Dat "niet-zelf" kenmerk een kernpunt is in het boeddhistische raamwerk, daar zijn we over eens.
En dat de deïdentificatie als pad een kernpunt is, daar zijn we ook over eens.
Als jij zegt, voor mij is het geen mythe is, dat het voor een mens mogelijk is om tot een volledige beëindiging van de neiging 'ik ben dat" te realiseren (bewerkstelligen), dan kan ik dat niet betwisten.
Maar dan moet je me toch eens uitleggen hoe het komt dat jij daarover meer zou weten (niet denken, niet geloven, niet vertrouwen hebben dat het zo is) dan ik.
Omdat het inzicht er is dat het niet voor een mens mogelijk is volledig bevrijdt te geraken, maar dat het wel mogelijk is voor deze steeds veranderlijke bewustzijnsstroom om de identificatie met die mens te zijn (“ik ben dat") te beëindigen. Daarenboven is het helder dat het inzicht in “ik ben dat niet” op zich nog niet bevrijdend is. Dat in de bewustzijnstroom waarin zich, ondanks dat inzicht, bij tijden en gelegenheden steeds maar weer opnieuw dat gevoel "ik ben dat" blijft voordoen (bijvoorbeeld “ik ben dat wat er in geslaagd is de identificatie te stoppen”). Dat alle neigingen hiertoe dus wel moeten worden verwijdert.
Het is verifieerbaar, als ze gezien zijn, dat bevrijding weer toegedekt wordt als die neingen nog in gang schieten met de continuering van de cyclus van lijden en lijden toebrengen als gevolg. Het is ook verifieerbaar dat bevrijding niet toegedekt is als deze neigingen even niet spelen. Het is ook verifieerbaar dat zulke neigingen echt wel opgehoffen kunnen worden, alleen dat het tijd vergt integenstelling met het inzicht in de illusie van dit ik, wat zich heel plots kan voordoen, maar dat dit deze cyclus niet plots doorbreekt.
Voor mij is het volledig bevrijde ook geen mythe want zodra je naar de werkelijkheid kijkt is de neiging "ik ben dat" afwezig en dat is bij iedereen afwezig, dus dat is niet het punt.
Maar zodra je denkt, voelt, spreekt, handelt, schrijft, zit je wel terug in het verhaal.
Zodra wie of wat denkt, voelt, spreekt, handelt?
Denken, voelen, spreken, handelen, net als kijken naar de werkelijkheid heeft geen “ik ben dat wat denkt, voelt, spreekt, handelt, kijkt” nodig. In tegendeel, zonder dat “ik ben dat” stroomt dit alles natuurlijker. Het gaat vanzelf.
wanneer het jou niet aanstaat wat ervaringsgetuige op dit forum post, dan zit je terug in het verhaal.
Wanneer het “mij” niet aanstaat is de neiging tot “ik ben dat (wat problemen heeft met de realiteit zoals die nu eenmaal is)” al in gang geschoten. Het is verifieerbaar dat deze neiging dus nog niet beëindigd is en het is verifieerbaar welk een effect dit heeft op het denken, voelen, spreken, handelen, kijken,… (bijvoorbeeld op een weg kijken er van). Het is dan zaak dit in de eerste plaats te zien en niet verstoppertje te gaan spelen achter “het ik dat denkt, voelt… is een iilusie dus doet er niet toe”.
Het heeft echter twee componenten: er is de ergernis die de cyclus van lijden en lijden toebrengen gaande houdt, deze moet en kan verdwijnen als het steeds opnieuw gezien en niet weggekeken van wordt, hoewel dit tijd vergt. Maar het heeft ook een component van dat acceptatie van hoe de realiteit nu eenmaal is geen passieve acceptatie hoeft te zijn. Handelen op hetgeen gebeurt blijft gebeuren, het wordt alleen directer, zinvoller, effectiever zonder de belading van de ergernis.
Vergelijk het met iemand die misbruikt wordt. Boeddhisme zou kunnen geïnterpreteerd worden als “dat is de realiteit, dus laat maar gebeuren, als het je stoort ben je nog niet klaar”, maar dat is niet wat Boeddhisme leert, maar wel “accepteer de realiteit zoals die zich nu voordoet, zonder het te willen verdraaien tot iets anders of het niet te willen zien, maar roep wel een halt toe aan het misbruik die voort komt uit neigingen die continuering van lijden en lijden toebrengen in stand houden, inclusief de neiging alles wat zich voordoet als toch maar illusie te zien, of identificaties met “Ik ben dat wat bevrijdt van is van illusie”.
Een mens kent wel degelijk de afwezigheid en kent ook de aanwezigheid.
Je moet me toch eens uitleggen hoe een mens kan functioneren in de wereld zonder ?
Een mens kan niet functioneren zonder neigingen, een mens moet eten, overleven, en de neigingen hiertoe zorgen daarvoor. Daarom is het niet de mens die bevrijd moet worden van zijn neigingen, maar de bewustzijnstroom van de neiging “die mens te zijn”.
Alleen wil dat niet zeggen dat wat die mens doet er niet toe doet. Wat de identificatie met die mens te zijn doet aan het denken, voelen, spreken, handelen, kijken,… van die mens doet er wel degelijk toe, die neiging kan wel verdwijnen, waardoor het denken, voelen, spreken, handelen en kijken van die mens niet meer beladen of blind is. Dat is geen mythe. Enkel dat die mens zelf bevrijdt zou moeten of kunnen geraken van al zijn neigingen is een mythe. Daar gaat het dus NIET om.
