Osho heeft hier een goed punt, en hij legt het prima uit. Het ego is een wonderlijke verschijning, die begint wanneer het mensenkind op ongeveer 3-jarige leeftijd onderscheid begint te maken tussen ik en jij, en tussen ik en de wereld. Daarvóór was het kind min of meer een open bestaan, als het ware één met het zien, horen, voelen. Een dier maakt ook onderscheid, want zonder dat, kan je niet leven. Dieren kennen ook vrees, als bescherming tegen gevaar. Dat kennen wij ook, exact hetzelfde. Alleen zijn wij in staat tot angst, ons brein, onze mind kan ons zelfs denkbeeldig in paniek brengen, ook als er geen direct gevaar dreigt in het hier en nu. Dat heeft een dier niet, als het werkelijke gevaar verdwijnt, verdwijnt de vrees. Komt het gevaar terug, dan herleeft de vrees. Wij zijn echter in staat tot eindeloos piekeren, onszelf zeer angstig maken. En we menen zelfs dat we daar tenslotte niets aan zouden kunnen doen. Maar dat is een drogreden. Meestal gaan de zaken in werkelijkheid anders dan waar we angstig voor zijn. De mens lijdt het meest, door het lijden dat hij vreest, zegt het spreekwoord.
Er zit echter een aparte misleiding in ons denken, die kan 'doen alsof'. Dat is de pretentie van het gezegde dat er geen ego of ik bestaat, zoals hier nogal eens op dit forum gebeurde en gebeurt. Je kunt beweren dat je geen ego hebt, dat je Verlicht bent. Maar uit je gedrag in de wereld blijkt slechts, of je daadwerkelijk Verlicht bent. Dit zomaar rond kwaken is zinloos en je misleidt niet slechts jezelf, maar in het ernstigste geval ook de ander. Er zijn onderhand duizenden spirituele kletsmajoren, die het beter weten dan jij en ik.
Het ego verschijnt in de relatie, het is een pantser, een soort afweer. In zeer gevaarlijke situaties is er geen vereenzelviging met het ik of ego, dan denk je niet na of je wel een ik bent of hebt. Dan moet je vechten, jezelf verdedigen. En spannen je spieren zich, maakt je lichaam adrenaline aan en dergelijke. Klaar voor de strijd. Alleen in ongevaarlijke situaties gaan wannabee leraren jou lopen vertellen dat je geen ego hebt, blabla, want zij hebben immers zoganaamd geen ik of zelf. Maar dat is maar slechts zogenaamd 'spiritueel', in naam. Het is een monster zonder waarde. Werkelijk Verlichte mensen blijven vaak niet onopgemerkt. Mensen voelen dat er iets is met de Boeddha, met Christus, met Krishna. Daarom denk ik dat Bodhiboem inderdaad geproeft heeft dat Osho een fenomeen was toen hij bij Osho zat. Deze man had een zeer bijzonder charisma.
