Verzet

[Dorje]

Het kan ontnuchterend werken, zelfonderzoek, maar kan je ook gebonden houden aan zelfaandacht.

Zelfonderzoek indien het slaagt (je vindt een zelf) geeft aanleiding tot onjuiste visie, alleen als het zelfonderzoek mislukt (je vindt geen zelf) bevrijdt het van zowel foute als juiste visie. Het bevrijdt je uit elke categorie.

[Dorje]

Misschien dat een ‘bezitsrelatie’ gewoon onwerkelijk is, iets dat in het hoofd betekenis kan hebben, maar in werkelijkheid geen betekenis heeft. Niets bezit iets.

Is nog steeds gefilosofeer.

Ontdek gewoon wat niet-zelf is. Dit ontdekken gaat dieper dan betekenis of geen betekenis, bezit of geen bezit, hoofd of geen hoofd, concept of geen concept, doel of geen doel, ervaring of geen ervaring.

[one but not the same]

Misschien dat een ‘bezitsrelatie’ gewoon onwerkelijk is, iets dat in het hoofd betekenis kan hebben, maar in werkelijkheid geen betekenis heeft. Niets bezit iets.

Is nog steeds gefilosofeer.

Ontdek gewoon wat niet-zelf is. Dit ontdekken gaat dieper dan betekenis of geen betekenis, bezit of geen bezit, hoofd of geen hoofd, concept of geen concept, doel of geen doel, ervaring of geen ervaring.

Je beschrijft een ervaring na de fase van filosoferen. Zal die er zijn zonder filosoferen? Of blijft deze weg door filosoferen?

Het kan ontnuchterend werken, zelfonderzoek, maar kan je ook gebonden houden aan zelfaandacht.

Zelfonderzoek indien het slaagt (je vindt een zelf) geeft aanleiding tot onjuiste visie, alleen als het zelfonderzoek mislukt (je vindt geen zelf) bevrijdt het van zowel foute als juiste visie. Het bevrijdt je uit elke categorie.

Je duidt een soort bevrijding uit dualismes. Zijn dualismes voor jou “filosoferen”?

[Dorje]

Ik verwoord het liever als een niet-ervaring en voorafgaand aan het filosoferen.

Voorafgaand omdat het er al is en dus enkel kan ontdekt worden door weg te nemen, inclusief het wegnemen van het gefilosofeer. Filosoferen is nog meer betekenissen toevoegen, betekenissen op betekenissen. Zoiets kan bepaalde betekenissen helpen relativeren, maar kan niet uit de betekenissen helpen geraken. Een ervaring kan uit de betekenissen helpen geraken, maar kan niet uit de ervaringen helpen geraken.

Daarom dat wat ontdekt kan worden, in de zin van ont-dekken, het ontdoen van alle bedekking, die van betekenissen en uiteindelijk ook die van ervaring, dat is iets dat vooraf is. Het is niet iets dat bereikt kan worden, achteraf. Het kan niet bereikt worden door iets te doen of iets te laten.

Dualismen zijn betekenissen. Het zijn dingen die de geest creëert, opdeelt. Het heeft zijn zin in de wereld van de betekenissen, maar ook maar enkel daar. Het heeft zijn zin in het weten welke kinderen ik van school moet halen en in welke mond ik voedsel moet steken. Het heeft dus heel wat praktisch nut. Maar het heeft geen zin in ontdekken wat vooraf gaat aan betekenissen. Filosoferen is meta-dualisme. Dualisme gebruiken om over dualisme te gaan jongleren.

Ik ben niet tegen filosoferen. Filosoferen kan je brengen op de grens, het falen van de filosofie, vaak is dat nodig om in te zien dat er geen weg uit is en om het dan uiteindelijk los te laten.

Dat is de zin van een Koan in de Zen. Het doet beroep op je betekenisgeven, maar niet om het betekenisgeven aan te scherpen, maar om het tot zijn grens te krijgen. Pas als de grens bereikt wordt en men zich gevangen voelt, kan er iets anders gebeuren. Maar in dat gebeuren moet wel het betekenisgeven eerst wegvallen.

[one but not the same]

Fundamenten van normen

Een denksysteem dat de mens een basis moet verschaffen bij allerlei existentiële problemen, zal een bepaalde opbouw nodig hebben.

Het fundament kan de metafysica zijn, maar dan is dat speculatie als basis. Het fundament kan de fysica zijn, meetexperimenten, dan zijn de fenomenen de basis. Ik wijs die beide af. Speculatie omdat fantasie geen grond verdient te zijn voor een helpend denksysteem, en fenomenen omdat die geen waarden representeren. Een helpend denksysteem heeft waarden nodig.

Bij waarden denken we aan normen, en normen kunnen volkomen willekeurig zijn, wat geen conflictloze houvast geeft.

Fundamenten van normen, zoals bijvoorbeeld Immanuel Kant ons gaf, zijn nog steeds afhankelijk van een voorkeur in menstype, de consequente mens. We kunnen ons ook moeilijk een helpend denksysteem voorstellen, dat niet consequente toegepast zou moeten worden, om te assisteren bij existentiële vraagstukken.

Een heel andere benadering is die van het zoeken naar verlichting die niet hangt aan een specifiek denksysteem. Die eerder het loslaten van hersenspinsels voorstaat.

Laten we de “norm” van ‘verlichting als doel’ eens als fundament beschouwen.

Logisch is verlichting en niet verzwaring een oplossing voor levensvraagstukken, alleen kan ik bedenken dat de zware boodschappen wel door een karretje gedragen kunnen worden, maar dan iemand de tijd, energie en grondstoffen voor het karretje weer heeft te dragen. Of het licht kan aan, maar de stroomrekening moet betaald worden.

Verlichting als doel lijkt daarmee praktisch gezien een technische of economische uitdaging.

Van de technische en economische vooruitgang weten we dat dit een keerzijde heeft, en met verlichting moet dus een ander doel gegeven zijn dan gemak.

Als “norm” voor levensvraagstukken zouden we ons niet op gemak moeten richten. Maar waarop dan wel? Op het totaal opgeven van pretenties van een ego? We zijn nog steeds aan het denken over “oplossingen” en het “probleem” is dan precies dat we aan oplossingen denken, waarmee we de ego status geven?

Dan hebben we een theoretische oplossing die geen oplossing mag zijn. Omdat we al verkeerd zijn met bepalen van het probleem. Er is geen helpend denksysteem nodig.

De ervaring leert dat problemen zich niet vanzelf oplossen, en het zoeken naar oplossingen lijkt me logisch. Het weghalen van pretenties van een ego is een mogelijkheid, al heeft het iets weg van fatalisme.

Als zowel de praktische norm van verlichting als doel, als de theoretische norm van opgeven van de ego niet volstaan, wat voor norm kan er dan overblijven?

[Dorje]

OBNTS,

Ik heb je bericht 3 maal gelezen en begrijp er nog steeds niets van.
Ik heb ook geen idee waar je naartoe wil?
En ook geen idee of het een reactie is op hetgeen ik hierboven schreef?

Indien wel, dan heb ik er maar één ding op te zeggen: maak het niet zo complex.
Mediteer gewoon, of doe wat aan zelfonderzoek, maar op zo'n manier dat het het redeneren tot een halt brengt.
Dan kan er iets ontdekt worden, waar geen redeneringen, woorden en houvasten meer voor nodig zijn.

Als je daar over wilt gaan communiceren weer wel, maar ja, dat communiceren erover is niet de eerste stap, de eerste stap is de ontdekking.

Als zowel de praktische norm van verlichting als doel, als de theoretische norm van opgeven van de ego niet volstaan, wat voor norm kan er dan overblijven?

Geen enkele norm hoeft er over te blijven, ze moeten allemaal losgelaten worden wil er ontdekken zijn van het normloze, het buiten categorie van praktisch en theoretisch. Normen zijn toegevoegd door de geest, neem alles wat de geest toevoegt weg, en stel vast wat er overblijft.

Maar voor alle duidelijkheid: normen hoeven niet losgelaten worden in de gewone, relatieve, dagdagelijkse wereld. Daar hebben ze hun nut, maar enkel daar. Niet in het ontdekken van wat je werkelijk bent, niet in het ontdekken van verlichting.

[one but not the same]

Dorje en anderen,

Het ging om de ontdekking dat je praktische verlichting hebt en theoretische verlichting, en jij praat over theoretische verlichting; als je dit dan dat.

Zowel praktische verlichting werkt niet, vanwege de keerzijde qua techniek en economie, en theoretische verlichting werkt ook niet omdat dit, zoals je ook aangeeft, niet met de dagdagelijkse levensvragen te maken heeft.

Wat blijft er dan over voor de gewone sterveling? Praktische verlichting is een doodlopende weg, en theoretische verlichting is niet voor stervelingen.

In dagblad trouw stond een Dingemans cartoon vandaag, dat je altijd nog kunt dagdromen, ja het biedt weinig houvast, is speculatief, is niet meetbaar, maar het is een afleiding.

[Moesa]

OBNTS?

Het gaat om de realiteit, eenmaal geaccepteerd, dan stopt het.

Dat doorrazen heeft geen zin, zinloos.

Doorgronden is de oplossing.

Toch nog veel last van ego? Die is er niet

Groet Moesa

[Bodhiboom]

Nu ja, praktische verlichting is tenminste deels mogelijk. Men kan zoeken naar vrede door middel van het loslaten van verlangens, het herkennen van de tijdelijkheid in de dingen, en het erkennen van de dood. Dan kom je uit bij een soort grond van het bestaan, een basis. Ik zal niet zeggen dat het de verlichting is, maar het is een staat van zijn waarin dit bestaan niet meer zo zwaar weegt, en die vrede is toch een reden waarom veel mensen het boeddhisme gaan verkennen.

[Moesa]

Nu ja, praktische verlichting is tenminste deels mogelijk. Men kan zoeken naar vrede door middel van het loslaten van verlangens, het herkennen van de tijdelijkheid in de dingen, en het erkennen van de dood.

Juist, het erkennen van de dood en je daar een voorstelling van maken. Heb het genoeg gedaan, zeker na de diagnose kanker ( zeker toen ik de uitslag niet wist). Nu nog als ik mijn ego opgeef ( zit nu nadat ik genezen ben in een nog moeilijkere periode), mediteer ik op de dood en weet dat het realiteit is.

Dan kom je uit bij een soort grond van het bestaan, een basis. Ik zal niet zeggen dat het de verlichting is, maar het is een staat van zijn waarin dit bestaan niet meer zo zwaar weegt, en die vrede is toch een reden waarom veel mensen het boeddhisme gaan verkennen.

Klopt, boeddhisme begint steeds interessanter te worden. Ik heb dit bemerkt bij het medisch team, alles wat ik rondom ( genezing) boeddhisme heb gedaan ( en ja de geest kan genezen) komt als een "licht". Sommige willen leren mediteren ( ego en ziekte) en inzichten verkrijgen over ziekte ( ook realiteit in het leven)

Over ego:

Het ego wil altijd erkent worden, je kan niet zonder, het ligt eraan wat de intenties van het ego zijn.

Het is zo:

Eerst mediteren ( ademhaling), zonder doel, dan komt het begrip in het leven, voel je dat alles één is. Je hoeft er niets voor te doen, als alleen maar te zitten en te ademen.  Het lijkt wel of door te zitten, de hersenen nieuwe wegen gaan maken voor nieuwe dingen, zo kan het oude ego plaatsmaken voor een nieuw ego ( helaas). En ja er is een éénheidsgevoel en ervaring, dat is zonder ego.

Warme meditatiegroet

Moesa

[one but not the same]

Ik heb niet meer dan verhaaltjes over verlichting, theorie, misschien dat soms iemand van de stervelingen verlichting krijgt, maar tot die tijd moet je toch wat?

Dan is de vraag dus waar je je praktisch op kunt richten. Dagdromen?

[Moesa]

Dan is de vraag dus waar je je praktisch op kunt richten. Dagdromen?

Gericht visualiseren dat werkt ook echt. Bij mij is het gelukt bij tumoren eruit te "denken". Misschien een idee om een verlicht persoon van jezelf te maken, zie het voor je. Ik doe dat vaak om het via de "ogen van boeddha" te zien. Had vorige week een situatie ( boos op iemand), toen ik diegene hoorde ben ik gaan zitten, ogen dicht, ervaren en door de ogen van boeddha te bezien. Mooie is, maandag kreeg ik een vriendelijk persoon te horen ( iemand die altijd nors is). Heb in die visualisatie niet de ander willen veranderen, maar wel mijn reactie patronen erop veranderd en daarop iemand uit het gezin ervoor beschermd.

Lichter leven kan zeker, dat is mijn overtuiging.

Warme groet Moesa

[Bodhiboom]

Ik heb niet meer dan verhaaltjes over verlichting, theorie, misschien dat soms iemand van de stervelingen verlichting krijgt, maar tot die tijd moet je toch wat?

Dan is de vraag dus waar je je praktisch op kunt richten. Dagdromen?

Er is zeker meer dat kan dan alleen dagdromen. Je kan de leer van de Boeddha tot je nemen en in de praktijk brengen, door middel van het lezen van de sutra’s en ze te bediscussiëren totdat je er waarheid in hebt gevonden. Sommige sutra’s zullen tot je spreken en anderen weer niet, het is dus een kwestie om wat wijder te lezen.

De verlichting is een doel dat niet onmiddellijk binnen bereik ligt. De Boeddha deed er zelf zes jaar over, van ascese en studie en meditatie, en hij had grootse talenten en zette zich er volledig voor in. Maar wij kunnen zijn pad wel een stukje volgen, en wat meer vrede en minder gehechtheid vinden.

Ik zou je aanraden om ook eens te kijken naar het vinden van een echte leraar. Bezoek een meditatie centrum, en spreek eens met de mensen die de meditaties daar leiden. Misschien is er een cursus die je kan volgen.

[edit] Moesa ik heb even je quotes gefixed, verder niks veranderd, hoop dat je het niet erg vind.

[Dorje]

Verlichting is niet iets praktisch, noch iets theoretisch. Het is buiten categorie van zowel praktisch als theoretisch.

Verlichting is niet gericht op het dagelijkse leven te verlichten, noch heil te vinden in een niet-dagelijks-leven-gerichtheid, dus een theoretisch model.

Verlichting gaat om ontdekken wat Werkelijkheid is (niet theoretisch, maar in directe ervaring) en om dit ontdekte zo transparant mogelijk (een licht worden voor de wereld) te laten schijnen in het dagelijks leven, opdat het voor anderen ook helder kan worden dat het dagdagelijkse leven niet verlicht kan worden, noch een theoretisch model iets werkelijk kan verlichten, maar dat er iets te ontdekken valt dat buiten categorie van dagelijks leven en theorie staat, buiten categorie van sterven en dood, buiten categorie van lijden en jezelf bevrijden van lijden.

Dat is wat een sterveling kan ontdekken als het ontdekt dat wat hij werkelijk is geen sterveling is.

Tot die tijd kan je mediteren (tot kalmte komen in je geest) en onderzoeken (tot wijsheid komen), beiden hebben een praktisch nut: minder lijden toevoegen aan het leven. Maar uiteindelijk gaat het niet om een theoretisch eindpunt te behalen waar het leven vrij zou zijn van lijden. Dat is en zal altijd theoretisch blijven. Wat in kalmte en wijsheid ontdekt kan worden, is niet het einde van het lijden, maar dat wat buiten categorie van zowel lijden als bevrijding van lijden staat. Als je dat ontdekt hebt, weet je wat je werkelijk bent, gaat het lijden in het leven gewoon verder, gaat het dagelijkse leven gewoon verder, maar wordt gewoon niet meer vastgehouden aan die "ik" te zijn die lijdt.

Theorie, verhaaltjes heb je dus niet nodig. Waar je je kan op richten is op meditatie en onderzoek, maar als het even kan zonder een doel te willen bereiken, gewoon meditatie om de meditatie, onderzoek om het onderzoek, alleen als alle doelen en streven worden verlaten, kan er uiteindelijk iets ontdekt worden dat er al is (dus niet als doel gesteld kan worden, en ook niet naar gestreefd kan worden).

En ook bovenstaande kan je best allemaal laten vallen (anders wordt het weer aangenomen als verhaal of theorie). Gewoon: mediteren én onderzoeken én openstaan voor ontdekken in plaats van iets te willen maken/bereiken.
Dat is alles dat nodig is.

Niet voldoende?

[Moesa]

Verlichting is niet iets praktisch, noch iets theoretisch. Het is buiten categorie van zowel praktisch als theoretisch.

Verlichting is niet gericht op het dagelijkse leven te verlichten, noch heil te vinden in een niet-dagelijks-leven-gerichtheid, dus een theoretisch model.

Verlichting gaat om ontdekken wat Werkelijkheid is (niet theoretisch, maar in directe ervaring) en om dit ontdekte zo transparant mogelijk (een licht worden voor de wereld) te laten schijnen in het dagelijks leven, opdat het voor anderen ook helder kan worden dat het dagdagelijkse leven niet verlicht kan worden, noch een theoretisch model iets werkelijk kan verlichten, maar dat er iets te ontdekken valt dat buiten categorie van dagelijks leven en theorie staat, buiten categorie van sterven en dood, buiten categorie van lijden en jezelf bevrijden van lijden.

Dat is wat een sterveling kan ontdekken als het ontdekt dat wat hij werkelijk is geen sterveling is.

Tot die tijd kan je mediteren (tot kalmte komen in je geest) en onderzoeken (tot wijsheid komen), beiden hebben een praktisch nut: minder lijden toevoegen aan het leven. Maar uiteindelijk gaat het niet om een theoretisch eindpunt te behalen waar het leven vrij zou zijn van lijden. Dat is en zal altijd theoretisch blijven. Wat in kalmte en wijsheid ontdekt kan worden, is niet het einde van het lijden, maar dat wat buiten categorie van zowel lijden als bevrijding van lijden staat. Als je dat ontdekt hebt, weet je wat je werkelijk bent, gaat het lijden in het leven gewoon verder, gaat het dagelijkse leven gewoon verder, maar wordt gewoon niet meer vastgehouden aan die "ik" te zijn die lijdt.

Theorie, verhaaltjes heb je dus niet nodig. Waar je je kan op richten is op meditatie en onderzoek, maar als het even kan zonder een doel te willen bereiken, gewoon meditatie om de meditatie, onderzoek om het onderzoek, alleen als alle doelen en streven worden verlaten, kan er uiteindelijk iets ontdekt worden dat er al is (dus niet als doel gesteld kan worden, en ook niet naar gestreefd kan worden).

En ook bovenstaande kan je best allemaal laten vallen (anders wordt het weer aangenomen als verhaal of theorie). Gewoon: mediteren én onderzoeken én openstaan voor ontdekken in plaats van iets te willen maken/bereiken.
Dat is alles dat nodig is.

Niet voldoende?

Goede uitleg Dorje. Het klopt voor mij ook, hoe meer werkelijkheid en die accepteren en de ladingen van het "object" ( personen en situaties etc), hoe lichter je leeft. Alles gaat naar het neutrale, het raakt je niet meer, er zijn geen disassociaties meer.

Groet Moesa

[one but not the same]

Op zich kan mediteren en onderzoeken een praktisch doel zijn. Rust aan de ene kant heeft helaas onrust aan de andere kant. Eenzijdigheid straft zichzelf af. En een niet onderzocht leven, op de nadelen van eenzijdigheid denk ik dan, is het niet waard geleefd te zijn, zoals Socrates aangaf.

Als de theorie zegt dat verlichting het einde van het onderzoek is, is het ook het einde van het leven. Geen sterveling zou dat als doel moeten hebben.

[Dorje]

Er is geen theorie die iets zegt. Er is iemand die er theorie van maakt omdat hij niet ontdekken wil.

Verlichting is ook geen einde van het leven. Het leven gaat gewoon door, in rust en in onrust, verlichting verandert daar niets aan. Verlicht licht op wat niet onderhevig is aan rust en onrust. Maar sluit niets buiten, niet leven, noch dood. Het leven wordt verder geleefd om meer licht in de wereld te brengen, niet meer om het voor zichzelf te verlichten, niet meer om de dood te overwinnen.

[one but not the same]

en hoe weet je dat zo stellig dat het meer is dan theorie?

ik geloof niet dat het meer is dan theorie (bij jou). Voorbij de theorie is zwijgen volgens mij.

Er is geen reclame nodig.

Wat we kunnen doen in de praktijk, als stervelingen, dat kan onderzocht worden, niet datgene wat voorbij de theorie gaat.

Ik ben een sterveling.

[Dorje]

ik geloof niet dat het meer is dan theorie (bij jou).

Gelukkig! Iets geloven heeft ook geen enkel nut.

One But Not The Same en Dorje zijn geboren. Wat geboren is zal sterven. Wat jij en ik werkelijk zijn is nooit geboren en zal dus ook niet sterven. Maar ook dat moet je niet geloven (van mij), maar het zou wel jammer zijn bij voorbaat niet te willen ontdekken wat je werkelijk bent.

Het gaat niet om mij, ook niet om jou, het gaat om iets te ontdekken. Wil je ontdekken? Of wil je je liever blijven inhouden met de OBNTS's en de Dorje's, en hun sterfelijkheid en hun onmogelijkheid om voorbij de theorie te geraken?

[Dorje]

Het klopt voor mij ook,

Dat verbaast mij niet.

Goede uitleg Dorje.
...
hoe meer werkelijkheid en die accepteren en de ladingen van het "object" ( personen en situaties etc), hoe lichter je leeft. Alles gaat naar het neutrale, het raakt je niet meer, er zijn geen disassociaties meer.

Maar goed uitleggen kan ik niet, net als jij er ook niet zo goed in slaagt. Dat het leven lichter wordt ervaren voor die wat het ervaart is immers maar een neveneffect. Waar het uiteindelijk om gaat is dat er niet meer zo vastgepind wordt die wat het ervaart te zijn. Dat is verlichting. Maar dat vastpinnen is zo hardnekkig. Het is pas als deze hardnekkigheid (de eigenwaan "ik ben") volledig doorbroken is , dat er sprake is van verlichting. En pas dan zal de uitleg goed zijn. Pas dan gaat het leven gewoon door, maar staat het niet meer ten dienste van die wat ervaart en pas dan, hoewel er nog lijden ervaren wordt (rugpijn, honger, ziekte, sterven), is er niet iemand meer die lijdt: het enige echte einde van lijden.


Toevoeging voor One But Not The Same:
En dan volgt er niet persé zwijgen. Kijk maar naar wat de Boeddha ons achtergelaten heeft.

[one but not the same]

Alsof er helemaal geen film meer is, alleen nog maar reclame...

[Dorje]

Alsof er helemaal geen film meer is, alleen nog maar reclame...

Er waren eens 3 vrienden naar een scherm aan het kijken. Een vierde vraagt: "naar wat kijken jullie?". De eerste zegt "ik kijk naar de voetbal", de tweede zegt "ik kijk naar een groene grasvlakte", "de derde zegt "ik kijk naar de reclamepanelen die het veld afbakenen". "Is dat werkelijk zo?" zei de vierde, "Volgens mij kijken jullie allemaal gewoon naar een scherm".

Ga je je echt met de inhouden blijven bezig houden? Wil je echt niet ontdekken waarop al die inhouden waar je je bezig mee blijft houden op verschijnen?

[one but not the same]

Alsof er helemaal geen film meer is, alleen nog maar reclame...

Er waren eens 3 vrienden naar een scherm aan het kijken. Een vierde vraagt: "naar wat kijken jullie?". De eerste zegt "ik kijk naar de voetbal", de tweede zegt "ik kijk naar een groene grasvlakte", "de derde zegt "ik kijk naar de reclamepanelen die het veld afbakenen". "Is dat werkelijk zo?" zei de vierde, "Volgens mij kijken jullie allemaal gewoon naar een scherm".

Ga je je echt met de inhouden blijven bezig houden? Wil je echt niet ontdekken waarop al die inhouden waar je je bezig mee blijft houden op verschijnen?

Ik weet het gewoonweg niet. Mijn ervaring met “verlichting” is dat ik ontoerekeningsvatbaar werd, niet echt wat je zou moeten willen. Na voldoende ammoniakdampen kwam ik weer tot mijn “gewone” bewustzijn. Mijn inzicht is dat “verlichting” niet echt iets voor mij is, of ik moet mijn dagen in een gevangenis gaan slijten. Dus zoek ik nu iets buiten de verlichting, een praktische houvast.

Het menselijk bewustzijn als houvast, zoekt een fundament .

[Moesa]

Ik weet het gewoonweg niet.

Volstaat 'ik weet het gewoonweg niet' voor jou? Ik weet het niet zeggen en accepteren kan bevrijdend werken is mijn ervaring. Volgens mij leerde de boeddha dit ons ook.

Groet ( nog steeds onwetend) Moesa

[one but not the same]

Ik weet het gewoonweg niet.

Volstaat 'ik weet het gewoonweg niet' voor jou? Ik weet het niet zeggen en accepteren kan bevrijdend werken is mijn ervaring. Volgens mij leerde de boeddha dit ons ook.

Groet ( nog steeds onwetend) Moesa

Ja, in principe wel. De rest is verbijzondering, en nergens voor nodig.

[Dorje]

Ok, fair enough.

Maar dan stel je best niet teveel vragen aan mij of negeer je best zo veel mogelijk wat ik schrijf. Ik heb altijd de neiging om de houvast weg te nemen, omdat deze uiteindelijk directe ervaring van de Werkelijkheid in de weg staat.

Uiteindelijk. Maar voor je die weg kan nemen, heb je die echt eerst wel nodig. Alleen kan ik die je niet bieden, buiten dan de algemeen geldende praktische houvast van mediteren, onderzoeken en toch ook een klein beetje openstaan, al is het maar een klein beetje, voor dat er iets te ontdekken valt dat geen houvast meer nodig heeft.

Maar verwerp je houvast (het vlot) niet te vroeg, dit is maar aan de orde als je de andere kant hebt bereikt, pas dan is het een beetje nutteloos om het vlot nog mee te liggen zeulen. Pas dan. Vermits je soms met eenheid en non-dualiteit goochelt, leek het mij aan de orde om de houvast alvast te temperen.

Ik wens je een behouden oversteek.