de 5 hindernissen

[Moesa]

Hoe overwin je de 5 hindernissen?

Bij mij is het de rusteloosheid en soms kwade wil

Aanvulling later: wel meer van de 5. Ik herken ze alle 5

Overgenomen uit sleutel tot inzicht

zintuiglijk verlangen (kamacchanda);
kwade wil (vyapada);
luiheid en traagheid (thina middha);
rusteloosheid en bezorgdheid (uddhacca kukkucca);
sceptische twijfel (vicikiccha).

Groet Moesa

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Hoe overwin je de 5 hindernissen?


zintuiglijk verlangen (kamacchanda);

Groet Moesa

Soms is teveel van het goede toch niet zo goed. Door onze ondeugden onder controle te houden, blijven we gefocust. Dit wil niet zeggen dat we onszelf totaal en alle geneugten van het leven moeten onthouden, maar begrijp gewoon wanneer het gepast is om dat te doen, en wanneer het tijd is om verder te gaan op weg naar de berg.

[the innerspace]

Hoi Moesa,

De vijf hindernissen worden beschouwd als hindernissen tot kalmte en hindernis tot inzicht. Ze heten panca nivarana.
Ze worden gezien als verzwakkers van wijsheid. In feite vreten ze je gewetensfunctie ook aan. Ga maar na, als je heel sterke zintuiglijke verlangens hebt, bijvoorbeeld lust of haat, dan kun je zomaar mensen misbruiken, kwetsen, kwellen, doden. Ze verblinden ons dus.
Het gaat hier heel nadrukkelijk om de hevige vormen en niet om de milde vormen van verlangen en afkeer.

De onderstaande sutta biedt informatie over hoe ze ontstaan door de manier waarop we iets aandacht geven en hoe we tegenkrachten zoals de verlichtingsfactoren kunnen ontwikkelen. Het beschrijft ook 'the denourishment of the hindrances'.

https://suttacentral.net/sn46.51/en/bodhi

De clue lijkt steeds dat er zoiets is als onzorgvuldige of niet wijze aandacht en zoiets als zorgvuldig en wijze aandacht.
Bij onzorgvuldige aandacht ontstaan in jezelf onheilzame staten en groeien aan, worden sterker.
Bij zorgvuldige aandacht gebeurt dit niet, en dan ontstaan heilzame staten en deze groeien aan.

Bij zintuiglijk verlangen speelt denk ik mee dat je aandacht op dat moment zo is dat je daar op dat moment je heil van verwacht, geluk, dat het je goed zal doen...als je iets snaait, iets aangenaams opwekt in jezelf. Dat remt zintuiglijk verlangen niet af. Dan kunnen we beter er naar kijken als iets wat onze honger of gevoelens van tekort echt niet weg gaat nemen, sterker, als we maar dit patroon blijven voeden, wordt het beloningscentrum van het brein steeds dwingender en ontstaat er een verslavingspatroon.

Bij zintuiglijk verlangen zie je ook dat wordt gezegd dat je dat kunt temperen door de nadelige en afzichtelijke/lelijke aspecten van iets in beeld te brengen, onder je aandacht. Dat brengt wat meer balans.

Nogmaals, als het gaat om de vijf hindernissen dan gaat het om hevige zintuiglijke verlangens en hevige afkeer. Het gaat om de veel te overdreven varianten ervan.
Die overdreven verlangens en haat verblinden. De mildere vormen van verlangen en afkeer worden hier niet bedoeld.

[Moesa]

Siebe?

Heb hier gisteren toch over na lopen denken. De 5 hindernissen zoals je zegt zou over extreme gevallen zijn. Daar ben ik het mee eens, zeker als het over zintuigelijke verlangens gaat. Alleen de rest van de 4? Ik twijfel daaraan ( sceptische twijfel bv).

Er is natuurlijk een middenweg, maar mijn ervaringen van de laatste jaren zijn dat je ( om iets af te leren/veranderen), je eerst andere wegen moet bewandelen, uit de comfortzone. Mijn ervaring is dat als je meteen de middenweg gaat bewandelen, voelt dat onderdrukt, dan raak je de weg kwijt. Denk wel dat mensen onbewust bv kwade wil hebben in die groeiprocessen, maar ze moeten er wel zijn denk ik.

Zijn dit juiste inzichten?

Moesa

[the innerspace]

Siebe?

Heb hier gisteren toch over na lopen denken. De 5 hindernissen zoals je zegt zou over extreme gevallen zijn. Daar ben ik het mee eens, zeker als het over zintuigelijke verlangens gaat. Alleen de rest van de 4? Ik twijfel daaraan ( sceptische twijfel bv).

Hoi Moesa, zoals ik het begrepen heb maakte de Boeddha ook onderscheid in gradaties in emoties.
Je hebt bijvoorbeeld hevige en lichte zintuiglijke verlangens. Die hevige vormen worden kama chanda genoemd. Dit is 1 van de vijf hindernissen. Als verlangen afzwakt gaat over van kama chanda naar kama raga. Kama chanda is 1 van de vijf hindernissen, niet kama raga. Dus je kunt niet zeggen dat elk zintuiglijk verlangen behoort tot de vijf hindernissen. Alleen de hevige vormen.
Zo ook met haat. Hevige afkeer of haat is vyapada. Dat is ook een hindernis. Als dat afzwakt wordt vyapada, pathiga genoemd. Dat is een vorm van afkeer maar minder hevig.

Een stroom-intreder (eerste vrucht) heeft geen kama chanda meer en ook geen vypada, dus geen hevige voorkeur en afkeer die je kunnen verblinden en je gewetensfunctie helemaal kunnen 'overrulen', maar een stroom-intreder heeft nog wel kama raga en patigha, dus de minder hevige vormen van voorkeur en afkeer.

Een arahant heeft volgens de Pali overlevering zelfs geen kama raga en patigha meer. Zelfs de subtiele vormen van voorkeur en afkeer komen niet meer op.

Er is natuurlijk een middenweg, maar mijn ervaringen van de laatste jaren zijn dat je ( om iets af te leren/veranderen), je eerst andere wegen moet bewandelen, uit de comfortzone. Mijn ervaring is dat als je meteen de middenweg gaat bewandelen, voelt dat onderdrukt, dan raak je de weg kwijt. Denk wel dat mensen onbewust bv kwade wil hebben in die groeiprocessen, maar ze moeten er wel zijn denk ik.

Zijn dit juiste inzichten?

Moesa

Ik vind dat lastig te beoordelen. Ik heb zelf wel het idee dat een soort basis vertrouwen nuttig is, gebaseerd op eigen ervaring. Het soort vertrouwen dat je de wereld wel aan kunt. Dat je niet verdrinkt. Dat het je niet allemaal overspoeld. En uit je comfortzone treden zie ik ook in dat kader. Maar goed, wanneer houdt dit op?
Zelf heb ik wel gemerkt dat het idee/gevoel/perceptie dat je de wereld wel aankunt, ook een soort trots is, een soort eigenwaan ook. Je voelt je heel wat. Maar het is allemaal ook zo betrekkelijk vind ik. Nou dan weet je je te redden in de wereld, maar weet je je dan ook te redden als je ziek wordt, als je dierbaren wegkwijnen, als je de boodschap krijgt dat je ongeneeslijk ziek bent etc? Misschien, misschien...?

Uit je comfortzone treden wordt vaak gezien als...dit of dat gaan doen wat je moeilijk vindt...maar ga maar eens thuis zitten op je kussen en onderneem maar eens niets, nou, dan treedt je ook wel uit je comfortzone want zo comfortabel is dat echt niet.

Wat twijfel aangaat als hindernis vind ik dit inzichtelijk: vicikiccā (twijfel als hindernis) is the tendency to do stupid things because of the ignorance of the true nature of this world. It comes from “vi” is twisted, “ca” (pronounced “cha”) is thoughts, and “kiccā” is an action done with “iccā” or cravings.
Er wordt dit voorbeeld bij gegeven: For example, the tendency to do immoral actions to get one wants comes from vicikiccā. One does not know or does not care about the adverse consequences of such activities. Thus vicikiccā is compared to muddy water. (puredhamma.net).

Maar goed, ergens zijn alle bezoedelingen ook nuttig want dan kun je groeien in kwaliteiten, toch? 

[Moesa]

Ik vind dat lastig te beoordelen. Ik heb zelf wel het idee dat een soort basis vertrouwen nuttig is, gebaseerd op eigen ervaring. Het soort vertrouwen dat je de wereld wel aan kunt. Dat je niet verdrinkt. Dat het je niet allemaal overspoeld. En uit je comfortzone treden zie ik ook in dat kader. Maar goed, wanneer houdt dit op?

Dat is een goeie, wanneer houdt het op? Hier ga ik eens over mijmeren.

Zelf heb ik wel gemerkt dat het idee/gevoel/perceptie dat je de wereld wel aankunt, ook een soort trots is, een soort eigenwaan ook. Je voelt je heel wat. Maar het is allemaal ook zo betrekkelijk vind ik. Nou dan weet je je te redden in de wereld, maar weet je je dan ook te redden als je ziek wordt, als je dierbaren wegkwijnen, als je de boodschap krijgt dat je ongeneeslijk ziek bent etc? Misschien, misschien...?

Soms laat ik heel de wereld vallen, ze kunnen de pot op zeg maar. Dat lucht wel eens op, lading weg. Toegeven dat ik het niet meer aankan kan ook de lading eraf halen, tenminste is mijn ervaring. Het is bij mij het rebelse, puberaal, stoer, dat heb ik dan even nodig om er afstand van te nemen.

Uit je comfortzone treden wordt vaak gezien als...dit of dat gaan doen wat je moeilijk vindt...maar ga maar eens thuis zitten op je kussen en onderneem maar eens niets, nou, dan treedt je ook wel uit je comfortzone want zo comfortabel is dat echt niet.

Het is soms een gruwel voor mij om gedisciplineerd te zitten, mijn denken schiet dan op hol: kijk mij eens, ik doe dat wel en de ander hoeft helemaal niks aan zichzelf te doen. Dat is ook een eigenwaan; zo van, kijk mij wel goed bezig zijn en jij niet. Denk wel dat ik een 'uit de comfortzoner" ben of weet ik dat wel zeker, daar moet ik dan weer eens over nadenken . Altijd 'iets' te moeten , wat dan de hindernis 'rusteloos in werking brengt. En dan kan ik weer niet zitten, behalve diep ademhalen. Heb wel getraind om eens bij die helmomenten in en uit de ademen en te ervaren.

Maar goed, ergens zijn alle bezoedelingen ook nuttig want dan kun je groeien in kwaliteiten, toch?

Dat is een mooi inzicht Siebe

[bolletje]

zintuiglijk verlangen (kamacchanda);
kwade wil (vyapada);
luiheid en traagheid (thina middha);
rusteloosheid en bezorgdheid (uddhacca kukkucca);
sceptische twijfel (vicikiccha).



Ik vind dit allemaal erg belerend overkomen. Misschien ga ik ook wel afstand van het boeddhisme doen. Het is zo autoritair
Gedraagt zich niet anders dan christenen dat doen.

Sceptische twijfel is een 'hindernis'

Je moet dus dom zijn, zegt men dan eigenlijk. Wees niet scepitsch, wees een achterlijk schaap

Kwade wil ? De wil is nooit 'fout'

Luiheid ? Is : je ontspannen : is normaal, is ZEN

Bezorgheid : behoed je van problemen



De Boeddha had wel goede inzichten. Maar ik denk dat sindsdien de boel bergafwaarts is gegaan. En is het boeddhisme gewoon een soort kerk geworden.

[bolletje]

SOrry, ik neem dit terug

had mijn dag niet

[Bodhiboom]

Ik ken dat wel, dat belerende. Veel van de wikipedia artikelen of oudere boeken komen zo over. Ik zou je aanraden om eens te kijken naar een moderne leraar te kijken, zoals Thich Nhat Hanh.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Ik heb bv. enorm moeite met de omschrijving "sceptische twijfel", omdat ik het eigenlijk als een deugd zie.
Maar als ik naar mezelf vertaal als : "ongegronde wantrouwen" of "principiële afwijzing terwijl je het eigenlijk nog niet hebt onderzocht" dan klinkt het voor mij beter.

kwade wil zegt mij ook niet zoveel, maar noem ik het "pesterigheid" dan zie ik wel hoe dat bij mij aanwezig is. Of in een discussie het eigen gelijk zoeken of niet kunnen loslaten.
Of als ik bepaalde zaken moet doen, waarvan ik wel verstandelijk weet dat ze goed voor me zijn, maar dan is die tegenzin om het te doen zo sterk, en soms te sterk, of ligt volledig dwars.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

arrogantie, zou dat ook onder sceptische twijfel vallen;
arrogantie lijkt me ook een basisattitude waar niet veel aan te doen is.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

en natuurlijk drogredenen, zelfbedrog,   is dat ook kwade wil

[the innerspace]

Voor alle vijf hindernissen geldt dat als ze aanwezig zijn in je geest dan zie je op dat moment niet wat in je eigen en andermans voordeel is. Je ziet niet wat heilzaam is, wat goed is te doen, en wat onheilzaam is. Je bent begoocheld op dat moment door het effect van de emotie (de hindernis) in je geest.
In normaal taalgebruik, de emoties verblinden je.

Neem kama chanda. Op het moment dat zulke hevige zintuiglijke verlangens opkomen, geloof je echt dat datgene waar je zo naar verlangt, de drugs, drank, snoep, seks, etc. je redding is, je gelukkig zal maken, tevreden zal stemmen, de oplossing is voor je lijden. Dit is natuurlijk niet echt zo. Het levert enkel maar weer een moment van roes, van plezier en aangenaam gevoel op maar dat verdwijnt ook snel weer. Uiteindelijk lost dat het lijden niet op. Sterker, het bindt je, en dat zie je heel goed bij verslaving. Maar op het moment dat kama chanda opkomt, dan zie je de zaken heel anders en geloof je echt dat bevrediging van de zintuigen de weg naar je geluk is.

Zo hebben alle vijf hindernissen een verblindend effect.

In de leer van de Boeddha zijn geen grijstinten. Je hebt een duidelijk, "dit is heilzaam, dat is onheilzaam"

Alles wat met de wortels van afkeer (dosa), voorkeur (lobha), en begoocheling (moha) te maken heeft, alles wat daar uit voorkomt aan denken, spraak en handelen is onheilzaam.

Dus, je zult in de Pali sutta's niet aantreffen dat boosheid best heilzaam kan zijn. Dat vijandigheid heilzaam is. Dat kwade wil heilzaam is. Dat ergernis heilzaam is. Dat frustratie heilzaam is. Dat bezorgdheid heilzaam is. Dat hebzucht heilzaam is. Dat gretigheid en obsessie heilzaam is, etc.
En als je heel direct kijkt naar het effect op lichaam en geest is dat natuurlijk ook niet zo.

Maar wat je vooral ook niet moet vergeten, volgens mij, is dat hier ook heel nadrukkelijk het perspectief van volgende levens meespeelt.
Hebzucht en haat zouden best ogenschijnlijke voordelen kunnen opleveren in dit leven voor je, maar na de dood komt de rekening.

Wat de Boeddha zag volgens de Pali overlevering is dat die rekening van hebzucht en haat altijd nadelig voor jezelf uitpakt, NOOIT voordelig, nooit gunstig. 
Dus netto zit er helemaal geen winst en voordeel vast aan hebzucht en haat.

DAT is het perspectief dat de Boeddha kreeg bij zijn volledig ontwaken onder de Bodhiboom.

Voorbeeld: je kunt onder invloed van haat wel een vijand verslaan en je gelukkig voelen, tevreden, een winnaar, maar het kamma van die hatelijke actie, van dat doden, kan alleen maar iets onheilzaams voortbrengen. Misschien wordt je na de dood wel geboren in de hel onder invloed van dat kamma. Wat is dan de winst? Ben je dan een winnaar?

De Boeddha zou zo gezien hebben dat uit drie onheilzame wortels nooit iets heilzaams voorkomt: hebzucht, haat en begoocheling.

Deze kennis van kamma en wedergeboorte kwam tot de Boeddha bij diens volledig ontwaken onder de Bodhiboom, volgens de Pali overlevering.

[bolletje]

Voor ons westerlingen, is die sceptische blik juist aantrekkelijk. Dat past bij onze cultuur. We vinden het intelligent, als je dieper doordenkt, onderzoekt, creatief bent.

In Azie zullen ze zeggen, je verdoet je tijd ermee. Men vind het daar ook nihilisme.

Ik vind scepticisme ook heel belangrijk. Haast een peiler, voor intelligentie. Wat heb je aan mensen die slechts klakkeloos overnemen ?  Ik vind dat sukkels. Er zijn dan ook veel sukkels in de wereld.

Klakkeloos overnemen wat de president, goeroe, dictator zegt ?

Dat wilde de Boeddha ook niet. De Boeddha was in dialoog met zijn studenten. De Boeddha was niet een of andere  koning, met een hoge toeter op zijn hoofd.

Stond ie boven.


Het punt is. Ik denk dat wij westerlingen, als wij het boeddhisme gaan leren. Dan moeten we het ons eigen maken. We kunnen het niet gewoon zomaar kopieren van bijvoorbeeld de Japanners of Tibetanen. Nee, want wij zijn hen niet. Wij zijn wij. Wij moeten ons eigen boeddhisme formuleren

nou, moet. Niets moet

Maar ik denk dat het dan een veel, hoe zeg je dat ? Natuurlijker boeddhisme wordt. Die sceptische kant, die willen wij juist behouden. Zo wordt het dan ons boeddhisme

Ja, ik ken die tith na tha vogel


Jezus, wie heeft die man een naam gegeven ? Thitht Nahhtht Hahthhth

Anyway

In de voetsporen van de Boeddha. Dat las ik van hem, ooit. Een vrij dik boek. Een roman. Het sprak mij toen wel aan.

Het is gewoon het standaard Boeddha verhaal, het verhaal van de Boeddha, maar dan in zijn woorden. Dus hij geeft het een persoonlijk accent, daarmee.


Verder heb ik niet zoveel van hem gelezen. Hij is wel anders dan de Dalai Lama. Een ander soort karakter heeft hij. Minder olijk. Minder een boefje.

hehehehe


Hij is wel bij mij welkom ook, want hij is cool. tih na tha.

[the innerspace]

Gaat sceptische twijfel niet een stapje verder dan kritisch zijn?

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Gaat sceptische twijfel niet een stapje verder dan kritisch zijn?

woorden zijn conventies, als jij zegt dat het verder gaat dan kritisch zijn, dan is dat zo.
als ik zeg , neen, dit valt voor mij prima binnen de norm, dan is dat ook zo.
er is niet zoiets als een onafhankelijke commissie die zegt hoe woorden moeten begrepen worden.

Het is duidelijk dat het woord sceptische twijfel voor ons , sommige westerlingen moeite hebben met dat woord, omdat het teveel weerstand oproept, omdat, zoals ik, het eigenlijk als een deugd zie.

Als daar nu zou staan,  "blinde afwijzing", dan klinkt het in mijn oren anders.

[Bodhiboom]

Voor ons westerlingen, is die sceptische blik juist aantrekkelijk. Dat past bij onze cultuur. We vinden het intelligent, als je dieper doordenkt, onderzoekt, creatief bent.

In Azie zullen ze zeggen, je verdoet je tijd ermee. Men vind het daar ook nihilisme.

Ik vind scepticisme ook heel belangrijk. Haast een peiler, voor intelligentie. Wat heb je aan mensen die slechts klakkeloos overnemen ?  Ik vind dat sukkels. Er zijn dan ook veel sukkels in de wereld.

Maar in termen van een boeddhistisch pad is scepticisme niet zo bruikbaar, omdat het een negatieve beweging is. Je kijkt naar een stelling en zegt, nee dit is niet juist. Maar om te zeggen wat wel juist is daar heb je andere faculteiten voor nodig, intelligentie en wijsheid.

De wijsheid overstijgt het scepticisme. Het geeft ook aan wanneer iets niet waar is, maar dan vanuit de hoek van ‘ik weet iets, ik kan hier wat juist is over zeggen’ en dat is veelal meer heilzaam voor mensen dan alleen negatief zeggen ‘ik denk dat dit niet juist is’ — want als je het zeker weet, dan is het geen twijfel meer.

Dus ik geloof dat “sceptische twijfel” als een hindernis die staat van geest is waar men automatisch en op een sceptische manier gaat twijfelen aan die dingen die niet bewezen zijn. Dat staat de sraddha, het vertrouwen in de weg.

Maar de Boeddha heeft toch wel vaak positief gesproken over degelijk onderzoek. De twijfel mag dan wel als een beginstuk hebben gestaan, maar dat word omringd door wijsheid. Je wijsheid vertelt je dat iets niet kosher is, dus je gaat eraan twijfelen en dus besluit je het te onderzoeken.

[the innerspace]

Gaat sceptische twijfel niet een stapje verder dan kritisch zijn?

woorden zijn conventies, als jij zegt dat het verder gaat dan kritisch zijn, dan is dat zo.
als ik zeg , neen, dit valt voor mij prima binnen de norm, dan is dat ook zo.
er is niet zoiets als een onafhankelijke commissie die zegt hoe woorden moeten begrepen worden.

Het is duidelijk dat het woord sceptische twijfel voor ons , sommige westerlingen moeite hebben met dat woord, omdat het teveel weerstand oproept, omdat, zoals ik, het eigenlijk als een deugd zie.

Als daar nu zou staan,  "blinde afwijzing", dan klinkt het in mijn oren anders.

Oke, dat is ook zo. Ik bedoel het natuurlijk als een aanzetje.

Scepsis heeft ook een hele goede kant vind ik. Scepsis ten aanzien van allerlei claims bijvoorbeeld. Ik denk wel dat scepsis echt op zijn plaats is als het gaat om allerlei wonderbaarlijke vermogens die iemand zou hebben. Kon Sai Baba niet dingen materialiseren vanuit het niets, maar viel ie na onderzoek niet door de mand> Hij bleek een goede goochelaar? Ik heb ook wel eens een programma gezien waarin zogenaamde Godmensen in India ook werden ontmaskerd als grote oplichters. Goedgelovige Indiers betalen hun weinige geld vanuit het idee dat die mensen werkelijk bijzondere vermogens hebben. Ondertussen zijn het gewoon oplichters. Een bepaald wantrouwen is dan toch ook wel weer heel gezond vind ik. Ik zie dat ontmaskeren van oplichters als een goede zaak.

Vooral op het gebied van allerlei claims is scepsis wel op zijn plaats lijkt me. Er is echt gewoon heel veel bedrog.

Siebe

[gouden middenweg & de wilde natuur]

ik was juist aan het denken, misschien slaat het op iets afwijzen op basis van vooroordelen.

[bolletje]

Ik ben het daarmee niet eens Bodhiboom

Het enige dat we weten, is dat we niets weten. Er is geen absolute waarheid.

Het punt is ook een beetje. Als ik 'sceptisch twijfelde' aan het boeddhisme, als ik er zo erg aan twijfelde, dan poste ik hier nu niet. Het zuivert zichzelf, het is een zichzelf reinigend mechanisme.

Ik baseer mijn nihilisme op een individualisme. En mijn individualisme op een nihilisme


Boeddhisme is slechts een soort pijnstiller, voor mij.

[gouden middenweg & de wilde natuur]

Ik baseer mijn nihilisme op een individualisme. En mijn individualisme op een nihilisme


Boeddhisme is slechts een soort pijnstiller, voor mij.

Er is een verschil tussen wat een mens denkt hoe het in elkaar zit, en hoe het echt in elkaar zit.
Jij spreekt over individualist en ik zie idealist.

Is het ene waar en het andere niet waar ? Of misschien beide waar.
Wat leeft er allemaal daarbinnen, hoe brengen we dat allemaal in ons concrete leven tot ontwikkeling en bloei.

Welke obstakels ondervinden we om tot ons zelf te komen ?
Niet zozeer in overeenstemming met hoe we denken te moeten zijn, niet zozeer hoe we door onze angsten, verkeerd begrip, onze lusten laten leiden.
Het is altijd emancipatie, tot ons zelf komen, maar ook altijd pijn.

Als jou religie, niet zoals jij zegt zoals is.
maar hoe jou religie echt is in jou dagdagelijkse bestaan
jou niet tot leven wekt ?

Jou religie heeft geen naam.

Gautama heeft zijn religie ontdekt die hem tot leven heeft gewekt. zijn dharma
Boeddhisme bestaat niet, boeddhisme is een samenvatting van duizend en één zaken van duizend en één mensen.

De hindernissen, de obstakels die verhinderen om tot jezelf te komen.
Te leven in overeenstemming met wat er daar binnenin allemaal leeft.

[Bodhiboom]

Ik ben het daarmee niet eens Bodhiboom

Het enige dat we weten, is dat we niets weten. Er is geen absolute waarheid.

Dat is prima hoor Bolletje. Het is helemaal aan jou hoe jij er mee omgaat. Het enige wat ik zou adviseren is blijf doorzoeken, blijf kijken naar Dharma boeken en geschriften, soms kom je iets tegen waarvan je zegt, dit spreekt tot mij, hier kan ik iets mee.

Boeddhisme is slechts een soort pijnstiller, voor mij.

Ik denk dat wat het boeddhisme betekent voor verschillende mensen ook veranderd, het ene jaar richt je je op dit, het andere jaar op dat.

[bolletje]

Ja, uiteraard

Sommige dingen klikken, andere niet. Sommige dingen rijmen, andere niet.

Als men zegt dat scepticisme 'fout' is, dan ben ik het daar niet mee eens. Maakt niet uit wie het zegt. Al zegt de Boeddha zelf het.

Ik bedoel, ik heb altijd gelijk, voor mijzelf. Wat ik vind, vind ik en jullie kunnen daar niet tegenop. Niemand kan daar iets aan doen

[marcel]

de vijf hindernissen met betrekking tot meditatie:

De meditatie heeft tot doel dat je inzicht krijgt in hoe de geest zich van het ene object (het observeren van ademhaling) naar het andere beweegt (gedachten, afleidingen, gevoelens, etc..). Dit inzicht helpt je bij het maken van de keus om jezelf open te stellen en alles wat er opkomt liefdevol accepteert zonder verzet.

  Als je je   tijdens de meditatie probeert te concentreren op de ademhaling kan   dat je ademhaling versnellen nadat er gedachten opkomen waar je afkeer tegen hebt.

Wat je opmerkt zijn wat ze in het Boeddhisme een hindernis noemen. Er zijn vijf hindernissen, die als ze opkomen, je meditatie stopzetten:

Verlangens - Dit is de geest die zegt ja ik wil dit. Dit is de geest die vastgrijpt aan het huidige moment wil dat een gevoel dat je ervaart niet verdwijnt.

Afkeer - Dit is de geest die zegt ik wil dit NIET!. Het is de geest die gevoelens die opkomen in het huidige moment probeert weg te duwen.

Luiheid en traagheid van geest   - Dit is een vertroebelde geest die star en stroef is. Het is de slaperige geest gevuld met dromerige gedachten die je niet goed kunt zien.

Rusteloosheid en zorgelijkheid - Dit is een over actieve geest met veel gedachten. Het is bijzonder moeilijk stil te zitten en het lijkt alsof je uit je vel wilt springen.

Twijfel - Twijfel over hoe je de meditatie beoefent. Herkenbaar door gedachten als: "Dit werkt niet", "Ik doe de meditatie verkeerd", etc.

Deze hindernissen zijn onze leraar. Ze laten ons zien waar we ons identificeren met wat er opkomt en wanneer we iets persoonlijk nemen. Een hindernis laat ons zien waar we gehecht zijn. Als een hindernis opkomt hebben we de kans om te leren hoe we deze aanhechting kunnen loslaten. Het "vervelende" van hindernissen is dat ze veelal in combinatie met elkaar opkomen. Er is bijvoorbeeld rusteloosheid (snelle ademhaling, versneld kloppen van het hart) en de afkeer daar tegen. (bah, wat een vervelend gevoel, ik zou willen dat ik kalm en rustig was). Of er is traagheid van geest (dromerige gemoedstoestand zonder helder inzicht in wat gebeurt) en het plezant vinden hiervan. (Hmmm, lekker slaperig dromerig gevoel)

De wijze waarop je met de hindernissen omgaat is door het exact volgen van de meditatie instructies zoals de Boeddha ze gaf in sutta 10, 62 en 118 van de Majjhima Nikaya.   Zie boven voor meer details over de anapanasati sutta (118) die aandachtigheid van de ademhaling beschrijft.


zie verder

[gouden middenweg & de wilde natuur]

de vijf hindernissen met betrekking tot meditatie:




zie verder

ok, bedankt, zeer relevante toevoeging

[the innerspace]

Ja, uiteraard

Sommige dingen klikken, andere niet. Sommige dingen rijmen, andere niet.

Als men zegt dat scepticisme 'fout' is, dan ben ik het daar niet mee eens. Maakt niet uit wie het zegt. Al zegt de Boeddha zelf het.

Ik bedoel, ik heb altijd gelijk, voor mijzelf. Wat ik vind, vind ik en jullie kunnen daar niet tegenop. Niemand kan daar iets aan doen

 

Je bent me er eentje

[bolletje]

https://www.youtube.com/watch?time_continue=50&v=RzJVFcccZBo&feature=emb_title

skeptisch

[Moesa]

Ja, uiteraard

Sommige dingen klikken, andere niet. Sommige dingen rijmen, andere niet.

Als men zegt dat scepticisme 'fout' is, dan ben ik het daar niet mee eens. Maakt niet uit wie het zegt. Al zegt de Boeddha zelf het.

Ik bedoel, ik heb altijd gelijk, voor mijzelf. Wat ik vind, vind ik en jullie kunnen daar niet tegenop. Niemand kan daar iets aan doen

Ja zoiets en dan heb ik weer een idee bij mijn gelijk of zien jullie niet wat ik zie. Achteraf heb ik altijd gelijk gehad 

[Bodhiboom]

Achteraf heb ik altijd gelijk gehad

Dat is een vervaarlijke uitspraak... het is wel bewezen dat het brein achteraf herinneringen aanpast, dingen naar voren trekt die passen in ons wereldbeeld. Dus het kan lijken alsof je altijd gelijk had terwijl dat niet zo was.