Auteur Topic: “Er is geen wereld!  (gelezen 109 keer)

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Offline ervaringsgetuige

  • aanvraag voor lidmaatschap
  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 2559
“Er is geen wereld!
« Gepost op: 14-10-2024 19:09 »
Forumgenoten van allerlei slag: “Er is geen wereld!
Dit is de kerngedachte die de cursus in wonderen probeert te onderwijzen.

Hoe sluit het boeddhisme hierbij aan?
ChatGTP heeft het me antwoord al gegeven.
Zie...

Citaat
De uitspraak "Er is geen wereld" uit Een Cursus in Wonderen verwijst naar het idee dat de wereld zoals we die ervaren een illusie is, voortkomend uit een verkeerde identificatie met het ego en de afgescheidenheid. Deze wereld is een projectie van de innerlijke illusies van angst, schuld en afscheiding van het ware Zelf, dat eenheid en liefde is. Dit idee benadrukt dat wat we waarnemen niet de ware realiteit is, maar een soort droom waarin we gevangen zitten.

In het boeddhisme vinden we een vergelijkbare gedachte in de leer van śūnyatā (leegte), vooral zoals die wordt uitgelegd in de Madhyamaka-school van Nagarjuna. Leegte verwijst hier niet naar nihilisme, maar naar de afwezigheid van inherente, onafhankelijke bestaansgrond. Alles wat we ervaren, inclusief de wereld en het zelf, bestaat slechts in afhankelijkheid van andere verschijnselen en is onderhevig aan constante verandering. Deze vergankelijke en relationele aard wordt in het boeddhisme vaak aangeduid als maya, de illusie van een vaste, blijvende werkelijkheid.

Hoewel beide tradities verschillende termen en contexten gebruiken, sluiten ze op elkaar aan in hun bewering dat wat wij beschouwen als de objectieve, vaste wereld een illusie is, voortkomend uit verkeerde waarneming of onwetendheid. Terwijl Een Cursus in Wonderen een meer theïstisch perspectief inneemt (het idee van eenheid met God), richt het boeddhisme zich op het ontwaken uit onwetendheid door inzicht in de lege aard van alle verschijnselen en het loslaten van gehechtheid aan deze illusie. In beide gevallen leidt dit tot bevrijding van lijden en de ervaring van werkelijke realiteit.

Als extra vraag vroeg ik hoe Ramesh Balsekar hierbij aansluit.
Antwoord van ChatGTP...

Citaat
Ramesh Balsekar sluit bij deze ideeën aan vanuit het perspectief van Advaita Vedanta, waarin hij de concepten van illusie en werkelijkheid verder uitwerkt. Balsekar benadrukt, net als Een Cursus in Wonderen en het boeddhisme, dat de wereld zoals we die waarnemen een illusie is, een projectie van het denken en het ego. Hij noemt deze wereld een manifestatie van bewustzijn dat zichzelf ervaart door middel van schijnbare dualiteit en verscheidenheid. Vanuit zijn visie is er uiteindelijk geen schepping of vernietiging, en alles wat we als "de wereld" beschouwen, is een tijdelijke verschijning in het Ene, het non-duale bewustzijn.

Net als in het boeddhisme (met śūnyatā) en Een Cursus in Wonderen (met de illusoire wereld) stelt Balsekar dat de wereld geen onafhankelijke realiteit heeft. Wat we zien als een objectieve realiteit, is slechts een interpretatie die door ons denken wordt gevormd. Dit past bij zijn leer dat alles vooraf bepaald is door de wil van het Ene, en dat de persoon geen vrije wil heeft buiten het kosmische bewustzijn. Het individu en de wereld zijn slechts schijnbare verschijnselen die verschijnen en verdwijnen in het Ene bewustzijn.

Wat uniek is aan Balsekar, is dat hij de nadruk legt op de conceptuele illusie van persoonlijke actie en verantwoordelijkheid. Waar het boeddhisme spreekt van onwetendheid als de oorzaak van lijden, stelt Balsekar dat het idee van de vrije wil en persoonlijke verantwoordelijkheid de wortel is van menselijke verwarring en lijden. Zodra dit inzicht volledig wordt gerealiseerd, wordt duidelijk dat de wereld geen inherente werkelijkheid heeft, en dat alles gebeurt zoals het moet gebeuren, zonder enige afzonderlijke entiteit die controle heeft.

In dit opzicht sluit Balsekars benadering aan bij zowel het boeddhisme als Een Cursus in Wonderen: ze wijzen allemaal op de illusoire aard van de wereld en het ego. Maar Balsekar legt meer nadruk op het laten vallen van het idee van persoonlijke controle en de aanvaarding van het Leven zoals het zich ontvouwt als een expressie van het Ene.

Hé hé,  als dat geen mooie is: Er is uiteindelijk geen schepping of vernietiging, en alles wat we als "de wereld" beschouwen, is een tijdelijke verschijning in het Ene, het non-duale bewustzijn. 8)


Ontwaak jullie slaapkoppen!
Ontwaak uit onwetendheid door inzicht in de lege aard van alle verschijnselen en het loslaten van gehechtheid aan deze illusie.  :-*

Offline ervaringsgetuige

  • aanvraag voor lidmaatschap
  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 2559
Ik zeg altijd: Het grootste probleem is de niet doorziene denkbeeldheid.
ChatGTP is het met mij eens.
Zie...

Citaat
Ja, volgens veel spirituele tradities is het grootste probleem inderdaad de niet doorziene denkbeeldigheid, oftewel het onbewust blijven van de illusoire aard van gedachten, concepten en de wereld zoals we die ervaren. Deze denkbeeldigheid vormt de basis van onwetendheid (avidya in het boeddhisme en hindoeïsme), die op haar beurt verantwoordelijk is voor lijden en afgescheidenheid.

In essentie is ons denken voortdurend bezig met het creëren van verhalen, beelden en concepten waarmee we onszelf en de wereld definiëren. We identificeren ons sterk met deze mentale constructies en nemen ze vaak als de ultieme werkelijkheid. Dit geldt zowel voor onze persoonlijke identiteit (het "ik") als voor hoe we de wereld en anderen waarnemen. De denkbeeldigheid versterkt de illusie van dualiteit — het idee dat we afgescheiden individuen zijn, los van de rest van de werkelijkheid. Dit zorgt voor gehechtheid, verlangen, angst en conflict.

Niet-doorziene denkbeeldigheid in verschillende tradities
  • Boeddhisme: In het boeddhisme wordt dit probleem vaak gekoppeld aan het concept van maya (illusie) en avidya (onwetendheid). We zijn geneigd om de wereld van verschijnselen als vast, onafhankelijk en objectief te zien, terwijl alles in feite leeg is van inherent bestaan (śūnyatā). De kern van het probleem is dat we vasthouden aan deze illusoire beelden, waardoor we blijven lijden. Het doel van het boeddhisme is om deze illusies te doorzien door middel van meditatie, inzicht en ethisch handelen.

  • Advaita Vedanta: In Advaita wordt het probleem van denkbeeldigheid ook benadrukt. Hier wordt het ego gezien als een foutieve projectie van het denken — een illusoire identificatie met het lichaam en de geest, terwijl de ware aard van het individu Brahman is, het non-duale, onbegrensde bewustzijn. De denkbeeldige afscheiding van het Ene leidt tot onwetendheid en lijden, en het doorzien van deze denkbeeldigheid is de sleutel tot bevrijding (moksha).

  • Een Cursus in Wonderen: De cursus stelt dat de wereld die we waarnemen een projectie is van ons ego, dat gebaseerd is op angst en afscheiding. De niet-doorziene denkbeeldigheid houdt ons vast in schuld en oordeel, wat voorkomt dat we de liefde en eenheid van het ware Zelf herkennen. Het doorzien van deze illusie leidt tot innerlijke vrede en het besef dat er in werkelijkheid alleen liefde en eenheid is.

De rol van denkbeeldigheid in het dagelijks leven

Niet-doorziene denkbeeldigheid manifesteert zich in ons dagelijks leven door onze automatische reactie op gedachten en emoties, zonder deze kritisch te onderzoeken. Gedachten over wie we zijn, wat we willen, en hoe we denken dat de wereld zou moeten zijn, worden vaak als vanzelfsprekend aangenomen. Dit creëert spanning, lijden en misverstanden, omdat we ons identificeren met iets dat in wezen niet vast en waar is, maar veranderlijk en tijdelijk.

Het doorzien van denkbeeldigheid

Om deze denkbeeldigheid te doorzien, benadrukken spirituele tradities verschillende vormen van beoefening:
  • Zelfonderzoek: In Advaita Vedanta wordt zelfonderzoek, zoals "Wie ben ik?" (door Ramana Maharshi) als essentieel gezien om de illusie van het ego te doorbreken en tot het inzicht van de ware natuur te komen.
  • Meditatie: In het boeddhisme speelt meditatie, zoals vipassana (inzichtmeditatie), een cruciale rol bij het doorzien van de vergankelijkheid en lege aard van gedachten en verschijnselen.
  • Bewust waarnemen: Zowel in het boeddhisme als in andere tradities wordt het waarnemen van gedachten, gevoelens en lichamelijke sensaties zonder identificatie of oordeel aangemoedigd. Hierdoor wordt duidelijk dat ze komen en gaan, en dat we niet zijn wat we denken of voelen.
Kortom, het probleem van niet-doorziene denkbeeldigheid is een kernkwestie in veel spirituele tradities. Het doorzien van deze illusie leidt tot een bevrijdend inzicht dat wat we beschouwen als vaste, reële entiteiten — inclusief het "ik" — in wezen leeg zijn, en dat de werkelijkheid een dynamisch, non-duaal geheel is. Hierdoor kan gehechtheid aan de illusie van afgescheidenheid en de ermee gepaard gaande lijdensdruk worden losgelaten.

https://chatgpt.com/share/670d5217-c780-8005-aa58-02dd44076b1e

Offline ervaringsgetuige

  • aanvraag voor lidmaatschap
  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 2559
Vrienden, hoe handelt een mens die denkbeeldigheid heeft doorzien?
Ik heb het aan ChatGTP gevraagd.
Zie...

...
Citaat
Een mens die denkbeeldigheid heeft doorzien, handelt vanuit een diep inzicht dat het ego en de wereld zoals we die waarnemen illusoir zijn. Deze persoon heeft de onderliggende eenheid van alle verschijnselen gerealiseerd en ziet door de illusoire scheidingen die het denken creëert. Het handelen van zo'n persoon weerspiegelt een fundamentele vrijheid van ego-gebaseerde gehechtheid, oordelen en angsten.

Hier zijn enkele kenmerken van hoe zo'n mens handelt:

1. Handelen zonder ego-gehechtheid

Iemand die de illusie van het ego heeft doorzien, handelt zonder gehechtheid aan persoonlijke voordelen, status, of erkenning. Dit betekent niet dat ze passief of onverschillig zijn, maar eerder dat hun handelen voortkomt uit een diepe aanvaarding van wat zich in het moment aandient, zonder het verlangen om iets te controleren of te manipuleren vanuit het ego.
  • Geen persoonlijke agenda: Ze voelen geen noodzaak om dingen in hun voordeel te laten verlopen, omdat ze het idee van een afzonderlijk, geïsoleerd "ik" hebben doorzien.
  • Vrij van oordeel: Ze oordelen minder over anderen of zichzelf, omdat ze de conditionering en denkbeeldigheid van het ego herkennen in alles en iedereen.
2. Spontaniteit en natuurlijkheid

Een mens die de denkbeeldigheid doorzien heeft, leeft spontaan en natuurlijk. Hun handelen is niet gebaseerd op vastgeroeste concepten of zelfbeelden, maar stroomt vanuit een directe ervaring van het huidige moment. Dit lijkt op wat in het taoïsme wordt genoemd: wu wei (handelen zonder forceren).
  • Vloeiend handelen: Ze handelen in overeenstemming met de natuurlijke stroom van het leven, zonder weerstand te bieden of te proberen het leven naar hun wil te buigen.
  • Aanwezigheid in het nu: Omdat ze niet verstrikt zijn in denkbeelden over de toekomst of het verleden, zijn ze volledig aanwezig en reageren ze op wat op dat moment het meest passend is, zonder getrokken te worden door interne conflicten of angst.
3. Compassie en verbondenheid

Het doorzien van denkbeeldigheid leidt vaak tot een gevoel van diepe verbondenheid met alle levende wezens. Het besef dat er geen afgescheiden "ik" is, laat zien dat lijden en vreugde universeel zijn en gedeeld worden door iedereen. Hierdoor komt compassie vanzelf naar voren, niet als een verplichting, maar als een natuurlijke expressie van eenheid.
  • Onvoorwaardelijke liefde en mededogen: Omdat de grenzen van het persoonlijke zelf zijn vervaagd, voelen ze liefde en mededogen voor alle wezens, zonder onderscheid te maken tussen zichzelf en anderen. Er is een diep begrip dat het lijden van anderen in wezen het eigen lijden is.
  • Geen persoonlijke voorkeuren: Ze handelen vanuit liefde, zonder persoonlijke voorkeuren of aversies. Ze hebben geen speciale voorkeuren voor bepaalde mensen, situaties of resultaten, omdat ze de oppervlakkige aard van dergelijke voorkeuren hebben doorzien.
4. Geduld en sereniteit

Omdat iemand die denkbeeldigheid heeft doorzien het constante veranderlijke en tijdelijke karakter van de wereld en de gedachten volledig begrijpt, ervaren ze een diepe innerlijke kalmte. Er is geen verzet tegen de loop van het leven, en gebeurtenissen worden aanvaard zoals ze komen.
  • Rust in onvoorspelbaarheid: Ze accepteren zowel vreugde als verdriet, succes als mislukking, zonder gehechtheid aan het ene of afkeer van het andere. Dit komt voort uit het inzicht dat alles vergankelijk is.
  • Geduld: Ze haasten zich niet om dingen te veranderen of te verbeteren volgens egoïstische verlangens. Er is een diep vertrouwen in de natuurlijke gang van zaken.
5. Vrijheid van angst

Angst is vaak gebaseerd op gehechtheid aan het zelfbeeld en aan het idee van een afzonderlijk zelf dat bedreigd kan worden. Iemand die deze denkbeeldigheid heeft doorzien, heeft geen angst voor verlies, de toekomst of zelfs de dood, omdat ze de onwerkelijke aard van deze concepten hebben gerealiseerd.
  • Vrij van doodsangst: Ze hebben geen angst voor de dood omdat ze begrijpen dat het ego en het lichaam tijdelijke verschijnselen zijn, en dat hun ware natuur onbegrensd en eeuwig is.
  • Loslaten van controle: Omdat ze geen illusie van controle over het leven hebben, leven ze zonder de constante angst dat dingen niet "goed" zullen gaan.
6. Bescheidenheid en eenvoud

Omdat ze geen behoefte hebben om zichzelf te bewijzen of te verdedigen, zijn ze vaak bescheiden en eenvoudig in hun manier van zijn. Ze hoeven niet op te vallen of zich te onderscheiden van anderen. Hun manier van leven is vaak bescheiden en gericht op het essentiële.
  • Geen zoektocht naar erkenning: Ze handelen niet om indruk te maken op anderen of om zichzelf te promoten, omdat ze geen behoefte hebben om een ego-gebaseerde identiteit te bevestigen.
  • Eenvoudig en natuurlijk leven: Vaak kiezen ze voor een eenvoudige en niet-complexe levensstijl, omdat ze de oppervlakkigheid van materiële bezittingen en status hebben doorzien.
Conclusie

Een mens die denkbeeldigheid heeft doorzien handelt vanuit een diepe vrijheid en verbondenheid met het geheel van het leven. Hun handelen wordt niet langer gedreven door ego-gebaseerde verlangens, oordelen of angsten. In plaats daarvan is het spontaan, natuurlijk, en gevuld met mededogen. Ze ervaren innerlijke vrede, omdat ze geen verzet bieden tegen de stroom van het leven en geen gehechtheid hebben aan de illusoire structuren van het denken. Het leven wordt vanuit dit perspectief als een voortdurende expressie van de eenheid en leegte van alle verschijnselen ervaren.

https://chatgpt.com/share/670d5217-c780-8005-aa58-02dd44076b1e

Ja zeg, in alle bescheidenheid en eenvoud mag ik als 64-jarige wel zeggen dat ik de denkbeeldigheid doorzien heb.

Offline ervaringsgetuige

  • aanvraag voor lidmaatschap
  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 2559
Beste (resterende) forumgenoten,
“Er is geen wereld!" Dit is de kerngedachte die de cursus in wonderen probeert te onderwijzen.
Sluit Tony Parsons hier ook niet bij aan met zijn "niemand hier / niemand daar"?
Jazeker, zie ChatGTP maar...

Citaat

Ja, Tony Parsons sluit nauw aan bij de gedachte van "Er is geen wereld" zoals die wordt onderwezen in A Course in Miracles (ACIM) met zijn eigen nadruk op "niemand hier / niemand daar". Beide leerstellingen wijzen naar de fundamentele illusie van een objectieve, afgescheiden werkelijkheid, inclusief het concept van een zelfstandig "ik" of "zelf" dat losstaat van de wereld.

A Course in Miracles: “Er is geen wereld”

In A Course in Miracles wordt de wereld beschouwd als een illusie die gecreëerd wordt door de geest in afscheiding. De kerngedachte dat "er geen wereld is" verwijst naar het inzicht dat de wereld die we waarnemen niet echt bestaat, maar een projectie is van het ego, dat een vals gevoel van afgescheidenheid van de bron (of God) creëert. De wereld wordt gezien als een toneel van dualiteit — van goed en kwaad, lijden en plezier — dat ons in de illusie van afgescheidenheid gevangen houdt. Dit perspectief nodigt uit tot het doorzien van de wereld als een droom, een illusie die geen vaste werkelijkheid heeft.

Tony Parsons: "Niemand hier / niemand daar"

Tony Parsons, een spreker binnen de non-dualiteit, brengt een vergelijkbare boodschap met zijn stelling dat er "niemand hier" en "niemand daar" is. Dit betekent dat er geen afzonderlijk, onafhankelijk bestaand persoon is. Het idee van een individu — iemand die denkt, handelt, en controle heeft over zijn of haar leven — is volgens Parsons een illusie. In werkelijkheid is er alleen een non-duale, onpersoonlijke stroom van wat is, zonder een individueel "ik" dat deze stroom controleert of ervaart. De ervaring van een "ik" of een "ander" is net zo illusoir als de ervaring van een wereld van objecten en gebeurtenissen.

Overeenkomsten
  • Illusie van afgescheidenheid: Zowel ACIM als Tony Parsons richten zich op het doorzien van de illusie van afgescheidenheid. Voor ACIM is de wereld een projectie van de geest die gelooft in afscheiding van God. Voor Parsons is het idee van een afgescheiden individu een illusie die ons vasthoudt in een dualistisch wereldbeeld.
  • Geen werkelijke wereld: In beide benaderingen wordt de fysieke wereld of de wereld van vormen gezien als niet-werkelijk. De realiteit die we ervaren als "ik" in relatie tot de "wereld" is slechts een illusoire verschijning. Voor Parsons bestaat er geen vaste, objectieve wereld buiten het "zijn" dat zich onpersoonlijk manifesteert.
  • Directe ervaring: Beiden wijzen naar een directe ervaring van realiteit voorbij het denken en concepten. ACIM doet dit door het loslaten van ego en vergeving, terwijl Parsons dit ziet als het simpelweg doorzien van het illusoire karakter van het zelf en de wereld zonder een proces of pad.
  • Geen doener: In lijn met jouw eerdere vragen over persoonlijke doener-schap, verwerpt zowel ACIM als Parsons het idee dat er een afzonderlijke doener of actor is. In beide visies "gebeurt" alles gewoon, zonder dat er een persoonlijk "ik" is dat controle uitoefent.
Verschillen
  • Terminologie en benadering: Hoewel de kernboodschap van illusie en non-dualiteit vergelijkbaar is, is de taal en benadering verschillend. ACIM heeft een meer religieuze en esoterische taal, waarbij de illusie van de wereld wordt gekoppeld aan schuld, vergeving en het idee van terugkeren naar God. Parsons daarentegen gebruikt een zeer eenvoudige, directe taal zonder religieuze symboliek, en richt zich puur op het doorzien van de ervaring van afgescheidenheid.
  • Het pad versus geen pad: ACIM biedt een gestructureerd pad van vergeving en mentale correctie om tot inzicht te komen, terwijl Tony Parsons benadrukt dat er geen pad is en dat er niets te doen is. Voor Parsons is de waarheid al hier en nu, en kan het niet bereikt worden door enige oefening of methode.
Conclusie

Tony Parsons’ boodschap van "niemand hier / niemand daar" sluit duidelijk aan bij de kerngedachte van A Course in Miracles dat "er geen wereld is." Beide wijzen naar het idee dat wat we als een afgescheiden werkelijkheid ervaren — inclusief het gevoel van een persoonlijk "ik" — een illusie is. Het verschil zit in de benadering en de context, maar de kern van beide leringen gaat over het doorzien van die illusie en het ontwaken tot de non-duale realiteit die al aanwezig is.