Je bolletje heeft een vraag
Het zit namelijk zo. Bij 'mijn' dharma centra, zegt men : je mag de Dharma zelf invullen. Neem ervan wat je kan gebruiken, stop de rest weg. Cherry picking.
Zoals je misschien met een genre muziek zou doen. Je gaat de jazz luisteren en je scant steeds verder, je zoomt in. Misschien kom je uit bij fusion jazz ( bij wijzen van ) en daar ga je dan nog selectiever in zijn en uiteindelijk blijven er een paar artiesten over die je wilt inkopen op vinyl bijv. Máár,daar ligt dan wel écht je hart.
Hetzelfde geld voor de Dharma. Kijk, je neemt hetgeen ervan, dat je écht raakt. Dat waar je iets meer kan, als fundament. Je kan niet iets nemen, dat je gewoon niet kán accepteren. Dan bouw je niet op een goed fundament. Dan heb je een gammel fundament. Je bouwt dan op los zand.
Dit is wellicht een postmoderne invulling van boeddhisme, van mij. Deze ietwat oppertune/individualistische invulling. In vroegere tijden, in Azië, moest je niet met dit soort fratsen aankomen. Luister naar wat de lama/priester zegt en hou je brutale mond verder. Niet geen 'individuele invulling'. Gemeenschap en individu waren één. ( ik weet niet in hoeverre dit nog steeds het geval is )
Dat idee van het autonome, zelf beschikkende individu ( ik kies de Dharma, ik neem ervan wat ík wil ), dat is heel westers/Europeaans. Ik geloof dat het voort komt uit de verlichting, het liberalisme, later, na de tweede wereldoorlog het existentialisme etc. Azië heeft een andere geschiedenis doorgemaakt. Misschien botsen westerse leken en Aziatische boeddhisten, over deze kwesties, daardoor ?. Een cultuur verschil, miscommunicatie ? Zij denken dat wij dit/dat bedoelen, wij denken dat zij dit/dat bedoelen en zo lullen we langs elkaar heen. Wij zien het als iets dat past binnen onze snelle, moderne levens. Iets waar we iets mee kunnen en zo niet, dan stoppen we het weer weg. Levens, waarvan wij vinden, dat wij het zélf aan het vormgeven zijn. Zoals de moderne Europeaan dat doet. Gaan en staan waar men wilt, doen en laten wat men wilt. Wat dan ook geld voor het geestelijke leven. De filosofieën en religies nemen waar je iets mee kan, alles door elkaar husselen, vrijheid !
In Azië hebben de boeddhisten ( correct me if im wrong ) zoiets van, het is alles of niets. Hier dien je voor te sterven. Dit is létterlijk heilig. Dit is niet een of ander cosmetic product, voor je welzijn.
Ik vraag mij af, in hoeverre staat men écht open voor andere meningen, binnen het Aziatische boeddhisme ? Men zegt wel, dit is geen probleem. Maar ik heb daar af en toe mijn twijfels bij.
Kortom, mijn vraag is, hoe tolerant is het Aziatische boeddhisme ten opzichte van een geïndividualiseerde benadering van het boeddhisme ?
Heeft het zin om Dharma centra te bezoeken, als je toch wel afwijkende meningen hebt ? Zal men dit niet irritant vinden ? Men zegt van niet, maar meent men dit ?
Ik kan met 60 procent wat de boeddha zegt, daar kan ik iets mee. Is dat genoeg, om je binnen het boeddhisme te bewegen ? Of is het een kwestie van 'alles of niets' ?
Dit alles knaagt aan mij
je beste vriend, een rond opgerold, harig bolletje ( een soort wuppie, maar zonder ogen en nóg liever )