11
spiritualiteit divers / Re: Godsdienst en Dhamma
« Laatste bericht door Steve Gepost op Gisteren om 19:15 »Mijn indruk is dat waarschijnlijk boeddhisten misschien wel altijd hebben gesteggeld over de aard van dat weten-in-potentie, dat gewaarzijn, ripga.
Ik meen te zien dat de theravadisten er iets individueels van maken. Het blijft bij hen allemaal gewoon binnen de grenzen van het persoonlijke, het individuele. De individuele stroom.
Het wordt niet gezien als een soort basis of licht of helderheid dat alles en iedereen doordringt denk ik.
Dat hoeft ook niet. De ingang van de Boeddha was wel degelijk het individuele. Je kan niet anders als daar beginnen.
Ik denk dat Mahayana hier geen reactie op is, maar eerder een reactie op een te extreme interpretatie hiervan die in de tijd was ontstaan en waar Mahayana wel een reactie op was. Een extreme interpretatie waarbij bevrijding nastreven iets egoïstisch werd. Daardoor is men in het Mahayana de nadruk gaan leggen op iets veel ruimers dan het individuele, om het egoïstisch nastreven ervan voor jezelf te doorbreken. Het verklaart ook veel meer, iets waar de Boeddha ook niet echt mee bezig was: niet begrijpen hoe het zit, maar bevrijding.
Op dit moment is het wel goed die verklaringen te hebben, die toch een boeddhistische inslag hebben, om te begrijpen waar al die Adavaita slogans eigenlijk op slaan, maar dan meer vanuit een boeddhistisch perspectief. Er dus open voor te kunnen staan, maar ook de gevaren er van in te zien: er visies van te maken waar men gehecht aan gaat geraken.
Eigenlijk hou ik wedergeboorte zelfs voor onmogelijk als er niet zoiets zou zijn want hoe kan wedergeboorte plaatsvinden in alleen maar lege ruimte?
Inderdaad.
Ik vind het ook beter passen in de Pali suttas over het stabiele. Want wat zou anders dat stabiele moeten zijn?
En om daar niet aan gehecht te geraken, te voorkomen dat dit stabiele tot iets te maken dat je individueel kan vergaren, wat je dan zou hebben en anderen niet, is Mahayana dat stabiele als niet-individueel gaan omschrijven, als iets dat achter alles en iedereen zit, alles doordringt en dus niet individueel te maken is.
Maar ik heb er hooguit wat gevoel voor, geen weten.
Dat is helemaal prima, ik geloof ook niet dat zoiets te weten is. Ik heb er ook geen weten van hoor. Het smaakt gewoon alsof het een manier van beschrijven is die dicht bij komt bij wat niet te beschrijven is.