Dat vind ik heel wat. Ik vond dat beeld van je van drijfzand ook mooi. En ook van het kleed.
Dankje, kameraad
(A)
Boeddhisme gaat wel slim met de geest om. Slimmer dan andere religies. Ik werd gewoon wakker en ik voelde ongeluk. En niet eens vanuit een reden. Je kan zeggen, ja, dat komt door karmische inprinten die je eerder gemaakt hebt...Uhmm, nee, ik heb niet echt iets 'slechts' gedaan ( goed en slecht bestaan niet, zijn ficties ). Ik heb niet gelogen, gestolen, of gemoord. Niet eens gedronken, neit gerookt en niet geneukt. Ik leef sober. En toch werd ik wakker in ongelukkigheid
Dan kan je denk ik twee dingen doen. Proberen het weg te nemen, of het erkennen en onderzoeken.
Ik geloof dat de zen een beetje over dat laatste gaat. De zen is btw wel heel anders dan de meer schoolse boeddhisme. Het heeft wel wat, vind ik. Het voegt wel echt iets nieuws toe, aan het hele verhaal
Moet je het per se wegnemen ? Het is niet levensbedreigend, het is alleen akelig. Maarja, nou en ?
Als je gaat leren kickboksen, dan leren ze je om pijn te incasseren. Iemand gaat dan op je scheenbenen trappen, om je hard te maken. Misschien geld dat ook wel voor geestelijke pijn. Je moet het leren te incasseren.
Het is winter als je wou dat de Lenthe kwam.
Moet ik altijd een gelukkige, blije geit zijn ? Mag ik verduisterd zijn ? Verduistering kan ook wel weer sexy voelen, af en toe. Ik ken mensen die wel gelukkig zijn, in hun ongelukkigheid ( op een bizar paradoxale manier ). Ik ken iemand die een soort anti leven leidt. Hij is een soort randfiguur, die veel blowt en vecht en scheld etc. En in die ongelukkigheid, is hij op een of andere manier gelukkig. Ik ken ook iemand die in theorie heel gelukkig is. Huisje, boompje, beestje, kinderen, juiste taalgebruik, juiste baan, correcte vrienden, correcte meningen, monogaam etc, etc. Maar ik ruik in haar toch een vleugje ongeluk. Hoe kan dat dan ?
Het is dus een mysterieus verhaal. Mysterieuzer dan wij het voor doen