigs zit. Dit concept zelf gaat je de das omdoen. Hoe kan een concept dat bij jou opkomt je kennis verschaffen? Je moet alle concepten loslaten. Jij bent zelf de basis, het fundament van waaruit concepten opkomen. Jij bent niet de concepten, jij gaat vooraf aan concepten. Je moet hier rotsvast van overtuigd zijn.

Fragment uit: Dat wat ik benNisargadatta Maharaj

[ervaringsgetuige]

Het lijkt misschien nogal rationeel gedrag te beschouwen in termen van oorzaak en gevolg, van oplichtende neigingen (info die je begripsvermogen gaat bepalen), van niet-zelf, maar ik geloof juist dat liefde en mededogen je daar brengt. Want je bent dan niet uit op het zoeken van een schuldige maar op vergeving. Niet op verwijten/oordelen naar jezelf en anderen maar op begrip. Niet op vervreemding maar op verbondenheid.

Ja, ja, grote woorden, maar volgens mij komt het perspectief van voorwaardelijkheid ontstaan juist voort uit een diepe liefde voor alle wezens en een rotsvast geloof in goedheid.
Het lijkt misschien heel rationeel, koel, zakelijk maar ik vind niet dat het dat is. Het is juist heel liefdevol.

Als je toch nog ergens boosheid koestert, verwijt, oordeel, dan gaat het al snel over een ego die dit en dat verkeerd doet.

Sorry, misschien weer teveel een preek maar er zit wel wat in denk ik.

Ik kan precies volgen.

De neigingen van i'm a loser zorgen ervoor dat een simpele mededeling, "je schrijven is aan moderatie onderworpen", hem (de conventionele hem) in een staat van groot ongenoegen/onvrede brengt.
En als reactie daarop wil hij (de conventionele hij) niet meer meedoen aan dit forum, ondanks dat zijn innerlijke wens en persoonlijkheid juist graag meedoet. Wat dus een innerlijk conflict is.

Dus samengevat, groot onweerstaanbaar lijden lag aan de oorsprong van de handeling om niet meer mee te doen. Want als hij verstandig zou handelen, zou zo'n kleinigheidje, helemaal geen invloed hebben.

Jij en LK / Siebe zijn zeer bedreven in het ontwikkelen van nieuwe concepten.
Lijden hier, lijden daar, lijden ginder, lijden overal.
Wel een zeer beperkte perceptie als je 't mij vraagt.

In Advaita Vedanta wordt gesteld dat het individu en de ultieme werkelijkheid (Brahman) in essentie één zijn. Lijden wordt gezien als een illusie, een product van je beperkte perceptie. Wanneer je je realiseert dat je 'zelf' niet gescheiden is van het kosmische bewustzijn, verdwijnt het gevoel van een afzonderlijk 'ik' dat lijden kan ervaren.
Zo simpel is het.

Maar nee, op dit forum blijft volgens de goeie oude boeddhistische traditie hardnekkig volgehouden worden dat er een 'ik' is dat - wat bv. verschijnt als I'm a loser - zou lijden en daarom moet de oorzaak van het lijden geanalyseerd worden, want daar gaat het echt om is de illusie.

Mede forumgenoten lees dit goed:

Op het relatieve niveau ervaren we lijden, terwijl op het absolute niveau, de ultieme werkelijkheid, geen lijden bestaat.

[ervaringsgetuige]

Geef mij Ramesh Balsekar maar die een wereldwijd publiek heeft bereikt met zijn boeken en lezingen, terwijl Keers en Smit enkel een hele generatie Nederlandse zoekers hebben geïnspireerd.

Ik moet zeggen, toen ik de Advaita ging verkennen kwam ik in eerste instantie Ramana, Poonjaji en Nisargadatta tegen, in het Engels. Ramana heeft niet zoveel nagelaten, maar van de anderen zijn best substantiële werken te vinden.

Wolter Keers en Alexander Smit liep ik veel later tegen het lijf, toen ik een groot aantal Nederlands-talige Advaita boeken erfde. Ik lees hier nog steeds in, en heb er best veel plezier aan. Hier zat ook een vertaald boek van Ramesh Balsekar bij, geheten Ultieme Waarheid, daar ken ik hem van.

Maar dus wat ik van Ramesh Balsekar heb gelezen stemde mij niet erg positief. Ik vond hem een slap aftreksel van Nisargadatta en Ramana, hij had geen echt eigen leer waaruit je zijn stem kon herkennen. Dan vind ik iemand als Mooji nog meer een individuele leraar, die vanuit zijn eigen ervaring spreekt.

Jij leeft nog in de droom Bodhiboem.
Geen enkele leraar kan jou bereiken onder je glazen stolp.
Zelfs een Karl Renz -  bekend als een keiharde Advaita-leraar en zeer lovend over Ramesh Balsekar (zie citaat onder) - zou ook geen kans maken jou in de matrix te bereiken.

Visitor: We believe in these concepts of love and wisdom believing that they would bring us closer to ourselves. That is suffering…

Karl: That is the basis of suffering.

Visitor: I realize that I am so tired of seeking and that’s why I suffer…

Karl: Seeking is not a problem. Trying to stop the seeking, you become a sufferer of seeking. Seeking by itself is automatic. It’s like Ramesh Balsekar when he was translating; he realized that the translation was happening automatically without his involvement. There is no more to it.

Everything is an automatic action out of Consciousness or whatever you call it, but it is automatic. What-you-are is never involved in anything.

Fragment uit: Undecided: Neti-Neti
Karl Renz

[Bodhiboem]

Ik moet altijd zo om jou lachen, Boni, als je zoiets produceert en zegt “dat ben ik”, want een echte verlichte zou zoiets nooit zeggen.

Toch wel erg hé, de boeddha mocht zeggen dat hij verlicht was maar owee als een ander dat doet! 

Maar Boni, waarom vraag jij om die erkenning? Door continu je verhaal te vertellen vraag jij van andere mensen dat zij jou gaan vereren of zoiets? Dat is toch helemaal van de zotten en getuigt van grootheidswaan.

Je denkt dat die ervaring speciaal is, dat het jou bijzonder maakt. Dat zijn toch tekenen van een spirituele ego.

Hoe zit het met Osho dan? Was hij toch geen echte verlichte dan?
Hij zei het toch wel degelijk onomwonden over zichzelf.

Tja, Osho deed hetzelfde als Boeddha, hij veranderde zijn naam. ‘Bhagwan’ betekent ‘de gezegende’ en is een andere naam voor God. Het wordt wel gezegd dat die verandering van naam hem binnen India meerdere miljoenen volgelingen heeft gekost, hij was razend populair daar toen hij als Acharya Rajneesh (‘leraar Rajneesh’) door het land reisde om lezingen te geven.

Maar zelfs hij heeft maar een keer over zijn verlichtingservaring gesproken, in de late jaren zestig in de vroege Engelstalige lectures. Daarna niet meer. Hij kwam ook uit een andere cultuur, waar het wel vaker voorkwam dat een heilige volgelingen ging verzamelen door zich tot God-mens te verheffen. En waar veel Indiërs dus ook zeggen, sadhu’s en swami’s, dat zijn niet te vertrouwen mensen.

Als je mij nu zou vragen om discipel te worden van iemand die verklaart God te zijn dan zou het heel erg afhangen van zijn uitstraling en of ik een verbintenis met hem voelde. En dat kan je alleen beoordelen door iemand persoonlijk te ontmoeten.

Osho hoefde zijn verhaal niet meerdere keren te vertellen, mensen kwamen op hem af.

Ashtavakra is dus een van de weinigen die de kans wel gegrepen
heeft. Hij is door zelfonderzoek gerijpt en bij hem
is elk spoor van het geloof in een menselijk ego, het geloof
dat hij een persoonlijkheid of een lichaam is, verdwenen.
Ashtavakra is dat, waaruit alle mensen, alle goden en de
hele schepping bestaat: hij is de vrijheid zelf.

Hij is de goeroe en hij staat dus, als men het hiërarchisch
wil zien, boven de mensen en boven de goden. Vandaar
dat men in India niet zo maar bij een goeroe gaat buurten.
Ik heb wel mensen diep gechoqueerd gezien omdat ze een
tijdlang in India gezeten hadden en daarna zagen hoe familiair
allerlei relaties in Europa zich afspeelden. Ze zeiden
dan: 'Ze gaan hier met zo iemand om als met iedere Jan,
Piet of Klaas. Alsof hij je buurman is, terwijl je in feite te
maken hebt met iemand die boven de goden staat!'

Wel, dat is een hindoe-traditie die voordelen, maar ook
vele nadelen heeft. Ik denk dat we in deze dingen onze eigen
traditie moeten toestaan om vanzelf te groeien en tenslotte
is iedere relatie tussen iemand die zich als een leerling
beschouwt en iemand anders als zijn goeroe, uniek.

Uit Vrij Zijn, Wolter Keers

[lang kwaat]

[/list]Dus, om je vraag te beantwoorden: Hoewel er geen directe citaten zijn waarin de Boeddha zegt "Ik ben verlicht", wordt hij door zijn volgelingen gezien als de ultieme belichaming van verlichting op basis van zijn leringen en de transformatie die hij teweegbracht.

"Bhikkhus, the Tathagata, accomplished and fully enlightened, directly knows earth as earth. Having directly known earth as earth, he does not conceive [himself as] earth, he does
not conceive [himself] in earth, he does not conceive [himself apart] from earth, he does not conceive earth to be 'mine,' he does not delight in earth. Why is that? Because he has understood
that delight is the root of suffering, and that with being [as condition] there is birth, and that for whatever has come to be there is ageing and death. Therefore, bhikkhus, through the
complete destruction, fading away, cessation, giving up, and relinquishing of cravings, the Tathagata has awakened to supreme full enlightenment, I say[/b]. (MN1)

Er zijn ook nogal wat teksten die de Boeddha laten zeggen: "Before my enlightenment, while I was still only an unenlightened Bodhisatta..."

Ook hieruit kun je opmaken dat de Boeddha zichzelf zag als verlicht en ook op die manier met mensen en wezens in gesprek was.

MN26 is een goede bron om te raadplegen voor mensen die willen lezen wat volgens de Pali overlevering Boeddha zocht en vond.
https://suttacentral.net/mn26/en/bodhi?lang=en&reference=none&highlight=false

Er wordt verondersteld dat SN56.11 de eerste prediking van de Boeddha was. Ook dat geeft een beeld van wat de Boeddha volgens de overlevering claimde

“So long, bhikkhus, as my knowledge and vision of these Four Noble Truths as they really are in their three phases and twelve aspects was not thoroughly purified in this way, I did not claim to have awakened to the unsurpassed perfect enlightenment in this world with its devas, Mara, and Brahma, in this generation with its ascetics and brahmins, its devas and humans. But when my knowledge and vision of these Four Noble Truths as they really are in their three phases and twelve aspects was thoroughly purified in this way, then I claimed to have awakened to the unsurpassed perfect enlightenment in this world with its devas, Mara, and Brahma, in this generation with its ascetics and brahmins, its devas and humans. The knowledge and vision arose in me: ‘Unshakable is the liberation of my mind. This is my last birth. Now there is no more renewed existence.’”
https://suttacentral.net/sn56.11/en/bodhi?lang=en&reference=none&highlight=false

[lang kwaat]

zulke verslagen ontbreken in de Pali sutta's.

En als het niet in Pali Sutta's staat kan het geen waarheid bevatten hé. 

Jawel. Maar mag ik ook gewoon mijn bedenkingen hebben bij jouw door drugs geïnduceerde verlichtingservaringen/belevingen? Wat jij beschrijft lijkt me een bad trip. Vol met doodsangst, en op het laatst dan een soort rust (gelukkig). Waarom is het niet gewoon als totaliteit een trip? Trips komen met allerlei indrukken, maar is het dan waar en werkelijk allemaal wat je beleeft  tijdens zo'n door drugs opgewekte trip?

Is het niet het kenmerk van een bad trip dat je niet meer afstand hebt tot wat je onder invloed beleeft en het allemaal veel te serieus beleeft, alsof het allemaal echt gebeurt wat je beleeft?

Ik heb wel gelezen dat mensen in een trip echt meenden tot allemaal geweldige diepe inzichten te komen en/of die soms opschreven zo geweldig vond men zo. En eenmaal ont-tript las men op het briefje de diepe inzichten na en stond er allemaal onbegrijpelijke onzin, de domste dingen. Ik bedoel, moet je juist die ernst die onder invloed ontstaat, dat extatische, zogenaamd bezielde, niet juist wantrouwen? Want juist in de echtheid die je bij alles beleeft dan, daar zit toch ook de valkuil?

[lang kwaat]

Maar Siebe gaat hier weer zijn gesofistikeerd filosofisch antwoord op hebben omdat "wat" vooraf gaat aan concepten hem totaal ontgaat vanwege zijn gehechtheid aan mentale constructies, gedachten en ideeën. 

Wat ist die dom he?

[ervaringsgetuige]

Ik moet altijd zo om jou lachen, Boni, als je zoiets produceert en zegt “dat ben ik”, want een echte verlichte zou zoiets nooit zeggen.

Toch wel erg hé, de boeddha mocht zeggen dat hij verlicht was maar owee als een ander dat doet! 

Maar Boni, waarom vraag jij om die erkenning? Door continu je verhaal te vertellen vraag jij van andere mensen dat zij jou gaan vereren of zoiets? Dat is toch helemaal van de zotten en getuigt van grootheidswaan.

Had Osho ook grootheidswaanzin dan?
Ja volgens vele mensen wel.
Zie ChatGTP antwoord...

Osho, geboren als Bhagwan Shree Rajneesh, was een controversiële spirituele leraar. Hoewel hij door velen werd gezien als een visionair en een wijze leraar, werd hij ook door sommige critici beschuldigd van grootheidswaanzin. Dit kwam deels door zijn extravagante levensstijl, zoals zijn grote verzameling Rolls-Royces, zijn autoritaire houding binnen zijn commune, en de overtuiging dat hij een unieke spirituele status had bereikt.

Het idee dat Osho aan grootheidswaanzin leed, wordt ook gevoed door zijn eigen uitspraken waarin hij zichzelf soms op een verheven positie plaatste, zoals het claimen van een buitengewoon begrip van de waarheid en verlichting. Voor zijn volgers was dit echter een teken van zijn verlichting en niet per se van grootheidswaanzin.

Ah, nee, voor zijn volgers zoals jij had Osho geen grootheidswaanzin, jij beschouwt Osho immers als verlicht.
Want jij beschikt natuurlijk over het vermogen om een verlichte goeroe van een niet-verlichte te onderscheiden.
Zie eerder...

Wat zijn voor jou de kwalificaties die een verlicht goeroe onderscheidt van niet-verlichte?

1. Kijk naar de ogen, daar kan je veel uit lezen.
2. Voel je vrede en helderheid in zijn aanwezigheid?
3. Is hij origineel in wat hij zegt, of is hij een naprater?
4. Als hij nog bezig is zijn eigen pad te vinden dan is hij niet verlicht.
5. Hoe voelt zijn stilte?
6. Als hij power heeft dan is hij geen verlicht goeroe.

Je denkt dat die ervaring speciaal is, dat het jou bijzonder maakt. Dat zijn toch tekenen van een spirituele ego.

Osho is verlicht geworden op 21 maart 1953, tijdens een meditatiesessie onder een boom, ik op 26 augustus 2019 liggend op een matje!
Dat mag de wereld weten.

PS: Echt gebeurd, in 2007 zat ik in Thailand in een taxi en de chauffeur keek al rijdend in zijn achteruitkijkspiegel naar mij en zei me: "YOU HAVE THE EYES OF THE BOEDDHA". 
Zie je, die chauffeur zag toen al mijn (aankomende) verlichting op 26 aug. 2019! 

[ervaringsgetuige]

Er zijn ook nogal wat teksten die de Boeddha laten zeggen: "Before my enlightenment, while I was still only an unenlightened Bodhisatta..."

Ook hieruit kun je opmaken dat de Boeddha zichzelf zag als verlicht en ook op die manier met mensen en wezens in gesprek was.

Ah, voilà, dan is de boeddha net zoals ik, ik zie mezelf ook als verlicht. 
Er was een tijd voor mijn verlichting en er is een tijd erna, gekend als het altijd huidige moment.

[ervaringsgetuige]

zulke verslagen ontbreken in de Pali sutta's.

En als het niet in Pali Sutta's staat kan het geen waarheid bevatten hé. 

Jawel. Maar mag ik ook gewoon mijn bedenkingen hebben bij jouw door drugs geïnduceerde verlichtingservaringen/belevingen?

Jij doet op fora niets anders dan jouw bedenkingen en "spirituele" prietpraat neerpennen.
Mijn pen-pal filosoof deed ook niets anders. Toen hij begon in te zien dat hij me niet tot "de rede" kon brengen schreef hij zijn frustratie over zijn onvermogen om mij tot rede te brengen anoniem uit op zijn blog.
Zie...

13-10-2023

"Ik heb een 'inzicht' dat jij niet hebt!" lijkt "pen pal" te suggereren in elk bericht dat hij stuurt.
Wat is dit anders dan 'guru-talk'?

Ik denk niet dat "pen pal" een "inzicht" heeft dat ik of een ander niet heeft...
Ik denk dat "pen pal" vooral nood heeft aan aandacht!
Wat leidt tot aanhoudend kinderachtig gedrag.

Het verschil tussen hem en de rest van de individuen, die het internet bevuilen met hun "spirituele" prietpraat, is: dat hij geen gehoor heeft!
Hij is niet echt succesvol hé? Hij moet het met mij en een paar andere kwibussen doen!
Ja... ik reken mezelf tot de "kwibussen". Anders zou ik ophouden te reageren en hem straal negeren!

http://blog.seniorennet.be/antoniusvanpadua/

Wat jij beschrijft lijkt me een bad trip.

Dat is normaal dat dit jou zo lijkt. Elk ego ziet wat ik beschrijf als een bad trip waarvoor het bedankt.

Vol met doodsangst,..

Ja, het was levend sterven. Het ego heeft angst om te sterven en grijpt zich vast waaraan het kan, vooral aan zijn intellect, aan zijn denken.

...en op het laatst dan een soort rust (gelukkig).

Het was oneindig veel meer dan rust.
Het was een ervaring van de dharmakaya, jou vast bekend uit de boeken, mij was het niet eerder bekend tot ik erover las in dit boek las een jaar na mijn bijna-dood ervaring...

In retrospect, I believe I must have experienced the Dharmakaya, the Primary Clear Light, which according to the Tibetan Book of the Dead, the Bardo Thödol, appears at the moment of our death. It bore some resemblance to what I encountered in my first LSD session, but it was much more over whelming and completely extinguished any sense of my separate identity.

My encounter with the Absolute lasted approximately twenty minutes of clock-time, as measured by external observers. As far as I was concerned, during the entire duration of my experience, time ceased to exist and lost any meaning whatsoever. After what seemed like eternity, concrete dreamlike images and concepts began to form in my experiential field. I started intuiting fleeting images of a cosmos with galaxies, stars, and planets. Later, I gradually visualized a solar system and within it the Earth, with large continents.


Fragment uit: When the Impossible Happens - Adventures in Non-Ordinary Realities
Stanislav Grof M.D., Ph.D.
(published 2006)

Maar het is zoals de titel van Stanislav Grof's boek zegt: "When the Impossible Happens" / "Als het onmogelijke gebeurt".
Met je gewone "gezonde" denkvermogen houdt je dat dus voor onmogelijk, veeg je het weg als hallucinaties etc.


Interessant wat ChatGTP zegt over de dharmakaya.
Zie...

De dharmakaya is een concept uit het boeddhisme, met name in het Mahayana-boeddhisme, en wordt vaak vertaald als het "lichaam van de waarheid" of het "essentiële lichaam van de Boeddha". Het verwijst naar de ultieme, onzichtbare en onbegrensde realiteit, die alle dingen doordringt en waarin alle fenomenen hun bron vinden.


De dharmakaya staat in contrast met de andere twee lichamen van de Boeddha, zoals beschreven in de trikaya-leer (de drie lichamen van de Boeddha):

• Dharmakaya – het essentiële, onveranderlijke lichaam, het absolute, de ultieme werkelijkheid of leegte (śūnyatā).

• Sambhogakaya – het genietingslichaam, het lichaam van de Boeddha dat ervaren kan worden door verlichte wezens en bodhisattva’s in hun meditatie of in andere subtiele rijken.

• Nirmanakaya – het fysieke of manifestatielichaam, dat verschijnt in de wereld van de verschijnselen, zoals de historische Boeddha, Gautama Boeddha.

[/list]De dharmakaya wordt gezien als de basis van alle andere vormen en lichamen, het is zuivere wijsheid, zonder vorm of eigenschappen. Het vertegenwoordigt de ultieme aard van alle dingen – leeg, niet-geconditioneerd, en vrij van dualiteit. Wanneer iemand volledige verlichting bereikt, realiseert hij of zij zich de dharmakaya, omdat dit wordt beschouwd als de natuurlijke staat van alle wezens.

Heel juist beschreven.
Ik - als simpele geest - heb dus volledige verlichting bereikt, de natuurlijke staat van alle wezens heb ik mij her-innert, de volledige herinnering omtrent waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan heb ik mij her-innert.

Maar dat kan je aan "normaal" mens met 'gezond verstand" niet uitleggen, hoe intelligent hij ook is. Want dat her-inneren heeft niks, maar dan ook toaal niks met te maken met wat wij ons geheugen noemen, wel met het sterven van het ego.
Het is net zoals mijn François het me 24 jaar geleden vertelde: Het ego wil niet sterven.

Waarom is het niet gewoon als totaliteit een trip?

"Mijn", ieders leven is een reis, dit was een deel van "mijn" reis.

Trips komen met allerlei indrukken, maar is het dan waar en werkelijk allemaal wat je beleeft  tijdens zo'n door drugs opgewekte trip?

Nu ga je weer de (wetenschappelijke verklaring zoekende) richting uit van hallucinaties. Zou ik me misschien niet verbeeld hebben dat ik stierf en daarna in een licht uitkwam dat niet van deze wereld is?
Was mijn ontmoeting met het Absolute geen fantasie?
Was het geen betekenisloze indruk?
Ben ik niet gehecht aan ervaringen vanuit onwetendheid?

Is het niet het kenmerk van een bad trip dat je niet meer afstand hebt tot wat je onder invloed beleeft en het allemaal veel te serieus beleeft, alsof het allemaal echt gebeurt wat je beleeft?

Dat was geen bad trip, in jouw fantasie en onwetendheid is het dat.

Ik heb wel gelezen dat mensen in een trip echt meenden tot allemaal geweldige diepe inzichten te komen en/of die soms opschreven zo geweldig vond men zo. En eenmaal ont-tript las men op het briefje de diepe inzichten na en stond er allemaal onbegrijpelijke onzin, de domste dingen. Ik bedoel, moet je juist die ernst die onder invloed ontstaat, dat extatische, zogenaamd bezielde, niet juist wantrouwen? Want juist in de echtheid die je bij alles beleeft dan, daar zit toch ook de valkuil?

Jouw kop en dus perceptie zit vol met boeddhistische begrippen over "valkuilen van gehechtheid" waaraan jij gehecht bent.
Daar studeer en analyseer jij je te pletter op.
'k heb effe dit aan ChatGTP gevraagd: "wat bedoelen de sutta's met valkuilen uit gehechtheid?"

In de boeddhistische sutta's verwijst het begrip "valkuilen van gehechtheid" naar de gevaren en belemmeringen die ontstaan wanneer iemand zich hecht aan materiële dingen, ideeën, emoties, of zelfs spirituele ervaringen. Deze gehechtheid kan leiden tot lijden (dukkha), omdat alle fenomenen vergankelijk zijn en onderhevig aan verandering. Wanneer we ons vastklampen aan iets wat onvermijdelijk zal veranderen of verdwijnen, ervaren we frustratie, verdriet, angst, en teleurstelling.

Er zijn verschillende vormen van gehechtheid die als valkuilen worden gezien:


1. Gehechtheid aan zintuiglijke genoegens

Dit is de gehechtheid aan genot dat we ervaren via onze vijf zintuigen – zoals smaak, geur, aanraking, geluid en zicht. De sutta's wijzen erop dat zintuiglijk plezier vluchtig en tijdelijk is, en dat het verlangen naar meer zintuiglijke genoegens uiteindelijk tot ontevredenheid leidt.


2. Gehechtheid aan concepten of overtuigingen

De sutta's wijzen ook op de valkuil van het vastklampen aan bepaalde ideeën, overtuigingen of dogma's. Dit kan zelfs betrekking hebben op spirituele concepten. Het geloof dat er een vaststaand ‘zelf’ is, is een van de belangrijkste gehechtheden die in het boeddhisme wordt onderwezen. Dit staat bekend als de gehechtheid aan het idee van een "zelf" (atta).


3. Gehechtheid aan identiteit of ego

De gehechtheid aan het idee van een persoonlijke identiteit (het ‘ik’ of ego) wordt gezien als een grote valkuil. We identificeren ons vaak met ons lichaam, onze gedachten, emoties, of onze status, wat lijden veroorzaakt wanneer deze veranderen of verdwijnen.


4. Gehechtheid aan materiële bezittingen

Deze vorm van gehechtheid gaat over het verlangen naar en vastklampen aan fysieke objecten, zoals geld, eigendommen, of status. De sutta's leren dat dergelijke dingen niet blijvend zijn en dat hun verlies onvermijdelijk is, wat teleurstelling en pijn veroorzaakt.


5. Gehechtheid aan relaties

Hoewel liefde en relaties in het boeddhisme niet per se als negatief worden beschouwd, kan gehechtheid aan anderen leiden tot pijn en lijden. Dit gebeurt bijvoorbeeld wanneer we afhankelijk worden van anderen voor ons geluk of wanneer we bang zijn om geliefden te verliezen.


6. Gehechtheid aan spirituele ervaringen

Zelfs gehechtheid aan spirituele inzichten of meditatieve ervaringen kan een valkuil worden. Wanneer een beoefenaar bijvoorbeeld gehecht raakt aan het bereiken van diepe meditatie of spirituele staten, kan dit verlangen zelf een obstakel worden voor verdere spirituele groei.

De sutta's benadrukken dat het pad naar verlichting juist bestaat uit het loslaten van deze gehechtheden. Door inzicht te krijgen in de vergankelijkheid en de conditionering van alle dingen, kunnen we deze valkuilen vermijden en uiteindelijk een staat van non-hechting bereiken, die bevrijding brengt van het lijden.

Was het wel echt wat ik beleefd heb?
Ben ik niet gehecht geraakt aan spirituele ervaringen?
Ben ik niet in één of andere val getrapt?
Ja, eigelijk wel. Ik ben met mijn hoofd in de kaken van de tijger terechtgekomen en die verbrijzelde met schedel (ego / verstand)!.

[ervaringsgetuige]

"k heb een klein typefout gemaakt op het einde van mijn vorige post. Ik schreef:

Ja, eigelijk wel.  Ik ben met mijn hoofd in de kaken van de tijger terechtgekomen en die verbrijzelde met schedel (ego / verstand)!.

Dat moest 'mijn' schedel zijn, geïnspireerd op de metafoor van Ramesh Balsekar...

Zie mijn vraag "wat bedoelde Ramesh balsekar met dat je hoofd in de tijger zijn muil is?" aan ChatGTP...

Ramesh Balsekar gebruikte de metafoor van "je hoofd in de tijger zijn muil" om de onontkoombare kracht van het leven, of van het universum, te beschrijven.

Hij verwees hiermee naar het feit dat zodra je je bewust wordt van de waarheid over het leven, er geen weg meer terug is. Net zoals iemand wiens hoofd al in de muil van een tijger zit, geen controle meer heeft over de situatie en de tijger zijn eigen gang zal gaan, zo ook heb je geen controle over het leven en wat er gebeurt zodra je dieper inzicht krijgt in de aard van de werkelijkheid.

Het betekent dat je jezelf moet overgeven aan het leven zoals het is. Er is een einde aan de illusie van persoonlijke controle of vrije wil. Zodra je het inzicht hebt dat alles gebeurt zoals het moet gebeuren, kun je niet terugkeren naar een leven waarin je denkt dat jij degene bent die alles regelt. Het is een soort overgave aan de natuurlijke stroom van het bestaan.

Dit sluit aan bij non-dualistische leerstellingen, waarin het idee van een individuele, autonome "ik" wordt losgelaten en je beseft dat alles gebeurt volgens een universele wil of kracht.

Deze metafoor van Ramesh rijmt volledig met de metaforen die mijn verlichte François mij vertelde over een tijdspanne van twintig jaar.
Zie 24 jaar geleden...

De laatste vijf jaar 'watchen' ze jou van hierboven.

Uwe gang, de manier waarop je omgaat met jezelf, met mensen, met uw emoties, met uw gevoelens. Hoe dat ge daarin toch probeert je best te doen. Dat hebben ze hierboven gadegeslagen.
En uiteindelijk hebben ze je bevonden, hoort nu hé: KLAAR… Maar hoort hé: klaar… voor de taak.

Nu gaan er veel groepen die met spiritualiteit bezig zijn, die gaan recht springen, die gaan zeggen: wauw zeg, goh, amaai, dat zou ik ook wel willen dat da mij overkomt....

Dan denk ik: Ge weet niet, als ze hier boven zeggen: HIJ IS KLAAR, WIJ KIEZEN HEM, dat er gene weg meer terug is. Dat ge in de toekomst ook niet meer zult kunnen wegvluchten van de waarheid. Pas op hé jongen, dan ben Ik jaloers - 'k heb het dikwijls gezegd in mijnen diepste strijd van die transformatie - op diegene die nog naar de hoeren kan lopen, want die heeft nog meer geluk… 't is te hopen dat hij het nog lang kan volhouden.

Diegene die geroepen is tot de waarheid, die moet beproevingen doormaken, die schijnbaar onmenselijk zijn, schijnbaar, 't is onmenselijk voor het egoïstische ego van de mens, want dat sterft. Daardoor kan de mens herboren worden in zijn ware gedaante als mens.

Dan denk ik: prachtig hé, als ge daar een boek overschrijft, dan, goh, als ze die lezen, dan staan er duizenden aan te schuiven hé, want die willen dat ook allemaal hé. Want ze willen allemaal herboren worden.
Dan denk ik: Ja ja, maar wie wilt er eerst sterven? Dan zijn ze allemaal weg hé. (gelach) Ja maar alé, ge moest eerst sterven en de rest gebeurt vanzelf!

Allemaal weg hé. Staat er misschien nog éne, die 't nog niet goed verstaan heeft, die blijft wachten. Da's de uitverkorene (gelach). Ocharme, maar die snapt er niks van, da's de simpele van Geest…. Die kan het doen, de simpele van geest…
Goh amaai zeg…

Wie wilt er eerst sterven???
Niemand dus, het ego wil niet sterven, maar veel groepen die met spiritualiteit bezig zijn willen wel allemaal herboren worden...


Filosofeer en discussier maar beter over "verlichting" en aanverwante spirituele prietpraat dus, want levend sterven is geen pretje weet ik uit ervaring. 
Het einde / nieuw begin overtreft wel alles, maar daar heb je voorheen totaal geen benul van want het absolute laat zich niet vatten in concepten.
Een ontmoeting met het absolute dus ook niet.

[ervaringsgetuige]

Maar Siebe gaat hier weer zijn gesofistikeerd filosofisch antwoord op hebben omdat "wat" vooraf gaat aan concepten hem totaal ontgaat vanwege zijn gehechtheid aan mentale constructies, gedachten en ideeën. 

Wat ist die dom he?

Zoals ik al schreef stel ik een vernauwd bewustzijn niet gelijk aan dom zijn.

Ik vroeg het is aan ChatGTP met een vervolgvraag op zijn antwoord, zie....

Ja, in veel spirituele en filosofische tradities wordt het idee voorgesteld dat de geboorte van een mens gepaard gaat met een vernauwing van het bewustzijn. Bij de geboorte zou men vanuit een staat van eenheid of verbondenheid met een groter geheel, zoals de bron of het absolute, terechtkomen in een gescheiden en beperkte staat van zelfbewustzijn. Dit wordt soms beschreven als een soort "vergeten" van de oorspronkelijke natuur of verbondenheid.

In deze visie wordt de bewustzijnsvernauwing als een noodzakelijk proces gezien, omdat het individu daarmee een uniek, afgebakend bestaan krijgt. Toch ervaren veel mensen dit als een beperking, een gevoel van afgescheidenheid en lijden. De zoektocht naar spiritueel ontwaken kan worden geïnterpreteerd als het proces van het doorbreken van die vernauwing, een terugkeer naar een breder, open bewustzijn waarin de illusie van afgescheidenheid wordt overstegen.

Hoe zie jij deze bewustzijnsvernauwing in relatie tot wat je eerder hebt gedeeld over verbondenheid en lijden?

Je zei:

een open bewustzijn waarin de illusie van afgescheidenheid wordt overstegen wordt dus voorafgegaan door, of staat gelijk aan een bewustzijnsverruiming.

ChatGTP zei:


Ja, een open bewustzijn waarin de illusie van afgescheidenheid wordt overstegen, kan inderdaad worden gezien als een bewustzijnsverruiming. Het is een proces waarbij het individu voorbij de beperkte, afgescheiden zelfidentificatie gaat en terugkeert naar een besef van verbondenheid met het grotere geheel of het absolute.

Dit proces van bewustzijnsverruiming kan worden beschouwd als een omkering van de oorspronkelijke bewustzijnsvernauwing die plaatsvindt bij de geboorte. Terwijl de vernauwing zorgt voor een ervaring van afgescheidenheid, zorgt de verruiming voor het herkennen van eenheid en een veel ruimer perspectief op het bestaan. Veel spirituele tradities spreken over het doorzien van de illusie van het individuele ego en het realiseren van een toestand van "zijn" of "gewaarzijn" dat voorbij de grenzen van het persoonlijke gaat.

In lijn met wat je eerder hebt aangegeven over intuïtief weten dat we deel zijn van een groter geheel, zou deze bewustzijnsverruiming misschien ook niet als een actief proces kunnen worden gezien, maar meer als het herontdekken van een altijd aanwezige realiteit.

Dus jij bent absoluut niet dom Siebe, maar je hebt dus geen open bewustzijn.
Nog niet.
Dat kan met de jaren komen maar daar is geen enkele garantie op. Eerst moeten de beperkingen van je denken en de identificatie met je ego wegvallen.

[Bodhiboem]

Want jij beschikt natuurlijk over het vermogen om een verlichte goeroe van een niet-verlichte te onderscheiden.

Uit mijn zes punten, alleen wat wij op het forum kunnen beoordelen…

2. Voel je vrede en helderheid in zijn aanwezigheid?
Jij probeert met opzet mensen te prikken, kwaad te maken.
3. Is hij origineel in wat hij zegt, of is hij een naprater?
Jij gebruikt meer citaten dan de rest van het forum tezamen.
4. Als hij nog bezig is zijn eigen pad te vinden dan is hij niet verlicht.
Jij zit continu je goeroes ChatGPT, Ramesh Balsekar en Francois aan te halen.

Het spreekt voor zich, lijkt mij.

Ah, voilà, dan is de boeddha net zoals ik, ik zie mezelf ook als verlicht. 
Er was een tijd voor mijn verlichting en er is een tijd erna, gekend als het altijd huidige moment.

Buitengewoon geestig, voor diegenen in de weet. Zulks een verwarring van ideeën…

Ik moet altijd zo om jou lachen, Boni, als je zoiets produceert en zegt “dat ben ik”, want een echte verlichte zou zoiets nooit zeggen.

Je geeft me nog altijd lach-stuipen, beste Boni.

[ervaringsgetuige]

Je geeft me nog altijd lach-stuipen, beste Boni.

Zie je nog altijd geen overeenkomsten tussen Osho en mij? 
Maar hij dan als verlichte die oxide en valium gebruikte, zie eerder van je...

...zelfs Osho gebruikte nitrous oxide en valium. Dus het lijkt dat zelfs voor een verlichte hebben die dingen hun positieve kanten…

Waar ik niets meer nodig heb en aan niets meer gehecht ben.
De zes verschillende vormen van gehechtheid die als valkuilen worden gezien in het boeddhisme, te weten:


1. Gehechtheid aan zintuiglijke genoegens
2. Gehechtheid aan concepten of overtuigingen
3. Gehechtheid aan identiteit of ego
4. Gehechtheid aan materiële bezittingen
5. Gehechtheid aan relaties
6. Gehechtheid aan spirituele ervaringen

Heb ik allemaal doorzien en overstegen!
Dus ben ik bevrijd en verlicht.

[ervaringsgetuige]

Ik heb wel gelezen dat mensen in een trip echt meenden tot allemaal geweldige diepe inzichten te komen en/of die soms opschreven zo geweldig vond men zo. En eenmaal ont-tript las men op het briefje de diepe inzichten na en stond er allemaal onbegrijpelijke onzin, de domste dingen. Ik bedoel, moet je juist die ernst die onder invloed ontstaat, dat extatische, zogenaamd bezielde, niet juist wantrouwen? Want juist in de echtheid die je bij alles beleeft dan, daar zit toch ook de valkuil?

Er is geen enkele sprake van valkuil en gehechtheid als je geen niet-geronde zwevers van mensen in de trend van de ontspoorde bekende etnobioloog, mycoloog en psychonaut Terence McKenna, - één van de favorieten van Bodhiboem - leest.

Lees ernstige lectuur van autoriteiten als Stanislav Grof, Ralph Metzner en William A. Richards inplaats van idiote verhalen zoals te vinden op https://drugsforum.nl/

Ralph Metzner bv; zag psychedelische ervaringen als een manier om toegang te krijgen tot diepe archetypische en mystieke ervaringen, waarbij het zelf en de werkelijkheid in een ander licht komen te staan.
In lijn met boeddhistische ideeën over leegte, benadrukt hij het loslaten van gehechtheid aan vaste vormen van identiteit en werkelijkheid.
De leegte kan dan worden gezien als een staat waarin vormen en concepten verdwijnen, waardoor een nieuwe en bredere perceptie van de realiteit ontstaat, een waarin de grenzen tussen het individu en het geheel vervagen.

Bekijk ook prachtige documentaires als https://descendingthemountain.org/

This film takes you on a journey of mystical revelations through magic mushrooms and meditations.
In ‘Descending the Mountain’ psychiatrist Franz Vollenweider and Zen master Vanja Palmers create a ground-breaking scientific experiment located on the majestic Mount Rigi in Switzerland.
The film shows if and how, when united, psilocybin and meditation might expand our understanding of the nature of consciousness.

Maar onderwerpen zoals deze video heb ik allemaal al veel eerder gepost en jij blijft maar met je neus in 2.500 jaar oude overgeleverde teksten zitten en filosoferen over hun richtlijnen voor "het juiste pad' & "de juiste visie" om verlichting te bereiken.

Nog een andere hier zou liever getuigen van zijn geloof gebaseerd op een boek van 2.000 jaar geleden.

Er ontbreekt op dit forum alleen nog een moslim theoloog /intellectueel die zijn geloof haalt uit de koran die in 610 na christus is geopenbaard aan de generaal Mohammed dewelke later als de boodschapper van God werd beschouwd.
Dan zou de lol hier compleet zijn!

[ervaringsgetuige]

Ik vind het jammer dat je het niet voor het forum opneemt.

Waarom zou ik dat doen?
Om de zachte natuur van dit forum en de menselijke ziel te bewaren misschien?
Leden als I'm a loser en Vrij zijn zich niet bewust van de zachte natuur van de menselijke ziel volgens een ander forumlid.
Zie...

Nee beste Loser, dat je beleefd zijn ervaart als conditionering is jouw hang-up. Gerealiseerde mensen zijn juist zachtaardig en niet beledigend, daaruit kan je zien dat jij nog werk te doen hebt.

Je 'inschatting'.. komt voort uit een (verlichting?) Of 'zelf'-realisatie moraal, en ik kan je zeggen, dat die moraal kant noch wal raakt.  Je propagandeert de cultivering van deze in woorden vertaalde constateringen, en dat is slechts een camouflage verhaaltje wat zichzelf gaande houdt.

...............

Tja kijk, jullie zijn je niet bewust van de zachte natuur van de menselijke ziel. Hij is bijzonder liefdevol, vriendelijk, hulpvaardig… die harde woorden die jullie doen klinken zijn geboren uit trauma in de vroege jaren, de knauwen van het leven. En daarom zijn jullie niet echt gerealiseerd, jullie hebben dat niet ervaren en het is te zien in het patroon van jullie spreken. Sorry, maar jullie zijn ver van het pad afgedwaald.

Niet-geaarde dromers zijn jij en gouden middenweg.
Jaja, Vrij en I'm loser zijn niet echt gerealiseerd en van het pad afgedwaald volgens jou maar Osho is wel verlicht volgens jou.
Over Terence McKenna, je andere grote held spreek ik maar niet.
Dream on! Op dit zachte liefdevolle forum gaat jullie dat zeker lukken! 

[Bodhiboem]

Je geeft me nog altijd lach-stuipen, beste Boni.

Zie je nog altijd geen overeenkomsten tussen Osho en mij? 
Maar hij dan als verlichte die oxide en valium gebruikte

Met als groot verschil dat hij drugs gebruikte om los te geraken van zijn pijnlijke lichaam, en zijn drugs gebruik vele tientallen jaren na zijn verlichting was.

Terwijl jij nog steeds lustig erop los Kambo’t en Ayahuasca’t. Hoezo dat jij niet meer zoekt naar spirituele ervaringen?

Dus ben ik bevrijd en verlicht.

Dit zegt alles over jou zogeheten verlichting. Je verstrekt redenen voor je verlichting. Je bent op zoek naar verificatie en erkenning, het is een speelbal van de ego. Je kan niet ophouden erover te praten want je zit nog steeds vast in die illusie.

[lang kwaat]

Wat de Pali Boeddha zag volgens mij is dat de ego-perceptie, de indruk dat er een soort mentaal wezentje is dat ziet, voelt, beleeft, kent nooit, never, op enig moment, ooit een juiste visie is. Je kunt een touw aanzien voor een slang maar een touw is geen slang. Dus de beleving is gewoon onjuist dan, begoocheld. Net zo kun je het kenvermogen van bewustzijn ook aanzien voor een Ik, een subject dat ziet, voelt, beleeft, maar het kenvermogen wordt nooit dat subject, dat ego. De belevingswijze is begoocheld. Het kenvermogen is een soort helder licht.

Wanneer iemand gaat spreken over de dood van een echt bestaand ego, de ego dood, of het moet oplossen van een ego, dan is dat  volgens mij ook vanuit het licht van begoocheling, niet vanuit het licht van waarheid.

Dan kan iemand volgens mij best nog wel tot mooie ontdekkingen komen maar diens begrip van alles blijft dan desondanks ook begoocheld. Want in werkelijkheid is het ego nooit geboren en kan niet sterven ook. Het enige wat kan verdwijnen is begoocheling, zaken niet zien zoals ze werkelijk zijn, en het lijden wat hiermee samenhangt.

[lang kwaat]

Ralph Metzner bv; zag psychedelische ervaringen als een manier om toegang te krijgen tot diepe archetypische en mystieke ervaringen, waarbij het zelf en de werkelijkheid in een ander licht komen te staan.
In lijn met boeddhistische ideeën over leegte, benadrukt hij het loslaten van gehechtheid aan vaste vormen van identiteit en werkelijkheid.
De leegte kan dan worden gezien als een staat waarin vormen en concepten verdwijnen, waardoor een nieuwe en bredere perceptie van de realiteit ontstaat, een waarin de grenzen tussen het individu en het geheel vervagen.

Ik geloof wel dat er belevingen zijn waarbij zaken in een ander licht komen te staan maar ik geloof zelf dat je hier nuchterheid voor nodig hebt, niet alleen in de zin van niet onder invloed zijn van drugs, maar ook vooral ontnuchterd zijn. Anders ga je die belevingen te wild inkleuren volgens mij.

[Bodhiboem]

Wanneer iemand gaat spreken over de dood van een echt bestaand ego, de ego dood, of het moet oplossen van een ego, dan is dat volgens mij ook vanuit het licht van begoocheling, niet vanuit het licht van waarheid.

Hier heb je wel gelijk in Siebe. De ego lijkt mij een verschijnsel van begeerte dat zijn tegen hangende krachten voorbij is gelopen… dingen als bescheidenheid, nederigheid, waardering voor de kleine dingen van het leven, die zijn belangrijk. De ego is uiteindelijk een illusie.

[lang kwaat]

Wanneer iemand gaat spreken over de dood van een echt bestaand ego, de ego dood, of het moet oplossen van een ego, dan is dat volgens mij ook vanuit het licht van begoocheling, niet vanuit het licht van waarheid.

Hier heb je wel gelijk in Siebe. De ego lijkt mij een verschijnsel van begeerte dat zijn tegen hangende krachten voorbij is gelopen… dingen als bescheidenheid, nederigheid, waardering voor de kleine dingen van het leven, die zijn belangrijk. De ego is uiteindelijk een illusie.

Traditioneel, vanuit de sutta's (ik deel dat perspectief hier graag ook om lezers te informeren), wordt het denken, spreken en doen en laten dat gebaseerd is op noties van een Ik dat gelijk, beter of minder is dan Anderen, gezien als begoocheld, omdat het een vorm van opgaan in verbeelding is. Wat meer in aanraking komt voor egoloosheid is eenvoud van geest, ontnuchtering. Eenvoud is ook weer niet nederigheid. Eenvoud is niet echt bezig met beeldvorming en positie bepaling.  Je kunt dat ook wel voelen vind ik. Beeldvorming daar zit een soort complexiteit aan vast en ook druk, vind ik. Ook lijden.

Wat de sutta's wel onderwijzen is dat ego inderdaad een soort bij-verschijnsel is van begeerte en dus ook gehechtheid (SN22.83)

Gehechtheid is trouwens in de teksten ook niet alleen iets heel duidelijks emotioneels (sterke voorkeur of afkeer bij iets wat wordt ervaren). Je hebt ook een meer subtielere gehechtheid door het ontstaan van visies in de geest (zoals de perceptie: "dit ben ik, dit is van mij, dit is mijn zelf".. ten opzichte van het lichaam gevoelens, emoties etc), en ook door voorstellen en verbeelden (Ik ben) van wat ervaren wordt. Wat ervaren wordt, wordt instinctief, zonder dat je dat zelf beslist, in de sfeer van voorstellen en verbeelden gebracht (MN1). En ook dat is een vorm van gebonden raken aan wat ervaren wordt. Via begeerte, via visie, via verbeelden/voorstellen is er binding aan wat ervaren wordt. Wel wordt gezegd dat ook het ontstaan van visies en verbeelden ook weer niet zonder begeerte gebeurt. Dus uiteindelijk is alles terug te voeren op de soort wil van drang, neiging, drift.

Dat zijn allemaal neigingen  die vol automatisch worden getriggered bij zintuiglijk contact. Het mag misschien lijken dat er geen gehechtheid meer is als sterke emoties ontbreken maar gehechtheid ligt toch wat subtieler.