Waar ik de laatste tijd achter ben gekomen is dat ik intern niet een erg gezonde mythologie hanteerde. Ik heb veel science fiction en fantasy boeken gelezen, films gezien, computer games gespeeld, en vaak was er sprake van een ‘groot slecht iets’ dat moest worden verslagen.
Maar dat strookt niet erg met de natuurlijke wereld, waar de mythologische verschijning draait om de lucht en de hemel, de dieren, het weer, de bergen, de zee. Een veel wijder leven, minder gefocust op het epische ideaal. Als je kijkt naar die mythologie dan word je veel rustiger.
Het heeft mij veel tijd gekost voor ik het kon zien, maar ik ben blij dat ik nog steeds een gevoel van wonderbaarlijkheid ervaar als ik lopend in het woud een wild hert tegen kom, of een vos.
