Wat voor soort boeddhist?

[Bodhiboom]

Beste allen,

Stel men komt een iemand tegen, en je zegt, “ik ben boeddhist”. Wat betekent dat dan precies? Veel westerse boeddhisten hebben een tijdje bij deze leraar doorgebracht, of in die stroming, en zijn toen verhuisd en ergens anders terecht gekomen. Moet je dus bij de introductie je hele spirituele geschiedenis gaan opnoemen? Alle leraren en sangha’s bij wie je een flinke periode hebt doorgebracht?

Persoonlijk vind ik het nogal wat, om zo een stempel op jezelf te zetten. Om je te identificeren als zijnde ‘een dinges’. Je schept een bepaalde verwachting, er is een soort algemeen beeld dat je op jezelf plakt. Maar je weet niet of dat bij iedereen hetzelfde is, je moet dus mensen hun innerlijke beelden van boeddhisten gaan bijspijkeren.

Met bewolkte groet,
Bodhiboom

[Ujukarin]

Wel mijn tegenvragen zijn weliswaar eerst in de trant van 'bij welke sangha/leraar dan', maar verder zegt me dat niet zoveel.
En de vragen die ik stel aan iemand die zegt 'Ik ben Christen/Moslim/Hindoe/Joods' (of zelfs humanist/atheist) zijn eigenlijk bijna dezelfde: of deze persoon in een paar minuten kan uitleggen wat zhij met de religie in het dagelijks leven doet. Vooral buitenshuis, dus in de interactie met allerlei mensen en ook buiten de eigen gemeenschap.

Als alles goed gaat blijken we heel wat dingen gemeenschappelijk te hebben, bijvoorbeeld de Gouden Regel: behandel anderen zoals jezelf behandeld wilt worden. Ook al doen we dat mogelijk vanuit verschillende motivaties, voor mij het voorbeeld van Boeddha en voor die ander een voorbeeld van xyz. En dat gemeenschappelijke is voor mij belangrijker dan verschillen...

With folded palms,

<Ujukarin>

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Ik ben niet bij het boeddhisme gekomen, het boeddhisme is deus ex machina bij mij gekomen. Zoals de bliksem je treft op een gewone dinsdagavond. En in die zin was er ook niet echt een weg terug.
Ik heb ook geluk gehad om de juiste woorden te vinden. Of was het open te staan voor die woorden.

Ik heb geen uiterlijke beleving van het boeddhisme. Ik zie ook geen noodzaak of interesse. Behalve dat de juiste woorden wel moeten verder leven. Nu  er zijn ontelbare boeken, video's enz,  dus mijn bijdrage zal wel niet zo belangrijk zijn.
En dat ik een bijdrage kan leveren dat het boeddhaforum ook mag verder bestaan. Als één uiting van het hedendaags boeddhisme in het westen.

De geest van de mens is een bron van lijden. Maar niet alleen dit. De geest van de mens is ook een verstandig worden, zijn, inspiratie.
Boeddhisme zijn woorden die inspireren. Verstandige woorden die inspireren. Boeddhisme heeft geen monopolie op verstandige woorden.
Of elk woord dat het etiket boeddhistisch draagt verstandig is ?
Een verzameling van woorden die verstandig zijn. Er is niet één verzameling, er zijn meer verzamelingen.

Je laat je inspireren en groeit. De wereld krijgt een andere klank en kleur.

[bolletje]

Áls ik al een boeddhist genoemd zou kunnen worden. Dan zou men mij een westerse boeddhist moeten noemen, vind ik

[lushan3]

Zoals iedereen wellicht weet, was ik een boeddhist, althans, zo zag ik mezelf. Ik heb ooit wel een Leraar gehad, maar heb overwegend alleen gemediteerd, onder instructie. Ik heb lang gezocht, tientallen jaren. Tot ik op een dood spoor geraakte. Op een dag in 2014 kreeg ik een soort openbaring, ik was alleen thuis. Er viel een ongelofelijke rust over me, en alles viel weg tot in naar één punt. Of was het juist dat dit ene punt verviel en er helemaal geen éénpuntigheid meer was? Ik kan dat niet exact bepalen.

Op dat moment leek het alsof er liefde van alle kanten kwam. Ik heb een zeer turbulent innerlijk leven achter de rug met veel negatieve emoties. De liefde leek onverdiend en ook uit mijzelf te stromen. Ik denk dat het hooguit 20 minuten heeft geduurd, maar het voelde als veel langer aan.

Op dat moment wist ik: "God bestaat!" Voor iemand die steevast met het boeddhisme bezig is, zoals ik toen, was dat een rare gewaarwording. Ik had wel wat boeken gelezen over het esoterische christendom, maar als iemand mij vóór deze openbaring had gezegd dat ik zelf ooit een christen zou zijn, had ik hem of haar voor gek verklaard.

Ik las de Bijbel en alles viel op zijn plaats. Christus is voor mij het grote voorbeeld, zoals de Boeddha dat is voor boeddhisten. Dit betekent echter niet, dat ik - zoals helaas veel christenen doen - probeer anderen te beïnvloeden met een overtuiging. Ik heb geen missie, ik doe niet aan "bekeringen". Ik laat iedereen vrij in de keuze voor een bepaalde vorm van spiritualiteit. Ik (h)erken veel waarheid en waarde in de geschriften van de christelijke mystici. Ook de Boeddha blijf ik ervaren als een zeer groot Meester. Naar een kerk gaan doe ik wel (nu in coronatijd niet), maar ik vind dat minder belangrijk. Ik zit ook niet echt in een zeer hechte geloofsgemeenschap of zo. Ik ben altijd een beetje huiverig voor (exclusieve) groepsvorming.

Ik ben het volledig eens met wat Ujukarin zegt. Het is zeer de vraag hoe je in de praktijk van alledag laat zien wat je geloofsovertuiging waard is. Hoe ga je met anderen om? Is dat inderdaad in lijn met wat je gelooft? Gurdjieff zei ooit dat we er alleen naar kunnen streven om een goed christen (of boeddhist) te zijn. Het mooie etiketje op zichzelf zegt niets. De mens is van nature niet zo ethisch, dat moet tot op zekere hoogte "bevochten" worden in het dagelijks leven. Met vallen en opstaan dient in de praktijk te worden gebracht wat men predikt: Wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet. Naastenliefde is een zeer belangrijk gegeven in het christelijk geloof. "Bid voor je vijanden", zegt Christus. Ga er maar eens aan staan! Maar dit alles vereist nederigheid, besef, inzicht en zelfkennis. En vooral dat laatste is erg moeilijk. Ook in het boeddhisme zie ik deze belangrijke waarden terug.

[Bodhiboom]

Een ontmoeting tussen twee gelovigen blijft dus een conversatie, je tast af waar de ander staat en je zoekt naar een bepaalde gemeenschap. Ik ben het wel met jullie eens dat je wijsheid en domheid in allerlei religieuze richtingen kan vinden, en dat mensen je soms kunnen verassen.

Ik kijk altijd ook wel naar negatieve sporen, de dingen die dogma en fundamentalisme markeren. Een gebrek aan openheid is een van die kenmerken, en een verstardheid is er ook een, wanneer ik ga denken, deze persoon heeft nog veel te leren.

[lushan3]

De interreligieuze dialoog is in mijn optiek erg belangrijk. In de praktijk betekent dit helaas vaak dat men de superioriteit van de eigen religie blijft benadrukken. Gelukkig zijn er ook mooie initiatieven, zoals bijvoorbeeld de vriendschappelijke ontmoetingen tussen de Dalai Lama en de katholieke Desmond Tutu.

Als mensen dogma's willen verkopen en verstard vasthouden aan het eigen gelijk, is er natuurlijk geen dialoog. En wat te denken van de verschillen tussen de diverse stromingen in het boeddhisme zelf? Net als in andere grote religies claimt zo'n beetje elke stroming dat zij de ware leer van de Boeddha verkondigen. Erg jammer. Natuurlijk zijn ook daar hele mooie ontmoetingen en groot respect voor elkaars zienswijze.

Want wie heeft de waarheid in pacht en daar het alleenrecht op? Dit schept slechts verdeeldheid en onbegrip. Dat ik geloof in God en Jezus Christus hoeft niet te betekenen dat ik de grote waarde van Gautama de Boeddha zou ontkennen, integendeel! Ik zie dat de Boeddha een zeer authentiek, waarachtig en groot Leraar is.

Ik beschouw Jezus Christus en Gautama de Boeddha als broeders in de waarheid. Dat er verschillen zijn in de leringen, dat moge duidelijk zijn. Maar in ethisch opzicht en respectvolle interreligieuze bijeenkomsten verwelkom ik boeddhisten net zo hartelijk als christenen. En wat dit aangaat zie ik moslims en joden, e.a. ook als broeders. Zolang er maar sprake is van openheid en een luisterend oor, kan er mijns inziens weinig mis gaan.

[bolletje]

Weetje wat het punt is


Ik heb niets met christendom, maar het interreseert mij niets, als het mij maar met rust laat. Als ze mij maar niet gaan proberen 'te bekeren'. Of als ze mij maar niet belerend gaan toespreken etc.


Punt is alleen. We zitten in een zeer, zeer, zeer christelijke maatschappij. Mijn school was christelijk, de partijen die deze maatschappij besturen, zijn zwaar christelijk (CDA en VVD) en de wetten zijn indirect gebaseerd op het christendom. Ook als je geen christen bent, word het christendom je dus een beetje door de strot geduwd, als je in Nederland woont.

Ik ervaar christendom ook als intolerant. christenen accepteren je niet, als je homoseksueel bent. christenen zijn vrouwonvriendelijk. christenen maken mensen bang, met verhalen over 'de hel' (wat een vorm van intimidatie is)

Het symbool van het christendom, is een soort martelwerktuig. Dat zegt al genoeg, over hoe verknipt dit geloof is. Het hele verhaal, van Jezus die dan gemarteld werd op een kruis en dat is dan voor onze zonde. Het is allemaal een beetje pervers, een beetje ziek


Ik heb geen mening over christendom, maar het heeft vaak wel een mening over mij. Daarom hekel ik het dus. Het laat mij niet met rust.


 

[bolletje]

Ik bedoel, ik loop een paar weken geleden door de staat, ik ging naar de supermarkt. Staan er christenen daar, die zeggen dat 'Jezus van mij houd' en of ik naar de kerk ga en weet ik niet wat.....


Hey, laat mij even met rust, dwaas....

Ik ga toch ook niet bij een supermarkt staan, om mensen over het 'achtvoudig pad' door te zagen, ongevraagd.

Wat een arrogantie

Ik had eigenlijk zin om die christen ter plekken neer te hoeken....




Ja, ik ben een slechte boeddhist, ik weet het. Ik ben een beginner.

[lushan3]

Zo te lezen, heb je wel degelijk een mening over het christendom. Maar dat mag, natuurlijk. Ik ben een nogal individualistisch ingestelde gelovige, ik schreef al, dat ik nogal huiverig ben voor exclusieve gemeenschappen. Verder heb ik ook aangegeven dat ik geen standaard christen ben. Ik probeer sowieso niemand te beïnvloeden, laat staan 'bekeren'. Ik heb er gewoon helemaal niets mee te maken wat iemand anders gelooft of niet gelooft. Leven en laten leven. De meeste mensen die ik ken, zijn atheïstisch ingesteld. Prima! Ik bemoei me niet met andermans leven. Ik zei ook al dat ik geen missie heb, ook hier niet op het Boeddhaforum. Hier spreken we immers over het boeddhisme.

Ik beken expres openlijk kleur, ik heb geen verborgen agenda. Waarom zou ik ook? Voor mij persoonlijk is Jezus Christus een groot voorbeeld. Wat niet wegneemt, dat ik de Boeddha nog altijd beschouw als een groot Meester, vergelijkbaar met Christus. Mijn geloof is mystiek georiënteerd. Met het mainstream geloof heb ik minder, zeker wat betreft onderwerpen als de positie van de vrouw en de homogeaardheid. Vrouwen en homoseksuelen zijn wat mij betreft volledig gelijkwaardig aan ieder ander. Men heeft diverse teksten in dit kader uit het verband gehaald en op andere wijze geïnterpreteerd dan dat er eigenlijk staat. Maar goed, ik ga daar verder niet op door, want daar is deze topic niet voor.

Ook in het boeddhisme is er sprake van zaken, die wij in deze humanistische samenleving niet accepteren. Maar feit is dat vrouwen in het verre Oosten toch vaak direct of indirect worden beschouwd als een soort-tussenfase mensen. Er wordt namelijk hier en daar vanuit gegaan dat een vrouw allereerst wedergeboren zou moeten worden als man, alvorens totale bevrijding tot de mogelijkheden gaat behoren. Dit is een denkbeeld wat wij hier niet (meer) kunnen begrijpen. Want waarom zou een vrouw niet als vrouw Verlicht kunnen zijn? In mijn optiek is dit gewoon klinklare onzin om een vrouw als het ware als minderwaardig aan te merken in vergelijking met de man. Want dat is het. En zo heeft elke georganiseerde religie of godsdienst helaas zo zijn uitwassen.

[bolletje]

Kameraad

Sorry, ik ben een beetje giftig vandaag.



Jij bent een ander soort christen, dat had ik al gemerkt.

Weetje wat het punt is, met het moderne 'christendom'. Kijk, het CDA is dan zogenaamd christelijk. Iemand als Wopke Hoekstra geeft zogenaamd veel om de armen en zwakkeren.....

:__)


CDA is een keiharde neoliberale partij, die alleen maar opkomt voor de belangen van de super, super, superrijken. Maar zij zijn dan zogenaamd 'de christenen'.

Het moderne christendom is hypocriet as fuck. Gaat alleen maar over vriendjespolitiek en geld.


Er zijn natuurlijk ook wel meer echte christenen, dat zal ik niet ontkennen. Er zijn wel christenen, die het écht leven, die hun christendom serieus nemen. Die bijvoorbeeld écht voor de zwakkere opkomen. Daar kan ik dan weer wel respect voor hebben. Als het consistent geleefd/uitgedragen word, heb ik er respect voor. Anders niet. Een echte christen schreeuwt niet van de daken, dat hij/zij christen is, snap je wat ik bedoel ?

Iemand als Wopke Hoekstra is geen christen, maar een corrupte, malafide, neoliberale oplichter/ witte boorden crimineel.

Ik heb maar weining échte christenen ontmoet. Mensen die dan bijvoorbeeld voor het leger des Heils werken etc. Dat zijn al echtere christenen



Ja en je maakt terecht een punt. De seksistische en homo vijandige trekjes aan het boeddhisme, gaan wij westerlingen gewoon niet overnemen natuurlijk. Laat dat lekker in Azië.

Gelukkig ben ik er dan weer, om boeddhisme een westers gezicht te geven

en om mijn bescheidenheid uit te dragen



ofzo