Helder bewustzijn

[Bodhiboom]

Ik kwam dit tegen van Jack Kornfield...

Laten we eens kijken naar de onbegrensde lucht of de spiegelachtige aard van bewustzijn. We moeten praktisch zijn. Onze eerste taak is om de spiegelachtige aard van bewustzijn te leren onderscheiden van de inhoud, onze zintuiglijke waarnemingen en gedachten. Als we het bewustzijn leren onderscheiden van de staten en ervaringen die het kleuren, zijn we bevrijd van reacties op elke voorbijgaande staat.

Toen ik op de universiteit boeddhisme studeerde, probeerde ik in mijn eentje een beetje meditatie. Maar het was onbekend en ik was niet succesvol omdat ik niet wist wat ik aan het doen was. Het was niet dat ik bang was voor stilte of voor een vreselijke duisternis die ik van binnen zou aantreffen, hoewel dit veel voorkomende misverstanden zijn over meditatie. Het was dat mijn lichaam ongemakkelijk zou worden en mijn geest zou in een miljoen richtingen draaien. Toen ik de lessen van Ajahn Chah kreeg, werd de praktijk geleidelijk duidelijker. Hij leerde me om me te ontspannen en mijn ademhaling zorgvuldig te voelen, wat me hielp me te concentreren en mijn geest tot rust te brengen. Toen leerde hij me de stroom van gedachten en gewaarwordingen gewoon met aandacht op te merken zonder er als een probleem op te reageren. Dit vergde enige oefening.

Ten slotte leerde hij de belangrijkste les: rusten in het bewustzijn zelf. Zoals zijn eigen leraar Ajahn Mun uitlegt: "We worden getuige van ervaring, verblijvend in puur bewustzijn of gewaarzijn." Hij vervolgt: “We kunnen het onderscheid opmerken tussen bewustzijn en alle voorbijgaande toestanden en ervaringen die daarin opkomen en verdwijnen. Als we dit punt niet begrijpen, gaan we ervan uit dat elk van de voorbijgaande toestanden echt is. Maar wanneer veranderende omstandigheden zoals geluk en ongeluk worden gezien zoals ze zijn, vinden we de weg naar vrede. De meeste mensen voegen alles samen als de geest zelf, zonder onderscheid te maken tussen de tijdelijke gemoedstoestanden en het kennen ervan. Als je kunt rusten in het weten, het pure bewustzijn, is er niet veel meer te doen. "

Betekent rusten in bewustzijn dat we simpelweg de wereld afkijken, of ons terugtrekken in navelstaren? Helemaal niet. Rusten in het weten is niet hetzelfde als onthechting. Als ik terugkijk op mijn eigen leven, zie ik mijn worstelingen om deze waarheid te ontdekken. Vanwege het conflict en het onvoorspelbare geweld in mijn familie, wilde ik vaak weglopen, maar dat lukte niet. Om met het trauma om te gaan, werd ik soms depressief, boos of cynisch. Maar als primaire bescherming ontwikkelde ik het vermogen om me los te maken van wat er gebeurde. Onthechting kwam voor mij vanzelf. Ik gebruikte het om vredig in mezelf te worden en te proberen de mensen om me heen te kalmeren. Natuurlijk blijven deze patronen bestaan ​​en nu doe ik het voor de kost.

Dus toen ik met de boeddhistische beoefening begon, voelde het verschuiven van mijn aandacht naar rust in bewustzijn vertrouwd en natuurlijk. Het leek op mijn strategie van onthechting. Maar geleidelijk ontdekte ik hoe fout ik was. Mijn onthechting was een terugtrekking uit de pijn en het conflict in een beschermende schaal. Het leek meer op onverschilligheid. In de boeddhistische psychologie wordt onverschilligheid de 'nabije vijand' van ware openheid en gelijkmoedigheid genoemd, een misplaatste imitatie. Om in bewustzijn te rusten, moest ik deze defensieve onthechting afleren en alles leren voelen. Ik moest mezelf toestaan ​​om de gevoelens en gedachten, de conflicten, de onvoorspelbaarheid van het leven te herkennen en te ervaren om te leren dat ik de openheid van het bewustzijn zelf kon vertrouwen. Ajahn Chah nodigde ons uit om in bewustzijn te rusten en elke ervaring op een onbevreesde manier toe te staan. Rusten in bewustzijn is het tegenovergestelde van samentrekking en angst. Als we in bewustzijn rusten, worden we niet bang voor de veranderende levensomstandigheden.

In het klooster wees Ajahn Chah ons terug om te rusten in het zuivere weten, het bewustzijn zelf. Soms merkte hij dat we in een staat van bezorgdheid of woede, twijfel of verdriet verkeerden. Hij glimlachte geamuseerd en spoorde ons aan om te vragen: Wie twijfelt? Wie is er boos? Kunt u rusten in het bewustzijn dat zich bewust is van deze toestanden? Soms droeg hij ons op om naast een stervende persoon te gaan zitten, om ons vooral bewust te zijn van het mysterieuze moment waarop het bewustzijn vertrekt en een persoon vol leven verandert in een levenloos lijk. Soms zei hij: 'Als je verdwaald bent in het bos, is dat niet echt verdwalen. Je bent echt verloren als je vergeet wie je bent. "

Dit kennende of pure bewustzijn wordt door vele namen genoemd, die allemaal verwijzen naar onze tijdloze essentie. Ajahn Chah en de bosmonniken van Thailand spreken erover als de oorspronkelijke geest of degene die het weet. In het Tibetaans boeddhisme wordt het Rigpa genoemd, stil en intelligent. In zen wordt het de mind ground of mind essence genoemd. De hindoeïstische non-duale traditie noemt dit de tijdloze getuige. Hoewel deze leringen misschien abstract klinken, zijn ze tamelijk praktisch. Om ze te begrijpen, kunnen we eenvoudig de twee verschillende dimensies van ons leven opmerken, de steeds veranderende stroom van ervaringen en datgene wat de ervaringen kent.

[one but not the same]

Rusten in het weten klinkt mij goed in de oren.

[Bodhiboom]

Rusten in het weten klinkt mij goed in de oren.

Zeker zijn dat soort uitspraken aantrekkelijk voor velen. Het gaat allemaal om de beoefening, die zo’n stukje aanwijst. De wijze woorden van meditatie meesters zoals Ajahn Chah en Ajahn Mun vinden op deze manier toch nog nieuwe grond...

[Autistje]

Meditatie is thuiskomen in je Authentieke Zijn, dat wat ik als tijdloos ervaar, en deze beoefening gaat veel beter als het rustig is. Echter, de kunst is om de innerlijke stilte die bereikt wordt door te oefenen, ook te bewaren als je actief bezig bent in de buitenwereld.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Meditatie is thuiskomen in je Authentieke Zijn, dat wat ik als tijdloos ervaar, en deze beoefening gaat veel beter als het rustig is. Echter, de kunst is om de innerlijke stilte die bereikt wordt door te oefenen, ook te bewaren als je actief bezig bent in de buitenwereld.

ik ervaar beide als niet makkelijk.
zowel het thuiskomen in het Authentieke Zijn
als de kunst beheersen om de innerlijke stilte te bewaren als ik actief ben in de buitenwereld.

[Autistje]

Voor mij als iemand met autisme is het heel moeilijk om de innerlijke rust te bewaren als er veel onvoorspelbare sociale prikkels zijn, maar ik merk wel verschuivingen door te oefenen. Sociale angsten nemen merkbaar af bij vrij voorspelbare sociale prikkels.
Oefening baart kunst.