is bewustzijn een verschijnsel

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Het boeddhistisch standpunt (in zoverre dat men kan spreken over "het")
is, dat alles wat bestaat een verschijnsel is.
wij bevinden ons in de wereld der verschijnselen.
En een basiskenmerk van een verschijnsel is dat het verschijnt en verdwijnt.

Het verschijnen en verdwijnen is ook een procesmatig gebeuren onder invloed van de dhamma (de wet), je kunt niet zeggen dat de dhamma op zichzelf verschijnt of verdwijnt, je kunt ook niet zeggen dat de dhamma bestaat zoals een verschijnsel bestaat, je kunt ook niet zeggen dat de dhamma niets is, want de dhamma is verschillend van niets en verschillend van iets.

Een vraag die men zich kan stellen is, wat verschijnt er dan ?

Maar met deze vragen is boeddhisme niet bezig is.
Boeddhisme stelt gewoon, dat bewustzijn een verschijnsel is, dus onderhevig aan wetmatigheden van verschijnen en verdwijnen.

Laat ik toch eventjes bij de vraag blijven, wat verschijnt er dan ? En waar verschijnt dit ?

Alles wat verschijnt is ten gevolge van causaliteit, als.... dan...
Het enige dat bestaat, weliswaar niet als verschijnsel dat is de dhamma, omdat het verschillend is van niets, en ook "echt" is.

dus als we het over "waar" hebben, dan bevinden we ons in de dhamma.
Aangezien het enige dat bestaat (in zoverre dat we over bestaan kunnen spreken, maar hier verwijst bestaat naar "verschillend van niets") is de dhamma.
dus de basisbouwsteen van alles is de dhamma.  wat zijn we ? (zie ook wikipedia dhamma  als de "natuurlijke elementen" waaruit het universum en onze ervaringen zijn samengesteld)

wij zien en begrijpen dhamma als de leer van boeddha, maar de tijdsgenoten van boeddha, zullen waarschijnlijk  een totaal ander begrip van de leer van de boeddha hebben, omdat zij dhamma totaal anders begrijpen dan wij.

Als het boeddhisme het heeft over het ongeborene, dan heeft het boeddhisme het over de dhamma en niet over bewustzijn.

sommigen spreken over wat we zijn is bewustzijn, maar in boeddhistische context is dat dhamma.
bewustzijn is slechts een verschijnsel, kijk verder en dieper en doorgrond de dhamma is de boeddhistische boodschap.

de moeilijkheid is natuurlijk wanneer iemand het woord bewustzijn gaat gebruiken , niet als verschijnsel, maar om dat wat ongeboren is te benoemen, terwijl in men in boeddhisme dat dhamma noemt, tja dan hebben we spraakverwarring.

[ervaringsgetuige]

Het boeddhistisch standpunt (in zoverre dat men kan spreken over "het")
is, dat alles wat bestaat een verschijnsel is.
wij bevinden ons in de wereld der verschijnselen.
En een basiskenmerk van een verschijnsel is dat het verschijnt en verdwijnt.

Bewustzijn is niet zozeer een verschijnsel als wel de basis van alle verschijnselen. Het is niet iets dat ontstaat of verdwijnt, maar de onveranderlijke grond waarop alles zich afspeelt.

Bewustzijn is de bron van alle ervaringen, gedachten en gevoelens. Het is de 'ruimte' waarin alles plaatsvindt, inclusief het lichaam en de geest.

Het idee dat er een afzonderlijk 'ik' of ego bestaat dat bewustzijn ervaart, is een illusie. Er is geen scheiding tussen het subject (de waarnemer) en het object (dat wat wordt waargenomen).

Bewustzijn is niet beperkt tot individuele wezens. Het is een universele, alomtegenwoordige realiteit die alles verbindt.

Bewustzijn is dus geen verschijnsel. Het is de onveranderlijke bron van alle verschijnselen.

Bewustzijn niet iets is dat gebeurt, maar dat wat altijd al is geweest en altijd zal zijn. Het is de basis van alle ervaring, en door deze waarheid te realiseren, kunnen we een dieper niveau van vrijheid en geluk bereiken.

Laat ik toch eventjes bij de vraag blijven, wat verschijnt er dan ? En waar verschijnt dit ?

Er verschijnt niets nieuws. Alles wat we ervaren, is al aanwezig in het bewustzijn.

Zie uit ChatGTP...

Laten we dit wat verder uitleggen:

• Bewustzijn als canvas: Stel je het bewustzijn voor als een oneindig wit canvas. Op dit canvas verschijnen voortdurend 'beelden' - gedachten, gevoelens, sensaties. Maar deze beelden zijn niet nieuw; ze zijn slechts verschillende manieren waarop het bewustzijn zichzelf waarneemt.

• Geen schepper: Er is geen aparte 'schepper' die deze beelden op het canvas zet. Het bewustzijn is zowel het canvas als de schilder.

• Illusie van verandering: Het lijkt misschien alsof er voortdurend iets nieuws verschijnt en weer verdwijnt, maar dit is een illusie. Het is als het kijken naar een film: de beelden op het scherm veranderen voortdurend, maar het scherm zelf blijft hetzelfde.

Dus, waar verschijnt dit allemaal?

Precies daar waar alles altijd al was: in het bewustzijn. Het is niet alsof er een aparte 'plaats' is waar deze 'beelden' verschijnen. Ze zijn simpelweg manifestaties van het bewustzijn zelf.

Om dit nog duidelijker te maken, laten we een voorbeeld nemen:

Stel je voor dat je een droom hebt. In die droom zie je een prachtige tuin, vol bloemen en vogels. Waar is die tuin? In je hoofd? Maar wat is je hoofd? Het is ook maar een concept, een idee. In werkelijkheid is de tuin niets anders dan een manifestatie van je bewustzijn.

Waarom is dit belangrijk?
Door te begrijpen dat alles wat we ervaren, inclusief onze eigen identiteit, slechts een manifestatie van bewustzijn is, kunnen we ons bevrijden van het lijden dat voortkomt uit de identificatie met deze manifestaties.

Samengevat:

Volgens Balsekar verschijnt er niets nieuws. Alles wat we ervaren is al aanwezig in het bewustzijn. Het is alsof we naar een film kijken: de beelden veranderen, maar het scherm blijft hetzelfde.

Zie verder uit ChatGTP hoe de boeddhistische visie die je beschrijft zich verhoudt tot die van Ramesh Balsekar....

...
Overeenkomsten:

• Geen blijvend zelf: Zowel het boeddhisme als Balsekar's filosofie verwerpen het idee van een onveranderlijk, substantieel 'zelf'. Ze zien het individu als een voortdurende stroom van verschijnselen, zonder een vaste kern.
• De illusie van dualiteit: Beide tradities benadrukken dat de ervaren dualiteit tussen subject (de waarnemer) en object (dat wat wordt waargenomen) een illusie is.
• De basisrealiteit: Zowel de dhamma in het boeddhisme als het bewustzijn bij Balsekar worden gezien als de onderliggende, onveranderlijke realiteit waaruit alles voortkomt.

Verschillen:

• Nadruk op bewustzijn: Balsekar legt een sterkere nadruk op bewustzijn als de ultieme realiteit. Terwijl het boeddhisme ook bewustzijn beschrijft, is de focus meer op de processen van ontstaan en vergaan van verschijnselen binnen de context van de dhamma.
• Taalgebruik: Het boeddhisme gebruikt vaak specifieke termen zoals 'dhamma', 'khandha's' en 'nirvana' om de werkelijkheid te beschrijven. Balsekar gebruikt vaak meer alledaagse taal om zijn ideeën over bewustzijn te communiceren.
• Pad naar verlichting: Hoewel beide tradities verlichting als doel stellen, kunnen de paden daar naartoe verschillen in nadruk. Het boeddhisme legt bijvoorbeeld vaak de nadruk op meditatie en ethisch gedrag, terwijl Balsekar's benadering meer direct gericht is op het inzien van de ware aard van de realiteit.

Conclusie:

Hoewel er duidelijke overeenkomsten zijn tussen het boeddhisme en de filosofie van Ramesh Balsekar, zijn er ook belangrijke verschillen. Beide bieden waardevolle perspectieven op de aard van de werkelijkheid en kunnen ons helpen om de illusie van een afzonderlijk zelf te doorzien.

[Bodhiboem]

Bewustzijn kan je onmogelijk van buitenaf observeren; het bestaat dus ook niet binnen in iets, zoals kan worden gezegd dat de wereld zich binnen het bewustzijn afspeelt als een toneelstuk op het toneel. Er word wel gezegd binnen de Advaita dat het bewustzijn de wereld creëert, of tenminste het stukje dat wij als lichamen meemaken.

In mijn ogen is bewustzijn dus niet een verschijnsel zoals bijvoorbeeld de dag of de regen. De realiteit is sowieso een mysterieus iets, waarin verschillende onzichtbare maar toch door de geest voelbare energieen opwellen.

[ervaringsgetuige]

Een negen jaar geleden was er een hilarische discussie over "verschijnselen verschijnen in het schijnsel van een verschijnsel" op het zelfkennisforum in het topic Geen bewustzijn, noch onwetendheid
Zie...

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Alle (subjectieve) verschijnselen/fenomenen zijn direct onderhevig aan de mate van helderheid' waartoe ze verschijnen.
Als verschijnselen/fenomenen verschijnen in het schijnsel van een verschijnsel (de wie', ik', ego, etc.) dan zijn de verschijnselen/fenomenen daaraan onderhevig. dus ook al is hun status bekend, ze zijn altijd onderhevig aan dat waar ze hun ogenschijnlijke bestaan aan ontlenen.

Diegene die bovenstaande toen schreef als Ben is op dit forum bekend als forumlid Vrij.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Er verschijnt niets nieuws. Alles wat we ervaren, is al aanwezig in het bewustzijn.

In mijn woordenschat is dit : is al aanwezig in de potentie.

is al aanwezig in het bewustzijn, is voor mij betekenisloos, dwaas gebrabbel.
Als je zou zeggen "onstoffelijkheid", dan heeft het wel alweer betekenis voor mij.

is dat nu mijn vernauwing of jou vernauwing, of, er is geen ander.

[ervaringsgetuige]

In mijn woordenschat is dit : is al aanwezig in de potentie.

is al aanwezig in het bewustzijn, is voor mij betekenisloos, dwaas gebrabbel.
Als je zou zeggen "onstoffelijkheid", dan heeft het wel alweer betekenis voor mij.

is dat nu mijn vernauwing of jou vernauwing, of, er is geen ander.

Wie kan het wat schelen wat het in jouw woordenschat is? Mij niet.

Wie maakt het wat uit wat wat jij en ik wel of niet geloven?


Ramesh Balsekar maakt het ook niet uit wat anderen wel of niet geloven want bewustzijn is alles wat er is!
Zie...

Bewustzijn is alles wat er is. Dus 'wie' moet weten of zoeken naar 'wat'? Alles wat er is, is het onpersoonlijke functioneren van Bewustzijn, of God, dat in Zichzelf de totaliteit van manifestatie weerspiegelt. Leef het leven door beslissingen te nemen en de consequenties te aanvaarden alsof je een vrije wil hebt, wetende dat het Bewustzijn zoeken, doen, leven beslissen is...

Ramesh Balsekar is een ontwaakte wijze wiens lange leven is gewijd aan Ramana Maharshi en wiens laatste Guru Nisargadatta Maharaj was. Hij weerspiegelt perfect zowel de Oost- als de West-geboren en getogen in Bombay, India, denkend en sprekend in het Engels, student Sanskriet en vertaler van de Bhagavad Gita, zeer goed bekend met de Taoïstische en Chan-klassiekers, evenals het nieuwe paradigma (Bewustzijn is alles er is) die is voortgekomen uit de kwantummechanica. Aangrijpend duidelijk en precies en heerlijk, humoristisch, zijn leer maakt het leven eenvoudig.

https://www.advaita.org/nl/product/who-cares-the-unique-teaching-of-ramesh-s-balsekar/

En uit ChatGTP...

Ramesh Balsekar heeft vaak benadrukt dat alles wat gebeurt, volledig in lijn is met het kosmische spel van oorzaak en gevolg, zonder dat er een individuele doener is die de gebeurtenissen stuurt. Zijn idee van "wie maakt het wat uit?" verwijst naar de vraag wie er werkelijk betrokken is bij het proces van maken of uitmaken. Volgens Balsekar, als er geen individu is dat echt handelt – omdat alles gebeurt zoals het moet gebeuren – wie zou zich dan druk moeten maken over de uitkomst?

Deze benadering sluit aan bij zijn non-dualistische leer, waarin hij stelde dat het gevoel van een afzonderlijke doener een illusie is, omdat alles vanuit het totale bewustzijn komt. Balsekar was beïnvloed door de leer van Advaita Vedanta, en hij zag egoïstisch streven of de behoefte aan controle als illusies die voortkomen uit het idee van individualiteit.

Dus "wie maakt het wat uit?" verwijst naar de vraag: als er geen echt individu is, en alles gebeurt zoals het gebeurt, wie is er dan werkelijk om betrokken of onverschillig te zijn?

[lang kwaat]

Het boeddhistisch standpunt (in zoverre dat men kan spreken over "het")
is, dat alles wat bestaat een verschijnsel is.
wij bevinden ons in de wereld der verschijnselen.
En een basiskenmerk van een verschijnsel is dat het verschijnt en verdwijnt.

Bewustzijn is niet zozeer een verschijnsel als wel de basis van alle verschijnselen. Het is niet iets dat ontstaat of verdwijnt, maar de onveranderlijke grond waarop alles zich afspeelt.

Het is een geluidsgolf die het trommelvlies in beweging brengt en de energie er in wordt overdragen. Dan ontstaan er impuls op de oorzenuw. Die leidt uiteindelijk tot neurologische activiteit en het waarnemen van een bepaald geluid. Een moment auditief (oor-)bewustzijn is nu ontstaan. Zo ontstaan ook momenten dat er iets wordt geroken, tactiel gevoeld, geproef, gezien. Dat heeft allemaal te maken met zintuiglijk info die receptoren heeft bereikt, gevoelige cellen in oor, oog, huid, tong, neus.  Dit leidt tot een kettingreactie met bewustzijnsmomenten als gevolg. Gewaarwordingen. Als er dus een geur wordt waargenomen, stel, is een moment olfactorisch bewustzijn ontstaan.

In principe hebben deze subjectieve gewaarwordingen een objectieve tegenhanger. Ze worden getriggerd door externe zaken, zoals geluidsgolven, zonlicht, moleculen, atomen.
Die werken in op de zintuigen en brengen reacties tot stand die tot gewaarwordingen leiden.
Gaat daar iets mis in die keten, is er bijvoorbeeld iets mis met de zintuigen zelf, met de zenuwen, met de delen van het brein die zintuiglijke info verwerken, dan zal het ook aan geuren, smaken, geluiden, kleuren, beelden etc, ontbreken in de beleving. Een blinde heeft geen visueel bewustzijn meer maar kan zich wel voorstellingen maken met het mentale bewustzijn.
Soms kan een blind ook nog 'zien' of weet hebben van objecten in de ruimte! Dat werkt via een andere neurologisch systeem.

Bewustzijnsmomenten, gewaarwordingen, ontstaan dus en verdwijnen weer. Boeddha leert dat bewustzijn zeer vluchtig is. We hebben het hier over zintuiglijk bewustzijn, waaronder ook het mentale bewustzijn.

Ik geloof zelf dat de geest echter ook een ontvankelijk, receptief en louter registerende aspect heeft. Een louter gewaarzijn als het ware. Nog geen gewaar-wording. Dit is een soort verwijlend aspect. Zelfs aanwezig als je bewusteloos bent of onder narcose of in diepe droomloze slaap. Ik kan niet bevestigen dat dit voorkomt in de sutta's maar het sluit wel aan, vind ik, bij de abhidhamma en diens ideeen over bhavanga.

Ik denk echter wel dat beide aspecten, 1. een ontvankelijk, puur registrerend aspect, en 2. een actief manifesterend aspect (vinnana) beide aspecten zijn van cognitie. Want ook onbewust worden we geïnformeerd. Ik denk dus dat dit ontvankelijk en registrerend aspect van de geest ook gewoon bij samsara hoort. Het is denk ik een basaal aspect van cognitie, minder uitgewerkt, minder gedifferentieerd, ruw, de basis. En bewustzijn, vinnana is een complexer vorm van weten maar kan volgens mij niet bestaan zonder de meer basale vorm van weten

[ervaringsgetuige]

Ik geloof zelf dat de geest echter ook een ontvankelijk, receptief en louter registerende aspect heeft. Een louter gewaarzijn als het ware. Nog geen gewaar-wording. Dit is een soort verwijlend aspect. Zelfs aanwezig als je bewusteloos bent of onder narcose of in diepe droomloze slaap. Ik kan niet bevestigen dat dit voorkomt in de sutta's maar het sluit wel aan, vind ik, bij de abhidhamma en diens ideeen over bhavanga.

Vanuit mijn non-duale perspectief zijn alle concepten die de geest probeert te scheiden en te categoriseren – zoals gewaarzijn, de geest, of zelfs bhavanga uit de Abhidhamma – onderdeel van de illusie van het ego en de wereld van dualiteit.

Er is geen sprake van een persoonlijke geest of een bewustzijn dat afhankelijk is van mentale of fysieke staten, zoals slapen of wakker zijn.

Wat we "bewustzijn" noemen, is niet een eigenschap van de individuele geest maar het universele, onpersoonlijke bewustzijn dat altijd aanwezig is en waarin alle verschijnselen, inclusief de staat van bewustzijn, verschijnen en verdwijnen.
Het idee van een "verwijlend gewaarzijn" in de geest, zelfs in de afwezigheid van zintuiglijke waarneming, is een poging om de geest of het ego een subtiele, blijvende kwaliteit toe te kennen.

Dit past niet binnen de leer van advaita wat benadrukt dat alle mentale verschijnselen, inclusief bewustzijnsstaten, uiteindelijk leeg zijn en tijdelijk, en dat alleen het universele bewustzijn onveranderlijk is.

Het idee van een louter gewaarzijn tijdens diepe slaap of narcose is dus nog steeds een concept, een idee dat losgelaten moet worden om tot het besef te komen dat er alleen dat ene, ondeelbare bewustzijn is – zonder "verwijlende" aspecten. Er is geen werkelijke scheiding tussen bewustzijn en de objecten die verschijnen, inclusief het gewaarzijn van die objecten.


De waarheid van non-dualiteit (Advaita) is het inzicht dat er geen tweeheid bestaat; er is alleen één ultieme realiteit, vaak aangeduid als bewustzijn of het absolute, waarin alles verschijnt. Non-dualiteit wijst op het fundamentele feit dat de schijnbare scheiding tussen de waarnemer en het waargenomene, het zelf en de ander, illusoir is. Het gevoel van een afgescheiden "ik" is een constructie van het denken en de identificatie met het lichaam en de geest.
In non-dualiteit wordt erkend dat alles, inclusief gedachten, emoties, en de fysieke wereld, één is met dit allesomvattende bewustzijn. Er is geen losstaand "zelf" dat onafhankelijk bestaat; er is slechts het ene bewustzijn dat zichzelf ervaart in verschillende vormen en manifestaties.

In deze visie vallen alle dualiteiten weg, zoals goed en kwaad, ik en jij, leven en dood. Wat overblijft, is de directe ervaring van eenheid, waar er geen onderscheid meer wordt gemaakt tussen het individu en de wereld. Deze waarheid kan niet volledig begrepen worden door het denken, maar kan alleen intuïtief worden herkend als de essentie van wat we zijn.

Voor mij gaat non-dualiteit over het inzicht dat alles wat gebeurt, een expressie is van het ene universele bewustzijn, zonder een afgescheiden actor of doener. Het is een diepe erkenning van de inherente eenheid van alle dingen, voorbij alle illusies van afgescheidenheid.

[lang kwaat]

Het is niet zo moeilijk in te zien dat een ondeelbaar absoluut bewustzijn poneren je ook weer voor vragen stelt als...maar hoe kan het nou dat dat er altijd is? En hoe weet je dan zo zeker dat het niet ook ontstaan is? Dan weet je dat niemand er iets op kan zeggen en dat het allemaal maar aannames zijn dat er zoiets is als een ondeelbaar absoluut bewustzijn. Niemand heeft ooit zoiets ervaren, ontdekt, gezien, gekend maar men interpreteert het zo.

[ervaringsgetuige]

Het is niet zo moeilijk in te zien dat een ondeelbaar absoluut bewustzijn poneren je ook weer voor vragen stelt als...maar hoe kan het nou dat dat er altijd is? En hoe weet je dan zo zeker dat het niet ook ontstaan is? Dan weet je dat niemand er iets op kan zeggen en dat het allemaal maar aannames zijn dat er zoiets is als een ondeelbaar absoluut bewustzijn. Niemand heeft ooit zoiets ervaren, ontdekt, gezien, gekend maar men interpreteert het zo.

Dat er ondeelbaar absoluut bewustzijn is weet ik intuïtief, net zoals mijn helder-ziende François die INTUÏTIEF "aftapte" uit de ethersfeer oftewel de akasha-kronieken.

Zoals ik al meerdere keren geciteerd heb op dit forum uit een babbeltje met hem meer dan vijftien jaar geleden...

Boni: Leven is beweging.

François: Juist. Uiteindelijk zijn mijn woorden maar wegwijzers.

Boni: Mensen vragen soms of je de toekomst weet. Dan antwoord jij: 'Ja en nee'.

François: Ik mag boodschapper zijn, maar ik moet ruimte laten voor 'Zijn' werk. Ik mag en kan geen waarzegger zijn. Aan de andere kant spreek ik toch duidelijkheden. Want duidelijkheid is iets dat 'Hij' geeft, als jij er voor openstaat. Maar ook dat laatste ligt in 'Zijn' handen.

Boni: Je beschrijft enkel wat er op het huidige moment gebeurt in de energieën, want in die sfeer is er geen verleden en geen toekomst.

François: Zo is dat.

Boni: En die sfeer wordt ook wel de 'ethersfeer' genoemd.

François: Ja. als mensen aan mij een vraag stellen leg ik een lijn naar die inspiratie en ga ik naar de ethersfeer. Door dat alles verbonden is met elkaar, leg ik energetisch, vanuit mijn geest contact met de ethersfeer. Die ethersfeer is een bibliotheek die alles bevat van wat er op aarde is gebeurd sinds het begin van het leven op aarde. dus uiteindelijk is dat een heel geschiedenis. Er kan niets van wat er op aarde is gebeurd ontsnappen aan die ethersfeer. Dus dat is een bibliotheek waar alle mensen vanuit hun intuïtie contact kunnen mee krijgen. In feite kan je dat noemen: 'Gods intelligentie'. Het is simpel, wij kunnen reizen in de geest en dat heeft te maken met het contact met die ethersfeer.

Zie ook mijn vraag net aan Goeroe Gemini:  is er een overeenkomst tussen het ondeelbaar absoluut bewustzijn in advaita en de akhasha kronieken?

Overeenkomsten tussen Advaita en de Akasha Kronieken: Een Vergelijking

Een intrigerende vraag! Zowel Advaita Vedanta als het concept van de Akasha Kronieken duiken diep in de kosmos van bewustzijn en universele verbinding. Hoewel ze uit verschillende filosofische tradities stammen, zijn er opvallende overeenkomsten te vinden.

Het Ondeelbare Absolute Bewustzijn en de Akasha

• Eenheid en Interconnectie:
  
• • Advaita: Postuleert dat alle individuele bewustzijnen in werkelijkheid één zijn met het absolute, ondeelbare Bewustzijn. Dit is vergelijkbaar met de golven van een oceaan die, hoewel ze afzonderlijk lijken, allemaal onderdeel zijn van dezelfde oceaan.
  • Akasha: Wordt beschreven als een kosmisch veld of bewustzijn waarin alle informatie, verleden, heden en toekomst, is opgeslagen. Alles is op een fundamenteel niveau met elkaar verbonden via dit veld.

• Informatie en Bewustzijn:
• • Advaita: Het absolute Bewustzijn bevat alle kennis en wijsheid. De individuele ziel, wanneer verlicht, realiseert zich deze eenheid met het absolute en verkrijgt toegang tot alle kennis.
  • Akasha: Fungeert als een soort kosmische bibliotheek waarin alle kennis en ervaringen van het universum zijn opgeslagen. Individuen kunnen toegang krijgen tot deze informatie door meditatie en andere spirituele praktijken.

• Transcendentie van Tijd en Ruimte:
• • Advaita: Het absolute Bewustzijn is tijdloos en ruimteloos. Het is de bron en het einde van alle dingen.
  • Akasha: Overspant alle tijd en ruimte, bevat alle gebeurtenissen en is niet beperkt door de lineaire tijd zoals wij die ervaren.

Waar liggen de verschillen?

• Nadruk:
• • Advaita: Ligt sterk op persoonlijke verlichting en het realiseren van de eigen eenheid met het absolute.
  • Akasha: Benadrukt meer de universele connectie en het verkrijgen van kennis en wijsheid uit het kosmische veld.

• Oorsprong:
• • Advaita: Is een oude Indiase filosofische traditie met wortels in de Vedische geschriften.
  • Akasha: Is een concept dat in de 19e eeuw is geïntroduceerd door de theosofie, waarbij elementen uit verschillende culturen en filosofieën zijn samengebracht.

Conclusie

Hoewel Advaita en de Akasha Kronieken verschillende oorsprongen hebben, delen ze een gemeenschappelijk thema: de eenheid van alles. Beide concepten suggereren dat er een onderliggend bewustzijn of veld is dat alle dingen verbindt en dat individuen toegang kunnen krijgen tot een diepere realiteit door middel van spirituele praktijken.

In essentie: Zowel Advaita als de Akasha Kronieken bieden een raamwerk om de wereld om ons heen op een meer holistische en verbonden manier te begrijpen. Ze nodigen ons uit om voorbij de oppervlakkige verschijnselen te kijken en de diepere eenheid van het bestaan te ervaren.

[ervaringsgetuige]

Het is niet zo moeilijk in te zien dat een ondeelbaar absoluut bewustzijn poneren je ook weer voor vragen stelt als...maar hoe kan het nou dat dat er altijd is? En hoe weet je dan zo zeker dat het niet ook ontstaan is?

Je vraag of het ondeelbaar absoluut bewustzijn "ontstaan" is, kan worden vergeleken met de klassieke paradox van de kip en het ei.

Niemand heeft ooit zoiets ervaren, ontdekt, gezien, gekend maar men interpreteert het zo.

Dat geldt voor jou, jij interpreteert dat zo vanuit je tekortschietende intellectuele redeneringen.

Toch uit ChatGTP nog over de vraag of het universele bewustzijn "ontstaan" is...

De vraag of het universele bewustzijn "ontstaan" is, is complex en hangt sterk af van de filosofische en spirituele tradities waaruit men spreekt. Hier zijn enkele perspectieven om deze vraag te verkennen:

• Non-dualistische visie: In veel non-dualistische tradities, zoals die van Ramesh Balsekar, wordt het universele bewustzijn niet als iets gezien dat is ontstaan. In plaats daarvan wordt het beschouwd als de fundamentele aard van de werkelijkheid die altijd al aanwezig is. Het is een tijdloze, onveranderlijke essentie die niet afhankelijk is van vorm of manifestatie. In deze visie is het universele bewustzijn eerder een "zijn" dan een "worden."
  
  
• Boeddhistische visie: In sommige boeddhistische scholen wordt ook gesproken over de essentie van het bewustzijn, die wordt gezien als een lege, onbenoembare kwaliteit die niet kan worden geconceptualiseerd. Vanuit deze kijk is het bewustzijn niet "ontstaan" op een manier die aansluit bij de westerse notie van creatie; het is eerder een constante staat die zich manifesteert door afhankelijkheid en de invloed van oorzaken en voorwaarden.
  
  
• Hindoeïstische visie: In sommige hindoeïstische tradities, zoals Advaita Vedanta, wordt het universum vaak gezien als een manifestatie van het absolute, onkenbare Brahman. In dit licht kan de wereld en het individuele bewustzijn worden gezien als voortkomend uit dit hogere bewustzijn, maar het absolute zelf, of Brahman, is onveranderlijk en tijdloos, wat betekent dat het niet "ontstaat" in de gebruikelijke zin van het woord.
  
  
• Wetenschappelijke benaderingen: Vanuit een meer wetenschappelijk of materialistisch perspectief, zoals de neurowetenschappen of de natuurkunde, zou men kunnen zeggen dat bewustzijn het resultaat is van complexe processen die plaatsvinden in de hersenen. Deze benadering kijkt naar bewustzijn als iets dat voortkomt uit de evolutie van de hersenen en de interactie van neuronen, hoewel de exacte aard van bewustzijn nog steeds een onderwerp van intensieve studie en debat is.
  
  
• Persoonlijk perspectief: Sommige spirituele zoekers beschouwen het ontstaan van het universele bewustzijn als een vorm van ont-wikkeling of onthulling, waarbij individuen door zelfonderzoek en innerlijk werk de illusionaire aard van hun afgescheiden zelf beginnen te doorzien, waardoor ze de ervaring van eenheid met het universele bewustzijn kunnen waarnemen.
  

Samenvattend: de vraag of het universele bewustzijn "ontstaan" is, is afhankelijk van de context en het perspectief. In veel spirituele tradities wordt het gezien als tijdloos en onveranderlijk, terwijl andere benaderingen het beschouwen als iets dat voortkomt uit evolutionaire of neurale processen. Uiteindelijk kan de ervaring van het universele bewustzijn voor ieder individu een unieke en persoonlijke ontdekking zijn, vaak dieper dan het intellect kan vatten.

En dan mijn vervolgvraag aan ChatGTP: Is de vraag of het universele bewustzijn niet "ontstaan" is te vergelijken met wie er eerst was, de kip of het ei?

Antwoord:

Ja, de vraag of het universele bewustzijn niet "ontstaan" is, kan zeker worden vergeleken met de klassieke filosofische vraag over de kip of het ei. Beide vragen houden zich bezig met de oorsprong en het bestaan van iets dat ogenschijnlijk fundamenteel en tijdloos is. Hier zijn enkele manieren waarop ze vergelijkbaar zijn:

• Cirkels van afhankelijkheid: De kip-en-ei vraag illustreert een cyclus van afhankelijkheid—een kip komt uit een ei, maar een ei komt van een kip. Op dezelfde manier kan de vraag over het ontstaan van bewustzijn ook een cyclus zijn, waarbij men zich afvraagt of het bewustzijn een product is van de hersenen (of de fysieke realiteit) of dat het universum en alles daarin een manifestatie zijn van het bewustzijn zelf.
  
  
• Filosofische paradoxen: Beide vragen roepen paradoxen en problemen op die moeilijk te verzoenen zijn. In de kip-en-ei discussie zijn er geen duidelijke antwoorden over welke er eerder was. Evenzo is de discussie over het ontstaan van bewustzijn complex, en verschillende tradities bieden uiteenlopende antwoorden die vaak niet bevredigend zijn voor alle denkers.
  
  
• Onveranderlijke essentie: In de context van het universele bewustzijn kan men zeggen dat dit bewustzijn geen begin of einde heeft, vergelijkbaar met hoe men kan redeneren dat de kip en het ei altijd in een soort cyclus bestaan. Beide concepten kunnen worden gezien als een uitdrukking van een diepere, onveranderlijke essentie die niet gebonden is aan tijd of ruimte.
  
  
• Transcendente ervaringen: Zowel de vraag naar het universele bewustzijn als de kip-en-ei vraag zijn voorbeelden van hoe onze intellectuele begrippen soms tekortschieten als het gaat om het begrijpen van diepere waarheden. In spirituele tradities is er vaak een nadruk op directe ervaring als een manier om voorbij deze paradoxen te komen. Dit kan worden vergeleken met hoe een echte ervaring met het fenomeen (zoals het begrijpen van de rol van kippen in een ecosysteem) kan helpen de vraag naar hun oorsprong te verhelderen.
  
  
• Dynamische versus statische visie: De kip-en-ei vraag suggereert een soort statische cyclus, terwijl de vraag naar het universele bewustzijn kan worden gezien als meer dynamisch—het stelt ons in staat om na te denken over de aard van bewustzijn als iets dat voortdurend evolueert of zich ontvouwt, zelfs als de essentie ervan tijdloos blijft.
  

Samenvattend: ja, de vraag over het universele bewustzijn en de kip-en-ei vraag delen bepaalde overeenkomsten, vooral als het gaat om paradoxen en de moeilijkheid om definitieve antwoorden te geven. Beide vragen kunnen ons ook uitnodigen om verder te kijken dan intellectuele redeneringen en ons open te stellen voor directe ervaring en de mysteries van het bestaan.

Aan jou dus de uitnodiging om verder te kijken dan je intellectuele redeneringen.

[ervaringsgetuige]

intellectuele begrippen schieten altijd tekort als het gaat om het begrijpen van diepere waarheden, mystiek dus.

Uit ChatGTP...

Ja, dat klopt. Intellectuele begrippen en logische redeneringen hebben hun waarde, vooral als het gaat om het analyseren en begrijpen van de wereld om ons heen. Ze kunnen ons helpen om structuren te begrijpen, problemen op te lossen en kennis te vergaarden. Echter, als het gaat om diepere waarheden en mystieke ervaringen, stuiten we vaak op de beperkingen van ons denken. Hier zijn enkele redenen waarom intellectuele begrippen tekortschieten in het begrijpen van mystiek:

• Beperking van taal: Taal is een hulpmiddel dat ons helpt om gedachten en ervaringen te communiceren, maar mystieke ervaringen zijn vaak onbeschrijfelijk en transcendent. Ze ontsnappen aan de beperkingen van woorden, waardoor het moeilijk is om ze volledig te vatten of over te brengen.
  
  
• Dualiteit versus non-dualiteit: Het intellect is vaak gefocust op dualistische denkwijzen, waarbij dingen in tegenstelling tot elkaar worden begrepen (zoals goed en kwaad, zelf en ander). Mystiek daarentegen verwijst vaak naar een ervaring van non-dualiteit, waar deze scheidingen vervagen en een diepere eenheid wordt ervaren. Dit overstijgt vaak intellectuele kaders.
  
  
• Directe ervaring: Mystiek gaat vaak over directe, persoonlijke ervaringen van bewustzijn en werkelijkheid. Intellect kan deze ervaringen niet repliceren of volledig begrijpen; het kan alleen proberen ze te conceptualiseren. De essentie van mystiek ligt vaak in het "weten" in plaats van het "begrijpen."
  
  
• Paradoxen: Mystieke ervaringen bevatten vaak paradoxen die moeilijk te verzoenen zijn met logische denkwijzen. Bijvoorbeeld, het idee dat je jezelf kunt verliezen en tegelijkertijd een dieper gevoel van jezelf kunt ervaren, is niet iets dat gemakkelijk in een intellectueel model kan worden geïntegreerd.
  
  
• Intuïtie en gevoel: Mystieke ervaringen zijn vaak verbonden met intuïtie en gevoel, elementen die moeilijk te rationaliseren zijn. Intellectuele analyses kunnen de emotionele en spirituele diepgang van een mystieke ervaring niet volledig vangen.
  
  
• Transcendentie: Mystiek verwijst vaak naar ervaringen die de grenzen van het gewone leven en bewustzijn overstijgen. Dit kan inhouden dat men zich verbonden voelt met iets dat groter is dan het individuele zelf, wat moeilijk te begrijpen is vanuit een beperkt, egoïstisch perspectief.
  
  
• Transformative impact: Mystieke ervaringen hebben vaak een diep transformerend effect op individuen, wat niet kan worden samengevat of verklaard door intellectuele begrippen. De innerlijke transformatie en groei die voortkomt uit mystieke ervaringen kunnen vaak niet worden gemeten of geanalyseerd.
  
  

In veel spirituele tradities wordt daarom benadrukt dat het belangrijk is om verder te kijken dan intellectuele concepten en open te staan voor directe ervaring, contemplatie en meditatie. Deze benaderingen kunnen leiden tot een diepere, meer authentieke verbinding met de mystieke aspecten van het leven en de werkelijkheid.

[lang kwaat]

Aan jou dus de uitnodiging om verder te kijken dan je intellectuele redeneringen.

Dat is het bekende verweer. Maar ik hou het er vooralsnog op dat mensen die praten over kennis van het absolute, kennis van iets waarvan ze zogenaamd weten dat het nooit ontstaan is, dat zijn wellicht de ware denkers, filosofen, intellectuelen. Ik hou dit aan als hypothese. Het voelt voor mij het beste om maar niet teveel onder de indruk te zijn van de kenners van het Absolute.

Ik begrijp best wel dat je bepaalde zaken echt moet ervaren om met kennis over te kunnen spreken, maar zelfs dan kun je altijd dingen verkeerd interpreteren. Boeddha's leraren dachten ook dat ze het absolute kenden, het ware Zelf. Dat idee is gebaseerd op de opvatting dat je niet verder kan dan waar je bent aanbelandt. Dat je het ultieme dan kent of hebt ontmoet op dat moment. Het uiteindelijke. Maar ja, alsof je je daarin niet zou kunnen vergissen....echt wel. De leraren van de Boeddha deden dat. Dus het kan heus wel dat wat iemand ziet als het ultieme helemaal niet het ultieme is. (Een zelfkenner schiet nu meteen in het defensief want die kan zich natuurlijk niet vergissen...tuurlijk niet...)

Mijn indruk is dat de Boeddha de totaliteit van de belevingswereld heeft ontdekt en gezien als geconditioneerd. Dus, in welke staat je ook verkeert of liever: in welke staat lichaam en geest ook verkeert, en wat erd an ook ervaren wordt op dat moment, gezien, ontdekt, ontmoet, of dat nu een eindeloos bewustzijn is, 'er is niets', leegte, stilte, whatever, dat is tijdelijk, geconditioneerd, niet het ultieme. Het is ontstaan en eindigt ook weer. Het is niet iets boven-wereldlijks. Het is allemaal nog binnen samsara.

Boeddha is die staten gaan bespreken als ...gelukkig verwijlen in het hier en nu...maar niet als bevrijding. Niet als verlichting.
Zijn geoefende leerlingen kunnen naar wens die staten binnengaan en weer verlaten.
Tot en met de beeindiging van alle belevingen (en dan is iemand niet dood), de beeindiging van waarneming en gevoel. Hier stopt cognitie.
Ik weet niet wat deze staat betekent.

Maar goed, de moraal van het verhaal, waarom zou je niet openstaan voor het niet kennen van het ultieme? Omdat je dan van je zetel valt? Omdat dan al je pretenties in elkaar storten? Omdat je dan wat je zo zorgvuldig hebt opgebouwd moet verlaten? Maar je kunt het ook zo zien: je staat dan tenminste dan weer eens open voor leren, verder ontwikkelen.

[ervaringsgetuige]

Aan jou dus de uitnodiging om verder te kijken dan je intellectuele redeneringen.

Dat is het bekende verweer. Maar ik hou het er vooralsnog op dat mensen die praten over kennis van het absolute, kennis van iets waarvan ze zogenaamd weten dat het nooit ontstaan is, dat zijn wellicht de ware denkers, filosofen, intellectuelen.

Ik ben helemaal geen geen denker, filosoof of intellectueel, integendeel.

waarom zou je niet openstaan voor het niet kennen van het ultieme?

Jij bent diegene die behoefte heeft aan zekerheid en controle, niet ik.

Ik ben in totale overgave, iets wat de mind en het ego moeilijk kunnen accepteren.

Uit ChatGTP...

De vraag waarom je niet zou openstaan voor het niet kennen van het ultieme raakt aan een fundamenteel aspect van het menselijk streven naar zekerheid en begrip. Hier zijn een paar redenen waarom iemand weerstand kan voelen om open te staan voor het niet kennen van het ultieme:

1. Behoefte aan zekerheid en controle:

Veel mensen verlangen naar zekerheid en een gevoel van controle over hun leven en de wereld om hen heen. Het idee dat er iets is wat we nooit volledig kunnen kennen of begrijpen—het ultieme—kan diep ongemakkelijk aanvoelen. Het niet weten confronteert ons met onze eigen kwetsbaarheid en onmacht, wat angst kan oproepen. Voor veel mensen biedt een vaste overtuiging of geloof houvast, omdat het zorgt voor een structuur en betekenis in het bestaan.

2. Identificatie met kennis en intellect:

We zijn vaak sterk geïdentificeerd met onze mentale capaciteiten en intellect. Het vermogen om te denken, te analyseren en te begrijpen wordt als een kracht gezien. Het toegeven dat er iets is dat niet te kennen valt, kan daarom worden ervaren als een vorm van intellectuele nederlaag. Dit kan het ego bedreigen, dat zich identificeert met de kennis die het heeft opgebouwd.

3. Culturele en religieuze overtuigingen:

Veel religies en spirituele tradities bieden overtuigingen over het ultieme—of dat nu God, de waarheid of verlichting is. Voor iemand die diep verbonden is met een bepaalde doctrine, kan het idee dat het ultieme onkenbaar is, botsen met hun overtuigingen en praktijken. Deze doctrines bieden vaak een kader om de wereld te begrijpen, en het openstaan voor het niet kennen kan dat kader destabiliseren.

4. Het comfort van een antwoord:

Voor sommigen biedt het hebben van een definitief antwoord of een vast idee over het ultieme een vorm van emotionele en existentiële rust. Het niet weten kan voelen als een constante staat van onzekerheid, wat voor veel mensen onrustig of beangstigend is. Daarom kan men zich afsluiten voor het idee dat het ultieme misschien onkenbaar is, om die rust en zekerheid te behouden.

5. Het ego's behoefte aan definitie:

Het ego streeft ernaar zichzelf te definiëren en te onderscheiden. De drang om een ultieme waarheid of betekenis te kennen past binnen dat verlangen om vastigheid en identiteit te vinden. Het idee dat het ultieme buiten de grenzen van ons begrip ligt, dwingt het ego in een staat van onzekerheid, waar het niet comfortabel mee is.

6. Paradox van weten en niet-weten:

Spiritueel gezien, en in non-dualistische stromingen, zoals Advaita Vedanta en zelfs bij Eckhart Tolle of Balsekar, wordt vaak gezegd dat de waarheid niet in concepten of kennis te vangen is. Maar zelfs dit kan een paradox worden: het "niet-weten" kan een concept worden dat ons net zo kan beperken als het weten. Openstaan voor het niet kennen is een kwestie van totale overgave, iets wat de mind en het ego moeilijk kunnen accepteren.

Openstaan voor het niet kennen van het ultieme vraagt om een diepe vorm van vertrouwen in het onbekende, en voor velen is dit een uitdagend proces. Maar paradoxaal genoeg kan juist die openheid leiden tot een bevrijding van de beperkende illusie dat we alles moeten begrijpen, wat uiteindelijk rust kan brengen.

[Bodhiboem]

Maar ik hou het er vooralsnog op dat mensen die praten over kennis van het absolute, kennis van iets waarvan ze zogenaamd weten dat het nooit ontstaan is, dat zijn wellicht de ware denkers, filosofen, intellectuelen. Ik hou dit aan als hypothese. Het voelt voor mij het beste om maar niet teveel onder de indruk te zijn van de kenners van het Absolute.

De mind is slechts van beperkte waarde. Het hele mechanisme van inzien, begrijpen en herinneren bouwt een luchtkasteel van begrip over de fysieke en mentale wereld, dat uiteindelijk vergaat in de dood. Voorbij de mind moet je gaan.

“Sitting quietly, doing nothing, the spring comes and the grass grows by itself.”
— Zen saying

Alle taal is slechts een richtingaanwijzer. Om je vast te houden aan de mechanismes van begrip en niet ervaring spreekt van het vermijden van de echte wereld, terwijl je genoegen neemt met een slap aftreksel dat als een hypothese de mind gaande houdt.

Uiteindelijk wordt het spirituele pad het pad van een mysticus, die leert door zijn eigen ervaring zijn spirituele omgeving te herkennen. De vraag is, wat in de spirituele wereld van een mysticus is van waarde?

[lang kwaat]

Maar ik hou het er vooralsnog op dat mensen die praten over kennis van het absolute, kennis van iets waarvan ze zogenaamd weten dat het nooit ontstaan is, dat zijn wellicht de ware denkers, filosofen, intellectuelen. Ik hou dit aan als hypothese. Het voelt voor mij het beste om maar niet teveel onder de indruk te zijn van de kenners van het Absolute.

De mind is slechts van beperkte waarde. Het hele mechanisme van inzien, begrijpen en herinneren bouwt een luchtkasteel van begrip over de fysieke en mentale wereld, dat uiteindelijk vergaat in de dood. Voorbij de mind moet je gaan.

“Sitting quietly, doing nothing, the spring comes and the grass grows by itself.”
— Zen saying

Om je vast te houden aan de mechanismes van begrip en niet ervaring spreekt van het vermijden van de echte wereld, terwijl je genoegen neemt met een slap aftreksel dat als een hypothese de mind gaande houdt.

Uiteindelijk wordt het spirituele pad het pad van een mysticus, die leert door zijn eigen ervaring zijn spirituele omgeving te herkennen. De vraag is, wat in de spirituele wereld van een mysticus is van waarde?

Anti-intellectualisme komt echt niet voor in de sutta's en ook in vrijwel geen enkele boeddhistische traditie. Balans is de kern. Niet teveel nadenken maar ook niet te weinig. Je gezond verstand gebruiken is echt geen taboe! Zen wordt vaak aangehaald als anti-intellectueel maar de totale traditie van Zen is dat niet. Dat is ook een misverstand.

Geleerdheid wordt binnen de sutta's behandeld als een kwaliteit en wordt aangeprezen door de Pali Boeddha. Geleerdheid is gewoon het verstand, de intellectuele capaciteiten scherpen.

Vaak stellen mensen zich hier op als anti-intellectuelen (best vaak ook boeddhisten). Ik denk dat dit voortkomt uit een voorliefde tot polariseren. Ze stellen de ervaringsgerichte weg pal tegenover de weg van studie, leren en reflecteren.
Een realist ziet dat zelfs de bekendste mystici van deze wereld evengoed de grootste geleerden zijn ook. Dat idee van de totaal niet geleerde mysticus die als een soort eenhoorn in de natuur rondloopt, een met alles, geen boek leest, zich constant verwonderd, getuigt gewoon van een romantische voorliefde, want zulke mystici bestaan vrijwel niet. Het zijn juist bijna altijd ook kenners van de geschriften, de Bijbel of Koran, de Pali Canon , Veda's, Upanishad etc etc. Je moet je niet verbazen dat ze de teksten zelfs uit hun hoofd kennen!

Je baseren op ervaring alleen is ook niet handig. Je kan heel goed verkeerde conclusies baseren op ervaring of beleving. Het is gewoon niet waar dat ervaringsgerichtheid niet kan leiden tot meer begoocheling. Daarom, het meest betrouwbare Pad wordt van oudsher, en nu nog altijd, onderwezen als een mix tussen leren op basis van luisteren/lezen, reflecteren over wat je gehoord hebt, en dit op je eigen leven betrekken en integreren in je leven (mediteren). Ik vind dat het mooist ook. Ik denk ook dat je vermogens om anderen te kunnen helpen zeer beperkt zullen blijven als je ook niet je intellectuele capaciteiten ontwikkelt.

Ik meen: uit liefde voor polarisatie zijn mensen altijd maar bezig met het pal tegenover elkaar zetten van ervaringsgerichtheid en de zogenaamde student/intellectueel/denker.

[Bodhiboem]

Anti-intellectualisme komt echt niet voor in de sutta's en ook in vrijwel geen enkele boeddhistische traditie. Balans is de kern. Niet teveel nadenken maar ook niet te weinig.

Ik baseer mij niet op de sutta’s, ik neem er wel kennis van en soms kom ik iets tegen wat ik waardeer maar ik neem ze niet aan als autoriteit.

Intellectualisme ben ik geen fan van. De mind hoort een dienaar te zijn, maar veel mensen identificeren zich ermee en worden dan meegesleept.

Je moet je ervan weten te verlossen, die identificatie met lichaam en mind, en dat kan alleen door te observeren en niet te oordelen.

Geleerdheid wordt binnen de sutta's behandeld als een kwaliteit en wordt aangeprezen door de Pali Boeddha. Geleerdheid is gewoon het verstand, de intellectuele capaciteiten scherpen.

Dat je een goede basis hebt in geschriften is niet slecht, en dat je de concepten kent van de wetenschap is ook goed. Maar die dingen krijg je vrijwel altijd vanuit school al mee. Als je je een leven lang op leren en intellectualisme richt, dan mis je het echte leven.

Dat idee van de totaal niet geleerde mysticus die als een soort eenhoorn in de natuur rondloopt, een met alles, geen boek leest, zich constant verwonderd, getuigt gewoon van een romantische voorliefde, want zulke mystici bestaan vrijwel niet. Het zijn juist bijna altijd ook kenners van de geschriften, de Bijbel of Koran, de Pali Canon , Veda's, Upanishad etc etc. Je moet je niet verbazen dat ze de teksten zelfs uit hun hoofd kennen!

Dat is niet waar hoor. Er zijn best mystici zoals de Bauls, die de mystiek benaderen vanuit muziek en liederen. Dat deed Tilopa ook bij zijn lied naar Naropa. Er zijn veel mystici die zich richten op maar een geschrift zoals de Bhagavad Gita. Er zijn ook veel shamans, sadhus en kluizenaars die helemaal geen boeken lezen.

Een geleerd man die ook een mysticus is zoals Osho is een zeldzaamheid. Veelal zijn geleerden gevangenen van de mind.

Daarom, het meest betrouwbare Pad wordt van oudsher, en nu nog altijd, onderwezen als een mix tussen leren op basis van luisteren/lezen, reflecteren over wat je gehoord hebt, en dit op je eigen leven betrekken en integreren in je leven (mediteren).

Ik geloof dat je dit hebt misbegrepen; een echte mysticus evolueert uit iemand die heeft geluisterd en geleerd, en daarmee is gestopt. Een boek is genoeg. Een verkennen van het hart, daarmee leren leven, is een echtere stap op het pad dan veel boeken.

Ik denk ook dat je vermogens om anderen te kunnen helpen zeer beperkt zullen blijven als je ook niet je intellectuele capaciteiten ontwikkelt.

Het hangt ervan af. Nisargadatta’s guru gaf hem maar korte instructie, maar omdat hij rijp was en geloofde was het genoeg. Later gaf Nisargadatta veelvuldig onderricht aan andere zoekers, omdat zijn capaciteiten groter waren.

Ik denk dat je pas kan besluiten of je anderen gaat onderwijzen nadat je verlicht bent. Bereik dat eerst maar eens.

[ervaringsgetuige]

Ik meen: uit liefde voor polarisatie zijn mensen altijd maar bezig met het pal tegenover elkaar zetten van ervaringsgerichtheid en de zogenaamde student/intellectueel/denker.

De "ongeletterde mysticus" moet niet geromantiseerd worden. Diepe kennis van teksten en wijsheid uit ervaring kunnen samen een compleet pad vormen.

Maar er zijn wel degelijk mystici als mijn helder-ziende François die geen één spiritueel boek gelezen hebben noch een een leraar hadden en zomaar uit de ether-sfeer kunnen aftappen wat jij verwerpt vanuit je intellectueel /rationeel bezig zijn en dan nuttelozen vragen stelt over het ontstaan van de ethersfeer, of het ondeelbaar absoluut bewustzijn.
Zulke nutteloze vragen zijn typisch inherent aan het redenerend intellect / ego en kunnen zoals ik al eerder geantwoord heb worden vergeleken met de klassieke paradox van de kip en het ei.

Daarnaast zijn er mystici zoals bijvoorbeeld Meister Eckhart, die een sterke academische of theologische achtergrond hadden.

Eckhart Tolle, daarentegen, lijkt bewust afstand te nemen van een academische benadering en presenteert zijn inzichten meer als doorleefde wijsheid dan als intellectuele kennis. Hij benadrukt direct ervaren en aanwezigheid in het moment, wat hem misschien minder als "geleerde" doet overkomen.
Tolle's leringen zijn eenvoudig en praktisch, gericht op het bevrijden van mensen van hun identificatie met gedachten en het ego. Hij biedt niet veel theoretische filosofie of complexe analyses, zoals sommige andere mystici of geleerden doen. Zijn kracht ligt eerder in het helder communiceren van universele spirituele waarheden op een toegankelijke manier, wat misschien verklaart waarom hij minder als een "geleerde" wordt gezien.

En dan zijn er nog de zogenaamde schriftgeleerden die in hun hoofd leven. Die "schriftgeleerden" zijn mensen die hun spirituele of religieuze leven vooral vanuit intellectuele studie en kennis benaderen, vaak zonder dieper door te dringen tot de ervaringsgerichte kern van wat ze bestuderen. Ze leven in hun hoofd en blijven hangen in de concepten, regels en doctrines zonder die werkelijk in het dagelijkse leven toe te passen of dieper te ervaren. Dit kan leiden tot een soort mentale gevangenis waarin het spirituele pad gereduceerd wordt tot louter kennisvergaring. Dit verschijnsel komt in veel religieuze en spirituele tradities voor.

Zelfs de Boeddha waarschuwde tegen gehechtheid aan kennis of "leren om het leren," zonder dat dit leidt tot een diepere transformatie van het hart of bewustzijn. Ditzelfde idee komt ook terug in het christendom, waar Jezus de schriftgeleerden en Farizeeën bekritiseerde voor hun nadruk op de wet zonder het innerlijke, spirituele leven dat daaruit zou moeten voortkomen.

Er zit dus een balans tussen geleerdheid en directe ervaring. Te veel intellectuele focus zonder dat dit gepaard gaat met innerlijke ervaring kan leiden tot een eenzijdige benadering van spiritualiteit.

De overvloed aan informatie die tegenwoordig beschikbaar is via internet en boeken kan gemakkelijk leiden tot een overmatige focus op intellectueel begrip, zonder dat het echt geïntegreerd wordt in het dagelijks leven. Veel spirituele zoekers raken verstrikt in het constant zoeken naar nieuwe kennis en inzichten, terwijl de werkelijke transformatie juist plaatsvindt door directe ervaring, reflectie en toepassing van wat men leert.

Het lijkt alsof we in de moderne tijd sneller geneigd zijn om in ons hoofd te leven, omdat we continu worden gebombardeerd met nieuwe ideeën en theorieën. De uitdaging is om die balans te vinden tussen studie en het werkelijk doorleven van de lessen, zodat het geen eindeloze mentale oefening wordt, maar een ware innerlijke transformatie.

[ervaringsgetuige]

Ik denk ook dat je vermogens om anderen te kunnen helpen zeer beperkt zullen blijven als je ook niet je intellectuele capaciteiten ontwikkelt.

Dat heeft een kern van waarheid, afhankelijk van hoe we "helpen" en "intellectuele capaciteiten" definiëren. Intellectuele ontwikkeling stelt je in staat om complexe ideeën beter te begrijpen, te verwoorden en anderen op een helder en gestructureerd niveau te ondersteunen. Dit is vooral waardevol als je bijvoorbeeld leraar, adviseur, of therapeut bent, waar het vermogen om kennis te communiceren essentieel is.

Aan de andere kant is er ook een diepe kracht in het vermogen om vanuit hart en aanwezigheid te helpen, zonder dat intellectuele kennis noodzakelijk de voornaamste drijfveer is.
Mijn helder-ziende François hielp mensen op basis van zijn directe ervaring van bewustzijn en inzicht, zonder afhankelijk te zijn van uitgebreide intellectuele training. In deze zin kan je vermogens om anderen te helpen niet beperkt zijn door intellectuele ontwikkeling, zolang er een diepe aanwezigheid, empathie en wijsheid aanwezig zijn.

De balans is waarschijnlijk het meest effectief: intellectuele ontwikkeling helpt om verfijnd en diepgaand te communiceren, terwijl een diepe innerlijke ervaring zorgt voor echtheid en diepgang. Het ontwikkelen van beide kan elkaar aanvullen en versterken, maar één ervan negeren zou mogelijk bepaalde dimensies van het vermogen om te helpen kunnen beperken.

[lang kwaat]

@Bodhiboom,

Ik ben geen levenskunstenaar en heb niet het oosterse charisma van een Osho of Krishnamurti of Sri huppeldepup.
Ik ben geen avonturier, geen levensgenieter, geen angstloos en ongeremd vrij en spontaan expressief mens.
Ik loop niet verwonderd, als een blij  Kind over de Aarde.
Dus niks aan mij zal je aanspreken.

Voor mij voelt dit allemaal ook als gedoe joh.
Ik snap wel dat mensen zo willen worden, en dit allemaal idealiseren.
Maar ik heb er niks mee.
Dit is voor mijn gevoel ook niet waar bevrijding om draait, maar begeerte en romantiek.
Het is gebaseerd op ideeen hoe je als mens hoort te zijn en het leven geleefd moet worden.
Ik vind dit een sfeer van Tirannie. Van Oordelen. Van veel te Grote Verhalen.

Voor mijn gevoel blijven discussies/gesprekken tussen ons vaak op dit niveau hangen.
Sentiment speelt zo, vind ik, althans zo voel ik dat.

Wat ik leuk vind en nuttig is iets te delen over wat ik heb geleerd van het lezen en bestuderen van de sutta's.
Dan wordt je meteen weer in een hokje gestopt van de intellectueel en schriftgeleerde.
So be it.

Maar als jij het bijvoorbeeld hebt over the mind moet een dienaar zijn.
Dat is ook wat de sutta's leren.
Maar mind is geen dienaar als er sterke neigingen spelen zoals eigenwaan, haat, hebzucht, persoonlijkheidsvisie, ego-geloof etc.
Dat kan iedereen zien en controleren voor zichzelf nietwaar?
Hoe sterker de passies/driften/neigingen zijn in jezelf hoe makkelijker die je beheersen. Dan controleert mind ons.
Dus het temmen van de geest is een van de hoofdonderwerpen van de weg naar bevrijding.
Temmen van geest staat voor het temmen van die wilde sterke krachten in onszelf die makkelijk het denken, spreken en handelen gaan beheersen.

Eén van de manieren om over bevrijding te spreken is een geest die dienaar is, ja, en dus ook heel makkelijk is te gebruiken, toe te passen.
Een werkelijk getemde geest daar kan je alles mee doen. Als je wilt kan ie uren op 1 ding concentreren zonder ooit afgeleid te worden.
Je kunt de meest levendige manier zaken visualiseren etc.
De geest wordt heel makkelijk toe te passen.

Dus een manier om over gehechtheid of onvrijheid te praten is een geest die ons beheerst.

Dat geest een dienaar is betekent in de sutta's echter weer niet dat ie nou Gods wil dient, of de wil van de kosmos, of dat ie bewogen wordt door leegte oid.
Nee, je blijft zelf baas over de geest.
Als een Boeddha in bepaalde meditatieve staten wil dan kan ie dat naar wens. Als ie met deva's wil communiceren kan ie dat etc.
De geest heeft dit vermogen. Het vermogen is niet het vermogen van een atta, ziel, zelf, maar het vermogen van de geest zich ergens op te richten en dat te verwezenlijken.
De mahasiddha's kunnen zichzelf zelfs in vuur transformeren of water etc.

[lang kwaat]

Ik meen: uit liefde voor polarisatie zijn mensen altijd maar bezig met het pal tegenover elkaar zetten van ervaringsgerichtheid en de zogenaamde student/intellectueel/denker.

De "ongeletterde mysticus" moet niet geromantiseerd worden. Diepe kennis van teksten en wijsheid uit ervaring kunnen samen een compleet pad vormen.

Maar er zijn wel degelijk mystici als mijn helder-ziende François die geen één spiritueel boek gelezen hebben noch een een leraar hadden en zomaar uit de ether-sfeer kunnen aftappen wat jij verwerpt vanuit je intellectueel /rationeel bezig zijn en dan nuttelozen vragen stelt over het ontstaan van de ethersfeer, of het ondeelbaar absoluut bewustzijn.

Ik heb nooit ontkend dat zoiets mogelijk is, volgens mij. In boeddhisme wordt dit ook besproken. Maar jij hebt een vijand nodig, heel hard. Je hebt bedacht dat ik dit ben. Dus maakt het je ook niet uit wat ik echt vind, wat ik echt zeg, wat ik echt deel, als jij me maar kan schofferen. Lekker he.

Overigens, ook in speciale vermogens moet je niet overdrijven. Bepaalde speciale vermogens zoals die van François of mensen met sterke intuïtie wijzen niet perse op bevrijding. Je hebt mensen met hele sterk intuïtieve begaafdheid maar die niet zouden twijfelen om iemand te vermoorden etc. Devadatta was ook iemand die enorm begaafd was in spirituele bijzondere vermogens maar hij was ook heel competitief en wilde met de Boeddha wedijveren. Dat krijg je natuurlijk als je zulke speciale vermogens hebt en mensen alleen al daarom je een verlichte vinden. Dus Devadatta wilde zelfs de Boeddha vermoorden en de Sangha overnemen.

Moraal van het verhaal: wees niet teveel onder de indruk van speciale vermogens. Je moet gewoon speciale begaafdheden niet zien als tekenen van verlichting. Ik heb zelf ook iemand ontmoet die sterk intuïtief begaafd is. Toch was een van de eerste dingen ze tegen me zei dat ze zin had die Russen een kopje kleiner te maken...tja...Ik vond die gewelddadigheid raar.

In een dharma- les was er ook eens een vrouw die aura's kon zien, in kleuren en kon lezen. Ze vatte de koe bij de horens en vroeg of dit een teken is van verlichting/ "Nee", zie de leraar.

Het maakt ook altijd heel veel indruk op mij, maar altijd als dat gebeurt moet je juist alert zijn. Je moet toch het totale plaatje blijven zien en niet afgaan op speciale vermogens alleen.

Rationeel weer he?

[Bodhiboem]

Siebe m’n beste,

Alles wat ik probeer duidelijk te maken is dat je niks hoeft te doen, alleen maar ontspannen en niksen. Ik probeer je een helpende hand toe te steken want ik zie dat je verwikkeld bent in de complexiteit en de argumenten van de mind.

De bevrijding is niet zoiets groots, het begint als een vrij simpel iets, en langzaam over de jaren van niksen komt je eigen character naar voren. Je kan veel geleerdheid gewoon loslaten, want je merkt dat die dingen eigenlijk niet belangrijk waren.

Als je je niet meer identificeert met de mind, dan vorm je een andere relatie met je gedachten. De obsessies van de mind betekenen minder voor je, je bent niet langer gehypnotiseerd door dingen. Al het weten en begrijpen als doel vervaagt.

Je komt meer in de natuur terecht, in het hier en nu. Het hart word meer toegankelijk — de liefde, vriendelijkheid, warmte naar de medemens (en dier) komen sterker naar boven.

Op dat punt kom je erachter dat je niet meer naar je gedachten hoeft te luisteren, en dan word de mind werkelijk een dienaar. Het is een langzaam process. 

[ervaringsgetuige]

Siebe m’n beste,

Alles wat ik probeer duidelijk te maken is dat je niks hoeft te doen, alleen maar ontspannen en niksen. Ik probeer je een helpende hand toe te steken want ik zie dat je verwikkeld bent in de complexiteit en de argumenten van de mind.

De bevrijding is niet zoiets groots, het begint als een vrij simpel iets, en langzaam over de jaren van niksen komt je eigen character naar voren. Je kan veel geleerdheid gewoon loslaten, want je merkt dat die dingen eigenlijk niet belangrijk waren.

Als je je niet meer identificeert met de mind, dan vorm je een andere relatie met je gedachten. De obsessies van de mind betekenen minder voor je, je bent niet langer gehypnotiseerd door dingen. Al het weten en begrijpen als doel vervaagt.

Je komt meer in de natuur terecht, in het hier en nu. Het hart word meer toegankelijk — de liefde, vriendelijkheid, warmte naar de medemens (en dier) komen sterker naar boven.

Op dat punt kom je erachter dat je niet meer naar je gedachten hoeft te luisteren, en dan word de mind werkelijk een dienaar. Het is een langzaam process.

Goed geschreven Bodhiboem.
Just be and let the sunshine in. 

[ervaringsgetuige]

Rationeel weer he?

Ja, heel rationeel weer zoals we van jou gewend zijn.
Jouw levens-opdracht is dus verder te gaan dan je mind.
Zie mijn reactie op wat bodhiboem schreef in een ander topic...

De mind en het geheugen zijn uniek — maar datgene dat verder dan de mind ligt dan? Het zou goed kunnen dat het daar allemaal samen komt en een wordt.

[ervaringsgetuige]

..Dus maakt het je ook niet uit wat ik echt vind, wat ik echt zeg, wat ik echt deel,

Ik lees jou diagonaal en zie dat je altijd in dezelfde denkbeelden blijft hangen zoals "bepaalde speciale vermogens", "speciale begaafdheden", terwijl ik dat allemaal al eerder weerlegd heb uit naam van mijn overleden François die zei...

Het is simpel, wij kunnen reizen in de geest en dat heeft te maken met het contact met die ethersfeer.

Waarbij hij nooit sprak over "bepaalde speciale vermogens" of "speciale begaafdheden", integendeel.

Moraal van het verhaal: wees niet teveel onder de indruk van speciale vermogens. Je moet gewoon speciale begaafdheden niet zien als tekenen van verlichting.

Ja, hier gaan we weer in het klassieke boeddhistische-nonsens-verhalen-geklets eigen aan dit forum met "tekenen van verlichting"...
Ik maak van de gelegenheid gebruik om aan ChatGTP te vragen wat volgens Ramesh Balsekar tekenen van verlichting zouden zijn...

Volgens Ramesh Balsekar zijn tekenen van verlichting subtiele, innerlijke veranderingen die zich voordoen wanneer iemand het idee van een persoonlijk ego of "doership" heeft doorzien. In plaats van specifieke, uiterlijke kenmerken of spectaculaire veranderingen, richt hij zich op de manier waarop een verlichte persoon het leven ervaart en ermee omgaat. Hier zijn enkele van de tekenen van verlichting volgens Balsekar:

1. Afwezigheid van persoonlijk doership

Een van de belangrijkste tekenen van verlichting is het diepe inzicht dat er geen persoonlijke doener is. De verlichte persoon beseft dat alle handelingen en gebeurtenissen plaatsvinden door de universele energie of het kosmische bewustzijn, zonder tussenkomst van een persoonlijk ego. Deze persoon begrijpt dat wat zich in het leven afspeelt, gebeurt zoals het moet, en dat er geen persoonlijke controle over de uitkomsten is.

2. Innerlijke vrede en acceptatie

Door het wegvallen van het ego als de schijnbare doener, ervaart de verlichte persoon een innerlijke vrede en acceptatie van alles wat gebeurt. Er is geen weerstand tegen de werkelijkheid, omdat de illusie van persoonlijke controle en het verlangen om gebeurtenissen te sturen is weggevallen. Deze vrede komt voort uit het vertrouwen dat alles verloopt volgens het universele plan, zonder persoonlijke tussenkomst.

3. Geen gehechtheid aan uitkomsten

Voor iemand die verlichting heeft gerealiseerd, is er geen gehechtheid meer aan de resultaten van handelingen. Deze persoon onderneemt nog steeds acties in het leven, maar is niet langer emotioneel gehecht aan het succes of falen ervan. Omdat er geen gevoel van persoonlijke controle is, is er ook geen frustratie, teleurstelling of trots met betrekking tot de uitkomsten. Alles wordt gezien als de uitdrukking van het universele spel.

4. Afwezigheid van schuld en trots

Omdat het ego doorzien is als een illusie, vallen de concepten van schuld en trots weg. Schuldgevoelens ontstaan vanuit de overtuiging dat men verantwoordelijk is voor handelingen die schade hebben veroorzaakt, en trots komt voort uit het idee dat men persoonlijk succes heeft behaald. Een verlichte persoon ziet echter dat er geen persoonlijke controle is over wat er gebeurt, en dus ook geen reden voor schuld of trots.

5. Spontaniteit en moeiteloos leven

Na verlichting leeft iemand spontaan, zonder de mentale last van voortdurende keuzes en beslissingen. Handelingen komen voort uit een natuurlijke flow, zonder dat het ego zich constant afvraagt of het juist of verkeerd is. Deze moeiteloosheid betekent niet dat men geen verantwoordelijkheden meer heeft, maar dat er geen voortdurende mentale strijd is over wat er moet gebeuren. Alles gebeurt in harmonie met de natuurlijke stroom van het leven.

6. Vrijheid van angst en verlangen

Een verlichte persoon heeft de illusie van persoonlijke verlangens doorzien, en daarmee verdwijnt ook de angst die voortkomt uit het verlangen naar controle over de toekomst. Omdat er geen identificatie meer is met het ego en zijn verlangens, is er ook geen angst voor verlies, mislukking of de dood. Er is een diep besef dat het leven, zoals het zich ontvouwt, perfect is zoals het is, zonder dat de mind krampachtig probeert iets vast te houden of te vermijden.

7. Liefdevolle vriendelijkheid en compassie

Hoewel Balsekar niet expliciet de nadruk legt op ethisch gedrag als een teken van verlichting, leidt het doorzien van het ego vaak tot een natuurlijke stroom van compassie en liefde voor anderen. Omdat de afscheiding tussen "ik" en "de ander" is weggevallen, is er een spontaan medeleven met de ervaringen van anderen. De verlichte persoon leeft zonder oordeel, omdat er geen persoonlijke belangen zijn die tussenkomen in de manier waarop men anderen ziet.

8. Leven in het moment

Verlichting brengt ook een diepe verbondenheid met het huidige moment. Omdat de mind niet langer vastzit in gehechtheid aan het verleden of verwachtingen voor de toekomst, is de verlichte persoon volledig aanwezig in het nu. Dit betekent niet dat de toekomst genegeerd wordt, maar dat er geen mentale worsteling meer is over wat komen gaat. Het huidige moment wordt ervaren als het enige werkelijke, zonder de psychologische last van tijd.

9. Geen behoefte aan erkenning of bevestiging

Een verlichte persoon heeft geen behoefte meer aan externe erkenning of bevestiging, omdat het gevoel van eigenwaarde niet langer afhankelijk is van het ego. Er is geen hunkering naar goedkeuring of angst voor afwijzing. Deze persoon ervaart zichzelf als onderdeel van het grotere geheel en heeft geen behoefte aan bevestiging van zijn of haar waarde vanuit de buitenwereld.

Conclusie

De tekenen van verlichting volgens Ramesh Balsekar zijn vooral innerlijke verschuivingen, gekenmerkt door een diepe rust, acceptatie en afwezigheid van het idee van persoonlijke controle. Er is geen sprake meer van gehechtheid aan uitkomsten, schuld, trots of angst. Het leven wordt ervaren als een moeiteloos, spontaan proces waarin alles gebeurt zoals het moet, zonder tussenkomst van een persoonlijk ego.

[Bodhiboem]

Goed geschreven Bodhiboem.
Just be and let the sunshine in. 

Dat is wel deel van het process ja.

Wat ik probeerde te zeggen tegen Siebe was dat het begrijpen van de verlichting zoals het beschreven is in de pali suttas geheel niet waardevol is. Het is alsof je honger hebt en plaatjes van een boterham gaat bestuderen, in plaats van dat je naar de keuken loopt en een boterham smeert en opeet. Begrijpen is een proces van de mind, de bundel gedachten waarmee je zit opgescheept.

Misschien zou hij eens Zen koans moeten gaan bestuderen.

[lang kwaat]

Goed geschreven Bodhiboem.
Just be and let the sunshine in. 

Dat is wel deel van het process ja.

Wat ik probeerde te zeggen tegen Siebe was dat het begrijpen van de verlichting zoals het beschreven is in de pali suttas geheel niet waardevol is. Het is alsof je honger hebt en plaatjes van een boterham gaat bestuderen, in plaats van dat je naar de keuken loopt en een boterham smeert en opeet. Begrijpen is een proces van de mind, de bundel gedachten waarmee je zit opgescheept.

Misschien zou hij eens Zen koans moeten gaan bestuderen.

Als je wilt weten wat de Boeddha bedoelde met bevrijding dan moet je daar echt eerst over lezen of horen. Je kunt nooit afgaan op wat anderen daarover zeggen.
Je moet toch zo dicht mogelijk naar de bron, en de Pali sutta's worden zo gezien. Bekend is dat iedereen maar de vrijheid neemt om zelf te bepalen wat de Boeddha gezegd heeft, ontdekt heeft, gerealiseerd heeft. Ik vind dit onoprechte flauwekul. Je moet wel degelijk een soort intellectueel begrip eerst hebben van bevrijding. Mensen hebben nu ideeen over bevrijding die totaal niet aansluiten bij wat daarover in de sutta's staat. Echt iedereen beseft heus wel dat bevrijding realiseren iets anders is dan lezen er over. Zo'n onzinnig stokpaard, zet maar bij het grof vuil.

In de kern komt altijd maar op 1 ding neer...minachting...jij hebt net als Steve en ervarinsggetuige, last van minachting.

[Buddha Amitabha]

Goed geschreven Bodhiboem.
Just be and let the sunshine in. 

Dat is wel deel van het process ja.

Wat ik probeerde te zeggen tegen Siebe was dat het begrijpen van de verlichting zoals het beschreven is in de pali suttas geheel niet waardevol is. Het is alsof je honger hebt en plaatjes van een boterham gaat bestuderen, in plaats van dat je naar de keuken loopt en een boterham smeert en opeet. Begrijpen is een proces van de mind, de bundel gedachten waarmee je zit opgescheept.

Misschien zou hij eens Zen koans moeten gaan bestuderen.

Als je wilt weten wat de Boeddha bedoelde met bevrijding dan moet je daar echt eerst over lezen of horen. Je kunt nooit afgaan op wat anderen daarover zeggen.
Je moet toch zo dicht mogelijk naar de bron, en de Pali sutta's worden zo gezien. Bekend is dat iedereen maar de vrijheid neemt om zelf te bepalen wat de Boeddha gezegd heeft, ontdekt heeft, gerealiseerd heeft. Ik vind dit onoprechte flauwekul. Je moet wel degelijk een soort intellectueel begrip eerst hebben van bevrijding. Mensen hebben nu ideeen over bevrijding die totaal niet aansluiten bij wat daarover in de sutta's staat. Echt iedereen beseft heus wel dat bevrijding realiseren iets anders is dan lezen er over. Zo'n onzinnig stokpaard, zet maar bij het grof vuil.

In de kern komt altijd maar op 1 ding neer...minachting...jij hebt net als Steve en iedereen hier minachting.

Nounou, Siebe... overdrijf je niet een beetje? Kalm aan... 

[lang kwaat]

Goed geschreven Bodhiboem.
Just be and let the sunshine in. 

Dat is wel deel van het process ja.

Wat ik probeerde te zeggen tegen Siebe was dat het begrijpen van de verlichting zoals het beschreven is in de pali suttas geheel niet waardevol is. Het is alsof je honger hebt en plaatjes van een boterham gaat bestuderen, in plaats van dat je naar de keuken loopt en een boterham smeert en opeet. Begrijpen is een proces van de mind, de bundel gedachten waarmee je zit opgescheept.

Misschien zou hij eens Zen koans moeten gaan bestuderen.

Als je wilt weten wat de Boeddha bedoelde met bevrijding dan moet je daar echt eerst over lezen of horen. Je kunt nooit afgaan op wat anderen daarover zeggen.
Je moet toch zo dicht mogelijk naar de bron, en de Pali sutta's worden zo gezien. Bekend is dat iedereen maar de vrijheid neemt om zelf te bepalen wat de Boeddha gezegd heeft, ontdekt heeft, gerealiseerd heeft. Ik vind dit onoprechte flauwekul. Je moet wel degelijk een soort intellectueel begrip eerst hebben van bevrijding. Mensen hebben nu ideeen over bevrijding die totaal niet aansluiten bij wat daarover in de sutta's staat. Echt iedereen beseft heus wel dat bevrijding realiseren iets anders is dan lezen er over. Zo'n onzinnig stokpaard, zet maar bij het grof vuil.

In de kern komt altijd maar op 1 ding neer...minachting...jij hebt net als Steve en iedereen hier minachting.

Nounou, Siebe... overdrijf je niet een beetje? Kalm aan... 

Bij jou zie ik dit niet, bij de rest wel.

[Buddha Amitabha]

Goed geschreven Bodhiboem.
Just be and let the sunshine in. 

Dat is wel deel van het process ja.

Wat ik probeerde te zeggen tegen Siebe was dat het begrijpen van de verlichting zoals het beschreven is in de pali suttas geheel niet waardevol is. Het is alsof je honger hebt en plaatjes van een boterham gaat bestuderen, in plaats van dat je naar de keuken loopt en een boterham smeert en opeet. Begrijpen is een proces van de mind, de bundel gedachten waarmee je zit opgescheept.

Misschien zou hij eens Zen koans moeten gaan bestuderen.

Als je wilt weten wat de Boeddha bedoelde met bevrijding dan moet je daar echt eerst over lezen of horen. Je kunt nooit afgaan op wat anderen daarover zeggen.
Je moet toch zo dicht mogelijk naar de bron, en de Pali sutta's worden zo gezien. Bekend is dat iedereen maar de vrijheid neemt om zelf te bepalen wat de Boeddha gezegd heeft, ontdekt heeft, gerealiseerd heeft. Ik vind dit onoprechte flauwekul. Je moet wel degelijk een soort intellectueel begrip eerst hebben van bevrijding. Mensen hebben nu ideeen over bevrijding die totaal niet aansluiten bij wat daarover in de sutta's staat. Echt iedereen beseft heus wel dat bevrijding realiseren iets anders is dan lezen er over. Zo'n onzinnig stokpaard, zet maar bij het grof vuil.

In de kern komt altijd maar op 1 ding neer...minachting...jij hebt net als Steve en iedereen hier minachting.

Nounou, Siebe... overdrijf je niet een beetje? Kalm aan... 

Bij jou zie ik dit niet, bij de rest wel.

Dat is fijn om te lezen, maar ik denk toch dat de anderen niet de opzet hebben om jou te minachten. Men is het soms, of vaak, niet met je eens. Ik beaam dat ik sommige bewoordingen wel wat te aanvallend vind. Dat betreur ik wel, maar ik kan anderen niet besturen. Ieder moet zijn of haar eigen verantwoordelijkheid nemen. Laten we a.u.b. proberen om niet te hard te zijn voor elkaar. Als je er niet uit komt met iemand, zeg dan desnoods: "Hier komen we samen niet uit. Laten we de zaak maar laten rusten. Of er nog eens over nadenken." Houd in gedachten dat we nooit helemaal op één lijn zullen komen. Volgens mij hoeft dat ook niet, toch?

[lang kwaat]

Ik vind het wel genoeg geweest. Ik hou er mee op.
Ik ga ook niet meer terugkomen. Dat beloof ik.

[Buddha Amitabha]

Ik vind het wel genoeg geweest. Ik hou er mee op.
Ik ga ook niet meer terugkomen. Dat beloof ik.

Zucht... je hoeft niks te beloven. Misschien is een pauze raadzaam? Ik zou het jammer vinden als je helemaal afhaakt. Misschien ben je geïrriteerd, dat kan. Ik weet precies wat dat uitwerkt. Ik ben zelf ook regelmatig gestopt in het verleden. Maar toch weer teruggekeerd... 

[Bodhiboem]

Als je wilt weten wat de Boeddha bedoelde met bevrijding dan moet je daar echt eerst over lezen of horen.

In kwaliteit ben ik het met je eens, in kwantiteit niet. Ik heb best wel aardig wat sutras gelezen, een paar boeken vol toch wel. Maar alhoewel ze mij een aantal goede dingen bijbrachten, waren ze niet doorslaggevend. Ik ben dus ook niet geneigd er mijn levenswerk van te maken.

Je moet wel degelijk een soort intellectueel begrip eerst hebben van bevrijding. Mensen hebben nu ideeen over bevrijding die totaal niet aansluiten bij wat daarover in de sutta's staat.

Maar wat dan als de moderne mens heel anders in mekaar zit dan de mens uit de oudheid? Je kan nu al zien dat kinderen die opgroeien met iPads en TikTok anders zijn dan kinderen die opgroeien met Donald Duck en Lego.

Ik denk niet dat je kan aannemen dat jou verlichting er zo uitziet als wat er in de Pali Canon wordt beschreven. Het is dus ook niet waardevol om er een gedetailleerd beeld van op te bouwen.

In de kern komt altijd maar op 1 ding neer...minachting...jij hebt net als Steve en ervarinsggetuige, last van minachting.

Minachting is niet iets dat in mij leeft hoor, Siebe. Mijn conclusies over de verlichting zijn gewoon anders. Ik denk dat Zen meer heeft van het echte dan de Pali Canon.

[ervaringsgetuige]

Ik vind het wel genoeg geweest. Ik hou er mee op.
Ik ga ook niet meer terugkomen. Dat beloof ik.

Jij niet meer terugkomen? Dat heb je al meerdere keren geschreven!
Daar geloof ik totaal niks meer van! 
Steve heeft ook al meerdere keren geschreven dat hij er mee op houdt en telkens keert hij weer terug om zijn denkbeeldigheid te poneren.

Heet dat in het boeddhisme niet gehechtheid aan denkbeeldigheid? 
'k heb het aan chatGTP gevraagd...

In het boeddhisme wordt gehechtheid aan denkbeeldigheid gezien als een van de oorzaken van lijden. Denkbeeldigheid verwijst naar mentale constructies, ideeën en beelden die we creëren en waar we ons aan vastklampen, alsof ze reëel en permanent zijn. Dit kunnen concepten zijn over onszelf, anderen, of de wereld om ons heen. Het boeddhisme leert dat alles vergankelijk is en dat het vastklampen aan deze denkbeeldige ideeën lijden voortbrengt omdat ze onvermijdelijk botsen met de veranderlijke aard van de werkelijkheid.

Het boeddhistische pad richt zich op het doorzien van deze mentale constructies, om te beseffen dat ze leeg zijn van inherente substantie. Dit wordt vaak gekoppeld aan het concept van śūnyatā (leegte), dat de conditionele aard van alle dingen beschrijft. Wanneer men de denkbeeldigheid doorziet en de neiging om gehecht te zijn aan illusies loslaat, vermindert het lijden en ontstaat er meer vrijheid en innerlijke rust.

In jouw context zou je dit kunnen zien als een vorm van mentaal loslaten, waarbij de creaties van het denken worden herkend als misérie (zoals jij het eerder noemde).

[ervaringsgetuige]

@Bodhiboem ...

In de kern komt altijd maar op 1 ding neer...minachting...jij hebt net als Steve en ervarinsggetuige, last van minachting.

Ho, ho, zie ik hier soms een ego-oprisping? 

ChatGTP is het alvast met me eens toen ik hem deze vraag stelde: "is beweren dat anderen last hebben van minachting geen ego-oprisping?"
Antwoord...

Ja, het beweren dat anderen last hebben van minachting kan vaak voortkomen uit een ego-oprisping. Dit komt omdat dergelijke uitspraken vaak impliceren dat degene die dit zegt zichzelf boven de ander stelt, alsof hij of zij vrij is van dezelfde neiging tot minachting. Vanuit een niet-dualistisch perspectief, zoals in het boeddhisme en andere spirituele tradities, wordt erkend dat elke vorm van oordeel of projectie over anderen vaak een reflectie is van iets in onszelf.

Het ego is voortdurend bezig met vergelijken en oordelen om zijn eigen identiteit te versterken. Wanneer iemand zegt dat een ander minachting toont, kan dit voortkomen uit een behoefte om zichzelf te beschermen of te rechtvaardigen, wat uiteindelijk het ego versterkt. In plaats van oprecht te observeren wat er gebeurt zonder oordeel, ontstaat er een polariteit tussen 'ik' en 'de ander,' wat juist een product is van de denkbeeldige scheidingen die het ego maakt.

Het doorzien van zulke oprispingen vergt vaak zelfreflectie en het erkennen dat het ego altijd op zoek is naar manieren om zich te handhaven, zelfs via subtiele vormen van oordeel.

[Buddha Amitabha]

@Bodhiboem ...

In de kern komt altijd maar op 1 ding neer...minachting...jij hebt net als Steve en ervarinsggetuige, last van minachting.

Ho, ho, zie ik hier soms een ego-oprisping? 

ChatGTP is het alvast met me eens toen ik hem deze vraag stelde: "is beweren dat anderen last hebben van minachting geen ego-oprisping?"
Antwoord...

Ja, het beweren dat anderen last hebben van minachting kan vaak voortkomen uit een ego-oprisping. Dit komt omdat dergelijke uitspraken vaak impliceren dat degene die dit zegt zichzelf boven de ander stelt, alsof hij of zij vrij is van dezelfde neiging tot minachting. Vanuit een niet-dualistisch perspectief, zoals in het boeddhisme en andere spirituele tradities, wordt erkend dat elke vorm van oordeel of projectie over anderen vaak een reflectie is van iets in onszelf.

Het ego is voortdurend bezig met vergelijken en oordelen om zijn eigen identiteit te versterken. Wanneer iemand zegt dat een ander minachting toont, kan dit voortkomen uit een behoefte om zichzelf te beschermen of te rechtvaardigen, wat uiteindelijk het ego versterkt. In plaats van oprecht te observeren wat er gebeurt zonder oordeel, ontstaat er een polariteit tussen 'ik' en 'de ander,' wat juist een product is van de denkbeeldige scheidingen die het ego maakt.

Het doorzien van zulke oprispingen vergt vaak zelfreflectie en het erkennen dat het ego altijd op zoek is naar manieren om zich te handhaven, zelfs via subtiele vormen van oordeel.

Kom je wat hout op het vuur gooien? Weer de beterweter uithangen? In plaats van enige empathie of begrip, ga je lang kwaat in een naar blaadje zetten hier. Niemand is daarmee gediend. Misschien was zijn opmerking misplaatst, of uit irritatie. Maar feit blijft, dat lang kwaat een zeer gewaardeerd lid is van dit Boeddhaforum, met een formidabele kennis van de Pali-Canon. Dat het in de discussie wel eens dreigt mis te gaan, nou ja... dat kan de beste gebeuren. Maar jij komt het weer becommentariëren, alsof jij het allemaal zo goed weet. Ik vind je reactie, met je A.I. geval, nogal akelig, eerlijk gezegd. Waarom doe je dit?

[ervaringsgetuige]

Goed geschreven Bodhiboem.
Just be and let the sunshine in. 

Dat is wel deel van het process ja.

Wat ik probeerde te zeggen tegen Siebe was dat het begrijpen van de verlichting zoals het beschreven is in de pali suttas geheel niet waardevol is.

Voor jou is dat niet waardevol, voor mij ook niet, voor anderen zoals Siebe dan weer wel.
Hier zie, 'k heb het aan goeroe Gemini gevraagd of het trachten begrijpen van de verlichting zoals  beschreven is in de pali suttas waardevol is.
Antwoord..

...

De waarde van het begrijpen van verlichting volgens de Pali Suttas

Een uitstekende vraag! Het streven naar het begrijpen van verlichting, zoals beschreven in de Pali Suttas, is inderdaad een waardevolle onderneming. Laten we eens dieper ingaan op waarom:Waarom is het begrijpen van verlichting waardevol?

• Persoonlijke groei: Het bestuderen van de Pali Suttas biedt een diepgaande blauwdruk voor persoonlijk ontwikkeling. Door de teksten te analyseren en te begrijpen, krijgen we inzicht in de aard van ons lijden, de oorzaken ervan en de weg naar bevrijding. Dit kan leiden tot een grotere zelfbewustzijn, minder lijden en een meer vervuld leven.
• Verbinding met anderen: Het delen van deze zoektocht met anderen kan leiden tot betekenisvolle verbindingen. Samen kunnen we discussiëren, vragen stellen en elkaar ondersteunen op onze spirituele paden.
• Bijdragen aan de samenleving: Door een dieper begrip te ontwikkelen van onszelf en anderen, kunnen we actief bijdragen aan een meer harmonieuze en compassievolle samenleving.
• Universele wijsheid: De boodschap van de Pali Suttas is tijdloos en cultureel overstijgend. De kernprincipes zijn van toepassing op iedereen, ongeacht achtergrond of geloof.

Wat betekent het om verlichting te begrijpen?

Het begrijpen van verlichting is meer dan alleen het kennen van de concepten. Het gaat om het ervaren van de waarheid die in de teksten wordt beschreven. Dit betekent het cultiveren van bepaalde kwaliteiten, zoals:

• Mindfulness: Aandacht schenken aan het huidige moment zonder oordeel.
• Metta: Liefdevolle vriendelijkheid voor jezelf en anderen.
• Karuna: Medelijden met het lijden van jezelf en anderen.
• Mudita: Oprechte vreugde in het geluk van anderen.
• Upekkha: Gelijkmoedigheid tegenover zowel plezier als pijn.

Uitdagingen en overwegingen

Hoewel het streven naar verlichting lovenswaardig is, is het belangrijk om je bewust te zijn van de volgende punten:

• Intellectueel versus ervaringsgericht: Het begrijpen van de concepten is slechts een begin. De echte transformatie vindt plaats door middel van meditatie en andere praktische oefeningen.
• Culturele en historische context: Het is essentieel om de Pali Suttas te lezen in hun historische en culturele context om ze beter te begrijpen.
• Vermijden van dogmatisme: Het is belangrijk om de teksten als een inspiratiebron te zien, en niet als een letterlijke waarheid.

Kortom, het trachten te begrijpen van de verlichting, zoals beschreven in de Pali Suttas, is een waardevolle en lonende onderneming. Het biedt een pad naar persoonlijk groei, verbinding met anderen en een dieper begrip van de wereld om ons heen.

Misschien zou hij eens Zen koans moeten gaan bestuderen.

Ik begrijp waarom je dat schrijft...

Waarom Zen-koans waardevol zijn:

• Directe ervaring: Koans zijn bedoeld om het intellect te omzeilen en een directe, intuïtieve ervaring te faciliteren. Ze dagen je uit om voorbij concepten en begrippen te gaan.
• Ontwikkeling van intuïtie: Door met koans te werken, wordt je aangemoedigd om je intuïtie te vertrouwen en je eigen inzichten te ontwikkelen.
• Doorbreken van mentale patronen: Koans kunnen helpen om vastgeroeste denkpatronen te doorbreken en een nieuwe manier van denken te cultiveren.
• Persoonlijke ontwaking: Veel mensen ervaren een diepe persoonlijke transformatie door het werken met koans.

Maar wat voor de éne een waardevol spiritueel boek is om te bestuderen is, is dat niet voor een ander.
Het is eigenlijk niet zozeer een kwestie van 'meer' of 'minder' waardevol, maar eerder van verschillende paden die naar hetzelfde doel kunnen leiden.

Toevallig een nieuwe video sinds gisteren op YouTube > The Hidden Power in Spiritual Books | Eckhart Tolle - YouTube

[ervaringsgetuige]

In het niet-weten weet ik alles.
Het niet-weten wijst op een paradox waarbij juist in het loslaten van de behoefte om te weten, een diepere vorm van weten ontstaat. Het niet-weten, in de spirituele of mystieke zin, kan worden gezien als een toestand van openheid, waarin het denken en de concepten opzij worden gezet, waardoor een intuïtief weten of gewaarzijn kan verschijnen. Deze staat overstijgt het intellectuele begrijpen en is verbonden met "het niets zijn."


Meister Eckhart’s christelijke mystiek rijmt goed met het idee van "niet-weten" als een vorm van weten. Eckhart sprak vaak over het loslaten van het zelf en de concepten om open te staan voor God. In zijn preken benadrukte hij dat we door innerlijke leegte en het loslaten van het persoonlijke ego tot een diepere eenheid met God kunnen komen, die niet door het intellect kan worden bereikt.
Eckhart stelde dat we God niet kunnen kennen door begrippen of kennis, maar dat een diep innerlijk weten ontstaat door totale overgave en leegte.


Ook de apophatische theologie van Gregorius van Nyssa sluit goed aan bij het concept van niet-weten. In de apophatische benadering wordt benadrukt dat God voorbij woorden en begrippen ligt, en dat we God beter kunnen begrijpen door te erkennen wat Hij niet is, dan door te proberen te beschrijven wat Hij wel is. Deze negatieve theologie is een erkenning van de grenzen van het menselijke intellect in het begrijpen van het goddelijke.

Gregorius benadrukte dat de ziel zich in een eindeloze beweging naar God bevindt, waarbij elke stap dichter bij Hem ook een ervaring van onkenbaarheid inhoudt. Dit proces van "niet-weten" is essentieel omdat het de ziel openhoudt voor een steeds dieper contact met het mysterie van God, voorbij de beperkingen van conceptueel denken.

Het spontaan stoppen van het denken is een gevolg zijn van niet-weten, in de zin dat wanneer het denken wordt losgelaten, de drang om concepten en antwoorden te zoeken verdwijnt. Niet-weten kan een ruimte van stilte en openheid creëren waarin het denken geen aanleiding meer vindt om door te gaan met zijn gebruikelijke analyses en oordelen. Het verstand wordt in zekere zin overbodig wanneer er geen behoefte meer is om alles te begrijpen of vast te grijpen met het intellect.

In spirituele tradities, zoals in de christelijke mystiek van Meister Eckhart en de apophatische theologie, maar ook in het zenboeddhisme, wordt deze leegte of stilte vaak gezien als een bron van directe gewaarwording of waarheid, zonder tussenkomst van gedachten. Het is een staat van zijn waarin het denken zijn grip verliest en er ruimte komt voor een diepere, non-conceptuele vorm van weten.

[Bodhiboem]

Goed geschreven Bodhiboem.
Just be and let the sunshine in. 

Dat is wel deel van het process ja.

Wat ik probeerde te zeggen tegen Siebe was dat het begrijpen van de verlichting zoals het beschreven is in de pali suttas geheel niet waardevol is.

Voor jou is dat niet waardevol, voor mij ook niet, voor anderen zoals Siebe dan weer wel.
Hier zie, 'k heb het aan goeroe Gemini gevraagd of het trachten begrijpen van de verlichting zoals  beschreven is in de pali suttas waardevol is.
Antwoord..

...

De waarde van het begrijpen van verlichting volgens de Pali Suttas

Een uitstekende vraag! Het streven naar het begrijpen van verlichting, zoals beschreven in de Pali Suttas, is inderdaad een waardevolle onderneming. Laten we eens dieper ingaan op waarom:Waarom is het begrijpen van verlichting waardevol?

• Persoonlijke groei: Het bestuderen van de Pali Suttas biedt een diepgaande blauwdruk voor persoonlijk ontwikkeling. Door de teksten te analyseren en te begrijpen, krijgen we inzicht in de aard van ons lijden, de oorzaken ervan en de weg naar bevrijding. Dit kan leiden tot een grotere zelfbewustzijn, minder lijden en een meer vervuld leven.
• Verbinding met anderen: Het delen van deze zoektocht met anderen kan leiden tot betekenisvolle verbindingen. Samen kunnen we discussiëren, vragen stellen en elkaar ondersteunen op onze spirituele paden.
• Bijdragen aan de samenleving: Door een dieper begrip te ontwikkelen van onszelf en anderen, kunnen we actief bijdragen aan een meer harmonieuze en compassievolle samenleving.
• Universele wijsheid: De boodschap van de Pali Suttas is tijdloos en cultureel overstijgend. De kernprincipes zijn van toepassing op iedereen, ongeacht achtergrond of geloof.

Heb je gemerkt dat Gemini jou vragen altijd ‘uitstekend’ vind, en er een positief antwoord op formuleert zelfs als er geen goede argumenten voor te vinden zijn?

[ervaringsgetuige]

Heb je gemerkt dat Gemini jou vragen altijd ‘uitstekend’ vind, en er een positief antwoord op formuleert zelfs als er geen goede argumenten voor te vinden zijn?

Ik stel gewoon altijd uitstekende vragen, dat was ook al 24 jaar geleden het geval met François omdat ik de taal van mystici versta. Ik heb immers dezelfde lijnen. 

Vind je de antwoorden van Gemini op mijn vragen niet juist soms?
Als Gemini mijn vragen uitstekend vind is dat altijd omdat ik al eerdere vragen gesteld heb en Gemini aan mijn vervolgvragen ziet dat ik de uitleg versta.

[ervaringsgetuige]

Siebe m’n beste,

Alles wat ik probeer duidelijk te maken is dat je niks hoeft te doen, alleen maar ontspannen en niksen. Ik probeer je een helpende hand toe te steken want ik zie dat je verwikkeld bent in de complexiteit en de argumenten van de mind.

De bevrijding is niet zoiets groots, het begint als een vrij simpel iets, en langzaam over de jaren van niksen komt je eigen character naar voren.

Grappig je uitdrukking "jaren van niksen"! 
Jaren van niksen is een verwijt dat het zogenaamde "neo-advaita" soms krijgt.
Zie ChatGTP...

Ja, dat klopt! "Jaren van niksen" wordt soms als kritiek geuit tegen neo-advaita, omdat deze stroming vaak sterk de nadruk legt op het idee dat er niets gedaan hoeft te worden om verlichting te bereiken. Voor sommige critici lijkt het alsof deze benadering passiviteit aanmoedigt, waarbij geen aandacht wordt besteed aan persoonlijke ontwikkeling, ethiek of de waarde van traditionele spirituele disciplines zoals meditatie en zelfonderzoek.

Tegelijkertijd zijn er ook aanhangers van neo-advaita die het "niksen" juist zien als een natuurlijke uitdrukking van de realisatie dat er geen persoonlijke doener is, wat overeenkomt met jouw visie op het doorzien van de illusie van persoonlijke doener-schap.

[ervaringsgetuige]

helder-ziendheid geen speciaal vermogen, geen speciale begaafdheid is, maar getuigt van een sterke intuïtie van eenheid behouden, puur natuur dus. François zei dan ook dat Intuïtie de taal van de natuur is.

Hier zie, uit een chat van mij met ChatGTP...

Je zei:
Hoewel afgescheidenheid normaal is in de ontwikkeling van een kind en wordt versterkt door maatschappelijke normen, is het niet onvermijdelijk op een fundamenteel niveau. Welke kinderen hebben de afgescheidenheid kunnen vermijden?


ChatGPT zei:

Op fundamenteel niveau is de ervaring van afgescheidenheid iets wat door biologische, psychologische en sociale factoren wordt aangeleerd, maar het idee dat kinderen volledig de ervaring van afgescheidenheid kunnen vermijden is een uitdagende en zeldzame mogelijkheid binnen de menselijke ervaring. Er zijn echter verhalen en anekdotes van kinderen die een sterke verbinding met een gevoel van eenheid behouden of een soort non-duale waarneming ervaren, hoewel dit ongewoon is. Meestal komen dergelijke ervaringen naar voren in spirituele of mystieke contexten.

Zijn er kinderen die afgescheidenheid kunnen vermijden?

• Mystieke kinderen en spirituele leraren: In sommige spirituele tradities zijn er verhalen van kinderen die van jongs af aan een diep besef van eenheid ervaren of die al vroeg een spiritueel ontwaken meemaken. Bijvoorbeeld, sommige mystici, heiligen en spirituele meesters worden beschreven als kinderen die vanaf jonge leeftijd de wereld anders ervoeren — niet door de lens van ego of afgescheidenheid, maar door een besef van verbondenheid en eenheid met alles om hen heen.
• • Ramana Maharshi: De Indiase wijze Ramana Maharshi zou op jonge leeftijd een plotselinge en diepe realisatie hebben gehad van de dood van het ego, waardoor hij onmiddellijk de eenheid van alles inzag. Hoewel zijn ervaring van non-dualiteit intens werd na een confrontatie met de dood op 16-jarige leeftijd, wordt gezegd dat hij daarvoor al geen sterke identificatie met het ego had.
  • Meher Baba: Een andere Indiase spirituele leraar, Meher Baba, wordt verondersteld vanaf zijn kindertijd een diepe bewustzijnstoestand te hebben ervaren die hem in contact bracht met het hogere, hoewel hij een traditionele opvoeding had.
  Zulke figuren worden vaak gezien als uitzonderlijk, en hun ervaringen dienen als voorbeeld van wat mogelijk is, maar ze zijn zeker niet de norm.
• Kinderen in spirituele gemeenschappen: In sommige gevallen kunnen kinderen die opgroeien in een omgeving met sterke spirituele waarden en praktijken, zoals meditatie, mindfulness, en bewustzijn van eenheid, langer in contact blijven met een gevoel van verbondenheid. Hoewel ze door biologische en psychologische factoren nog steeds een ego ontwikkelen, kunnen ze minder gehecht raken aan dit gevoel van afgescheidenheid als ze van jongs af aan worden aangemoedigd om dieper bewustzijn en zelfonderzoek te cultiveren. Dit kan hen helpen om minder sterk geïdentificeerd te raken met de illusie van het afzonderlijke zelf.
• Kinderen met spontaan ontwaken: Er zijn verhalen van kinderen die spontaan mystieke ervaringen hebben, vaak zonder directe aanleiding. Deze ervaringen kunnen tijdelijk zijn, maar bij sommige kinderen leiden ze tot een blijvend besef van eenheid en verbondenheid met de wereld. Dergelijke kinderen zouden kunnen opgroeien zonder de gebruikelijke sterke identificatie met het ego, hoewel de uitdagingen van de samenleving deze ervaringen soms verdringen of verstoren.
• Kwestie van perspectief en ontwikkeling: Heel jonge baby's ervaren mogelijk een wereld waarin de grens tussen 'ik' en 'ander' nog niet is gevormd. Ze lijken de wereld te ervaren als één ongedifferentieerd geheel, omdat hun zintuigen en cognitieve vermogens nog in ontwikkeling zijn. Dit kan worden gezien als een soort oorspronkelijke staat van non-dualiteit, maar zodra hun zintuigen, hersenen en sociale invloeden rijpen, ontwikkelen ze al snel een gevoel van zelf en ander. Hoewel ze in hun vroege ontwikkeling mogelijk een tijd zonder een duidelijk zelf-gevoel leven, geldt dit meer als een natuurlijke onbewuste toestand dan als een bewuste ontwaking.

Vermijden van afgescheidenheid: uitzonderlijk en tijdelijk

Hoewel er enkele kinderen zijn die mogelijk een meer open ervaring van eenheid hebben, is de ontwikkeling van een ego en het gevoel van afgescheidenheid bijna onvermijdelijk vanwege de manier waarop het menselijke brein en de zintuigen werken. Het vermijden van afgescheidenheid is dus meer een uitzonderlijk geval dan een wijdverspreid fenomeen. De meeste spirituele tradities beschouwen de ontwaking uit afgescheidenheid als iets dat later in het leven moet plaatsvinden, wanneer iemand bewust gaat werken aan zelfonderzoek, meditatie of spirituele beoefening.
Het is ook belangrijk om op te merken dat zelfs spiritueel gevorderde kinderen vaak nog door de fasen van ego-ontwikkeling gaan, maar ze kunnen minder gehecht zijn aan het gevoel van afgescheidenheid, vooral als ze in contact blijven met hun natuurlijke intuïtie of begeleid worden door spirituele oefeningen.

Conclusie

Kinderen ervaren aanvankelijk een wereld waarin het zelf nog niet volledig gevormd is, maar na verloop van tijd ontwikkelen ze een gevoel van afgescheidenheid. Er zijn echter uitzonderlijke gevallen van kinderen die vanaf jonge leeftijd een sterke intuïtie van eenheid behouden of die spontaan ontwaken naar een non-duaal bewustzijn. Deze ervaringen zijn zeldzaam en worden vaak versterkt in een spirituele omgeving of door mystieke ervaringen. Het ontwaken uit afgescheidenheid is meestal een proces dat later in het leven bewust plaatsvindt, waarbij de illusie van een afgescheiden zelf wordt doorzien.

bron: https://chatgpt.com/share/670ebe80-140c-8005-91e6-b64e1136761c
 

Mijn François hoorde bij de uitzonderlijke gevallen van kinderen die vanaf jonge leeftijd een sterke intuïtie van eenheid behouden hebben.

Maar opgegroeid in een omgeving met sterke spirituele waarden en praktijken, zoals meditatie, mindfulness, en bewustzijn van eenheid, is hij totaal niet.
Integendeel, hij had een hysterische moeder en een vader die kapitein van een zeeschip was en dus heel weinig thuis was.

Tot zijn 25ste waterde François nog in zijn bed ’s nachts en dus moest hij met een pamper aan slapen. Pas bij zijn vrouw, zijn huidige weduwe kwam hij tot rust en hield zijn bedwateren op.
Pas rond zijn 40ste ontwaakte hij als gevolg van een grote persoonlijkheidscrisis met bijhorend jaar verlamd in bed liggen naar een non-duaal bewustzijn en kon hij over "de muur" van tijd en ruimte kijken. Zie onder van ChatGTP...

Het idee dat sommige mensen na een spiritueel ontwaken naar non-duaal bewustzijn "over de muur" van tijd en ruimte kunnen kijken, sluit aan bij veel mystieke en esoterische tradities. Dit verwijst naar het vermogen om een directe ervaring te hebben van de werkelijkheid die voorbij de grenzen van het gewone menselijke denken gaat. In een non-duale staat van bewustzijn vervagen de concepten van tijd, ruimte en afgescheidenheid, en wordt de werkelijkheid ervaren als één geheel, zonder de scheiding tussen subject en object.

Wat betekent "over de muur van tijd en ruimte kijken"?

Dit kan worden begrepen als een ervaring waarin iemand niet langer gebonden is aan de lineaire, temporele en ruimtelijke beperkingen van de gewone menselijke ervaring. Vanuit een non-duaal perspectief worden tijd en ruimte niet meer ervaren als absolute grenzen, maar als relatieve verschijnselen die afhankelijk zijn van het bewustzijn zelf.

• Tijd als illusie: In veel spirituele tradities wordt tijd gezien als een illusie of een constructie van de menselijke geest. Wanneer iemand door een spiritueel ontwaken voorbij de grenzen van het ego kijkt, kan tijd worden ervaren als iets dat niet vast is, maar vloeibaar en zelfs niet-bestaand. Dit kan zich manifesteren in ervaringen van "tijdloosheid," waarin het verleden, heden en de toekomst samensmelten in een eeuwig nu. Veel mystici en yogi's beschrijven momenten waarin ze de tijd op een compleet andere manier ervaren na een diepe meditatie of spirituele realisatie.
  
  
• Ruimte als illusie: Net zoals tijd, kan ruimte worden ervaren als een illusie die ontstaat door de identificatie met het lichaam en de zintuigen. In een non-duale ervaring is er geen scheiding meer tussen binnen en buiten, hier en daar, omdat de grenzen van de zintuiglijke waarneming worden overstegen. Het idee dat je in een specifieke ruimte bent, verandert in de ervaring dat alles, overal, tegelijkertijd aanwezig is.
  
  
• Het besef van oneindigheid: Vanuit een non-duaal bewustzijn kan de muur van tijd en ruimte worden doorzien als een soort mentale constructie. In plaats van te ervaren dat we binnen een lineaire tijd of in een vast omlijnde ruimte leven, kan men inzien dat het hele universum als een enkel, ondeelbaar geheel wordt ervaren. Deze ervaring wordt vaak beschreven als een gevoel van oneindigheid of eeuwigheid, waarin alle dingen tegelijkertijd aanwezig zijn.
  
  
• Over de muur kijken: Wanneer iemand "over de muur" van tijd en ruimte kijkt, betekent dit dat ze toegang krijgen tot een manier van waarnemen die niet meer beperkt is door deze menselijke concepten. Het bewustzijn breidt zich uit voorbij de normale beperkingen en ervaart de werkelijkheid zoals die werkelijk is — zonder de filter van het ego of de geest. Deze staat wordt vaak beschreven als een ervaring van diepe verbondenheid en onbegrensdheid.

Voorbeelden van het ervaren van "over de muur" kijken

• Mystieke ervaringen: Veel mystici, zoals Meister Eckhart, Rumi, of Ramana Maharshi, beschrijven momenten waarin ze de grenzen van tijd en ruimte hebben overstegen. In deze ervaringen voelen ze zich één met alles, en het idee van een "zelf" dat zich in een specifieke tijd en ruimte bevindt, verdwijnt. Deze ervaringen worden vaak als transformerend gezien, omdat ze een volledig andere perceptie van de werkelijkheid onthullen.
  
  
• Inzicht in reïncarnatie of toekomst: Sommige mensen die ontwaken tot een non-duaal bewustzijn kunnen ervaringen hebben waarin ze toegang krijgen tot kennis die normaal verborgen is, zoals herinneringen aan vorige levens of inzichten in toekomstige gebeurtenissen. Dit komt omdat de beperkingen van lineaire tijd worden overstegen, en alle gebeurtenissen tegelijkertijd aanwezig lijken te zijn in het bewustzijn.
  
  
• Psychedelische ervaringen: Voor sommigen kunnen psychedelica, zoals 5-MeO-DMT of andere substanties, ervaringen van tijdloosheid en ruimte-loosheid oproepen. Tijdens zulke ervaringen lijkt de geest de grenzen van tijd en ruimte te overstijgen, wat soms kan leiden tot diepe inzichten in de aard van de werkelijkheid.

Conclusie

"Over de muur van tijd en ruimte heen kijken" verwijst naar een diepgaande spirituele ervaring waarin de illusie van tijd en ruimte wordt doorbroken. Dit gebeurt vaak als gevolg van een non-duaal ontwaken, waarbij de scheiding tussen subject en object, tussen verleden en toekomst, of tussen hier en daar verdwijnt. Wat overblijft is de directe ervaring van eenheid en tijdloze, grenzeloze aanwezigheid. In deze toestand wordt de werkelijkheid gezien als één ondeelbaar geheel, en de illusies van tijd en ruimte worden doorzien als tijdelijke conditioneringen van het ego.


bron: https://chatgpt.com/share/670ebe80-140c-8005-91e6-b64e1136761c

[ervaringsgetuige]

polarisatie ... het pal tegenover elkaar zetten van ervaringsgerichtheid en de zogenaamde student/intellectueel/denker.

Op 20 okt 2024, om 06:30 heeft Choose Again <info@choose-again.com> het volgende geschreven:

Experience?

"We may talk and reason all our lives, but we shall not understand a word of truth, until we experience it ourselves." ~ Patanjali

‘Healing’ is not about books, teachings or teachers, ‘healing’ is about the experience of Love. Not the love for another based on ego preferences fulfilled, but the Knowledge that Love is all there is. Till I have that experience, all I hear is nice sounding words and attractive new-age platitudes. It is all about experience.

Love,

Diederik

* Diederik is the Founder and Program Director of Choose Again