Boeddha Forum

dag Hawarden,

Je bent gezond, gelukkig,
waardeert het leven
en je voelt je verbonden
Dat ziet er goed uit.
Zo kijk ik er naar.

Ik zou gewoon op deze voet doorgaan.
En zou me verder geen nodeloze zorgen op de nek halen.
Das toch helemaal niet nodig...

De teksten benadrukken de vriendschap met een edele vriend, dus iemand die bekend is met het boven-wereldlijke pad en je daarin kan introduceren. Er zijn in de sutta's zeker verslagen dat mensen door luisteren naar de Boeddha (of anderen edelen) tot inzicht kwamen en het dhamma-oog opende. Het is zelfs zo dat het omgaan met en bezoeken van edelen en het luisteren naar hen woorden, ook als een voorwaarde wordt gezien voor stroom-intrede. 

-Welke vier factoren leiden naar stroom-intrede? Omgaan met superieure mensen (dit zijn edelen), de ware Dhamma horen, zorgvuldige aandacht, oefenen overeenkomstig de Dhamma (SN55.50, DN33§1.11(13)).

Lal benadrukt dat het bij superieure mensen gaat om mensen wiens dhamma-oog al geopend is. Andere mensen kunnen wel les geven maar hun lessen missen de kracht om echt veel effect te sorteren. Kennelijk komt er iets mee van de edelen in hun onderricht, misschien een helderheid/klaarheid, die ook andermans ogen kan openen. Gewone leraren missen deze kracht nog.
Lal benadrukt ook erg dat het gaat om het horen van de ware Dhamma, en er is ook onware Dhamma, volgens hem, en trouwens ook volgens de teksten.

Als het om het edele achtvoudige pad gaat, behoren de eerste twee factoren tot de wijsheidspoot van het Pad: juiste visie (ook wel vertaald als juist begrip) en juiste intentie.

Juiste visie (wereldlijk) kun je niet echt goed zelf ontwikkelen, denk ik, want wie heeft nou spontaan bijvoorbeeld de visie van wedergeboorte en al die bestaansvormen of van een gandhabba in paralowa? De wereld is veel uitgebreider dan wij denken en waarnemen, en er wordt gezegd dat alleen een Boeddha kan die veel wijdere wereld onthullen en openbaart dat aan wezens. Veel teksten geven dat aan...de Boeddha openbaart een wereld met zijn deva's, Brahma's, mara's, etc.

Juiste intentie ligt ook erg lastig denk ik. Kijk maar naar onze discussie over geweld of vijandigheid of boosheid. Wie verdedigt niet het belang daarvan? Allemaal zijn we geneigd wel degelijk geweld, vijandigheid, boosheid, agressie etc. goed te praten. Als iemand onze belangen bedreigd, dan...dan mogen we best even vergeten wat de Boeddha onderwees. Dat de Boeddha onderwijst dat we afstand dienen te doen van meedogenloze neigingen, vijandige neigingen, boosaardige gedachten, wellustige gedachte, is dat nou iets wat een mens zonder luisteren vanzelf wel uitzichzelf zou doen? Eenn Boeddha ziet de nadelen er van. Wij niet. Hooguit de nadelen in dit leven maar niet de nadelen die deze onheilzame intenties hebben na de dood voor degene die ze had.

Ook de wijsheid die bij inzicht-meditatie speelt "dit is niet van-mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf" komt denk ik ook niet zo makkelijk spontaan in iemand op.
Misschien kan iemand zich niet identificeren met het lichaam, maar dan wel weer met geestelijke aspecten zoals gevoelens, herinneringen, voorstellingen, andere mentale formaties en bewustzijn, vinnana, het hele cognitieve proces. Maar de Boeddha leert juist noch met lichaam noch met geest te identificeren en deze ook niet te zien als je bezit, als iets wat je hebt. Wie komt hier op?

Ik zie het zo dat de eerste stap van wijheid
begint met het gebruiken van je gezond verstand

dat verstand gebruik je
om  begrip te verkrijgen
via luisteren en lezen
en wat mij betreft is dat niet alleen luisteren naar-  en lezen van anderen,
maar gaat dat gepaard aan het beluisteren en lezen van je eigen leven,
het leven van anderen en wat je ziet van het leven in het algemeen

als je daar dan op een gegeven moment
iets van snapt, inziet,aha,dat het doordringt, je beseft het,je weet het,
dan is dat een stukje wijsheid dat verworven, ontwikkelt is
 

Ramses Shaffy — Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
https://youtu.be/HThgAQksAjI

Citaat van: Bodhiboom op 23-05-2020 23:03

 Als ik naar de beschrijvingen kijk van wat er gebeurt als je een arahant word dan klinkt dat grotendeels niet positief. Bevrijd ja leuk, uitdoven wat minder.

Wanneer men het wil beoordelen moet men het wel in de juiste context zien.
Voor te beginnen moet je al je ware aard ingezien hebben.

Wat bedoel je hier mee?

Als je je ware aard nog niet hebt ingezien, moet je je ook niet teveel bezighouden met concepten zoals uitdoven als het je in de war brengt. De bedoeling van spiritualiteit is toch juist om je te inspireren, maar het is gewoonweg onmogelijk dat alle teksten of concepten je op dezelfde wijze kunnen inspireren.
Of je nu je ware aard hebt ingezien hebt of niet, de middenweg volgen is altijd juist. tegelijkertijd menselijk, in overeenstemming met je menselijke aard en tegelijkertijd realistisch, binnen jou mogelijkheden vallend.

Er is een verschil tussen " achter genot aanlopen" en "genieten".
Maar ik denk dat iedereen voor zichzelf ook moet erkennen dat we er ook  achter aan kunnen  lopen, en daar kunnen we mee beginnen om ons van te onthechten. Ik denk niet dat het nuttig is om te denken dat we onze blinde wilde natuur de baas zijn. Die natuur heeft andere doelstellingen.

Helemaal mee eens.

En als we binnen de middenweg blijven, dan blijkt dat onthechten voor een mens enkel met vallen en opstaan kan. Van sommige zaken kunnen we ons makkelijk onthechten, en van andere zaken blijft het een leven lang een gevecht. Maar integreren we de beoefening in voldoende mate in ons leven, dan hebben we de negatieve lijdensspiraal doorbroken. We zijn er nog lang niet, maar we zijn wel op weg. De ommekeer is bezig.

Mooi.

Ik denk ook dat heel veel afhangt van hoe de zaken worden vertaald en begrepen. Neem het effect van vipassana. Dat wordt in de sutta's beschreven als het afzwakken en verdwijnen van hartstocht of passie. Dat klinkt heel veel mensen al niet zo positief in de oren, want wij zien passie als iets positiefs. Als je passie hebt voor fietsen dan heb je ook de zorg om die goed te repareren, geen slordig werk af te leveren, je vindt het leuk om aan fietsen te werken etc. Je ervaart het niet allemaal als een last. En bij zo iemand biedt je je fiets veel liever aan dan bij iemand voor wie het gewoon maar een baan is. Passie, hartstocht zien we vaak als iets positief, nietwaar?
Dus ja, is dan het afzwakken en beeindigen van hartstocht of passie iets positiefs? Als je dit begrijpt als het afzwakken en verdwijnen van de zoekende geest, de onrustige geest, die dan weer eens hierin, dan weer eens daarin zijn heil zoekt, altijd maar die dwingende opgejaagde rusteloosheid in jezelf, die hartstocht, dan klinkt het al heel anders. Dan voel je aan dat het juist wel iets positiefs is want dat gejakker in jezelf, die dwingende rusteloosheid kun je missen als kiespijn, nietwaar?

Ik denk dat dit ook geldt voor het uiteindelijke doel van de Dhamma, Nibbana, alleen is daarvan het euvel dat er vrijwel niemand is die hier iets uit eigen ervaring over kan vertellen. In de loop der jaren zijn er allerlei invullingen ontstaan over wat het uiteindelijk doel van de Dhamma is. Hier worden een aantal beschreven:
https://boeddhistischdagblad.nl/boekbespreking/142595-er-zij-licht/

Het wil er bij mij niet goed in dat de Boeddha zoveel levens heeft geleefd, zolang heeft gezocht, zo heeft geploeterd ook, om uiteindelijk met een leer te komen die aangeeft dat er met lichaam en geest nooit een einde kan komen aan lijden, en je dus hard moet streven naar de totale beeindiging van lichaam en geest.  Ipv als een lichtbrenger in het leven, komt dat op mij eerder duister over. Het kan toch niet zo zijn dat je enige boodschap eigenlijk is dat er geen andere uitweg is uit lijden, dan voor eeuwig opgaan in het absolute, het ongeborene, en nooit meer geboren te worden? Ik kan eigenlijk niet goed geloven dat dit nou werkelijk bedoeld wordt.