Levensangst

[Siebe]

Ach, ik denk, de kern is een angst om te leven, een angst voor vrijheid. 
Bang om een verbintenis aan te gaan, met iets of iemand. Bang om je volledig te verbinden met het leven, omdat het pijn kan doen. Bang dat er lijden uit voortkomt. Natuurlijk is dat ook reeel. Liefde maakt het mogelijk er toch voor te kiezen. Zonder liefde stop je met kiezen.

Als een puber die op afstand toekijkt naar een dansend meisje, en graag met haar zou willen dansen en toch niet durft.
Mijn levensthema. Niet durven.
Wat je ook verzint om de stap naar de dansvloer niet te zetten, daar begint de ellende. Daar wordt levensangst steeds sterker.
Bang om gekwetst te worden, afgewezen, gekleineerd, uitgelachen, gezichtsverlies.
Je blijft met een onbevredigend gevoel zitten, als toeschouwer die niet een deelnemer werd.

Ja, er zijn mensen die gaan zelfs verkopen dat de wereld op zichzelf leedvol is, onbevredigend.
Ja, wat wil je, omdat je niet durft voluit te leven is het leven natuurlijk onbevredigend.
Te bang voor pijn, afwijzing, lijden, verdriet, blauwe plekken.

Weten dat je niet echt leeft en kiest voor het leven is dukkha.
Dukkha betekent dat je leven gevangen is geraakt in gewoonten. Je ademt en bent er maar leeft niet en dat weet je.
Dat vreet aan je. Dukkha.
Gevangen in gewoonten die allemaal draaien om jezelf veiligstellen, om angst. '
Altijd maar die grondtoon van angst en beklemming om het hart.
Overal een gewoonte van makend omdat je eigenlijk te bang bent voor openheid en vrijheid en kiezen.

Die basisangst en het groeiend besef dat je niet echt leeft en durft te leven is pijnlijk.
Maar eigenlijk is dat het ware verhaal, vind ik, de oorzaak van dukkha.
Het leven niet echt leven is onbevredigend.
Ik geloof niet dat de wereld of het leven onbevredigend is.
Mensen die dat onderwijzen wantrouw ik.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Ach, ik denk, de kern is een angst om te leven, een angst voor vrijheid. 
Bang om een verbintenis aan te gaan, met iets of iemand. Bang om je volledig te verbinden met het leven, omdat het pijn kan doen. Bang dat er lijden uit voortkomt. Natuurlijk is dat ook reeel. Liefde maakt het mogelijk er toch voor te kiezen. Zonder liefde stop je met kiezen.

Als een puber die op afstand toekijkt naar een dansend meisje, en graag met haar zou willen dansen en toch niet durft.
Mijn levensthema. Niet durven.
Wat je ook verzint om de stap naar de dansvloer niet te zetten, daar begint de ellende. Daar wordt levensangst steeds sterker.
Bang om gekwetst te worden, afgewezen, gekleineerd, uitgelachen, gezichtsverlies.
Je blijft met een onbevredigend gevoel zitten, als toeschouwer die niet een deelnemer werd.

Ja, er zijn mensen die gaan zelfs verkopen dat de wereld op zichzelf leedvol is, onbevredigend.
Ja, wat wil je, omdat je niet durft voluit te leven is het leven natuurlijk onbevredigend.
Te bang voor pijn, afwijzing, lijden, verdriet, blauwe plekken.

Weten dat je niet echt leeft en kiest voor het leven is dukkha.
Dukkha betekent dat je leven gevangen is geraakt in gewoonten. Je ademt en bent er maar leeft niet en dat weet je.
Dat vreet aan je. Dukkha.
Gevangen in gewoonten die allemaal draaien om jezelf veiligstellen, om angst. '
Altijd maar die grondtoon van angst en beklemming om het hart.
Overal een gewoonte van makend omdat je eigenlijk te bang bent voor openheid en vrijheid en kiezen.

Die basisangst en het groeiend besef dat je niet echt leeft en durft te leven is pijnlijk.
Maar eigenlijk is dat het ware verhaal, vind ik, de oorzaak van dukkha.
Het leven niet echt leven is onbevredigend.
Ik geloof niet dat de wereld of het leven onbevredigend is.
Mensen die dat onderwijzen wantrouw ik.

wanneer je religie zonder wijsheid bekijkt krijg je godsdienst waanzin, nonsens. Ook spirituele waarheden zijn relatief, soms zijn ze van toepassing en kunnen ze een mens bevrijden, maar als je ze in de diepte gaat analyseren, en alle consequenties van een spirituele uitspraak ook als "waar" gaat bekijken, dan krijgt men onbedoelde neveneffecten.


Dan krijgt men mensen die toch al in levensangst gevangen zitten dat het extra moeilijk gaat worden om zich te bevrijden van die levensangsten. Dat is een bekend neveneffect van religie.
Hoewel men spreekt over de middenweg heeft de menselijke geest het er moeilijk mee om religie niet op een extreme wijze te begrijpen.

[Siebe]

Ja, het is maar net wat je drijft, motiveert, volgens mij. Wat is nou echt het eerlijke verhaal, voor jezelf? Wat drijft je nou echt?
Dat is denk ik wel cruciaal.

Of de kennis van de Boeddha zoals overgeleverd via de Pali sutta's relatief is weet ik niet. Jij ook niet denk ik.
Weet jij zeker of er geen andere bestaansvormen zijn dan mens en dier?
Weet jij zeker dat er geen wedergeboorte is?
Kan het zijn dat deze spirituele waarheden gewoon beschrijven hoe het in werkelijkheid gaat en bestaat?

Het is ook een soort orthodoxie, dogmatisme, fanatisme, gretigheid, begeerte, om hierover zo stellig te zijn.

Het is allemaal evengoed een neigen tot extremiteit, vind ik.

Het is gewoon heel lastig voor ons om in de praktijk gewoon te zeggen: "geen idee, ik weet het niet".
We trekken nog liever een pretentie van weten op, houvast.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Ja, het is maar net wat je drijft, motiveert, volgens mij. Wat is nou echt het eerlijke verhaal, voor jezelf? Wat drijft je nou echt?
Dat is denk ik wel cruciaal.

Of de kennis van de Boeddha zoals overgeleverd via de Pali sutta's relatief is weet ik niet. Jij ook niet denk ik.
Weet jij zeker of er geen andere bestaansvormen zijn dan mens en dier?
Weet jij zeker dat er geen wedergeboorte is?
Kan het zijn dat deze spirituele waarheden gewoon beschrijven hoe het in werkelijkheid gaat en bestaat?

Het is ook een soort orthodoxie, dogmatisme, fanatisme, gretigheid, begeerte, om hierover zo stellig te zijn.

Het is allemaal evengoed een neigen tot extremiteit, vind ik.

Het is gewoon heel lastig voor ons om in de praktijk gewoon te zeggen: "geen idee, ik weet het niet".
We trekken nog liever een pretentie van weten op, houvast.

Aangezien ik van mezelf zie dat ik kan liegen, en aangezien ik bij andere zie dat ze kunnen liegen, zo concludeer ik aannemelijk dat ook in de pali canon leugens staan.
Aangezien ik een mens ben, met menselijke inzichten, en de andere mensen ook mensen zijn met menselijke inzichten, zo concludeer ik aannemelijk dat de ook in de pali canon menselijke inzichten staan.


Ik begrijp zeer goed dat mensen op zoek zijn naar een absoluut houvast in religie, maar juist omdat je niet zeker kunt weten, is er eigenlijk innerlijk geen absoluut houvast mogelijk. En juist daar moet een mens mee leren omgaan. Een kunstmatig religieus houvast is ook maar kunstmatig. Ik zie voor mezelf dat een relatief spiritueel houvast al ruim voldoende is om de verwarring te stoppen.


Soms ben ik de war, en plots verschijnt een vogeltje voor mijn raam en mijn verwarring is verdwenen. Dat bewijst dat verwarring relatief is, en het vogeltje bewijst dat je niet iets absoluut nodig hebt om de verwarring te doen verdwijnen.


Ik lees in de boeddhistische geschriften dat je om de innerlijke ellende te doen stoppen, dat je het dan moet stoppen met het voeding te geven.  Er zijn gedachten die de innerlijke ellende vergroten, en er zijn gedachten die het verkleinen.  Dat is een oefening die ik doe, en sommige dagen lukt dat beter dan andere.

[Bodhiboom]

Ik geloof niet dat de wereld of het leven onbevredigend is.
Mensen die dat onderwijzen wantrouw ik.

Tja, ik ben het wel eens meer tegen gekomen in boeddhistisch onderwijs, en als ik mij goed herinner ook wel eens in een sutta. Ik denk dat je het vast wel in je op kan nemen maar om het wijsheid te noemen vind ik een beetje veel.

Op een manier is het wel logisch om te zeggen ‘alles wat werelds is is tijdelijk en daarom onbevredigend’, maar dat is ook zo’n zwiepende uitspraak waarvan je denkt, in de logica is het prima, maar de logica is niet het leven. Je kan best uit tijdelijke dingen ook genot halen... een Van Gogh schilderij is tijdelijk, maar is het niet mooi, inspireert het je niet, brengt het je geen plezier?

Maar om te zeggen dat ik alle leraren die dit zeggen wantrouw — het is belangrijk, want het doet denken aan hoe kritisch die leraren naar de leer hebben gekeken, maar wantrouwen is wel erg sterk gezegd. Ik zou hun leer toch wel met een korreltje zout nemen. Maar bij welke spirituele leraar zou je dat nou niet doen?

[bolletje]

Mooi stukje Siebe

Waar komt die Dukkah uit, uit welke traditie ?

Ik geloof wel dat ik begrijp wat je bedoelt

Ik ken iemand die zegt dat hij het leven haat en alles haat en alles is waardeloos. Máár, hij is ook erg angstig voor alles. Je haat niet alles, je durft gewoon niets, denk ik dan. En je durft niet eens te erkennen dat je een probleem hebt. Want dat zou gezichtverlies betekenen. Dat is de valkuil van de mannelijkheid hé. Die trots, je snijdt in je eigen vingers. Je onderkent je eigen verwarring, kwetsbaarheid niet etc.

De analogie van de puber die niet met het meisje durft te dansen


Ik kan me dat wel herinneren, van toen ik een jaar of zestien was. Extreem geïnteresseerd in meisjes én extreem bang voor ze. Dat resulteerde dan ook in een soort lafhartig afwijzen van dat alles.

Jongemannen, die dan beweren dat ze vrouwen haten. Nee, zoon, je haat vrouwen helemaal niet, dat is juist jouw probleem. Die hele 'incel' movement etc, je kent het wel. ( incel is een soort mannen groep annex haatgroep jegens vrouwen )



De angst voor vrijheid. We zijn schokkend vrij, zei Sartre. En, dat leidt tot enorme angst. Waarom leidt het tot angst ? Omdat je zelf dan altijd verantwoordelijk bent. Als je de boel verpest, dan is het je eigen schuld. Ik denk dat Sartre gelijk heeft, eigenlijk.

Je durft niet met het meisje uit te gaan ? Je kan het niet afschuiven, niet op je jeugd, niet op je uiterlijk, niet op het feminisme, niet op de maatschappij. Nee, als je niet durft dan durf je gewoon niet. Je hebt geen ballen. Je moet ballen hebben. Mijn broer zegt over dit soort filosofie : het is machismo. Nee, ik denk van niet.

Kijk, je hebt de ballen om het meisje mee uit te vragen, je kwetsbaar op te stellen.... Of, je houdt het veilig en kruipt in je schulp. Dat laatste is ook geen probleem. Maar Het is wel je eigen schuld, so to say. Dat laatste kunnen mensen niet aan. Ja, zoon, je hebt het écht zelf verpest. Maar, so what ?


Je bolletje heeft weleens gedate. Zelfs ik doe dat. Bolletje is heteroseksueel as fuck

Boeddhisme heeft mij hierin ook enorm geholpen, gek genoeg. Je zou het niet zeggen.

Bolletje ging een keer daten. Want, daar wil ik ook eens wat van proeven. Wat is dat nou ? De dame in kwestie wees mij af. Zij voelde zich schuldig

Maar, ik heb het boeddhisme. Dus ik haal de schouders op ! In andere tijden was ik dan gefrustreerd en boos geworden. Sukkel gedrag. Zij heeft de vrijheid mij af te wijzen en ik heb de vrijheid om dat te respecteren We houden het luchtig zo !


Ik ken een filosoof die boeddhisme afzeikt. Ik denk dat hij ernaast zit. Hij maakt er een karikatuur van. Voor mij werkt het boeddhisme en voor mij gaat niets boven mij

[Siebe]

Ook mooi relaas bolletje.

Uit welke traditie komt dukkha, vraag je.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Dukkha

[bolletje]

Ja, ik ben de dukkha dan ook tegengekomen. Ik noem het samsarha ( al weet ik niet hoe je dat schrijft )

Ik vertel je eerlijk. Bijvoorbeeld. Uit gaan met een vrouw is leuk....Maar, willen dat het iets wordt is dukkha....

Afgewezen worden en dat erg vinden is dukkha. Maar, je hoeft dat helemaal niet erg te vinden natuurlijk. Train je geest, om dingen niet erg te vinden. Je wilt me niet ? Ok, dan niet. Dat geeft je echt vleugels !

Meisje stuurt me achteraf een smsje,dat ze een ander heeft, die ze wel leuk vind....Ze zegt er 'sorry' bij...Alsof mij dat iets kan schelen. Je bent me niets verschuldigd, chick ! Ik bedoel, waarom 'sorry' zeggen hahaha ?

Het feit dat ze dan sorry zegt, dat zegt wel iets over de heteroseksuele cultuur, weetje. Blijkbaar zijn mannen meteen gekwetst, doorgaans. Meteen kwaad, meteen diep in de dukkha gedoken.

Dhamma dating test !