Verzet

[one but not the same]

Dan verzet ik me tegen de sereniteit, omdat in mij seksuele frustraties zijn. En heel moeizaam geef ik toe dat ik het net in mijn eentje kan. En dan kan de rust de wanhoop verdrijven, en mijn gemoed leeg worden. Hoop ik.

[Bodhiboom]

Seksuele frustraties zijn toch heel normaal? Men ziet een mooie vrouw voorbij lopen, en men is gefrustreerd dat men haar nooit zal kennen. Dat is de wortel. Het antwoord is loslaten. Je ziet haar, je voelt de spanning, en je laat haar gelijk weer los, en gaat weer verder.

Het in je eentje zijn is het pad van de vrijheid vinden en bewandelen.

[one but not the same]

Seksuele frustraties zijn toch heel normaal? Men ziet een mooie vrouw voorbij lopen, en men is gefrustreerd dat men haar nooit zal kennen. Dat is de wortel. Het antwoord is loslaten. Je ziet haar, je voelt de spanning, en je laat haar gelijk weer los, en gaat weer verder.

Loslaten is niet zo goed mogelijk in het verhaal van je leven geslaagd vinden of niet. Als je het als straf ziet dingen te moeten missen. Als je jezelf niet aantrekkelijk acht voor anderen, of op jouw beurt anderen niet aantrekkelijk genoeg vindt voor jezelf. Je kunt (seksuele) ambities hebben, die zijn heel belastend.

Het in je eentje zijn is het pad van de vrijheid vinden en bewandelen.

Zeg je dat omdat je zelf ook alleen bent? Ik verwacht dat als je een goed zielsverbond hebt met een ander, dat dit voor vervulling kan zorgen die de noodzaak van een pad van de vrijheid minder maakt.

Maar goed dan spreek ik vanuit een ambitie.

[bolletje]

Kameraad

Ik denk dat de focus van veel mannen tegenwoordig verkeerd ligt.


Kijk, they owe you nothing. Vrouwen zijn je niets verschuldigd. Je kan wel allemaal 'ambities' hebben, maar die 'ambities' moeten van twee kanten komen.

Als ze je niet leuk vinden, of spannend, of rijk, aantrekkelijk, of wat dan ook. Dan houdt het op haha.

Je kan dan twee dingen doen. Proberen wel in de smaak te vallen. Of niets doen. Als je probeert om meer in de smaak te vallen, heb je overigens ook geen garantie op slagen haha.

HIerop kan je makkelijk het boeddhisme toepassen. Waar je controle over hebt, kan je doen, om je dating leven te verbeteren. One way or another. Als het dan toch niet lukt, dan houdt het verder op.

Ik ben zo vaak afgewezen door vrouwen....Nou en. Ik bedoel, ik kan ze moeilijk het mes op de keel zetten ofzo haha. Ik kan moeilijk 'heel boos' worden.

De hele 'incel' beweging, ik snap het niet zo. Ik vind het maar triest, eigenlijk. Je hebt geen recht op iemand anders.

[Bodhiboom]

Seksuele frustraties zijn toch heel normaal? Men ziet een mooie vrouw voorbij lopen, en men is gefrustreerd dat men haar nooit zal kennen. Dat is de wortel. Het antwoord is loslaten. Je ziet haar, je voelt de spanning, en je laat haar gelijk weer los, en gaat weer verder.

Loslaten is niet zo goed mogelijk in het verhaal van je leven geslaagd vinden of niet. Als je het als straf ziet dingen te moeten missen. Als je jezelf niet aantrekkelijk acht voor anderen, of op jouw beurt anderen niet aantrekkelijk genoeg vindt voor jezelf. Je kunt (seksuele) ambities hebben, die zijn heel belastend.

Wat is een ambitie, behalve een soort droom, een dwingende fantasie? Mijn ervaring is als je er geen aandacht aan besteed dan vervaagt het voor je en gaat het ook weg. Men moet dwingende fantasieën geen houvast geven over de geest.

Als je kijkt naar ‘het verhaal van je leven geslaagd vinden’ dan gaat dat over bepaalde doelen, verwachtingen die je hebt van jezelf. Dat zijn absoluut dingen die je los kan laten, waardoor je heel anders tegen je leven aan gaat kijken.

[bolletje]

Er is niets mis met ambitie

Mits het je niet bij de keel grijpt, als het ware. Mits het geen bezit van je neemt. Want, ambitie kan obsessie worden

Voor leken  boeddhisten, is het natuurlijk normaal om ambities te hebben. Maar, obsessies vermijden 'wij'

[Bodhiboom]

Er is niets mis met ambitie

Ik denk er anders over. Zelfs een gewone ambitie, zoiets als ‘ik zou graag een eigen zaak hebben’, kan je vrede heftig verstoren. Als je dat na gaat jagen, dan sluit je leningen af, krijg je werknemers, moet je uitkijken naar je omzet en je klanten, misschien marketing, het is een heel gedoe. Mensen met ambities hebben veelal geen tijd over voor meditatie, en mochten ze dat wel hebben, dat zitten hun gedachten vaak heel ergens anders.

[bolletje]

Maar mensen zonder ambities.....

zijn gewoon een soort kasplantjes......


En alsof het hebben van een zaak, het mediteren in de weg zit. Je hebt de ambitie, om, laten we zeggen een kapper te worden.

Dan kan je toch in je vrije tijd mediteren.


Het is ook een beetje een kwestie van, in dit systeem moet je eigenlijk allemaal ambities hebben. Het systeem dwingt je om ambitieus te zijn. Heb ambities, of geraak in de armoede.

Er is niet zoveel keuze. Het neoliberalisme eist ambitie.


Ik denk dat zelfs boeddhistische monniken een soort ambitie hebben. De ambitie om de Sangha te runnen, de ambitie om de Dharma te volgen, op een nogal gedisciplineerde manier.

[bolletje]

Alsook, kameraad



Ik sprak de Boeddha laats dus hé. Je weet hoe jetset ik ben hé !

En hij heeft het toch over het juiste levensonderhoud


Je moet een beroep hebben, waarbij je mensen niet oplicht etc. Een eerlijk beroep


Maar, als je een beroep hebt, moet je toch een beetje ambitie hebben. Op zijn minst een beetje ambitie. Anders gaat het mis.....

[one but not the same]

Misschien heb je twee soorten ambitie: een ambitie om iets te worden, of een ambitie om iets te zijn.

Boeddhist kan je zijn, rijk en beroemd kan je worden.

Maar zoiets als een geschikte levenspartner hebben lijkt geen van beide.

[marcel]

dat is dan misschien een derde soort ambitie:

iets willen hebben...

[one but not the same]

dat is dan misschien een derde soort ambitie:

iets willen hebben...

Ja Marcel, maar “hebben” van een levenspartner moet dan geen bezit zijn, het zou iets van een vervulling moeten zijn.

[bolletje]

Dus jullie hebben allemaal geen ambities ?

[marcel]

Ja Marcel, maar “hebben” van een levenspartner moet dan geen bezit zijn, het zou iets van een vervulling moeten zijn.

...dat wel natuurlijk...

verlangen naar vervulling

[one but not the same]

Ambitie om iets te bereiken, terwijl hoe langer de weg, des te groter de afstand.

Waarom zou je het ver moeten zoeken?

[Bodhiboom]

Maar mensen zonder ambities.....
zijn gewoon een soort kasplantjes......

Dat doet mij denken aan deze grap, vrij vertaald:

Twee vrouwen zitten samen te lunchen.
De een zegt tegen de ander, heeft jou man al een nieuwe baan?
Dat nog niet, zegt de ander, maar hij is wel met iets nieuws bezig, hij noemt het mediteren.
Mediteren wat houd dat in?
Geen flauw idee, maar het is een vooruitgang op zitten en niks doen!

Het is ook een beetje een kwestie van, in dit systeem moet je eigenlijk allemaal ambities hebben. Het systeem dwingt je om ambitieus te zijn. Heb ambities, of geraak in de armoede.

Er is niet zoveel keuze. Het neoliberalisme eist ambitie.

Daar laat je iets zien over jezelf jongeman. Ik ken toch wel aardig wat boeddhisten die onlangs hun talenten en contacten hebben besloten iets anders te doen met hun leven. Een werkt als verpleegkundige in een tehuis, een andere is vrijwilliger as counsellor. Armoede of ambitie is niet van enig belang.

Kijk naar de Zen meesters van weleer, die gingen in een hut op de berg wonen om de waarheid te realiseren. Daar moet je tijd en ruimte voor creëren, stilte, vrede, meditatie. Zelfs als leek, als je echt iets wilt bereiken zal je toch je hele leven ervoor in moeten zetten. Huisje, boompje, beestje, een gewone carrière, dat is er allemaal niet bij, gooi het eruit en doe wat gedaan moet worden om het pad te volgen.

Neoliberalisme is gewoon een idee, laat het los en ga iets anders doen.

Ik denk dat zelfs boeddhistische monniken een soort ambitie hebben. De ambitie om de Sangha te runnen, de ambitie om de Dharma te volgen, op een nogal gedisciplineerde manier.

Ze zullen zeker een doel hebben, maar dat is van tijdelijke aard, het is een vlot om de rivier mee over te steken.

[bolletje]

Het ligt ook een beetje aan je definitie van ambitie

Je hebt ambitie en ambitie. Voor veel mensen in deze tijd betekend ambitie, het hebben van dertig buitenhuizen.

Voor mij betekend ambitie, het rond kunnen komen en af en toe iets leuks kunnen kopen en/of af en toe uit eten kunnen gaan. Meer ambitie heb ik niet.

Ambitie light

Vergeleken bij veel Nederlanders, heb ik zeer weining ambitie

[bolletje]

Ja, weetje


Je moet eerst definieren wat je dan precies bedoelt met ambitie ? Wat is in jouw perceptie ambitie ?


Rond willen komen ? Is dat al ambitie

Ik denk, het is niet erg om ambities te hebben. Ik merk alleen wel, dat ambities vaak met je aan de haal gaan. Het laat je niet meer los. Je wordt erdoor geleefd. En dan ben je de hele tijd teleurgesteld

Daar heeft boeddhisme gelijk in.

[Bodhiboom]

Je moet eerst definieren wat je dan precies bedoelt met ambitie ? Wat is in jouw perceptie ambitie ?

Rond willen komen ? Is dat al ambitie

Ik denk niet dat men teveel moet gaan denken over definities. Woorden zijn slechts richtingaanwijzers, en als men over definities gaat keuvelen dan mis je meestal gelijk de betekenis van de oorspronkelijke woorden. Ambitie is toch duidelijk, dat is iets waar je leven naar zet, een groots doel.

[bolletje]

Een groots doel ?


Geen klein doel ?

Als je zegt ( ik zeg maar wat ) ik wil winkelier worden. Is dat dan een ambitie, of niet ? Een groots doel ?

Een doel is het, maar is het groots ? Niet per se, toch ?


Jij hebt toch ook ambities. Je komt je bed uit en schrijft op dit forum. Of zie je dat niet als ambities ? Wat zijn dat dan ? Motivaties ?

[Bodhiboom]

Tja, waarom ik op het forum schrijf, dat heeft meer te maken met een levenskeuze. Ik zet mij in voor andere mensen die vragen hebben, en tegelijkertijd vind ik ook verduidelijking in het lezen van de antwoorden van anderen.

Grote doelen vermijd ik merendeels. Ik had ze vroeger wel, ik heb ze bereikt, en er is niets voor in de plaats gekomen. Destijds merkte ik wel dat als je zo een doel had, dat je jezelf blootstelde aan allerlei spanningen en stressen, dingen lijken meer belangrijk omdat ze gerelateerd zijn aan dat doel dat je WILT bereiken. Verlangen blijkt dus toch niet zo gezond.

[one but not the same]

Een gezond verlangen bestaat misschien wel.

Dat wat het hart wil, en dat wat het hoofd wil.

[bolletje]

Weetje wat het punt is, Bodhiboom

Ik had vroeger ook enorme eisen aan mijzelf en grote verlangens. Ik moest en zou iets worden. Wat precies, dat wist ik niet eens.

Het punt is een beetje. Je wilt iets de hele tijd en dat frustreert je dan eindeloos. En als je het eenmaal hebt, wen je eraan en is het normaal voor je. Dat is nu normaal, denk je dan

Dat is wel hoe het werkt. Dus ja, boeddhisme heeft hier gelijk in, wat mij betreft.


Maar, dat betekend niet dat we al onze ambities maar uit moeten zetten. Tenzij we monniken zijn, of nonnen. Als we leken zijn, hebben we nog wel ambities, maar we gaan er anders mee om.

Dat is het ook. Hoe ga je om met je ambities.

[Bodhiboom]

De Boeddha zegt, verlangen is een van de drie vergiften, die de wortels zijn van samsara. Ik denk dat je dat pas voorbij gaat als je je verlangen intiem leert kennen, het is niet zo makkelijk om dat terzijde te leggen. Veel mensen bereiken het einde van hun leven zonder echt diep te kijken in hun verlangens.

Hij zei ook, je vastklampen is de oorsprong van al het lijden. Dat is iets waar je aan moet wennen, om ontspannen te leven en niet zo gauw te grijpen naar dit of dat. Vaak is het ook zo dat iets van binnen komt opdoemen, en dat je dan merkt dat je toch ergens gespannen bent, en dat je als een verknochte vuist moet proberen te ontsluiten en ontspannen.

Sabbe dhamma nalam abhinivesaya ... men dient zich aan helemaal niks vast te klampen

Mijn ervaring is dat als je dat meeneemt in hoe je leeft, dat vrede en evenredigheid dan meer aanwezig zullen zijn.

[bolletje]

Dit ben ik met je eens, Bodhiboom


Je moet gaan onderzoeken wat je nou allemaal wilt. Wat wil je nou en waarom dan ? Huizen, geld, roem, macht, vrouwen, drugs, exces ?

En waarom wil je dat dan ?

En als je dat zou hebben, wat dan ? Is het dan af ? Is het dan voltooid allemaal ?


Boeddha verzet zich eigenlijk tegen Slaanesh

https://warhammer40k.fandom.com/wiki/Slaanesh

Dit is Slaanesh. Veel leesplezier


Ik vraag me af welke god de Boeddha zou zijn.

[Bodhiboom]

Je moet gaan onderzoeken wat je nou allemaal wilt.

Maar de Boeddha gaat nog een stapje verder. Zijn pad is er een die je meeneemt naar het uitdoven van de passies, en het nibbana dat daarop volgt. We hebben het dan over de eind stages, na veel beoefening. Lees In the Buddha’s Words van Bhikkhu Bodhi maar eens.

[bolletje]

Als ik tijd heb en het boekje ooit ergens vind, ga ik het boekje van deze vogel wel even lezen.

Je mag het voor mij kopen

ik was jarig laatst

[Bodhiboom]

Je kan het als een pdf downloaden van het internet, als je er even naar zoekt...

[bolletje]

Er is zoveel boeddhistische lectuur

Je weet gewoon niet waar te beginnen. Wat wel en niet te lezen

Daarnaast moet ik nog tientallen boeken lezen, die ik nog heb hier, die ik gekocht had

[Bodhiboom]

Mijn advies zou zijn: wees kieskeurig in welke boeken je leest, maar als je er een leest, doe dat dan met volledige aandacht.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Er is zoveel boeddhistische lectuur

Je weet gewoon niet waar te beginnen. Wat wel en niet te lezen

Daarnaast moet ik nog tientallen boeken lezen, die ik nog heb hier, die ik gekocht had

Zeer herkenbaar. Ik ben dan op zoek naar antwoorden, maar ik heb totaal geen idee waar ik die antwoorden zou kunnen vinden. En dan lees ik een boek en blijken de antwoorden die ik zoek er niet in te staan, of ik zie ze toch niet.
Waar moet je de antwoorden  vinden in die stortvloed van informatie.


Je hebt verschillende soorten gelovigen.
Je hebt gelovigen. Zij geloven het, omdat boeddha het gezegd heeft.
Je hebt ook gelovigen omdat ze het zelf gezien hebben, maar nog niet volledig onder de knie hebben.
Je hebt ook mensen. Zij geloven niet zomaar iets louter omdat boeddha het gezegd heeft. Ze hebben het ook zelf nog niet gezien. Maar ze willen het zelf onderzoeken.


Heb ik de antwoorden in boeken gevonden ? Ik heb antwoorden in boeken gevonden, maar of ze allemaal "de" antwoorden waren.
Heb ik de antwoorden door nadenken gevonden. Ik heb antwoorden door nadenken gevonden, maar of ze allemaal "de" antwoorden waren.


Heb ik  antwoorden niet door boeken of niet door nadenken gevonden ? Ik heb antwoorden gewoon, zonder boeken en zonder nadenken gevonden, opeens waren er antwoorden.

[bolletje]

Bodhiboom


Wat me tot nu toe opvalt, aan de boeddhistische lectuur, is dat er wel grote kwaliteit verschillen zijn.

Soms wordt het allemaal een beetje esoterisch, zweverig, vaag, abstract.

Soms komt men met heel interessante, praktische inzichten.

En soms allebei. Ik las zo'n boek van zo'n lama. Ik dacht zo,50 procent is totaal wazige onzin. Maar, die andere 50 procent is heel concreet, toepasbaar, helder.

[one but not the same]

Heb ik  antwoorden niet door boeken of niet door nadenken gevonden ? Ik heb antwoorden gewoon, zonder boeken en zonder nadenken gevonden, opeens waren er antwoorden.

Gevonden of gekregen?

[bolletje]

Je hebt verschillende soorten gelovigen.
Je hebt gelovigen. Zij geloven het, omdat boeddha het gezegd heeft.
Je hebt ook gelovigen omdat ze het zelf gezien hebben, maar nog niet volledig onder de knie hebben.
Je hebt ook mensen. Zij geloven niet zomaar iets louter omdat boeddha het gezegd heeft. Ze hebben het ook zelf nog niet gezien. Maar ze willen het zelf onderzoeken.

Je hebt ook mensen. Zij geloven niet zomaar iets louter omdat boeddha het gezegd heeft. Ze hebben het ook zelf nog niet gezien. Maar ze willen het zelf onderzoeken.


Zo wilde de Boeddha het ook. Dat zijn de echte boeddhisten

De rest zijn meelopers.

Wij zijn die OG boeddhisten

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Een gezond verlangen bestaat misschien wel.

Dat wat het hart wil, en dat wat het hoofd wil.

Ik denk dat het normaal is dat we in de war zijn omtrent bepaalde zaken in het boeddhisme.
Heel simpel gezegd, natuurlijk bestaat er gezond verlangen. Natuurlijk bestaat er vervulling.


Maar dit is een boeddhaforum en dus bekijken we verlangen vanuit een andere invalshoek, namelijk de fundamenteel onbevredigende aard van verlangen.
En waarom ? Omdat boeddha zegt dat hij iets heeft ontdekt dat niet relatief bevredigend is maar juist onovertroffen.


Wat hij gevonden heeft is niet iets intellectueels, het is ook niet een goed gevoel. Zie voor jezelf, want hoe zou je er over kunnen praten als je het niet voor jezelf gezien hebt.


Het is niet zo dat we verlangen enkel en alleen vanuit één invalshoek kunnen benaderen, neen, de andere invalshoeken blijven ook aanwezig. Als je morgen ziek bent ga je ook naar de dokter en neem je ook medicijnen. En hoop je dat het een goede dokter is en dat je de juiste medicijnen krijgt.
En als je een job hebt of zoekt, dan wil je ook dat het bij je past en dat je door je job vervulling  krijgt.
Of dat je een zielsrelatie in je leven ontmoet.


En toch zegt boeddha, wat ik gevonden heb, overstijgt dit allemaal.
Ongeacht of er nu wel of niet een goede dokter, juiste medicijn, vervullende job, zielsrelatie aanwezig is in je leven.


Je hoeft niet voor jezelf omwille van religieuze redenen een kwellend leven te scheppen.
En toch ontmoet iedereen in zijn leven kwellingen. Maar ga het nu ook niet nog eens zelf verergeren omwille van verkeerde motieven.


En tegelijkertijd : Boeddha zegt, zoek de definitieve oplossing niet op de verkeerde plaats. Zoek het niet bij zaken die je alleen relatief voordeel oplevert.
Wil dat dan zeggen dat je niet naar de dokter mag gaan, of gaan schuilen voor de regen, of geen opleiding mag volgen, of geen relaties mag beginnen.

[one but not the same]

Wat ik belangrijk vind van verlangen is dat het mij wat leert. Hoe anders kan ik leren?

Uitdoven van verlangens heeft pas zin als ik voldoende weet. De vraag is dan wanneer weet ik genoeg?

Als ik mijn ego wil opgeven? Als ik weet dat ik mijn ego beter kan opgeven?

[bolletje]

Je hoeft niet voor jezelf omwille van religieuze redenen een kwellend leven te scheppen.

Moet je zelf weten, als je het mij maar niet oplegt haha

Ja, over dat verlangen. Het punt is een beetje, mensen interpreteren dat woord dan anders. Mensen lezen er iets anders in. Ik denk alleen wel dat Boeddha een sterk punt heeft. Kijk, je kan best heel graag heel goed ergens in willen worden. Maar, zodra het je echt bij de keel grijpt, dan wordt het denk ik het soort van verlangen, waar Boeddha het over heeft. Zodra je er last van gaat hebben, ik denk dat dat het criterium is. Zodra het gaat branden.

Maar, ergens naar uit kijken, is iets anders dan verlangen. Ik kijk er naar uit, om naar de film te gaan. Is iets anders dan : ik wil rockster worden en als dat niet lukt, wil ik dood.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Wat ik belangrijk vind van verlangen is dat het mij wat leert. Hoe anders kan ik leren?

Uitdoven van verlangens heeft pas zin als ik voldoende weet. De vraag is dan wanneer weet ik genoeg?

Als ik mijn ego wil opgeven? Als ik weet dat ik mijn ego beter kan opgeven?

het uitdoven van verlangens is een religieus credo. Ik zie bij mezelf dat ik dat zeker ook op een onbegrepen wijze in leven heb proberen te integreren. Een soort nep boeddha spelen.
Wat totale nonsens is. wat gewoon namaak, fake is.


Je kunt verzet hebben, je kunt fake hebben, je kunt ook nieuwsgierigheid hebben.


Ik constateer wel dat een deel van mijn lijden gestuurd is door mijn innerlijke dialoog. Ik kan in dat denken stappen en mijn lijden ten volle beleven. 
Ik zie ook dat ik voedsel kan geven aan mijn frustraties, woede, verwarring. Maar ook het omgekeerde dat het kan losgelaten worden.


Ik zie voor mezelf dat de innerlijke dialoog over religieuze zaken achteraf, hersenspinsels blijken te zijn. Mijn vermoeden is dat dit voor iedereen voor een deel zal zijn. Dat dit ook gewoonweg een deel is van het mens zijn. We kunnen daar niet aan ontsnappen.
Door die hersenspinsels kunnen we zaken missen. Maar ook dat is normaal. Het maakt deel uit van het proces.


Religie is geen wondermedicijn dat ons plots doet ontsnappen aan de menselijke realiteit. Maar kan wel een waardevol hulpinstrument blijken te zijn.
Ik denk niet dat iemand ontsnapt aan de keerzijde van de medaille, namelijk  dat religie ons ook op het verkeerde spoor kan en zal zetten.

[bolletje]

Ik denk dat je een punt heb


Ik denk dat boeddhisme meer gewoon een strategie is. Maar, het biedt nog geen garantie op slagen. Snap je wat ik bedoel ? Het leert je te onderzoeken. Het doet aan zelfonderzoek. In die zin is het een soort therapie. Maar, dat zegt nog niet. Wij hebben niet minder verlangens, lusten, en woede, dan andere mensen. Wij zijn er alleen op een boeddhistische manier naar het kijken en proberen er anders op te responderen. Voor zover dat lukt. Niemand zegt dat dit altijd goed lukt. We doen alleen ons best

[one but not the same]

Ik constateer wel dat een deel van mijn lijden gestuurd is door mijn innerlijke dialoog. Ik kan in dat denken stappen en mijn lijden ten volle beleven. 
Ik zie ook dat ik voedsel kan geven aan mijn frustraties, woede, verwarring. Maar ook het omgekeerde dat het kan losgelaten worden.

Ik zie voor mezelf dat de innerlijke dialoog over religieuze zaken achteraf, hersenspinsels blijken te zijn. Mijn vermoeden is dat dit voor iedereen voor een deel zal zijn. Dat dit ook gewoonweg een deel is van het mens zijn. We kunnen daar niet aan ontsnappen.
Door die hersenspinsels kunnen we zaken missen. Maar ook dat is normaal. Het maakt deel uit van het proces.

Ja hersenspinsel op hersenspinsel, en de waarheid druk ik ermee weg.

[Bodhiboom]

Mooi gezegd GM&WN...

Maar ik zou niemand aanraden om op een boeddhistische manier te gaan kijken. Ik zou zeggen neem het boeddhisme in je op, verteer het en maak het je eigen. Dan zal je zien dat jouw manier van kijken veranderd, maar nog steeds jou manier van kijken blijft, in plaats van dat je zo af en toe een boeddhistisch brilletje opzet.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Ik constateer wel dat een deel van mijn lijden gestuurd is door mijn innerlijke dialoog. Ik kan in dat denken stappen en mijn lijden ten volle beleven. 
Ik zie ook dat ik voedsel kan geven aan mijn frustraties, woede, verwarring. Maar ook het omgekeerde dat het kan losgelaten worden.

Ik zie voor mezelf dat de innerlijke dialoog over religieuze zaken achteraf, hersenspinsels blijken te zijn. Mijn vermoeden is dat dit voor iedereen voor een deel zal zijn. Dat dit ook gewoonweg een deel is van het mens zijn. We kunnen daar niet aan ontsnappen.
Door die hersenspinsels kunnen we zaken missen. Maar ook dat is normaal. Het maakt deel uit van het proces.

Ja hersenspinsel op hersenspinsel, en de waarheid druk ik ermee weg.

ik bemerk bij mezelf dat ik het enorm moeilijk heb om bepaalde werk gerelateerde zaken los te laten. Het is verbonden met eer en glorie, maar ook met beslissingsvrijheid. Ik ervaar het als een nederlaag. Het verzet dat ik ervaar is ook lichamelijk van aard.


Soms heb je zaken die vooral in mijn hoofd spelen, soms zijn het zaken die vooral lichamelijk spelen. Het moeilijkste om los te laten zijn juist de zaken die op beide vlakken spelen.


ik zie dat ik weinig motivatie heb om het los te laten. Loslaten lijkt terechtkomen in een zwart gat.
Er aan denken geeft me enorm veel adrenaline, en juist dan kan ik moeilijk mijn gedachten ordenen en mijn lichaam tot rust brengen. Het is een soort zichzelf voedende spiraalbeweging. Mijn gedachten geven voeding aan de adrenaline, en de adrenaline stuurt mijn gedachten in een bepaalde richting. Waardoor ik alweer een adrenaline stoot krijg.


Ik zie ook dat bij mij humor en beweging helpt om de spiraal te onderbreken, samen met het versterken van de motivatie en het verder versterken van het relativeren van zaken.

[one but not the same]

ik bemerk bij mezelf dat ik het enorm moeilijk heb om bepaalde werk gerelateerde zaken los te laten. Het is verbonden met eer en glorie, maar ook met beslissingsvrijheid. Ik ervaar het als een nederlaag. Het verzet dat ik ervaar is ook lichamelijk van aard.


Soms heb je zaken die vooral in mijn hoofd spelen, soms zijn het zaken die vooral lichamelijk spelen. Het moeilijkste om los te laten zijn juist de zaken die op beide vlakken spelen.


ik zie dat ik weinig motivatie heb om het los te laten. Loslaten lijkt terechtkomen in een zwart gat.
Er aan denken geeft me enorm veel adrenaline, en juist dan kan ik moeilijk mijn gedachten ordenen en mijn lichaam tot rust brengen. Het is een soort zichzelf voedende spiraalbeweging. Mijn gedachten geven voeding aan de adrenaline, en de adrenaline stuurt mijn gedachten in een bepaalde richting. Waardoor ik alweer een adrenaline stoot krijg.


Ik zie ook dat bij mij humor en beweging helpt om de spiraal te onderbreken, samen met het versterken van de motivatie en het verder versterken van het relativeren van zaken.

Ik hoef nooit lang te twijfelen om de verkeerde beslissing te nemen.

Maar nu leef ik het leven dat ik vind dat bij me past. Wie kan dat nou zeggen?

[Bodhiboom]

ik zie dat ik weinig motivatie heb om het los te laten. Loslaten lijkt terechtkomen in een zwart gat.

Het is waar dat als je erg veel loslaat dat je dan je verbintenissen en motivatie kwijtraakt. Het is een kunst om je persoonlijke energie te bewaren terwijl je veel dingen loslaat.

Er aan denken geeft me enorm veel adrenaline, en juist dan kan ik moeilijk mijn gedachten ordenen en mijn lichaam tot rust brengen. Het is een soort zichzelf voedende spiraalbeweging. Mijn gedachten geven voeding aan de adrenaline, en de adrenaline stuurt mijn gedachten in een bepaalde richting. Waardoor ik alweer een adrenaline stoot krijg.

Dit klinkt mij wel bekend in de oren. Als ik bezig ben met concepten ontwerpen dan wil ik nog wel eens in een cyclus terecht komen waarin gedachten opwinding teweeg brengen, en dan komt er adrenaline, en dan gaan mijn gedachten razen, komt er meer opwinding, en zo. Dat heeft gewoonlijk te maken met te gehecht zijn aan het onderwerp.

[Dorje]

ik bemerk bij mezelf dat ik het enorm moeilijk heb om bepaalde werk gerelateerde zaken los te laten. Het is verbonden met eer en glorie, maar ook met beslissingsvrijheid. Ik ervaar het als een nederlaag. Het verzet dat ik ervaar is ook lichamelijk van aard.

Zeer herkenbaar, vooral ook dat werk gerelateerde. Ik heb het een tijd zo erg gehad dat ik als ik mijn werk deed volledig onbewust ging, en als ik mijn werk niet deed mij volledig ongelukkig vond dat ik weer zo onbewust was gegaan, waardoor ik in een zichzelf versterkende spiraal terecht kwam (als ik aan het werk ging moest ik wel heel onbewust gaan voor dat ongenoegen, anders kon ik niet werken, waardoor het ongenoegen achteraf nog sterker werd, nog meer onbewust gaan nodig was, ...) en helemaal gevangenen kwam te zitten in de zelf toegevoegde dualiteit en dus het zelf toegevoegd lijden.

Telkens ik niet werkte ging ik zo op in het afwijzen van mezelf (omdat ik zo opging in dat werk) dat ik nooit eens niet meer in iets opging.

Op een gegeven moment heb ik mij verzoend met dit opgaan in het werk in plaats van dat mijn onvrede er mee lijden bleef toevoegen aan de momenten dat ik niet aan het werken was. Nog steeds ga ik helemaal op in het werk, maar na het werk glijdt dit nu helemaal van mij af. Het is geen probleem meer, het is wat het is.

Het heeft geen zin te vechten tegen ergens in opgaan, het heeft alleen maar zin te ontdekken dat wat je werkelijk bent er altijd is, of er nu iets volledig opgaat in iets of niet. Maar dit ontdekken kan maar als je af en toe eens niet helemaal in iets opgaat, ook eens niet in het ongelukkig, teleurgesteld zijn over jezelf of het afwijzen van jezelf.

[one but not the same]

“Het ontdekken wat je werkelijk bent”

Dat schijnt een doel op zich te zijn voor het boeddhisme, inzicht in de ware zelf.

Maar een zelfstandige zelf bestaat waarschijnlijk niet.

[Dorje]

“Het ontdekken wat je werkelijk bent”

Dat schijnt een doel op zich te zijn voor het boeddhisme, inzicht in de ware zelf.

Maar een zelfstandige zelf bestaat waarschijnlijk niet.

Inderdaad. Er bestaat geen zelf.
Dus wat je werkelijk bent, is geen zelf, niet iets aflijnbaar, niet ik, niet mijn, niet mijn zelf. M.a.w. wat ik werkelijk ben, wat jij werkelijk bent, wat een stoel werkelijk is, er is daar geen onderscheid in.

De ontdekking is dat die wat aan het ontdekken is, geen zelfstandig bestaan heeft, niet werkelijk afzonderlijk bestaat.
Toch is dit een heuze ontdekking. Maar iets dat ontdekt kan worden, niet iets dat befilosofeerd moet worden .
.

[Bodhiboom]

“Het ontdekken wat je werkelijk bent”

Dat schijnt een doel op zich te zijn voor het boeddhisme, inzicht in de ware zelf.

Er is een sutra die zegt dat men niet teveel zelfonderzoek moet doen, dat diegenen die zich hierin verdiepen foute visie over de zelf ontwikkelen. Maar er zijn echter ook niet-boeddhistische spirituele meesters uit het recente tijdperk die juist erg op zelfonderzoek aansturen.

Maar een zelfstandige zelf bestaat waarschijnlijk niet.

Ja. Ken je de vergelijking met de strijdwagen? Zeg je hebt een strijdwagen, en je verwijdert de railing, is het nog steeds een strijdwagen? Wat als je een wiel verwijdert, of een as? Uiteindelijk kom je erachter dat het concept ‘strijdwagen’ bestaat uit een aantal onderdelen die harmonieus samenwerken.

[one but not the same]

“Het ontdekken wat je werkelijk bent”

Dat schijnt een doel op zich te zijn voor het boeddhisme, inzicht in de ware zelf.

Maar een zelfstandige zelf bestaat waarschijnlijk niet.

Inderdaad. Er bestaat geen zelf.
Dus wat je werkelijk bent, is geen zelf, niet iets aflijnbaar, niet ik, niet mijn, niet mijn zelf. M.a.w. wat ik werkelijk ben, wat jij werkelijk bent, wat een stoel werkelijk is, er is daar geen onderscheid in.

De ontdekking is dat die wat aan het ontdekken is, geen zelfstandig bestaan heeft, niet werkelijk afzonderlijk bestaat.
Toch is dit een heuze ontdekking. Maar iets dat ontdekt kan worden, niet iets dat befilosofeerd moet worden .
.

Misschien dat een ‘bezitsrelatie’ gewoon onwerkelijk is, iets dat in het hoofd betekenis kan hebben, maar in werkelijkheid geen betekenis heeft. Niets bezit iets.

[one but not the same]

“Het ontdekken wat je werkelijk bent”

Dat schijnt een doel op zich te zijn voor het boeddhisme, inzicht in de ware zelf.

Er is een sutra die zegt dat men niet teveel zelfonderzoek moet doen, dat diegenen die zich hierin verdiepen foute visie over de zelf ontwikkelen. Maar er zijn echter ook niet-boeddhistische spirituele meesters uit het recente tijdperk die juist erg op zelfonderzoek aansturen.

Het kan ontnuchterend werken, zelfonderzoek, maar kan je ook gebonden houden aan zelfaandacht.

Maar een zelfstandige zelf bestaat waarschijnlijk niet.

Ja. Ken je de vergelijking met de strijdwagen? Zeg je hebt een strijdwagen, en je verwijdert de railing, is het nog steeds een strijdwagen? Wat als je een wiel verwijdert, of een as? Uiteindelijk kom je erachter dat het concept ‘strijdwagen’ bestaat uit een aantal onderdelen die harmonieus samenwerken.

Dat is iets van identiteit, iets dat eigenlijk alleen als idee bestaat.