Onveiligheid

[w-AARDIG]

Binnen gezinnen, maar ook in grotere groepen kan onveiligheid ervaren worden door communicatie.

Ik ervoer dat iemand zo graag leuk wil doen, dat grofheden, kwetsingen en beledigingen de norm worden binnen het gezelschap en aldus onveiligheid ontstaat.

Hoe staat boeddhisme tegenover onveiligheid?

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Binnen gezinnen, maar ook in grotere groepen kan onveiligheid ervaren worden door communicatie.

Ik ervoer dat iemand zo graag leuk wil doen, dat grofheden, kwetsingen en beledigingen de norm worden binnen het gezelschap en aldus onveiligheid ontstaat.

Hoe staat boeddhisme tegenover onveiligheid?

Zelf ervaar ik dat juiste/verkeerde praat inderdaad een invloed heeft op het algehele welbevinden.


Op mijn werk heb ik zeer veel contacten, en ik zie dat de manier waarop ik spreek een zeer grote invloed heeft op mezelf, maar ook de reacties die ik krijg.
Ik krijg te doen met gefrustreerde en boze mensen, en mijn reactie hierop, mijn intonatie, de woordkeuze kan dit versterken of juist een andere richting uitsturen.


Er is in onze cultuur een bepaalde manier van spreken populair geworden, met grofheden, met kwetsingen en beledigingen. Vaak is dat in eerste instantie alleen maar grappig bedoeld. Maar daarna krijgt dit een eigen gelaat, en nestelt het zich vast in de gedragingen. Maar ook gevoelsmatig geeft een bepaalde atmosfeer. In eerste instantie lekker en tof. Maar al snel slaat dat over naar snel prikkelbaar.
Zo ervaar ik het bij mezelf.

[w-AARDIG]

Onveiligheid lijkt wel een product, en ik merk dat ik spiegel.

Ik wil voorkomen dat ik mee ga doen.

Wat is daar voor nodig?

[Bodhiboom]

Binnen gezinnen, maar ook in grotere groepen kan onveiligheid ervaren worden door communicatie.

Ik ervoer dat iemand zo graag leuk wil doen, dat grofheden, kwetsingen en beledigingen de norm worden binnen het gezelschap en aldus onveiligheid ontstaat.

Hoe staat boeddhisme tegenover onveiligheid?

Ik herken dit ook wel, maar vooral van tv. In mijn persoonlijke kring zijn de meeste mensen gevoelig genoeg dat ze niet grof met mekaar om gaan.

In het boeddhisme verbind ik het vooral met juiste spraak, weten wanneer het heilzaam is voor anderen dat je spreekt, dingen zeggen die waar en passend zijn, en waarvoor het het juiste moment is om ze te zeggen. Helaas houden veel mensen zich daar niet aan.

Maar vaak word dat voor soort ‘lol’ ook in stand gehouden door het gedogen van de groep. Als iemand opstaat en zegt dat hij niet gediend is van dat soort praat, dan passen mensen zich daar ook wel op aan.

[w-AARDIG]

De 'onveiligheid' zelf als fenomeen, lijkt wel iets dat mensen als 'normaal' beschouwen en wat dan automatisch in stand gehouden wordt.

Het idee van 'juiste spraak' verandert dat idee van 'normaal' toch niet?

Dan moet men al een ander idee hebben van 'normaal'.

Hoe verwerft men dat?

[bolletje]

Wanneer is iets 'onveilig' ?

Een heel subjectief gegeven.

[bolletje]

Zelf hou ik er niet zoveel van als mensen de hele tijd, bij alles 'kut' zeggen.

Ik ben daar niet tegen ofzo. Nee, nee.

Ik ben nergens tegen. Maar het is meer van, ja. En dan bedoel ik wel mensen die echt bij alles kut zeggen hé.

Vaak doen ze dat, om dan een beetje heftig over te komen. Niet burgerlijk. Ik zeg de hele tijd kut, ik ben grootstedelijk en wild etc.

Ik vind, je moet alleen kut zeggen, als er echt iets kuts gebeurt. Als je huis bijvoorbeeld af fikt ofzo

Je moet er gewoon heel spaarzaam mee om gaan.

[Bodhiboom]

De 'onveiligheid' zelf als fenomeen, lijkt wel iets dat mensen als 'normaal' beschouwen en wat dan automatisch in stand gehouden wordt.

Het idee van 'juiste spraak' verandert dat idee van 'normaal' toch niet?

Ik vind dat het idee van juiste spraak wel wat je begrijpt met ‘normaal’ veranderd, tenminste tussen de boeddhisten. Daar word er zorgvuldiger gekeken naar wat heilzaam is voordat je het zegt, en krijg je vrijwel nooit van die ruwe uitbarstingen die je wel eens in de kroeg of tussen jongeren ziet in Nederland.

Dan moet men al een ander idee hebben van 'normaal'.

Hoe verwerft men dat?

Hoe verwerft men een minder ruw idee van ‘normaal’? Veelal door om te gaan met wat beschaafdere mensen, of wat meer boeddhisme te lezen, of tal van andere mogelijkheden waar je omgaat met wat intelligentere of sensitievere mensen. Het gaat veelal om de omgeving waar je je in bevindt.

[bolletje]

Ik kende iemand, die best wel strenge ideeen had, over vegetarisme en over wat goed/fout is en hoe de wereld zou moeten zijn.

Maar hij schold wel altijd met kanker. Althans, op een gegeven moment ging hij 'kankeren'. Kanker dit, kanker dat. In die periode was hij ook geen vriend meer van me. Hij werd toen akelig. Hij verloor zijn zachte kanten. Hij verloor zijn ziel.

Ik zeg niet dat je zo niet mag praten. Ik ben niet van de bond tegen vloeken.

Maar het leidt gewoon tot een gespannen, akelige sfeer, als je zo praat. Alsof we permanent in een soort oorlogsituatie verkeren ofzo. Er gaat een dreiging vanuit. En het hoeft niet.

Maar, je moet het zelf weten hé. Ik ga nooit het moraliserende vingertje wijzen. Ik zeg je alleen. Als jij veel met kanker scheld, gaat er een akelige sfeer om je heen hangen. Je verteld me dat ik lief moet zijn voor dieren en je zegt ook 'kanker' als je een kopje thee laat vallen. Een beetje inconsistent ook allemaal

Ik kan me de middelbare school herinneren. Dat was wel een onveilige plek, qua spraak. De jongens in mijn klas scholden veel met 'homo'. Dat doe je dan, als je zestien bent. Je bent zestien en je vind dat je heel stoer bent etc.

Eigenlijk een heel akelig gegeven. Want er zijn op die leeftijd gewoon jongens die erachter komen dát ze homo zijn !

Dat kan je wel zien als onveiligheid, gecreerd door taalgebruik. Maargoed, als je zestien bent, dan ben je nog jong, dus dan kan ik het je nog wel vergeven. Maar als je twintig bent en bij alles 'kanker' zegt, vind ik dat wel infantiel worden.

[w-AARDIG]

De 'onveiligheid' zelf als fenomeen, lijkt wel iets dat mensen als 'normaal' beschouwen en wat dan automatisch in stand gehouden wordt.

Het idee van 'juiste spraak' verandert dat idee van 'normaal' toch niet?

Ik vind dat het idee van juiste spraak wel wat je begrijpt met ‘normaal’ veranderd, tenminste tussen de boeddhisten. Daar word er zorgvuldiger gekeken naar wat heilzaam is voordat je het zegt, en krijg je vrijwel nooit van die ruwe uitbarstingen die je wel eens in de kroeg of tussen jongeren ziet in Nederland.

Dan moet men al een ander idee hebben van 'normaal'.

Hoe verwerft men dat?

Hoe verwerft men een minder ruw idee van ‘normaal’? Veelal door om te gaan met wat beschaafdere mensen, of wat meer boeddhisme te lezen, of tal van andere mogelijkheden waar je omgaat met wat intelligentere of sensitievere mensen. Het gaat veelal om de omgeving waar je je in bevindt.

Juiste spraak is meer dan niet schelden, het is je niet belastend uitspreken over anderen.

Dan zal je moeten weten (uit ervaring) wat belastend is.

Het leven geeft voldoende onveiligheid, en daar nog aan bijdragen door bijvoorbeeld belastende spraak is overbodig.

Slecht voor karma.

Als je gelooft in karmische schuld.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Onveiligheid lijkt wel een product, en ik merk dat ik spiegel.

Ik wil voorkomen dat ik mee ga doen.

Wat is daar voor nodig?

zoals je al schrijft : "ik merk..."
Het begint bij aandacht krijgen voor iets.


vervolgens :
"ik wil voorkomen..."
dus een bepaalde intentie die men heeft.


en de volgende stap is beoefening, met vallen en opstaan.


Wat ik bij mezelf bemerk is dat een mens het moeilijk heeft met vallen.
Je wil altijd de beoefening perfect uitoefenen, in overeenstemming met je idealen. Maar de praktijk is nukkiger, moeilijker. Het brengt me in de war.
Maar je moet toch je blinde wilde natuur ook op voldoende wijze omarmen. Er is geen schuldige, enkel een blind proces.


de veroordeling van de onveiligheid, is ook een veroordeling, is ook een woede, is ook een spanning, is ook een fanatisme. Een veroordeling van het blind proces, terwijl er geen buiten dat blind proces is.


Het is altijd een zoektocht naar de juiste balans, de middenweg.

[Bodhiboom]

Zoals je zegt, w-AARDIG, je wilt er niet in meegaan, dat is een stuk mindfulness en bij je resolutie blijven. Als dat soort uitingen in mijn omgeving worden gedaan, dan glimlach ik even, en dan ga ik weer verder met iets anders. Het is zoals met zoveel dingen, als je ervoor zorgt dat het niet gevoed word dan houden mensen er ook mee op.

Het gaat erom hoe je reageert op onveiligheid. Je kan het niet helemaal uitbannen, alhoewel je het wel grotendeels kan vermijden. Maar je kan er wel goed mee omgaan.

[bolletje]

Belastend praten over iemand ?

Dat is ook heel breed. Wanneer is het bijvoorbeeld politieke strijd en wanneer is het belastend ? Wanneer is het een mening en wanneer is het roddel ? En wie bepaalt dat ?

Als ik zeg dat ik Trump een klootzak vind, is dat dan slecht voor mijn karma ?

Moet ik dan zeggen : Trump is mijn grootste vriend en een lieve man.



Het enige punt is een beetje, kijk. Ik kan wel over Trump zeiken. Maar in die tijd kan ik dan beter activisme voeren tegen hem. Dat is dan effectiever

Dat heeft niet zoveel te maken met karma. Althans, het ligt eraan hoe je karma ziet



Ik was eens met een vriendin. En zij ging zeuren over onze ex baas, van het bedrijf waar we beide werkte. We hadden het erover dat die baas dood moet gaan etc, aan een terminale ziekte. Hij verdiend dat, als straf voor hoe hij ons behandelde.


( nee, ik maak niet eens een grapje )


Maargoed, toen zei ik ook tegen haar, want toen kende ik het boeddhisme al een beetje. Laten we geen woorden aan hem vuil maken ( een boeddhistische uitspraak, eigenlijk )

Laten we geen energie aan het stuk stront verspillen.

Leg de focus niet op hem, als dat niet hoeft. Hij bestaat niet, hij is lucht.

[Bodhiboom]

Moet ik dan zeggen : Trump is mijn grootste vriend en een lieve man.

Het enige punt is een beetje, kijk. Ik kan wel over Trump zeiken.

Hmm, de Subhasita Sutta zegt...

Aldus heb ik gehoord: Eens, toen de Boeddha in het Jetavana verbleef, sprak hij tot de monniken:

"Spraak die de volgende vier eigenschappen heeft is goed gesproken, is onberispelijk en wordt niet afgekeurd door de wijze, namelijk: de spraak van een monnik die enkel heilzame woorden spreekt en geen woorden spreekt die onheilzaam zijn; die enkel spreekt over wat essentieel is en niet spreekt over wat niet essentieel is; die enkel aangename woorden spreekt en geen onaangename woorden spreekt; die enkel woorden spreekt die waarheid bevatten en geen woorden spreekt die onwaarheden bevatten. Spraak die gekarakteriseerd wordt door deze vier factoren is goed gesproken; deze spraak is niet slecht gesproken, is onberispelijk en wordt niet afgekeurd door de wijze."

https://www.sleuteltotinzicht.nl/snp3-03.htm

Er word best veel gezegd in de suttas over juiste spraak, en het heeft veel te maken met de uiting van mildheid en minder woorden gebruiken. Natuurlijk is dit gericht tot monniken en niet tot leken, maar het is een goede richtingwijzer voor de juiste spraak.

[Dorje]

Als ik zeg dat ik Trump een klootzak vind, is dat dan slecht voor mijn karma ?

Moet ik dan zeggen : Trump is mijn grootste vriend en een lieve man.

Een voorbeeld van "juistere" spraak:

Trump is een samenballing van duizend en één invloeden, die hem gemaakt hebben tot wie hij nu is. Je kan hem dat niet kwalijk nemen, maar je kan best wel onderkennen dat zo iemand in zo een positie een gevaar is voor de hele wereld. En dus kan je alles doen en zeggen om de schade die hij hierdoor kan aanrichten te beperken of in de toekomst (herverkiezing) niet meer mogelijk te maken.

Zeggen dat hij een klootzak is gaat daarbij niet helpen, het versterkt alleen maar dat wat je in hem projecteert wat je niet wilt zien in jezelf. Trump is een spiegel voor jezelf. Pas als je er in durft kijken, zal je ontdekken wat juist is om te zeggen.

[Buddha Amitabha]

Wat je in de ander ziet, of meent te zien, is meestal een projectie van wat je zelf bent. Vooral als dit gepaard gaat met (sterke) emoties. Alleen ben je je daar meestal niet van bewust, en wordt dit de werking van je schaduw genoemd, dat wat over het algemeen buiten je zicht ligt. De schaduw bevat alles wat je in jezelf hebt ontkend, van de eerste dag vanaf je geboorte. Een rugzak vol...

Beoefening (van de meditatie) is slechts bedoeld om wat opener te worden, meer vanuit overgave en loslaten te leren leven. Maar dat kun je perfect proberen te doen, maar dit zal steeds mislukken. Eigenlijk toont alle beoefening min of meer aan dat je faalt, en eigenlijk niet anders zult bereiken dan het falen. Maar dat wil niemand weten. We willen allemaal op het juiste spoor zitten richting de realisatie van de Verlichting. Er is echter geen enkele garantie, zoals ik eerder heb geschreven.

Het Achtvoudige pad is prima in orde, alleen is het de vraag of daaraan is te voldoen. Iedereen, niemand uitgezonderd, zal merken dat de eigen natuur feitelijk niet overeen komt met dat mooie
Achtvoudige pad. En dat het ook hier weer een kwestie is van falen. Ik heb veel mensen gezien, ook zij die zichzelf een boeddhist noemen, die in sociaal opzicht probeerden zich in het keurslijf van bepaalde religieuze regels te dwingen. Maar als ze onder druk komen te staan, is het Achtvoudige pad pardoes vergeten. En komt de ware natuur tevoorschijn...

Falen en je eigen falen erkennen maakt mild, en van daaruit kan echte en authentieke nederigheid ontstaan. Niemand is een haar beter dan wie ook, althans, dat is mijn ervaring.

[bolletje]

Dorje

Ik ben het wel en niet eens met je

Scheldwoorden uitspugen, is nog geen activisme. Wil je iets tegen Trump doen ? Dan heb je twee opties. De  democratische optie ( stemmen etc ), of de anarchistische weg. Buiten de orde, activisme voeren.

Binnen, of buiten de wet, ga jij je dan tegen een Trump verzetten. Veel boeddhisten zullen binnen de wet blijven, want boeddhisten zijn ( meestal ) geen anarchisten.


Waar ik het mee eens ben. Deze man is gewoon zo geworden, door allerlei dingen. Hoe hij is opgevoed, zijn culturele achtergrond en de aannames van dei cultuur, die hij in zich opgenomen heeft. Trump leerde dat het leven over geld en macht gaat en meer niet. Dat wereldbeeld straalt hij nu uit en daar hebben jij en ik dan weer last van.

Ik kan honderd scheldwoordjes naar hem slingeren, maar het veranderd niets.

Of je voert actie tegen de heer, of niet. Meer kan je niet doen. Daar heeft boeddhisme gelijk in.


Wat je zegt over die spiegel. Daar heb ik dan minder mee. Als ik van iemand walg, dan walg ik van mijzelf ? Nee, ik walg nooit van mijzelf. Ik vind mijzelf echt te gek. Het is echt een eer om mij te mogen zijn

[bolletje]

Amitabah

Ik ben het met je eens. Je neemt heel veel hooi op je vork, met boeddhisme. Het is wel een geloof dat heel veel verwacht van de mensen. Misschien wel teveel.

En als je dan van die hele hoge verwachtingen van jezelf hebt, is het steeds een teleurstelling als je dan toch weer een hebberige, scheldende, zuipende, rond neukend persoon blijkt te zijn

Ik pas het boeddhisme meer zo toe. Ik weet wat de bedoeling is. Ik weet waar men ongeveer op doelt. En ik probeer in die richting te sturen. En als het niet lukt, nou, dan maar niet. Ik ben geen heilige ofzo.

Als ik een intense haat voel opwellen ( iets dat mij niet vreemd is ) dan weet ik wat de boeddhistische bezwaren zijn. En dan probeer ik het af te koelen. Ik probeer het. Het is niet zo dat ik per definitie erin slaag. Soms lukt het alleen. Zoals laatst, toen ik zei, laten we het niet over de baas hebben en hoe hij dood moet. Want ja. Doe het dan ofzo, maak hem dan af. en als je het niet dood, hou je mond er dan over. Ik maak de baas niet af ( want, dat zou een grote gevangenisstraf opleveren ). Nou, dan kunnen we er dus beter geen woorden aan vuil maken.



Boeddhisme moet niet dehumaniseren. Je moet je realiseren dat je geen God bent.

We zijn geen calculerende robots

[Dorje]

Wat je zegt over die spiegel. Daar heb ik dan minder mee. Als ik van iemand walg, dan walg ik van mijzelf ? Nee, ik walg nooit van mijzelf. Ik vind mijzelf echt te gek. Het is echt een eer om mij te mogen zijn

Misschien heb je nog niet goed genoeg in de spiegel gekeken? Het is niet dat je je blije zelf er in ziet, het is meer dat je je schaduw er in ziet. Hoe meer je je zelf te gek vindt, hoe walgelijker je het spiegelbeeld zal vinden. En ook omgekeerd, hoe minder walging er gezien wordt, hoe gelijkmoediger die wat er in kijkt.

[bolletje]

Ik ben tevreden met hoe ik ben. Ik ben goed genoeg....Niet perfect, ook niet walgelijk. Iets ertussenin

[Dorje]

Ik ben tevreden met hoe ik ben. Ik ben goed genoeg....Niet perfect, ook niet walgelijk. Iets ertussenin

Dat is helemaal prima, bolletje. Ik ook.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Amitabah

Ik ben het met je eens. Je neemt heel veel hooi op je vork, met boeddhisme. Het is wel een geloof dat heel veel verwacht van de mensen. Misschien wel teveel.

En als je dan van die hele hoge verwachtingen van jezelf hebt, is het steeds een teleurstelling als je dan toch weer een hebberige, scheldende, zuipende, rond neukend persoon blijkt te zijn

...

Boeddhisme moet niet dehumaniseren. Je moet je realiseren dat je geen God bent.

De grote valkuil is niet het boeddhisme, maar eerder onze blinde gehechtheden. In ons perspectief zijn ze "juist" omdat het een deel van onszelf is. Boeddhisme stimuleert om te onthechten, en dat roept weerstand bij ons op.
Zuchten, kreunen, ontkennen.
Pas wanneer we de negatieve gevolgen van onze blinde gehechtheden ervaren en onder ogen zien, ervaren we enige motivatie om dit proces nader te bekijken.


Eist het boeddhisme teveel ? Laten we daarop ja zeggen.


Verschuilen we ons daarachter om ook zaken niet te doen die wel binnen onze mogelijkheden liggen ?
En dan komen we ook bij het vraagstuk van de motivatie, waarom zouden we het moeten doen ?
Waarom zou ik een moeizame levensweg bewandelen ? Wat brengt het mij op ?
En we kunnen pas zien wat het ons opbrengt als we het ook lang genoeg aan het bewandelen zijn.


Tegelijkertijd is er ook altijd een levenspad dat wel binnen onze mogelijkheden ligt en we ook motivatie ervaren om het te bewandelen en we reeds ervaren hebben wat het ons opbrengt.