Wat De Boeddha ontdekte was dat al dat verwijlen in al die meditatieve verdiepingen geen blijvende bevrijding geven, er is een inzicht nodig in die jhana's en in de verschijnselen die er in en buiten verschijnen.
Zo interpreteerde ik Nico's commentaar:
{2} Volgens het Cula Niddesa was Upasiva de zevende meditatieve verdieping machtig, het gebied van "niets is er". Maar hij had niet begrepen dat oplettendheid de noodzakelijke steun erbij was. De Boeddha toont hem nu die steun en de verdere weg naar bevrijding. Wanneer men bezonnen in die verdieping is ingetreden, en bezonnen zich eruit heeft verheven, dan beschouwt men de geestelijke processen, die daarbij zijn opgetreden, als vergankelijk, onvoldaan en onpersoonlijk; d.w.z. men verbindt aan dat hoogtepunt van meditatieve abstractie het nuchtere inzicht welk alleen naar de bevrijding kan voeren.
M.a.w. Upasiva was de zevende meditatieve verdieping machtig, maar hij had niet begrepen dat dit pas verder op weg kan helpen naar bevrijding als het gecombineerd wordt met oplettendheid als noodzakelijke steun hier bij.
Als men bezonnen (oplettend, alert) die staat binnen gaat en bezonnen (oplettend, alert) zich eruit verheft, dan kan men de geestelijke processen die daarbij optreden beschouwen als vergangekelijk, onvoldaan en onpersoonlijk (niet-zelf). M.a.w. door aan het louter verwijlen in een meditatieve abstractie, een nuchter inzicht te verbinden, wordt het pas iets bevrijdend.
In die zin lijkt mij dit erg overeen te komen met wat Adyashanti duidde, en wij allen voor onszelf in onze eigen ervaring kunnen verifiëren, nl. in meditatie kan je het ontstaan van gedachten terug traceren, als je dit consequent doet, dan kan je uitkomen tot daar waar de gedachten uit voortkomen, maar nog voor ze er uit voortkomen. Adyashanti verwijst hiernaar met het woord leegte, omdat het leeg is aan formatie, of de grond van zijn, omdat het vooraf gaat aan alles wat ervaren kan worden. M.a.w. het is niet iets wat je strikt genomen kan ervaren, het is dat wat alle ervaren vooraf gaat. De ervaarder (subject), het ervaren (bewustzijn) en dat wat ervaren wordt (objecten) kunnen erin wegvallen, maar zoals je zelf aangeeft, is dit niet aan te houden, in die zin toch nog geconditioneerd (afhankelijk van een toestand die aanvat en ook weer eindigt).
Vandaar het is niet van belang hier in weggevallen te blijven (verwijlen in de leegte aan ervaring), het is van belang een alertheid te ontwikkelen waarmee zowel het wegvallen, als het terug verschijnen opgemerkt kunnen worden, met ander woorden, er is vooral ook nog een nuchter inzicht nodig in dit verdwijnen en verschijnen, wil het een bevrijdend effect hebben.
Adyashanti legt hier de nadruk op het opmerken van alles dat terug verschijnt, omdat dit gemakkelijker op te merken valt dan het verdwijnen, omdat na het verdwijnen er niemand meer is die het opmerkt. Er kan nog steeds opmerken zijn, maar dan wordt het filosofisch, woorden geven aan iets dat niet te beschrijven valt, dus dat kunnen we voorlopig (tot het vanzelf duidelijk wordt) links laten liggen. Wat je onmiskenbaar wel kunt ervaren is het terug verschijnen van de verschijnselen als de leegte (de achter-grond) weer opgevuld wordt. Dit kan je rechtstreeks en direct ervaren. Ervoor was er geen waarneming van iets, geen gevoel iets of iemand te zijn, en opeens is daar weer waarneming van iets en het gevoel iets of iemand te zijn. Als dit alert opgemerkt wordt, dat heeft dit een impact op hoe je verder naar je zelf (subject) en die ietsen (objecten) blijft kijken. Een impact die een steun is in het zien van het vergankelijke, het onvoldane en het onpersoonlijke van dit alles.
Dat is alles.
Er is hiermee niet gezegd dat het noodzakelijk is om bevrijding te realiseren, het is noodzakelijk als je zoals Upasiva vast blijft hangen aan een meditatieve verdieping en de terugkoppeling naar inzicht mist. M.a.w. de meditatieve verdieping is, zonder deze oplettendheid als noodzakelijke steun, haast waardeloos.
Maar of je dit inzicht in de drie kenmerken van bestaan nu op deze of op een andere manier opdoet, maakt niet uit, het hangt af van je inclinatie en van je voortraject. In die zin zijn diepe jhana's niet nodig, maar als je ze dan toch gecultiveerd hebt, kan je ze maar best vaardig (met wijsheid) inzetten. Dat voor wat de theorie betreft.
Voor wat de praktijk betreft: ook zonder het cultiveren van die diepe jhana's kan het wegvallen van de ervaarder (subject), het ervaren (bewustzijn) en dat wat ervaren wordt (objecten) zich voordoen, al is het maar een fractie van een seconde. Als je dan de oplettendheid of de alertheid hebt gecultiveerd om het terug ontstaan van subject, bewustzijn en object te beschouwen, dan zet dit jou op weg om uit eigen ervaring inzicht op te doen in die vergankelijkheid, het onvoldane en het niet-zelf ervan.
En tenslotte nog: het is hier een open forum, dat is iets anders dan een website of een wiki-archief. Op een forum is het de bedoeling juist om op elkaars bijdragen te reageren, dit heet geen "vervuiling", maar "interactie". Als ik hier mis in ben, en bvb. mijn reacties toch wel als vervuilend ervaren worden, dan hoor ik dit graag van de forum moderators of van die wat het onderwerp gestart heeft, Nico zelf dus.
Namastee
